PRAAG IS ZEKER
EEN REISJE WAARD
Per
wap
PPR: N
Kissing
moet
GEEN GEVC
DEELNAME
1 sjechoslowakije paart rode dictatuur aan Habsburgse charme
binnenland
buitenland
1HHMHl
VRIJ PRATEN
KRANTEN
VRIJHEID
MOEDERGELD
LEESGIERIG
TABOE
Bezorgdheid
Troepen scheiding
ONDERBEVOLKT LAND
MET GASTARBEIDERS
Over een ding bestaat mo
menteel in Praag geen enkel
verschil van mening: sinds
de befaamde lente van 1968
is het voorjaar niet meer zo
vroeg en warm geweest als
op het ogenblik. Er zjjn wel
twee opvallende verschillen
tussen toen en nu: de meis
jes en vrouwen dragen op
het ogenblik de rokken be
duidend korter dan toen en
Westerse kranten zijn er niet
of nauwelijks te krijgen (met
uitzondering van de partij
organen van Britse of Fran
se communisten).
Over het overige is Praag ook
na het rampzalige jaar 1968 de
fleurigste en plezierigste stad
van Oost-Europa gebleven. En
Oost-Europa moet men dan ei
genlijk tussen aanhalingste
kens zetten, want met name
de Tsjechen gaan er prat op,
dat zij het hart van ons we
relddeel vormen en zij vinden
dus dat hun land tot Midden-
Europa behoort.
Dat is dan wel meteen het
probleem waar het in Tsjecho-
Slowakije al ruim een kwart
eeuw om draait: men denkt er
in westerse kategorieën, maar
behoort tot het Oostblok. De
mini-rokjes en het ontbreken
van westerse kranten zijn
symbolen van zowel het een
als het ander.
Wat vast staat is in elk geval,
dat je in Praag met iedereen
vrijelijk over alles kunt pra
ten. Ook over een onaangena
me kwestie als censuur. Alois
Tomasek bijvoorbeeld, als bui
tenlands commentator van de
Tsjecho-Slowaaikse radio te
vergelijken met onze Hilter-
man (hij is trouwens ook mr.
en even dhanmant) schroomt
niet om toe te geven, dat er
een strenge zelfcensuur is.
Wjj hebben na 1968 - toen de
niet-aanhanigers van Dubcek
overigens absoluut niet aan
het woord konden komen- de
censuur niet meer ingevoerd.
Wij gaan ervan uit, dat de
pers de door de partij uitge
stippelde lijn verdedigt, want
die partijlijn is goed voor onze
staat en is na brede discussie
tot stand gekomen". Tomasek
noemt zichzelf een hardge
kookte communist. „Natuurlijk
hebben wij dictatuur: de dic
tatuur van het proletariaat".
Dat geeft hij pas toe als hij
een beetje in het nauw ge
bracht is. Maar hij gééft het
toe en komt daar eens om in
Moskou.
Trouwens, hoe hardgekookt
Tomasek ook moge zijn, op
het menselijke vlalk kom je
zelfs met hem tot een verge
lijk. Wij zijn niet terugge
keerd tot de periode van vóór
1968. De partij had het in 1968
bij het rechte eind. Er moes
ten hervormingen komen.
Maar het is Dubcek uit de
hand gelopen. We hebben de
contrarevolutie onderdrukt,
maar aan de hervormingen
zijn we blijven werken. Het
menselijke aspect van ons
communisme is, dat we een
gemeenschap wensen waarin
geen afgunst en ruzie meer
is. Zelfs de opwerping dat dit
ideaal niet zozeer van Marx of
Lenin stamt, maar al tweedui
zend jaar oud is, krijgt in
stemming van onze hardge
kookte kameraad. Hij leest
wél Westerse kranten (zijn
handen gebaren een stapel van
ongeveer een halve meter per
dag), maar hij vertelt er niet
bij dat hij ze onder geen be
ding mee naar huis mag ne
men en dat er voor ontvangst
en teruggave getekend moet
worden. Over die buitenlandse
kranten: „We liegen er vaak
maar wat op los. De Westerse
kranten houden niet van ons,
maar ik kan ze dat niet kwa
lijk nemen, want ik houd ook
niet van hen". Na lange dis
cussie geeft Tomasek toe, dat
sommige westerse kranten
toch wel objectief zijn. On
danks zijn hardgekooktheid is
hij eigenlijk veel aardiger dan
HUterman,
Het thema vrijheid blijkt mo
menteel in Tsjecho-Slowakije
nog even actueel als in 1968.
Een vriendelijke oberfcelner -
die al tijdens de Habsburgse
overheersing in kelnersrok
liep- zucht bij het betalen van
de rekening: „Wat heb ik aan
een mooie lente als ik geen
vrijheid hebt. En drie dagen
later komt het thema in een
oude wijnkelder van Praag
weer ter sprake wanneer we
lunchen met dr. Mudroch, spe
cialist voor Europese aangele
genheden van het ministerie
van Buitenlandse Zaken. Mu
droch is eerder intelligent dan
hardgekookt. Hij is niet alleen
bereid tot verzoening, dooh
hoopt er ook op. Maar met de
Olinka Berova: de Tsjechische Brigitte Bardot.
vrijheid zit hij danig in de
knoop -wie trouwens niet? We
praten over Solsjenitsyns boek
Goelag Ardhipel. We vinden
het allebei een taaie pil, maar
hij vindt het ook gevaarlijk
voor Tsjecho-Slowakije: „Ons
valk zal woedend worden,
want generaal Vlasov wordt er
als een held opgevoerd en
heeft hier naast Heydrich ge
staan in de oorlog". Op de
vraag waarom dan de boeken
van Solzjenitsyn waarin geen
generaal Vlasov optreedt ook
niet worden gedrukt komt
nauwelijks antwoord. Toch
vindt dr. Mudroch dat er maar
opgeschoten moet worden op
de Europese veiligheidsconfe
rentie. Hij is oak voor vrije
uitwisseling van personen en
ideeën, „maar het mag niet
staatsvijandig zijn. Ik ben dus
tegen de hetze-bladen van de
Tsjecho-Slowaakse emigran
ten".
Een optimistisch geluid liet
ook de Tsjechische schrijver
Pavel Kahout enkele dagen te
voren horen (zijn toneelstuk
„August, August, August'
loopt momenteel in Neder
land). Sinds hij zich aan de
zijde van Solzjenitsyn schaar
de heeft hij huisarrest in zijn
overigens riante huis dat hij
deelt met de Zwitserse ambas
sade. Zijn boeken mogen in
niet worden uitgegeven. „Ik
geloof dat ik mijn literaire
werk binnen afzienbare tijd
aan de Moldau zal ontmoeten.
Maar ik weet natuurlijk raiet
hoe lang afzienbare tijd
duurt".
Of Kahouts hoop gewettigd is,
Mudrochs verwachtingen zul
len kloppen en Tomaseks uit
spraken te vertrouwen zijn,
hanigt natuurlijk niet af van
wat de Tsjechen en Slowaken
zelf willen. Het gaat er om
wat de Grote Broer vindt.
Grote Broer stelt zich momen
teel echter uiterst bescheiden
op. De Sovjetrussisehe ambas
sadeur Tsjervonenko -op
wiens advies in 1968 tot de
bezetting van Tsjecho-Slowa
kije werd besloten- is al bijna
een jaar geleden teruggeroe
pen. Oak in Moskou vindt
men derhalve dat de in 1968
geëiste normalisering een feit is
geworden. In het Praagse
straatbeeld zoekt men dan ook
tevergeefs naar „Russische be
zetters' en ook elders in Tsje
cho-Slowakije houden de Rus
sische militairen zich opval
lend bescheiden op in hun bi
vakken.
De normalisering heeft na
tuurlijk een fors aantal slacht
offers gemaakt: degenen die
onvoorwaardelijk achter Dub
cek stonden hebben geen lei
dende functie meer in het po
litieke, journalistieke of we
tenschappelijke leven.
Men kan ook niet ontkennen
dat er nag spanningen zijn,
met name onder de intellectu
elen. Toch krijgt men de in
druk dat er langzamerhand
sprake is van een normalise
ring in niet alleen meer Sov
jetrussisehe zin. „Het jaar
1968 is voor ons geen taboe
meer. We praten er openlijk
we Slaven, we hebben toch
iets van meegepikt", zegt een
toevallige barkruk-genoot in
hotel International. „We zijn
in 1968 waarschijnlijk inder
daad te ver gegaan. Maar dat
is het ongeluk van ons, Tsje
chen en Slowaken, wij willen
altijd meer. Ik geloof dat wij
binnen ons blok heel lastige
bonldgenoten zijn. Ook al zijn
we Slaven, we hebbtn toch
iets westers: gevoel voor effi
ciency en kwaliteit. In 1968
wilden we een tè goed com
munisme. We zullen beschei
dener moeten zijn, althans nog
even moeten wachten'.
In het grensplaatsje Pomezi
worden we uiterst hoffelijk
Dat sexualiteit een serieuze
zaak is, waarbij het met name
ap resultaten aankomt blijkt
in het hyper-moderne Motol-
ziekenlhuis, nu nog alleen voor
kinderen bestemd, straks een
„van-de-wieg-tot-het-graf-
ziekenhuis". Dr. Mega toont in
de couveuse-afdeling vol trots
mini-baby's van nauwelijks
duizend gram. Enkele maan
den geleden1 heeft men een
mensenkindje van zevenhon
derd ©nam in leven kunnen
houden. Hoofdzuster Pospielo-
va laat de verblijven voor
moeder en kind zien en rea
geert hoofdschuddend als ze
over de grootte van onze Ne
derlandse specialistensalaris-
sen hoort.
Er is voor dr. Mega en hoofd
zuster Pospielova wel enige
reden om trots te zijn, want
tot voor enkele jaren was het
feboorte-overschot in Tsjecho-
lowakije letterlijk tot bene
den het nulpunt geraakt: het
volk dreigde uit te sterven.
Eén van de gevolgen is, dat
Tsjecho-Slowakije momenteel
het enige land in Oost-Europa
is, dat niet alleen zo'n drie
honderdduizend open arbeids
plaatsen heeft, maar zelfs
„gastarbeiders" uit bijvoor
beeld Polen en Joegoslavië.
Wat straks het grootste waren
huis van Praag moet worden
wordt gebouwd door een
Zweedse firma met Zweedse
arbeidskrachten.
„Indien we niet zouden heb
ben ingegrepen, zouden we
over een jaar of vijftien niet
meer bestaan hebben," zegt
men op het ministerie van So
ciale Zaken. Welnu, men hééft
wat gedaan. Kindergeld, moe-
dergeld, betaalde moederva
kantie -die soms twee jaar
kan duren- bijzondere aflos
singsmogelijkheden voor jonge
gezinnen, extra hulp bij het -
vooral in Praag zeer moeilij
ke- zoeken van een woning:
het zijn allemaal maatregelen
die Tsjecho-Slowakije naar de
top van de sociale voorzienin
gen hebben gevoerd. „In be
paalde opzichten zijn we Zwe
den zelfs voorbijgestreefd"
zegt Sociale Zaken niet zonder
trots.
Men mikt op een gemiddelde
van twee kinderen per gezin,
maar zelfs om dat te bereiken
moet men naar middelen grij
pen die toch te denken geven.
„In tegenstelling tot voorheen
trachten we ook in onze speel
films het positieve van het
huwelijk te tonen; we laten
net een fusie op handen zodat
de organisatie in het honderd
gelopen blijkt te zijn.
Niettemin krijgt men de in
druk dat de landbouw en
veeteelt in Tsjecho-Slowakije
voorbeeldig zou kunnen zijn
voor het hele Oostblok. „We
maken geen gebruik van hor
moonpreparaten of chemische
middelen. We zetten onze kal
veren ook niet in mesthokken.
Maar we maken wel gebruik
van alle moderne technieken,
met name van vliegtuigen die
onze akkers inzaaien of be
sproeien". Onze vraag of bij
voorbeeld de Roemenen of Po
len ook gebruik maken van de
Tsjedho-Slowaakse methodes
wordt ontweken. De voorzitter
van de coöperatie (al vijftien
jaar voorzitter en geen com
munist) zegt: „Ze zouden na
tuurlijk wel iets van ons kun
nen leren, maar ze werken
daar onder andere omstandig
heden." Er klinkt iets van
verachting in zijn stem, maar
men moet er wel een oor voor
hebben.
De Tsjecho-Slowaakse vortm
van landbouw-coöperatie is
kennelijk aantrekkelijk en het
is duidelijk waarom. Op de
eerste plaats verdienen de le
den van de coöperatie naar
gelang de opbrengst: „Daarom
hebben wij doorgaans betere
oogsten dande staatsboerde
rijen, want daar wordt men als
ambtenaar betaald en bij ons
al naar gelang we succes heb
ben gehad." Bovendien zorgt
de coöperatie voor een huis
vesting -die doorgaans zelfs be
ter is dan in de grote stad: in
doorsnee een driekamer-wo-
ning met keuken, badkamer
en centrale verwarming. Het
is daarom niet zo vreemd, dat
de trek naar het platteland
steeds groter wordt. De onver
beterlijke drang naar meer en
beter speelt de Tsjechen en
Slowaken ook hieT parten,
Overigens: het succes van re
Tsjecho-Slowaakse veeboeren
wordt ook bewezen door het
feit, dat de aanvankelijk uit
Denemarken geïmporteerde
koeien hun nakomelingen nu
naar Italië zien verdwijnen.
In het mini-dorpje Suchdol
valt nog iets anders op: de
zeshonderd inwoners zijn gre
tige afnemers van een voor
beeldige dorpsbibliotheek (die
-kenmerkend voor een Oosteu-
ropees land- een staatsprijs
heeft gekregen). Onze lieve,
bijna zestigjarige vrouwelijke
gids -van wie we zes dagen
0 In het hypermoderne Motoziekenhuis in Praag worden zelfs baby's van zeven ons nog gered.
behandeld, maar een grijnzen
de douane-beambte neemt wel
onze „Stern", een ergens aan
de Autobahn gekocht West
duits weekblad, af omdat het
„politiek en pornografisch is",
ons vermoeden, dat hij goed
kope weeken-d-lectuur wil be
machtigen klopt. Enkele dagen
later bevestigt mijnheer Vokal
op het ministerie van Buiten
landse Zaken ons, dat „Stem"
niet alleen mag worden inge
voerd, maar zelfs in Praag te
koop is. Hij raadt ons aan een
klacht in te dienen en legt uit,
dat alleen emigrantentijd
schriften en echte pornografie
in Tsjecho-Slowakije verboden
zijn.
Strip-tease is sinds enige tijd
trouwens ook taboe. Ondanks
de vrijmoedige reputatie die
de Tsjechen en Slowaken in
zake sex hebben, praat men
officieel zelfs met een zekere
onderwaardering over de Tsje
chische filmster Olinka Bero
va, de Praagse uitgave van
Brigitte Bardot.
het gezinsgeluk zien. Vroeger
toonden we alleen maar de
ellende van het huwelijksle
ven, we benaderen het huwe
lijk nu positief'.
Merkwaardig is, dat er wat de
kinderloosheid betreft nauwe
lijks enig verschil bestaat tus
sen de hoofdstad Praag(ruim
een miljoen inwoners) en het
platteland. In Suchdol bijvoor
beeld, ongeveer vijftig kilome
ter van Praag gelegen, kunnen
de zeshonderd inwoners in to
taal ook niet meer dan zestien
kleuters opbrengen die het in
de kindercrèche overigens
kennelijk zeer naar hun zin
hebben.
Wat Suchdol betreft moet men
erkennen, dat de Praagse gast
heren bijzonder eerlijk zijn
geweest en geen gekleurde
werkelijkheid hebben voorge
toverd. Het restaurant van het
plaatsje is toevallig gesloten
(maar de restaurateur is best
bereid een voortreffelijke
worstschotel te serveren) en
de varkens van de modelboer
derij die men ons wil tonen
hebben griep. Bovendien is er
later met dikke zoenen af
scheid nemen- zegt: „Wij,
Tsjeohen en Slowaken, geven
onze laatste centen uit voor
een boek. We zijn lees-gek."
Wanneer we terug zijn in
Praag en op eigen houtje de
stad in gaan wordt ons in elk
geval bevestigd, dat er in
Tsjecho-Slowakije gelezen
wordt. We kunnen met onze
taxi-chauffeur over literatuur
geschiedenis spreken. Maar hij
is dan ook ex-docent aan de
beroemde Praagse Kareluni-
versiteit. Sinds hij zich aan de
zijde van Dubcek geschaard
heeft kan hij alleen nog maar
achter het stuiur zijn brood
verdienen. Maar zelfs een ho
ge regeringsfunctionaris ver
trouwt ons toe: „We maken
moeilijke tijden door." Wie
Tsjecho-Slowakije aan de bui
tenkant meemaakt, zou dit
nauwelijks kunnen onder
schrijven. Wellicht komt dat
omdat de Tsjechen en Slowa
ken zó hartelijk zijn, dat alle
problemen als sneeuw voor de
zon lijken te verdwijnen. Ze
zijn er echter niet minder om.
LEO VAN VLIJMEN
(Van een onzer verslagge
vers)
PRAAG Stad met ruim
een miljoen inwoners, sinds
9 mei een stukje ondergrond
se, een rivier, de Moldau, die
door onder meer Smetana is
bezongen, talloze muziekthe
aters en tientallen bioscopen,
waarin ook nu nog (of:
weer?) Westerse films wor
den vertoond. Praag; vooral
met de gezellige restaurants,
waar men de oude Weense
sfeer gewoonweg niet kan
verloochenen. De hoofdstad
van Tsjecho-Slowakije ligt
op goed negenhonderd kilo
meter van uw huisdeur. Tot
een stukje voorbij Neuren
berg gaat het als maar via de
autobaan, daarna over rustige
landwegen. Het passeren van
de grens gaat soepel (een
visum ad ƒ17,50 is vereist
en u mag geen mensen
smokkelen.
Adressen: Cedok, Tsjecho-
Slowaaks reisinformatiebu
reau, Leidsestraat 4, Amster
dam, Ambassade van de So
cialistische Republiek van
Tsjecho-Slowakije, Parkweg
1, Den Haag.
Praag is zonder enig over
drijven, niet alleen de hoofd
stad, maar ook de mooiste en
gezelligste stad van wat we
doorgaans Oost-Europa, maar
eigenlijk Midden-Europa
zouden moeten noemen. Het
is ook het oudste cultuurcen
trum boven de Alpen en als
vakantiedoel dus vooral inte
ressant voor degenen die
eens een weekje -of eventu
eel ook twee weekjes - echte
Europese cultuur willen
snuiven.
Europese cultuur is niet te
veel gezegd, want in de
Praagse binnenstad kan men
nog een stuk late Middeleeu
wen terugvinden en de hele
geschiedenis van de Boheem
se broeders (te beginnen bij
de onlangs gerehabiliteerde
„ketter" Jan Hus) en het
wel en wee van de Middel-
europese Joden kan men in
deze metropool op de voet
volgen.
Praag is een slenter-stad,
hoewel men er zowel met
openbaar vervoer als met de
taxi bijzonder goedkoop uit
is. Met de eigen auto door de
stad dwalen moet ten sterk
ste ontraden worden, want
zelfs de brutaalsten onder
ons zullen zich nauwelijks
door de drukte kunnen heen
dringen en parkeerplaatsen
vindt men al helemaal niet.
Voor een kwartje kan men
echter per openbaar vervoer
de hele-stad doorrijden. Even
goedkoop zijn de kaartjes
voor de opera, operette, con
cert, bioscoop en de beroem
de „Laterna Magica", een
klank en lichtspel. Souve-
niersjagers zullen zich vooral
moeten concentreren op de
met de hand geschilderde
paaseieren (werkelijk iets
bijzonders) en spotgoedkope
grammofoonplaten (de aller
beste Ip's beneden een tien
tje).
De bijzondere tip: granaat,
een halfedelsteen, in Tsje
cho-Slowakije nog tegen zeer
redelijke prijzen te krijgen.
De Praagse hotels vindt men
in twee kategorieën: dure en
zeer luxe (tot en met f120,-
voor een tweepersoonskamer
met alles d'r op en d'r an).
Vanaf f25,- alleen maar met
een bed en een wastafel,
maar wèl erg proper en dat
is niet altijd het geval in
Oost-Europa.
Het eten is typisch Midden
europees en niet duur, maar
wel bijzonder smakelijk:
veel vlees, groente en meel
spijzen. De inheemse wijn is
uitstekend, maar het bijna
spreekwoordelijke bier
(twaalf procent alkohol) is
een godendrank die men niet
Een kijkje op de eeuwenoude badplaats Karlbad.
versmaden mag. Even wen
nen, maar wel aan te beve
len is de specialiteit in „U
Kalicha" (het zogenaamde
stamlokaal van de brave sol
daat Schwejk), kuttelfleck-
soep, getrokken van ordinai
re pens.
Zelfs veertien dagen is te
weinig om Praag echt te le
ren kennen. Maar wanneer
men eenmaal in Praag is wil
men ook wel iets „van het
land zelf zien". De vroegere
Engeland, de Oostduitse par
tijleider Ulbricht en de bij
zonder vriendelijke perntU-
ché in Nederland, Joseph Pa-
zout. Beide badplaatsen geu
ren nog naar Habsburgse
overheersing. Ze zijn ook
vriendelijk.
Twee dingen moeten toeris
ten naar Tsjecho-Slowakiji
zich goed realiseren de zo
genaamde angst voor het
Oostblok is in dit land allen
maar belachelijk. De serviel
koningsstad Kutna Hora
(vijftig kilometer van Praag
verdient dan een aanbeve
ling, evenals de oude burch
ten Karlstein en Krivoklat.
Op de heen- en terugweg
naar Praag verdient een
nachtelijke stop in Marien-
bad en Karlsbad aanbeve
ling, het zijn beide badplaat
sen waar menigeen zijn ge
zondheid heeft teruggevon
den Goethe, Edward VI van
Praag: Uitzicht op de osit
stad.
van het Tsjecho-Slowaaht
staatsreisbureau Cedok
bijna zonder einde.
Adres in Praag: Na Prikopt
IS, Praag. Telefoon: 224250.
Men spreekt er voortreffelijk
Duits, dus ook voor het tot
probleem behoeft men ei
reis naar Praag niet te laten.
LEO VAN VLIJMIS
0 Het oude slot Karlstein.
Maandag 24 juni 1974j
(Van onz<
TEL AVIV De Is
mon Peres is gisteren
ken om daar verder te
se wapenleveranties a;
de hij tegen Amerikaai
landen te zijn, omdat
den al uit de Sovjet-l|
groot.
„De Sovjet-Unie zal nit
het gebied verdwijnen"
Peres. Hij voegde era:
dat dit land door zal gaai
het onbeperkt leveren va:
pens-
Peres weigerde verde
details te treden over zij:
sprekingen in Wash
maar zei wel dat hij blij
dat hij de besprekingen
voeren voordat presi
Nixon naar Moskou vert|
Volgens niet- officiële broi
heeft Israël de Verenigde
ten om meer dan vijf mi:
dollar aan wapens voor di
mende jaren gevraagd.
De Amerikaanse minj
van buitenlandse zaken,
singer, heeft Israël inmid
de verzekering gegeven
Amerika niet van plan is
pens te leveren aan Egypt
Syrië. Kissinger had vri.
een onderhoud over 1
kwestie met de Israëli:
ambassadeur in Washing
Simsja Dinitz.
Diniltz had om het gesp
gevraagd teneinde uiting
geven aan de Israëlische
zorgdheid over de herni
wing vain de betrekkingen
sen Washington enerzijds
Cairo en Damascus anderzi
Zo heeft president Nixon v
het komende beigrotdngsj
economische hulp aan Egy
ten bedrage wan 200 milj
dollar in de ziiin en zou
voor Syrië 100 miljoen dol
willen uittrekken.
Ondertussen heeft Amerip
diplomatieke stappen bij Li-
non ©n Israël ondernomen <j
deze landen te waarschuw
tegen de gevaren die d-e Pali
tijnse aanvallen en de verga
dingsacti-es die daardoor wq
den uitgelokt, opleveren vtj
de vredespogingen in het Mj
den-Oosten. Dit is op het
nisterie van buitenlandse
ken vernomen.
De scheiding tussen de
raëlische en Syrische troep
in het gebied van .Golan
gisteren bijna voltooid met
vertrek van de Israëlise.
strijdkrachten uit de laats
strook grond die in de oktobe
oorlog van vorig jaar wei
bezet.
De Israëliërs moeten teg-l
(Van onze
parlementaire
redactie!
I
DEN HAAG - UTRECHT -
De Politieke Partij Radikale
w»l dat Nederland zo snel mi
gelijk Uit de NAVO zal tre
den. Het congres van de DD
besloot daartoe zaterdag,
danks een poging van de
merfractie een dergelijke ui
spraak achterwege te laten. F
fractie wil wel dat Nederland
militair uit de verdragsorgan
satie stapt, maar politiek
blijft, zoals Frankrijk. Ma
de meerderheid van het co:
gres wilde daar niets van W
ten
Overigens heeft het enngre
besluit geen enkele consi
puentie voor het deelnemf-j
van de PPR a-au het kabinel
ben Uyl. De Kaimerfracti|
eeht zich namelijk gebonde:
aan wat Keerpunt '72 daarove
egt: Nederland moet lid blijj
ven van de NAVO en vi-a öiL
'ganisatie streven naar on|
Panning. Zowel de fractie an
e PPR-ministers achten ziel
naraan gebonden. Maar dal
es voor het congres geen re]
v-il,® zich ni-et tegen dl
iiAVO af te zetten.
fractieleider B. de Gaa]
iy,„ v1,an deed samen" met Kia
vud H. Waltmans nog ee
nSend beroep op het con
cp S zou' 20 ste'den bei
i n' neter zijn het uiteindelf
w °°rdeel over de NAVO al
stelijk verdedigingsorgani
