LUCHTVAARTPIONIER ZWAAR ZIEK IN NEW YORKS ZIEKENHUIS Charles Lindbergh vertrouwde alleen op zijn motor PvdA: boeren en tuinders met lage inkomens steunen Waanzin ten top Bank in Frankfort houdt op te bestaan GEENNOODPROGRAMMA TOTALE LANDBOUW Zwitserse schaatser speelt muziek in Amersfoort Anders Hart vast Verbaasd Niets Ergste Maximum-snelheid(2) Weer Kosmos gelanceerd Nixon Nixon (2) DINSDAG 13 AUGUSTUS 1974 Het vliegtuigje waarmee Lindbergh, zijn solo over de Atlantische Oceaan maakte. (Van onze correspondent) PARIJS Wat? Charles Lindbergh al 72 jaar? Niet te geloven..... We schrokken er van, toen zjjn leeftijd werd vermeld in een bericht, dat hij was opgenomen in het Co lumbian Presbyterian hospital van New York, waar de doktoren zich ernstig ongerust maken over zijn toestand. Zij portret stond er bij. Maar ze zouden hem niet hebben her kend. Want in ons aller herinnering leeft hij voort met dat jon gensgezicht, toen hij in mei 1927 in Parijs op de vaste grond van Le Bourget stapte na onafgebroken 33 uur in de „Spirit of Saint-Louis" te heb ben gezeten. Hij kwam regel recht van New York en was de eerste, die over de Atlanti sche oceaan vloog. Vliegen over de oceaan is te- genwoordi ggeen kunst meerm Niemand draait er zijn hand voor om in een vliegtuig te stappen en in de lucht de haringvijver over te steken- Een jumbo doet het gemakke lijk in een uur of zes, zeven en met de supersonische Con corde gaat het nog veel gau wer- Van alle gemakken voor zien: eten en drinken onder weg, radio en televisie bij de hand en wie onderweg slapen wil hoeft maar op een knop te drukken en ligt net zo gemak kelijk als thuis in bed' Een kind kan de was doen- In Lindberghs tijd was dat anders- Daar kwam meer voor kijken- Zijn eendekkertje, zo licht mogelijk in elkaar getim merd, had maar één hele pro peller. Alles was opgeofferd aan ruimte voor de benzine eten en drinken met mondjes maat, geen radio, geen val scherm, geen zwemvest, geen rubbersloepen zelfs de sex tant van anderhalve kilo om 's nachts voor de plaatsbepaling sterren te schieten was thuis gelaten- Hij zou er ook weinig aan hebben gehad, aan die sextant, want allebei zijn han den moest hij onafgebroken aan de stuurinrichting houden- Voor het raadplegen van inge wikkelde logarithmentafels, het hanteren van driehoeken en passers, was weliswaar tijd zat, maar Lindbergh had er geen plaats voor- Het enige, waar hij rotsvast op moest vertrouwen, was zijn motor- Die trok hem vooruit met een vaart van 160 kilometer per uur- Bij het vertrek, 20 mei 1927, 's morgens om 7-52 uur, hiel den de mensen op Roosevelt Field, bij New Yoiik, hun hart vast. Het kleine toestel was overbeladen met benzine. Te kort aan brandstof boven de oceaan zou fataal zijn geweest- De wielen maakten sporen in de grond alsof er een zware tractor o-verheen was gegaan. Aan het eind van de lange startbaan hing een hoogspan ning- Met een hoogteverschil van nauwelijks tien meter vloog de „Spirit of Saint- Louis" er overheen, het verre Parijs tegemoet een afstand van 5.800 kilometer- Leest men de belevenissen on derweg van Lindbergh er nog eens op na dan krijgt men er nog kippenvel van Tot aan de uiterste kaap van New Found- iand was het, eenmaal in de lucht, niet zo'n toer, althans geen bovenmenselijke toer. Daar kon hij de kunstlijnen volgen en zich oriënteren op eilanden bakens en vuur torens. Maar daarna was er nietsalleen waar wa ter, wolken, mist en mogelijk ijsafzetting op de vleugels- Boven Nieuw-Schotland, na de eerste duizend kilometer, kon hij nog rustig zitten filosofe ren en denken aan zijn groot vader, die aan de kleinkinde ren smakelijk kon zitten te vertellen over de eerste jaren van de immigratie- Die grootvader was terecht ge komen op plaatsen waar vroe ger de roodhuiden hadden ge woond. Van boomstammen had hij zijn eerste buis moeten maken en om aan voedsel te komen moesten eenden wor den geschoten- Munitie was er niet te veel- Elk schot moest raak zijn en was een kogel mis, dan moesten bij een vol gend schot twee of drie een den tegelijk worden neerge haald- De kinderen konden het nauwelijks geloven- Hoog in de lucht was Charles dat wat zijn grootvader had verteld ma-ar al te waar was, want onder zijn „Spirit of Saint- Louis" vlogen de eenden in zulke dikke zwermen, dat hij af en toe geen grond kon zien- Voorbij Newfoundland, bij het begin van de grote oversteek, kreeg Lindbergh te kampen met zijn grootste vijand- Niet met de motor, want die hield zich kranig. Die stotterde en sputterde af en toe wel even, maar dat kwam door een leeg rakende tank en dan was het overschakelen op een andert, nog volle tank, met de hand pomp er bij, een kleinigheid- Was de toevoer weer normaal, dan draaide de schroef van louter plezier eens zo hard- Neen, de motor was het niet. Het was de slaap, de levensge vaarlijke slaap, die Lindbergh overviel- Hij zegt het in zijn- verhalen zelf: het was, alsof de spieren de oogleden met onweerstaanbare kracht om laag trokken- Hij probeerde wakker te blijven dan met het ene, dan met het andere oog dicht, maar dat was spelen met vuur. Hij dacht een paar seconden te hebben geslapen, maar de klok wees uit, dat het volle drie minuten waren ge weest en in die paar minuten had van alles kunnen gebeu ren, ook de fatale duik in zee. Gelukkig had hij, behalve de wind mee, ook nog andere dingen mee, die hij normaal liever had gemist: kramp in de benen, die er alleen uit te de boomstammen kon tellen- Hij wist zeker dat het niet kon en voor alle zekerheid raad- pleagde hij de kaart, die uitge spreid op zijn kniën lag. Daar stond geen lar-d op aangete kend, noch bij Groenland, noch bij de Azoren- In werke lijkheid waren het paddestoe len van wolken, die zich aan de oppervlakte van het water een uur staande hielden en dan verdwenen- alles goed ging, hoe zou hij dan naar de States terugke ren? Per boot was ver bene den zijn waardigheid- Hij kon, terug, van Ierland vertrekken en dat scheelde weer zoveel kilometer- Op Roosevelt-field zou hij onverwacht neerstrij ken- Waar kom jij vandaan?, zouden ze hem vragen- Van Ierland, zou hij zeggen, ge woon van Ierland. Maar wan neer ben je dan vertrokken? Gisteren, zou hij langs zijn neus weg zeggen. Zo zit Lind bergh boven de oceaan te fan taseren en te rekenen- Maar voorlopig is het beter o-p zijn instrumenten te vertrouwen en uit te gaan van de veilige basis: 160 kilometer per uur- Want dan had je houvast. Charles Lindbergh was 25 jaar toen hij zijn legenda rische vlucht New York - Parijs voltooide- krijgen was door het de voe ten te stampen op de vloei, pijn in de rug en de nek vanwege het ongemakkelijk en bekrom-pen zitten- Hoe meer va-n die pijnen, hoe lie ver het hem was, want üat hield hem wakker- Er waren nog veel meer van die gevaren, waar niet op ge rekend was- Gezichtsbedrog bijvoorbeeld, zoals mensen dat hebben die m een zandwoes tijn verdwaald zijn- Ze den ken een vruchtbare oase to zien, maar in werkelijkheid zijn het waardeloze luchtspie gelingen. In hun verstandsver bijstering gaan zij erbij zitten, gooien het kokend hete zand over zich heen en denken dat zij in een fris bad zitten- Lindbergh zag zulke spiegelin gen ook en meende er op som mige ogenblikken zeker van te zijn dat hij boven de oceaan land zag zo duidelijk, dat hij Na 2895 kilometer was Lin- bergh op de helft, precies evenveel kilometers achter zich als voor zich naar Parijs. Nergens een schip, nergens een levend wezen. Moederziel alleen- Een stip in de onmete lijke ruimte. Lindbergh erkent dat hij ogenblikken heeft gehad dat angst voor de dood hem be kroop- Vooral, toen ijsafzetting op de vleugels de „Spirit of Saint Louis" naar benéden drukte. Geen flauw idee had hij ervan hoe snel hij met de wind mee vloog. Was zijn snelheid nog 160 of vloog hij met 200 Ierland tegemoet? Zou hij Parijs halen bij dag licht of in het donker? Zouden daa-r mensen op hem staan te wachten, van wie er althans één, een piloot of monteur, een paar woorden Engels ver stond? Zou h-ii mrt door kun nen vliegen naar Rome? En, als Levende, bewegende voorwer pen op zee brachten hem tot de overtuiging dat Ierland in zicht moest komen- Mogelijk waren het walvissen of dolfij nen, want ze doken onder en kwamen weer boven- Ook konden het kleine visserssche pen zijn, die dobberden op de golven- Levende wezens wa ren het in elk geval. De eerste meeuwen wezen erop, dat land vooruit was- Laag vloog hij over de vissersmannen heen en was van louter blijdschap dwaas genoeg om zijn hoofd naar buiten te steken en naar beneden te schreeuwen om te vragen of hij in de goede-rich ting voor Ierland vloog- Die poging gaf hij snel op, want dat rondcirkelen kostte tijd en benzine, ze verstonden hem toch niet door het lawaai van de motor en bovendien waren die jongens beneden op de brug stomverbaasd een vlieg tuig boven hun dek te zien, want dat was nog nooit ver toond .Met nog heel behoorlijk dag licht vloog hij over Ierland en Engeland- Wat zijn die boer derijen beneden klein, dacht Lindbergh, en hoe is het mo gelijk dat daar mensen hun brood op kunnen verdienen- De sprong over het Kanaal was een kleinigheid vergele ken met wat hij achter de rug had. De boerderijen in Frank rijk leken hem stukken groter dan die in Engeland, groot ge noeg om er desnoods een noodlanding te maken. In de sohemerinig kon hij de schepen in de haven van Cherbourg zien ligg-en- O-p 1200 meter h-oogte zag hij de eerste lich ten van Parijs en de stralen van de Eiffeltoren, waar hij een paar maal omheen cirkel de bij wijze van eerste groet aan de Lichtstad- tot 600 meter en gaf met zijn zaklantaarn lichtsignalen. Geen antwoord- En toch moest het vliegveld er liglgen, want Linbergh zag startbanen en hangars. Geleidelijk daalde hij, om ziah ervan te overtuigen, of er geen tractoren op de piste reden en of er geen vee op liep- Rakelings vloog hij over de hangars, de grasmat kwam hoe langer hoe dichter bij, maar zijn snelheid was iets te groot- Zouden de ban den niet springen? Heelhuids raakten d-e wielen de grond: Lindbergh was in Parijs! Maar toen moest het ergste nog komen- Hij had er niet op gerekend, dat er zoveel volk op de been zou zijn om hem te verwelkomen- Een wilde horde doorbrak alle afzettin gen, veegde de politie opzij en stormde naar de „Spirit of Saint-Louis",waar aan getrok ken en gescheurd werd voor een paar waardeloze souve- niers. Een Amerikaans journa list nam hem de kap van het lioofd en zette die zelf op- Dat was Lindberghs geluk want ie dereen liep de journalist na, denkende dat het Lindbergh was en Lindbergh zelf kon ongemerkt in een bijgebouw verdwijnen- Daar lag heel Frankrijk aan zijn voeten. Maar waar lag Le Bourget? Op zijn kaart stond het vlieg veld niet aangegeven- Het is zo'n groot veld, hadden ze hem in de Verenigde Staten verteld, dat je het onmogelijk kunt missen- Lindbergh daalde Eeten? Drinken? Een dokter? Een douche? Een verschoning? Nee, Lindbergh wilde hele maal niets- Zijn enige zorg was dat zijn vliegtuig in vei ligheid zou worden gebracht en alvorens Parijs in te gaan, wilde hij zich ervan overtui gen dat dat gebeurde- De schade viel mee. Na wat repa raties zou hij er weer mee de lucht in bunnen- Maar pas la ter, veel later- Om twee uur 's na-chts zat hij in de Ameri kaanse ambassade aan een kostelijke maaltijd. De klok stond op kwart over vier toen hij de deken over zich heen trok. Lang is Charles Lindbergh po pulair gebleven- Nog tweemaal ging zijn naam de wereld rond. Het eerst toen zijn zoontje ontvoerd en nadat de losprijs was betaald ver moord werd- De dader het zijn leven op de elektrische stoel. De tweede maal na hard nekkige geruchten dat Lind bergh fout was in de oorlog en had gepleit voor een strikte neutraliteit van de Verenigde Staten. Lindbergh heeft die ge ruchten ontkend- Dat is een hoofdstuk apart- Wat er ook van waar moge zijn, in de geschiedenis zal hij de eerste blijven die het luchtruim tus sen de twee continenten heeft geopend- Na hem zouden an dere Amerikanen het lucht ruim openen tussen aarde en maan. Charles Linbergh is inmiddels 72 jaar geworden- Welk een evolutie van de techniek in een mensenleef- tijdv. (Van onze parlementaire redactie) DEN HAAG Als de Tweede Kamer de proble men rond de boeren en tuin ders bespreekt (mogelijk al eind deze maand) zal de fractie van de PvdA de re gering-Den Uyl aanraden niet met een nationaal nood- programma de land- en tuin bouw te steunen maar met een pakket gerichte maatre gelen te komen voor land bouwers en boeren met een te laag inkomen. PvdA's landbouwspecialist ir- Arend Voortman gelooft, dat een nationaal noodpro- gramnma zoals de Franse rege ring heeft opgesteld, niet zo zinvol is- Volgens hem is het beter uit te gaan van de inko menspositie van boeren en tuinders en de overheidsmaat regelen te richten op de lagere inkomens- Daarvoor is wel nodig dat het kabinet op zeer korte ter mijn komt met een rapport, waarin de laatste gegevens over de inkomenspositie van boeren en tuinders zijn ver werkt- Het Landbouw-Econo- misch Instituut moet daarvoor een opdracht krijgen, vindt Voortmari- Met het kabinet gaat hij er voorshands van uit dat de vaststelling in navol ging van de Franse en Belgi sche regering van een ei gen, nationaal noodprogramma voor de land- en tuinbouw als alternatief buiten beschouwing moet blijven- Dat er iets voor land- en tuinbouw moet wor den gedaan, is voor dit kamer lid een duidelijke zaak. De Partij van de Arbeid heeft deze bevolkingsgroep te lang als onbelangrijk beschouwd. Vooral nu er in de land- en tuinbouw velen zijn die min der verdienen dan het wette lijk vastgestelde minimum loon, begint in de PvdA de opvatting terrein te winnen, dat juist een progressieve par tij voor die laagstbetaalden moet opkomen- De kans dat de Tweede Ka mer van reces moet worden teruggeroepn om de proble men in land- en tuinbouw te bespreken, is echter zeer ge ring- Met name binnen de CHU-fractie was de mogelijk heid geopperd de kamer van vakantie te laten terugkeren- Het schijnt dat deze fractie in de kamer geen medestanders heeft gevonden voor dat plan- De andere christen-democrati sche fracties en ook de VVD vinden het beter, dat de ka mer de land- en tuinbouwperi- kelen bespreekt direct na - af loop van het reces (de kamer komt- over twee weken weer bijeen)- Ook de progressieve regeringspartijen vinden het beter, dat het debat dan wordt gehouden. Overigens is het technisch haast niet mogelijk de kamer voor de afloop van het reces (26 augustus) bijeen te roepen- Morgen zal de CHU-fractie, a-ls de vaste kamercommissie voor landbouw bijeenkomt, het voorstel doen de land- en tuinbouwproblemen tijdens de eerste vergadering na de va kantie op de agenda te plaat sen. Vandaag vergadert de mi nisterraad opnieuw ove» de landbouw nu de problemen in de agrarische sector na de de monstratie van zaterdag bij zonder scherp zijn getekend- Het is de bedoeling dat de ministerraad vandaag ook be slist over de hoogte van de btw-teruggave, over de op schorting van de prijsaanpas sing voor aardgas en over ver- leniging van de voorschotrege ling voor olie- FRANKFORT Bass en Herz, een particulier bankbe drijf in Frankfort, heeft zijn bankvergunning ingeleverd, zo heeft hef Westduitse bureau voor toezicht op het krediet wezen gisteren bekendge maakt- Van de bank zelf werd slechts vernomen dat zij voor lopig gesloten is- Eind juli deden in Frankfort reeds geruchten de ronde over moeilijkheden bij de in 1892 gestichte bank Bass en Herz. Zich beroepend op het liquiditeitsconsortium dat de Westduitse bankiersvereniging heeft opgericht na de ineen storting van Bankhaus Her- statt deelde het toezichthou dende bureau toen mee dat het zou volstaan met een af wachtende houding omdat er geen reden was om in te grij pen. Bass en Herz is een klei ne particuliere bank met een balanstotaal van ruim 120 mil joen mark- Gezien de omvang van die balans was deze bank instelling niet verplicht tot het puDiiceren van Bedrijfsre sultaten- Voor de leiding van Bass en Herz zijn graaf Hans- Ulrich Sohaff-gotsch en Dieter Zucksohwerd persoonlijk ver antwoordelijk- De sluiting van de bank in Frankfort is vol gens de Westduitse bankiers vereniging het directe gevolg van betalingsmoeilijkheden bij het Schaffgotsch-concern. De aard van de situatie zou zoda nig zijn dat het llquiditeits- consortium in dit geval niet mag optreden. De bankiersver eniging gaf echter wel de ver zekering dat alle tegoeden, voor zovèr niet op naam van banken of onderdelen va-n het Schaffgotsch-concern, voor honderd procent zullen wor den vergoed- Met de betrok ken schuldeisers zijn onder handelingen begonnen om tot een snelle liquidatie van Bass en Herz te komen, daarbij een gerechtelijke akkoordproeedu- re omzeilend. DOOR.'GREET BUCHNER Tijdens een recente radi ouitzendingbedoeld ter lering ende vermaak, maar vooral ter lering van de brave luisteraar gaven diverse mensen hun va- hantiebelevenissen weer. Daar was dan ook een boerin bij die onomwonden toegaf dat ze de eerste vakantie in haar le ven eigenlijk een grote sof uott-d en veertien dagen lang maar één wens had: weer naar huis 'te kunnen gaan. Deze intelligente boerin wist precies te vertellen waarom het vakantievieren haar zo te gen viel. Daar was dan op de eerste plaats de natuur die rond haar vakantieoord min der fraai, drukker en romme liger was dan rond haai' eigen fraai gelegen boerderijDaar was verder de dichtstbijzijnde grote stad: leuk voor heel even, maar ook niet langer omdat ze na een uur drukte, stank en lawaai nog maar een ding wilde en dat was wegwe zen. Rest nog het vrplichte niets doen, in de ogen varn deze boerin ook al geen winstpunt, omdait ze haar dagelijkse be zigheden veel aardiger en meer bevredigend vond. Wie nu meent dat de radiocom mentatoren, die altijd alles zo goed weten, zeiden: „Beste mevrouw u bent een bofferd. Dw dagelijkse leven is kenne lijk van dien aard dat u hele maal geen behoefte hebt om eraan te ontvluchten, zij riet alleen gedurende twee weken per Jaar. Blijf voortaan dus maar rustig thuis en geniet van datgene wat u elke dag opnieuw weer de moeite van het genieten waard vind.", die heeft het mis. De alleswetende raalocom- mentatoren waren het onom wonden erover eens dat die boerin een stakkerd was die het vakantievieren, let wel het ontvluchten van het dagelijks bestaan, nodig moest leren. Ze kon dit doen door volgend jaar een paar dagen te gaan en dan elk jaar wat langer. Ze kon het ook doen door zich gedu rende een hele winter voor te bereiden op de jaarlijkse ulucht. Alles leek deze radto- betweters in elk geval beter dan thuisblijven en gewoon rustig aan genieten van de haar omringende natuur, van haar eigen weelderige tuin, van haar huisdieren en van haar dagelijkse bezigheden. En kijk, dat vind ik nu waanzin. Dat is simpelweg het paard achter de wagen span nen- Want waar komt het be grip vakantie vandaan? Dat begrip werd geboren tegelijk met de technificatie en de daar bij behorende verstedelijking van onze samenleving, die on noemelijk veel mensen in een keurslijf dwong dat hen hele maal niet paste. Zij die vroeger eigen baas waren en in hun eigen tempo, m een vaak zeer fraaie en rustige omgeving konden werken, moeste* plotsklaps aan 'n twaalf, later ti:n, nu acht uren werkdag geloven temid den van lawaai, stank en ge spannen bazen. Zij moesten hun woningen met tuin in kleine dorpen verruilen voor hokjes met hooguit een paar vierkante meters nauw omslo ten groen of met een enkel betonnen balkonnetje. Deze mensen voelden zich ont heemd, vervreemd van nun oorspronkelijke omgeving en koesterden dientengevolge maar eén wens en dat was. ontsnappen. Al was het maai voor enkele dagen vroeger of enkele weken (nu) per jaar. Maar deze ontsnappingspo ging, die we eufemistisch va kantie noemen, is volkomen zinloos als het dagelijks werk en de dagelijkse omgeving in spirerend en aangenaam ge noeg is om ervan te genieten, zoals het werk en de omge ving van de in wezen itt-yt- lukkige, tevreden boerin. Desondanks bleek een hele ploeg lieden, die zelf kenne lijk wel behoefte hebben aan een ja-urlijkse ontsnapping, volhouden dat ook deze boerin op vakantie moet gaan of ze wil of niet. Haar thuisblijven zou vmmers een blaam kunnen werpen op het wegvluchten van hen, die daarmee onom wonden hun onvrede met de dagelijkse situaties weerge ven. Papier ooruw p„n Brieven voor deze rubriek rw- mtt volledige naam en adres vvw" ondertekend. Bif publlkatte 2u||ftn vermeld worden. Slechts bij hogt zondering zal van deze regel w<Jl afgeweken. Naam en adres zijn ^7* de redactie bekend. Publlkatie v«n Kr' ven (verkort of onverkort) betekent n;* dat de redactie het b» alle eens is met inhoud, c.q. atrekklng, Reactie op ingezonden btij van woensdag j.l- Het is bazingwekkend hoe de Haartman zijn ongetwijfsij hoogstaand sociaal gevoel meesterlijk met 'n dikke li» bekrompenheid heeft weten ij camoufleren- De invoering t# de maximum anelheidsg zou naar zijn mening kwestie van jaloezie zijn, jjj is eerder een kwestie vas delijden. Medelijden met me sen als hij. Mensen die j, grenzeloze zelfoverschafe grenzeloze zelfoversohattq hun 2 miljoen on-gelukvrije lometers een fundament aé ten om 'n sneltoeidsbepertij op te heffen- Mensen die t» hun branie niet meer met te de benen in alle gemoeds® op de autoweg staan. Ik r-; me wel aan de maximum snel heid, ben een rasechte Neder- lander en voel me helemi;! niet - In een politiestaat, li hoop niet dat zijn naam ooi nog terecht komt op de lijs van slachtoffers door i overschrijding. MOSKOU (AP) De Sov jet-Unie heeft gisteren op nieuw een satelliet van de Kosmos-serie gelanceerd, de tweede in zes dagen. De Kos- mos-672, die „voortzetting van het ruimteonderzoek" tot taak heeft, functioneert nonnaal. GILZE WILL VAN Rit Richard Nixon heeft eenp weldige bijdrage geleverd voor onze wereldvrede, dit neemt niet weg, dat lij wel degelijk gestraft uw; worden voor zijn overtreding van de grondwet en zijn lt- gertwerking aan de justitie. Vele reacties van vooraan staande personen uit Amerika zijn in de veronderstelling, dal Nixon door vrijwillig aftreden al gestraft is. Nixon had geen andere kea meer, anders was de aftreding enkele weken later gebeurt maar dan langs justitiële wc. Uit verschillende reportage uit Amerika wordt een t'- wachtende houding aange» men, hoe het publiek in A» rika hierover denkt. Dit i meer dan schandalig! De reet ter en niemand anders beeft hierover te beslissen en de moet ook zijn uitspra' doen. Versohillende van Nixon naaste medewerkers zijn i veroordeeld en zitten al in i gevangenis en moet dan Nixa vrijgesteld worden van straf- vervolging? Of is hierbij i schien sprake van klassejuit- tie BREDA J. v.d. HEUVEL Middels deze brief zou ik wil len vragen eindelijk op te hon den met schelden op Nixon. Heeft hij u iets gedaan! En om de president te vergelij ken met Nero, daarvoor moo je de klok wel hebben hot® luiden maar helemaal niet wt- ten waar de klepel hangt. En dat „journalisten" president ten val hebben I bracht, het zou wat, zij k< den toch zeker ongestraft il hun vuil over hem uitstorten. Voor mij is de beer Nixoffl e groot, moedig man en e!ï dappere man m,et al die ver scheurende en tierende demo craten en journalisten omh heen. LEYN-HöLBRII® AMERSFOORT (ANP) - D' vooral in ons land popuM' schaa.ser Frans Krienbühl hoort tot de vele tientab® Zwitsers, die van 28 augW™ tot en met 7 september Amersfoort de jaarbj®' „Keistadfeesten" luister men bijzetten. Deze feeste- staan ditmaal in het teken v* Zwitserland, dat een 8-Wj kei zal aanbieden, afkon®'' uit Graubünden. Amersfo® kreeg al eerder reuzenkat uit Engeland, Oostenrijk, BeW en Luxemburg. Frans Kriebiihl - binn®' huisau-chitect uit Züricht - k® met een eigen orkest, Landlerkapelle, naar Art® foort. Hoogtepunt van de n»® feesten" is op 7 september keitrektooht. Dan wordt achttonner uit Graubünb® door de president van Zwitsers kanton, dr, De Schlumpf, aan de stad overt dragen.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1974 | | pagina 8