Vier kinderen uit
één gezin boeken
grote tennissuccessen
Wies Stevens gaat
wederom prangskes
schieten in Canada
„De Flamingo's uit Westdorpe
drum- en majorettenkorps
JuliënEsmeralda Richard en Jacqueline
Bral uit St.-Jansteen
ZEEUWS VLAAMSE KOERIER
ST.-JANSTEEN - Dat het grensdorpje St.-Jansteen ook
een tennisclub „rijk" is - „S.M.A.S.H." genaamd - zal bij
velen wel bekend zijn, maar dat onder het ledental vier
kinderen uit één gezin spelen die vooral op provinciaal ter
rein grote successen boeken, zal heel wat minder bekend
zijn. Overigens niet vreemd, want de tennissport wordt door
een doorsnee sportman nog steeds als een elitesport gezien.
Daar komt dan ook nog bij dat het niet die sensatie brengt
zoals voetbal, motorcross, enz. Een sport die door velen
wordt gezien voor de „man met de vette beurs".
..Wel en niet waar", zegt men
bi] de familie Bral in de Heer
straat in St.-Jansteen, waarvan
alle kinderen ,t.w. Juliën Bral 19
jaar, Esmeralda Bral 17 jaar, Ri
chard Bral 15 jaar en Jacqueline
Bral 11 jaar bijzonder actief de
tennissport beoefenen.
Mevrouw Bral, zonder meer
aan het hoofd van haar tenms-
spelende kinderen, zegt daar
over „In het begin misschien
met zo erg Maar wil je uiteinde
lijk tot resultaten komen zodat
je een trainer in de hand moet
nemen, gaat daar zonder meer
veel geld in zitten. En het is uit
eindelijk toch de wens van ie
dere moeder om haar kinderen
zo ver mogelijk in een bepaalde
tak van sport te brengen On
danks dat dan ook financiële of
fers nodig zijn".
Het is helemaal met vreemd
dat alle kinderen van de familie
Bral uit St.-Jansteen aan de
tennissport zijn begonnen Het
bekende spreekwoord: „De ap
pel valt niet ver van de boom", is
hier dan ook zeker van toepas
sing Vooral mevrouw Bral was
vele jaren actief in de tennis
sport, maar ook nu nog maakt ze
alle wedstrijden van haar kinde
ren van dichtbij mee Gedu
rende de vakantiemaanden
trekt ze er met haar kinderen op
uit om in heel Nederland toer
nooien te gaan spelen. Want ook
voor haar is spelen de beste trai
ning.
Van haar vier kinderen heeft
Jacqueline het meeste talent, en
mevrouw Bral steekt dat niet
onder stoeien of banken. Maar
ook het andere drietal is ze bij
zonder trots. De jongste telg
Jacqueline, begon zo'n drie jaar
geleden met de tennissport, en al
gauw bleek dat ze ook net zoals
haar andere zuster Esmeralda
en haar broers Juliën en Richard
,,de goede slag te pakken had".
Want reeds na zo'n zes maanden
spelen, kreeg ze al training van
de heer Visser uit Terneuzen,
want ook hij zag talent in de
jeugdige uit St.-Jansteen.
Successen konden dan ook
met uitblijven, en tijdens de eer
ste districtskampioenschappen
(Zeeland) in 1972 werd het voor
haar in de jeugdklasse t/m 12
jaar meteen een eerste plaats.
Het ene succes volgde op het an
dere, en in die enkele jaren dat
ze tennis speelt, kan ze al mak
kelijk enkele wasmanden met
bekers vullen.
Ook in 1973 werd het voor
haar een Zeeuwse titel in de
jeugdklasse tot en met 12 jaar.
Dit jaar moest ze deelnemen in
de jeugdklasse tot en met 14
jaar; en nu werd het een derde
plaats.
Over die wedstrijd zegt Jac
queline: „Marja Wondergem uit
Vlissingen speelde vrij sterk.
Het was dan ook een vrij moei
lijke finale, terwijl ik wel ge
dacht had te kunnen winnen."
Ze verloor de eerste set met 6-4,
en de tweede met 7-5. Een uit
slag die gezien de setstanden
toch ook weer niet zo overtui
gend is.
Richard Bral die in de begin
fase van zus Jacqueline al voor
de nodige successen zorgde - en
dat doet hij momenteel nog-hij
behoorde toen tot de vier besten
van Zeeland in zijn leeftijds
groep, drong tijdens de laatste
clubkampioenschappen van de
tennisvereniging Hulst tot de fi
nale door. Een clubkampioen
schap waarin hij als 15-jarige
De tennissport is bij de jeugd erg in trek. Ook in Zeeuwsch-Vlaanderen kunnen de tennisverenigingen zich
verheugen in een groeiend aantal jeugdleden.
heel wat ouderen ver achter zich
liet. In die finale moest hij het
opnemen tegen J. L. Deltour, die
hem naar de tweede plaats ver
wees.
Buiten het lidmaatschap van
de plaatselijke vereniging
S.M.A.S.H. is de familie Bral
ook in Hulst lid. En dat heeft
men zeker niet zonder reden ge
daan. Want Juliën Bral houdt
geen blad voor de mond en zegt:
„Het is bijzonder jammer, maar
de activiteiten van S.M.A.S.H.
staan op een bijzonder laag
pitje. Mevrouw Reuser - de
echtgenote van oud-
burgemeester Reuser van de
gemeente St.-Jansteen - deed de
club opleven, maar sinds haar
vertrek gaat de club langzaam
maar zeker achteruit".
Door haar toedoen werd er
ook een competitie ingesteld,
maar die is nog niet eens afge
speeld. het is jammer dat het al
lemaal zo moet lopen". Ook Ju
liën nam aan de Hulsterse club
kampioenschappen deel, maar
werd door diezelfde J. L. Del
tour in de halve finale verslagen.
Voor Esmeralda Bral werd het
tijdens die kampioenschappen
een eerste plaats. Zij versloeg
„veteraan" Martha de Booy met
8-6 en 6-2. Esmeralda; „In de
eerste set bood ze nog felle
tegenstand, het ging toen vrij
moeilijk". Daarom veegde ze
haar concurrente gewoon van de
baan.
Buiten haar geliefde tennis
sport is ze ook nog bijzonder
muzikaal, en dat vooral op de
piano, blokfluit en het elektri
sche orgel. En voordat we over
haar sport gaan praten is ze di
rect bereid vooraf een num
mertje te spelen. „Dat alles kan
het gesprek alleen maar ten
goede komen", zegt ze lachend.
En dat was ook zo, de gezellige
sfeer was er meteen.
Voor Esmeralda werd het tij
dens de laatste districts
kampioenschappen een tweede
plaats. In de finale moest ze
Sietske de Vries als meerdere
erkennen. Maar ondanks die
tweede plaats, en ook die van
broer Richard moet gesteld
worden dat het spelpeil nog
steeds in een stijgende lijn
voortgaat.
Voor mevrouw Bral alle reden
om haar jongste spruit Jacque
line aan trainer Visser toe te ver
trouwen. Zij zegt: „Vooral in de
komende wintermaanden is het
wel eens lastig om een paar keer
in de week naar Terneuzen te
rijden. Maar ja het moet
wel". Juliën: „Een bal slaan kan
iedereen. Maar het duurt lang
voordat je een bal goed kunt
slaan. Pas dan komen de techni
sche snufjes, en die heb je ook
zomaar niet onder de knie". Ook
hij is ervan overtuigd dat de
tennissport geen echte volks
sport is. „De tennissport is als
kijksport niet attractief".
Maar mevrouw Bral is bijzon
der blij dat haar kinderen alle
maal tennissen. Mevrouw Bral:
„Neen, voor mij geen voetballen.
Als je op de t.v. ziet wat daarbij
allemaal gebeurt, slaat de schrik
me om het hart".
PIET DE MAAT
(Van onze medewerker
Peter Snelders)
WESTDORPE - Het drum- en
majorettenkorps „De Fla
mingo's" bestaat nu alweer zo'n
vijf jaar. In die vijf jaar heeft het
reeds tal van optredens achter
de rug. en met succes. Daarom
ook is het korps een graag ge
ziene gast in tal van plaatsen in
Nederland en België Normaal
komt een dergelijk korps tot
stand op initiatief van volwas
sen personen, bij de Flamingo's
komt hel prille initiatief van de
jeugd zelf.
Zo'n dikke vijl jaai geleden
hadden zo'n zestal enthousiaste
kinderen (waarschijnlijk op
aandrang van hun ouders) het
stoute plan ondernomen om
tijdens de carnavalsoptocht, als
een mim-majorettenkorps te
paraderen Door dit jeugdige
initiatief werd de bevolking van
Westdorpe wakker geschud en
begon zich toen te realiseren,
dat het tijd werd om een majo
rettenkorps op poten te zetten
Mevrouw E. Soethaert. Ton ten
Berge en Theo Hemelsoet, waren
wel de figuren die zich met ver
wezenlijking van „Het majoret
tenkorps" bezig hielden In het
begin ging dit er wel wat on
wennig en primitief naar toe
„Het was echt improviseren ge
blazen". zegt Ton ten Berge
„ondanks dat wij in het begin
nog maar met een kleine groep
waren, was het financieel toch
niet mogelijk om uniformen te
kopen Zodat wij wel verplicht
waren om de eerste uniformen
zelf te creëren.
Nu mettertijd is daar uiter
aard verandering m gekomen,
het korps is gegroeid tot zo n 43
leden allemaal voorzten van een
uniform Je begrijpt wel dat dat
een kostbare affaire was Maar
dooi het inzamelen van oud pa
pier. en door het houden van al
lerlei acties zijn wij toch een
heel eind gekomen In het begin
van onze vereniging, konden wij
alleen nog maar beschikken
over majoretten Na drie jaar
kwamen daar de tamboers bij
Het begon toen al op een echt
korps te lijken En toen een jaai
nadien daar ook nog trompetten
bij kwamen, was onze droom
verwerkelijkt Maai je moet nu
echt met denken dat wij het nu
wel welletjes vinden, nee beslist
met. wn gaan gewoon door met
uitbreiding van ons korps,
daarom zijn er nog altijd leden
welkom"
Een bijzonder vooruitstre
vend korps dus de Flamingo's
uit Westdorpe Het bestuur be
staat uit voorzitster mevr E
Soethaert. secretaris Ton ten
Berge, penningmeester Theo
Hemelsoet De overige bestuurs
leden zijn Theo Spuessens. Ar-
mand de Vos en Vera de Koever
de tamboers worden opgeleid
door instructeur Albert van
Laere en de trompetters dooi
Armand Thomas Allemaal dra
gen zij hun steentje bi) om van
de Flamingo s een zo goed moge
lijk hamomserend korps te ma
ken
„Aan detechnischeleidingzal
het beslist met liggen zegt
voorzitstei mevr E Soethaert
Want Albert van Laere is nu al
zo'n 51 jaar tamboeren Armond
Thomas, de man die de trompet
ters voor zijn rekening neemt, is
zelfs nog onderdirecteur van de
marinekapel geweest, je be
grijpt dus wel dat het met het
technische muzikale gedeelte
wel goed zot bij ons Ook het
exerceren op zich behartigen wij
zo goed mogelijk Ondanks dat
wij voor dit onderdeel geen
vakman in ons midden hebben,
maar ach. het gehele bestuur
heeft er wel een beetje verstand
van en met ons alleen lossen wij
de problemen op En het draait
voortreffelijk op dit moment,
moet ik zeggen Tal van uitnodi
gingen overal vandaan komen
binnen stromen"
In het begin was het aantal
uitnodigingen aan de lage kant
„Dat waren voornamelijk uit
nodigingen uit de buurt; op een
kermis, een carnaval of een
buurtfeest moesten wij dan een
optreden verzorgen", zegt Ton
ten Berge „Nu krijgen wij prak
tisch wekelijks een uitnodiging,
vorig jaar waren het er zo'n 35
Dat aantal hebben wij nu al
overschreden en dan staan er
nog optredens voor de boeg in
Zelzaete. IJzendijke en nog en
kele plaatsen in België Je ziet
wel het staat niet stil Onlangs
kregen wij een leuke uitnodi
ging van de Flamingo's uit
Huijbergen. naamgenoten dus
Maar nog meer dan naamgeno
ten alleen, dit korps bestond net
als ons vijf jaar. en ook net als
ons beschikten zij sinds twee
laar over tamboers, en sinds vo
rig jaar over trompetters Wij
waren stomverbaasd toen wij
dat hoorden, trouwens zij zelf
ook
Onlangs in Antwerpen heb
ben de Flamingo s hun echte
eerste vuurdoop ondergaan Op
een groot plein, waaromheen
tribunes gebouwd waren volge
propt met mensen, moest ons
korps onder het wakend oog van
de daar aanwezige militaire
korpsen een optreden geven
Uiteraard kun je begrijpen
dat wij allemaal wel een beetje
met debibbers liepen, maar toen
wij eenmaal op gang waren liep
het van een leien dakje Groot
applaus na afloop, dat kun je
wel begrijpen"
Het is dus een duidelijke zaak
dat het drum. trompet en majo
rettenkorps de Flamingo's op
volle toeren draait, reden ge
noeg voor het bestuur om in alle
tevredenheid het wat rustiger
aan te gaan doen Niets is min
der waar echter, want deze heb
ben opnieuw iets voor ogen een
minirette. een korps van kinde
ren varieren in de leeftijd van 6
tot 9 jaar Zeer binnenkort
hoopt men daarmee te si."ten
onder de bekwame leid an
voorzitster mevr E. Sc Tt
Deze minnetten zullen z„ dus
alleen exerceren als doel heb
ben. het muzikale gedeelte blijft
voor de majoretten. wel gaan
deze kleintjes als zij de leeftijd
van 9 tot 10 jaar bereikt hebben
over naar de majoretten
Het bestuur van de Fla
mingo's kijkt dus vooruit Toch
een prestatie om in een zo'n
kleine woongemeenschap die
Westdorpe tenslotte maar is. een
dergelijk florerend groot korps
od te bouwen.
ST JANSTEEN - „Ik ben de
laatste tien jaar 4 maal op va
kantie geweest naar Canada",
zegt de 66-jarige Wies Stevens,
„en op schietingen daar heb ik
vele successen behaald". De re
sultaten hiervan staan gedeelte
lijk op de vensterbank voor het
raan an de bejaardenwoning,
Gesi ntendijk nr. 13 te Sint-
Jansteen. namelijk 8 mooie tro
feeën. versierd met een schut-
tersfiguur met boog en pijl, ter
wijl er in de kamer eveneens nog
verschillende te pronk staan
Op deze trofeeën is vermeld
via inscripties door wie ze ge
schonken en gewonnen zijn. Zo
kan men o.a. lezen: „Donated bv
Antoinette Bohez. Ontario Ca
nada, won bij Alois Stevens
1970" ..Donated by Albert
Doom. Wallaceburg. won bij
Alois Stevens 1972" Per schie
ting is meestal maar een trofee te
winnen en die wordt dan besch
ikbaar gesteld voor degene die
het meeste aantal punten be
haalt. waarbij op de hoge vogels
twee punten en op de kleine vo
gels ëen punt te verdienen is.
Wies Stevens gaat naar Ca
nada op vakantie bij zijn zuster
Marie de Lange-Stevens; voor
dit jaar ook bij zijn broer Frank
Stevens, doch deze is dit voor
jaaroverleden Als hij m Canada
is. gaat hij dikwijls deelnemen
aan schietingen, waaraan veelal
door Belgen en Hollanders
wordt deelgenomen Zo ont
moette hij daar vele bekenden
o.a Wanriies Cammaert en zijn
drie gehuwde zonen, afkomstig
van Kapellebrug Albert Cam
maert. afkomstig van Kapelle
brug. Remie van Bouwel-
Rmgoot uit Hellestraat. Miel
Mahu van de Zandberg. Eugene
gedurende 1.3 jaren scheidsrech
ter bij de K.N.V.B. en nu nog
steeds consul van de K.N.V.B.
belast met het keuren van voet
balterreinen, dan neemt hij nu.
als ongehuwde alleenstaande,
het leven van de jolige kant en
nadat hij pasop 7 oktober j.l. van
vakantie uit Canada terug
keerde. zal hij het volgend jaar
wederom gaan omdat hij daar
voor een extra feestje werd uit
genodigd „De reis Schiphol-
Toronto-Windsor retour kost
toch ook maar ƒ1200,- en ik ben
weer een tijd uit de kost", zegt
Wies
Guust Reijns.
de Kort van Ossenisse. Theo
Burm van Kloosterzande en de
oudste deelnemende schutter
(85 jaar) Jozef Boddaert afkom
stig uit St -Jansteen
Tijdens de vakantie wordt hij
ook door velen uitgenodigd oni
eens op visite te komen en het
resultaat is dat hij steeds zwaar
„geladen" met cadeautjes te
rugkeert om deze bij familiele
den en vrienden en kennissen in
Holland en België af te gaan ge
ven. „Ik heb zelfs nog een fles
whisky mee moeten brengen van
Alice van den Branden uit Wal
laceburg om deze te willen over
handigen aan haar vader Sjef
van den Branden verblijvendem
het bejaardencentrum de
Blaauwe Hoeve te Hulst' zegt
Wies Stevens Bij het afleggen
van visites werd hij overal goed
onthaald bij een algemeen
praatje over lonen en prijzen
Met hard werken en zuinig leven
kun je flinke stuiver reserveren,
doch degene die op het peil wil
leven van de Canadezen, houdt
geen cent over Hij bracht ook
eens een bezoek aan de oud
Stenenaar Door van de Wiele 11
Wallaceburg. die op een glasfa
bnek werkt Deze verdient hiei
precies zoveel dollars als in Hol
land guldens voor hetzelfde
werk. maar de levensstandaard
is in Canada ook veel hoger.
Wies Stevens was in zijn sch-
uttersloopbaan nok 2 maal ko
ning bij de schutterssociëteit
Kapellebrug die destijds geves
tigd was m het café Het Mandje
bij Jan Sturm te Kapellebrug,
maar nu niet meer bestaat en
ook een maal koning op de
staande wip bij de sociëteit St
Jan bij Roza Everaard te St Jan
steen
Hij was gedurende vele jaren
oorzitter van de schuttersso-
lëteit te Kapellebrug Vanwege
zijn leeftijd neemt hij nu slechts
nog deel aan bejaardenschietin-
gen te St. Jansteen. Groenen
dijk. Kloosterzande en Koe
wacht. Was hij vhoeger ook nog