M. KUNCKHAMERS Familie-onderzoek is één grote puzzel, die je nooit helemaal krijgt opgelost TWEE VIOLEN, één MUZIEK Ze moesten even aan me wennenmaar nu ben ik wel geaccepteerd SPRAAK IN GESPREK MET. D O O R GERDI PREGER Dokter Braber: „Het is psychisch infectieus99 Honderden VASTROESTEN DISCIPLINE Ouw Lemkes en Jeanne Vos GENT SPEULERIE D.J.'s HENK VAN PELT TOP-4 even er Filmliga Terneuzen draait donderdagavond in het Luxor- theater „Een wagen naar We nen" van Karei Kachiner. J M Filmhuis draait donderdaga vond in de Veste Goes en vrijdag en zaterdagavond in 't Kuipers- poorttheater Middelburg Adult Fun". James Scott is een man die een speelfilm anders dan anders wil maken, zonder precies te kun nen zeggen wat hij nu anders wil. Hij beweert bijvoorbeeld dat een film meestal wordt ge bruikt als koopwaar, die wordt verkocht en geconsumeerd. Ja mes Scott zegt verder dat een film moet dienen voor het creeë- ren van ideeën. In plaats van de klassieke structuur van een film te verwerpen, heeft James Scott met Adult Fun geprobeerd die structuur te gebruiken om er iets anders naast te plaatsen. De film heeft dan ook een orthodoxe op pervlakte, maar speelt tegelijk op andere niveaus, met improvi saties, met regelrechte doku- mantaire. Het is een soort zoe ken naar een nieuwe taal binen het kader van de oude taal. Het is een vrij normale actiefilm, waarin echter met opzet veel onduidelijk werd gelaten om trent de bedoelingen van de hoofdfiguur. J Adult Fun is een thriller over industriële spionage, waarin de semi-dokumentaire aanpak en een zekere improvisatie het verwarrende element bepalen. De held komt nog het meest voor als een slachtoffer van onze tijd en maatschappij, waarin allerlei organisaties met mensen mani puleren ten nadele van hun per- soonlijk welzijn. Men speelt ook een gevoel van onzekerheid aangaande de gevestigde opvat tingen over huwelijk en liefde. Adult Fun is kortom een tegelijk boeiende en verwarde film ge worden. James Scott, geboren 1941, maakte zijn eerste film „The Rocking Horse" in 1960. Samen met Barney R. Mills richtte hij de produktiemaatschappij f Maya Film Productions op en s bracht zijn eerste korte film I „Banco B" uit. Daarna volgde een serie films over beeldende kunstenaars': „Love's Presenta- 1 tion" (1965); „B. Kitay" (1967); „Richard Hamilton" (1968-1 1969) en tenslotte voor ge lijktijdige projectie op twee doeken „Claes Oldenburg" en „The Great Icecream Robbery" (1970). j| 'ZEEUWS-VLAAMSE KOERIER 'Donderdag 2 mei 1974 lijkt voor niet-ingewijden soms meer op Arabisch dan op Neder lands. De landelijke vereniging heeft een eigen blad. Maar ook de Zeeuwse afdeling heeft haar ei gen bulletin „Van Zeeuwse Stam"waarin natuurlijk ook de Flakkeeënaars met vragen en stukken terecht kunnen Al ge beurt dat misschien nog te weinig. Want op Goeree Over- flakkee zijn er minder leden dan dokter Braber als „Flakkee- ënaar" graag zou zien. Niet al leen Flakkee ook Zeeuwsch- Vlaanderen is een beetje „ondervertegenwoordigd". Er is altijd wel een aanleiding nodig om met familieonderzoek te beginnen. En voor de mensen die zo'n aanleiding niet direct thuis ontdekken kan misschien de volgende uitspraak van dok ter Braber een begin van het fa milieonderzoek betekenen. „Ie- .dereen stamt af van de vorsten huizen. Ja, dat komt door de vele bastaarden. Van Aleman, de be kende naam hier is het bewezen. Die stammen van het Graven huis. Als ik me niet vergis via 2 of 3 bastaarden van Graaf Wil lem de vierde". KOEWACHT - Mevrouw Elly Klinckhamers uit Koewacht heeft een tennisarm. Maar die heeft ze niet van het tennissen overgehouden. Twee dagen per week (dat worden er binnenkort waarschijnlijk drie) sjouwt ze zich wezenloos met een zware tas vol handenarbeidartikelen aan haar arm. Elly Klinckha mers is vertegenwoordigster. Van Maastricht tot Hoensbroek-Heerlen en in heel Zeeland bezoekt ze scholen, vorminscentra, levensscholen, bejaardentehuizen, ziekenhui zen en tehuizen voor gehandi capte kinderen om haar hande narbeidartikelen aan de man te brengen. Klei, papier, houtskool, ke ramiek, tekenmateriaal, kneed- figuren, gereedschap voor pa pier en lijm zijn zo maar een paar artikelen uit het enorme assortiment, dat ze voor de firma Gimmex uit Breda verte genwoordigt. Het gaat haar nu al heel wat makkelijker af, dan twee jaar geleden, toen ze met deze free lance-baan begon „Ik ben zo maar met dit werk ge start. Ik kon zelf eigenlijk niets op creatief gebied. Maar ik wist er wel over te vertellen", zegt ze, „omdat mijn man als tekenleraar-kunstenaar natuur lijk vaak met dit materiaal werkt. Ik heb enorm veel steun gehad aan m'n oudste zoon, die erg creatief is. Nu kan ik zelf verschillende dingen demon streren en heb ik ook veel meer zelfvertrouwen gekregen". Elly Klinckhamers (36 jaar), een echte Limburgse, bewege lijk, tenger, donker pagekopje, woont sinds vier jaar in een ver bouwd vlassershuisje in Koe wacht. Na negen jaar huurhuis in Terneuzen een hele verade ming, want ze houdt erg van ruimte. Muren zijn uitgebroken, er is een stuk bij aan gebouwd en alle bezoekers uit het dorp ko men heel vertrouwelijk achte rom. „Toch moet je oppassen, dat je je niet teveel aan je huis gaat hechten", zegt ze, „dat je niet gaan vastroesten in je huisje. Ik vind wel, dat een moe der thuis zou moeten blijven tot het jongste kind zo'n jaar of vijf is, maar de kinderen moeten al jong leren, dat moeder ook een eigen leven kan leiden. Je moet vooral als vrouw zorgen, dat je niet stil blijft staan in je ontwik keling. Ik heb me altijd tot het zakenleven aangetrokken ge voeld (ik heb ook bij mijn vader in de meubelzaak geholpen). Bovendien heb ik graag veel mensen om me heen, dus heb ik niet lang geaarzeld toen ik de kans kreeg om dit werk te gaan doen. Mijn man heeft vaak met de mensen van dit bedrijf te ma- ken. Toen hij hoorde dat er een vertegenwoordigster werd ge zocht, dacht hij meteen aan mij. Hij heeft me altijd zeer gestimu leerd en aangemoedigd. Ook op dagen, dat ik eens wat minder zin had. En dat heeft iedereen toch wei eens, nietwaar"? vraagt ze verontschuldigend. Vooral op dagen, dat de dikke Zeeuwse mist de veerboten hul peloos in de havens laat liggen, moppert Elly nog wel eens, dat ze zo afgelegen in Zeeuwsch- Vlaanderen woont. Maar over het algemeen voelt ze zich hier heel erg thuis. Haar werk brengt ook een stuk discipline met zich mee. Op tijd de deur uit, een agenda afwerken, 's avonds de orderpapieren invullen en ver sturen. Maar verder heeft ze veel vrijheid en moet Elly het hele maal zelf maken. Ze moet zelf haar kontakten leggen en onderhouden. En dat is iets, wat haar wel ligt. „Je moet durf hebben", zegt ze, „want je wordt wel eens wegge stuurd, maar daar moet je je niet door laten afschrikken. Ik heb al enorm veel geleerd in de afgelo pen jaren. Je hoort veel en je ziet veel. Zo zie je heel veel facetten van de scholen, waar een ander niet op let". Het is Elly een doorn in het oog, dat de creatieve vakken op sch olen zo vaak in het verdom hoekje zitten en er te zeer op de exacte vakken wordt gelet. Als er financieel ergens op beknib beld moet worden, gaat het meestal ten koste van de crea tieve vakken. Ze kan er zich op recht nijdig over maken. „Som mige leraren in de creatieve vakken moeten uren in duffe kelders les geven", zegt ze ver ontwaardigd, „dat is toch ge woon te gek. Nu de mensen meer vrije tijd krijgen is het heel be langrijk dat de kinderen al leren wat ze met die vrije tijd creatief kunnen doen. Ook wat dat be treft sta ik helemaal achter het werk wat ik doe". Mevrouw Klinckhamers, tennisarm van zware tas. Toch zijn er nog veel dingen die Elly dwars zitten. De tegen stelling nian-vrouw bijvoorbe eld. Dat de man, ook in een hu welijk, vaak een te grote inbreng heeft en dat veel vrouwen te onderdanig zijn. „Je moet als vrouw voldoende zelfrespect hebben", zegt ze, „en de gaven en de kennis benutten die je hebt. Je kunt nu eenmaal niet alles weten en dat is ook hele maal niet erg. Maar we zouden als mannen en vrouwen meer als mensen moeten samenwerken als het om gemeenschappelijke Eroblemen gaat (huizenbouw .v.)Maar dat wil niet zeggen, dat je je niet als vrouw zou kun nen gedragen", voegt ze er snel aan toe, „ik heb er nooit een probleem van gemaakt. Hoewel men er in het begin wel aan moest wennen, dat er een vrou welijke vertegenwoordiger kwam, ben ik nu volledig geac cepteerd". Dreischor - „Het gaat niet alleen om die stamboom. Dat is de kapstok, waar je de ge schiedenis aan ophangt. Het is zaak de doden weer tot le ven te brengen. Voor veel mensen lijkt het misschien «en saaie dorre bedoening, maar als je er eenmaal mee bezig bent, oat het levn. Je komt steeds weer op zijpaad jes terecht en die blijven er komen. Eigenlijk is het één §rote puzzel die je nooit he lemaal krijgt opgelost". n Dokter J.L. Braber uit Drei schor is vice-voorzitter van de Reeuwse afdeling van de Neder landse Genealogische Vereni- Smg. Genealogie is het moeilijke woord voor familie-onderzoek. En wie daar eenmaal goed mee "cziggaat, kan er volgens hem met meer mee ophouden. Ster- ter nog, hij of zij steekt anderen aan, want het is „psychisch in fectieus" zoals hij zegt. DV AF DELING Zeeland en Goeree- Dverflakkee is het officieel, "oort Goeree Overflakkee dan 6'genlijk toch bij Zeeland? Dok ter Braber: „Nee, maar ik kom er ze" vandaan en wilde het er pag bij hebben"mn De jteuws-Zuidhollandse afdeling bestaat pas sinds 1967. Een ver jaging die zich vooral bezig ''ut met het oude, maar die is ™staan door het „nieuwe", jjant eind van de zestiger jaren •'amen de bruggen en dammen werden de eilanden uit hun élement verlost. „Zeeland was wbrokkeld, iedereen was bin- aen zijn eigen gebied bezig. We tenden toen gemakkelijker bij ellfaar komen". In die paar jaar is het aantal pen verviervoudigd. En de be- 'angstelling voor het familie- mwerzoek blijft stijgen. Dokter faber geeft er twee redenen oor: „We krijgen meer vrije tijd ,n ue nostalgie naar vroeger", 'e iedereen te pakken krijgt, wijk maar naar de boeken die omchijnen over vroeger, znoi bekende prenteboeken „Schouwen....zoals het »Stad aan 't Haringvliet a's het was". De serie „Kent u a n°gdie van Valkenisse", ,°Van....en vul zelf maar in. Ze ogen de boekwinkels uit". Waarom wordt iemend nou lid van een vereniging voor familie-onderzoek? Dokter Braber: „Je moet nog verder te ruggaan. Waarom ga je je stam boom uitzoeken? Het is de vraag: Wie ben ik nu eigenlijk? Iedereen is toch benieuwd naar zijn achtergrond. En die nieuwsgierigheid wordt aange wakkerd als je met iets in kon- takt komt. Als je bijvoorbeeld 'thuis een letter lap vindt - die van moeder op dochter overging - en waarop initialen staan die je niet direkt thuis kunt bren gen. Of je vindt een oud geboor tebewijs. Of je hebt een typische voornaam of natuurlijk een ty pische achternaam. Er bestaan verhalen over de familie. Eigen lijk komt het vaak ner op het iitdiepen van de overlevering. Een als je er eenmaal aan begint raak je het niet meer kwijt". Ht uitzoeken begint meestal 'in de officiële archieven. Iedere provincie heeft een archief waai, de trouwboeken, de doopboeken en de begrafenisboeken van vele dorpen uit heel vroege tijden liggen opgeslagen. Daar kan ie dereen heen. Die „registers" komen meestal uit de kerken. Lang voor de burgerlijke stand door Napoleon werd ingevoerd stonden er al gegevens over onze voorouders te boek. Nieuwe Tonge bijvoorbeeld heeft zeer oude, boeken, die da teren uit 1584. Stad aan 't Ha ringvliet waar Braber zelf is ge boren gaat terug tot 1642. Er zijn er nogal wat verloren ge gaan bij kerkbranden. Braber: „Kerken brandden altijd hele maal af. En daar is eigenlijk een hele simpele verklaring voor. Ze waren te hoog om te blussen. Zeker in de tijd van het emmer tjes doorgeven, maar in het be gin konden ook de brandspuiten niet zo hoog komen". De Verenigmg? Braber: „Je ontmoet ander mensen in het ar chief. Je praat erover en dan kom je toch bij de vereniging te recht". Voor mensen die met familie-onderzoek beginnen is het in eerste instantie altijd een „egoïstische aangelegenheid" Dokter Braber: „Later duik je terug in de tijd. Kijk, een stam boom opstellen, is vrij eenzijdig. Daarin ben maar met één fami- Genealogie betekent veel snuffelen in de archieven. lie bezig. Maar neem nou een kwartierstaat Hij haalt zijn eigen kwartier staat tevoorschijn. Die begint met zijn kinderen. Dan komn de ouders (hijzelf en zijn vrouw). En van hen beiden zijn weer de vier ouders genomen en daar weer de acht ouders van en daar weer de zestien ouders van. De eerste bladzijde van een kwar tierstaat gaat tot aan de bet overgrootouders Op de volge nde bladzijden wordt de familie van al die zestien ouders weer uitgezocht en je komt in honderden families terecht. Dan blijkt ook dat je.allemaal familie van elkaar bent. Dat hoeft mei per se altijd slecht te zijn. Ja. natuurlijk als er ziekten waren dan werden die overgeërfd, maar ook goede eigenschappen bleven bestaan. Je komt in hon derden families, daar wil je ook n weten. Het gaat steeds verder. Je gaat uitzoeken in welk huis ze geleefd hebben, wat hun beroep was. Toen ik in Dreischor'kW3m wonen wist ik bijvoorbeeld niet dat familie van mij nog in de smidse hier gewoond had. Dat zijn dingen die je dan weer ont dekt. Je wilt weten hoe de men sen geleefd hebben. Zo kom je bij de lokale geschiedenis te recht". En dan duik je daar weer in. In ieder geval dokter Braber. Bewijzen zijn de vele publika- ties van zijn hand. Binnen de vereniging hebben veel mensen hun eigen gebied. „Als er men sen bij ons komen met vragen weten we zo uit ons hoofd bij wie ze terecht kunnen. De heer Zuydweg uit Kats (secretaris van de verenigmg. red.) weet bijvoorbeeld alles over Noord- Beveland. En een ander weet weer alles over een bepaalde naam" Dokter Braber weet al les over Schouwen-Duivenland en Goeree-Overflakkee. Er blijken echter ook mensen te bestaan die geen belangstel ling voor hun achtergronden hebben. Braber: „Ik heb hier van alles liggen over verschil lende families. Ze kunnen het hier zo komen halen, het interes seert ze niet". Voor hem een on begrijpelijke zaak. Het intrigerende van de ge nealogie is dat er zoveel facetten zijn, die je kunt uitzoeken. „De familiewapens Hebben we een familiewapen gehad en hoe zag het eruit Want er is nog steeds het misverstand dat alleen adel lijke families wapens hadden. Er zijn in Nederland meer dan 100 000 burgerlijk wapens. De mensen konden vroeger niet schrijven Ze moesten toch bij verschillende gelegenheden hun „handtekening" geven. Daar werd dan een wapen voor ge maakt" Dokter Braber laat een groot aantal burgerlijke wapens zien die hij in de loop der tijd verza meld heeft Rademakers heeft een wiel in zijn wapenschild, Akerhoek heeft hazelnoten gta- ker is hatelnoot), het wapensch ild van de families Komtebedde toont het levendig tafereel van een vrouw die bij ae bedstee met een beddepan een man op fstand houdt- die royaal een beurs met geldstukken laat zien. De leden van de vereniging komen veel van elkaar te weten. Maar het snuffelen in archieven is eigenlijk een sport op tich want „Tegenwoordig is alles geklapperd, het ligt zo voor hel grijpen. Eigenlijk zoek ik het toch ook wel liever zelf uit. Het is een soort sport", vindt dokter Braber. Iedereen kan lid worden van de vereniging. „Je moet kunnen lezen en schrijven". En dat lezen kan nog wel eens moeilijkheden opleveren voor niet-geoefenden. Want het schrift van voor 1700 Dit echtpaar dat zich sinds 1959 specialiseert in het duo- spel betekent voor het concert publiek een boeiende toch langs weinig betreden paden van het muzikale landschap. Hierbij kan men zich in vier verschil lende aspecten verdiepen. Allereerst het zuiver solisti sche duo, het meest uitgebalan ceerde vraag- en antwoordspel tussen muzikanten. Dit biedt een repertoire van ongeveer 50 duo's in allerlei stijlen van een sonate uit 1641 tot de in de 31- toonsstemming geschreven se renade uit 1968 die Hans Kox aan het duo Lemkes-Vos op droegen. Dan zijn er nog: dub belconcerten met orkest van o.a. Vivaldi, Bach tot Badings, 17e en 18e eeuwse triosonates en he dendaagse kamermuziek voor twee violen en piano, o.a. Mar- tinu en Milhaud. Het echtpaar Lemkes-Vos heeft zich al op deze genres met groot succes toegelegd. Na hun studie aan het Amsterdams Conservatorium en bij de be-,% faamde Oskar Back, vervulden zij beiden concertmeesterfunc- l ties in het Amsterdams Phil- harmonisch Orkest, maakten zij deel uit van het Nederlands Kamerorkest en het U.S.O. J Toen echter begon de duocar-1 rière hun volledige tijd op te ei- j sen. Een specialiteit is hun ver tolking van 31 toons-muziek onder meer een sonate van Henk Badings, die ook op dit koffie-1 concert zal worden uitgevoerd. 1 Sinds 1971 zijn zij beiden als hoofdleraren viool aan enkele Nederlandse conservatoria aan-1 festeld. Bouw Lemkes zal op dit i offieconcert een mondelinge toenentmg van de stukken ge ven. Zondag 5 mei aanvang 11.30 uur in de Schouwburg in Mid delburg. Verleden week zei Jaap den Doelder in deze rubriek dat de Centrale Stichting te weinig doet voor een grote groep jonge ren. Een telefoontje naar de stichting leerde het volgende: In de kazerne aan de Nieuwstraat in Terneuzen, waar sinds enige maanden de administratie van de Stichting is gevestigd, is een grote ruimte nog niet in gebruik, de bedoeling is dat daar een jon geren sociëteit komt, waar pop-concerten uiteraard een .van de aktiviteiten kunnen wor den. Op dit moment kampt men bij de Stichting echter nog steeds met een personeels te kort, en dat is dan ook de reden dat men nog geen openingsda tum kan noemen. Maar natuur lijk is daar wat aan te doen. Als je zin hebt om als vrijwilli- ger(ster) mee te werken in zo'n soos moet je eens langs gaan bij de Centrale Stichting in de Nieuwstraat in Terneuzen. Uit Gent komen de laatste tijd steeds meer geluiden over een 24 uur durend pop-feest wat in au gustus zou worden gehouden. Zekerheid hierover is er nog niet, maar we blijven jullie op de hoogte houden. Als het inderd aad doorgaat komen we er uit eraard nog uitgebreid op te rug. De organisators van de Speu- lerie, die dit jaar ook weer in en rond sporthal het „Zwaantje" in Terneuzen zal plaatsvinden, gaan naast de vele aktiviteiten voor jongeren tot en met 12 jaar ook aandacht aan pop besteden. In de avonduren zullen er een aantal pop-groepen gaan optre den. Namen zijn op dit moment nog niet bekend, zodra de kon trakten met de groepen zijn af gesloten krijgen wij hiervan be richt. De Speulerie begint dit jaar op maandag 29 juli en ein digt op zaterdag 3 augustus. Ook de week daarna zullen er nog verschillende aktiviteiten in en rond Teneuzen worden georga niseerd. Ook hier worden nog steeds vrijwilligers gevraagd. Als je hiervoor belangstelling hebt kun je kontakt opnemen met Chris Maes bij de gemeente Terneuzen op de afdeling Jeugdzaken of met de Centrale Stichting. De verontruste platen- draaiers die zij gebeld hebben, en bang zijn dat ze in deze ru briek niet aan de beurt komen kan ik gerust stellen. Ik heb uit gerekend dat er ongeveer 120 disc-jokeys in Zeeuwsch- Vlaanderen zijn die regelmatig hun stem in de verschillende discotheken laten horen. Elke maand komt er een aan de beurt dus over tien jaar zijn jullie al lemaal aan de beurt geweest. Een hond van een onbekend merk heeft uit mijn tuin de foto's van Lou Reed meegenomen en is «MK er niet mee teruggekeerd (echt waar). Het beloofde stukje over Lou komt dan ook volgende week. Als de hond op tijd terug is tenminste. Als we zo op de reacties af moeten gaan, die we tot nu toe op deze rubriek hebben gekre gen, dan lijkt het erop dat er in Hulst weinig op het popgebied gebeurt. We horen in ieder geval niets van die kant. Wanneer er mensen zijn met plannen op het popgebied in Hulst, dan kunnen ze altijd even contact met ons opnemen. Zelf trekken we dit weekend eens naar de kust, om te kijken, wat er daar deze zo mer op popgebied gaat gebeu ren. Cadzand leverde vorig jaar niet zo bar veel bijzonders op, maar misschien, dat het dit jaar wat beter wordt. In het seizoen, zou je toch zeggen, dat er vol doende belangstelling voor een goede groep moet zijn. En va kantiegangers zijn echt wel be reid om wat te betalen voor een avondje goede muziek. We zul len het eens gaan bekijken. Verleden week werd abusie velijk nummer 4 van de top- vier niet vermeld. Dat was het nummer „Tigerfeet" van de groep Mud. De vier best ver kochte platen van afgelopen week zijn: I. Be My Day - The Cats, 2. Tigerfeet - Mud, 3. Wa terloo - Abba, 4. Ik zie een ster Mouth en Mc. Neill.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1974 | | pagina 9