ALEXANDER DUBCEK VERBREEKT HET ZWIJGEN „Een bootwerker ging hier als een knappe jongen de deur uil" BINNENSTADSBELEID TOETSSTEEN VOOR DEMOCRATISEREN GS WIL Jaspe bij d II U II Van Willi stopt ,Voo wm—ammm—m Bij het overlijden van kameraad Smrkovski BEN BIELE SMIT VAN DE SCHOOL VOOR FOTOMODELLEN: SPAANSE IN binnenland buitenland I Filmster Agnes Moorehead overleden DOKTER O. A y s v 1 1 V Vf -v - 0 Alexander Dubcek. BRATISLAVA, maart 1974. Lieve kameraad Smrkovska. EERGISTEREN heb ik uit een communiqué van 'n Weens persa gentschap de dood van Josef Smrkovsky vernomen. Pas vanochtend heb ik het tele gram ontvangen met de aan kondiging dat de begrafenis vandaag om 17.00 uur zal plaats hebben. Ik ben door dit nieuws diep getroffen, temeer daar hij nog maar 63 jaar oud was. Tot op dit moment wist ik dus noch wanneer, noch waar hij begraven zou wor den. Daarom heb ik mede ge zien de zeer korte tijd die ik tot mijn beschikking heb, een kort telegram gestuurd. Ik hoop dat je het hebt ontvan gen. Sta mij daarom toe, lieve kameraad, mijn diepste condoleances op zo volledig mogelijke wijze tot uitdruk king te brengen aangaande het verlies van kameraad Smrkovsky, een man die zijn hele harde en veel bewogen leven gewijd heeft aan de Partij, aan de arbeidersklasse, aan het volk aan de strijd voor de overwinning van de socialistische revolutie, en aan de opbouw van het socialis me. leder mens heeft zijn gebre ke» en hij had ze ook, omdat hij ook maar een mens was. Maar bij deze gelegenheid wil ik Over hem spreken als ie mand die in de eerste plaats communist is geweest, hetgeen beslissend was in zijn hele leven en in al zijn werk. Hij is overleden na van het partij- lidwiaatsohap beroofd te zijn, maar hij is altijd communist geweest en gebleven. Zijn le ven is in de eerste plaats door de bevrijding van ons vader land van de fascistische bezet ting en door de onverwoestba re vriendschap met de Sovjet- linie een bittere en onbaat zuchtige strijd geweest tegen de bourgeoisie. Dit heeft hij heel duidelijk getoond toen hij als één van de verantwoorde lijke loden van de illegale Na tionale Tsjechische Raad bij de ac'ieve voorbereiding en bij de leiding van de opstand van Praag was betrokken. Aan deze strijd nam hij niet toe vallig deel, maar met het vol ledige bewustzijn van een mens die duidelijk zijn doel stelling had gekozen vanaf het moment dat hij zich aansloot bij de Tsjechoslowaakse com munistische partij. Als pro gressieve arbeider, als proleta riër heeft hij zijn juiste plaats binnen de partij gevonden. Dit instinct en deze rationeel ge kozen roeping hebben hem tot de door de arbeidersklasse te gen de bourgeoisie gevoerde strijd gebracht met de natio nale en sociale bevrijding als doel. Ook in de periode van de socialistische opbouw ken de hij steeds zijn plaats. Hij was aan de basis en als ver antwoordelijke figuur in de regeringsorganen een onver moeibaar strijder. Zijn ver trouwen in de partij en in het communisme heeft nooit ge wankeld; zelfs niet in de jaren vijftig .oen ook hij slachtoffer werd van de schending van de partijprincipes en de socialisti sche wetten. Dankzij het juiste inzicht en de kracht diie voortkwam uit de wil van de partij, was het mogelijk deze tragische blad zijde uit zijn even en uit de geschiedenis van de partij te schrappen. Op het moeilijkste moment dat de crisis in de partij en in de hele maat schappij gerijpt was in de pe riode "an de strijd voor de algehele toepassing van de principes van de interne par tijdemocratie en van de demo cratie die in het algemeen de politiek van de Praagse Lente genoemd wordt en om een oplossing vroeg, nam hij zijn plaats aïs lid van de regering weer in. In die perio de was Smrkovsky een be langrijk leider van de partij en van de staat. DE tragedie die ver- kwam was zo moge lijk nog groter door het feit dat juist zijn oudere vriend en medewerker uit de „Lente" van 1968, Gustav Husak, zich na april 1969 tegen hem keer de, waarbij deze geleidelijk zijn toevlucht nam tot laster en tot middelen die hem door zijn persoonlijke macht gebo den werden, te weten die be schuldigingen die hebben ge leid tot zijn (Smrkovsky's) nieuwe uitstoting uit de partij. Zodoende was het Smrkovsky zelfs niet gegund om datgene wat zijn levensdoel was ge weest te behouden; n.l. deel uit maken van de partij. En nogmaals, zoals reeds andere keren was gebeurd, werd hij bestempeld tot vijand van de arbeidersklassen, van het in ternationalisme en van de re publiek. Een tragedie die niet alleen hem heeft getrof fen Ja, hij is gestorven zonder lid van de partij te zijn, maar zeker niet als vijand van het volk. Ik ben ervan overtuigd dat hij altijd communist was en bleef. Ik kan me heel mak kelijk de moeilijkheden voor stellen waarmee je met be trekking tot de begrafenis ge confronteerd zult zijn. Dat zijn vast en zeker dezelf de moeilijkheden die ik 18 maanden geleden ervoer, toen mijn moeder stierf kort nadat zij uit de partij was gesto ten. De zwaarste last die op haar rustte was dat zij de algemene opinie en de beschuldigingen die tegen haar geuit werden niet kon aanvaarden en ook niet de beschuldigingen die te gen mij geuit werden aan gaande mijn veronderstelde activiteiten tegen de partij. De partij versmaadde mijn moe der ook na haar dood. De Unie van Anti-Fascistische Strijders interesseerde zich niet in het minst voor haar begrafenis, de Vrouwenunie antwoordde zelfs niet op onze rouwaan- kondiging en wat de kerk be treft daar bemoeide mijn moeder zich in wezen niet meeDaarom hebben wij onze meest oprechte erkente lijkheid gewijd aan de dood- graiver die haar op haar laatste reis naar het crematorium van Bratislava begeleidde. Toen ik de urn met haar as in mijn geboorteplaats Uhrovec wilde begraven, heeft men mij ver zocht onder publieke samen scholing dit in het diepste ge heim te doen. Ik heb de urn in alle vroegte naar de be graafplaats gebracht vergezeld van mijn zoon Peter. En mis schien is het ook deze erva ring geweest die mij ertoe brengt deze tamelijk lange brief te schrijven met mijn overpeinzingen over het leven van Josef Smrkovsky. Ik ben er zeker van dat hij absoluut niet de weg terug naar het kapitalisme wilde openen, maar juist de weg naar de interne, onbeperkte, en on voorwaardelijke partijdemo cratie, naar de versteviging van het vertrouwen van het volk en van de arbeidersklas se, naar de omzetting daarvan in revolutionaire kracht en De grote man van de Praagse Lente van 1968 leeft tegenwoordig erg terugge trokken en beroofd van zijn partijlidmaatschap in de ou de hoofdstad van Slowakije Bratislava. Nadat de Russi sche tanks Praag binnen wa ren komen rijden „om de socialistische orde te herstel len" is er weinig meer van de bescheiden Dubcek en de zijnen vernomen. Enkele we ken geleden heeft hij het lange stilzwijgen doorbroken. Dat w as toen hij een brief schreef aan de weduwe van de man die met hem de veelbelovende boodschap van de Praagse Lente trachtte te verwezenlijken Josef Smrkovski. Uit de brief van de ex- partijleider blijkt dat hij zich na de dramatische ge beurtenissen van 1968 heeft moeten terugtrekken, maar dat hij nog voor de volle honderd procent achter zijn idealen van toen staat: het vertrouwen van de grote massa in de partij herstel len. Dubcek schrijft: „Op dit moment kan ik nog steeds niet begrijpen hoe het moge lijk is geweest dat onze bondgenoten (de Warschau- pact-landen) niet objectieve en Ise inlichtingen geloof den, over de oplossingen die wij met betrekking tot de interne partijproblemen en tot de maatschappij voorston den". Hieronder laten wij de brief aan de weduwe Smrkovski in zijn geheel volgen. schepp't-gsmacht van de partij, naar de vergroting van de aantrekkingskracht van de partij bij de jongere genera ties. Hij begreep de vriend schappelijke betrekkingen die door ons land waren aange gaan zeer goed en verloor die nooit uit het oog; dit heeft hij zijn hele leven in de praktijk getoond. 0NS werkelijk probleem lag In de toepassing van de marxistisch-leninisti- sche beginselen op een zo rea listisch en natuurlijk mogelij ke wijze aangaande de nood zakelijke voorwaarden voor de opbouw van de socialistische maatschappij zonder daarbij de betekenis en de geldigheid van de algemene principes uit het oog te verliezen. Hierbij tegelijkertijd het noodzakelij ke respect onderstrepend voor de bijzondere omstandigheden die in elk land bestaan, het ontwikkelingspeil, de mentali teit, de historische ontwikke ling va" onze naties. Jij weet net zo goed als duizenden partijleden en zoals ook kameraad Smrkovsky dat wist, dat in januari 1968 en in de daarop volgende periode het Centrale Comité moest be ginnen met de oplossing van een zeer groot aantal moeilijke en complexe problemen, die in de partij en in de hele maat schappij waren ontstaan. Te recht bestond er de objectieve noodzaak dat do Hongaarse gebeurtenissen zich niet her haalden. De oplossing van de problemen kon niet ln een va cuüm tot stand komen. Het was noch bij toeval, noch uit onachtzaamheid, maar volgens de objectieve wetten waaT- Iangs de zaken zich ontwikke len, dat in deze grote, gezon de, ontembare vernieuwings beweging van de partij in het algemeen de Praagse Len te genoemd gesteund door bijna het voltallige centrale Comité van de Tsjechoslo waakse communistische partij, door de leiders van de partij, door een verpletterende meer derheid van de partijleden en door liet volk dat in deze beweging ook tendenzen zijn ontstaan en stemmen zijn op gegaan die vijandig tegenover de partij en het volk stonden. Maar omdat de partijleiding nooit de belangen van de com munistische partij, van het volk, van het bondgenoot schap, van het internationalis me heeft verraden en dit was ook te danken aan de verdiensten van kameraad Smrkovsky (en het is waar dat hij ze nooit verraden heeft, want er is maar één waarheid en dat is die de inhoud van de dingen en hun essentie aangaat en niet hun naam alleen) zouden vijan dige krachten in ieder geval geen enkele kans van slagen hebben gehad en geen enkel vooruitzicht om wortel te schieten. Op dit moment kan ik nog steeds niet begrijpen hoe het mogelijk is geweest dat onze bondgenoten niet objectieve en valse inlichtingen geloofden over de oplossingen die wij met betrekking tot de interne partijproblemen en tot de maatschappij voorstonden: val se inlichtingen over de mate van steun die de leiding van partij en het Centrale Comité tijdens de „Praagse Lente" ontving. Hetzelfde kan gezegd wor den over de inlichtingen over de partijleiding in het bij zonder de afzonderlijke leden. Door deze inlichtingen is ech ter achterdocht en vrees ont- AMSTERDAM „Je moet ze als een plant opkweken en daar moet je vaak harde din gen voor zeggen. We kregen laatst een bootwerker. Nou, die is ais een knappe jongen die deur uitgegaan. Daar ben iik toch wel een beetje trots op". Ben Biele Smit, bekend dressman, is tevens docent aan de Charles Montaigneschoal in Amsterdam die een oplei ding ,,'eeft tot mannequin en fotomodel. Op enkele meters van de school -n de Van Daerlestraat liggen de huizen van de va derlandse Haute Couture: Dick Holthuis, Ferry Offermans, Edgar Voss en Frans Mole naar. „Wat is d'at: fotomodel? Welke eisen worden aan de leerlin gen gesteld? Wat is de be- roepsmogeLijkheid? Enkele vragen die wat vaag beant woord worden in een gesprek met de directieleden mevr. W. M. A. Liigtermoed-Brood en de heer A. Zonneveld en docent Ben Biele Smit. De opleiding tot fotomodel is namelijk nauw verweven met die van mannequin, liever gezegd, is een onderdeel in de overkoe pelend mannequin-cursus. De school levert ongeveer 80 leerlingen per jaar af. Een deel stort zich in de grillige wereld van de modeshow, een kleiner deel wordt fotomodel. Het grootste deel verlaat wat wereldser geworden het pand. Ben Biele Smit probeert zijn pupillen een losheid en na tuurlijkheid ten opzichte van de camera bij te brengen. Hij put uit grote praktijkervaring, want zijn gesoigneerde lijf diuikt regelmatig tweedimensi onaal op in modefoto's in tijd schrift en-of etalage. „Het is een hard vak, fotomo dél. Laatst moest ik er Engels uitzien. Dat heeft twee ochten den gekost, voor die ene foto. 0 Fotoles op de school voor fotomodellen, niet de man achter de camera moet er iets van op steken, maar de dames ervoor. Op de eerste ochtend kwamen er erg lollige platen uit, maar het was het toch niet hele maal. Kijk, als model moet je iets over het voetlicht bren gen, je moet het verkopen. De ergste kleuren moet je leuk vinden. Er zijn collega's die maar lopen en rénnen. Maar ik vind dat een jongen die in de provincie showt ook de mensen moet amuseren. Niet alleen maar broekjes tonen, maar ook met de mensen pra ten. Ik loop langs, en de la dyspeaker zegt: „Kijk, dat is Ben die een model voor de middelbare leeftijd toont". Nou, dan kijk ik heel gemeen naar haar, maar ik ben na tuurlijk niet echt woest". Een mannequin en fotomodel moet toneelspeler zijn. „De school ran je hiermee helpen. We hebben hier jongens gehad die zich vlotter willen bewe gen. Laatst kwam er een jon gen die ging trouwen, maar hij wilde er netjes bijlopen in zijn trouwpak. En ook voor mensen die een belangrijke functie krijgen is onze cursus belangrijk. De handen, tanden en het haar, dat is het belang rijkste." De stichter van de school, Charles Montaigne, heet van huis uit Meeuwis en werd 73 jaar geleden in Tilburg gebo ren. Maar al snel, in het begin van zi'n twintiger jaren, ver huisde hij naar Parijs en werd Franser dan De Gaulle. De school in Amsterdam werd 20 jaar geleden op verzoek van burgemeester d'Ailly opge richt. De eisen aan een mannequin gesteld zijn vooral van fysieke aard. engte, maten, spierbe- heersing, lopen en een correc te toepassing van make-up. Mevr. Ligtermoed: „De eisen verschillen per couturier. Frans Molenaar zegt: „Ik wil eerst je buik zien en dan pas helemaal achteraan je hoofd". Maar de eisen wisselen per seizoen. Er zijn periodes dat een model dun en plat moet zijn en het jaar daarop willen ze iemand die er erg gezond uitziet. "De cursus duurt vier maanden en bestaat uit 16 les sen. Na afloop is er in het Hilton een debutantenbal waar de couturiers komen kijken. Wat de fotomodellen betreft, veel grote fotografen, als Paul Huf, leiden hun eigen model len op. Verder komen ze uit het hale land. Ze moeten zich leren wegcijferen en hun bleuheid overwinnen. Voordat ze beginnen, krijgen ze een test en als het niet lukt zeg gen we dat ze er beter niet mee kunnen beginnen. Wij zijn heel s reng. De fotomodellen komen in een soort cartotheek verdeeld naar type. Mollig, donker, zwart, bleek enz. Hier is overigens nog "iet voldoende emplooi om full-time fotomodel te zijn. En de couture loopt ook een beetje terug, hoewel er in Pa rijs weer opleving wordt ge meld". Mevr. Ligtermoed heeft veel kritiek op de talloze dubieuze mannequinscholen, „waar van alles uit kan voortvloeien als u me begrijpt". Voor topmanne- quins is een goede toekomst weggelegd, maar dan moet er wel ontzettend hard gewerkt worden. JAN KOESEN staan met betrekking tot de werkelijke mogelijkheid en capaciteit om de problemen op eigen kracht op te lossen. Waarschijnlijk hebben allen die geen afstand konden doen van Kun aan de partij vijandi ge werkmethodes en die op het punt stonden het vertrou wen en hun positie te verlie zen, of deze reeds hadden ver loren, geholpen een fout beeld te schilderen van de gebeurte nissen omdat zij die slechts konden interpreteren in het kader van het verlies van hun leidende rol in de partij. Helaas vinden heel veel par tijfunctionarissen het gemak kelijker de leidende rol van de partij te vervangen door bureaucratische regels, ge steund door een met geweld verkregen psychose van blinde gehoorzaamheid. Hun doelstellingen het ging hen niet eens om een „terugkeer" naar de situatie van vóór de „Lente" waren slechts visioenen, Potembin waardig. Men deed een aan slag op het sociale bestaan, men tastte de plichten en de basis aan Een dergelijk klimaat is een groot gevaar, waarin vele car rièremakers konden profite ren. Het systeem van persoon lijke macht is van hoog tot laag door anderen, maar vaak door dezelfde figuren, op nieuw hersteld. Het is duide lijk dat voor hen geen pro bleem bestond aangaande het geven van 'n nieuw creatief elan aan de politiek en aan het werk van de partij, maar zij slechts mensen ver van,gden en ernaar streefden dat alles in de partij, in de massa-organisaties, in het cul turele leven en in de economie rustig en ordelijk verliep, zon der dat er correctiemaatrege len hoefden te worden geno men. Op die manier is het belang rijkste voor een leninistische partij verloren gegaan: het vertrouwen van de grote mas sa in de partij. Een vertrou wen verworven dankzij een partijpolitiek waaraan in hoge mate 't initiatief en de activi teiten 'an elk individu en van de grote massa, gericht op de volledige ontwikkeling van de socialistische maatschappij, hebben bijgedragen. Dit kan alleen maar bereikt worden met een vrije instemming en overtuigende instemming door het volk met de partijpoli tiek. Voor ons en voor kameraad Smrkovsky was dit het hoofd probleem; het naar waarde schatten van de leidende rol van de partij en dit beslissen de instrument in de socialisti sche revolutie en in de op bouw "an het socialisme niet aan de arbeidersklasse te ont nemen, zoals in „Instructies" wordt beweerd... Ik heb deze brief geschre ven, omdat hij voor jou be stemd is, jij die vele jaren met de partij hebt geleefd en je daarin hebt ontplooid. Ik heb deze brief geschreven in een potging jouw lijden en verdriet te verzachten op het voor )u moeilijkste moment, het moment waarop kameraad Smrkovsky je niet heeft verla ten en is heengegaan zonder zelfs ook maar een teken van afscheid van de kant van de partij, waarvoor hij zijn hele leven nad opgeofferd. Via de ze brief zou ik je willen zeg gen dat hij niet voor niets geleefd heeft. Blijf standvastig in je overtuiging dat hij niet als verrader van de partij, - maar als communist is gestor ven. Ik vraag je de condiolean- ties van mij en mijn vrouw te aanvaarden. Zoals je je zult kunnen voorstellen is het leven van mijn 'rouw, zo dicht naast mij. zeker niet gemakkelijker dan mijn eigen leven Wij voe len ons onteerd zonder ons te kunnen verdedigen. En dat is geloof ik, 't meest tregische aspect van al deze gebeurte nissen. Ook mijn vrouw en ik werden uit de partij gestoten. Maar wij boesteren geen wrok tegen de partij die veel ster ker is dan de obstakels die zich voordoen en wij laten ons niet ontmoedigen. De partij, haar beweging en haar ideeën zijn veel krachtiger. Moge de eervolle herinnering, aan ka meraad Smrkovsky gerespec teerd worden. A. DUBCEK VA tea ia :M| 0 Josef Smrkovski. MOUNT VERMONT V.S. (AP) De eigenaar van muziekinstrumentenzaak Mount Vermont gelooft dat Üj achter de geheimen is geko. men waarom het beste snaren instrument aller tijden zou zijn: de Stradivarius. De 64-jarige Robert Tipple heeft doen weten dat hij dit bewijzen zal ook, door een Stradivarius na te bouwen en zo voortreffelijk dat zelfs de grootste deskundige het ver schil niet zal horen. Tipple zegt dat hij het je. heim heeft ontdekt van de sa menstelling van het vernis dat Stradivarius gebruikte, een techniek die sinds het midden van de 18e eeuw vergeten was geraakt. De meesterlijke vioolbouwet uit het Italiaanse Cremona had nooit te boek gesteld hoe hij zijn vernis samenstelde, en toen hij stierf in 1737 ging het geheim met hem het graf in. Tipple heeft jaren besteed om na te gaan hoe Stradivari us zijn vernis had gemaakt en nu meent hij het te hebben gevonden: een vaui de ingre diënten was een speciaal soort ijzeroxide dat alleen voor kwam in de grond bij een be paalde kleine Italiaan» stad. De vernis moet in drie lagen worden aangebracht en de mid delste, aldus Tipple, is de voornaamste want deze moet dienen als een soort van tie tussen de eerste en tweede laag. Tipple wil nu zijn eigen Stradivarius gaan bouwen en daar een jaar over doen. Dan zal hij te New York trachten een certificaat van echtheid te krijgen als deskundigen niet kunnen vaststellen wat nu een originele Stradivarius die van Tipple. Hij is ervan overtuigd een meesterwerk te kunnen ver vaardigen dat de scherpste toets zal kunnen weerstaan. Of men nog eens gaat spre ken van „een echte Pipplearl- us?" afwachten, zegt de man uit Mount Vermont. is, en (Van een onzer verslaggevers) VIANEN. „Het binnen- standsbeleid is de toetssteen voor de democratiseringswil van de overheid". Deze uit spraak van de Groningse pla noloog prof. dr. J. van de Berg is bij een groep inwo ners van het eeuwenoude stadje Vianen onder Utrecht ingeslagen. Terwijl het woord demo cratisering te pas en te onpas valt heeft de politiek in Ne derland de tendens steeds landelijker te worden, zo vinden zij. De inspraak aan de basis komt in het ge drang. De recente statenver kiezingen dienden meer als graadmeter voor het parle ment, dan ais middel tot in spraak op provinciaal niveau. Om de voorkomen dat de gemeenteraadsverkiezingen van aanstaande 27 mei de zelfde „waarde" zouden krij gen is het nuttig zeer plaat selijke politieke partijen op te richten met eigen pro gramma's, die op lokale pro blemen zijn toegesneden. In Vianen ontstond aldius de „Doelgroep '74-'78" een par tij zonder landelijke ambi ties, maar uitsluitend gericht op het behoud van de leef baarheid in Vianen. Het aardige is daarbij dat de leden (en straks ook de stemmers) van links tot rechts afkomstig zijn en in de „grote politiek" ook aan hun WD, CHU PvdA, PSP of welke partij dan ook trouw zullen blijven. Woordvoerder drs. Huib Leeuwenberg (32), ambte naar op het rijksarchief in Utrecht vertelt ons waarom. „Je kiunt", zegt hij, „niet op de partijprogramma's blind varen. In de ene gemeente is de PvdA bereid terwille van de werkgelegenheid een stadswal te slopen, in de vol gende gemeente is de WD daartoe bereid, zij het dan om een winkelcentrum te re aliseren". Het komt er op neer dat de ideologie in het groot veelal niet past op de problematiek ln het klein. Doordat de Viaanse Doel groep geen macro-politieke ambities heeft kunnen leden van allerlei partijen zonder zich te compromitteren toe treden, aldus drs. Leeuwen berg. In Vianen - de door aanbouw van forensenwoningen snel uit de stadswallen gegroeide handelsstad van weleer - staat de uitbreidingsdrift nog altijd niet stil. Plannen die jaren geleden zijn opgesteld worden nog steeds uitge voerd alsof er inmiddels geen mentaliteitsveranderiiig ten aanzien van het milieu ontstaan. De Doelgroep wil nu via een of meer zetels in de gemeenteraad druk uitoe fenen op het gemeentebe stuur om de plannen hier en daar eens te herzien. „Niet alleen Vianen, maar vele kleinere gemeenten hebben nu eenmaal een gemeentebe stuur annex gemeenteraad, die gewend zijn de zaken onderling te regelen", aldus drs. Leeuwenberg. „We willen", zo vervolgt hij, „de groei in Vianen afrem men en de leefbaarheid sti muleren". Zeer bescheiden heeft men de cijfers "74-'78 achter de naam gezet. Dit om aan te geven dat het een experiment is dat zeker nie' voor de eeuwigheid is be doeld. „Want", aldus tenslotte drs. Leeuwenberg, „als de gewo ne politieke partijen uit hun gemeentelijke clubjes 'os kunnen breken en de proble matiek zullen herkennen z0' als wij dat doen, dan is er veel bereikt. Dan hoeft er zo vindt hij, „geen extra „Doelgroep Vianen" te be staan". Tot 1978 ziet hij ech ter nog genoeg werk aan il winkel. Dorr derdag 2 mei 1974 MONTREUX De drie nu toe in Montreux hebben serieus te nemen kandidaat verd. Zondagavond was d: Jasperina de Jong en gister het Gouden Roos Festival. De kwaliteit van de 18 pro gramma's die we nog voor dcjfl boeg hebben, is uiteraard be palend of deze drie bovenaan het lijstje van favorieten zul len blijven staan. Tot nu toe is dat bij gebrek aan beter in elk geval wel zo. De Spanjaar den verrasten iedereen met een kort en wat komische kwaliteiten betreft erg krach tig programmaatje over een auditie voor een don Juan- ROCHESTER (AFP-RTR) De Amerikaanse filmactrice Agnes Moorehead is dinsdag op 67-jarige leeftijd in een ziekenhuis in Rochester in Minnesota overleden. Reeds haar eerste filmoptre den in 1941 in „Citizen Kane" waarin zij speelde met Orson Welles werd een groot succes. Een jaar later trad zij met Welles op in „The magnificent Ambersons". Ver der speelde zij rollen in „Mrs. Parkington", „Johnny Belin da", „How the West was won" en „All that heaven allows". In de loop van haar lange filmcarrière kreeg zij vijf Rolf Boost: Dr. O, levens lang vergiftigd (Uitg. Ridder hof). In 1954 werd de Berkelse huisarts O. veroordeeld tot le venslang. Daarmee viel het gordijn over een tweetal mys terieuze gifmoorden, die in het hele land en daarbuiten onzien baarden. De vonnissen, die er op volgden: tweemaal levens lang, zijn door velen ervaren als een stuk onbevredigende rechtspleging. Een van die ve len is de free-lance journalist Rolf Boost, wie de zaak dokter O. eigenlijk nooit met rust heeft gelaten. Hij heeft zich na twintig jaar opnieuw in de zaak van de Berkelse arts ver diept en hij komt in zijn pa perback tot. de bevinding, dat de twee hem aangewreven gif- moorden in feite niet onomsto telijk bewezen zijn. Hij plaatst dan ook de nodtge vraagtekens, niet alleen bij de berechting van de huisarts maar ook bij diens omgeving, die een muur rondom zich been blijkt te hebben opge trokken, waar moeilijk door been is te breken. Terecht is sen van zijn conclusies, „dat bet na zoveel jaar voor de waarheid nu te laat is". Een interessante reportage, die overigens ook riet.» oplost. H.S. (Van een onzer verslaggevers) HILVERSUM Hans van "Uligenburg zal na 21 mei zijn programma „Voor achten" moeten stoppen, dit ondanks de prima kijk- en waarderingscijfers. De oorzaak "jorvan ligt in de hoge kosten, R-gr» vertelde men ons bij de Vanaf 4 juni zal men v °iu tweede journaal een tootbalquiz uitzenden, die sa menhangt met de wereldkam pioenschappen voetbal. Dit is eigen productie. Zou men achten plaatsen Hans van "Willigenburg.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1974 | | pagina 20