Vier kinderen uit één gezin boeken grote tennissuccessen Wies Stevens gaat wederom prangskes schieten in Canada „De Flamingo's uit Westdorpe drum- en majorettenkorps JuliënEsmeralda Richard en Jacqueline Bral uit St.-Jansteen ZEEUWS VLAAMSE KOERIER ST.-JANSTEEN - Dat het grensdorpje St.-Jansteen ook een tennisclub „rijk" is - „S.M.A.S.H." genaamd - zal bij velen wel bekend zijn, maar dat onder het ledental vier kinderen uit één gezin spelen die vooral op provinciaal ter rein grote successen boeken, zal heel wat minder bekend zijn. Overigens niet vreemd, want de tennissport wordt door een doorsnee sportman nog steeds als een elitesport gezien. Daar komt dan ook nog bij dat het niet die sensatie brengt zoals voetbal, motorcross, enz. Een sport die door velen wordt gezien voor de „man met de vette beurs". ..Wel en niet waar", zegt men bi] de familie Bral in de Heer straat in St.-Jansteen, waarvan alle kinderen ,t.w. Juliën Bral 19 jaar, Esmeralda Bral 17 jaar, Ri chard Bral 15 jaar en Jacqueline Bral 11 jaar bijzonder actief de tennissport beoefenen. Mevrouw Bral, zonder meer aan het hoofd van haar tenms- spelende kinderen, zegt daar over „In het begin misschien met zo erg Maar wil je uiteinde lijk tot resultaten komen zodat je een trainer in de hand moet nemen, gaat daar zonder meer veel geld in zitten. En het is uit eindelijk toch de wens van ie dere moeder om haar kinderen zo ver mogelijk in een bepaalde tak van sport te brengen On danks dat dan ook financiële of fers nodig zijn". Het is helemaal met vreemd dat alle kinderen van de familie Bral uit St.-Jansteen aan de tennissport zijn begonnen Het bekende spreekwoord: „De ap pel valt niet ver van de boom", is hier dan ook zeker van toepas sing Vooral mevrouw Bral was vele jaren actief in de tennis sport, maar ook nu nog maakt ze alle wedstrijden van haar kinde ren van dichtbij mee Gedu rende de vakantiemaanden trekt ze er met haar kinderen op uit om in heel Nederland toer nooien te gaan spelen. Want ook voor haar is spelen de beste trai ning. Van haar vier kinderen heeft Jacqueline het meeste talent, en mevrouw Bral steekt dat niet onder stoeien of banken. Maar ook het andere drietal is ze bij zonder trots. De jongste telg Jacqueline, begon zo'n drie jaar geleden met de tennissport, en al gauw bleek dat ze ook net zoals haar andere zuster Esmeralda en haar broers Juliën en Richard ,,de goede slag te pakken had". Want reeds na zo'n zes maanden spelen, kreeg ze al training van de heer Visser uit Terneuzen, want ook hij zag talent in de jeugdige uit St.-Jansteen. Successen konden dan ook met uitblijven, en tijdens de eer ste districtskampioenschappen (Zeeland) in 1972 werd het voor haar in de jeugdklasse t/m 12 jaar meteen een eerste plaats. Het ene succes volgde op het an dere, en in die enkele jaren dat ze tennis speelt, kan ze al mak kelijk enkele wasmanden met bekers vullen. Ook in 1973 werd het voor haar een Zeeuwse titel in de jeugdklasse tot en met 12 jaar. Dit jaar moest ze deelnemen in de jeugdklasse tot en met 14 jaar; en nu werd het een derde plaats. Over die wedstrijd zegt Jac queline: „Marja Wondergem uit Vlissingen speelde vrij sterk. Het was dan ook een vrij moei lijke finale, terwijl ik wel ge dacht had te kunnen winnen." Ze verloor de eerste set met 6-4, en de tweede met 7-5. Een uit slag die gezien de setstanden toch ook weer niet zo overtui gend is. Richard Bral die in de begin fase van zus Jacqueline al voor de nodige successen zorgde - en dat doet hij momenteel nog-hij behoorde toen tot de vier besten van Zeeland in zijn leeftijds groep, drong tijdens de laatste clubkampioenschappen van de tennisvereniging Hulst tot de fi nale door. Een clubkampioen schap waarin hij als 15-jarige De tennissport is bij de jeugd erg in trek. Ook in Zeeuwsch-Vlaanderen kunnen de tennisverenigingen zich verheugen in een groeiend aantal jeugdleden. heel wat ouderen ver achter zich liet. In die finale moest hij het opnemen tegen J. L. Deltour, die hem naar de tweede plaats ver wees. Buiten het lidmaatschap van de plaatselijke vereniging S.M.A.S.H. is de familie Bral ook in Hulst lid. En dat heeft men zeker niet zonder reden ge daan. Want Juliën Bral houdt geen blad voor de mond en zegt: „Het is bijzonder jammer, maar de activiteiten van S.M.A.S.H. staan op een bijzonder laag pitje. Mevrouw Reuser - de echtgenote van oud- burgemeester Reuser van de gemeente St.-Jansteen - deed de club opleven, maar sinds haar vertrek gaat de club langzaam maar zeker achteruit". Door haar toedoen werd er ook een competitie ingesteld, maar die is nog niet eens afge speeld. het is jammer dat het al lemaal zo moet lopen". Ook Ju liën nam aan de Hulsterse club kampioenschappen deel, maar werd door diezelfde J. L. Del tour in de halve finale verslagen. Voor Esmeralda Bral werd het tijdens die kampioenschappen een eerste plaats. Zij versloeg „veteraan" Martha de Booy met 8-6 en 6-2. Esmeralda; „In de eerste set bood ze nog felle tegenstand, het ging toen vrij moeilijk". Daarom veegde ze haar concurrente gewoon van de baan. Buiten haar geliefde tennis sport is ze ook nog bijzonder muzikaal, en dat vooral op de piano, blokfluit en het elektri sche orgel. En voordat we over haar sport gaan praten is ze di rect bereid vooraf een num mertje te spelen. „Dat alles kan het gesprek alleen maar ten goede komen", zegt ze lachend. En dat was ook zo, de gezellige sfeer was er meteen. Voor Esmeralda werd het tij dens de laatste districts kampioenschappen een tweede plaats. In de finale moest ze Sietske de Vries als meerdere erkennen. Maar ondanks die tweede plaats, en ook die van broer Richard moet gesteld worden dat het spelpeil nog steeds in een stijgende lijn voortgaat. Voor mevrouw Bral alle reden om haar jongste spruit Jacque line aan trainer Visser toe te ver trouwen. Zij zegt: „Vooral in de komende wintermaanden is het wel eens lastig om een paar keer in de week naar Terneuzen te rijden. Maar ja het moet wel". Juliën: „Een bal slaan kan iedereen. Maar het duurt lang voordat je een bal goed kunt slaan. Pas dan komen de techni sche snufjes, en die heb je ook zomaar niet onder de knie". Ook hij is ervan overtuigd dat de tennissport geen echte volks sport is. „De tennissport is als kijksport niet attractief". Maar mevrouw Bral is bijzon der blij dat haar kinderen alle maal tennissen. Mevrouw Bral: „Neen, voor mij geen voetballen. Als je op de t.v. ziet wat daarbij allemaal gebeurt, slaat de schrik me om het hart". PIET DE MAAT (Van onze medewerker Peter Snelders) WESTDORPE - Het drum- en majorettenkorps „De Fla mingo's" bestaat nu alweer zo'n vijf jaar. In die vijf jaar heeft het reeds tal van optredens achter de rug. en met succes. Daarom ook is het korps een graag ge ziene gast in tal van plaatsen in Nederland en België Normaal komt een dergelijk korps tot stand op initiatief van volwas sen personen, bij de Flamingo's komt hel prille initiatief van de jeugd zelf. Zo'n dikke vijl jaai geleden hadden zo'n zestal enthousiaste kinderen (waarschijnlijk op aandrang van hun ouders) het stoute plan ondernomen om tijdens de carnavalsoptocht, als een mim-majorettenkorps te paraderen Door dit jeugdige initiatief werd de bevolking van Westdorpe wakker geschud en begon zich toen te realiseren, dat het tijd werd om een majo rettenkorps op poten te zetten Mevrouw E. Soethaert. Ton ten Berge en Theo Hemelsoet, waren wel de figuren die zich met ver wezenlijking van „Het majoret tenkorps" bezig hielden In het begin ging dit er wel wat on wennig en primitief naar toe „Het was echt improviseren ge blazen". zegt Ton ten Berge „ondanks dat wij in het begin nog maar met een kleine groep waren, was het financieel toch niet mogelijk om uniformen te kopen Zodat wij wel verplicht waren om de eerste uniformen zelf te creëren. Nu mettertijd is daar uiter aard verandering m gekomen, het korps is gegroeid tot zo n 43 leden allemaal voorzten van een uniform Je begrijpt wel dat dat een kostbare affaire was Maar dooi het inzamelen van oud pa pier. en door het houden van al lerlei acties zijn wij toch een heel eind gekomen In het begin van onze vereniging, konden wij alleen nog maar beschikken over majoretten Na drie jaar kwamen daar de tamboers bij Het begon toen al op een echt korps te lijken En toen een jaai nadien daar ook nog trompetten bij kwamen, was onze droom verwerkelijkt Maai je moet nu echt met denken dat wij het nu wel welletjes vinden, nee beslist met. wn gaan gewoon door met uitbreiding van ons korps, daarom zijn er nog altijd leden welkom" Een bijzonder vooruitstre vend korps dus de Flamingo's uit Westdorpe Het bestuur be staat uit voorzitster mevr E Soethaert. secretaris Ton ten Berge, penningmeester Theo Hemelsoet De overige bestuurs leden zijn Theo Spuessens. Ar- mand de Vos en Vera de Koever de tamboers worden opgeleid door instructeur Albert van Laere en de trompetters dooi Armand Thomas Allemaal dra gen zij hun steentje bi) om van de Flamingo s een zo goed moge lijk hamomserend korps te ma ken „Aan detechnischeleidingzal het beslist met liggen zegt voorzitstei mevr E Soethaert Want Albert van Laere is nu al zo'n 51 jaar tamboeren Armond Thomas, de man die de trompet ters voor zijn rekening neemt, is zelfs nog onderdirecteur van de marinekapel geweest, je be grijpt dus wel dat het met het technische muzikale gedeelte wel goed zot bij ons Ook het exerceren op zich behartigen wij zo goed mogelijk Ondanks dat wij voor dit onderdeel geen vakman in ons midden hebben, maar ach. het gehele bestuur heeft er wel een beetje verstand van en met ons alleen lossen wij de problemen op En het draait voortreffelijk op dit moment, moet ik zeggen Tal van uitnodi gingen overal vandaan komen binnen stromen" In het begin was het aantal uitnodigingen aan de lage kant „Dat waren voornamelijk uit nodigingen uit de buurt; op een kermis, een carnaval of een buurtfeest moesten wij dan een optreden verzorgen", zegt Ton ten Berge „Nu krijgen wij prak tisch wekelijks een uitnodiging, vorig jaar waren het er zo'n 35 Dat aantal hebben wij nu al overschreden en dan staan er nog optredens voor de boeg in Zelzaete. IJzendijke en nog en kele plaatsen in België Je ziet wel het staat niet stil Onlangs kregen wij een leuke uitnodi ging van de Flamingo's uit Huijbergen. naamgenoten dus Maar nog meer dan naamgeno ten alleen, dit korps bestond net als ons vijf jaar. en ook net als ons beschikten zij sinds twee laar over tamboers, en sinds vo rig jaar over trompetters Wij waren stomverbaasd toen wij dat hoorden, trouwens zij zelf ook Onlangs in Antwerpen heb ben de Flamingo s hun echte eerste vuurdoop ondergaan Op een groot plein, waaromheen tribunes gebouwd waren volge propt met mensen, moest ons korps onder het wakend oog van de daar aanwezige militaire korpsen een optreden geven Uiteraard kun je begrijpen dat wij allemaal wel een beetje met debibbers liepen, maar toen wij eenmaal op gang waren liep het van een leien dakje Groot applaus na afloop, dat kun je wel begrijpen" Het is dus een duidelijke zaak dat het drum. trompet en majo rettenkorps de Flamingo's op volle toeren draait, reden ge noeg voor het bestuur om in alle tevredenheid het wat rustiger aan te gaan doen Niets is min der waar echter, want deze heb ben opnieuw iets voor ogen een minirette. een korps van kinde ren varieren in de leeftijd van 6 tot 9 jaar Zeer binnenkort hoopt men daarmee te si."ten onder de bekwame leid an voorzitster mevr E. Sc Tt Deze minnetten zullen z„ dus alleen exerceren als doel heb ben. het muzikale gedeelte blijft voor de majoretten. wel gaan deze kleintjes als zij de leeftijd van 9 tot 10 jaar bereikt hebben over naar de majoretten Het bestuur van de Fla mingo's kijkt dus vooruit Toch een prestatie om in een zo'n kleine woongemeenschap die Westdorpe tenslotte maar is. een dergelijk florerend groot korps od te bouwen. ST JANSTEEN - „Ik ben de laatste tien jaar 4 maal op va kantie geweest naar Canada", zegt de 66-jarige Wies Stevens, „en op schietingen daar heb ik vele successen behaald". De re sultaten hiervan staan gedeelte lijk op de vensterbank voor het raan an de bejaardenwoning, Gesi ntendijk nr. 13 te Sint- Jansteen. namelijk 8 mooie tro feeën. versierd met een schut- tersfiguur met boog en pijl, ter wijl er in de kamer eveneens nog verschillende te pronk staan Op deze trofeeën is vermeld via inscripties door wie ze ge schonken en gewonnen zijn. Zo kan men o.a. lezen: „Donated bv Antoinette Bohez. Ontario Ca nada, won bij Alois Stevens 1970" ..Donated by Albert Doom. Wallaceburg. won bij Alois Stevens 1972" Per schie ting is meestal maar een trofee te winnen en die wordt dan besch ikbaar gesteld voor degene die het meeste aantal punten be haalt. waarbij op de hoge vogels twee punten en op de kleine vo gels ëen punt te verdienen is. Wies Stevens gaat naar Ca nada op vakantie bij zijn zuster Marie de Lange-Stevens; voor dit jaar ook bij zijn broer Frank Stevens, doch deze is dit voor jaaroverleden Als hij m Canada is. gaat hij dikwijls deelnemen aan schietingen, waaraan veelal door Belgen en Hollanders wordt deelgenomen Zo ont moette hij daar vele bekenden o.a Wanriies Cammaert en zijn drie gehuwde zonen, afkomstig van Kapellebrug Albert Cam maert. afkomstig van Kapelle brug. Remie van Bouwel- Rmgoot uit Hellestraat. Miel Mahu van de Zandberg. Eugene gedurende 1.3 jaren scheidsrech ter bij de K.N.V.B. en nu nog steeds consul van de K.N.V.B. belast met het keuren van voet balterreinen, dan neemt hij nu. als ongehuwde alleenstaande, het leven van de jolige kant en nadat hij pasop 7 oktober j.l. van vakantie uit Canada terug keerde. zal hij het volgend jaar wederom gaan omdat hij daar voor een extra feestje werd uit genodigd „De reis Schiphol- Toronto-Windsor retour kost toch ook maar ƒ1200,- en ik ben weer een tijd uit de kost", zegt Wies Guust Reijns. de Kort van Ossenisse. Theo Burm van Kloosterzande en de oudste deelnemende schutter (85 jaar) Jozef Boddaert afkom stig uit St -Jansteen Tijdens de vakantie wordt hij ook door velen uitgenodigd oni eens op visite te komen en het resultaat is dat hij steeds zwaar „geladen" met cadeautjes te rugkeert om deze bij familiele den en vrienden en kennissen in Holland en België af te gaan ge ven. „Ik heb zelfs nog een fles whisky mee moeten brengen van Alice van den Branden uit Wal laceburg om deze te willen over handigen aan haar vader Sjef van den Branden verblijvendem het bejaardencentrum de Blaauwe Hoeve te Hulst' zegt Wies Stevens Bij het afleggen van visites werd hij overal goed onthaald bij een algemeen praatje over lonen en prijzen Met hard werken en zuinig leven kun je flinke stuiver reserveren, doch degene die op het peil wil leven van de Canadezen, houdt geen cent over Hij bracht ook eens een bezoek aan de oud Stenenaar Door van de Wiele 11 Wallaceburg. die op een glasfa bnek werkt Deze verdient hiei precies zoveel dollars als in Hol land guldens voor hetzelfde werk. maar de levensstandaard is in Canada ook veel hoger. Wies Stevens was in zijn sch- uttersloopbaan nok 2 maal ko ning bij de schutterssociëteit Kapellebrug die destijds geves tigd was m het café Het Mandje bij Jan Sturm te Kapellebrug, maar nu niet meer bestaat en ook een maal koning op de staande wip bij de sociëteit St Jan bij Roza Everaard te St Jan steen Hij was gedurende vele jaren oorzitter van de schuttersso- lëteit te Kapellebrug Vanwege zijn leeftijd neemt hij nu slechts nog deel aan bejaardenschietin- gen te St. Jansteen. Groenen dijk. Kloosterzande en Koe wacht. Was hij vhoeger ook nog

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1974 | | pagina 10