DE TIJD STAAT STIL
Dl DREIGING VAN DE STRUCTURELE WERKLOOSHEID
Investeringsklimaat eist
grondige verbetering
Voordelig
op de
dure toer
nostalgische overpeinzingen bij het verdwijnen van een dagblad
goede redenen
om morgen
tweede huis
gaan bekijken
WAT
VOOR
VOOR
WIE?
Bezwaar tegen
defensienota
vvtniv
PAX CHRISTI EN IKV:
Britse havenwerkers
willen bacatschip
boycotten
buitenland
veede huis in Zeeland...
ndat:
N Gaarne ontvang ik inlichtingen over
Algemeen belang
Pastoorskrant
Kwaliteitspubliek
\urni/
vi?,et gev°lg van deze one-
w»T! ge toestand, die In
st(rtL'l,dUB niet juist om te
als tü ,at het bedrijfsleven
rend! g van kostenbespa-
produktiemethoden
Twee kanten
Verdelen
Bemiddelen
papier
oor uw pen
Boerenprotest
Bangla Desh
ilters
ontspanning en broodnodige rust, Uw vrijheid en
geluk van Uw gezin het nodige waard zijn. Ornaat
i aar één keer leeft.
tweede huis vandaag de dag de allerbeste
nier is om de inflatie te bestrijden en de allerbeste
sgging in een land dat steeds voller wordt.
n tweede huis in Zeeland eigenlijk vlak naast
deur is. Binnen hooguit 'n uurtje van de randstao
liet U van landelijke rusten hartverwarmend
uurschoon.
metUwgezin één van deZeelandhuis-model
pnteOuwerkerk(Krekengebied) ofScnare
ingenmeer en toekomstige jachthaven)-
1; gebouwde rekreatiewoningen in 3 typ1anop -
rond. Prijzen incl. grondv.o.n. (geen notans
J4.900.- incl. btw. Financiering tot 80% m°9^k;
n "Eldorado" is nietzo onbereikbaar als u
bon voor inlichtingen of bel 01114-1406.
bgkom morgen zélf kijken. U zuilenthou:last j6
|duw kan rekening worden gehouden meisv
i.d. -
scharenoijkeQ
schouwen-
haamstede dulveland
8RÜIN|SS0'
zie£ii<zeouwerke"«
O
VLISSINGEN
JEJ
iCH-
PREN
BRESKENS
biedt Zeetandhuis aan: enkele schitterend
ewoningente Nieuwvliet-Bad(bijCadzan I bevjnden
ïren. Een ideaal oord: duin, strand en Noo -R |qjsche
een steenworp afstand. Gent, Brugge en
atsenziin vlakbij,
prijs incl. aangelegde tuin: v a, f71.900^^^^
Zeelandhuis-rekreatiewoningen.
[am
aattl,
jats
(X in ongefrankeerde envelop zenden aa
Zeelandhuis bv M
;V antwoordnummer 14 Oowerke
AMSTERDAM Er is mij de
laatste maanden, toen het ver
dwijnen vam het dagblad „De
Tjjl" al in de lucht hing, re-
néotievelitjk. zijn administratief
beslag had gekregen, herhaal
delijk door meelevende (soms
001[ wildvreemde) mensen
voorgehouden: „Wat jammer
nou toch" en „Hoe kan dat
nou toch gebeuren". Tenslotte
had ik er 66111 standaard grapje
als antwoord voor klaar liggen.
Voor een krant die al hon
derddertig jaar op die fles
aan het gaan is, heeft zij het
n0g redelijk l'anig volgehotu-
Ik begrijp dat U daar niet
voldoende aan heeft. De re
dactie van dit blad was trou
wens zo vriendelijk mij te
vragen om een „nostalgische
beschouwing". Dat kan na
tuurlijk. Maar mijn nostalgie
aal zich minder op hieit verle
den, dan wal op de aan het
barre heden ontspruitende toe
komst richten. Want ik ben
wel gevoelig voor lichtelijk
sentimentele gevoelens
met De Tijd gaat „een oud
cultuurgoed" en zelfs „een
stuk katholieke traditie" heen-
- maar niet al te veel.
Ook zijn verdrietige gevoelens
van meer persoonlijke aard
mij niet helemaal vreemd. Als
zo'n krant, waaraan hij vier
endertig jaar heeft mogen
meewerken onder hem wordt
weggehaald, gaat dat een
mens niet in z*n kouwe bieren
zitten. Wat dat betreft citeer
ik graag Henk Hofland die
mij destijds, toen het Alge
meen Harudielsbiiad als zelf
standig orgaan verdween en
toen hij dus in een ongeveer
gelijke situatie verkeerde als
waar in ik mij nu bevind, zei:
„Ze hebben mjj mijn liefste
speelgoed afgenomen".
ehiji
grond van het feit dat zij al
thans het idee hebben dat zij
altruïstisch en wel in alge-
bezig zijn te die-
prettig gevoel
is het niet als ze je liefste
speelgoed afpakken. En ik heb
dam ook voortdurend de nei
ging uit te raepen: „Houdt de
dief". Maar waar is hij
De meest aanwijsbare oorzaak
van het verdwijnen van het
daglblad De Tijd is natuurlijk
van economische aard. En in
dat blad heeft zich dan ten lan
gen leste gewroken, dat de
journalistiek bepaald wordt
door mercantiele economische
factoren.
Ik moet er overigens direct
aan toevoegen dat ik niet
zo gauw een bruikbaar alter
natief voor deze miserabele si
tuatie zou weten. En zeker
niet op het moment dat zo
drastisch is gebleken, diat sub
sidies óók al niet helpen. Men
hoort wel zeggen dat met De
Tijd. een kwaliteitskrant heen
gaat. Ik behoor, in ieder geval
samen met de Tijd-redacteu-
ren, wier blad is doodgegaan
tot de allerlaatsten, die dat
zullen ontkennen. Alleen: wiat
is een kwaliteitskrant? Ik
vrees dat ik diaar heel anders
over denk dan degenen die
wèl vrede hebben met de ho-
vengesóhetste situatie en die,
sterker nog, de kwaliteit van
een krant bepaald achten deco
de omvang van 't aantal abon
nees en het daaraan corres
ponderende aiantal advertentie
pagina's; hoe meer abonnees,
hoe beter de krant. Maar ik
en ik niet -alleen heb altijd
gedacht dat de kwaliteit van
een dagblad wordt bepaald
door het journalistieke gehalte
van degenen die het maken.
Dat heeft niets met betuttelen
van de lezers van doen, maar
integendeel alles met een be
hoefte mensen bet best moge
lijke te bieden. Ik zal niet
zeggen dat De Tijd im de volle
honderd dertig jaar van haar
bestaan dat ideaal altijd heeft
verwezenlijkt, ma-ar althans
enige decennia lang heb ik
kunnen constateren, dat de re
dactie en met enthousiaste
vakbekwaamheid naar streef
de.
Men hoort ook zeggen dat De
Tijd ziim achterban heeft ver
loren. Dat zal wel. Tot vo-me-
rens toe heb ik in mijn leven
voorgehouden gekregen dat De
Tijd een pastoorskria-nt zou
zijn. Ma-a-r dat was toch bij het
steeds toenemende gebrek aan
pastoors al lang niet meer vol
te hooiden. Dat o-ok wat ik nu
maa-r gemakshalve „die ge
loofscrisis" in de Nederlandse
kerkprovincie zal noemen, bij
de ondergang van de krant
heeft meegespeeld, zal wel
raar weizan. Ik kan dat niet
helemaal overzien. Maar het
„dieu et mon droit" een
voortreffelijk devies, ik zeg
het nog eens voor die helaas
laatste keer is de mensheid
van nu klaarblijkelijk aan
zienlijk minder aangekaart
dan honderd dertig jaar gele
den. Ik betreur dat. Maar be
paald tragisch is het te moeten
constateren dat op het moment
dait het katholieke volksdeel
vrijwel is opgehouden zich te
emanciperen, ook d-e emanci
patie van bevolkingsgroepen
van andere -geestelijke struc
tuur dan de kajtholieke nog
niet voltooid blijkt. Er zijn
nog meer kwaliteitskranten
d-ie -aian hiun achterban sukke
len.
Van essentiële betekenis is het
dat een kwaliteitskrant een
kwaliteitspubliek vooronder
stelt. Ik geloof edhter, dat de
geringe omvang van het kwa
liteitspubliek parallel loopt
met de kans van een kwali
teitskrant om te overleven. Ik
vrees zelfs d-at }n brede kring
een fictie in stand wordt ge
houden van een kwaliteitspu
bliek, zo-als in de politiek de
fictie van een collectieve, poli
tiek- dem ocratisch-e mondigheid
zorgvuldig wordt gekoesterd
Van bepaalde zijde za-1 mij
zoals al herhaaldelijk is
gebeurd- wel weer worden
voorgehouden „dat de druiven
zuur zijn". Maar dat pa-st dan
precies in de nogal stupide
geda-ohten van degenen d-ie
zich niet kunnen voorstel
len dat men ook over iedeëel-
culturele zaken and-ers ban
spreken dan in de termen van
een rancuneuze baatzucht.
Dit is behalve een nostalgisch
ook een wat bittere bijdrage;
ik besef dat volkomen, Maar
ik ben dan ook zeer hitter
gestemd.
Kees Fens schreef onlangs een
voortreffelijk artikel in de
Volkskrant over de Tijd als
over „een krant in de leegte"
Dat is verpletterend juist. Ik
geef toe diat het bkestaan van
die leegte erger is dan h-et feit
van de opheffing van het dag
blad. Het is vreesaanjagend.
En jn di-e zin voarall stemt het
verdwijnen van mijn krant
mij miet een die-p, aa-n wan
hoop grenzend pessimisme.
Waartegen ik mij overigens
naar beste vermogen zal blij
ven verzetten. Als is het ma-ar
voor de spaarzame kwaliteits
krant-en die ons nog resten.
Op zaterdag 31 augustus in
het j aar Onzes Heren 1974
verschijnt voor de laatste maal
het dagb-l-aid „De Tijd", 130ste
Jaargang nummer 41866. Ik
wiil het tenslotte dan maar
precies zo dramatisch mia-k-en
als het is: het is een van de
zwartste daigen van miin le-
In 1971 ontketenden de
redacteuren van De Tijd een
actie om hun bedrijf; de
krant, te redden: De Tijd
gaat door. Het heeft helaas
niet mogen haten: De Tijd
staat stil.
ven. En ik weet d-at het pre
cies zo is voor velen va-n miijn
voortreffelijke vrienden-colle
ga's van d-e krant.
Zij, die (een beetje) gestorven
zijn, groeten U.
HERMAN HOFHUIZEN
(Van een onzer redacteuren)
BREDA Een beter onder
nemingsklimaat, een gericht
programma van om-, her- en
bijscholing en herindustrialisa
tie als voorwaarde voor een
herverdeling van de aanwezi
ge arbeid. Dat zijn enkele ge
dachten die ons zijn aange
reikt in beschouwingen over
de vraag, of bestrijding van de
steeds dreigender wordende
structurele werkloosheid mo
gelijk is.
Enige tijd geleden heeft on
ze krant getracht daarover een
discussie uit te lokken door
publlkatie van een artikel on
der de titel „Terwiil mensen
werkloos zijn, werken machi
nes". De reacties daarop heb
ben wij ondergebracht in onze
nieuwe serie „Wat voor werk
voor wie?"
De eerste die in deze discus
sie aan het woord komt. is mr.
P. van Boven uit Breda, voor
zitter van het Nederlands
Christelijk Werkgeversver
bond. Hij vraagt met name
aandacht voor verbetering van
het ondernemersklimaat,
waaruit nieuwe investeringen
zouden kunnen voortkomen
die nieuwe werkgelegenheid
tot gevolg hebben.
Na de publikatie van deze
serie zal De Stem ook in de
komende maanden de ontwik
keling van de arbeidsmarkt
met grote aandacht blijven
volgen en deskundigen op het
hele terrein van deze dreigen
de problematiek in de gele
genheid stellen hun ideeën
daarover in grote kring be
kendheid te geven.
Voor heel veel mensen
betekent werken, het ver
richten van zinvolle ar
beid, een stuk levensgeluk.
Dat klinkt reuze ouder
wets in een tijd, waarin
kortere werktijden en lan
gere vakanties opgeld
doen. Werklozen kunnen
echter over deze oude
waarheid meepraten; zij
weten wat zij missen.
Recht op arbeid is een
grondrecht voor ieder mens,
dat in grondwetten en inter
nationale verdragen is vast
gelegd. Met dit recht en de
bekende doelstelling van vol
ledige werkgelegenheid
wordt erkend dat werken de
ontplooiing van mensen be-
ordert. Werken is dus zeker
1,1 er dan alleen maar geld
terdienen-
Is er wel voldoende werk?
,®„eT wel voldoende wer-
,?s:,De ontwikkeling op de
arbeidsmarkt baart zowel
erkgevers als werknemers,
fii„j meer z°rgen. Er is iets
•Miileti mis met deze
ën af' waar de vraag naar
m aanbod van werkne-
mefS °n langer 1106 minder
men r overeenstem-
cero-,u ,v?or mdereen onac-
Pabel is, is dat een tame-
roenjll001,, ?eel van de be-
heeft geen werk
ver hedrijfsle-
vul,„ nauwelijks te ver
ten vacatures hlijft zit-
minder werk heeft te bieden
en zo werkloosheid in de
hand werkt. Wèl is het zo
dat de technische -en sociale
vooruitgang het karakter van
het werk verandert, en dat
het aanbod van werknemers
teveel op deze ontwikkeling
achterloopt-
Het gaat duidelijk om een
probleem met twee kanten-
Nieuwe wetenschappelijke
inzichten ook van sociale
wetenschappers winnen
veld, worden in dynamische
ondernemingen toegepast,
maken daarmee bepaalde
werkzaamheden ovehbodig
en scheppen weer nieuwe ar
beidsplaatsen. Dat laatste
uiteraard alleen in een ge
zond economisch klimaat met
een behoorlijk rendement op
investeringen-
De andere kant van het
probleem is de meer „conser
vatieve" instelling van het
arbeidsaanbod- Het is nu
eenmaal een feit dat het tra
ditionele onderwijs een type
werknemer opleidt, dat niet
zo is ingesteld op verande
ring, vernieuwing. Beroepen
verdwijnen en er ontstaan
nieuwe- Ook de werkzaam
heden binnen bestaande be
roepen veranderen. Het is
een ontwikkeling die vrij al
gemeen in deze moderne tijd
wordt gewenst.
Maar er zijn meer tegen
stellingen tussen de ontwik
keling op de arbeidsmarkt en
die in de bedrijven- Het on
derwijs levert relatief veel
hoog opgeleide jonge werk
nemers af, die vanzelfspre
kend een baan zoeken die in
overeenstemming is met het
peil van hun kunnen en kén
nen. In een aantal gevallen
hebben zij zich bekwaamd in
een richting waarin of een
niveau waarop het bedrijfs
leven geen functies (meer)
beschikbaar heeft- Dan ont
staat zoiets a-is de werkloze
academicus.
Toch zal er altijd ook een
voudig en onaangenaam
werk gedaan moeten worden,
want niet alle arbeid kan
gelukkig? door machines
worden overgenomen. Machi
nes moeten immers worden
geprogrammeerd, bediend,
maar ook schoongehouden
door mensen.
Wanneer de kieskeurige
Nederlanders niet bereid zijn
onder elkaar ook de mindere
baantjes te verdelen, wordt
een ondernemer gedwongen
buitenlandse arbeidskrachten
in dienst te nemen- Hij heeft
geen andere keus, wanneer
hij althans zijn bedrijf niet
wil sluiten of naar het bui
tenland verplaatsen met alle
verlies van werkgelegenheid
voor Nederlanders van
dien-
Het verdelen van de werk
zaamheden (arbeidsmarktbe
leid) is een van de ingewik
keldste problemen van de sa
menleving, waarvoor ook ik
niet zomaar een oplossing bij
de hand heb- Maar het is
duidelijk dat kreten als
„stuur de buitenlanders weg"
of „nivelleer de inkomens"
een chaotische toestand be
vorderen, waarin het voeren
van een verantwoord beleid
onmogelijk wordt-
Laten we nuchter blijven.
Werkloosheid wordit doeltref
fend en voor langere tijd be
streden door werkgelegen-
heidscheppende investerin
gen van het bedrijfsleven-
Absolute voorwaarde daar
voor is een gezond onderne
mingsklimaat met redelijke
winstverwachtingen. In een
slecht k-lknaat hoge loon
kosten, weinig of geen winst
zal de ondernemer op
mensen moeten bezuinigen.
Het ondernemingsklimaat
is de laatste jaren in ons
land achteruit gehold: de lo
nen stijgen sterk, zo ook de
werkloosheid en de winsten
zitten op een dieptepunt-
Weliswaar melden enkele
grote internationale onderne-
Een beeld dat bij
structurele werkloosheid
hoort: ontslagenen uiten
hun ongenoegen door te
demonstreren.
mingen mooie winstcijfers,
maar de „zwijgende meer
derheid" worstelt met finan
ciële problemen.
Ik ga daar niet over jam
meren, omdat regering en
vakbeweging de laatste
helaas minder openlijk de
noodzaak van een beter in
vesteringsklimaat inzien- Het
Nederlands Christelijk
Werkgeversverbond werkt er
samen met andere organisa
ties hard aan om ook het
publiek van deze noodzaak
te doordringen-
Het maken van winst, no
dig om de werkgelegenheid
uit te breiden, is méér dan
een sportieve premie voor
een goed ondernemingsbe
leid. Het is het inkomen van
de gehele onderneming, dat
de positie van alle betrokke
nen versterkt en de groei
van het bedrijf financiert- En
die groei is nodig om nieuwe
arbeidsplaatsen te schep
pen-
Daarnaast en dus niet in
de plaats daarvan is een
actief arbeidsmarktbeleid
van de overheid geboden. De
arbeidsbureaus zullen beter
bemand moeten worden en
meer financiële mogelijkhe
den moeten krijgen om de
juiste man naar de juiste
plaats te bemiddelen- In sa
menwerking met het be
drijfsleven moeten korte,
doelgerichte scholingspro
gramma's worden opgezet om
werklozen voor nieuw werk
geschikt te maken-
En dan zijn we er nog
niet. Zwakke regio's het
zuiden en noorden van ons
land en gevoelige bedrijfs
takken met overigens goede
perspectieven zullen gerichte
overheidssteun moeten ont
vangen- Vestiging van nieu
we bedrijven vanuit het bui
tenland zal door soepele en
stimulerende regelingen
moeten worden aangemoe
digd.
Zo zou ik nog een aantal
maatregelen kunnen noemen
Hoofdzaak blijft echter een
grondige verbetering van het
momenteel ronduit slechte
investeringsklimaat, vooral
voor wat betreft het schep
pen van nieuwe arbeidsplaat
sen-
Bevordering van volledige
werkgelegenheid is ook voor
mij één van de voornaamste
doelstellingen voor het soci
aal-economische beleid. De
regering zal ons in dit beleid
metterdaad moeten steunen-
Aan vage toezeggingen heeft
niemand iets-
P.M-H- VAN BOVEN
De spulten die je nodig hebt
om zelf wat in huis op te
knappen, worden hoe lan
ger hoe duurder, niet alleen
omdat nu eenmaal de prijzen
zich gedragen als kinderen in
de groei, maar ook omdat de
fabrikanten steeds mooiere
produkten maken. En die kos
ten uiteraard meer dan wat
eenvoudiger dingen.
Zo is bijvoorbeeld wel de
tijd voorbij dat je voor een
paar simpele guldens een rol
behang kon kopen. Dat dunne,
goedkope papier wil eigenlijk
niemand meer hebben. Een rol
van twintig gulden wordt al
heel gewoon, en er is zelfs
behang te kust en te keur,
dat vlotweg veertig, vijftig
gulden of meer kost. Nu kun
je natuurlijk wel voordeliger
terecht, maar ais je dat uiterst
fraaie behang eenmaal gezien
hebt, wordt een goedkoper pa
piertje toch een afknapper.
Dat gaat ook op voor de
wandtegels. Het fc nog altijd
mogelijk om voor drie tot vier
tientjes per vierkante meter
nette tegels (zelf) te lijmen.
Maar wie in een rijk gesor
teerde zaak eens gaat kijken
wat er op tegelgebied te koop
is, zal zijn ogen toch moeilijk
kunnen afhouden van de prach
tige tegels die tegenwoordig
gemaakt worden. De prijzen
liegen er dan niet om: zestig
tot honderd gulden per vier
kante meter is al helemaal
geen zeldzaamheid meer!
Nu zijn er wel van die klei
ne trucjes, die vooral de doe-
het-zelver kan toepassen, om
iets heel moois te kopen, en
toch enigzins binnen de per
ken van het beschikbare bud
get te blijven.
Een idee voor een nieuw
behang: koop voor één wand
een erg mooi (dus vrij duur)
papier, viaylbehang of textiel-
wandbekleding. Neem voor de
overige wanden van het ver
trek een reliëfbehang. Dat is
een betrekkelijk goedkoop wit
papier, dat geschilderd moet
worden. Ga met een stukje
van het dure papier naar een
verfzaak, en kies latex muur
verf in de hoofdtint van het
dure behang. Als er in de
verfwinkel een mengmachine
staat, is het zeker geen pro
bleem om exact de juiste
kleur te krijgen. Schilder
daarmee het reliëfbehang. Het
lijkt dan precies een zogehe
ten „unikleur" van uw dure
behangetje. En de kosten blij
ven bij elkaar nog redelijk.
Wat het tegels zetten be
treft als die erg mooie tegel
tjes 'n te grote verleiding vor
men, bekijk dan eens of be
paalde stukken van een keu
ken- of badkamerwand mis
schien op andere, goedkopere
wijze kunnen worden bekleed.
Bijvoorbeeld met schuimvinyl
geplastificeerd plaatmateriaal
(printplaat), vuren schrootjes
die transparant in kleur gelakt
worden. Soms kan men zo het
tegelgebruik beperken tot de
wand boven het aanrecht, tot
de onderkant van de wand
kastjes.
Met een beetje nadenken
kan men zo mooie materialen
gebruiken, en toch niet failliet
gaan.
DEN HAAG (ANP) „Ons
veiligheidsbeleid is nog steeds
gebaseerd op de afschrik
kingsfilosofie, een filosofie die
zakelijk dubieus en moreel
onhoudbaar moet worden be
schouwd. De defensienota
1974, die in haar uitgangspun
ten zozeer vasthoudt aan het
traditionele denken, biedt
geen enkele aanwijzing dat
de komende tien jaar een an
der beeld te zien zullen geven
als de afgelopen tien jaar".
Tot deze conclusies komen
het Interkerkelijk Vredesbe
raad (IKV) en de katholieke
vredesbeweging Pax Christi in
een verklaring die gisteren is
gepubliceerd ter gelegenheid
van de hoorzitting van de vas
te kamercommissie voor de
fensie. IKV en Pax Christi
kwalificeren de defensienota
als een louter technisch werk
stuk", dat handelt over de
vervanging van mensen door
machines, maar niet over de
wezenlijke vragen van vrede
en veiligheid- Uiterst teleur
stellend vinden zij het dat een
zo belangrijk punt als de vor
ming van de mens in de
krijgsmacht de mens is
toch de beslissende factor bij
het al dan niet aanvaardbare
gebruik van de krijgsmacht
een beleid wordt uitgestippeld
dat vrijwel geheel gericht is
op technische vervolmaking en
niet op een kritische levens
houding en verandering
het denken- IKV en Pax
Christi dringen aan op bespoe
diging van de tot standikoming
van een nieuwe wet gewetens
bezwaren militaire dienst,
waarvoor zij reeds eerder
voorstellen indienden. In hun
commentaar merken IKV en
Pax Christi op, dat de gevaren
die volgens de defensienota
verbonden zijn aan de steeds
toenemende bewapening, ook
tien jaar geleden al gesigna
leerd werden in de regerings
nota ontwapening, veiligheid
en vrede (1964). Maar de nu
getoonde, ongewijzigde, uit
gangspunten van het beleid
bieden geen enkele garantie
dat deze gevaren nu wel ge
keerd zullen worden, evenmin
als dat in de afgelopen periode
het geval is geweest.
Brieven voor deze rubriek moeten
met volledige naam en adres worden
ondertekend. Bij publikatfe zullen deze
vermeld worden. Slechts bij hoge uit
zondering zal van deze regel worden
afgeweken. Naam en adres zijn dan bij
de redactie bekend. Publlkatie van brie
ven (verkort of onverkort) betekent niet
dat de redactie het In elle gevallen
eens is met inhoud/ cq. strekking.
Het voornaamste doel van
de boeren-acties is geweest de
aandacht te vestigen op de
economische en sociale wan
toestanden in de agrarische
sector- Het eerste deel, voeren
van harde acties (iblokikeren
van wagen) is goed g-eslaaigd-
Maar het tweede deel, n-1.: het
duidelijk maken van deze
wantoestanden is mijns inziens
enigszins de mist ingegaan
deels door de handige politiek
van de regering, deels door
h©t ontvangen van de oogst-
werkzaamheden in de land-
botuiw- Het is in 1974 3n een
door een socialistische rege
ring geregeerd land een grove
schande dat een groep van
130.000 mensen met een meest
al 7-daagse werkweek, die
zelden onder de 80 uren lift,
met investeringen van meestal
enkele honderdduizenden gul
dens bun boterhammen niet
meer kunnen verdienen,
Ik geef hier enkele voor
beelden afgelopen week is de
prijs van sla gezakt tot 6 a 7
cent voor de producent, wat
minimaal 4 cent onder de
kostprijs is- Toch betaalt -u
voor de sla 30 tot 50 cent in
de winkels. Is het dan zo
vreemd dat de producent gaat
protesteren! Hetzelfde gaat op
voor praktisch alle produkten-
Hebt u gemerkt in de winkel
dat de producent onlangs voor
een kilo tomaten slechts 40
cent kreeg- Al wat wij agra
riërs vragen is een eerlijke
prijs van onze produkten die
gemakkelijk opgevangen kun
nen worden in het verschil
tussen producenten- en consu
mentenprijs. Dit is geen fooi
van 1,75 BTW toeslag. Dat
zijn geen rentesubsidies die
ook door de belastingen terug-
gevangen worden, dat zijn
geen saneringsmaatregelingen
voor eerst kapotgemaakte be
drijven- Een eerlijke prijs en
een eerlijke concurrentie voor
onze produkten, een eerlijke
Delastingpolitiek voor alle
vrije ondernemers, controle op
winst-marges die ten koste
gaan van de producent- Wij
hebben nu 130.000 werkelozen
in dit land, die enkele miljoe
nen per jaar kosten aan ge
meenschapsgelden, moigen dan
130-000 harde werkers, die
toch nog voor zo een 17 mil
jard aan deviezen zorgen ook
eens vragen voor een normaal
bestaan en een normaal inko
men in'plaats van zoals nu'ge
beurt langzaam maar zeker
naar de afgrond gevoerd te
worden?
BERGEN OP ZOOM
M. J. FRANKEN
Voor velen is het nu te laat in
Bangla Desh om het leven te
redden- Maar miljoenen strek
ken nog de handen uit, en
hongerige, brekende kindero
gen smeken om hulp in deze
nood. Laat de komende dagen
zichtbaar maken dat w-e alsnog
spontaan, hulp willen ver
strekken opdat niemand door
onze schuld nodeloos moet
„verrekken"-
BREDA MEVR- M- ELZAS-
GROOT-
ROTTERDAM (ANP)' De
2.200 havenarbeiders in Huil
hebben besloten het bacat
schip, dat een geregelde dienst
uitvoert tussen Rotterdam en
de Engelse havenplaats, te
boycotten. Ze menen, dat het
nieuwe vervoersysteem hun
banen in gevaar brengt. De
boycot heeft niet de steun van
de bond, waarbij de haven
werkers zijn aangesloten.
Voorzitter Walter Cunningham
van het niet-officiële comité
van voormannen, heeft tot de
boycot opgeroepen.
Een woordvoerder van de
Holland-Amerika Lijn, die het
revolutionaire schip samen
met de Deense rederij Rudko-
bing exploiteert, deelde mee,
dat de boycot onwettig is.
Voordat de rederijen het nieu
we vervoerssysteem in maart
van dit jaar introduceerden, is
met de bond een overeenkomst
gesloten. Deze hield onder an
dere in, dat twintig procent
van alle ladingen in Huil zou
worden behandeld, of dit nu
nodig is of niet.
(ADVERTENTIE)