„Er zijn altijd onbeschofte mensen geweest
ONZE
N
„Wie koppelbaas zegt,
rijg ik aan het mes"
Eis uw
wolkje.
campfna
In
De Pri jswi jzer stopt.
Ver lie i
Tottenhi
SCHOUWBURGDIRECTEUR
7Ö\
ZIJN
TURKS FRUIT BEST
BEZOCHTE FILM
0Ü01U
NS: VOOEl
VIER TOI
VERNIELI
Spor
Maar u hebt alle reden
om door te gaan.
üEsr
Ét: bfiji WH
metW®*
TOONTJE VAN E., DE GROTE ONGRIJPBARE
binnenland
buitenland
Informeel
Rationeler
Rapport
Zwendel
Koppelbazen
en hun
praktijken (2)
Bungalow
Campina-koffiemelk,
't wolkje lékker
IT voorde koffie!
natuurlijk lekker r
Sherry
TNO onderzoekt
in Tiel
fluorkinderen
Consumentenbond
Leeghwaterplein 26
Den Haag
Konsumenten Kontakt
Leeuwendaallaan 10
Rijswijk (ZH)
Wireldk
II
Donderdag 11 april 1974
■■Mi
Donderdag 1 april
„Ik heb er bezwaar tegen
om gebrek aan hoffelijkheid
of hoe je het ook noemen
wilt als een algemeen ver
schijnsel van deze tijd te
brandmerken, zoals Stalpers
doet", zegt de directeur van
een schouwburg. Hij heeft an
dere ervaringen. Er is wel
sprake om vanuit een
schouwburg te spreken van
verschillende soorten publiek.
Maar geen enkel soort draagt,
aldus de directeur, ais bijzon
der kenmerk mee de onhoffe
lijkheid. „Er zijn altijd men
sen geweest, die onbeschoft
waren. Maar omdat er meer
mensen zijn gebeurt alles
méér of minder. Valt iets
daardoor mcér of minder op.
Het verhaal over onhoffelijk
heid ging 50 jaar geleden ook
*1 op en zal over 50 jaar nog
opgaan". Hij ziet het dus als
een kwantiteitsprobleem en
niet als een wezenlijk pro
bleem voor deze tijd.
„Als Stalpers zegt - Ja, ik
heb he tverhaal goed gelezen,
want het Interesseert me wel
dat jongeren minder welle
vend zijn dan wij vroeger, dan
vraag ik me af of het juist is
je eigen welievendheidsvor-
men van vroeger als norm te
stellen voor nu. Zelf ben ik
ook opgegroeid in zeer hiërar
chische verhoudingen (baas
knecht); je hield je mond; je
was ondergeschikt; je deed
een deur voor Iemand open uit
andere motieven dan hoffe
lijkheid; uit afhankelijkheid,
want je kon het je niet permit
teren", zo graaft de directeur in
zijn eigen jeugd.
„Zeer zeker Is er ln de
schouwburg een ander gedrags
patroon ontstaan. Op de eer
ste plaats kiezen de jongeren
bewuster een programma. BIJ
Bram en Kreek heb je een
ander publiek dan bij het re
pertoire-toneel. Oorspronkelijk
kwam dat ook wel tot uiting
in de kleding. De gewassen
spijkerpakken en open kragen
tegenover het gclegenheidskos-
tuum. Er is mij voorheen wel
eens gevraagd, heb je daar
geen bezwaar tegen? Ik geef
toe, dat de informele dracht
misschien even wat wennen
was. maar nadenkend heb ik
steeds gezegd: ze hebben ge
lijk. Zelf heb ik altijd verkon
digd: de schouwburg moet een
stuk van je leven zijn; zoiets
als het lenen van een boek.
Stalpers spreekt van smeer
poetsen. Ik heb nog nooit een
klacht gehad van een bezoe
ker, die zei: mijn buurman
stinkt zo! Ja, lomperds heb je
overal. Ook hier wol eens; a
zit er ook vaak een stuk on
handigheid in. Maar die lom
perds zitten evengoed tussen
het exclusief geklede publiek
als tussen het spijkerpak-pu
bliek".
Het exclusief geklede pu
blick wordt steeds kleiner.
Bovendien zijn de scheidslij
nen bij het schouwburgpu
bliek niet te trekken via de
kleding en het uiterlijke ge
drag. Je hebt een wat moei
zaam en ouder wordend pu
bliek voor liet repertoire-to
neel; het operette-publiek is
ook weer een aparte oudere
groep; het mini-theater trekt
een wat intellectualistisch jong
publiek; een andere groep
loopt op het sterrentoneel (bv.
Pirandello met Steenbergen)
en dan heb je nog een abonne
menten-publiek voor de revues.
Maar de gedragscodes van
de verschillende publieken
verschillen weinig.
Ja, de ouderen reageren wat
minder conventioneel en
speelser, maar ze zijn niet
meer luidruchtig; de zaal is
niet vuiler; bij de koffiebar
is er geen sprake van minder
correct gedrag. De minder cor
recte mensen zitten in alle
leeftijdsgroepen. Wat de groe
pen ook gemeen hebben en
wat je vroeger niet had: als de
voorstelling duidelijk onder de
maat is, gaat men de zaai uit".
Zo ei'Vaart de directeur het.
„Stalpers beweert, dat de
klad gekomen is in het zich
zelf in dienst stellen van de
ander. Daar zet ik een groot
vraagteken achter. Ja, het
beeld van de maatschappij is
rationeler. We hebben minder
tijd, waardoor er sprake is
van een minder persoonlijke
benadering. Maar bij het
schouwburgpubliek is die be
reidheid wel aanwezig. Het is
meestal zo: to je doet, zo je
ontmoet".
De kassier, die aan de kassa,
duizenden mensen ziet passe
ren, valt hem bij: „De meeste
mensen zijn erg vriendelijk en
beleefd. Er zijn uitzonderin
gen. Maar ik neem aan, dat
die er altijd geweest zijn. De
meeste mensen reageren ple
zierig, als je het zelf ook bent.
liet heeft met deze tijd weinig
te maken. Ja, er is een lossere
toon, maar geen incorrect
heid"
„Ik praat", aldus de direc
teur, „wat minder hooggeleerd
dan prof. Stalpers, maar wan
neer hij in zijn goed verstaan
bare verhaal op het eind het be
grip „autoriteit" weer invoert,
dan is dat zo'n beladen woord.
„Men is niet meer hoffelijk te
genover „autoriteiten", staat er
te lezen. Als ik uit meer dan
100 programma's ieder jaar een
keuze moet maken, ja, dan
ben ik een autoriteit. Daar ben
ik voor aangesteld. Je pro
beert In wisselwerking met
het publiek tot een goede keu
ze te komen. Maar degenen,
die daar tegenin gaan stellen
zich evengoed ais autoriteit
op. Ik vind wel het jammere
in deze tijd, dat ledereen, die
Iets te zeggen heeft, met een
negatief beladen woord als
„autoriteit" gebrand»
wordt. De pers speelt dan]
ook een rol; al ben ik vooij
controlerende taak van
pers. Maar het gevaar zit e
dat degenen, die iets te zegj]
hebben hun mond houden J
angst. Ze distantiëren zich i
het gedonder. Het werkt ni
lig, want op deze wijze
staan bepaalde dingen
meer", zo lucht de directe
zijn hart.
Hij besluit: „In
schouwburg komen jaarlii
'ond de 100.000 mensen.
kunt dus wel zeggen, dat
een bepaalde indruk van l
publiek in een schouwkr
kan krijgen. En dan moetj
zeggen, dat ik het niet zit
vaar als Stalpers het in
Stem zegt, De gedragspatr
wijken niet zoveel ai
vroeger. Er is wel sprake i
andere gedragsvormen,
die zijn niet minder
Wel speelser en opener".
HENK EGBEIll
(Van een onzer verslaggevers)
„Mjj maken ze niks, jongetje. Geloof dat nou maar. Ik
heb er trouwens ook geen barst zin om er met jou over
te praten, is dat begrepen? Laat de autoriteiten maar
lullen, ze snappen er de ballen niet van. Ik ben gieen
Fraudeur. Ik heb nooit iemand belazerd. Eerljjk, voor
vijfhonderd piek in de week kun je de hele handel van
me overnemen!"
Toontje v. E. (43) heeft
vannacht slecht geslapen. Elke
dag verwacht hij zijn vijfde
hartaanval. Het zweet staat
voortdurend ln dikke parels
op zijn voorhoofd. Maar hij
rookt als een schoorsteen,
middelgrote sigaren. Zijn ge
le overhemd staat tot de na
vel open, hij draagt er een
gestreept polobloesje onder.
In zijn dasspeld schittert een
batterij diamanten. Hij is on
geschoren en in een zure bul.
Eind december 1972, diuis bij
na anderhalf jaar geleden,
heeft de Sociale verzeke
ringsraad (SVR) een geheim,
maar uitgelekt rapport uitge
bracht over de „Ronselaars-
organisatie v. E. te Nijme
gen", waarin deze ziekelijke
man als een miljoenenmani
pulator wordt bestempeld.
Met het uitlenen van Neder
landse arbeidskrachten in
Duitsland zou de door hem
geleide groep ondernemingen
per jaar minstens 16 mil
joen winst maken. Op dat
moment zou v.E. 1700 man
over de grens aan het werk
hebben gehad.
Anton Marie v. E., door som
migen gerekend tot de top
van de Nijmeegse onderwe
reld, stond aan de schand
paal. Pea-s, radio en tv vielen
over hem heen. In alle toon
aarden werd schande over
hem gesproken. Niu zegt hij:
„Och, jongetje, die publiciteit
heeft miij geld opgebracht.
Toen het in de krant kwam,
hebben ze allemaal netjes
hun excuus gemaakt: de So
ciale Verzekeringsraad, het
GAK Nijmegen, zelfs de So
ciaal-Economische Raad!"
Volgens het SVR-rapport
heeft hij jarenlang virtuoos
gegoocheld met firma's,
NVs, BVs en schijnibedrijf-
jes om op die manier gigan
tische bedragen achterover te
drukken. Geld, dat hij in
Duitsland aan loonbelasting
en sociale premies had moe
ten afdTagen. Hij hield het
wel in op het loon van zijn
personeel, maar stak het in
eigen zak. Naar schatting
ƒ.16 miljoen per jaar. Geen
kleinigheid.
Toontje v.E. heeft het altijd
glashard ontkend, ook nu
weer. Hij zegt: „Al die dikke
dossiers over mij, het is voor
negentig procent ambtena-
renfantasie. Ik heb nooit
mensen in Duitsland gehad.
Allemaal leugens en laster.
Toen die kranten over miij
schreven, had ik eigenlijk
recht op sociale bijstand,
vanwege mijn lvaliditeit. Vo
rig jaar heb ik weer wat
kunnen verdienen, in de
handel, maar op het moment
zit ik weer aan de grond, zo
Is dat!"
Overigens maakt het inte
rieur van zijn woning, een
vooroorlogs rijenhuis met er
ker aan de Bruiglhardt van
den Berlglhisitraat in Nijmegen,
Depaald geen armetierige in
druk: zwaar meubilair, geca
pitonneerde deuren, een kast
vol Meiser-porcelein, een du
re zeeslag aan de wand plus
een sjiek geschilderd portret
van een meisje, dat duidelijk
verwantschap heeft met de
m eng leder gehulde juf
frouw, die me heeft binnen
gelaten: Hannie v.R.. volgens
het v.E.-dosaier zijn huis
houdster en concubine.
Na enige tijd brengt Hannie
v.R. koffie. Het kan weer
wat lijden, blijkbaar. Het ge
sprek komt tóch op de kop-
pelbazerij. Toontje, woedend:
„Wlie hier in huis het woord
koppelbaas gebruikt, rijg ik
eigenhandig aan dat mes, is
dat duidelijk!?" Bedoeld mes
heeft veel weg van een sa-
mouraizwaard. Het staat bin
nen zijn handbereik in een
standaard. Vanaf dat moment
spreken we van uitleenbe
drijven.
„Ik wiil je één ding zeggen:
wie tegenwoordig als Neder
lander personeel uitleent in
Duitsland, moet geld mee
brengen. Er is geen droog
brood meer aan verdiend,
jongetje. Of het vroeger an
ders was, kan ik niet weten.
Ik heb er nooit mee te doen
gehad. Maar je hoort wel
eens wat, snap je?"
Hij heeft ook een overtuigde
mening over mensen, die
zich aan Duitse bedrijven la
ten uitlenen. Deze: „Er deugt
geen vijf procent van. Het
zijn allemaal profiteurs. Ze
wisten allemaal, dat het geen
zuivere koek was. Wie van
zijn baas acht Mark uurloon
vraagt, snapt verrekte goed
dat er dan geen premies en
geen belasting betaald wordt.
Ze moeten nou niet de on
schuldige engeltjes gaan uit
hangen!"
Eind 1972, na een uitvoerig
onderzoek door inspecteurs
van de SVR, is hij beschul
digd van een gigantische
m iljoenenzwendelAlle
denkbare instanties hebben
zich met hem beziggehouden,
ook de Fiscale Inlichtingen en
Opsporingsdienst FIOD. Het
GAK Nijmegen sleepte hem
ln april 1972 al voor de kan
tonrechter in Arnhem, die
Toontje v. E. veroordeelde tot
het maximum van 10.000
boete of 100 dagen hechtenis,
maar de uitgeslapen, ongrijp
bare „big boss" ginig in hoger
beroep en hoorde er niets
meer van.
De serieuze vraag is, of hij
beschermd wordt. Voor een
aantal ingewijden, ook ge
zaghebbende en objectieve
functionarissen, is dat geen
vraag meer. Zij vermoeden
het met zekerheid.
Voelt Toontje V.E. zich daar
om zo -zeker op Nederlands
grondgebied, waar men men
sen met 100 belasting
schuld al opbrengt? Hij zegt
cpnieuiw: „Ik heb niets mis
daan. Ais ik geld heb voldoe
ik netjes aan miijn belasting
plichten.
Maar op 7 november 1973
heeft de Vereening van Ra
den van Arbeid nog een lijst
uitgestuurd, persoonlijk ge
richt aan de RvA-voorzitters
in het land, waarop 52 door
Toontje v.E. geleide bedrijf
jes voorkomen, die niet te
vertrouwen zouden zijn. Wat
zegt hij daarop? Alleen dit:
„Man, ze lullen uit hun nek
haren. Ik lach ermee. Laat ze
dan maar met bewijzen bij
Toontje komen. Dat lef heb
ben ze niet!"
Hij is bepaald geen zacht
eitje, deze hartzieke potentië
le steuntrekker, die nog aan
zijn ontbijt moet beginnen:
twee sneetjei komijnekaas
op een bondje („het ontbijt
van een miljonair!") Is hij
nog altijd onverkort actief in
de branche? Volgens officiële
Inlichtingen heeft nog min
stens tot augustus 1973 met
bepaalde bedoelingen zijn
stamboom van bedrijfjes uit
gebreid: o.a. Mantiri Co.
B.V. (12-8-1973) en Metaal-
handel Spier N.V te Haarlem
(23-8-1973).
Zijn reactie: „Dat heeft niks
met uitlenen van personeel
aan Duitsland te maken. Het
zijn gewone handelsonderne
mingen, waarvan de holding
tn Panama zit. Gaat 't jou
verder wat aan?"
Om ons oponthoud ln de
kamer te rekken laat ik ach
teloos wat namen vallen van
figuren uit de „uitleenbran
che". Hij zegt, niemand van
deze lui te kennen en er ook
0 In Mill wordt een niet ge
ringe bungalow gebouwd. Toon
tje van E. weigert toe te geven
dat dit zijn nieuwe onderlcomen
wordt.
geen „zalk" om te geven. Maar
binnen 48 uur blijken sommi
gen van hen vanuit Nijmegen
een telefoontje te hebben ge
had, waarin duidelijke dreige
menten verpakt waren. Het
heeft er alle sohijn van, dat de
„Organisatie v. E." nog altijd
op volle toeren draait. Noord-
Limburgse „concurrenten"
kunnen daarvan een boekje
opendoen. Zij kunnen 1000
„verdienen" door 's nachts om
1 uur aan het Venlose station
te verschijnen. Of echtgeno
tes worden geïntimideerd met
zulke telefonische lieflijkhe
den: „Uw man komt voorlo-
uig niet meer thuis. Als u
hem thuis krijgt, zit zijn lijk
in een koffertje".
Bij brief van 7 november
1973 heeft het bestuur van de
landelijke Vereniging van
Raden van Arbeid erop ge
wezen, „dat het uitlenen en/
of te werk stellen van Neder
landse werknemers in Duits
land weer sterk is toegeno
men". Uit volgende artikelen
moge blijken, dat er ondanks
a) duidelijke „geruststellen
de" beloftes van minister ds.
Boersma (27-12-1972), b) be
paalde aanpassingen in de
Duitse wetgeving, en c) het
„in hoogste staat van paraat
heid" brengen van tal van
Nederlandse controle-instan
ties aan het fenomeen van de
malafide koppelbazerij nog
praktisch NIETS is gedaan.
Volgens officiële, interne
mededelingen wordt zeker
70-80% van de uitleenmarkt
nog steeds door Toontje van
E. en staf van 4 adviseurs
(met naam en toenaam be
kend beheerst en leggen
zijn 14 hoofdagenten, daarin
bijgestaan door 39 agenten
(„Vertreter"), subagenten en
stromannen (eveneens met
naam en toenaam bekend!)
nog dezelfde toegewijdheid
aan de dag als in het najaar
van 1972.
Eind 1972 verplaatste v. E
zich al in een Continental
(beweende prijs: ruim
80.000,-). In de kring van
ambtenaren, dlie zich met
zijn „organisatie" bezighoudt,
gaat het verlhaal van de
SRV-inspecieur, die zich be
leefd door Toontje naar de
treiin liet brengen en hem
onderweg een compliment
maakte over zijn vierwielig
pronkstuk. Toontje, niet mis
van de tongriem, verklaarde
aat hij alweer een nieuwe
oar in bestelling had, hoewel
de onderhavige nog geen
10.000 km had gedraaid. En
toen Toontje de verbaasde
reactie van zijn gast be
speurde, zou hij er als top
punt aan hebben toegevoegd:
„Zie je dan niet, kerel, dat
de asbak bijna vol is?".
Missohien leeft hij er wel
naar! Als je hem moet gelo
ven heeft hij evenals eind
1972 eigenlijk geen inkomen.
Maar in het riante, bosrijke
bungalowpark in Mill, aan de
Surinamelaan, is zijn toe
komstige landhuis in aan
bouw, dat naar schatting ze
ker 500.000,- gaat kosten.
Inclusief zwembad en sauna.
Voor de grond, 12.500 vier
kante meter, heeft hij al
125.000 gulden moeten neer
tellen. „Hier bouwt meneer
Van Osch, uit de Burghardt
van den Bergbstraat in Nij
megen", vertellen de bouw
vakkers gedienstig. Weten
zij veel?
Anton Marie v. E., de on
grijpbare, vraagt: „Laat mij
er alsjeblieft buiten, het is
zo slecht voor mijn gezond
heid. Als ik straks weer in
het ziekenhuis lig en zo'n
zuster komt bij me met een
stuk over mij in jullie krant,
dan ga ik misschien de pijp
uit, snap je?" Inderdaad, dat
is mijn bedoeling niet.
t wordt vervolgd)
(ADVERTENTIE)
MEUWRWieS
AMSTERDAM (ANP)
Hoewel het bioscoopbezoek in
1973 met 6,2 procent is toege
nomen, heeft de Nederlandse
bioscoopbond nog wel verlan
gens.
In het zojuist verschenen
jaarverslag 1973 wordt erop
aangedrongen, dat het film- en
bioscoopbedrijf in het lage
btw-tarief wordt geplaatst.
Voorts wordt gewezen op het
schadelijk effect van de uit
zending van bioscoopfilms
voor de televisie, met manie
op feestdagen en in de week
einden. Tenslotte noemde de
bioscoopbond de huidige situa
tie rond de bioscoopwet on
houdbaar. De bond vindt, dat
regering en parlement do
filmkeuring nu ein,gelijk eens
definitief moeten regelen.
Er waren in 1973 26,5 mil
joen bezoekers, die zorgden
voor een bruto-omzet van 105
miljoen gulden. Nederlandse
speelfilms hebben belangrijk
bijgedragen aan deze gunstiee
ontwikkeling. Zij trokken
liefst 21 procent van het totaal
aantal bezoekers. Onder d»
twintig meest bezochte films
namen Nederlandse produkties
de drie eerste posities in, ach
tereenvolgens „Turks Fruit",
„Bij de beesten af' en Frank
en Eva".
Hoewel ook in 1973 een aan
tal exploitaties moest worden
beëindigd, nam het aantal bio
scopen voor het eerst sinds
vele jaren toe, namelijk van
377 tot 381 (exclusief 12 reis
bioscopen).
(ADVERTENTIE)
Wie Spanje kent,kent Osborne sherry
Caildad Superior
HAARLEM (ANP)
Nederlandse Spoorwegen
ben een bedrag van 401 ij
uitgegeven om verb
aan te brengen in de
toestand van de stations t
Westerveld en IJmuiden op j
lijn Haarlem-IJmulden.
Er was zoveel,vernield datl
het publiek zidh met klacbl
tot de NS wenidlde. Het gil
ste bedrag namelijk f 14Cl
is uitgageven in Velsen-IM
den (Oost) waar een trajl
bouw met wachtkamer is]
reedgekomen. Een halve tol
besteed aan het station ij
terveld. IJmuiden kreeg 'm j
hoofdgebouw een nieuwe
letglroep en de perronkapj
deriglng een opknapbeurt.
De Nederlandse SpoorwiJ
verwaahten dat men n
sportiviteit zal tonen tegej
ver haar elgemdlomimen.
TIEL (ANP) Na i
ting van de fluoridering
het drinkwater in Tiel I
de werkgroep tand- en i
ziekten TNO besloten de|
bitten van ruim 300 kini
tussen de 4,5 en 6 joarl
middel van röntgenfoto! j
te leggen.
Oorspronkelijk werd
gen diit wericsysteem
wat kritiek geuit,
röntgenfoto's schadelijk
het kind zijn.
Intussen wordt getracht!
middel van propaganda j
het gebruik van fliuortablil
en een verandering in I
snoepgewoonten de bertl
resultaten van de gebitten]
de kinderen in Tiel te 11
den
(ADVERTENTIE)
It ja: hl, i
0 Henk Wery en Theo de Jong
Tien weken lang hebben we met u
boodschappen gedaan. Daarbij heb
ben we gezien dat er vaak geweldige
prijsverschillen bestaan - terwijl het
toch dezelfde of gelijksoortige pro-
dukten waren. Want we hebben wel
degelijk produkten vergeleken van
gelijke kwaliteit.
Ook dan bleven de enorme verschil
len in prijs. Dankzij de konkurrentie.
Smaken verschillen. Die hebben we
ook niet met elkaar vergeleken. Wie
'n "dure smaak" heeft moet daar
maar wat extra voor betalen. Maar
weet dan wel: het duurste is écht niet
altijd het beste. Leden van de konsu-
mentenorganisaties wisten dat al
lang.
Vandaag staat de laatste Prijswpi
uw krant. Helaas! Want velen zu|
de Prïjswijzers missen, temeer off
de prijsstijgingen doorgaan.
Maar wel werd duidelijk aangeW
dat we toch wat minder duur kun
leven door scherp op de prijzen te|
ten.
Laten we daarmee doorgaan,
niet op de schijn af te gaan maar®
eens iets goedkopers te proberen J
DEN HAAG (ANP) Het
aantal deelnemers aan sportto-
to nr. 40 bedroeg 423.856.
De inleg was f 980.291 Het
prijzenbedrag f 414.663. le
Prijs: 35 winnaars, die elk
priis° SOO961'80 ontvaneen. 2e
nam wmnaars, die elk f
116.40 ontvangen 3e prijs:
785 winnaars, die elk f 13,10
ontvangen.
"ELSINKJ (SID) Het
toernooi om het wereldkamp?-
W hertf in He,sin"
won Tsjechoslowakijc
me? 7!T J"300 Schouwers
den de periodestan-
rangiiist IT ~Z en voert de
voor a c met acht punten
Unie mct zes.
J>terspeler Vaclav Nedo-
1° <AuNP) - Totten-
i Wedstriid PUr .cft 2iin eerste
van de halve fina"
UEFa toernooi om de
'-eipziêil, Lokomotive
I Bij dé 2~1 gewonnen.
I ói het aWas de stand 2—0
I *en In h van de Engel-
LokomVve h^ft ''^ft
I "loeiijiir f het bijzonder
[beheersten d„ Z. ,I?e Engelsen
I en de openin 1? volkomen
l'ers Ila j*®™8streffer van Pe
lden Was verdiend6" kWar"er d
[|b»Lde<)'?7plvewankelde toen dl
"tand pp rnnuul Coates de kl
teund Tof-0 bra<*t- 'Ge- k|
-"Wiek (er een geestdriftig
Sluwere) Ware" 70.000 toe-
lui ts<.ro herstelden de
zicfh in de tweede
JADVERtent'E)
schl
spel
lerl
de.