ALEXANDER DUBCEK
VERBREEKT HET ZWIJGEN
„Een bootwerker ging hier als een knappe jongen de deur uil"
BINNENSTADSBELEID
TOETSSTEEN VOOR
DEMOCRATISEREN GS WIL
Jaspe
bij d
II
U
II
Van Willi
stopt ,Voo
wm—ammm—m
Bij het overlijden van kameraad Smrkovski
BEN BIELE SMIT VAN DE SCHOOL VOOR FOTOMODELLEN:
SPAANSE IN
binnenland
buitenland
I
Filmster Agnes
Moorehead
overleden
DOKTER O.
A y s v 1 1 V Vf
-v -
0 Alexander Dubcek.
BRATISLAVA, maart 1974.
Lieve kameraad Smrkovska.
EERGISTEREN heb ik
uit een communiqué
van 'n Weens persa
gentschap de dood van Josef
Smrkovsky vernomen. Pas
vanochtend heb ik het tele
gram ontvangen met de aan
kondiging dat de begrafenis
vandaag om 17.00 uur zal
plaats hebben. Ik ben door dit
nieuws diep getroffen, temeer
daar hij nog maar 63 jaar oud
was. Tot op dit moment wist
ik dus noch wanneer, noch
waar hij begraven zou wor
den. Daarom heb ik mede ge
zien de zeer korte tijd die ik
tot mijn beschikking heb, een
kort telegram gestuurd. Ik
hoop dat je het hebt ontvan
gen. Sta mij daarom toe, lieve
kameraad, mijn diepste
condoleances op zo volledig
mogelijke wijze tot uitdruk
king te brengen aangaande het
verlies van kameraad
Smrkovsky, een man die zijn
hele harde en veel bewogen
leven gewijd heeft aan de
Partij, aan de arbeidersklasse,
aan het volk aan de strijd
voor de overwinning van de
socialistische revolutie, en aan
de opbouw van het socialis
me.
leder mens heeft zijn gebre
ke» en hij had ze ook, omdat
hij ook maar een mens was.
Maar bij deze gelegenheid wil
ik Over hem spreken als ie
mand die in de eerste plaats
communist is geweest, hetgeen
beslissend was in zijn hele
leven en in al zijn werk. Hij
is overleden na van het partij-
lidwiaatsohap beroofd te zijn,
maar hij is altijd communist
geweest en gebleven. Zijn le
ven is in de eerste plaats door
de bevrijding van ons vader
land van de fascistische bezet
ting en door de onverwoestba
re vriendschap met de Sovjet-
linie een bittere en onbaat
zuchtige strijd geweest tegen
de bourgeoisie. Dit heeft hij
heel duidelijk getoond toen hij
als één van de verantwoorde
lijke loden van de illegale Na
tionale Tsjechische Raad bij
de ac'ieve voorbereiding en
bij de leiding van de opstand
van Praag was betrokken. Aan
deze strijd nam hij niet toe
vallig deel, maar met het vol
ledige bewustzijn van een
mens die duidelijk zijn doel
stelling had gekozen vanaf het
moment dat hij zich aansloot
bij de Tsjechoslowaakse com
munistische partij. Als pro
gressieve arbeider, als proleta
riër heeft hij zijn juiste plaats
binnen de partij gevonden. Dit
instinct en deze rationeel ge
kozen roeping hebben hem tot
de door de arbeidersklasse te
gen de bourgeoisie gevoerde
strijd gebracht met de natio
nale en sociale bevrijding als
doel. Ook in de periode van
de socialistische opbouw ken
de hij steeds zijn plaats. Hij
was aan de basis en als ver
antwoordelijke figuur in de
regeringsorganen een onver
moeibaar strijder. Zijn ver
trouwen in de partij en in het
communisme heeft nooit ge
wankeld; zelfs niet in de jaren
vijftig .oen ook hij slachtoffer
werd van de schending van de
partijprincipes en de socialisti
sche wetten.
Dankzij het juiste inzicht en
de kracht diie voortkwam uit
de wil van de partij, was het
mogelijk deze tragische blad
zijde uit zijn even en uit de
geschiedenis van de partij te
schrappen. Op het moeilijkste
moment dat de crisis in de
partij en in de hele maat
schappij gerijpt was in de pe
riode "an de strijd voor de
algehele toepassing van de
principes van de interne par
tijdemocratie en van de demo
cratie die in het algemeen
de politiek van de Praagse
Lente genoemd wordt en
om een oplossing vroeg, nam
hij zijn plaats aïs lid van de
regering weer in. In die perio
de was Smrkovsky een be
langrijk leider van de partij
en van de staat.
DE tragedie die ver-
kwam was zo moge
lijk nog groter door het feit
dat juist zijn oudere vriend en
medewerker uit de „Lente"
van 1968, Gustav Husak, zich
na april 1969 tegen hem keer
de, waarbij deze geleidelijk
zijn toevlucht nam tot laster
en tot middelen die hem door
zijn persoonlijke macht gebo
den werden, te weten die be
schuldigingen die hebben ge
leid tot zijn (Smrkovsky's)
nieuwe uitstoting uit de partij.
Zodoende was het Smrkovsky
zelfs niet gegund om datgene
wat zijn levensdoel was ge
weest te behouden; n.l. deel
uit maken van de partij. En
nogmaals, zoals reeds andere
keren was gebeurd, werd hij
bestempeld tot vijand van de
arbeidersklassen, van het in
ternationalisme en van de re
publiek. Een tragedie die niet
alleen hem heeft getrof
fen
Ja, hij is gestorven zonder lid
van de partij te zijn, maar
zeker niet als vijand van het
volk. Ik ben ervan overtuigd
dat hij altijd communist was
en bleef. Ik kan me heel mak
kelijk de moeilijkheden voor
stellen waarmee je met be
trekking tot de begrafenis ge
confronteerd zult zijn.
Dat zijn vast en zeker dezelf
de moeilijkheden die ik 18
maanden geleden ervoer, toen
mijn moeder stierf kort nadat
zij uit de partij was gesto
ten.
De zwaarste last die op haar
rustte was dat zij de algemene
opinie en de beschuldigingen
die tegen haar geuit werden
niet kon aanvaarden en ook
niet de beschuldigingen die te
gen mij geuit werden aan
gaande mijn veronderstelde
activiteiten tegen de partij. De
partij versmaadde mijn moe
der ook na haar dood. De Unie
van Anti-Fascistische Strijders
interesseerde zich niet in het
minst voor haar begrafenis,
de Vrouwenunie antwoordde
zelfs niet op onze rouwaan-
kondiging en wat de kerk be
treft daar bemoeide mijn
moeder zich in wezen niet
meeDaarom hebben wij
onze meest oprechte erkente
lijkheid gewijd aan de dood-
graiver die haar op haar laatste
reis naar het crematorium van
Bratislava begeleidde. Toen ik
de urn met haar as in mijn
geboorteplaats Uhrovec wilde
begraven, heeft men mij ver
zocht onder publieke samen
scholing dit in het diepste ge
heim te doen. Ik heb de urn
in alle vroegte naar de be
graafplaats gebracht vergezeld
van mijn zoon Peter. En mis
schien is het ook deze erva
ring geweest die mij ertoe
brengt deze tamelijk lange
brief te schrijven met mijn
overpeinzingen over het leven
van Josef Smrkovsky. Ik ben
er zeker van dat hij absoluut
niet de weg terug naar het
kapitalisme wilde openen,
maar juist de weg naar de
interne, onbeperkte, en on
voorwaardelijke partijdemo
cratie, naar de versteviging
van het vertrouwen van het
volk en van de arbeidersklas
se, naar de omzetting daarvan
in revolutionaire kracht en
De grote man van de
Praagse Lente van 1968 leeft
tegenwoordig erg terugge
trokken en beroofd van zijn
partijlidmaatschap in de ou
de hoofdstad van Slowakije
Bratislava. Nadat de Russi
sche tanks Praag binnen wa
ren komen rijden „om de
socialistische orde te herstel
len" is er weinig meer van
de bescheiden Dubcek en de
zijnen vernomen. Enkele we
ken geleden heeft hij het
lange stilzwijgen doorbroken.
Dat w as toen hij een brief
schreef aan de weduwe van
de man die met hem de
veelbelovende boodschap van
de Praagse Lente trachtte te
verwezenlijken Josef
Smrkovski.
Uit de brief van de ex-
partijleider blijkt dat hij
zich na de dramatische ge
beurtenissen van 1968 heeft
moeten terugtrekken, maar
dat hij nog voor de volle
honderd procent achter zijn
idealen van toen staat: het
vertrouwen van de grote
massa in de partij herstel
len.
Dubcek schrijft: „Op dit
moment kan ik nog steeds
niet begrijpen hoe het moge
lijk is geweest dat onze
bondgenoten (de Warschau-
pact-landen) niet objectieve
en Ise inlichtingen geloof
den, over de oplossingen die
wij met betrekking tot de
interne partijproblemen en
tot de maatschappij voorston
den". Hieronder laten wij de
brief aan de weduwe
Smrkovski in zijn geheel
volgen.
schepp't-gsmacht van de partij,
naar de vergroting van de
aantrekkingskracht van de
partij bij de jongere genera
ties. Hij begreep de vriend
schappelijke betrekkingen die
door ons land waren aange
gaan zeer goed en verloor die
nooit uit het oog; dit heeft hij
zijn hele leven in de praktijk
getoond.
0NS werkelijk probleem
lag In de toepassing van
de marxistisch-leninisti-
sche beginselen op een zo rea
listisch en natuurlijk mogelij
ke wijze aangaande de nood
zakelijke voorwaarden voor de
opbouw van de socialistische
maatschappij zonder daarbij
de betekenis en de geldigheid
van de algemene principes uit
het oog te verliezen. Hierbij
tegelijkertijd het noodzakelij
ke respect onderstrepend voor
de bijzondere omstandigheden
die in elk land bestaan, het
ontwikkelingspeil, de mentali
teit, de historische ontwikke
ling va" onze naties.
Jij weet net zo goed als
duizenden partijleden en zoals
ook kameraad Smrkovsky dat
wist, dat in januari 1968 en in
de daarop volgende periode
het Centrale Comité moest be
ginnen met de oplossing van
een zeer groot aantal moeilijke
en complexe problemen, die in
de partij en in de hele maat
schappij waren ontstaan. Te
recht bestond er de objectieve
noodzaak dat do Hongaarse
gebeurtenissen zich niet her
haalden. De oplossing van de
problemen kon niet ln een va
cuüm tot stand komen. Het
was noch bij toeval, noch uit
onachtzaamheid, maar volgens
de objectieve wetten waaT-
Iangs de zaken zich ontwikke
len, dat in deze grote, gezon
de, ontembare vernieuwings
beweging van de partij in
het algemeen de Praagse Len
te genoemd gesteund door
bijna het voltallige centrale
Comité van de Tsjechoslo
waakse communistische partij,
door de leiders van de partij,
door een verpletterende meer
derheid van de partijleden en
door liet volk dat in deze
beweging ook tendenzen zijn
ontstaan en stemmen zijn op
gegaan die vijandig tegenover
de partij en het volk stonden.
Maar omdat de partijleiding
nooit de belangen van de com
munistische partij, van het
volk, van het bondgenoot
schap, van het internationalis
me heeft verraden en dit
was ook te danken aan de
verdiensten van kameraad
Smrkovsky (en het is waar
dat hij ze nooit verraden
heeft, want er is maar één
waarheid en dat is die de
inhoud van de dingen en hun
essentie aangaat en niet hun
naam alleen) zouden vijan
dige krachten in ieder geval
geen enkele kans van slagen
hebben gehad en geen enkel
vooruitzicht om wortel te
schieten.
Op dit moment kan ik nog
steeds niet begrijpen hoe het
mogelijk is geweest dat onze
bondgenoten niet objectieve en
valse inlichtingen geloofden
over de oplossingen die wij
met betrekking tot de interne
partijproblemen en tot de
maatschappij voorstonden: val
se inlichtingen over de mate
van steun die de leiding van
partij en het Centrale Comité
tijdens de „Praagse Lente"
ontving.
Hetzelfde kan gezegd wor
den over de inlichtingen over
de partijleiding in het bij
zonder de afzonderlijke leden.
Door deze inlichtingen is ech
ter achterdocht en vrees ont-
AMSTERDAM „Je moet ze
als een plant opkweken en
daar moet je vaak harde din
gen voor zeggen. We kregen
laatst een bootwerker. Nou,
die is ais een knappe jongen
die deur uitgegaan. Daar ben
iik toch wel een beetje trots
op".
Ben Biele Smit, bekend
dressman, is tevens docent aan
de Charles Montaigneschoal
in Amsterdam die een oplei
ding ,,'eeft tot mannequin en
fotomodel.
Op enkele meters van de
school -n de Van Daerlestraat
liggen de huizen van de va
derlandse Haute Couture: Dick
Holthuis, Ferry Offermans,
Edgar Voss en Frans Mole
naar.
„Wat is d'at: fotomodel? Welke
eisen worden aan de leerlin
gen gesteld? Wat is de be-
roepsmogeLijkheid? Enkele
vragen die wat vaag beant
woord worden in een gesprek
met de directieleden mevr. W.
M. A. Liigtermoed-Brood en de
heer A. Zonneveld en docent
Ben Biele Smit. De opleiding
tot fotomodel is namelijk
nauw verweven met die van
mannequin, liever gezegd, is
een onderdeel in de overkoe
pelend mannequin-cursus.
De school levert ongeveer 80
leerlingen per jaar af. Een
deel stort zich in de grillige
wereld van de modeshow, een
kleiner deel wordt fotomodel.
Het grootste deel verlaat wat
wereldser geworden het pand.
Ben Biele Smit probeert zijn
pupillen een losheid en na
tuurlijkheid ten opzichte van
de camera bij te brengen. Hij
put uit grote praktijkervaring,
want zijn gesoigneerde lijf
diuikt regelmatig tweedimensi
onaal op in modefoto's in tijd
schrift en-of etalage.
„Het is een hard vak, fotomo
dél. Laatst moest ik er Engels
uitzien. Dat heeft twee ochten
den gekost, voor die ene foto.
0 Fotoles op de school voor fotomodellen, niet de man achter de camera moet er iets van op
steken, maar de dames ervoor.
Op de eerste ochtend kwamen
er erg lollige platen uit, maar
het was het toch niet hele
maal. Kijk, als model moet je
iets over het voetlicht bren
gen, je moet het verkopen. De
ergste kleuren moet je leuk
vinden. Er zijn collega's die
maar lopen en rénnen. Maar
ik vind dat een jongen die in
de provincie showt ook de
mensen moet amuseren. Niet
alleen maar broekjes tonen,
maar ook met de mensen pra
ten. Ik loop langs, en de la
dyspeaker zegt: „Kijk, dat is
Ben die een model voor de
middelbare leeftijd toont".
Nou, dan kijk ik heel gemeen
naar haar, maar ik ben na
tuurlijk niet echt woest".
Een mannequin en fotomodel
moet toneelspeler zijn. „De
school ran je hiermee helpen.
We hebben hier jongens gehad
die zich vlotter willen bewe
gen. Laatst kwam er een jon
gen die ging trouwen, maar
hij wilde er netjes bijlopen in
zijn trouwpak. En ook voor
mensen die een belangrijke
functie krijgen is onze cursus
belangrijk. De handen, tanden
en het haar, dat is het belang
rijkste."
De stichter van de school,
Charles Montaigne, heet van
huis uit Meeuwis en werd 73
jaar geleden in Tilburg gebo
ren. Maar al snel, in het begin
van zi'n twintiger jaren, ver
huisde hij naar Parijs en werd
Franser dan De Gaulle. De
school in Amsterdam werd 20
jaar geleden op verzoek van
burgemeester d'Ailly opge
richt.
De eisen aan een mannequin
gesteld zijn vooral van fysieke
aard. engte, maten, spierbe-
heersing, lopen en een correc
te toepassing van make-up.
Mevr. Ligtermoed: „De eisen
verschillen per couturier.
Frans Molenaar zegt: „Ik wil
eerst je buik zien en dan pas
helemaal achteraan je hoofd".
Maar de eisen wisselen per
seizoen. Er zijn periodes dat
een model dun en plat moet
zijn en het jaar daarop willen
ze iemand die er erg gezond
uitziet. "De cursus duurt vier
maanden en bestaat uit 16 les
sen. Na afloop is er in het
Hilton een debutantenbal waar
de couturiers komen kijken.
Wat de fotomodellen betreft,
veel grote fotografen, als Paul
Huf, leiden hun eigen model
len op. Verder komen ze uit
het hale land. Ze moeten zich
leren wegcijferen en hun
bleuheid overwinnen. Voordat
ze beginnen, krijgen ze een
test en als het niet lukt zeg
gen we dat ze er beter niet
mee kunnen beginnen. Wij zijn
heel s reng.
De fotomodellen komen in een
soort cartotheek verdeeld naar
type. Mollig, donker, zwart,
bleek enz. Hier is overigens
nog "iet voldoende emplooi
om full-time fotomodel te zijn.
En de couture loopt ook een
beetje terug, hoewel er in Pa
rijs weer opleving wordt ge
meld".
Mevr. Ligtermoed heeft veel
kritiek op de talloze dubieuze
mannequinscholen, „waar van
alles uit kan voortvloeien als u
me begrijpt". Voor topmanne-
quins is een goede toekomst
weggelegd, maar dan moet er
wel ontzettend hard gewerkt
worden.
JAN KOESEN
staan met betrekking tot de
werkelijke mogelijkheid en
capaciteit om de problemen op
eigen kracht op te lossen.
Waarschijnlijk hebben allen
die geen afstand konden doen
van Kun aan de partij vijandi
ge werkmethodes en die op
het punt stonden het vertrou
wen en hun positie te verlie
zen, of deze reeds hadden ver
loren, geholpen een fout beeld
te schilderen van de gebeurte
nissen omdat zij die slechts
konden interpreteren in het
kader van het verlies van hun
leidende rol in de partij.
Helaas vinden heel veel par
tijfunctionarissen het gemak
kelijker de leidende rol van
de partij te vervangen door
bureaucratische regels, ge
steund door een met geweld
verkregen psychose van blinde
gehoorzaamheid.
Hun doelstellingen het
ging hen niet eens om een
„terugkeer" naar de situatie
van vóór de „Lente" waren
slechts visioenen, Potembin
waardig. Men deed een aan
slag op het sociale bestaan,
men tastte de plichten en de
basis aan
Een dergelijk klimaat is een
groot gevaar, waarin vele car
rièremakers konden profite
ren. Het systeem van persoon
lijke macht is van hoog tot
laag door anderen, maar vaak
door dezelfde figuren, op
nieuw hersteld. Het is duide
lijk dat voor hen geen pro
bleem bestond aangaande het
geven van 'n nieuw creatief
elan aan de politiek en aan
het werk van de partij,
maar zij slechts mensen ver
van,gden en ernaar streefden
dat alles in de partij, in de
massa-organisaties, in het cul
turele leven en in de economie
rustig en ordelijk verliep, zon
der dat er correctiemaatrege
len hoefden te worden geno
men.
Op die manier is het belang
rijkste voor een leninistische
partij verloren gegaan: het
vertrouwen van de grote mas
sa in de partij. Een vertrou
wen verworven dankzij een
partijpolitiek waaraan in hoge
mate 't initiatief en de activi
teiten 'an elk individu en van
de grote massa, gericht op de
volledige ontwikkeling van de
socialistische maatschappij,
hebben bijgedragen. Dit kan
alleen maar bereikt worden
met een vrije instemming en
overtuigende instemming door
het volk met de partijpoli
tiek.
Voor ons en voor kameraad
Smrkovsky was dit het hoofd
probleem; het naar waarde
schatten van de leidende rol
van de partij en dit beslissen
de instrument in de socialisti
sche revolutie en in de op
bouw "an het socialisme niet
aan de arbeidersklasse te ont
nemen, zoals in „Instructies"
wordt beweerd...
Ik heb deze brief geschre
ven, omdat hij voor jou be
stemd is, jij die vele jaren
met de partij hebt geleefd en
je daarin hebt ontplooid. Ik
heb deze brief geschreven in
een potging jouw lijden en
verdriet te verzachten op het
voor )u moeilijkste moment,
het moment waarop kameraad
Smrkovsky je niet heeft verla
ten en is heengegaan zonder
zelfs ook maar een teken van
afscheid van de kant van de
partij, waarvoor hij zijn hele
leven nad opgeofferd. Via de
ze brief zou ik je willen zeg
gen dat hij niet voor niets
geleefd heeft. Blijf standvastig
in je overtuiging dat hij niet
als verrader van de partij, -
maar als communist is gestor
ven. Ik vraag je de condiolean-
ties van mij en mijn vrouw te
aanvaarden.
Zoals je je zult kunnen
voorstellen is het leven van
mijn 'rouw, zo dicht naast
mij. zeker niet gemakkelijker
dan mijn eigen leven Wij voe
len ons onteerd zonder ons te
kunnen verdedigen. En dat is
geloof ik, 't meest tregische
aspect van al deze gebeurte
nissen. Ook mijn vrouw en ik
werden uit de partij gestoten.
Maar wij boesteren geen wrok
tegen de partij die veel ster
ker is dan de obstakels die
zich voordoen en wij laten ons
niet ontmoedigen. De partij,
haar beweging en haar ideeën
zijn veel krachtiger. Moge de
eervolle herinnering, aan ka
meraad Smrkovsky gerespec
teerd worden.
A. DUBCEK
VA
tea
ia
:M|
0 Josef Smrkovski.
MOUNT VERMONT V.S.
(AP) De eigenaar van
muziekinstrumentenzaak
Mount Vermont gelooft dat Üj
achter de geheimen is geko.
men waarom het beste snaren
instrument aller tijden zou
zijn: de Stradivarius.
De 64-jarige Robert Tipple
heeft doen weten dat hij dit
bewijzen zal ook, door een
Stradivarius na te bouwen en
zo voortreffelijk dat zelfs de
grootste deskundige het ver
schil niet zal horen.
Tipple zegt dat hij het je.
heim heeft ontdekt van de sa
menstelling van het vernis dat
Stradivarius gebruikte, een
techniek die sinds het midden
van de 18e eeuw vergeten was
geraakt.
De meesterlijke vioolbouwet
uit het Italiaanse Cremona had
nooit te boek gesteld hoe hij
zijn vernis samenstelde, en
toen hij stierf in 1737 ging het
geheim met hem het graf in.
Tipple heeft jaren besteed
om na te gaan hoe Stradivari
us zijn vernis had gemaakt en
nu meent hij het te hebben
gevonden: een vaui de ingre
diënten was een speciaal soort
ijzeroxide dat alleen voor
kwam in de grond bij een be
paalde kleine Italiaan»
stad.
De vernis moet in drie lagen
worden aangebracht en de mid
delste, aldus Tipple, is de
voornaamste want deze moet
dienen als een soort van
tie tussen de eerste en
tweede laag.
Tipple wil nu zijn eigen
Stradivarius gaan bouwen en
daar een jaar over doen. Dan
zal hij te New York trachten
een certificaat van echtheid te
krijgen als deskundigen niet
kunnen vaststellen wat nu een
originele Stradivarius
die van Tipple.
Hij is ervan overtuigd een
meesterwerk te kunnen ver
vaardigen dat de scherpste
toets zal kunnen weerstaan.
Of men nog eens gaat spre
ken van „een echte Pipplearl-
us?" afwachten, zegt de man
uit Mount Vermont.
is, en
(Van een onzer verslaggevers)
VIANEN. „Het binnen-
standsbeleid is de toetssteen
voor de democratiseringswil
van de overheid". Deze uit
spraak van de Groningse pla
noloog prof. dr. J. van de
Berg is bij een groep inwo
ners van het eeuwenoude
stadje Vianen onder Utrecht
ingeslagen.
Terwijl het woord demo
cratisering te pas en te onpas
valt heeft de politiek in Ne
derland de tendens steeds
landelijker te worden, zo
vinden zij. De inspraak aan
de basis komt in het ge
drang. De recente statenver
kiezingen dienden meer als
graadmeter voor het parle
ment, dan ais middel tot in
spraak op provinciaal niveau.
Om de voorkomen dat de
gemeenteraadsverkiezingen
van aanstaande 27 mei de
zelfde „waarde" zouden krij
gen is het nuttig zeer plaat
selijke politieke partijen op
te richten met eigen pro
gramma's, die op lokale pro
blemen zijn toegesneden. In
Vianen ontstond aldius de
„Doelgroep '74-'78" een par
tij zonder landelijke ambi
ties, maar uitsluitend gericht
op het behoud van de leef
baarheid in Vianen.
Het aardige is daarbij dat de
leden (en straks ook de
stemmers) van links tot
rechts afkomstig zijn en in
de „grote politiek" ook aan
hun WD, CHU PvdA, PSP
of welke partij dan ook
trouw zullen blijven.
Woordvoerder drs. Huib
Leeuwenberg (32), ambte
naar op het rijksarchief in
Utrecht vertelt ons waarom.
„Je kiunt", zegt hij, „niet op
de partijprogramma's blind
varen. In de ene gemeente is
de PvdA bereid terwille van
de werkgelegenheid een
stadswal te slopen, in de vol
gende gemeente is de WD
daartoe bereid, zij het dan
om een winkelcentrum te re
aliseren".
Het komt er op neer dat de
ideologie in het groot veelal
niet past op de problematiek
ln het klein.
Doordat de Viaanse Doel
groep geen macro-politieke
ambities heeft kunnen leden
van allerlei partijen zonder
zich te compromitteren toe
treden, aldus drs. Leeuwen
berg.
In Vianen - de door aanbouw
van forensenwoningen snel
uit de stadswallen gegroeide
handelsstad van weleer -
staat de uitbreidingsdrift nog
altijd niet stil. Plannen die
jaren geleden zijn opgesteld
worden nog steeds uitge
voerd alsof er inmiddels
geen mentaliteitsveranderiiig
ten aanzien van het milieu
ontstaan. De Doelgroep wil
nu via een of meer zetels in
de gemeenteraad druk uitoe
fenen op het gemeentebe
stuur om de plannen hier en
daar eens te herzien. „Niet
alleen Vianen, maar vele
kleinere gemeenten hebben
nu eenmaal een gemeentebe
stuur annex gemeenteraad,
die gewend zijn de zaken
onderling te regelen", aldus
drs. Leeuwenberg.
„We willen", zo vervolgt hij,
„de groei in Vianen afrem
men en de leefbaarheid sti
muleren". Zeer bescheiden
heeft men de cijfers "74-'78
achter de naam gezet. Dit om
aan te geven dat het een
experiment is dat zeker nie'
voor de eeuwigheid is be
doeld.
„Want", aldus tenslotte drs.
Leeuwenberg, „als de gewo
ne politieke partijen uit hun
gemeentelijke clubjes 'os
kunnen breken en de proble
matiek zullen herkennen z0'
als wij dat doen, dan is er
veel bereikt. Dan hoeft er
zo vindt hij, „geen extra
„Doelgroep Vianen" te be
staan". Tot 1978 ziet hij ech
ter nog genoeg werk aan il
winkel.
Dorr
derdag 2 mei 1974
MONTREUX De drie
nu toe in Montreux hebben
serieus te nemen kandidaat
verd. Zondagavond was d:
Jasperina de Jong en gister
het Gouden Roos Festival.
De kwaliteit van de 18 pro
gramma's die we nog voor dcjfl
boeg hebben, is uiteraard be
palend of deze drie bovenaan
het lijstje van favorieten zul
len blijven staan. Tot nu toe is
dat bij gebrek aan beter in
elk geval wel zo. De Spanjaar
den verrasten iedereen met
een kort en wat komische
kwaliteiten betreft erg krach
tig programmaatje over een
auditie voor een don Juan-
ROCHESTER (AFP-RTR)
De Amerikaanse filmactrice
Agnes Moorehead is dinsdag
op 67-jarige leeftijd in een
ziekenhuis in Rochester in
Minnesota overleden.
Reeds haar eerste filmoptre
den in 1941 in „Citizen
Kane" waarin zij speelde met
Orson Welles werd een
groot succes. Een jaar later
trad zij met Welles op in „The
magnificent Ambersons". Ver
der speelde zij rollen in „Mrs.
Parkington", „Johnny Belin
da", „How the West was won"
en „All that heaven allows".
In de loop van haar lange
filmcarrière kreeg zij vijf
Rolf Boost: Dr. O, levens
lang vergiftigd (Uitg. Ridder
hof).
In 1954 werd de Berkelse
huisarts O. veroordeeld tot le
venslang. Daarmee viel het
gordijn over een tweetal mys
terieuze gifmoorden, die in het
hele land en daarbuiten onzien
baarden. De vonnissen, die er
op volgden: tweemaal levens
lang, zijn door velen ervaren
als een stuk onbevredigende
rechtspleging. Een van die ve
len is de free-lance journalist
Rolf Boost, wie de zaak dokter
O. eigenlijk nooit met rust
heeft gelaten. Hij heeft zich
na twintig jaar opnieuw in de
zaak van de Berkelse arts ver
diept en hij komt in zijn pa
perback tot. de bevinding, dat
de twee hem aangewreven gif-
moorden in feite niet onomsto
telijk bewezen zijn. Hij
plaatst dan ook de nodtge
vraagtekens, niet alleen bij de
berechting van de huisarts
maar ook bij diens omgeving,
die een muur rondom zich
been blijkt te hebben opge
trokken, waar moeilijk door
been is te breken. Terecht is
sen van zijn conclusies, „dat
bet na zoveel jaar voor de
waarheid nu te laat is". Een
interessante reportage, die
overigens ook riet.» oplost.
H.S.
(Van een onzer verslaggevers)
HILVERSUM Hans van
"Uligenburg zal na 21 mei
zijn programma „Voor
achten" moeten stoppen, dit
ondanks de prima kijk- en
waarderingscijfers. De oorzaak
"jorvan ligt in de hoge kosten,
R-gr» vertelde men ons bij de
Vanaf 4 juni zal men
v °iu tweede journaal een
tootbalquiz uitzenden, die sa
menhangt met de wereldkam
pioenschappen voetbal. Dit is
eigen productie. Zou men
achten plaatsen
Hans van "Willigenburg.