DE TIJD STAAT STIL Dl DREIGING VAN DE STRUCTURELE WERKLOOSHEID Investeringsklimaat eist grondige verbetering Voordelig op de dure toer nostalgische overpeinzingen bij het verdwijnen van een dagblad goede redenen om morgen tweede huis gaan bekijken WAT VOOR VOOR WIE? Bezwaar tegen defensienota vvtniv PAX CHRISTI EN IKV: Britse havenwerkers willen bacatschip boycotten buitenland veede huis in Zeeland... ndat: N Gaarne ontvang ik inlichtingen over Algemeen belang Pastoorskrant Kwaliteitspubliek \urni/ vi?,et gev°lg van deze one- w»T! ge toestand, die In st(rtL'l,dUB niet juist om te als tü ,at het bedrijfsleven rend! g van kostenbespa- produktiemethoden Twee kanten Verdelen Bemiddelen papier oor uw pen Boerenprotest Bangla Desh ilters ontspanning en broodnodige rust, Uw vrijheid en geluk van Uw gezin het nodige waard zijn. Ornaat i aar één keer leeft. tweede huis vandaag de dag de allerbeste nier is om de inflatie te bestrijden en de allerbeste sgging in een land dat steeds voller wordt. n tweede huis in Zeeland eigenlijk vlak naast deur is. Binnen hooguit 'n uurtje van de randstao liet U van landelijke rusten hartverwarmend uurschoon. metUwgezin één van deZeelandhuis-model pnteOuwerkerk(Krekengebied) ofScnare ingenmeer en toekomstige jachthaven)- 1; gebouwde rekreatiewoningen in 3 typ1anop - rond. Prijzen incl. grondv.o.n. (geen notans J4.900.- incl. btw. Financiering tot 80% m°9^k; n "Eldorado" is nietzo onbereikbaar als u bon voor inlichtingen of bel 01114-1406. bgkom morgen zélf kijken. U zuilenthou:last j6 |duw kan rekening worden gehouden meisv i.d. - scharenoijkeQ schouwen- haamstede dulveland 8RÜIN|SS0' zie£ii<zeouwerke"« O VLISSINGEN JEJ iCH- PREN BRESKENS biedt Zeetandhuis aan: enkele schitterend ewoningente Nieuwvliet-Bad(bijCadzan I bevjnden ïren. Een ideaal oord: duin, strand en Noo -R |qjsche een steenworp afstand. Gent, Brugge en atsenziin vlakbij, prijs incl. aangelegde tuin: v a, f71.900^^^^ Zeelandhuis-rekreatiewoningen. [am aattl, jats (X in ongefrankeerde envelop zenden aa Zeelandhuis bv M ;V antwoordnummer 14 Oowerke AMSTERDAM Er is mij de laatste maanden, toen het ver dwijnen vam het dagblad „De Tjjl" al in de lucht hing, re- néotievelitjk. zijn administratief beslag had gekregen, herhaal delijk door meelevende (soms 001[ wildvreemde) mensen voorgehouden: „Wat jammer nou toch" en „Hoe kan dat nou toch gebeuren". Tenslotte had ik er 66111 standaard grapje als antwoord voor klaar liggen. Voor een krant die al hon derddertig jaar op die fles aan het gaan is, heeft zij het n0g redelijk l'anig volgehotu- Ik begrijp dat U daar niet voldoende aan heeft. De re dactie van dit blad was trou wens zo vriendelijk mij te vragen om een „nostalgische beschouwing". Dat kan na tuurlijk. Maar mijn nostalgie aal zich minder op hieit verle den, dan wal op de aan het barre heden ontspruitende toe komst richten. Want ik ben wel gevoelig voor lichtelijk sentimentele gevoelens met De Tijd gaat „een oud cultuurgoed" en zelfs „een stuk katholieke traditie" heen- - maar niet al te veel. Ook zijn verdrietige gevoelens van meer persoonlijke aard mij niet helemaal vreemd. Als zo'n krant, waaraan hij vier endertig jaar heeft mogen meewerken onder hem wordt weggehaald, gaat dat een mens niet in z*n kouwe bieren zitten. Wat dat betreft citeer ik graag Henk Hofland die mij destijds, toen het Alge meen Harudielsbiiad als zelf standig orgaan verdween en toen hij dus in een ongeveer gelijke situatie verkeerde als waar in ik mij nu bevind, zei: „Ze hebben mjj mijn liefste speelgoed afgenomen". ehiji grond van het feit dat zij al thans het idee hebben dat zij altruïstisch en wel in alge- bezig zijn te die- prettig gevoel is het niet als ze je liefste speelgoed afpakken. En ik heb dam ook voortdurend de nei ging uit te raepen: „Houdt de dief". Maar waar is hij De meest aanwijsbare oorzaak van het verdwijnen van het daglblad De Tijd is natuurlijk van economische aard. En in dat blad heeft zich dan ten lan gen leste gewroken, dat de journalistiek bepaald wordt door mercantiele economische factoren. Ik moet er overigens direct aan toevoegen dat ik niet zo gauw een bruikbaar alter natief voor deze miserabele si tuatie zou weten. En zeker niet op het moment dat zo drastisch is gebleken, diat sub sidies óók al niet helpen. Men hoort wel zeggen dat met De Tijd. een kwaliteitskrant heen gaat. Ik behoor, in ieder geval samen met de Tijd-redacteu- ren, wier blad is doodgegaan tot de allerlaatsten, die dat zullen ontkennen. Alleen: wiat is een kwaliteitskrant? Ik vrees dat ik diaar heel anders over denk dan degenen die wèl vrede hebben met de ho- vengesóhetste situatie en die, sterker nog, de kwaliteit van een krant bepaald achten deco de omvang van 't aantal abon nees en het daaraan corres ponderende aiantal advertentie pagina's; hoe meer abonnees, hoe beter de krant. Maar ik en ik niet -alleen heb altijd gedacht dat de kwaliteit van een dagblad wordt bepaald door het journalistieke gehalte van degenen die het maken. Dat heeft niets met betuttelen van de lezers van doen, maar integendeel alles met een be hoefte mensen bet best moge lijke te bieden. Ik zal niet zeggen dat De Tijd im de volle honderd dertig jaar van haar bestaan dat ideaal altijd heeft verwezenlijkt, ma-ar althans enige decennia lang heb ik kunnen constateren, dat de re dactie en met enthousiaste vakbekwaamheid naar streef de. Men hoort ook zeggen dat De Tijd ziim achterban heeft ver loren. Dat zal wel. Tot vo-me- rens toe heb ik in mijn leven voorgehouden gekregen dat De Tijd een pastoorskria-nt zou zijn. Ma-a-r dat was toch bij het steeds toenemende gebrek aan pastoors al lang niet meer vol te hooiden. Dat o-ok wat ik nu maa-r gemakshalve „die ge loofscrisis" in de Nederlandse kerkprovincie zal noemen, bij de ondergang van de krant heeft meegespeeld, zal wel raar weizan. Ik kan dat niet helemaal overzien. Maar het „dieu et mon droit" een voortreffelijk devies, ik zeg het nog eens voor die helaas laatste keer is de mensheid van nu klaarblijkelijk aan zienlijk minder aangekaart dan honderd dertig jaar gele den. Ik betreur dat. Maar be paald tragisch is het te moeten constateren dat op het moment dait het katholieke volksdeel vrijwel is opgehouden zich te emanciperen, ook d-e emanci patie van bevolkingsgroepen van andere -geestelijke struc tuur dan de kajtholieke nog niet voltooid blijkt. Er zijn nog meer kwaliteitskranten d-ie -aian hiun achterban sukke len. Van essentiële betekenis is het dat een kwaliteitskrant een kwaliteitspubliek vooronder stelt. Ik geloof edhter, dat de geringe omvang van het kwa liteitspubliek parallel loopt met de kans van een kwali teitskrant om te overleven. Ik vrees zelfs d-at }n brede kring een fictie in stand wordt ge houden van een kwaliteitspu bliek, zo-als in de politiek de fictie van een collectieve, poli tiek- dem ocratisch-e mondigheid zorgvuldig wordt gekoesterd Van bepaalde zijde za-1 mij zoals al herhaaldelijk is gebeurd- wel weer worden voorgehouden „dat de druiven zuur zijn". Maar dat pa-st dan precies in de nogal stupide geda-ohten van degenen d-ie zich niet kunnen voorstel len dat men ook over iedeëel- culturele zaken and-ers ban spreken dan in de termen van een rancuneuze baatzucht. Dit is behalve een nostalgisch ook een wat bittere bijdrage; ik besef dat volkomen, Maar ik ben dan ook zeer hitter gestemd. Kees Fens schreef onlangs een voortreffelijk artikel in de Volkskrant over de Tijd als over „een krant in de leegte" Dat is verpletterend juist. Ik geef toe diat het bkestaan van die leegte erger is dan h-et feit van de opheffing van het dag blad. Het is vreesaanjagend. En jn di-e zin voarall stemt het verdwijnen van mijn krant mij miet een die-p, aa-n wan hoop grenzend pessimisme. Waartegen ik mij overigens naar beste vermogen zal blij ven verzetten. Als is het ma-ar voor de spaarzame kwaliteits krant-en die ons nog resten. Op zaterdag 31 augustus in het j aar Onzes Heren 1974 verschijnt voor de laatste maal het dagb-l-aid „De Tijd", 130ste Jaargang nummer 41866. Ik wiil het tenslotte dan maar precies zo dramatisch mia-k-en als het is: het is een van de zwartste daigen van miin le- In 1971 ontketenden de redacteuren van De Tijd een actie om hun bedrijf; de krant, te redden: De Tijd gaat door. Het heeft helaas niet mogen haten: De Tijd staat stil. ven. En ik weet d-at het pre cies zo is voor velen va-n miijn voortreffelijke vrienden-colle ga's van d-e krant. Zij, die (een beetje) gestorven zijn, groeten U. HERMAN HOFHUIZEN (Van een onzer redacteuren) BREDA Een beter onder nemingsklimaat, een gericht programma van om-, her- en bijscholing en herindustrialisa tie als voorwaarde voor een herverdeling van de aanwezi ge arbeid. Dat zijn enkele ge dachten die ons zijn aange reikt in beschouwingen over de vraag, of bestrijding van de steeds dreigender wordende structurele werkloosheid mo gelijk is. Enige tijd geleden heeft on ze krant getracht daarover een discussie uit te lokken door publlkatie van een artikel on der de titel „Terwiil mensen werkloos zijn, werken machi nes". De reacties daarop heb ben wij ondergebracht in onze nieuwe serie „Wat voor werk voor wie?" De eerste die in deze discus sie aan het woord komt. is mr. P. van Boven uit Breda, voor zitter van het Nederlands Christelijk Werkgeversver bond. Hij vraagt met name aandacht voor verbetering van het ondernemersklimaat, waaruit nieuwe investeringen zouden kunnen voortkomen die nieuwe werkgelegenheid tot gevolg hebben. Na de publikatie van deze serie zal De Stem ook in de komende maanden de ontwik keling van de arbeidsmarkt met grote aandacht blijven volgen en deskundigen op het hele terrein van deze dreigen de problematiek in de gele genheid stellen hun ideeën daarover in grote kring be kendheid te geven. Voor heel veel mensen betekent werken, het ver richten van zinvolle ar beid, een stuk levensgeluk. Dat klinkt reuze ouder wets in een tijd, waarin kortere werktijden en lan gere vakanties opgeld doen. Werklozen kunnen echter over deze oude waarheid meepraten; zij weten wat zij missen. Recht op arbeid is een grondrecht voor ieder mens, dat in grondwetten en inter nationale verdragen is vast gelegd. Met dit recht en de bekende doelstelling van vol ledige werkgelegenheid wordt erkend dat werken de ontplooiing van mensen be- ordert. Werken is dus zeker 1,1 er dan alleen maar geld terdienen- Is er wel voldoende werk? ,®„eT wel voldoende wer- ,?s:,De ontwikkeling op de arbeidsmarkt baart zowel erkgevers als werknemers, fii„j meer z°rgen. Er is iets •Miileti mis met deze ën af' waar de vraag naar m aanbod van werkne- mefS °n langer 1106 minder men r overeenstem- cero-,u ,v?or mdereen onac- Pabel is, is dat een tame- roenjll001,, ?eel van de be- heeft geen werk ver hedrijfsle- vul,„ nauwelijks te ver ten vacatures hlijft zit- minder werk heeft te bieden en zo werkloosheid in de hand werkt. Wèl is het zo dat de technische -en sociale vooruitgang het karakter van het werk verandert, en dat het aanbod van werknemers teveel op deze ontwikkeling achterloopt- Het gaat duidelijk om een probleem met twee kanten- Nieuwe wetenschappelijke inzichten ook van sociale wetenschappers winnen veld, worden in dynamische ondernemingen toegepast, maken daarmee bepaalde werkzaamheden ovehbodig en scheppen weer nieuwe ar beidsplaatsen. Dat laatste uiteraard alleen in een ge zond economisch klimaat met een behoorlijk rendement op investeringen- De andere kant van het probleem is de meer „conser vatieve" instelling van het arbeidsaanbod- Het is nu eenmaal een feit dat het tra ditionele onderwijs een type werknemer opleidt, dat niet zo is ingesteld op verande ring, vernieuwing. Beroepen verdwijnen en er ontstaan nieuwe- Ook de werkzaam heden binnen bestaande be roepen veranderen. Het is een ontwikkeling die vrij al gemeen in deze moderne tijd wordt gewenst. Maar er zijn meer tegen stellingen tussen de ontwik keling op de arbeidsmarkt en die in de bedrijven- Het on derwijs levert relatief veel hoog opgeleide jonge werk nemers af, die vanzelfspre kend een baan zoeken die in overeenstemming is met het peil van hun kunnen en kén nen. In een aantal gevallen hebben zij zich bekwaamd in een richting waarin of een niveau waarop het bedrijfs leven geen functies (meer) beschikbaar heeft- Dan ont staat zoiets a-is de werkloze academicus. Toch zal er altijd ook een voudig en onaangenaam werk gedaan moeten worden, want niet alle arbeid kan gelukkig? door machines worden overgenomen. Machi nes moeten immers worden geprogrammeerd, bediend, maar ook schoongehouden door mensen. Wanneer de kieskeurige Nederlanders niet bereid zijn onder elkaar ook de mindere baantjes te verdelen, wordt een ondernemer gedwongen buitenlandse arbeidskrachten in dienst te nemen- Hij heeft geen andere keus, wanneer hij althans zijn bedrijf niet wil sluiten of naar het bui tenland verplaatsen met alle verlies van werkgelegenheid voor Nederlanders van dien- Het verdelen van de werk zaamheden (arbeidsmarktbe leid) is een van de ingewik keldste problemen van de sa menleving, waarvoor ook ik niet zomaar een oplossing bij de hand heb- Maar het is duidelijk dat kreten als „stuur de buitenlanders weg" of „nivelleer de inkomens" een chaotische toestand be vorderen, waarin het voeren van een verantwoord beleid onmogelijk wordt- Laten we nuchter blijven. Werkloosheid wordit doeltref fend en voor langere tijd be streden door werkgelegen- heidscheppende investerin gen van het bedrijfsleven- Absolute voorwaarde daar voor is een gezond onderne mingsklimaat met redelijke winstverwachtingen. In een slecht k-lknaat hoge loon kosten, weinig of geen winst zal de ondernemer op mensen moeten bezuinigen. Het ondernemingsklimaat is de laatste jaren in ons land achteruit gehold: de lo nen stijgen sterk, zo ook de werkloosheid en de winsten zitten op een dieptepunt- Weliswaar melden enkele grote internationale onderne- Een beeld dat bij structurele werkloosheid hoort: ontslagenen uiten hun ongenoegen door te demonstreren. mingen mooie winstcijfers, maar de „zwijgende meer derheid" worstelt met finan ciële problemen. Ik ga daar niet over jam meren, omdat regering en vakbeweging de laatste helaas minder openlijk de noodzaak van een beter in vesteringsklimaat inzien- Het Nederlands Christelijk Werkgeversverbond werkt er samen met andere organisa ties hard aan om ook het publiek van deze noodzaak te doordringen- Het maken van winst, no dig om de werkgelegenheid uit te breiden, is méér dan een sportieve premie voor een goed ondernemingsbe leid. Het is het inkomen van de gehele onderneming, dat de positie van alle betrokke nen versterkt en de groei van het bedrijf financiert- En die groei is nodig om nieuwe arbeidsplaatsen te schep pen- Daarnaast en dus niet in de plaats daarvan is een actief arbeidsmarktbeleid van de overheid geboden. De arbeidsbureaus zullen beter bemand moeten worden en meer financiële mogelijkhe den moeten krijgen om de juiste man naar de juiste plaats te bemiddelen- In sa menwerking met het be drijfsleven moeten korte, doelgerichte scholingspro gramma's worden opgezet om werklozen voor nieuw werk geschikt te maken- En dan zijn we er nog niet. Zwakke regio's het zuiden en noorden van ons land en gevoelige bedrijfs takken met overigens goede perspectieven zullen gerichte overheidssteun moeten ont vangen- Vestiging van nieu we bedrijven vanuit het bui tenland zal door soepele en stimulerende regelingen moeten worden aangemoe digd. Zo zou ik nog een aantal maatregelen kunnen noemen Hoofdzaak blijft echter een grondige verbetering van het momenteel ronduit slechte investeringsklimaat, vooral voor wat betreft het schep pen van nieuwe arbeidsplaat sen- Bevordering van volledige werkgelegenheid is ook voor mij één van de voornaamste doelstellingen voor het soci aal-economische beleid. De regering zal ons in dit beleid metterdaad moeten steunen- Aan vage toezeggingen heeft niemand iets- P.M-H- VAN BOVEN De spulten die je nodig hebt om zelf wat in huis op te knappen, worden hoe lan ger hoe duurder, niet alleen omdat nu eenmaal de prijzen zich gedragen als kinderen in de groei, maar ook omdat de fabrikanten steeds mooiere produkten maken. En die kos ten uiteraard meer dan wat eenvoudiger dingen. Zo is bijvoorbeeld wel de tijd voorbij dat je voor een paar simpele guldens een rol behang kon kopen. Dat dunne, goedkope papier wil eigenlijk niemand meer hebben. Een rol van twintig gulden wordt al heel gewoon, en er is zelfs behang te kust en te keur, dat vlotweg veertig, vijftig gulden of meer kost. Nu kun je natuurlijk wel voordeliger terecht, maar ais je dat uiterst fraaie behang eenmaal gezien hebt, wordt een goedkoper pa piertje toch een afknapper. Dat gaat ook op voor de wandtegels. Het fc nog altijd mogelijk om voor drie tot vier tientjes per vierkante meter nette tegels (zelf) te lijmen. Maar wie in een rijk gesor teerde zaak eens gaat kijken wat er op tegelgebied te koop is, zal zijn ogen toch moeilijk kunnen afhouden van de prach tige tegels die tegenwoordig gemaakt worden. De prijzen liegen er dan niet om: zestig tot honderd gulden per vier kante meter is al helemaal geen zeldzaamheid meer! Nu zijn er wel van die klei ne trucjes, die vooral de doe- het-zelver kan toepassen, om iets heel moois te kopen, en toch enigzins binnen de per ken van het beschikbare bud get te blijven. Een idee voor een nieuw behang: koop voor één wand een erg mooi (dus vrij duur) papier, viaylbehang of textiel- wandbekleding. Neem voor de overige wanden van het ver trek een reliëfbehang. Dat is een betrekkelijk goedkoop wit papier, dat geschilderd moet worden. Ga met een stukje van het dure papier naar een verfzaak, en kies latex muur verf in de hoofdtint van het dure behang. Als er in de verfwinkel een mengmachine staat, is het zeker geen pro bleem om exact de juiste kleur te krijgen. Schilder daarmee het reliëfbehang. Het lijkt dan precies een zogehe ten „unikleur" van uw dure behangetje. En de kosten blij ven bij elkaar nog redelijk. Wat het tegels zetten be treft als die erg mooie tegel tjes 'n te grote verleiding vor men, bekijk dan eens of be paalde stukken van een keu ken- of badkamerwand mis schien op andere, goedkopere wijze kunnen worden bekleed. Bijvoorbeeld met schuimvinyl geplastificeerd plaatmateriaal (printplaat), vuren schrootjes die transparant in kleur gelakt worden. Soms kan men zo het tegelgebruik beperken tot de wand boven het aanrecht, tot de onderkant van de wand kastjes. Met een beetje nadenken kan men zo mooie materialen gebruiken, en toch niet failliet gaan. DEN HAAG (ANP) „Ons veiligheidsbeleid is nog steeds gebaseerd op de afschrik kingsfilosofie, een filosofie die zakelijk dubieus en moreel onhoudbaar moet worden be schouwd. De defensienota 1974, die in haar uitgangspun ten zozeer vasthoudt aan het traditionele denken, biedt geen enkele aanwijzing dat de komende tien jaar een an der beeld te zien zullen geven als de afgelopen tien jaar". Tot deze conclusies komen het Interkerkelijk Vredesbe raad (IKV) en de katholieke vredesbeweging Pax Christi in een verklaring die gisteren is gepubliceerd ter gelegenheid van de hoorzitting van de vas te kamercommissie voor de fensie. IKV en Pax Christi kwalificeren de defensienota als een louter technisch werk stuk", dat handelt over de vervanging van mensen door machines, maar niet over de wezenlijke vragen van vrede en veiligheid- Uiterst teleur stellend vinden zij het dat een zo belangrijk punt als de vor ming van de mens in de krijgsmacht de mens is toch de beslissende factor bij het al dan niet aanvaardbare gebruik van de krijgsmacht een beleid wordt uitgestippeld dat vrijwel geheel gericht is op technische vervolmaking en niet op een kritische levens houding en verandering het denken- IKV en Pax Christi dringen aan op bespoe diging van de tot standikoming van een nieuwe wet gewetens bezwaren militaire dienst, waarvoor zij reeds eerder voorstellen indienden. In hun commentaar merken IKV en Pax Christi op, dat de gevaren die volgens de defensienota verbonden zijn aan de steeds toenemende bewapening, ook tien jaar geleden al gesigna leerd werden in de regerings nota ontwapening, veiligheid en vrede (1964). Maar de nu getoonde, ongewijzigde, uit gangspunten van het beleid bieden geen enkele garantie dat deze gevaren nu wel ge keerd zullen worden, evenmin als dat in de afgelopen periode het geval is geweest. Brieven voor deze rubriek moeten met volledige naam en adres worden ondertekend. Bij publikatfe zullen deze vermeld worden. Slechts bij hoge uit zondering zal van deze regel worden afgeweken. Naam en adres zijn dan bij de redactie bekend. Publlkatie van brie ven (verkort of onverkort) betekent niet dat de redactie het In elle gevallen eens is met inhoud/ cq. strekking. Het voornaamste doel van de boeren-acties is geweest de aandacht te vestigen op de economische en sociale wan toestanden in de agrarische sector- Het eerste deel, voeren van harde acties (iblokikeren van wagen) is goed g-eslaaigd- Maar het tweede deel, n-1.: het duidelijk maken van deze wantoestanden is mijns inziens enigszins de mist ingegaan deels door de handige politiek van de regering, deels door h©t ontvangen van de oogst- werkzaamheden in de land- botuiw- Het is in 1974 3n een door een socialistische rege ring geregeerd land een grove schande dat een groep van 130.000 mensen met een meest al 7-daagse werkweek, die zelden onder de 80 uren lift, met investeringen van meestal enkele honderdduizenden gul dens bun boterhammen niet meer kunnen verdienen, Ik geef hier enkele voor beelden afgelopen week is de prijs van sla gezakt tot 6 a 7 cent voor de producent, wat minimaal 4 cent onder de kostprijs is- Toch betaalt -u voor de sla 30 tot 50 cent in de winkels. Is het dan zo vreemd dat de producent gaat protesteren! Hetzelfde gaat op voor praktisch alle produkten- Hebt u gemerkt in de winkel dat de producent onlangs voor een kilo tomaten slechts 40 cent kreeg- Al wat wij agra riërs vragen is een eerlijke prijs van onze produkten die gemakkelijk opgevangen kun nen worden in het verschil tussen producenten- en consu mentenprijs. Dit is geen fooi van 1,75 BTW toeslag. Dat zijn geen rentesubsidies die ook door de belastingen terug- gevangen worden, dat zijn geen saneringsmaatregelingen voor eerst kapotgemaakte be drijven- Een eerlijke prijs en een eerlijke concurrentie voor onze produkten, een eerlijke Delastingpolitiek voor alle vrije ondernemers, controle op winst-marges die ten koste gaan van de producent- Wij hebben nu 130.000 werkelozen in dit land, die enkele miljoe nen per jaar kosten aan ge meenschapsgelden, moigen dan 130-000 harde werkers, die toch nog voor zo een 17 mil jard aan deviezen zorgen ook eens vragen voor een normaal bestaan en een normaal inko men in'plaats van zoals nu'ge beurt langzaam maar zeker naar de afgrond gevoerd te worden? BERGEN OP ZOOM M. J. FRANKEN Voor velen is het nu te laat in Bangla Desh om het leven te redden- Maar miljoenen strek ken nog de handen uit, en hongerige, brekende kindero gen smeken om hulp in deze nood. Laat de komende dagen zichtbaar maken dat w-e alsnog spontaan, hulp willen ver strekken opdat niemand door onze schuld nodeloos moet „verrekken"- BREDA MEVR- M- ELZAS- GROOT- ROTTERDAM (ANP)' De 2.200 havenarbeiders in Huil hebben besloten het bacat schip, dat een geregelde dienst uitvoert tussen Rotterdam en de Engelse havenplaats, te boycotten. Ze menen, dat het nieuwe vervoersysteem hun banen in gevaar brengt. De boycot heeft niet de steun van de bond, waarbij de haven werkers zijn aangesloten. Voorzitter Walter Cunningham van het niet-officiële comité van voormannen, heeft tot de boycot opgeroepen. Een woordvoerder van de Holland-Amerika Lijn, die het revolutionaire schip samen met de Deense rederij Rudko- bing exploiteert, deelde mee, dat de boycot onwettig is. Voordat de rederijen het nieu we vervoerssysteem in maart van dit jaar introduceerden, is met de bond een overeenkomst gesloten. Deze hield onder an dere in, dat twintig procent van alle ladingen in Huil zou worden behandeld, of dit nu nodig is of niet. (ADVERTENTIE)

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1974 | | pagina 11