„SIMF
VAN
EN W
Paal: een
eenzame
bejaarde
Lijden
Sterven bij h
leven
Liefde, vrijheit
waarheid
„Nieuw o
bestrijding
Katholiek
streek
SUSKE EN Wl
Jeugd
Dijken
Tekst:
Ton de Vries
Foto's:
Cor J. de Boer
l WOENSDAG 30 OKTC
Dorothee Sölle, Lijden. L
Bosch en Keuning n.v., Baa
8.90.
De bekende Westduitse ti
loge gaat in dit boek op indr
wekkende wijze tn op wat lij
is en wat een christen ern
resp. ertegen kan doen Scb
stelt zij de rol van de Christel
kerken t.o.v. de lijdende m
aan de kaak. Het lijden in
huwelijk, het lijden van c
logsslachtoffers in Vietnam t
het lijden van fabrieksarl
ders, brengt dr Sölle vaak in
gerend en bemoedigend in
band met Jezus' lijden.
Nettie van de Brake/Dai
Tielens/Leny de Bruijn/
I I Thiadens; Sterven bij het Ie'
(serie OekumeneJ, Uitg. Bo
en Keuning, f 8.90.
Doodgaan is iets heel and
dan sterven. Sterven is je le
beëindigen, is klaar zijn M
sterven is ook afscheid nemt
Georg B. Burch, „Lief
vrijheid, waarheid". Uitg.
Toorts, Haarlem, f 16,-.
Christendom, Boeddhisme
vedanta (hindoeisme) vorn
volgens de Amerikaanse filosi
Burch drie alternatieven, die
zodanig vreedzaam moe
coëxisteren
(Van een or
AMSTERDAM - Kee
gen verzoek, verder hi
confrater Wim de Bie!
leven wenst te gaan al
landse pers maandag
lijke hotel Krasnapo
„spectaculair nieuw
Brian Moore. Katholiek, l
Contact, Amsterdam f 12.5f
In deze knap geschreven
tholieke science fiction-rom
gaat het om het laatste con
vatieve bolwerk: een abdij
een kaal Iers eilandje, waa:
Latijnse mis duizenden
grims en vele journalisten tr
Rome stuurt een gevolm;
tigde (we zitten al na het 4e
ticaans concilie!) om de abt
moderner praktijken te dv
gen. Een erg fijn boekje.
niets willen weten. Men is er
duidelijk nog niet gerust op, wat
al eerder gebeurde, kan onver
wacht nog eens plaatsvinden, zo
wordt geredeneerd. Paal kent
problemen, dat is duidelijk.
Weinige gelegenheidsbezoekers
zullen bevroeden wat er werke
lijk dreigt: ondergang.
lluc ucl **AJ» acu ucoiaai,
door het zich steeds uitbrei
dende toerisme is het pittoreske
haventje steeds gevuld met alle
mogelijke soorten jachten. In
een aan het schorren
natuurgebied Saeftinge gren
zende Scheldeslurf, meters diep
als het laag water is, liggen vaak
nog wat vissersschepen. Ze
vormen het restant van de
Paalse vloot, die tot vijfentwin
tig jaar geleden nog van zich
deed spreken. Op de wal is het
stil. Het gekrijs van de meeuwen
is meestal het enige rustversto-
rende geluid. De bewoners halen
de schouders op als er over het
Baalhoekkanaal gepraat wordt:
„Je kunt er toch niets aan ver
anderen, het zijn de heren in
Brussel en Den Haag". Groot is
de onzekerheid en dat vindt men
zo leert een kleine enquête het
ergst van alles. Niemand weet
wat er gaat gebeuren, maar de
verdenking wordt geuit, dat de
gemeente Hulst de kern heeft
afgeschreven.
De geschiedenis van Paal, ge
legen op de grens van het Hul
ster Ambacht en de „heerlijk
heid Saeftinge", is oud. Maar
van Paal is weinig bekend. In
een naslagwerk wordt van Paal
slechts gezegd: „Naam houdt
misschien verband met grens
paal".
we altijd paraat en gaan we als
het stormt nooit gerust naar bed.
We zetten de spullen klaar", al
dus een inwoonster. Al vaak
werd er aan de bel getrokken,
met name in de gemeenteraad.
Van het op deltahoogte brengen
van de dijken, in feite de enige
oplossing, heeft het rijk nog
De jeugd is allang weggetrok
ken. In 1906 of daaromtrent
telde Paal nog ongeveer acht
honderd zielen. Nu zijn het er
welgeteld honderd twintig, de
meesten zijn bejaard. Er wonen
nog slechts tien jonge gezinnen.
Een oude inwoner vertelt dat
Paal, toen hij jong was, twaalf
kroegen telde. Nu is er nog een
en die is overdag dicht omdat de
eigenaar elders zijn brood ver
dient. Er werden in de loop der
jaren heel wat huizen gesloopt,
zelden een bijgebouwd. In de
structuurstudie Hulst, naar
wordt gefluisterd de toekomst-
„bijbel" van de gemeente, staat
onder meer over Paal: „Het
weghalen van de slechte wonin
gen hier betekent dat deze kern
voor de bewoners in feite op
houdt te bestaan". Nuchterder
kan het niet.
Behalve de onzekerheid over
het Baalhoekkanaal is er nog
iets waar de mensen zich duide
lijk constant zorgen over ma
ken: de dijken. Angst heerst er
ronduit voor de woeste winter
stormen, die vooral vanuit het
noordwesten, bij springtij het
water tot ongelooflijke hoogte
kunnen stuwen. Vorig jaar de
cember nog stonden ae dijkbe
woners klaar om te vertrekken
Het water stond centimeters on
der de kruin. „In de winter zijn
