voortgang Hulp aan Suriname blijft gelijk GIULIANA Dl CAMERINO VERANDERDE HAAR NAAM EN WERD BEROEMD buitenland Handtas Tekenaanleg Eén stuk .Smokkel" Oorlogsvlieger Op Capri Ruimtevaart Parfums Minister Pronk: Maandag 27 mei 1974 Een tas van Roberta is een sieraad (Van een medevverkerster) VENETIë Twintig jaar jong, gelukkig getrouwd, moe der van een één-jarige zoon en wonend in Venetië. Voor Giuliana Camerino was het goede leven compleet, totdat Hitier zijn jodendeportaties op gang bracht. Venetië 1943 werd een hel voor Giuliana en haar man, beiden stammend uit oude, Venetiaanse joodse families. Zoals zovelen besloten ze stad en land te verlaten en naar Zwitserland te rei zen, waar hen tenminste veiligheid te wachten stond. Het goede leven van eertijds is voor Giuliana teruggekeerd; ze is een naam geworden in de wereld van de mode, zij het, dat ze zich een andere voornaam heeft aangemeten. Maar als ergens op de we reld de ene vrouw vol bewondering en afgunst aan de andere vraagt of ze werkelijk een originele tas van Roberta di Camerino bij zich heeft, dan wordt daarmee een tas bedoeld van diezelfde Giuliana die in '43 als berooide vluchtelinge in Zwitserland aan de kost moest zien te komen. 0 Giuliana (Roberta) di Camerino. Een tas van Roberta di Cameri no is even exclusief als een ju weel, 'n sieraad. De prijzen ontlopen elkaar overigens niet eens zo gek veel, want exclu siviteit moet betaald worden, en tassen van de uiterst char mante Venetiaanse tassen-ont- werpster zijn duur, héél erg duur. Het levensverhaal van Roberta di Camerino lijkt bijna tè veel op een roman, op 't scenario van een film om meteen ge loofwaardig te zijn' echtpaar Camerino aan die uitwijzing. Een Italiaanse ad vocaat, ook gevlucht maar met do nodige relaties, wist het gezag tenslotte te overtuigen van de onjuistheid van de be schuldiging en we mochten blijven". Het hoe en waarom van deze beangstigende episode kwam zat de vrouw die kort tevoren Giuliana's handtas had ge kocht in dezelfde trein. „Ze zag mijn tas, zag hoeveel die leek op de hare en concludeer de ten onrechte - en met de nodige jalouzie misschien - dat ik die tassen uit Italië zou smokkelen". Zo kostte Giulia- Kort na aankomst in Zwitser land, na de overhaaste vlucht uit bezet Venetië, zat ze in Lugano met man en vrienden in een café. Op een gegeven moment vroeg een Zwitserse vrouiw die wist van de trieste vlucht van het groepje Italia nen, of Giuliana haar handtas niet wilde verkopen. „Het was toen mijn enige tas en ik aar zelde dus echt wel even. Maar 't liep tegen luchtijd en eer lijk gezegd wisten we op dat moment niet eens hoe we onze eerstvolgende maaltijd zouden moeten betalen. M'n verstand zei tenslotte dat ik die dame m'n tas moest verkopen. Al was 't m'n enige, het was geen bijzonder exemplaar, eigenlijk niet meer dan een eenvoudig zak-model zoals toen in de mode was". Van de opbrengst werd eerst gegeten. Van het restant zou 's middags een nieuwe tas wor den gekocht. Maar toen ont dekte Giuliana dat de prijzen in de winkels stukken hoger waren dan zij zelf voor haar eigen tas ontvangen had. „Uiteindelijk heb ik in een achteraf-winkeltje 'een stuk leer gekocht en zelf een tas gesneden die uiteindelijk hele- ma_l leek op de tas die ik intussen verkocht had". na's eerste zelfgemaakte hand tas haar bijna het leven. Van de andere kant vormde die simpel-leren tas het begin van een fabelachtige mode-carriè re. Het treinincident kreeg in Zwitserland bekendheid en vóór ze het wist werd Giulia na overstelpt met verzoeken om „handgemaakte, originele handtassen". Op school al had Giuliana ge droomd van het toneel, het theater, maar een actrice-loop baan zat er niet in. Ze leefde haar fantasie op de schoolban ken uit in tekeningen voor toneel-kostuums en die teken- aanleg en -ervaring kwam haar nu goed van pas- Een uit Wenen gevlucht jong stel hielp haar met de vervaardi ging van de eerste tassen. In 1945 keerden de Camerino's terug om in hun Venetië te ervaren dat zelfs goede vrien den weinig begrip konden op brengen voor hun omzwervin gen. Dank zij haar werk kwam Giuliana die ontmoedigende ervaringen door. Momenteel werken in Venetië ruim 200 mensen in haar ate liers. In de wereld staan 4000 artiesten in contact of onder contract met Roberta di Ca merino. Het zijn al lang niet mee alleen tassen die onder het exclusieve merk van Di Camerino verkocht worden. Ook koffers, parapluus, linge rie, sieraden en zelfs parfums behoren tot de modieuze col lectie. Zé tekent en controleert alles zelf, geen detail ontgaat haar. Ze wil wèl medewer kers. maar geen totaal delege ren van werk wat onder haar naam verkocht wordt 0 Een in wol uitgevoerd ontwerp van Roberta di Camerino, waar motieven van de jurk worden doorgevoerd op de sjaal. Een voorbeeld van een „bedrieglijk" kledingstuk: géén afzonderlijke rok, blouse en jumper, maar één lange jurk. „Een paar dagen later nodigde een vriend ons uit om een paar dag'en naar Ascona te ko men. In de trein zaten onge looflijk veel agenten; 'n nor maal verschijnsel in een neu traal land gedurende de oor log. Op een gegeven moment stopte de trein plotseling, er kwam een politieman naar me toe die me vroeg mee te komen, omdat ik verdacht werd van smokkel- Ik dacht dat ik door de grond ging. Niet eens zozeer vanwege de ongegronde en belachelijke aanklacht, maar veel meer omdat ik me realiseerde, dat als de Zwitserse autoriteiten het verhaal zouden geloven, snel daarna. Door stom toeval wij teruggestuurd zouden wor den naar Italië. En dat beteken de een eenrichtingsweg naar de dood." Met veel geluk ontsnapte het In haar jongste voorjaarsshow lag het accent op „trompe d'oeil"-effecten; op kleding die op het eerste oog uit méér delen lijkt te bestaan, bijvoor beeld jurk met jasje, maar die uit één stuk gemaakt is. Haar favoriete Meuren dit seizoen zijn kersenrood, Mauw en musfeusgroen. Ze leeft zich speels uit in bijvoorbeeld re genkleding met accessoires, bagage en tassen in hetzelfde dessin Blijft tot slot het raadsel van die twee voornamen; Giuliana en Roberta- Waarom werd huisvrouw Giuliana uiteinde lijk de Roberta van het mode huis? „Wel, toen ik zestien jaar was ben ik naar het overigens eer ste en enige bal van mijn leven geweest. De tophit van toen was „Smoke get in your eyes", de titelsong van de film waarin een vrouw genaamd Roberta de hoofdrol speelde. Dat bal was achteraf het ge lukkigste hoogtepunt in mijn jeugd. Bal en muziek heb ik nooit vergeten en daarom koos ik voor mijn firma - en dus óók voor mezelf - later die nieuwe naam Roberta. Later heb ik nog een dochter gekre gen die met me samenwerkt Zij heet Roberta, zodat er uit eindelijk tóch een levensechte Roberta di Camerino bestaat". 0 Een ontwerp van Roberta di Camerino. SUSAN VADNAY EMILIO PUCCI: VLIEGENIER EN MODE-KONING (Van een medewerkster) FLORENCE Markies Emillio Pucci behoort tot de modekoningen van onze t(jd, zowel in Italië als ver, ver daarbuiten. Ietwat over moedig zou hij vergeleken kunnen worden met zijn grote stadgenoot: Lorenzo „il Magnifici" de Medici. Pucci is méér dan een mode-ontwerper, zoals Lo renzo de Medici behalve een eminent staatsman ook een dichter, een schrijver, een filosoof en een hartstochte lijk sporter was. De Pucci's zijn een oud Flo rentijns geslacht. Al sinds de Middeleeuwen zijn ze actief in en voor de kunst. Botticelli, Raphael, Lonardo da Vinei, Donatelleo en andere grote schilders portretteerden leden van de Pucci-familie; nog al tijd bewoont het geslacht het voorvaderlijke paleis, waarin thanjs ondre meer de uiterst gedistingeerde mode-salons van Emilio Pucci zijn onderge bracht. De mode-markies 60 jaar oud - heeft een avontuurlijk le ven achter de rug en dat niet alleen in de mode, in welke wereld hij 30 ja-ar geleden puur toevallig verzeild raakte. Hij studeerde sociale en poli tieke wetenschappen in Ame rika en in zijn geliefd Floren ce, en zijn toekomst leek te gaan in de richting van een diplomatieke carrière. Totdat de oorlog alles veranderde. Hij vervulde zijn dienstplicht bij de Italiaanse luchtmacht, waar hij officier-vlieger werd. In zijn Renaissance-palazzo, waar eeuwenoude schoonheid en kleuren als vanzelfspre kend gecombineerd zijn met alle comfort van deze tijd, vertelt hij over die achteraf alles beslissende ski-vakantie in 1947. In het hooggebergte ontmoette hij Toni Frissel, een mode fotografe voor het beroemde blad „Harper's Bazaar", die vroeg of zij Pucci's ski-uitrus ting mocht fotograferen. „Zij ontdekte in de loop van dat gesprek dat ik die ski kleding zelf getekend had en dat die dus nergens te koop was. Omdat ze een verhaal sohreef over de Europese win- ter-mode, vroeg ze me of ik nog enkele modellen wilde te kenen, zodat ze die als illus traties bij het artikel kon ge bruiken". In de lente van het jaar daar op waren de tekeningen klaar en een half jaar later werden ze gepubliceerd. De modellen zelf werden in Amerika geïn troduceerd door enkele voor aanstaande mode-huizen, „maar ik was nog altijd in actieve, militaire dienst en ik schonk indertijd weinig aan dacht aan deze op zich wel grappige episode". 0 Doorkijkje in Pucci's mode„huis". modellen voor de twee grote shows in Italië. De collecties gaan van badkleding tot de meest elegante avondjurken; hij ontwerpt zelf de kleurstelr lingen en de dessins. Maar markies Emilio Pucci is tè veelzijdig om zich uitslui- Mode-koning, markies Emilio Pucci. Maar zonder het zelf te weten ws de vliegende markies de mode-wereld binnengestapt. In het voorjaar van 1949 ont wierp hij voor een vriend in wat badk- en vrijetijdskleding tijdens ten vakantie op Capri. Op vrij amateuristische wijze werden de modellen door in woners van het eiland ver vaardigd. Het is geen rustige vakantie geworden, omdat bij na elke vrouw op het eiland bij de vriendin informeerde waar ze toch die aardige en originele kleding had gekocht. Vanaf dat moment kreeg Emi lio Pucci uit binnen- en bui tenland verzoeken om ontwer pen, en om aan de stijgende vraag te kunnen voldoen opende hij in Florence een klein utelier. Al in '50 had hij een grote naam en geen wonder dat op de Italiaanse mode-presenta ties een internationale clientè le bij Pucci op de stoep stond. De zomer-shows van dat jaar brachten de grote doorbraak, toen ook in alle mode-vakbla den de originaliteit en de typi sche Italiaanse stijl vai Pucci erkend en geroemd werden. Nu - ruim twintig jaar later - werken alleen in Florence ai zo'n 1000 mensen in Pucci's (modeldienst. Hij heeft bouti ques in tal van Italiaanse ste den, in Frankrijk, Zwitserland en Duitsland, maar ook in Osaka, Tel Aviv «n New York. Elk jaar tekent hij zo'n 1000 0 Zijden-organza avondjurk in turquoise, oranje, rose en groen: typisch Pucci. tend tot de mode te beperken. Hjj ontwierp porselein voor de beroemde Rosenthal-fabriek. tekende uniformen voor ste wardessen, maakte ontwerpen voor lingerie, voor linnengoed, zowel voor tafel als voor bed, voor brillen en vloerkleden en ontwierp het embleem voor de Apollo 15-ruimtevlucht! Voor Pucci zelf is de combina tie vlieger-mode-ontwerper heel nLrmaal. „De Pucci's zijn altijd anders geweest, belust op iets nieuws. Op een schil derij, waarop een van mijn voorouders staat afgebeeld op het huwelijksfeest met een De Medici, gebruikt hij aan tafel een vork. Bij mijn weten de eerste vork die ooit gebruikt werd en dat typeert ons ge slacht, dat zoeken naar nieuiwe dingenf'. Markies Pucci spreekt vloei end Frans, Duits, Engels en Spaans en een mondjevol Ja pans en Russisch. Het Japans leerde hij tijdens een lange reis door het Verre die hij in zijn jeugd maar toen hij ook al die inte resse voor nieuwe diigen had Een jaar of wat geleden wist een goede vriend van Coco Chanel de markies ervan te overtuigen dat hij ook met parfums succes zou kunnen hebben. Het was geen gemak kelijke weg. De Franse parfum industrie spendeert jaarlijks vier tot vijf miljoen dollar aan advertenties. „Daar hoef ik ui teraard niet aan te denken", aldus Pucci, die er ondanks felle Franse tegenwerking in slaagde om zijn veelgevraagde parfuims uiteindelijk óók ver kocht te krijgen aan de Franse Rivièra. Radio Montecarlo zorgde voor de nodige recla me. Pucci sprong er tijdens de re cente show in Florence uit met zijn ontwerpen. Het me rendeel van de Italiaanse mo de-ontwerpers presenteerde voor de (verre) herfst en win ter een somber aandoende col lectie, waarin de vrouw eerder onvoordelig, dan elegant lijkt. ,.In het leven van alledag doen zich steeds meer problemen voor. Alleen al de ecologische problemen zijn in staat een mensenleven te vergallen. B1 vind dat mode zo eenvoudig mogelijk moet zijn, zodanig, dat de mensen door hun kle ding de weg naar de natuur terugvinden. Daarom heb ik ook sportkleding in mijn col lectie: kleding om in te ten nissen, voor op de fiets en oP de ski-pistes. Noem het een soort „geloofsbelijdenis". Maar ik wil bewijzen dat ook het simpelste -"tukje sportkleding origineel en elegant kan zun- Ik zou willen dat via een fris se mode-trend de jongeren van de drugs terugkeren naar een gezonder bestaan", Pucci is een (rijke) idealist die zich met haute-couture" be' zighoudt, maar dat neemt niet weg dat hij oprecht meent wa hij zegt. In het politieke kven van Florence speelt hij vooraanstaande rol; hij was ja renlang parlementslid voor e liberalen. In de strijd tegen lawaai-overlast en verkeers drukte geeft hij zelf het voor beeld: hij gebruikt de f'e'Sl „de enige manier om je van daag de dag in Florence ne iets vlugger dan te voet kunnen verplaatsen", besk" hij. SUSAN VADNAY LONDEN Vertegen woordigers van de Portuge se regering en van de guer rillabeweging in Guinee Bissau zijn zondag in de Britse hoofdstad tweemaal bijeengeweest. Beide partij en meldden goede voortgang bjj hun besprekingen over liet afkondigen van een wa penstilstand in deze Portu gese kolonie die enige tijd geleden reeds door de vrij heidsstrjjders eenzijdig tot onafhankelijke staat werd uitgeroepen. Het was de tweede dag van belangrijke onderhandelingen die wellicht de weg openen naar een spoedige oplossing voor de nu reeds 13 jaar du rende koloniale oorlogen in de drie Portugees-Afrikaanse ge bieden Guinee, Angola en Mo zambique. Welingelichte kringen ken schetsen de openingsbespre king die zaterdagavond in het Hyde Parkhotel werd gehou den als een bijeenkomst waar de eerste contacten werden .gelegd. Zondag bogen de dele gaties zich over het gedetail leerde en moeilijke probleem van het bereiken van een wa penstilstand. Mario Soares, de socialisti sche minister van buienlandse zaken van het nieuwe regiem in Portugal, woonde de, be spreking van zondagmiddag niet bij. Hij had op dat mo ment een ontmoeting met zijn Britse collega James Callag- han. Na de ochtendbijeen komst verklaarde Soares tegen over verslaggevers dat zijn indrukken van het gesprek „erg goed" waren. Majoor Pedro Pires, een lid van de uitvoerende raad van Guinee-Bissau en vice-minis t r van defensie van de guer rilla-regering zei: ,„De zaken verlopen goed in een hartelij- ke sfeer en met een goed we derzijds begrip". Soares had vrijdag bij aankomst in Lon den gezegd te hopen dat hij tegen maandagavond een over eenkomst met de vrijheids strijders zou hebben bereikt- Hij zei bereid te zijn langer te blijven als dat noodzakelijk mocht blijken. .Ondanks liet optimisme dat uit de reacties van beide par tijen spreekt, staan de delega ties, volgens welingelichte kringen, voor een zeer moeilij ke taak bij het opstellen van bestandsregelingen in dit West- afrikaanse land, waarvan de vrijheidsstrijders zeggen het voor drievierde deel in handen te hebben. den HAAG (ANP) De hulp dje Nederland aan Suri name zal geven, nadat dit land onafhankelijk is geworden, zal "ïgen in de orde van grootte van de 120 miljoen per jaar, 20 heeft minister Pronk van ontwikkelingssamenwer king zaterdag in „Brandpunt" ne actualiteitenrubriek van de IvRO-t.v., verklaard. De minis ter zei dat hij nog geen exact nedrag kon noemen, maar dat net bedrag ongeveer hetzelfde 2?u zijn ais de 120 miljoen, le Nederland thans jaarlijks a's huip aaM Suriname geeft. Het precieze bedrag zal pas Kunnen worden vastgesteld als net sociaal-economische plan voor de ontwikkeling van Su riname is opgesteld, aldus de bewindsman. He Surinaamse premier Henk orron riep de ongeveer vijf- nonderd Surinamers, die zich eterdagmiddag naar gebouw rcainti 2111 Amsterdam had- begeven om zich te laten °orhehten over de komende ^afhankelijkheid van hun toe: „U hoort hiér niet er-s.' u hoort in Suriname". Hij zei, (ja(. er geen versnel- hg van de economische en „?C1? ontwikkeling is te ver- iA™ten als de „deskundig- md in Nederland blijft zit- „j - „U moet aan een zelfstan- natie komen werken. De ene men knhen niet van de Wn a°P andere dag kunnen j "en opgelost, maar als we in e"hen ineen slaan zult u lp, .fiiame gelukkig kunnen en aldus Arron.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1974 | | pagina 4