ROEL VAN DUYN: Ik roep de mensen op van hun eigen macht gebruik te maken Revolutionaire elan in kerk verdwenen Het lot van de vier terroristen Van provo via kabouter tot wethouder van Amsterdam De Duitse katholiekendagen: hingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen pe l ngen pe l ngen pe ungen h the company rdijk. There is early advance- any prospects s country and Dositions carry Anarchist Mot DOOR CORN. VERHOEVEN Gevaarlijk Opzien Kwalijk i Ju, na de 84ste katholieken- I m Mönchengladbach, moet I d afvragen welke zin I engla&bach hebben ze Engagement :RDAG 21 SEPTEMBER ngen PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN FtlLINGEN PEILINGEN PEILINGEN ^EILINGEN'.PEILNGEW... peilingen PEILINGEN PALINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGËW PEILINGEN ^PE^INGEN P^'WGEN PEILING EILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN Leur de vacature van idrijfsleider en wordt terzijde ie elk de leiding hebben over torische functie is hij verant- ig van de koperdiepdruk en ;ibele verpakkingen en coördi- men, zijn noodzakelijk reproduktiefotografie nedische keuring zullen deel :hut Superieur n v Postbus! ONTZETTING in Amsterdam. Roel van Duyn.is gekozen tot wethouder. De filosoof van Het Lieverdje, het brein van Provo, de ambassadeur van de Oranje Vrijstaat, de Kabouter, de Anarchist zetelt nu in het edelachtbaar college dat de hoofdstad bestuurt. Een deel van Amsterdam weent, waar liet eerst heeft gelachen. Een ander deel gniffelt, waar het eerst heeft geweend. Als een Paard van Troje is Van Duyn nu met zijn vervaarlijke geestelijke lading binnen de muren van Amsterdam; niet gelokt door de mooie Helena, maar door de nog grotere charmes van de politiek. De wethouder doet zelf open. Hij is jong, hij heeft lang zwart haar, een vriendelijk brilletje, een rustige stem. Is hij getemd door de strengheid van zijn ambt? Uiterlijk niet; zijn spijkerbroek en stropdasloos overhemd sugge reert dat de omverwerper van alle gezag niet helemaal in het formele zadel zit. Innerlijk wel? Een vraagteken dat nauwelijks zal wegtrekken in het 37 minuten durende gesprek, dat ik met hem mocht hebben, voordat een de legatie van jonge, behaarde PPR's de kamer binnenmar cheert; fractieraad. Hij scha' mijn leeftijd, scha kelt terstond op tutoyeren over, bestelt wat te drinken, Een pingpongspel van vraag en antwoord ontstaat. Hoe is de overgang van ka bouter tot wethouder? Van Duyn: (lacht stil genie- j tend): „Vergeet niet da' ik ambassadeur van de Oranje Vrijstaat ben geweest. Daar was ik ook gewend in- paleizen te komen, en daar moest ik ook hardwerken- Bevalt die kamer je? (Ik ge baar naar het eikehou', het parket, de zware stoelen, de atmosfeer van overheid) Van Duyn: „Hij is wat toneel matig, he. .maar ik krij.g wat schilderijen en er komen meer planten, 's Nachts komt een kabouter om ze wa'er te ge ven. Ie had herrie met de Kabou ters en stapte toen over naar 'e PPR. Waarom? Van Duyn: De PPR is een verademing na de Kabouters- Met de Kabouters had ik-.. Mot? Ik wilde wel afbreken, maar he' moest geweldloos. Per stuk zijn de gemeenteraad en het parlement nog altijd ver schijnselen van de democratie Wat klinkt dat redelijk. Uit de mond van een ex-provo. Van Duyn: „Sinds Provo ben ik veranderd. Als provo zei ik: klappen uitdelen zolang je kan. Nu ben ik meer- Noi ben ik een paddestoel op een rot tende stronk. Mijn initiatieven van de Oranje Vrijstaat staan nog steeds overeind. Maar er is verschil tussen uitwendige discipline en zelf-discipline- En dat laa'ste bevalt me het best. I Van Duyn: ,,...-Nee...een -der- schil van mening. Er waren Kabouters die zeien, laten we bommen gooien naar he' par- I lement- Het zijn toch aristo cratische bonzen! En ik stelde dat je zoveel mogelijk moest belpen met de opbouw van een alternatieve maatschappij. Vroeger was ik anarchist. En die doelstellng heb ik nog steeds. Ik wil nog steeds ver andering, maar op de vraag: hoe heb ik nu een ander antwoord- Vroeger zei ik: actie en verder niks. Nu zeg ik: we moeten van twee kanten tege lijk werken: van onderen, uit de mensen zelf, en daarnaast infiltreren in de bestaande or de. Beide wapens zijn onlos- knipbaar als een fietsslot. Hier op het stadhuis kan ik niks beginnen als ik niet de steun van de mensen zelf heb. Zo streef ik er als wethouder van stadsreiniging naar, 'dat de mensen zelf hun eigen buurt schoonhouden en dat dit niet gebeurt door mensen die door de maatschappij zijn uitgese lecteerd om het reinigingspro- bleem op te lossen- Dat moet een corvé voor iedereen wor den." Han Lammers wist het ook allemaal zo goed, toen hij nog geen wethouder was. Nu wordt hij ook door voormalige rode kringen als de regent hij uitstek beschouwd Ben je niet bang dat de macht jou ook corrupt zal maken? Van Duyn aarzelt. Langzaam, want de zaak zit hem duide lijk hoog, bouwt hij een ant woord op. „Daar ben ik wel bang voor. Ik ben me ervan bewust dat ik nu op het rand- je gekomen ben- En ik vecht om mijn idealen niet te ver loochenen. Maar ik heb niks meer te verliezen als een re gentencarrière". Mag je al Ivo zeggen tegen de burgemeester.? Een stil lachje- Een bevesti gende knik. Dan heel serieus: „De samenwerking in het col lege staat centraal voor mij. Ik geloof dat er in een links pro gramcollege voldoende basis is om mijn ideeén van leefbaar heid te bevorderen. Maar-... (en hij schakelt over op crescendo molto vivace) Ik zal me uit alle macht tegen de metrofica- tie van Amsterdam verzetten. Het is onzinnig hoe ontzettend veel geld hier door verspild wordt en hoeveel huizen er voor moeten wijken- Heb je heimwee naar de tijd, toen je nog rond Het Liever dje danste? Van Duyn: „Mijn wethouder schap is een voortzetting van het Lieverdje. In die tijd zei ik dat Amsterdam een ma gisch centrum was, maar dat er veel moest veranderen. Amsterdam was inderdaad een magisch centrum Onder in vloed van Provo ontstond in '68 in Parijs een opstand die is neergeknuppeld. De politie is daar met vliegende forten overheen gedaverd. En dat is hier niet gelukt, want de men taliteit van de mensen hier stond dat niet toe. Ons idee is als waardevol aanvaard- De maatschappij die zich op pro- du-ktie en consumptie concen treert, loopt kapot. Nog steeds ben ik anti-autoritair. Ik roep de mensen op van hun eigen macht gebruik te maken. Ik speel ze nu de bal toe- Het is paradoxaal, dat ontken ik niet. Ik heb nu een zekere macht, maar die macht wil ik over de hele stad verspreiden. Zoals met de stadsreiniging. Verder ben ik druk bezig met het energiebeleid. We moeten af van kernreac ties met gevaarlijk afval. Ik vind dat we op zon- en wind kracht moeten overschakelen- Een van mijn eerste daden zal zijn de structuur van de ge meentelijke energiebedrijven ter hand te nemen en te zoe ken naar alternatieve energie. En nogmaals: ik ben niet be reid tot elke prijs concessies te doen. Dan rot ik liever op-" Hoe is het met Samkalden te werken Van Duyn„We verschillen nog steeds van mening. Dat neemt niet weg dat er een minimale basis is om samen te werken. We hebben paar pun ten gemeen: zo zijn we beiden tegen de verloedering van de stad Je hebt een fiets van zeshon derd gulden en tien versnel lingen gekocht, in plaats van de Mercedes waar je recht op had. Ik geef toe dat jouw ver voer goedkoper is, maar moest die fiets nou weer zo duur wezen? Van Duyn laat langzame lach jes doorbreken. „Als ik op de, fiets door Amsterdam rij, baart dat opzien. Ik moet na tuurlijk oppassen dat ik mijn autoriteit niet verspeel- En het is een superfiets omdat je als wethouder je snel moet rep pen. Een tweede argument is dat ik als voorstander van een autovrije binnenstad natuur lijk moeilijk zelf kan rijden in een grote kar. En aangezien het openbaar vervoer tienmaal zo snel is als de auto, heb ik tien versnellingen laten aan brengen.-.de fiets is een sym bool voor de overeenstemming tussen mijn woord en mijn daad. Wat gaat er gebeuren als jij als wethouder namens de stad een staatshoofd van een boos land moet ontvangen. Dat kan gebeuren, niet waar? Van Duyn: „Dan ga ik protes teren. Dan zal ik hem op ge paste wijze ontvangen. Mijn gevoelens zal ik tot uiting brengen, maar op diplomatieke wijze-" Je klinkt nu ais een echte diplomaat." Roel van Duyn heft als een dirigent de handen op, en glimlacht serafijns- Hij zwijgt. Ik heb de indruk dat je niet serieus antwoordt. Van Duyn: „O nee,. ..antwoord ik niet serieus. Nou, ik ben toch heel serieus, hoor.-, (gaat over tot onderhuids vreugde betoon). Dilemma in het (gesprek. De klok tikt door- Dan: „Ik ben voor een radendemo cratie. Ik ben anti-autoritair socialistisch. Dat concerns als de Shell het beleid in Neder land in handen hebben, vind ik heel kwalijk." Laatste vraag: Zou je burge meester wnien worden? De PPR-fractieleden staan in de deur. Roel van Duyn ont vangt ze hartelijk. Dan: „Nee, dat is een functie die ik voor lopig niet aimibieer?" Vraag:,,Voorlopig-..zeg je- toch eens?" De 37 minuten zijn om. Dus JAN KOESKN BONN Sinds de Duitse ka- ftoliekendagen niet meer de triomfalistische uitingen van I tatielbestormend geloof zijn, waarop men nieuwe krachten verzamelde voor de terugkeer I "aar de harde politieke en i "Matschappelijke werkelijk- i tad, waren zij korte tijd het I kritische forum, waarop de I episcopale vertegenwoordigers i ta>r de leken vurig aange- I 'Poord werden spoed te be- 1 trataten met de verwerkelij king van de conciliaire geest I en besluiten. I l»26 ®)been®"l°rrlsten nog heb- I li"1 Sn 0ln met Augustinus I 5®>re®ten waarheen de I dpS ^0Qr beide antwoor- 13 bet nog te vroeg en een I rin lge' naaT een type- ji ,g Bevraagd werd, wist zelf bij overdreef: „In 1968 katholicisme in Es- I dieVoor eerste keer zo I J ademgehaald. dat bij I dmv"1®?11 de te grote I -nlr trommelvlies ge- e? Jgen is' In 1970 ^tar I wjfrna op de synode van is er teveel stoom I MÜ?l.azen en nu 1 Pijp helemaal leeg"- I vb? ae"egd, een overdrij- dp Mjm,aar een- die toch wel I lielw„ hei<5 var de katho- Vat, wer de vormigevinv Ovb. n toekom kenmerkt Rndc vnh- ,„t lr,pr, en i nagenoeg volkomen ontbrak deze moet te hard werken om gelijke tred te kunnen houden met het luxueuze leven van heden was niet alleen de kwantiteit, maar ook de kwa liteit van de jeugd een hoop gevend verschijnsel. De talrijk verschenen jongeren lieten voor het merendeel de discus sies voor wat zij waren en activeerden zich in kerken en op straat voor nachtgebeden voor Chili, voor hulp aan de ontwikkelingslanden, voor de politiek vervolgde priesters in Spanje en om het even wicht te herstellen voor de onderdrukte christenen in de Sowjet-Unie- nop vT von" I nauwelijks te spvek maar misschien is dit ook wel Gods eigen aangelegenheid. Weliswaar steekt het kerkbe zoek in de Bondsrepubliek nog heilzaam af tegen dat in ande re landen, maar niet alleen het aantal „werkende" deelnemers was met 4000 aanzienlijk la ger dan vroeger, ook dat van de bezoekers aan de religieuze slotbijeenkomst bleef met 50.000 preoies de helft onder de verwachtingen- Verlies Dit leidt tot twee conclusies het revolutionaire elan is ver dwenen en het massale karak ter heeft bij gebrek aan uiter lijke omstandigheden de ka tholiekendag voorgoed veriaën p -litiek en econo misch leeft men in volledige tevredenheid en dan verliest men kennelijk ook die zin voor het uiteindelijke heil. Nu kan men niet eeuwig revo lutie maken, zoals een andere, jonge, deelnemer zei: „Men moet zich ook in revolutionair geduld kunnen oefenen". Ook gebrek aan massaliteit hoeft niet tot resignatie te leiden De kleine groep, die het zuur deeg vormt, is een evangelisch begrip- Dat de bijeenkomst van Mönchengladbach de waarnemer echteT eenzaam en vol twijfel heeft achtergelaten, is de schuld van de organisa-' tors. Het is onmogelijk de balans op te maken van de tweehonderd lezingen, met discussies, die er in twee da gen gehovton werden- De ver snippering was zo groot, dat er waarschijnlijk helemaal geen balans opgemaakt kan warden- Wel was er een richtsnoer, dat vooral door de oudere deelne mers getrokken werd- De te rugkeer naar de klassieke so ciale leer van de katholieke kerk en naar de kerk ah machtsinstrument stond bi hen op de voorgrond, maar uii hun instelling werd het gevaar van een nieuwe gettovor ming, die niet als zuurdeeg in het pluriforme lev - werkt, duidelijk. Ook hiei eiste de nostalgie zijn tol op met als kennelijk voornaamste wens zijn vrede te herwinnen- In Mönchengladbach brak er echter ook een sterke licht straal door de bewolkte katho lieke hemel Terwijl de mid denmoot in de leeftijdsgroepen Onder hien was ook de belang stelling voor de geestelijke or den het grootst- Zij bundelden dus hun krachten voor een rechtstreeks maatschappelijk engagement, waarbij zij een geestelijk fundament zochten, terwijl de ouderen hun ener gie in een zondvloed van de tailkwesties versnipperden. \toor dit laatste waren echter de organisators verantwoor delijk en zij wekten hiermee weer eens de indruk bureau cratische functionarissen te zijn, die katholiekendagen al leen maar organiseren, omdat het nu eenmaal zo hoort en omdat zij er hun maatschappe lijke betekenis en min of meer hun bestaan aan danken- WENNEKES (Van onze redactie buitenland) BEIROET Als het pa troon van geslaagde vluchten van plegers van kapingen en gijzelingen naar het Midden- Oosten ongewijzigd blijft, za) de wereld vermoedelijk wei nig meer horen van de Japan ners die in Damascus landden na het gijzelingsdrama in Den Haag. Verscheidene groepen Arabieren en Japanners leëindigden bun vluchten In Arabische hoofdsteden en ver dwenen later. Vorige maand oog liet Libië vier guerrilla- itrijders vrij die een Japanse umbojet na het vertrek van ichiphol in juli vorig jaar ïadden gekaapt en het toestel in Benghazi opbliezen. Japan had destijds de Libische rege ring om uitlevering gevraagd van de overvallers (dat zou den twee Palestijnen, een Ja- )anner en een man uit Hondu ras zijn). Een jaar later toen een pro ces tegen hen zou beginnen, zou de Libische leider, Gadda fi, hebben ingestemd met een verzoek van de Palestijnse lei der Yasser Arafat hen over te dragen aan de Palestijnse Be vrijdingsorganisatie (PLO). De vier werden op 13 au gustus overgevlogen naar Da mascus, waarna mets meei van hen werd gehoord- Op 2ö jium van dit jaai Kwamen acht leden van de Z wart e-septem Per oe weging m Cairo aan die de dag tevoren ln de Soedanese hoofdstad tot levenslang waren veroordeeld wegens moord op drie wester se diplomaten op de Saoedi- sche ambassade in Khartoem in maart 1973. Het was voor het eerst dat Palestijnse guerrilla strijders na een actie door een Arabische rechtbank berecht werden. Diezelfde dag echter wijzig de president Nimeiry de le venslange gevangenisstraf in zeven jaar. Hij bepaalde dat de gevangenen zouden worden overgedragen aan de Palestijn se bevrijdingsorganisatie „om als wettig vertegenwoordigster van het Palestijnse volk uit voering aan het vonnis te ge ven". Onmiddellijk daarop verliet het achttal het land. In februari pleegden twee leden van het Japanse Rode Leger en twee Palestijnen een aanslag op een olieraffinaderij in Singapore. Zij werden be vrijd door een Palestijnse be zetting van de Tapanse ambas sade in Koeweit. Naar men zegt, is de reetam* op de televisie gebonden aan allerlei strenge eisen en ■voor waarden, criteria en codes. We zien dan ook maar zelden een volksdeel gekwetst worden, maar dost ligt nogal voor de hand, omdat elk volksdeel klant en dus ook koning is. Toch zeg ik gelden" en beperk ik de vergrijpen tot het kwet sen van volksdelen, omdat juist dat volksdeel, dót de in kopen doet, voortdurend ge kwetst wordt. I k bedoel de huisvrouwen- Zij worden con sequent als achterlijk behan deld, niet het minst wanneer zij kritisch en modern ge noemd worden. Bijna altijd wordt de oplossing van het probleem waarmee zij m een spot verondersteld worden te worstelen, de vuile bloes of het aantal calorieën, per sonore mannenstem meegedeeld. Ken nelijk wordt verondersteld dat de meerderheid dat prettig vindt. Ik kan niet nagaian of dat waar is; en mocht het waar zijn, dam zegt 'het mij nog niets. Wat eenvoudiger te con stateren valt is, dat duidelijke vergrijpen tegen de logica de censuur vlot passeren en blijkbaar niet als misleidend beschouwd worden. Ik vraag mij af, wat er dan nog wel misleidend kan heten, wanneer we tenminste dit nogal vrien delijke woord niet reserve ren voor regelrechte leugens en grof bedrog. Wat mij tel kens opvalt en irriteert, is dat een filmpje als bewijs aange haald en ook met nadruk als bewijs genoemd wordt. Nu is met een film van alles uit te halen en natuurlijk gebeurt dat ook, zelfs op het nieuws. Alleen op de film kunnen wij b.v. vlekken zien verdwijnen als sneeuw voor de zon, kunnen we met eigen ogen constateren dat vcm twee truitjes het ene krimpt en het andere niet en dat het ene wasmiddel nog volop schuimt als het andere product (spreek wit: product) al lang uitgewerkt is. Zo'n film is niet te maken zonder de opzet te misleiden. En toch zegt de sonore st em opgewekt: Hier is het bewijs of: de test zal het bewijzen. Nu kam van een test nooit van tevoren ge zegd worden, dajt bij iets zal bewijzen; 'n test is bedoeld om iets te proberen. Maar goed, die zoge naamde test is helemaal geen test, maw een truc. Er wordt niets mee geprobeerd en niets mee bewezen. Het woord „be wijs" wordt volkomen ten on rechte gebruikt en wait de ma kers van zon reclamespot be treft van elke serieuze inhoud beroofd. Dat is naar mijn me ning een ernstige vorm van misleiding en taalvervuiling. Wanneer wij dierbare woor den als „waarheid" en „be wijs" lichtvaardig gaan ge bruiken, verliezen we elke ge loofwaardigheid en plegen wij roofbouw op iets dat toch al zelden voorkomt. Bewijzen zijn schaars en ■moeilijk- De vraag is of er al ooit iets bewe zen is, heeft misschien meer recht van het bestaan dam de zekerheid dat de waarheid voor het grijpen Ugt. De recla me is in haar doel en metho de intens leugenachtig door zekerheden te beloven die on mogelijk kunnen bestaam en daarbij methoden te hanteren die zelfs geen schijn van eer lijkheid hebben, en zich aam elke controle onttrekken. Dat is niet alleen het geval bij de zogenaamde bewijzen en bij het g ezaghebbende ge leuter van afgehuurde deskun digen, maar ook bij het ge bruik van superlatieven: het absolute maximum wordt voorgesteld als gemakkelijk bereikbaar en onderworpen aan de willekeur van die ver wende consument. Bij de kritiek die de recla me tegenwoordig gelukkig ontmoet, wordt wel eens verge ten dot haar veronderstellingen een getrouwe kopie zijn van wat ten grondslag ligt aan de hele westerse civilisatie, niet alleen aan het kapitalisme, na melijk de overtuiging dat alles aan de menselijke wil en acti viteit onderworpen is. Die overtuiging scheept ons op met grote hoeveelheden schijn, die een onbereikbare i Kerke lijkheid moet vervangen. De wereld wil inderdaad bedro- qen zijn, maar dat maakt van bedrog nog geen onschuldig auitigheidjes. j

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1974 | | pagina 19