V®?
Kinderfantasie is erg
moeilijk te prikkelen
Delta -judoka's brengen
ju Zeeuwsch -Vlaanderen
POPPENSPELERS TREES
EN FRANS VAN DE BERG:
judo op grote hoogte
SPRAAK
waard
IJVESTEIN
Daily Country
heeft nu
tigen repertoire
zeep en
Eau de
Cologne
STRAAT 6,
TEL. 1459
Zwaar
Derde dan
De Classics
Idealisme
Opvoedend
11153-1734
KOM ER EENS
KEN NAAR DIE
OIE DOZEN MET
diverse merken
chillende soorten After
Sir, Exclusief, Mennen,
far Wood en nog veel
DONDERDAG 14 NOVEMBER 1974^*1
SCHOONDIJKE - AXEL - Bloed, zweet en tranen, maar
jat laatste was dan wel van vreugde. Dat alles hadden de
zwaargewicht Sjaak Avot uit Schoondijke en de tniddenge-
Bicht Hanny Sijs uit Axel er graag voor over. Na verschil
lende hardnekkige partijen waarin beide judoka's steeds tot
bet uiterste moesten gaan, werd het na enkele maanden kei
bard werken zonder meer een grote triomf. Hanny Sijs 24
{aar oud en Sjaak Avot 31 jaar, beiden lid van sportschool
Delta" uit Axel onder leiding van Zeelands-tokudoka Staf
iie Moor, hadden de graad van tweede dan in hun bezit.
Een graad in de judosport die
zonder meer alleen voor judo
ka's met karakter en een grote
dosis doorzettingsvermogen is
gd Sjaak Avot met zijn
„am us Kilo en Hanny Sijs met
zim 78 kilo zijn daar een duide-
l,jk voorbeeld van. Twee judo
ka's die als voorbeeld gesteld
kunnen worden voor heel de
sportschool „Delta", die met
zijn vele afdelingen in verschil
lende Zeeuwsche-Vlaamse ge
meenten zonder meer naam
heeft gemaakt.
De grote successen van beide
judoka's zijn overigens geen
verrassing, want buiten dat
tweetal behaalden ook verschil
lende leden van die verenigin
gen in het afgelopen jaar de
zwarte band. De grote wens van
iedere sportman die aan judo
begint, een tak van sport die
momenteel een bloeiende pe
riode doormaakt. De afdelingen
Hulst, Clinge en Kloosterzande
zijn daar een duidelijk bewijs
voor. Afdelingen die zo'n zestig
jeugdleden tellen, en dat spreekt
toch wel voor zich. Jeugdleden
met maar één grote wens; eens
die hoogte bereiken die nu Sjaak
Avot en Hanny Sijs behaald
hebben. Tweede-dan, een graad
die niet voor het oprapen ligt.
Hanny Sijs zegt daarover
„We hebben die beiden niet
voor niets gekregen. Je tegen
standers gaan ook op voor die
tweede-dan, en ze laten zich be
slist niet gooien En dat is nor
maal ieder vecht voor zijn pun
ten".
Was de graad van tweede-dan
voor beide j udoka's zonder meer
een grote prestatie, het korte
tijdsbestek waarin Sjaak Avot
die behaalde dwingt zonder
meer grote bewondering af. Het
„geweld" uit Schoondijke beoe
fent de sport nog maar vijf jaar,
en heeft in die periode de „judo
ladder" hoog beklommen Zelf
zegt hij hierover: „Een voordeel
voor mij is dat ik zwaar ben Ik
moet het m de partijen ook heb
ben van mijn kracht. Techniek is
natuurlijk ook belangrijk, maar
de kracht moet bij mij toch wel
de doorslag geven Hanny daar
entegen is technisch veel beter
dan ik. De jaren dat je deze tak
van sport beoefent zijn natuur
lijk ook belangrijk. Je kunt wel
zeggen dat je in elke partij wat
leert. Maar nu is het goed. Ik heb
bereikt wat ik graag zou willen
bereiken. Ik heb mijn wens in
vervulling zien gaan".
Dat houdt overigens niet in
dat Sjaak Avot zijn judo-pakje
in de kast gaat opbergen. Sjaak
Avot: „Ik blijf verder gewoon
meedraaien en trainen, en
vooral de jeugd hogerop probe
ren te brengen. Mijn kennis en
ervaring kan voor hun heel be
langrijk zijn. Laten we eerlijk
zijn", zegt hij lachtend, „mijn
tijd is voorbij. Ik laat het nu aan
de jeugd over Nu komt er veel
meer techniek bij kijken, en dat
is op mijn leeftijd niets meer.
Vooreen derde-dan -ook Staf de
Moor heeft die in zijn bezit- zou
ik dan wei vijf keer per week
moeten gaan trainen er, dat is
gewoon te veel voor m,
Heeft Sjaak Avot -in zijn fel
gele en uiterst snelle Opel 1900
GT- zijn doel bereikt, Hanny
Sijs daarentegen ziet nog een
groot stuk „judo-grond baak
liggen". Hanny Sijs: „Ik ga ge
woon met de rest mee. Ik heb me
beslist niet voorgenomen om
binnen een bepaalde tijd die
derde-dan te behalen, maar
daar zal ik zeker nog eens aan
beginnen. Alleen komt er dan
heel wat meer techniek bij kij
ken, nu de regels hier en daar
wat zijn veranderd. Persoonlijk
hou ik meer van knokken, want
die techniek vergt bijzonderveel
tabling".
Hanny Sijs moest vijf keer
naar Eindhoven en de laatste
keer naar Tilburg om de beno
digde 150 punten voor zijn
Mn onze popmedewerker)
JERNEUZEN - Niemand
fWt er meer aan: er zit weer
'wnstmuziek in voor de
ü"ly Country Band Enkele
"tanden geleden schreven we
Ti 0Ptreden van de band op
Speulerieë niet zo bijzonder
I'magd genoemd kon worden
optreden van Daily Country
"tic, verleden maand in de
Mge Club m Terneuzen heeft
'""geleerd, dat de heren het ook
,'ws kunnen. Daar bleek, dat
C. M hard heeft gewerkt
nel opbouwen van een eigen
'Ptrtotre
''Wordt nu twee keer per
I* gerepeteerd door Ko de
ffl'Jslaggitaar), Danny
rtaclc (Vovaal. 6- en
.'tnartge gitaar), en Jan
°0"l! (vocaal, 6-snarige gitaar
®Mjo) Zoals de naam van de
a' aangeeft, bestaat het
'Pertoire voornamelijk uit
PPtry-nummers „Dat geeft
ee"s problemen met het
ron 'C' omt'a! country niet
j*"teders oor geschikt is", zegt
booms Danny vult hem
Doordat wij alleen gitaar
.Ptlen, geeft dat wel eens een
baar ivas overigens tijdens
"Ptreden in de Image Club
Jfniq van te merken Het
™iefc kon zich zeer goed
en'gen met het eigen geluid
van de groep. Niet zo
verwonderlijk, want het stond
van tijd tot tijd op zeer hoog
peil
Dat het Terneuzense publiek
na de Speuleriee opnieuw
kennis met de Daily Country
Music Band heeft kunnen
maken, is te danken aan Maddy
Willems. eigenaar van de
genoemde image Club Willems
vindt dat Terneuzen een dode
hoek is in her popgebeuren Hij
wil hierin verandering zien te
brengen door groepen en
groepjes in zijn club de
gelegenheid te geven eens een
optredentje te verzorgen
Wanneer het aan de eigenaar
van de Image Cluh ligt, kovit er
binnen afzienbare lijd ook eerv
een popgroep van
wereldforniaat in Terneuzen
spelen Maar waar een
dergelijke happening zou
moeten plaatsvinden is Maddy
Willems nog niet duidelijk
FRITS EYKE
tweede-dan behalen. Sjaak
Avot ondernam vijf keer de reis
naar het Brabantse Eindhoven.
Maar beiden deden dat met ple
zier. Sjaak Avot; „Je bent opdat
moment helemaal ingesteld voor
die opgave. Je leeft daar gewoon
naar toe. Het is een doel dat je
voor ogen hebt, en dan ga je er
keihard tegenaan. Je denkt in
die partijen maar aan één ding;
hoe krijg ik mijn tegenstander
zo gauw mogelijk tegen de mat.
Met natuurlijk in je achter
hoofd, oppassen dat ik er zelf
niet tegen ga. In de ene partij
gaat het dan ook nog beter dan
in de andere. Het zijn steeds an
dere tegenstanders, zodat het
steeds uitkijken is. Daartegen
over staat ook nog dat sommige
worpen je beter liggen, maar
dan juist in een bepaalde partij
krijg je de kans niet om die toe te
passen. Een partij is dan ook
dikwijls van verschillende fac
toren afhankelijk".
Judo is een sport die volgens
Sijs echt nog sportief is. Hij zegt;
„Het aantal blessures bij judo in
vergelijking met vele andere
sporten is zeer klein. Ja, het is
zonder meer een sportieve sport,
en dat kun je overal niet van
zeggen. Meestal is het eerst de
man pakken, dat gebeurt bij
judo dan ook wel, maar dan wel
op een andere manier".
Het peil van de Zeeuwsch-
Vlaamse judosport is mede dank
zij de successen van Sjaak Avot
en Hanny Sijs weer flink de
hoogte in geschoten. Hun suc
cessen zullen er ongetwijfeld toe
bijdragen dat de judosport in
Zeeuwsch-Vlaanderen en dan
vooral die van sportschool „Del
ta" nog verder zal uitgroeien.
Hanny Sijs en Sjaak Avot, twee
sympathieke judoka's hebben
daar zeker hun steentje toe bij
dragen
PIET DE MAAT.
De Hitkenners zijn het met elkaar eens: George McCrae is niet
de éénhitsvlieg. die iedereen aanvankelijk dacht dat hij was. Zijn
tweede single ,.l can't leave you alone" stijgt alom in den lande en
bereikte in Zeeuwsch- Vlaanderen de vierde plaats.
Verder veranderde er weinig in de top-4. De Classics stegen een
plaatsje en daarom vinden we de Vellow sun of Ecuador" nu op
de derde plaats Twee bleef twee. één bleef één. Anders gezegd:
„King Fu-fighting" van Carl Douglas aan de top en Socky en Sue
swingen door op de tweede plaats met hun ..Swinging on a star'
HULST - „We hebben de
laatste jaren echt gemerkt:
de kinderen moeten veel
sterker geprikkeld worden.
Dat is echt heel anders dan
vroeger. Toen hoefde je veel
minder aan te geven. Nu
moet je er veel meer aan doen
om de fantasie van een kind
op gang te brengen. Als ik
daar nou werkelijk iets aan
zou kunnen doen met onze
poppenkast, dan zou ik gelijk
veel meer gaan optreden.
Want dat vind ik verschrik
kelijk belangrijk".
Frans en Trees van de Berg
treden niet zo verschrikkelijk
veel meer op met hun poppen
kast. Sinds de afgelopen winter,
toen Trees het zware werk wer
kelijk niet meer aan kon en in
het ziekbed belandde, hebben ze
hun werkzaamheden drastisch
beperkt. Maar eigenlijk vindt
Trees, van wie ook boven
staande uitspraak is, dat wel
jammer. Ze zegt: „Het is dat het
gewoon niet meer kon. En het
vervelende is, dat er dan toch ge
lijk weer praatjes komen in de
trant van: nou, die hebben zeker
hun schaapjes op het droge, en
nu hoeft het ineens niet meer
Het was werkelijk niet meer vol
te houden op die manier, waarop
wij het deden. We doen alles
zelf: de stukken schrijven, de
poppen en de decors maken, en
dan natuurlijk de uitvoermgen
Dat is echt een heleboel werk
Zeker wanneer je met een zo
klein publiek zit, als hier in
Zeeuwsch-Vlaanderen. We
moesten zo ongeveer iedere
veertien dagen een nieuw stuk
op het repertoir hebben staan.
Dat kan niet"
„En toch is dat wel een beetji
de dood van je idealisme Hoe
wel...de dood, dat wil ik toch ook
niet helemaal zeggen In ieder
geval maakt het werken vanuit
je idealisme bepaald met ge
makkelijker. Van de andere
kant is het ook wel te begrijpen,
dat er minder publiek komt.
Wanneer je twee kinderen met
de bus naar Hulst laat gaan en ze
betalen hier nog eens hun en
tree, dan hebben ze al een heel
bedrag uitgegeven..
Toch was het we) een vorm
van idealisme, die Frans en
Trees van de Berg deed besluiten
om van de poppenkast hun
voornaamste bron van inkom
sten te maken Vanuit een beetje
toneelachtergrond - „Frans
maakte decors, ik speelde wat
toneel"- en liefde voor cabaret
Maar de komst van de kinderen
maakte het deelnemen aan der
gelijke activiteiten allemaal iets
ingewikkelder. En dus kwam
Frans tot de conclusie, dat ze
thuis maar iets creatiefs moes
ten doen, bijvoorbeeld poppen
kast spelen. Een oude kleren
kast was het begin. Geen slecht
begin blijkbaar, want in de loop
der jaren kon Frans zijn werk
zaamheden als handenarbeidle-
raar staken, verrees er achter
het huis aan de Zoutestaat een
poppentheater en kon Frans
zich weer later met een antiqua
riaat bezig gaan houden.
„Maar", zegt Trees, „dat ver
haal is al zo vaak verteld".
Daarom liever gesproken over
de stukken, die dan wel minder
dan vroeger maar nog steeds met
regelmaat op de kleine bühne
gebracht worden. Zit daar een
bepaalde idee achter? Trees:
„Een ideenee,...kijk, ergens
probeer je een beejte opvoedend
te zijn Da's weer een heel lelijk
woord. Maar ik bedoel dit; je
gaat een fantastische situatie
scheppen, en daarin komen al
gauw begrippen goed en kwaad
voor. Kwaad moet gestraft wor
den, maar als je dat aan kinde
ren zou overlaten, dan zou het
wel zeer drastisch gebeuren.
Kinderen zijn verschrikkelijk
hard. En als ik dan zeg, dat je
opvoedend probeert te zijn, dan
bedoel ik daar mee, dat je in je
stukken de kinderen kunt aanle
ren, dat het niet altijd zo ver
schrikkelijk hard hoeft te gaan.
Dat er tussenoplossingen ge
vonden kunnen worden. Dat je
ook eens om iets moet kunnen
lachen of iets moet kunnen ver
geven" Frans: „In feite kunnen
we natuurlijk overal een ver
haaltje over maken. We zijn
honderden keren bezig geweest
Het is een kwestie van de gege
vens uitwerken Uitwerken in de
poppen. Je moet de poppen een
persoonlijkheid laten zijn Dat
is heel belangrijk"
Trees: „Ja, en stemming ma
ken Dat is ook moeilijk We be
ginnen nooit zomaar met de
voorstelling.
We maken eerst een praatje
vooraf Ga je zo langzaam naar
de voorstelling toe En dan gaat
het licht uit Dan zit je in die
fantastische sfeer Het is duide
lijk. dat we daarom ook graag in
onze eigen theater spelen Van
wege de sfeer"
tijd van het publiek. Voor jon
gere kinderen moet het allemaal
niet te lang duren. Even terug
naar de poppen, zeer belangrijk
voor de poppenkast. Trees: „We
hebben nogal wat dieren bij de
poppen zitten. Mijn lievelings
pop is een aap. Dat beest kan
niet praten, en het leuke is, dat
een heleboel kinderen zich juist
met de aap identificeren. Zitten
ze zo geboeid te kijken, dat ze
vergeten hun meegebrachte
snoepjes op te eten. Dat is prach
tig"
Het vak van poppenspeler is
een wat merkwaardige bezig
heid. In Nederland bestaat er
geen opleiding voor Wel in Bel
gië, maar daar leeft de poppen
kast ook nog veel meer dan bij
ons. Trees: „Ik weet niet precies
hoeveel poppentheaters er nog
zijn. Wel, dat er een vereniging
van poppenspelers is. Maar dat
het in België wat meer leeft, is
geloof ik wel waar Daar is het
ook allemaal wat traditioneler
Je hebt daar heel wat opvoerin
gen in dialecten, waarin dan ook
weer een heleboel folklorefigu-
ren voorkomen Terwijl we in
Nederland eigenlijk meer de ex
perimentele kant op gaan"
„Ja, we gaan nog wel eens
naar andere poppenspelers kij
ken. Pas geleden hebben we bij
voorbeeld Yves Jolie nog gezien
Soms is het geweldig boeiend.
soms ook valt het erg tegen.
Maar bij die Jolie bijvoorbeeld
was het geweldig. In zijn stuk
speelde een hele familie van pa
raplu's. Die konden niet spre
ken, maar waren toch zo gewel
dig boeiend. Dat was echt zo'n
voorstelling, waarbij de kinde
ren vergeten hun snoepjes op te
eten".
Hoe mooi poppenkast ook
kan zijn, „officiële instan
ties" zijn er blijkbaar nooit
zo erg van onder de indruk.
„Nee", zegt Trees, „als we
het zouden moeten afmeten
naar de geldelijke steun, die
we gekregen hebben van de
gemeente We hebben al
die jaren nooit een cent sub
sidie ontvangen. Misschien
zegt het wat? Terwijl we
soms toch ook voor geweldig
grote kosten staan. Nu ook
weer. Het dak van het theater
lekt verschrikkelijk. Wan
neer het tijdens een voorstel
ling gaat regenen, moeten we
overal emmertjes en pannen
neer gaan zetten. Want het
repareren van het dak zou
een paar duizend gulden kos
ten. Maar ja, het zal toch wel
goed komen
Na het uitgaan van het lichi
volgt een voorstelling, die kan
duren van 45 minuten tot 75 mi
nuten. Afhankelijk van de leef-
