LUCHTVAARTPIONIER ZWAAR ZIEK IN NEW YORKS ZIEKENHUIS
Charles Lindbergh
vertrouwde
alleen op zijn motor
PvdA: boeren en
tuinders met lage
inkomens steunen
Waanzin
ten top
Bank in Frankfort
houdt op te bestaan
GEENNOODPROGRAMMA TOTALE LANDBOUW
Zwitserse schaatser
speelt muziek
in Amersfoort
Anders
Hart vast
Verbaasd
Niets
Ergste
Maximum-snelheid(2)
Weer Kosmos
gelanceerd
Nixon
Nixon (2)
DINSDAG 13 AUGUSTUS 1974
Het vliegtuigje waarmee Lindbergh, zijn solo over de
Atlantische Oceaan maakte.
(Van onze correspondent)
PARIJS Wat? Charles Lindbergh al 72 jaar? Niet te
geloven..... We schrokken er van, toen zjjn leeftijd werd
vermeld in een bericht, dat hij was opgenomen in het Co
lumbian Presbyterian hospital van New York, waar de
doktoren zich ernstig ongerust maken over zijn toestand.
Zij portret stond er bij. Maar ze
zouden hem niet hebben her
kend.
Want in ons aller herinnering
leeft hij voort met dat jon
gensgezicht, toen hij in mei
1927 in Parijs op de vaste
grond van Le Bourget stapte
na onafgebroken 33 uur in de
„Spirit of Saint-Louis" te heb
ben gezeten. Hij kwam regel
recht van New York en was
de eerste, die over de Atlanti
sche oceaan vloog.
Vliegen over de oceaan is te-
genwoordi ggeen kunst meerm
Niemand draait er zijn hand
voor om in een vliegtuig te
stappen en in de lucht de
haringvijver over te steken-
Een jumbo doet het gemakke
lijk in een uur of zes, zeven
en met de supersonische Con
corde gaat het nog veel gau
wer- Van alle gemakken voor
zien: eten en drinken onder
weg, radio en televisie bij de
hand en wie onderweg slapen
wil hoeft maar op een knop te
drukken en ligt net zo gemak
kelijk als thuis in bed'
Een kind kan de was doen-
In Lindberghs tijd was dat
anders- Daar kwam meer voor
kijken- Zijn eendekkertje, zo
licht mogelijk in elkaar getim
merd, had maar één hele pro
peller. Alles was opgeofferd
aan ruimte voor de benzine
eten en drinken met mondjes
maat, geen radio, geen val
scherm, geen zwemvest, geen
rubbersloepen zelfs de sex
tant van anderhalve kilo om 's
nachts voor de plaatsbepaling
sterren te schieten was thuis
gelaten- Hij zou er ook weinig
aan hebben gehad, aan die
sextant, want allebei zijn han
den moest hij onafgebroken
aan de stuurinrichting houden-
Voor het raadplegen van inge
wikkelde logarithmentafels,
het hanteren van driehoeken
en passers, was weliswaar tijd
zat, maar Lindbergh had er
geen plaats voor- Het enige,
waar hij rotsvast op moest
vertrouwen, was zijn motor-
Die trok hem vooruit met een
vaart van 160 kilometer per
uur-
Bij het vertrek, 20 mei 1927,
's morgens om 7-52 uur, hiel
den de mensen op Roosevelt
Field, bij New Yoiik, hun hart
vast. Het kleine toestel was
overbeladen met benzine. Te
kort aan brandstof boven de
oceaan zou fataal zijn geweest-
De wielen maakten sporen in
de grond alsof er een zware
tractor o-verheen was gegaan.
Aan het eind van de lange
startbaan hing een hoogspan
ning- Met een hoogteverschil
van nauwelijks tien meter
vloog de „Spirit of Saint-
Louis" er overheen, het verre
Parijs tegemoet een afstand
van 5.800 kilometer-
Leest men de belevenissen on
derweg van Lindbergh er nog
eens op na dan krijgt men er
nog kippenvel van Tot aan de
uiterste kaap van New Found-
iand was het, eenmaal in de
lucht, niet zo'n toer, althans
geen bovenmenselijke toer.
Daar kon hij de kunstlijnen
volgen en zich oriënteren op
eilanden bakens en vuur
torens. Maar daarna was
er nietsalleen waar wa
ter, wolken, mist en mogelijk
ijsafzetting op de vleugels-
Boven Nieuw-Schotland, na de
eerste duizend kilometer, kon
hij nog rustig zitten filosofe
ren en denken aan zijn groot
vader, die aan de kleinkinde
ren smakelijk kon zitten te
vertellen over de eerste jaren
van de immigratie-
Die grootvader was terecht ge
komen op plaatsen waar vroe
ger de roodhuiden hadden ge
woond. Van boomstammen had
hij zijn eerste buis moeten
maken en om aan voedsel te
komen moesten eenden wor
den geschoten- Munitie was er
niet te veel- Elk schot moest
raak zijn en was een kogel
mis, dan moesten bij een vol
gend schot twee of drie een
den tegelijk worden neerge
haald- De kinderen konden het
nauwelijks geloven- Hoog in
de lucht was Charles dat wat
zijn grootvader had verteld
ma-ar al te waar was, want
onder zijn „Spirit of Saint-
Louis" vlogen de eenden in
zulke dikke zwermen, dat hij
af en toe geen grond kon zien-
Voorbij Newfoundland, bij het
begin van de grote oversteek,
kreeg Lindbergh te kampen
met zijn grootste vijand- Niet
met de motor, want die hield
zich kranig. Die stotterde en
sputterde af en toe wel even,
maar dat kwam door een leeg
rakende tank en dan was het
overschakelen op een andert,
nog volle tank, met de hand
pomp er bij, een kleinigheid-
Was de toevoer weer normaal,
dan draaide de schroef van
louter plezier eens zo hard-
Neen, de motor was het niet.
Het was de slaap, de levensge
vaarlijke slaap, die Lindbergh
overviel- Hij zegt het in zijn-
verhalen zelf: het was, alsof
de spieren de oogleden met
onweerstaanbare kracht om
laag trokken- Hij probeerde
wakker te blijven dan met het
ene, dan met het andere oog
dicht, maar dat was spelen
met vuur. Hij dacht een paar
seconden te hebben geslapen,
maar de klok wees uit, dat het
volle drie minuten waren ge
weest en in die paar minuten
had van alles kunnen gebeu
ren, ook de fatale duik in zee.
Gelukkig had hij, behalve de
wind mee, ook nog andere
dingen mee, die hij normaal
liever had gemist: kramp in
de benen, die er alleen uit te
de boomstammen kon tellen-
Hij wist zeker dat het niet kon
en voor alle zekerheid raad-
pleagde hij de kaart, die uitge
spreid op zijn kniën lag. Daar
stond geen lar-d op aangete
kend, noch bij Groenland,
noch bij de Azoren- In werke
lijkheid waren het paddestoe
len van wolken, die zich aan
de oppervlakte van het water
een uur staande hielden en
dan verdwenen-
alles goed ging, hoe zou hij
dan naar de States terugke
ren? Per boot was ver bene
den zijn waardigheid- Hij kon,
terug, van Ierland vertrekken
en dat scheelde weer zoveel
kilometer- Op Roosevelt-field
zou hij onverwacht neerstrij
ken- Waar kom jij vandaan?,
zouden ze hem vragen- Van
Ierland, zou hij zeggen, ge
woon van Ierland. Maar wan
neer ben je dan vertrokken?
Gisteren, zou hij langs zijn
neus weg zeggen. Zo zit Lind
bergh boven de oceaan te fan
taseren en te rekenen- Maar
voorlopig is het beter o-p zijn
instrumenten te vertrouwen en
uit te gaan van de veilige
basis: 160 kilometer per uur-
Want dan had je houvast.
Charles Lindbergh was 25 jaar toen hij zijn legenda
rische vlucht New York - Parijs voltooide-
krijgen was door het de voe
ten te stampen op de vloei,
pijn in de rug en de nek
vanwege het ongemakkelijk
en bekrom-pen zitten- Hoe
meer va-n die pijnen, hoe lie
ver het hem was, want üat
hield hem wakker-
Er waren nog veel meer van
die gevaren, waar niet op ge
rekend was- Gezichtsbedrog
bijvoorbeeld, zoals mensen dat
hebben die m een zandwoes
tijn verdwaald zijn- Ze den
ken een vruchtbare oase to
zien, maar in werkelijkheid
zijn het waardeloze luchtspie
gelingen. In hun verstandsver
bijstering gaan zij erbij zitten,
gooien het kokend hete zand
over zich heen en denken dat
zij in een fris bad zitten-
Lindbergh zag zulke spiegelin
gen ook en meende er op som
mige ogenblikken zeker van te
zijn dat hij boven de oceaan
land zag zo duidelijk, dat hij
Na 2895 kilometer was Lin-
bergh op de helft, precies
evenveel kilometers achter
zich als voor zich naar Parijs.
Nergens een schip, nergens
een levend wezen. Moederziel
alleen- Een stip in de onmete
lijke ruimte.
Lindbergh erkent dat hij
ogenblikken heeft gehad dat
angst voor de dood hem be
kroop- Vooral, toen ijsafzetting
op de vleugels de „Spirit of
Saint Louis" naar benéden
drukte. Geen flauw idee had
hij ervan hoe snel hij met de
wind mee vloog. Was zijn
snelheid nog 160 of vloog hij
met 200 Ierland tegemoet?
Zou hij Parijs halen bij dag
licht of in het donker? Zouden
daa-r mensen op hem staan te
wachten, van wie er althans
één, een piloot of monteur,
een paar woorden Engels ver
stond? Zou h-ii mrt door kun
nen vliegen naar Rome? En, als
Levende, bewegende voorwer
pen op zee brachten hem tot
de overtuiging dat Ierland in
zicht moest komen- Mogelijk
waren het walvissen of dolfij
nen, want ze doken onder en
kwamen weer boven- Ook
konden het kleine visserssche
pen zijn, die dobberden op de
golven- Levende wezens wa
ren het in elk geval. De eerste
meeuwen wezen erop, dat land
vooruit was- Laag vloog hij
over de vissersmannen heen
en was van louter blijdschap
dwaas genoeg om zijn hoofd
naar buiten te steken en naar
beneden te schreeuwen om te
vragen of hij in de goede-rich
ting voor Ierland vloog- Die
poging gaf hij snel op, want
dat rondcirkelen kostte tijd en
benzine, ze verstonden hem
toch niet door het lawaai van
de motor en bovendien waren
die jongens beneden op de
brug stomverbaasd een vlieg
tuig boven hun dek te zien,
want dat was nog nooit ver
toond
.Met nog heel behoorlijk dag
licht vloog hij over Ierland en
Engeland- Wat zijn die boer
derijen beneden klein, dacht
Lindbergh, en hoe is het mo
gelijk dat daar mensen hun
brood op kunnen verdienen-
De sprong over het Kanaal
was een kleinigheid vergele
ken met wat hij achter de rug
had. De boerderijen in Frank
rijk leken hem stukken groter
dan die in Engeland, groot ge
noeg om er desnoods een
noodlanding te maken. In de
sohemerinig kon hij de schepen
in de haven van Cherbourg
zien ligg-en- O-p 1200 meter
h-oogte zag hij de eerste lich
ten van Parijs en de stralen
van de Eiffeltoren, waar hij
een paar maal omheen cirkel
de bij wijze van eerste groet
aan de Lichtstad-
tot 600 meter en gaf met zijn
zaklantaarn lichtsignalen.
Geen antwoord- En toch moest
het vliegveld er liglgen, want
Linbergh zag startbanen en
hangars. Geleidelijk daalde hij,
om ziah ervan te overtuigen,
of er geen tractoren op de
piste reden en of er geen vee
op liep- Rakelings vloog hij
over de hangars, de grasmat
kwam hoe langer hoe dichter
bij, maar zijn snelheid was
iets te groot- Zouden de ban
den niet springen? Heelhuids
raakten d-e wielen de grond:
Lindbergh was in Parijs!
Maar toen moest het ergste
nog komen- Hij had er niet op
gerekend, dat er zoveel volk
op de been zou zijn om hem
te verwelkomen- Een wilde
horde doorbrak alle afzettin
gen, veegde de politie opzij en
stormde naar de „Spirit of
Saint-Louis",waar aan getrok
ken en gescheurd werd voor
een paar waardeloze souve-
niers. Een Amerikaans journa
list nam hem de kap van het
lioofd en zette die zelf op- Dat
was Lindberghs geluk want ie
dereen liep de journalist na,
denkende dat het Lindbergh
was en Lindbergh zelf kon
ongemerkt in een bijgebouw
verdwijnen-
Daar lag heel Frankrijk aan
zijn voeten.
Maar waar lag Le Bourget?
Op zijn kaart stond het vlieg
veld niet aangegeven- Het is
zo'n groot veld, hadden ze
hem in de Verenigde Staten
verteld, dat je het onmogelijk
kunt missen- Lindbergh daalde
Eeten? Drinken? Een dokter?
Een douche? Een verschoning?
Nee, Lindbergh wilde hele
maal niets- Zijn enige zorg
was dat zijn vliegtuig in vei
ligheid zou worden gebracht
en alvorens Parijs in te gaan,
wilde hij zich ervan overtui
gen dat dat gebeurde- De
schade viel mee. Na wat repa
raties zou hij er weer mee de
lucht in bunnen- Maar pas la
ter, veel later- Om twee uur 's
na-chts zat hij in de Ameri
kaanse ambassade aan een
kostelijke maaltijd. De klok
stond op kwart over vier toen
hij de deken over zich heen
trok.
Lang is Charles Lindbergh po
pulair gebleven- Nog tweemaal
ging zijn naam de wereld
rond. Het eerst toen zijn
zoontje ontvoerd en nadat
de losprijs was betaald ver
moord werd- De dader het
zijn leven op de elektrische
stoel. De tweede maal na hard
nekkige geruchten dat Lind
bergh fout was in de oorlog en
had gepleit voor een strikte
neutraliteit van de Verenigde
Staten. Lindbergh heeft die ge
ruchten ontkend- Dat is een
hoofdstuk apart- Wat er ook
van waar moge zijn, in de
geschiedenis zal hij de eerste
blijven die het luchtruim tus
sen de twee continenten heeft
geopend- Na hem zouden an
dere Amerikanen het lucht
ruim openen tussen aarde en
maan.
Charles Linbergh is inmiddels
72 jaar geworden-
Welk een evolutie van de
techniek in een mensenleef-
tijdv.
(Van onze parlementaire
redactie)
DEN HAAG Als de
Tweede Kamer de proble
men rond de boeren en tuin
ders bespreekt (mogelijk al
eind deze maand) zal de
fractie van de PvdA de re
gering-Den Uyl aanraden
niet met een nationaal nood-
programma de land- en tuin
bouw te steunen maar met
een pakket gerichte maatre
gelen te komen voor land
bouwers en boeren met een
te laag inkomen.
PvdA's landbouwspecialist
ir- Arend Voortman gelooft,
dat een nationaal noodpro-
gramnma zoals de Franse rege
ring heeft opgesteld, niet zo
zinvol is- Volgens hem is het
beter uit te gaan van de inko
menspositie van boeren en
tuinders en de overheidsmaat
regelen te richten op de lagere
inkomens-
Daarvoor is wel nodig dat
het kabinet op zeer korte ter
mijn komt met een rapport,
waarin de laatste gegevens
over de inkomenspositie van
boeren en tuinders zijn ver
werkt- Het Landbouw-Econo-
misch Instituut moet daarvoor
een opdracht krijgen, vindt
Voortmari- Met het kabinet
gaat hij er voorshands van uit
dat de vaststelling in navol
ging van de Franse en Belgi
sche regering van een ei
gen, nationaal noodprogramma
voor de land- en tuinbouw als
alternatief buiten beschouwing
moet blijven- Dat er iets voor
land- en tuinbouw moet wor
den gedaan, is voor dit kamer
lid een duidelijke zaak. De
Partij van de Arbeid heeft
deze bevolkingsgroep te lang
als onbelangrijk beschouwd.
Vooral nu er in de land- en
tuinbouw velen zijn die min
der verdienen dan het wette
lijk vastgestelde minimum
loon, begint in de PvdA de
opvatting terrein te winnen,
dat juist een progressieve par
tij voor die laagstbetaalden
moet opkomen-
De kans dat de Tweede Ka
mer van reces moet worden
teruggeroepn om de proble
men in land- en tuinbouw te
bespreken, is echter zeer ge
ring- Met name binnen de
CHU-fractie was de mogelijk
heid geopperd de kamer van
vakantie te laten terugkeren-
Het schijnt dat deze fractie in
de kamer geen medestanders
heeft gevonden voor dat plan-
De andere christen-democrati
sche fracties en ook de VVD
vinden het beter, dat de ka
mer de land- en tuinbouwperi-
kelen bespreekt direct na - af
loop van het reces (de kamer
komt- over twee weken weer
bijeen)- Ook de progressieve
regeringspartijen vinden het
beter, dat het debat dan wordt
gehouden. Overigens is het
technisch haast niet mogelijk
de kamer voor de afloop van
het reces (26 augustus) bijeen
te roepen-
Morgen zal de CHU-fractie,
a-ls de vaste kamercommissie
voor landbouw bijeenkomt,
het voorstel doen de land- en
tuinbouwproblemen tijdens de
eerste vergadering na de va
kantie op de agenda te plaat
sen. Vandaag vergadert de mi
nisterraad opnieuw ove» de
landbouw nu de problemen in
de agrarische sector na de de
monstratie van zaterdag bij
zonder scherp zijn getekend-
Het is de bedoeling dat de
ministerraad vandaag ook be
slist over de hoogte van de
btw-teruggave, over de op
schorting van de prijsaanpas
sing voor aardgas en over ver-
leniging van de voorschotrege
ling voor olie-
FRANKFORT Bass en
Herz, een particulier bankbe
drijf in Frankfort, heeft zijn
bankvergunning ingeleverd, zo
heeft hef Westduitse bureau
voor toezicht op het krediet
wezen gisteren bekendge
maakt- Van de bank zelf werd
slechts vernomen dat zij voor
lopig gesloten is-
Eind juli deden in Frankfort
reeds geruchten de ronde
over moeilijkheden bij de in
1892 gestichte bank Bass en
Herz. Zich beroepend op het
liquiditeitsconsortium dat de
Westduitse bankiersvereniging
heeft opgericht na de ineen
storting van Bankhaus Her-
statt deelde het toezichthou
dende bureau toen mee dat
het zou volstaan met een af
wachtende houding omdat er
geen reden was om in te grij
pen. Bass en Herz is een klei
ne particuliere bank met een
balanstotaal van ruim 120 mil
joen mark- Gezien de omvang
van die balans was deze bank
instelling niet verplicht tot
het puDiiceren van Bedrijfsre
sultaten- Voor de leiding van
Bass en Herz zijn graaf Hans-
Ulrich Sohaff-gotsch en Dieter
Zucksohwerd persoonlijk ver
antwoordelijk- De sluiting van
de bank in Frankfort is vol
gens de Westduitse bankiers
vereniging het directe gevolg
van betalingsmoeilijkheden bij
het Schaffgotsch-concern. De
aard van de situatie zou zoda
nig zijn dat het llquiditeits-
consortium in dit geval niet
mag optreden. De bankiersver
eniging gaf echter wel de ver
zekering dat alle tegoeden,
voor zovèr niet op naam van
banken of onderdelen va-n het
Schaffgotsch-concern, voor
honderd procent zullen wor
den vergoed- Met de betrok
ken schuldeisers zijn onder
handelingen begonnen om tot
een snelle liquidatie van Bass
en Herz te komen, daarbij een
gerechtelijke akkoordproeedu-
re omzeilend.
DOOR.'GREET BUCHNER
Tijdens een recente radi
ouitzendingbedoeld ter lering
ende vermaak, maar vooral ter
lering van de brave luisteraar
gaven diverse mensen hun va-
hantiebelevenissen weer. Daar
was dan ook een boerin bij
die onomwonden toegaf dat ze
de eerste vakantie in haar le
ven eigenlijk een grote sof
uott-d en veertien dagen lang
maar één wens had: weer naar
huis 'te kunnen gaan.
Deze intelligente boerin wist
precies te vertellen waarom
het vakantievieren haar zo te
gen viel. Daar was dan op de
eerste plaats de natuur die
rond haar vakantieoord min
der fraai, drukker en romme
liger was dan rond haai' eigen
fraai gelegen boerderijDaar
was verder de dichtstbijzijnde
grote stad: leuk voor heel
even, maar ook niet langer
omdat ze na een uur drukte,
stank en lawaai nog maar een
ding wilde en dat was wegwe
zen.
Rest nog het vrplichte niets
doen, in de ogen varn deze
boerin ook al geen winstpunt,
omdait ze haar dagelijkse be
zigheden veel aardiger en
meer bevredigend vond. Wie
nu meent dat de radiocom
mentatoren, die altijd alles zo
goed weten, zeiden: „Beste
mevrouw u bent een bofferd.
Dw dagelijkse leven is kenne
lijk van dien aard dat u hele
maal geen behoefte hebt om
eraan te ontvluchten, zij riet
alleen gedurende twee weken
per Jaar. Blijf voortaan dus
maar rustig thuis en geniet
van datgene wat u elke dag
opnieuw weer de moeite van
het genieten waard vind.", die
heeft het mis.
De alleswetende raalocom-
mentatoren waren het onom
wonden erover eens dat die
boerin een stakkerd was die
het vakantievieren, let wel het
ontvluchten van het dagelijks
bestaan, nodig moest leren. Ze
kon dit doen door volgend jaar
een paar dagen te gaan en dan
elk jaar wat langer. Ze kon
het ook doen door zich gedu
rende een hele winter voor te
bereiden op de jaarlijkse
ulucht. Alles leek deze radto-
betweters in elk geval beter
dan thuisblijven en gewoon
rustig aan genieten van de
haar omringende natuur, van
haar eigen weelderige tuin,
van haar huisdieren en van
haar dagelijkse bezigheden.
En kijk, dat vind ik nu
waanzin. Dat is simpelweg het
paard achter de wagen span
nen- Want waar komt het be
grip vakantie vandaan? Dat
begrip werd geboren tegelijk
met de technificatie en de daar
bij behorende verstedelijking
van onze samenleving, die on
noemelijk veel mensen in een
keurslijf dwong dat hen hele
maal niet paste.
Zij die vroeger eigen baas
waren en in hun eigen tempo,
m een vaak zeer fraaie en
rustige omgeving konden
werken, moeste* plotsklaps aan
'n twaalf, later ti:n, nu acht
uren werkdag geloven temid
den van lawaai, stank en ge
spannen bazen. Zij moesten
hun woningen met tuin in
kleine dorpen verruilen voor
hokjes met hooguit een paar
vierkante meters nauw omslo
ten groen of met een enkel
betonnen balkonnetje. Deze
mensen voelden zich ont
heemd, vervreemd van nun
oorspronkelijke omgeving en
koesterden dientengevolge
maar eén wens en dat was.
ontsnappen. Al was het maai
voor enkele dagen vroeger
of enkele weken (nu) per
jaar.
Maar deze ontsnappingspo
ging, die we eufemistisch va
kantie noemen, is volkomen
zinloos als het dagelijks werk
en de dagelijkse omgeving in
spirerend en aangenaam ge
noeg is om ervan te genieten,
zoals het werk en de omge
ving van de in wezen itt-yt-
lukkige, tevreden boerin.
Desondanks bleek een hele
ploeg lieden, die zelf kenne
lijk wel behoefte hebben aan
een ja-urlijkse ontsnapping,
volhouden dat ook deze boerin
op vakantie moet gaan of ze
wil of niet. Haar thuisblijven
zou vmmers een blaam kunnen
werpen op het wegvluchten
van hen, die daarmee onom
wonden hun onvrede met de
dagelijkse situaties weerge
ven.
Papier
ooruw p„n
Brieven voor deze rubriek rw-
mtt volledige naam en adres vvw"
ondertekend. Bif publlkatte 2u||ftn
vermeld worden. Slechts bij hogt
zondering zal van deze regel w<Jl
afgeweken. Naam en adres zijn ^7*
de redactie bekend. Publlkatie v«n Kr'
ven (verkort of onverkort) betekent n;*
dat de redactie het b» alle
eens is met inhoud, c.q. atrekklng,
Reactie op ingezonden btij
van woensdag j.l- Het is
bazingwekkend hoe de
Haartman zijn ongetwijfsij
hoogstaand sociaal gevoel
meesterlijk met 'n dikke li»
bekrompenheid heeft weten ij
camoufleren- De invoering t#
de maximum anelheidsg
zou naar zijn mening
kwestie van jaloezie zijn, jjj
is eerder een kwestie vas
delijden. Medelijden met me
sen als hij. Mensen die j,
grenzeloze zelfoverschafe
grenzeloze zelfoversohattq
hun 2 miljoen on-gelukvrije
lometers een fundament aé
ten om 'n sneltoeidsbepertij
op te heffen- Mensen die t»
hun branie niet meer met te
de benen in alle gemoeds®
op de autoweg staan. Ik r-;
me wel aan de maximum snel
heid, ben een rasechte Neder-
lander en voel me helemi;!
niet - In een politiestaat, li
hoop niet dat zijn naam ooi
nog terecht komt op de lijs
van slachtoffers door i
overschrijding.
MOSKOU (AP) De Sov
jet-Unie heeft gisteren op
nieuw een satelliet van de
Kosmos-serie gelanceerd, de
tweede in zes dagen. De Kos-
mos-672, die „voortzetting van
het ruimteonderzoek" tot taak
heeft, functioneert nonnaal.
GILZE
WILL VAN Rit
Richard Nixon heeft eenp
weldige bijdrage geleverd
voor onze wereldvrede,
dit neemt niet weg, dat lij
wel degelijk gestraft uw;
worden voor zijn overtreding
van de grondwet en zijn lt-
gertwerking aan de justitie.
Vele reacties van vooraan
staande personen uit Amerika
zijn in de veronderstelling, dal
Nixon door vrijwillig aftreden
al gestraft is.
Nixon had geen andere kea
meer, anders was de aftreding
enkele weken later gebeurt
maar dan langs justitiële wc.
Uit verschillende reportage
uit Amerika wordt een t'-
wachtende houding aange»
men, hoe het publiek in A»
rika hierover denkt. Dit i
meer dan schandalig! De reet
ter en niemand anders beeft
hierover te beslissen en de
moet ook zijn uitspra'
doen.
Versohillende van Nixon
naaste medewerkers zijn i
veroordeeld en zitten al in i
gevangenis en moet dan Nixa
vrijgesteld worden van straf-
vervolging? Of is hierbij i
schien sprake van klassejuit-
tie
BREDA
J. v.d. HEUVEL
Middels deze brief zou ik wil
len vragen eindelijk op te hon
den met schelden op Nixon.
Heeft hij u iets gedaan! En
om de president te vergelij
ken met Nero, daarvoor moo
je de klok wel hebben hot®
luiden maar helemaal niet wt-
ten waar de klepel hangt.
En dat „journalisten"
president ten val hebben I
bracht, het zou wat, zij k<
den toch zeker ongestraft il
hun vuil over hem uitstorten.
Voor mij is de beer Nixoffl e
groot, moedig man en e!ï
dappere man m,et al die ver
scheurende en tierende demo
craten en journalisten omh
heen.
LEYN-HöLBRII®
AMERSFOORT (ANP) - D'
vooral in ons land popuM'
schaa.ser Frans Krienbühl
hoort tot de vele tientab®
Zwitsers, die van 28 augW™
tot en met 7 september
Amersfoort de jaarbj®'
„Keistadfeesten" luister
men bijzetten. Deze feeste-
staan ditmaal in het teken v*
Zwitserland, dat een 8-Wj
kei zal aanbieden, afkon®''
uit Graubünden. Amersfo®
kreeg al eerder reuzenkat
uit Engeland, Oostenrijk, BeW
en Luxemburg.
Frans Kriebiihl - binn®'
huisau-chitect uit Züricht - k®
met een eigen orkest,
Landlerkapelle, naar Art®
foort.
Hoogtepunt van de n»®
feesten" is op 7 september
keitrektooht. Dan wordt
achttonner uit Graubünb®
door de president van
Zwitsers kanton, dr, De
Schlumpf, aan de stad overt
dragen.