voortgang
Hulp aan
Suriname
blijft gelijk
GIULIANA Dl CAMERINO VERANDERDE
HAAR NAAM EN WERD BEROEMD
buitenland
Handtas
Tekenaanleg
Eén stuk
.Smokkel"
Oorlogsvlieger
Op Capri
Ruimtevaart
Parfums
Minister Pronk:
Maandag 27 mei 1974
Een tas
van
Roberta
is een
sieraad
(Van een medevverkerster)
VENETIë Twintig jaar jong, gelukkig getrouwd, moe
der van een één-jarige zoon en wonend in Venetië. Voor
Giuliana Camerino was het goede leven compleet, totdat
Hitier zijn jodendeportaties op gang bracht.
Venetië 1943 werd een hel voor Giuliana en haar man, beiden
stammend uit oude, Venetiaanse joodse families. Zoals zovelen
besloten ze stad en land te verlaten en naar Zwitserland te rei
zen, waar hen tenminste veiligheid te wachten stond. Het goede
leven van eertijds is voor Giuliana teruggekeerd; ze is een naam
geworden in de wereld van de mode, zij het, dat ze zich een
andere voornaam heeft aangemeten. Maar als ergens op de we
reld de ene vrouw vol bewondering en afgunst aan de andere
vraagt of ze werkelijk een originele tas van Roberta di Camerino
bij zich heeft, dan wordt daarmee een tas bedoeld van diezelfde
Giuliana die in '43 als berooide vluchtelinge in Zwitserland aan
de kost moest zien te komen.
0 Giuliana (Roberta) di Camerino.
Een tas van Roberta di Cameri
no is even exclusief als een ju
weel, 'n sieraad. De prijzen
ontlopen elkaar overigens niet
eens zo gek veel, want exclu
siviteit moet betaald worden,
en tassen van de uiterst char
mante Venetiaanse tassen-ont-
werpster zijn duur, héél erg
duur.
Het levensverhaal van Roberta
di Camerino lijkt bijna tè veel
op een roman, op 't scenario
van een film om meteen ge
loofwaardig te zijn'
echtpaar Camerino aan die
uitwijzing. Een Italiaanse ad
vocaat, ook gevlucht maar met
do nodige relaties, wist het
gezag tenslotte te overtuigen
van de onjuistheid van de be
schuldiging en we mochten
blijven".
Het hoe en waarom van deze
beangstigende episode kwam
zat de vrouw die kort tevoren
Giuliana's handtas had ge
kocht in dezelfde trein. „Ze
zag mijn tas, zag hoeveel die
leek op de hare en concludeer
de ten onrechte - en met de
nodige jalouzie misschien - dat
ik die tassen uit Italië zou
smokkelen". Zo kostte Giulia-
Kort na aankomst in Zwitser
land, na de overhaaste vlucht
uit bezet Venetië, zat ze in
Lugano met man en vrienden
in een café. Op een gegeven
moment vroeg een Zwitserse
vrouiw die wist van de trieste
vlucht van het groepje Italia
nen, of Giuliana haar handtas
niet wilde verkopen. „Het was
toen mijn enige tas en ik aar
zelde dus echt wel even. Maar
't liep tegen luchtijd en eer
lijk gezegd wisten we op dat
moment niet eens hoe we onze
eerstvolgende maaltijd zouden
moeten betalen. M'n verstand
zei tenslotte dat ik die dame
m'n tas moest verkopen. Al
was 't m'n enige, het was geen
bijzonder exemplaar, eigenlijk
niet meer dan een eenvoudig
zak-model zoals toen in de
mode was".
Van de opbrengst werd eerst
gegeten. Van het restant zou 's
middags een nieuwe tas wor
den gekocht. Maar toen ont
dekte Giuliana dat de prijzen
in de winkels stukken hoger
waren dan zij zelf voor haar
eigen tas ontvangen had.
„Uiteindelijk heb ik in een
achteraf-winkeltje 'een stuk
leer gekocht en zelf een tas
gesneden die uiteindelijk hele-
ma_l leek op de tas die ik
intussen verkocht had".
na's eerste zelfgemaakte hand
tas haar bijna het leven. Van
de andere kant vormde die
simpel-leren tas het begin van
een fabelachtige mode-carriè
re. Het treinincident kreeg in
Zwitserland bekendheid en
vóór ze het wist werd Giulia
na overstelpt met verzoeken
om „handgemaakte, originele
handtassen".
Op school al had Giuliana ge
droomd van het toneel, het
theater, maar een actrice-loop
baan zat er niet in. Ze leefde
haar fantasie op de schoolban
ken uit in tekeningen voor
toneel-kostuums en die teken-
aanleg en -ervaring kwam
haar nu goed van pas- Een uit
Wenen gevlucht jong stel
hielp haar met de vervaardi
ging van de eerste tassen.
In 1945 keerden de Camerino's
terug om in hun Venetië te
ervaren dat zelfs goede vrien
den weinig begrip konden op
brengen voor hun omzwervin
gen. Dank zij haar werk kwam
Giuliana die ontmoedigende
ervaringen door.
Momenteel werken in Venetië
ruim 200 mensen in haar ate
liers. In de wereld staan 4000
artiesten in contact of onder
contract met Roberta di Ca
merino. Het zijn al lang niet
mee alleen tassen die onder
het exclusieve merk van Di
Camerino verkocht worden.
Ook koffers, parapluus, linge
rie, sieraden en zelfs parfums
behoren tot de modieuze col
lectie. Zé tekent en controleert
alles zelf, geen detail ontgaat
haar. Ze wil wèl medewer
kers. maar geen totaal delege
ren van werk wat onder haar
naam verkocht wordt
0 Een in wol uitgevoerd ontwerp van Roberta di Camerino,
waar motieven van de jurk worden doorgevoerd op de sjaal. Een
voorbeeld van een „bedrieglijk" kledingstuk: géén afzonderlijke
rok, blouse en jumper, maar één lange jurk.
„Een paar dagen later nodigde
een vriend ons uit om een
paar dag'en naar Ascona te ko
men. In de trein zaten onge
looflijk veel agenten; 'n nor
maal verschijnsel in een neu
traal land gedurende de oor
log. Op een gegeven moment
stopte de trein plotseling, er
kwam een politieman naar
me toe die me vroeg mee te
komen, omdat ik verdacht
werd van smokkel- Ik dacht
dat ik door de grond ging.
Niet eens zozeer vanwege de
ongegronde en belachelijke
aanklacht, maar veel meer
omdat ik me realiseerde, dat
als de Zwitserse autoriteiten
het verhaal zouden geloven,
snel daarna. Door stom toeval
wij teruggestuurd zouden wor
den naar Italië. En dat beteken
de een eenrichtingsweg naar
de dood."
Met veel geluk ontsnapte het
In haar jongste voorjaarsshow
lag het accent op „trompe
d'oeil"-effecten; op kleding
die op het eerste oog uit méér
delen lijkt te bestaan, bijvoor
beeld jurk met jasje, maar die
uit één stuk gemaakt is. Haar
favoriete Meuren dit seizoen
zijn kersenrood, Mauw en
musfeusgroen. Ze leeft zich
speels uit in bijvoorbeeld re
genkleding met accessoires,
bagage en tassen in hetzelfde
dessin
Blijft tot slot het raadsel van
die twee voornamen; Giuliana
en Roberta- Waarom werd
huisvrouw Giuliana uiteinde
lijk de Roberta van het mode
huis?
„Wel, toen ik zestien jaar was
ben ik naar het overigens eer
ste en enige bal van mijn
leven geweest. De tophit van
toen was „Smoke get in your
eyes", de titelsong van de film
waarin een vrouw genaamd
Roberta de hoofdrol speelde.
Dat bal was achteraf het ge
lukkigste hoogtepunt in mijn
jeugd. Bal en muziek heb ik
nooit vergeten en daarom koos
ik voor mijn firma - en dus
óók voor mezelf - later die
nieuwe naam Roberta. Later
heb ik nog een dochter gekre
gen die met me samenwerkt
Zij heet Roberta, zodat er uit
eindelijk tóch een levensechte
Roberta di Camerino bestaat".
0 Een ontwerp van Roberta di Camerino.
SUSAN VADNAY
EMILIO PUCCI:
VLIEGENIER EN
MODE-KONING
(Van een medewerkster)
FLORENCE Markies
Emillio Pucci behoort tot de
modekoningen van onze
t(jd, zowel in Italië als ver,
ver daarbuiten. Ietwat over
moedig zou hij vergeleken
kunnen worden met zijn
grote stadgenoot: Lorenzo
„il Magnifici" de Medici.
Pucci is méér dan een
mode-ontwerper, zoals Lo
renzo de Medici behalve een
eminent staatsman ook een
dichter, een schrijver, een
filosoof en een hartstochte
lijk sporter was.
De Pucci's zijn een oud Flo
rentijns geslacht. Al sinds de
Middeleeuwen zijn ze actief in
en voor de kunst. Botticelli,
Raphael, Lonardo da Vinei,
Donatelleo en andere grote
schilders portretteerden leden
van de Pucci-familie; nog al
tijd bewoont het geslacht het
voorvaderlijke paleis, waarin
thanjs ondre meer de uiterst
gedistingeerde mode-salons
van Emilio Pucci zijn onderge
bracht.
De mode-markies 60 jaar
oud - heeft een avontuurlijk le
ven achter de rug en dat niet
alleen in de mode, in welke
wereld hij 30 ja-ar geleden
puur toevallig verzeild raakte.
Hij studeerde sociale en poli
tieke wetenschappen in Ame
rika en in zijn geliefd Floren
ce, en zijn toekomst leek te
gaan in de richting van een
diplomatieke carrière. Totdat
de oorlog alles veranderde.
Hij vervulde zijn dienstplicht
bij de Italiaanse luchtmacht,
waar hij officier-vlieger werd.
In zijn Renaissance-palazzo,
waar eeuwenoude schoonheid
en kleuren als vanzelfspre
kend gecombineerd zijn met
alle comfort van deze tijd,
vertelt hij over die achteraf
alles beslissende ski-vakantie
in 1947.
In het hooggebergte ontmoette
hij Toni Frissel, een mode
fotografe voor het beroemde
blad „Harper's Bazaar", die
vroeg of zij Pucci's ski-uitrus
ting mocht fotograferen.
„Zij ontdekte in de loop van
dat gesprek dat ik die ski
kleding zelf getekend had en
dat die dus nergens te koop
was. Omdat ze een verhaal
sohreef over de Europese win-
ter-mode, vroeg ze me of ik
nog enkele modellen wilde te
kenen, zodat ze die als illus
traties bij het artikel kon ge
bruiken".
In de lente van het jaar daar
op waren de tekeningen klaar
en een half jaar later werden
ze gepubliceerd. De modellen
zelf werden in Amerika geïn
troduceerd door enkele voor
aanstaande mode-huizen,
„maar ik was nog altijd in
actieve, militaire dienst en ik
schonk indertijd weinig aan
dacht aan deze op zich wel
grappige episode".
0 Doorkijkje in Pucci's mode„huis".
modellen voor de twee grote
shows in Italië. De collecties
gaan van badkleding tot de
meest elegante avondjurken;
hij ontwerpt zelf de kleurstelr
lingen en de dessins.
Maar markies Emilio Pucci is
tè veelzijdig om zich uitslui-
Mode-koning, markies Emilio Pucci.
Maar zonder het zelf te weten
ws de vliegende markies de
mode-wereld binnengestapt. In
het voorjaar van 1949 ont
wierp hij voor een vriend in
wat badk- en vrijetijdskleding
tijdens ten vakantie op Capri.
Op vrij amateuristische wijze
werden de modellen door in
woners van het eiland ver
vaardigd. Het is geen rustige
vakantie geworden, omdat bij
na elke vrouw op het eiland
bij de vriendin informeerde
waar ze toch die aardige en
originele kleding had gekocht.
Vanaf dat moment kreeg Emi
lio Pucci uit binnen- en bui
tenland verzoeken om ontwer
pen, en om aan de stijgende
vraag te kunnen voldoen
opende hij in Florence een
klein utelier.
Al in '50 had hij een grote
naam en geen wonder dat op
de Italiaanse mode-presenta
ties een internationale clientè
le bij Pucci op de stoep stond.
De zomer-shows van dat jaar
brachten de grote doorbraak,
toen ook in alle mode-vakbla
den de originaliteit en de typi
sche Italiaanse stijl vai Pucci
erkend en geroemd werden.
Nu - ruim twintig jaar later -
werken alleen in Florence ai
zo'n 1000 mensen in Pucci's
(modeldienst. Hij heeft bouti
ques in tal van Italiaanse ste
den, in Frankrijk, Zwitserland
en Duitsland, maar ook in
Osaka, Tel Aviv «n New
York.
Elk jaar tekent hij zo'n 1000
0 Zijden-organza avondjurk in turquoise, oranje, rose en groen:
typisch Pucci.
tend tot de mode te beperken.
Hjj ontwierp porselein voor de
beroemde Rosenthal-fabriek.
tekende uniformen voor ste
wardessen, maakte ontwerpen
voor lingerie, voor linnengoed,
zowel voor tafel als voor bed,
voor brillen en vloerkleden en
ontwierp het embleem voor de
Apollo 15-ruimtevlucht!
Voor Pucci zelf is de combina
tie vlieger-mode-ontwerper
heel nLrmaal. „De Pucci's zijn
altijd anders geweest, belust
op iets nieuws. Op een schil
derij, waarop een van mijn
voorouders staat afgebeeld op
het huwelijksfeest met een De
Medici, gebruikt hij aan tafel
een vork. Bij mijn weten de
eerste vork die ooit gebruikt
werd en dat typeert ons ge
slacht, dat zoeken naar nieuiwe
dingenf'.
Markies Pucci spreekt vloei
end Frans, Duits, Engels en
Spaans en een mondjevol Ja
pans en Russisch. Het Japans
leerde hij tijdens een lange
reis door het Verre
die hij in zijn jeugd
maar toen hij ook al die inte
resse voor nieuwe diigen had
Een jaar of wat geleden wist
een goede vriend van Coco
Chanel de markies ervan te
overtuigen dat hij ook met
parfums succes zou kunnen
hebben. Het was geen gemak
kelijke weg. De Franse parfum
industrie spendeert jaarlijks
vier tot vijf miljoen dollar aan
advertenties. „Daar hoef ik ui
teraard niet aan te denken",
aldus Pucci, die er ondanks
felle Franse tegenwerking in
slaagde om zijn veelgevraagde
parfuims uiteindelijk óók ver
kocht te krijgen aan de Franse
Rivièra. Radio Montecarlo
zorgde voor de nodige recla
me.
Pucci sprong er tijdens de re
cente show in Florence uit
met zijn ontwerpen. Het me
rendeel van de Italiaanse mo
de-ontwerpers presenteerde
voor de (verre) herfst en win
ter een somber aandoende col
lectie, waarin de vrouw eerder
onvoordelig, dan elegant lijkt.
,.In het leven van alledag doen
zich steeds meer problemen
voor. Alleen al de ecologische
problemen zijn in staat een
mensenleven te vergallen. B1
vind dat mode zo eenvoudig
mogelijk moet zijn, zodanig,
dat de mensen door hun kle
ding de weg naar de natuur
terugvinden. Daarom heb ik
ook sportkleding in mijn col
lectie: kleding om in te ten
nissen, voor op de fiets en oP
de ski-pistes. Noem het een
soort „geloofsbelijdenis". Maar
ik wil bewijzen dat ook het
simpelste -"tukje sportkleding
origineel en elegant kan zun-
Ik zou willen dat via een fris
se mode-trend de jongeren
van de drugs terugkeren naar
een gezonder bestaan",
Pucci is een (rijke) idealist
die zich met haute-couture" be'
zighoudt, maar dat neemt niet
weg dat hij oprecht meent wa
hij zegt. In het politieke kven
van Florence speelt hij
vooraanstaande rol; hij was ja
renlang parlementslid voor e
liberalen. In de strijd tegen
lawaai-overlast en verkeers
drukte geeft hij zelf het voor
beeld: hij gebruikt de f'e'Sl
„de enige manier om je van
daag de dag in Florence ne
iets vlugger dan te voet
kunnen verplaatsen", besk"
hij.
SUSAN VADNAY
LONDEN Vertegen
woordigers van de Portuge
se regering en van de guer
rillabeweging in Guinee
Bissau zijn zondag in de
Britse hoofdstad tweemaal
bijeengeweest. Beide partij
en meldden goede voortgang
bjj hun besprekingen over
liet afkondigen van een wa
penstilstand in deze Portu
gese kolonie die enige tijd
geleden reeds door de vrij
heidsstrjjders eenzijdig tot
onafhankelijke staat werd
uitgeroepen.
Het was de tweede dag van
belangrijke onderhandelingen
die wellicht de weg openen
naar een spoedige oplossing
voor de nu reeds 13 jaar du
rende koloniale oorlogen in de
drie Portugees-Afrikaanse ge
bieden Guinee, Angola en Mo
zambique.
Welingelichte kringen ken
schetsen de openingsbespre
king die zaterdagavond in het
Hyde Parkhotel werd gehou
den als een bijeenkomst waar
de eerste contacten werden
.gelegd. Zondag bogen de dele
gaties zich over het gedetail
leerde en moeilijke probleem
van het bereiken van een wa
penstilstand.
Mario Soares, de socialisti
sche minister van buienlandse
zaken van het nieuwe regiem
in Portugal, woonde de, be
spreking van zondagmiddag
niet bij. Hij had op dat mo
ment een ontmoeting met zijn
Britse collega James Callag-
han. Na de ochtendbijeen
komst verklaarde Soares tegen
over verslaggevers dat zijn
indrukken van het gesprek
„erg goed" waren.
Majoor Pedro Pires, een lid
van de uitvoerende raad van
Guinee-Bissau en vice-minis
t r van defensie van de guer
rilla-regering zei: ,„De zaken
verlopen goed in een hartelij-
ke sfeer en met een goed we
derzijds begrip". Soares had
vrijdag bij aankomst in Lon
den gezegd te hopen dat hij
tegen maandagavond een over
eenkomst met de vrijheids
strijders zou hebben bereikt-
Hij zei bereid te zijn langer te
blijven als dat noodzakelijk
mocht blijken.
.Ondanks liet optimisme dat
uit de reacties van beide par
tijen spreekt, staan de delega
ties, volgens welingelichte
kringen, voor een zeer moeilij
ke taak bij het opstellen van
bestandsregelingen in dit West-
afrikaanse land, waarvan de
vrijheidsstrijders zeggen het
voor drievierde deel in handen
te hebben.
den HAAG (ANP) De
hulp dje Nederland aan Suri
name zal geven, nadat dit land
onafhankelijk is geworden, zal
"ïgen in de orde van grootte
van de 120 miljoen per jaar,
20 heeft minister Pronk
van ontwikkelingssamenwer
king zaterdag in „Brandpunt"
ne actualiteitenrubriek van de
IvRO-t.v., verklaard. De minis
ter zei dat hij nog geen exact
nedrag kon noemen, maar dat
net bedrag ongeveer hetzelfde
2?u zijn ais de 120 miljoen,
le Nederland thans jaarlijks
a's huip aaM Suriname geeft.
Het precieze bedrag zal pas
Kunnen worden vastgesteld als
net sociaal-economische plan
voor de ontwikkeling van Su
riname is opgesteld, aldus de
bewindsman.
He Surinaamse premier Henk
orron riep de ongeveer vijf-
nonderd Surinamers, die zich
eterdagmiddag naar gebouw
rcainti 2111 Amsterdam had-
begeven om zich te laten
°orhehten over de komende
^afhankelijkheid van hun
toe: „U hoort hiér niet
er-s.' u hoort in Suriname".
Hij zei, (ja(. er geen versnel-
hg van de economische en
„?C1? ontwikkeling is te ver-
iA™ten als de „deskundig-
md in Nederland blijft zit-
„j - „U moet aan een zelfstan-
natie komen werken. De
ene men knhen niet van de
Wn a°P andere dag kunnen
j "en opgelost, maar als we
in e"hen ineen slaan zult u
lp, .fiiame gelukkig kunnen
en aldus Arron.