Mandoline
bij veel
amateurs
populair
KRANT EN OPVOEDING
MééR DAN GOED GEK
Jong St.-Joost kan vergelijking goed doorstaan
E
De twintiger jaren van Gatsby in (en) de zeventiger jaren
Cultuur bij wet te regelen
Landelijk bonds feest Breda
uziek
xpositie
ota bene
Zaterdag 12 oktober 197(1
JAN HAAS, keramische
plastieken en John van Koo
ien, grafiek, tot 25 okt. bij
Etcetera, Bergen op Zoom
WILLEM Gorter, tekeningen
en schilderijen, tot 3 nov. bii
BKS, Spoorlaan. Tilburg.
WAAROM kreeg cabaretier
Jaaip v.d. Merwe f 235-000
subsidie?, vraagt Tweede-Ka
merlid v.d. Sanden aan minis
ter Van Doorn. Is dat een
nieuwe activiteit van crm?
BELGEN bij Bellfires; expo
sitie met werk van De Glerck,
Elias, Raveel en Thys in
schouwzaai Belffires Hapert.
Tot 18 nov.
VAN AKEN tot Aurich en
van Maastricht tot Groningen
heet het Grensland-festival
met oa. 200 evenementen (mu
ziek, toneel, ballet, beeldende
kunst) .dat dezer dagen werd
geopend te 's-Heerenberg-Em-
merik en duurt tot eind mei
'75. Goed idee voor Grensland
contact tussen Nederland-BeJ-
S'è
PICTÜRA, tekengenootschap
te Dordrecht bestaat 200 jaar.
Tentoonstelling met oud en
nieeuw Piotura tot 10 nov- in
Dardirechts museuro
MILJOENEN guldens heb
ben Duitse schrijvers geëist
vasn Münidhener uitgeverij
Desdh, wegens achterstallige
honoraria. Hans Habe zag in
Nederland een vertaling vam
zijn werk, waarvoor hij geen
cent gekregen bad. Toen be
gon de bal te rollen
B1GGELARIJ, nieuwe gale
rie in Nuenen- Gaat vaindaag
open met werk van o.a. Celie,
Har Sanders, Marinus Puit,
Thijs van Kjjrremenade, Eric
Pape. Wettemseiinid 12 (tel
04993-2529).
Ben Ludemann voor Estralita
ONS ERFDEEL-4: De BRT
staat in België onder spanning.
Iets daarvan komt over in de
discussie tussen dr. Herman
vain Pelt en prof. Jan Briers
(De BRT in de steigers). Jan
van der Vegt herdenkt nog
eens de dit jaar overleden
dichter Chris van Geel en Erik
Slagter levert een literair 1
historische bijdrage over de
rol Van het dadaïsme in de
poëzie. Hans Redeher schrijft
over Co Westerik als de mild-
navrante schilder va<n het
menselijk tekort. In het Zuid
afrikaans gesteld is de bijdra
ge van de Zuidafrikaanse ro-,
maneier J. Rabie; een persoon
lijke getuigenis over de
apartheidspolitiek- Verder
een 70-tal pagina's culturele
informatie, waarin o.a. Jan
D'Haese zich vermakelijk
kwaad maakt op de Middel-
heim-Beligië tentoonstelling e-n
Ruud Kraayveld Komrij een
prul van een criticus noemt
etc- (O.E. Kerstr. 1 Raam»
oonk-dorp).
DE REVISOR-7 Ron Kaal
schreef derde en slotdeel van
Ach, meine Sprache wird nich
verstanden (werkelijkheid in
de schilderkunst); H. Verdaas
donk komt met een eerste
verhandeling over Methodolo-
gie in reeks Vormen van lite
ratuurwetenschap. Leo Ross
heeft nogal wat aanmerking
op heruitgave van De Haana
Pijpelijmtjes en Willem de
Ruiter analyseert de eenzaam
heid van Bob Dylan. Verder
poëzie van o.a. Sylvia Plath en
Haba'kuk II De Balker en pro-
za-bij-draigem van o.a. Hans
Plomp en Pankows-ki. (Revi
sor, postbus 5176, DeD
Haag)-
Je kunt niet zeggen, dat de
mandoline als instrument om
zelf te bespelen èrg populair
is. zegt Ben Ludemann- Ik heb
nog twee of drie collega's in
het land, die al het mandoline-
werk (vanaf de Zangeres zon
der Naam tot het Concertge
bouworkest) opknappen; dan
het je het wel gehad. Maar
dan spreekt hij over de pro
fessionals. Er bestaan in ons
land altijd nog ongeveer veer
tig amateur-ensembles en -or
kesten. En, zoals dat in dit
land betaamt, samen vormen
zij een bond. Jaarlijks is er
dan uiteraard een Bondsmu-
ziekfeest. Dit jaar wordt dit
landelijke feest georganiseerd
door het befaamde mandoline
orkest Estrelita uit Molen
schot, waarvan Ben Ludemann
de muzikale leider is. Aan dit
festival en concours nemen elf
orkesten deel, waaronder Con
Amore uit Vlissingen en Ex-
clesior uit Kruinmgen. Het
vindt plaats op zaterdag 19
oktober van 12-17.30 uur in
het Bredase Turfschip. De ju
ry voor het concoursgedeelte
bestaat uit D. de Jong (vz),
Herman Strategier en Dick
Visser.
„Ik ben een tegenstander
van concoursen", zegt ögn Lu-
demamn. „We zitten in geen
enkele afdeling met Estrelita.
We zitten in mijn afdeling-
Concoursen werken niet lek
ker. Een half jaar zitten de
ledien zich in de zenuwen te
werken op verplichte num
mers; leuk of niet leuk. Daar
om opent ons orkest dit feest
in het festival-gedieelte"- In
zijn Bredase flatkamer zit Ben
met. zijn been, minder leuk,
omhoog; krukken tegen de
muur. Hij viel in het Amster
dams Carré van de trap. Maar
aanstonds wordt hij weer
naar Amsterdam vervoerd om
als vaste begeleider van Toon
Hermans de 2200 bezoekers,
die iedere avond maar weer
komen opdagen, te verma
ken.
Even nog een lesje mandoli
ne. Mijn lexicon zegt: klassie
ke luit; snaarinstrument met
ddepgewelfd klanklichaam,
met Bünden op de hals, be
spannen met acht snaren (at.
gdl al c2; elke toon met 2
snaren hezet) en getokkeld
d.m.v. plectrum. Sinds de 17e
eeuw dm gebruik, in de 18e
eeuw in Italië zeer in trek
(Vivaldi) en ook thans bijzon
der gewild. Als orkestinstru
ment slechts zelden toegepast.
En Ben Ludemann: „Een man
doline-orkest bestaat uit eerste
en tweede mandolines; de ge
wone mandlolines. gestemd als
de viool. Dan de mandola, die
een octaaf lager klinkt te
vergelijken met alten- Vervol
gens die mandalon-cello als
cello sestemd en met kabels
van snaren; hij staat anderhalf
octaaf lager dan de gewone
mandoline. Voor de harmoni
sche begeleiding zijn er meest
al gitaren aan het orkest toe
gevoegd. Een mandoline is en-
kelstemimig; je kunt er melo
dieën en wat dubbelgrepen
mee spelen te vergelijken
roet de viool. De gitaar biedt
daarentegen mogelijkheden tot
polyphoon apel. De mandoline
werd oorspronkelijk alleen ge
tokkeld (Vivaldi); na 1850
werd in Duitsland de toon
verlengd met de tremolo (an
der stijlbegrip)". Zelf beschikt
Ben Ludemann over een elek
trische mandoline, naast zijn
Italiaanse concert-mandoline
en de zogenaamde platte Por
tugese, die voor de microfoon
tot igoede resultaten komt. Om
dan verder nog maar te zwij
gen over zjjn 18 gitaren, die
hij in gebruik heeft en zijn
fluit,, altfluit, piccolo «tl bas
fluit.
In tegenstelling tot de gitaar
(„toen ik op de Bredase mu
ziekschool kwam was ilk de
eerste leraar, nu zijn er vier")
is die mandoline nog geen mu
ziekschool laat staan con
servatoriuminstrument.
„Toch loop dat fout", zegt Ben
Ludemann, want er gaan
steeds meer hedendaagse com
ponisten voor mandoline
schrijven, afgezien van het
feit dat ook componisten als
Beethoven, Mozart e.d. ervoor
schreven". Tijdens het laatste
Holland Festival speelde hij
b.v. tijdens een van de concer
ten een zware mandoline-par
tij van Sohönberg- Volgende
week gaat hij met het Neder
lands Balletorkest 20 keer de
mandolimepartij spelen in Ro
meo en Julia van Prokofjew.
In de populaire muziek is de
mandoline ook zeer geweldig.
In de jaren vijftig met name
was de populariteit ervain
groot door de Jonge Fliereflui
ters en Vrij en Blij (bij de EO
nu met een nostalgisah reveil,
omdat Weasel Dekiker er aan
de top zit)- Maar ook zit de
mandoline van Ludemann in
de muziek van Jasperdna'a
Ego-trip, in de Rabelais revue
van Flink-Croiset, in een lp
met Griekse muziek, die vori
ge week werd igemiaiakt etc.
We horen de mandoline dus
meer dian we denken.' En zoals
de tgitaar tot een volledig ge
kend en erkend (op de mu
ziekscholen achter de piano)
instrument geworden is, zo ge
looft Ben Ludemann. dat de
mandoline ook nog een betere
toekomst wacht. Dat toch veel
amateurs dit instrument al
ontdekt hebben zal te beluis
teren zijn op het Bondsfeest
op 19 oktober in Breda waar
behalve Molenschot, Vlissin
gen en Kruininigen ook nog
aanwezig zijn de Kampen
Mandoline Club, Opbloei Rot
terdam, Oefening Kweekt
Kluist uit Wielingen, Excelsi
or, IJmuiden, AJVTTG Amster
dam, Da Capo Amsterdam,
Acoline Rotterdiaim en Mando
line Amsterdam. En dat is
méér dan Mien met de mando-
lien.
Henk EeJben»
Ome opvoeding is niet afgelo
pen, wanneer we de laatste
schooldeur achter ons dichtge
klapt hebben. Het begrip
„permanente educatie" (bij
gebrek aan een beter Neder
lands woord) is vooral de laat
ste tien jaar in ons land sche
ring en inslag; met name in
pubükatles e.d., die in de cul
turele hoek zitten. De discus-
se over de aard en de inhoud
ervan kende ups en downs,
maar de gedachte blijft sudde
ren, Tussen het Volksontwik
kelingswerk en Proloog liggen
werelden; telkens wordt op
een andere manier gepro
beerd de mensen bewust te
maken van het feit dat ze
„bij" moeten blijven (geba
seerd op het vermaledijde be
grip van „kennisoverdracht")
tot creatief In het leven die
nen te staan e.d. Er wordt
gestreefd naar een geïnte
greerd cultuurbeleid, waarbij
in het kader van die perma
nente opvoeding, zoveel moge
lijk deelfacetten van het maat
schappelijke leven met elkaar
in verbinding gebracht moeten
worden; zoveel mogelijk in
strumenten in dienst van die
permanente educatie gesteld
zouden moeten worden.
PL inselijk en Dierlijk" van Josephine Rutten
uit Terneuzen (St.-Joost).
COSA (Centraal Orgaan
voor het Scheppend Ambacht)
herhaalt dit jaar het initiatief
uit '73: AKADEMISCHE PRE
SENTATIE H; een expositie
met werk van zojuist afgestu
deerden aan onze vaderlandse
kunstacademies. Het zijn de
examenstukken van een aantal
academies en dan nog van be
paalde afdelingen van die op
leidingsinstituten. Dit jaar
wordt St.-Joost. Breda verte
genwoordigd door de kerami
sche afdeling, hetgeen vorig
jaar ook het gevatl was. Jam
mer is b.v-, dat de grafiek van
St.-Joost er niet te zien is. De
tentoonstelling, die tot en met
26 oktober te bezoeken is in
de expositiezalen van het Prin
senhof, Oude Delft 183b, te
Delft maakt een rustiger en
se,ectdevere indruik dan di»
van het vorig jaar.
Is dat enerzij-ds misschien te
wijten aan het feit, dat er
minder academies cian in '73
aanwezig zijn, anderzijds lijkt
er bewust of onbewust méér
op kwaliteit gelet te zijn. Zo
geloof iik niet, dat het alleen
maar verbeelding is, dat de
wal uitgezuiverde St-Joostin-
zending een sterkere indruk
maakt dan die tijdens de eind
examen-expositie in de aca
demie zelf. Trouwens St.-
Joost, maakt in vergelijking
met andere academies hele
maal geen gekke indruk, be-
hoort op deze expositie tot de
beteren; hetgeen vorig jaa*
ook al het geval was.
Het is wel verleidelijk,
maar het zou onjuist zijn van
deze tentoonstelling een ver
gelijkende studie te maken
over het onderscheiden gehalte
der Nederlandse academies.
De befaamde roman van
Scott Fitzgerald (1896-1940;
DE GROE GATSBY (The
Great Gatsby) is door Clayton
en Mennek verfilmd. Op 24
oktober gaat deze goed ge
maakte film op zeven plaatsen
in ons land in première. Het if
öi makers gelukt het boek
waarin het klimaat der twinti
ger jaren bij ue haute bourge
oisie gekarakteriseerd wordt
Uitstekend in beelden te vat
ten Daarbij Konden zij steu
ncn op het acteertalent var
Robert Redford (momentee
ook in The St.ng te zien) als
Gatsby en, de als Allison ii
Peyton Place aoor iedereer
gekende, Mia Farrow als Day
sie. In een adem moet daarbh
genoemd woraen de rol var
Sam Waterston, de verteller
van Gatsby's geschiedenis. Ir
deze nostalgische tijd woraen
graag paralleien getrokken
met de twintiger jaren en het
is wel boeiend om aan de
hand van dit uiterlijk getrou
we beeld zelf eens te ervaren
wat daar nu wel en niet van
klopt.
Scott Fitzgerald behoorde,
als b.v- een Hemmingway tot
aie Amerikanen, die na de
eerste wereldoorlog in Europa
(i c. in Parijs) een zorgeloos
leven probeerden te leiden; de
zogenaamde lost generation.
Hij heeft over die periode
dikke boeken geschreven,
waarvan The Great Gatsby
wel zijin bekendste is (speelt
overigens in Amerika zeiu
De film is ook een dik boek
geworden; d.w.z. dat het tem
po waarin een belangrijk deel
ven de film zich afspeelt het
onze niet meer is. Jè kunt
uaarover denken wat je wilt,
n»aar onze ogen gewend aan
snelle acties en reacties erva-
Robert Redford als Gatsby en Mia Farrow als Daysie ren dat als traagheid (per
soonlijk ervaar ik dat niet al»
funest).
De liefdesgeschiedenis tus
sen Gatsby en Daysie, tussen
Daysies man Tom (Brice
Dern) en Myrtle (Karen
Black) hebben gis gegeven
niet zoveel om het lijf) het
boeiendste zijn de reactiepa
tronen van deze mensen en
het milieu, waarin men meen
de geluk voor veel geld te
kunnen kopen De glitter en
schitter van de mode uit die
,ijd (ook nu weer geliefd), de
barokke uiterlijke praaht; het
smaenten naar geluk; de roes
var, feesten met „wilde dan
sen" (two step Balck Bottom,
Charleston); de drang om de
De vraag naar een gestruc
tureerd cultuurbeleid wordt
steeds sterker. Het is eigenlijk
te dwaas, dat het onderwijsbe
leid gefundeerd is op wettelij
ke regelingen, maar dat op het
terrein van de bredere cultuur
zulke, regelingen vrijwel ont
breken, zegt H. SCHAAFSMA,
in zijn inleiding op de bundel
opstellen: ASPECTEN VAN
CULTUURBELEID (uitg.
Samson-Sociale en culturele
reeks - f 24,50), die onder zijn
redactie tot stand kwam. Een
dozijn auteurs geven daarin
een tussentijdse verkenning en
zetten daarbij lijnen uit naar
een mogelijk geïnte-gererd cul
tuurbeleid. Wie mocht menen,
dat dit boek er ligt voor_ een
aantal vakidioten, kunstzinni
ge padvinders of culturele
hoogvliegers vergist zich.
Praktisch iedereen in de sa
menleving is bij een of meer
dere aspecten min of meer be-
trokken ze hebben te ma
ken met onze manier van le
ven zij het dan niet
steeds in bestuurlijke zin. De
mentaliteitsombuiging, die ten
grondslag ligt aan een ander
cultuurbeleid, dan het ad hoe
potverteren in de marge en
het steeds dunner schijfjes-
snijden van dezelfde subsidie-
koek, komt voort uit groeiende
betrokkenheid van een hele
samenleving bij de manier
waarop zij wenst te leven.
De bundel heeft niet de pre
tentie een volledig inzicht te
geven. Toch komen er vol
doende aspecten aan de prde
om een globaal zicht te krij
gen op wat er aan de hand is.
Het is geen feanikerboek („kijk
eens hoe rot het allemaal in
elkaar zit"), maar geeft wel
zonder dat je nu alles behoeft
te onderschrijven een vrij
goed beeld van wat er wel en
niet bereikt is en welke kant
we op zouden willen gaan. De
verleiding is groot om uit ie
dere bijdrage ruim te citeren.
maar dat is binnen het cultu
rele bestek van deze pagina
(misschien pok tekenend) niet
mogelijk. Ter informatie: C.
van Yperen schrijft over Edu
catie voor wel zijn; M. Koop
man over Kunstzinnige vor
ming; C. Lohr over de podi
umkunsten; P. Cuypers over
Filmkunst en filmbeleid; W.
Penders over Beeldende Kun
sten; H. Schaafsma-R. Herr-
mam over Muziek en dans;
D. de Lange over Literatuur;
G. Rekers over Toneelbeleid
in een crisissituatie; T. Koot
pver Monumenten; J. Berk-
hout-H. Sahaafsma over Muse-
a; W. de la Court over Open
baar bibliotheekwerk, H.
Sohaafsma over Massamedia
en J. Steegstra over Onder
wijs- en cultuurbeleid.
Hoewel er geen sprake is
van een „gezamenlijk optrek
ken" der auteurs, kun je wel
zeggen, dat Schaafsma in de
epiloog eigenlijk de zaak sa
menvat met te zeggen: „Daar
om hecht ik aan de totstand
koming van een Wet culturele
voorzieningen. Zp'n wet zie ik
dan vooral als een instrument
ter schepping en waarborging
van voorwaarden. Dit impli
ceert al dat het een raamwet
zal moeten- zijn, die zich niet
bezighoudt met dwingend,
uniforme regels, maar die aar
de hand van voor allerlei situ
aties en groepen of categorie
ën op specifieke manier te in
terpreteren erittria, iedere
burger en ja heus: van
wie-g tot graf werkelijke
mogelijkheden biedt voor ac-
tievp deelneming aan het cul
turele leven. Zodanig dat hil
in vrijheid kan kiezen"
eindredactie
henk egbers
Ik kan het tenslotte niet la
ten nog te wijzen op een riee'
aspect, dat daarbij naar vore;
komt; nl. de constatering, da'
de gewesten en straks d>
rechtstreeks gekozen wijkra
den, ook t.a.v. de cultuur wer
kelijke bevoegdheden moetei
krijgen. De vraag is nl. gewpt
tigd of bij de regiovorming, ii
deze streek in volle gang, be
ehalve verkaveling van indut
trieterreinen en vuilverbran
ding een geïntegreerde regie
naai cultuurbeleid zelfs no'
maar genoemd is? Lees dam
om dit boek.
H.'
j
Dezer dagen is in dit ver
band de pers in het geding
geweest. De Nederlandse
hoofdredacteuren hebben ge
protesteerd tegen een zinsnede
uit de troonrede, waarin de
pers gezien wordt als een in
strument ten dienste van die
voortdurende vorming der
mensen. Wat gebeurt er als
pers en vorming me.' elkaar
verbonden worden? Dat kun
je je op zijn minst afvragen.
Je kunt b.v, niet ontkennen,
dat informatie door kranten
verstrekt beïnvloedend (ten
goede of ten kwade) werkt.
Vorming houdt in: het ver
strekken van informatie. En in
die zin is het een feit, dat ook
een krant vormend werkt.
Het gaat echter veel meer
om de vraag: welke informatie
moet verstrekt worden? Met
welk doel? En wie bepaalt dat
doel? Bepaalt een regering het
doel van de informatie dan
snreekt men van indoctrinatie
(machthebbers bepalen tevens
de waarden). Als de rem
echter als doel stelt; pe*
nente vorming (media i
dienst van de perm
educatie) zegt zei eigeii.
vormen om te vormen, i
houdt dit in? Dat houdt
in. Vormen om te
een spel; een leuk tijJJ
drijf.
Of is het zo, dat de regJ
bedoelt, dat de kranten er#
bewust van moeten
ze vormen en als
waarden moeten belijdenf]
formatie selecteer je
altijd. Je kunt er daarbij j
aan ontkomen, dat je
Als je niet weergeeft iv;
motieven van je keuze j
verberg je de waarden.
Maar hoe zit het dan i
zogenaamde objectieve
riehtgeving? Objectieve
richtgeving wil niet zejjJ
ongekleurde informatie,
wil zeggen: waardevrij; i
duidelijk motiverend en
derzoekend.
In deze zin verstaan zon
gewraakte zinsnede uit
troonrede dus bedoeld kun
zijn ais een appèl aa
kranten om zichzelf te m
ren, zodat iedereen op
gronden zijn keus kan i
En daarmee raak je eiges
de kern van de vorming,
education permanente kan
leen maar zinvol worden
daarbij gehandeld wordt i
uit een bewuste maatschap;
keuze. Dit veronderstelt
lijk een politiek geëngagec
stellingname in het hele i
schappelijke gebeuren,
kan bevorderd worden
theater, film, lectuur,
zinnige vorming, onder;
etc. De krant was, naar t
weten, in dit verband i
in dit rijtje opgenomen, i
winstpunt van deze
tussen de regering
hoofdredacteuren is, dat dit
wel het geval is. En in i
zin kan er ook geen bezv
zijn tegen het koppelen i
de krant aan het begrip
cation permanente. Wens
is dan wel een grotere i
peling tussen de redai
en commerciële (noodzaak i
vertenties e.d.) delen van(
krant, zodat de redactie I
daad vrij is tot bewuste ktt
bij het vormend mformw
Dat Hikt aHeen tot de
lijkheden te eaan behoren i
er een bedrijfsfonds voor
pers van de grond kamt
Dit j-aar zijn alleen Breda, Den
Bosch, Utrecht en Groningen
vertegenwoordigd. Daarbij
vallen een a-amtal goede teke
ningen en [grafisch werk van
Groningen op; zae je de wat
ludieke keramische opstelling
van Den Bosch, naast de meer
vakmatige instelling van Bre
da e.d. Doorgaans wel fijne en
ieuke dingen, die getuigen van
scholing en dikwijls al een
persoonlijke toets verraden
Het meeste is te koop. Cosa
biedt met deze tentoonstelling
veel academie-afgiestudeerder,
een eerste kans zich op deze
wijze te presenteren; voor de
een moedgevend voor de an
der wellicht ontgoochelend,
want dit aspect van het kun
stenaarsbestaan wordt je op
een academie niet bijgebracht.
De expositie is gesloten op
zon-, feest- en maandagen en
op de overige dagen open van
9-12-30 en 13.30-17,30 uur.
H.E.
Voor de minnaars van de kunst wordt graag gewen
op het onlangs goed uitgebreide unieke museum Ma;
van den Bergh aan de Lange Gasthuisstraat 19 te Ante
pen. Behalve 's maandags is het op de even datums
toegankelijk van 10 - 17 uur.
oorlog te vergeten en alleen
maar te „leven" in o.a- een
oiigebondener sexuele ethiek
etc.de film tekent dit alle
maal prachtig
Veel van dat smachtende
verlangen naar geluk in die
laren heeft, vooral uiterlijk
v at uitlopers naar deze tijd
gekregen, is gedemocratiseerd
ovei de grenzen van de bour
geoisie der 20er jaren heen.
maar ik geloof, dat de stress
de spanning, die in onze tijd
een uiterlijk gelijksoortig
smachten oproept, andere
bronnen heeft; dat bovendien
de overgave waarmee die lost
generation zich in „het leven'
gooide onze „verloren genera
tie" zó ontbreekt. Ma-ar ga dat
zelf maar eens bekijken, want
het beeld dat in deze film
opgeroepen wordt is de moeite
wel waard om gezien te wor
den.
H.E.
misschien een aantal mensen bekend geworden met de
van „Het beest van monsieur Racine", vorig jaar. Nu is
andere uitgever, Holkema YVarendorf, een boekje met
ningen van deze Frans-Amerikaanse cartoonist verschenen,
zien van tekst door Jean B. Showalter. Het heet in de
van Alet Schouten „De rug van de ezel" - een fabel over
vader, een zoon en een ezel (oorspr. The donkey ride -
fork 1973). Het boekje verscheen in de zogenaamde V
■n is bedoeld voor kinderen van 5-8 jaar. Maar je beleen
volwassene ook veel plezier mee. Zoals gewoonlijk tekent
ïerer weer een wereld vol belachelijke volwassenen,
twee dingen goed", zegt de vader tegen zijn zoon", je
niet ieder naar de zin maken. En er zijn mensen die het
goed vinden". Dat concludeert hij na een wonderlijk
van beiden met een ezel en de reacties van allerlei mensen-
Grappige tekeningen en een simpele tekst (die samen ni«'n
beste bladspiegel kregen) als een „diepzinnige moraliteit"
dezelfde reeks nog een ander gék boekje van Janosch, door
Schouten uit het Duits (Familie Schmidt, Eine Moritat)
als: IJge Stook van Dorregat - een smartlap in prenten -
staat uitdrukkelijk vermeld: van 7 tot 77 jaar! Geweldig 'el
orenten van een minder leuke geschiedenis. Nou ja. Toe
drink niet meer... snik, snik, wordt er, geloof ik, in een of W®
smartlap gezongen. In dit verhaal verzuipt letterlijk en f'S"1
lijk de hele hierboven afgebeelde familie van Koddebeier
Stook in Dorregat (die er overigens blijft uitzien als een D"1
Feldwebel). Een boekje met een waarschuwing zo je wilt
allesbehalve in een Blauwe-Knoop-stijl) of om zo maar te
ten van de dwaze leuke prenten en teksten. Beide boekjes V>
ten f 4.95 per stuk.
