Herboren
Wallace
wint aan
invloed
OPIUM-ZAAD AL WEER
IN GROND IN TURKIJE
FRANSE BELEGGERS DOEN IN ANTIEK
Japa
musi
GOKSTAD UIT SFEER VAN MISDAAD
„Speedy" Tolbert heeft de wind eronder
ERASMUS
BIJ BBC
binnenland
buitenland
Grote dingen
Nevada
Geniep
All
m
Hotels
Bijnaam
Negerslaven
Muziek
Komiek
Uitgeput
Whisky
Functioneel
Vermenging
Studenten
VOLLE ZALEN
GODS DWAZEN
LANG NIET GEK
(Van onze correspondent
in Washington)
WASHINGTON Een
jaar of tien geleden behoor
de George Wallace, de gou
verneur van Alabama, in
nette politieke kringen tot
de ongenaakbaren. Hjj was
een van de luidruchtigste
kampioenen van het racis
me.
Twee jaar geleden, toen
Wallace zich ten tweeden male
naar een zekere mate van res-
ging mengen in de nationale
politiek, begon hij te streven
pectabiliteit. Hij was nog
steeds de oude volksopjutter,
maar het racistische jargon
verdween uit zijn redevoerin
gen-
Hij beklaagde zich niet meer
over negers, maar over „ultra-
prógressieve franje", waartoe
negerhaters, indien zij dat
wensten, de zwarte Amerika
nen mochten rekenen. De rol
van Wallace in de presidents
verkiezingen in 1972 werd
wreed beëindigd door Arthur
Bremer die hem in mei van
dat jaar levenegevaarlijk ver
wondde en er de oorzaak van
werd dat Wallace zich de rest
van zijn leven in een rolstoel
zal moeten voortbewegen.
Na het onheil van mei 1972
geniet Wallace de respectabili
teit in de nationale politiek
die weinigen hem bijvoorbeeld
tijdens de regering van John
F. Kennedy zouden hebben
gegund. Edward Kennedy is
bij George Wallace op bezoek
geweest. Hubert Humphrey
heeft hem in Alabama gepre
zen; Henry Jackson heeft be
weerd dat Wallace best vice-
president zou kunnen worden
en ook Richard Nixon heeft
een pelgrimage naar Alabama
gemaakt om de gouverneur te
loven.
Nixons bezoek was verder in
gegeven door de omstandig
heid dat hij zich alleen in het
conservatiefste zuiden kan la
ten zien en horen zonder mas
sale protestdemonstraties te
provoceren.
In 1968 trad Wallace tijdens
de presidentsverkiezingen op
als een soort poltergeist. In de
nek-aan-nek-race tussen
Nixon en Hubert Humphrey
dacht Nixon voldoende kies
mannen te kunnen veroveren
om beide tegenstanders van
het presidentschap af te hou
den.
In die situatie zou hij op zijn
eentje kunnen uitmaken welke
kandidaat zijn steun zou krij
gen en ten koste van welke
concessies. Die vlieger ging
niet op, maar vier jaar later
bleek dat Wallace een geducht
electoraat achter zich had
staan, voornamelijk van onte
vreden kleine mannen en
vrouwen, diie weinig vertrou
wen hebben in de regering,
bitter klagen over linkse on
rustzaaiers en niet ten onrech
te menen dat zij door unfaire
belastingwetten worden uitge
perst.
Wallace zal dit jaar waar
schijnlijk worden herkopen als
gouverneur van de staat Ala
bama en weinigen twijfelen er
aan dat hij in 1976, bij het
tweehonderdjarig bestaan van
de Amerikaanse republiek, op
nieuw een campagne om het
GEORGE WALLACE.
presidentschap zal gaan voe
ren. Volgens politieke experts
in het Wallace-kamp zullen
diens kansen in 1976 groter
zijn dan ooit.
Wallace zal waarschijnlijk niet
de opvolger van Richard
Nixon worden, maar hij zal
zonder twijfel een man van
groot gewicht worden in de
democratische partij, iets wat
zes jaar geleden volmaakt on
denkbaar was-
Er wordt trouwens vandaag
nog getwist over de vraag of
George Wallace genezen is
van zijn racisme, of dat
slechts in zijn redevoeringen
onderdrukt terwille van een
„presidentieel postuur". Voor
zijn trouwe aanhang in Alaba
ma houdt George Wallace
staande „Ik ben niet veran
derd. Het zijn de anderen die
water bij de wijn hebben ge
daan".
Hugh
es
kocht Las Vegas op
LAS VEGAS (NEVADA
ANP) Howard Hughes, de
wonderlijke industrieel en mil
jardair, die man die niemand
ooit schijnt te zien en die voor
het grote publiek eigenlijk in
de eerste plaats de man is die
de filmactrice Jane Russell
heeft ontdekt, heeft voor altijd
rijn stempel op het gok-empi-
rium Las Vegas gedrukt.
Voordat hij in die woestijn-
stad in Nevada in 1966 op
grote schaal onroerend goed
begon op te kopen, had de
plaats de kwalijke reputatie
het operatiegebied te zijn van
de mafia en van de grote mis
dadigers van de oostkust.
„De sterke mogelijkheid be
staat", aldus dir. Albert Johns,
hoogleraar in de politieke we
tenschappen aan de universi
teit van Nevada, „dat Hughes
de hele gokindustrie grondig
heeft veranderd en wel de
goede kant op".
Hughes had Lafl Vegas „res
pectabeler" gemaakt, betere
mensen aangetrokken als pu
bliek en vakantieganger en
aanvaardbaar gemaakt alis
plaats waar je met gevoeg
grote vergaderingen kon hou
den. Donald Digilio, hoofdre
dacteur van de Las Vegas Re
view-journal is het daar hele
maal mee eens.
Door de aankopen van Hug
hes waren tal van lieden met
niet zo'n beste reputatie weg
gegaan uit de streek, soms
was het feit alleen al dat Hug
hes in Las Vegas „grote din
gen deed" genoeg om de stad
een gunstige publiciteit te be
zongen. Maar de excentrieke
manier van doen van de
vreemde rijkaard hadden hier
en daar ook minder prettige
gevolgen.
„Een van de grote verande
ringen", aldus Digilio, „was dat
de mensen van Hughes vonden
diat bij alles wat ze deden
winst moest worden gemaakt.
Vroeger was het niet zo en
wanen de prijzen van hotels
en eethuizen bijvoorbeeld laag
omdat de eigenaren dachten
dat ze hun verlies wel weer
konden goedmaken met wat
het publiek in de speelzalen
vergokte".
De aankomst van Hughes,
althans van zijn medewerkers,
betekende dat een aantal grote
ondernemingen zich in Las
Vegas ging vestigen, maar
voor het zover was, moesten
de wetten van de staat Neva
da worden veranderd.
maakte enige jaren later een
eind aan zijn leven. Dat ge
beurde in zijn woning te Be
verly Hills, in Californië.
De benden hielden zich ta
melijk koest in Las Vegas en
tot gevechten en „terechtstel
lingen" kwam het nagenoeg
nooit. Zoals iemand zei: „De
jongens keken wel uit om de
kip die de gouden eieren leg
de te slachten".
Sinds 1931 was het gokken
officieel toegestaan. De wet
hiertoe werd ingediend door
Philip Tobin, die nog leeft.
Het was zijn bedoeling ge
weest het gokken, door jonge
mensen „oirbaar" te maken en
weg te halen uit de sfeer van
het geniep.
Na de Tweede Wereldoorlog
werd er nog niet veel gegokt
in Las Vegas, maar toen begon
de georganiseerde misdaad in
te zien dat er brood in kon
zitten, en goed ook.
Het eerste luxe hotel, Fla
mingo, werd in 1946 door de
beruchte gangster Ben Siegel
geopend. Andere grote gang
sters volgden zijn voorbeeld.
Siegel, door iedereen „Bugsy"
genoemd, heeft er niet lang
plezier van gehad; een welge
richt schot uit een geweer
De staat Nevada wilde
evenwel in 1958 door talrijke
maatregelen als strengere
drankwetten, straffen op be
drog en dergelijke, de reputa
tie van Las Vegas wat gaan
opvijzelen.
Grote en ingewikkeld in el
kaar zittende maatschappijen
wier aandelen op de beurs
werden verhandeld mochten in
Las Vegas geen casino's meer
stichten omdat het anders te
ingewikkeld was om na te
gaan wie er precies de eige
naars van waren.
Maar de misdadigers bleven
zitten waar ze zaten en ze
gingen er pas verdwijnen toen
Hughes met zijn vele miljoe
nen verscheen, de zaak begon
op te kopen en de grote hotel-
maatschappijen zich in Las
Vegas gingen interesseren om
dat, redeneerden ze „als Hug
hes daar zijn geld insteekt
kan het allemaal niet zo slecht
zijn".
Hilton, Howard Johnson en
Holiday Inn behoorden tot de
gene die naar Las Vegas trok
ken en er hotels gingen neer
zetten. En toen begon Las Ve
gas pas goed te lopen.
De plaatselijke kamer van
koophandel gelooft dat tot aan
1976 de bezettingsgraad der
hotels 90 procent zal zijn en
dat het mogelijk is dat het
aantal kamers met zelfs 10 of
15.000 zal moeten worden uit
gebreid.
„Het gevaar dat er te veel
wordt gebouwd bestaat niet'
aldus de president-directeur
van het Thuraderdfoird Hotel,
Burton Cohen, „omdat de fi
nanciering van binnenuit moet
gebeuren. De grote geldleners
zoals de verzekeringsmaat
schappijen komen niet naar
Las Vegas. Met andere woor
den, er wordt gebouwd naar
mate het vak vindt dat dit
nodig of logisch is".
In 1967 werden de staats
wetten veranderd en mochten
g'rote ondernemingen wel casi
no's stichten in Las Vegas.
Vroeger, zo'n tien jaar gele
den, kwam 85 procent van de
bezoekers a-an Las Vegas uit
Los Angeles en omgeving. Dat
is nu grondig veranderd, er
komen veel meer mensen
thans uit andere grote steden
als New York, Chicago en
Dallas. Vooral in New York
kan men thans op zeer guinsti
ge voorwaarden korte reizen
„all in" naar Las Vegas ma
ken.
Het aantal buitenlanders
met geld op zak is oo-k steeds
meer toegenomen, voorr 1 uit
Japan. Aan de manieren pas
sen ze zich snel aan. Taalpro
blemen zijn er niet in de in
ternationale pretstad van
Amerika.
ISTANBUL - WASHINGTON
(ANP) Hoewel in Turkije
het verbod op de verbouw van
de opium-papaver pas per ok
tober wordt opgeheven, hebben
sommige boeren in hun verlan
gen naar zoete winst op de il
legale markt het zaad al weer
in de grond gestopt.
„Ik heb al gezaaid", aldus
een jonge boer, die onbekend
wenste te blijven omdat de
straf op illegale verbouw nog
steeds drie tot zeven jaar is.
„Onze velden zijn geploegd.
Het zaad is gereed. Wij zouden
morgen planten als de rege
ring ons dat toestond", aldus
de 62-jarige Ibrahim Senturk
woordvoerder van de papaver
verbouwers.
Op krachtig aandringen van
de Verenigde Staten had de
regering a.i. van Nairn Talu in
juni 1972 de verbouw van de
papaver waaraan de opium
wordt onttrokken, verboden.
De Verenigde Staten zegden
economische hulp tot een be
drag van 35 miljoen dollar toe
als compensatie en voor de fi
nanciering van programma's
voor de verbouw van andere
produkten. Maar de Turkse
boeren zeggen dat zij maar
een fractie hebben ontvan
gen.
In de provincies Afyon, Is-
parta, Burdur en Kutahya,
waar de opium voor het ver
bod vandaan kwam, zeggen de
boeren tot de bedelstraf te
zijn gebracht. Volgens de
woordvoerder Senturk verdie
nen de boeren op het centraal
Anatollsche plateau minder
dan vijf procent van wat zij
haalden in de tijd van de pa
paverteelt. Er wil daar niet
veel anders groeien dan die
papaver. De boeren verkochten
ongeveer de helft van hun
opium aan de regering voor 13
dollar per kilo. De rest ging
voor minstens het dubbele
naar de smokkelaars, die er in
Europa en vooral ook in Ame
rika onvoorstelbare winsten op
maakten.
Bij de verkiezingen die vo
rig jaar in Turkije zijn gehou
den, hadden alle partijen op
heffing van het verbod op de
opiumverbouw in hun pro
gramma staan. Nu heeft mi
nister van landbouw Korkut
Vozal meegedeeld dat die op
heffing in oktober een feit zal
zijn.
En dan kan de smokkel naar
het westen weer beginnen,
juist terwijl Amerikaanse,
Franse en Canadese functiona
rissen de commissie van de
Verenigde Naties voor toezicht
op de Verdovende Middelen
vorige week lieten weten, dat
het verbod zo doelmatig was
dat uit Turkije vrijwel geen
opium deze landen meer werd
binnengesmokkeld.
Volgéns Amerikaanse func
tionarissen zou opheffing van
het verbod de Amerikaans-
Turkse betrekkingen ernstig
kunnen schaden en kunnen
leiden tot opschorting van de
Amerikaanse economrache
militaire hulp.
President Nixon heeft i
middels vorige week bij
congres een nieuw wetsvo»!
stel ingediend dat voorziet)
zwaardere straffen en boete
voor handelaren in zwaar veil
dovende middelen, zoals
opiumderivaten heroïne
morfine.
Nixon wil straffen tot
jaar en boeten tot ÏOO.ÖOO dt]]
lar. De minimum straffen zot
dien moeten worden verlag
van vijf jaar tot drie jaar vol
smokkelaars die individ-J
handelen. 1
Juist door het Turkse vel
bod en het oprollen van jl
zogenaamde „French ConneclI
on" (de smokkel via Franknjl
naar de Verenigde State'
was er nagenoeg een einL
gekomen aan de georganisctl
de smokkel, zo zei John Bol
tells, hoofd van de Drug Bii»
cement Administration (fJ
Amerikaanse narcoticsbeetrjj
dimgsdtenst).
LIBERIA GAAT
MODERNISEREN
MONROVIA (AP) In Li
beria, de oudste republiek van
Afrika, is een gerichte cam
pagne op gang om de mensen
aan te sporen harder te wer
ken.
Men kan overal aanplakbil
jetten zien met tekeningen die
overduidelijk zijn, met aan
sporingen als: „Gaan de
slag", en „Werk harder".
William Tolbert, een 60-jari-
ge oud-preker van de kerk
der baptisten, is twee jaar ge
leden president geworden van
Liberia en sindsdien is er in
het land langzaam, veelal nog
als experiment, een beweging
op gang gekomen tot verbete
ring, modernisering, en ook
meer vrijheid.
Het stemrecht geldt nu ook
voor inwoners van 18 jaar, de
bureaucreatie wordt meer ach
ter de broek gezeten, de ge
heime politie krijgt kalm aan
minder macht en de uitwer
kingen van tal van maatrege
len op economisch gebied be
ginnen zich af te tekenen. De
bevolking, groot 1,6 miljoen
zielen, kijkt toe, soms wat
verbaasd, en begint te reage
ren.
Men heeft de president de
bijnaam gegeven van „speedy"
de vlugge jongen. Nu en dan
is hij om 8 uur op de ministe
rie aanwezig om te zien of de
heren ambtenaren van hoog
tot laag, op tijd op het werk
verschijnen. Zijn eigen werk
dag begint ook om dat uur en
hij verwacht dat zijn ministers
en andere medewerkers zich
ook hieraan houden.
Er zijn natuurlijk critici die
vinden dat het allemaal wat
„galerij werk" is dat het land
in feite blijft wat het al jaren
is, een gesloten gemeenschap,
die eigenlijk wordt geleid op
een mafia-achtige manier door
een stel rijke families, alle
deeluitmakend van de enige
politieke partij die Liberia
kent. Maar de weiwillenden
vinden dat het land in bewe
ging is, alhoewel er nog heel
wat zijn die niet precies in de
gaten hebben welke kant het
opgaat.
Liberia is gesticht in 1822
door bevrijde Amerikaanse
nergerslaven die terugkeerden
naar het oude land en met
zich meebrachten het christe
lijke geloof en wat waarden
en gebruiken van de kleine
middenstand van het oude
zuidien der Verenigde Staten.
In 1847 werd Liberia een
onafhankelijke republiek
waarbij de nieuwe burgers, de
„Amerikaanse Liberianen" het
te zeggen hadden over de
puur-Afrikaanse meerderheid
uit het tropische achterland en
dat is nog steeds wel zo.
De bekendste president van
de laatste tijd was wel Willi
am Cacanarat Shadrach Tub
man, een gezellige autocraat
die men niet vaak zag zonder
een dikke sigaar in de mond,
en die 27 jaar aan het bewind
is geweest. Tubman stief in
1971 op 75-jarige leeftijd.
Zijn opvolger William Tol
bert, diie automatisch promo
veerde, was 17 jaar vice-presi
dent geweest. Hij was altijd
wat op de achtergrond geble
ven, niet veel mensen kenden
hem, zeker niet buiten het
land zelf.
William Tolbert, president
van Liberia en zijn echtgenote
in gesprek met president Nixon
tijdens een ontvangst op het
Witte Huis. Het echtpaar Tol
bert u>as een maand in de V.S.
om Liberia onder de aandacht
van Amerikaanse investeerders
te brengen.
kaanse denken. De bankbiljet
ten zijn groen, net zoals de
Amerikaanse.
Maar terwijl Tubman nogal
eens zo'n beetje de komiek en
de artiest uithing, wat hem
nogal wat bijnamen bezorgde,
kwam Tolbert naar voren als
een man met plannen voor de
toekomst, niet overhaast maar
langzaam maar zeker wilde hij
te werk gaan. In die 17 jaren
had hij veel kunnen voorbe
reiden. Sommige noemen hem
iemand die behept is met een
„beheerste bezetenheid".
Bezoekers die voor het eerst
in Monrovia aankomen krijgen
de indruk dat ze in een soort
van miniatuur New York zijn
aangeland. De landsvlag doet
met zijn rood-wit-blauw en
zijn strepen al aan de Ameri-
PARIJS (UPI) Geld is
niet meer in, de beurs is uit
de markt. De handige belegger
doet nu in oude spullen, ge
maakt van hout of textiel en
met spijkers in elkaar getim
merd. Oude meubelen en an
dere zaken gaan in Parijs als
broodjes de deur uit, als ze
maar oud zijn.
Sinds het internationale mo
netaire stelsel eind 1971 met
de eerste devaluatie van de
dollar ineenstortte, zijn de
prijzen in deze sector met
soms wel 800 procent geste
gen.
Het zijn niet alleen Fransen
die hun snel in waarde dalen
de duiten in oude stoelen en
oude tafels steken. Buitenlan
ders, van Japanners tot Per
zen, komen in groten getale de
Franse markt afstropan.
De directeur van de Parijse
bond van antiekhandelaren,
Dominique Jobert, wijst in
zijn antiekwinkel op een sta
pel doeken en zegt: „Die gaan
naar Spanje. Wordt er in dit
tempo verder gekocht, dan zal
er binnen 25 jaar niet veel een goudmijn zitten,
meer op de markt zijn. Onze
bronnen raken al uitgeput. Er rj i
stromen te veel stukken antiek ZjCSVOUCUgC
naar het buitenland, zoals
schilderijen naar Nederland,
Engeland en Italië. 18e-Eeuws
meubilair gaat ook in grote
aantallen naar de Britten. De
Amerikanen prefereren meer
de decoratieve dan de echt
waardevolle stukken", aldus
Jobert.
Een Franse krant publiceer
de onlangs de uitslag van een
onderzoek waaruit duidelijk
naar voren kwam dat zij die
hun geld in antiek steken, op
Een 17-eeuws kabinet ging
in 1965 nog voor 7000 frank
van de hand, dit is circa vier
duizend gulden. Bij het begin
van de monetaire crisis steeg
de waarde van dit stuk antiek
tot het zesvoudige en momen
teel wordt er grif 50.000
frank (ongeveer 30.000 gul
den) voor betaald. Een Lode-
wijk XIV-tafel bracht in 1965
ongeveer negenduizend gulden
op. Sinds men papiergeld is
gaan omzetten in goud, grond,
kunst en antiek is de waarde
van een dergelijk artikel op
gelopen tot eircs 45.000 gul
den.
Schepen volgeladen met an
tiek verlaten dagelijks Parijs
Op de Rive Gauche kan men
arbeiders bezig zien bijvoor
beeld een Lodewijk XlII-zetel
im te pakken om via Marseille
verder verscheept te worden,
een gebeeldhouwde engel voor
Japan en een doek van Mare
Chagall voor New York.
Amerikanen wensen mo
menteel meubelen uit de jaren
twintig, de Japanners zoeken
het meer in de negentiende
eeuw en Duitsers en Zwitsers
«zen vooral op waardevolle
voorwerpen uit de zeventiende
eeuw.
Men zou denken dat de
Franse autoriteiten bevreesd
zijn dat het land wordt leeg
geplunderd, doch dat schijnt
niet zo te zijn. Een veel ge
hoord argument is dat Franse
handelaren de wereld rondrei
zen om het Franse antiek te
rug te kopen, dat dan op
nieuw, maar tegen hogere
prijzen, naar het buitenland
verdwijnt De leek ontgaat de
logica hiervan, maar de devie-
zenhandelaren zullen er wel
meer over kunnen vertellen.
Delen van de hoofdstad, die
200.000 inwoners telt, vertonen
gelijkenis met de zwarte get
to's in de grote Amerikaanse
steden achterbuurten waar
het vies is op straat en de
gebouwen er meer bijhangen
dan bijstaan, zo lijkt het.
Ook de godsdienstoefeningen
op zondag komen in veel op
zichten overeen met die van
het oude zuiden in de V.S.,
met de manier waarop men
muziek maakt en zingt en er
iets gezelligs van maakt.
Tubman was er toch in
geslaagd zijn land, al dan
niet met horten en stoten, te
plaatsen in de 20ste eeuw. Hij
moedigde buitenlandse inves
teerders aan, opende alsmaar
nieuwe scholen en deed zijn
best de Americo-Liberianen
goed samen te doen leven met
de oorspronkelijke bevol
king.
Maar door de grote rubber-
plantages en ijzerertsconces
sies, vergeven aan buitenland
se onderneming, begon Liberia
toch al vrij spoedig en krach
tig economisch van de grond
te koimen en thans is het zo
dat het gemiddelde inkomen
per Liberiaan, 225 dollar per
jaar, een van de hoogste is
van alle Afrikaanse staten.
Tubman was een zeer rijk
man, hij hield van Schotse
whisky, havanna-sigaren en
formele kleren. Er was niet
veel voor nodig om hem in
jaquet met hoge hoed te doen
verschijnen in het openbaar,
hoe warm het ook was.
Tolbert is een eenvoudiger
man die minder van uiterlijk
vertoon houdt, en toen hij op
3 januari 1973 plechtig werd
benoemd tot president ver
soheen hij in een open hemd
zonder das. en daar
weken over gesproken in i
leidenden kringen van
land.
Tolbert wil een nieowt i
functionele gemeen®:hap
bouwen waarin g
wordt naar loon naar
hogere productiviteit, on;
zuchtig optreden en het
ten spel zetten van kr
gens en relaties.
Hij begon met twee
aanstaande figuren van
mans geheime politie
ontslaan, hergaf de voornai
ste politieke gevangen Hei
Fahmbulleh de vrijheid
organiseerde het hele kabinl
President Tolbert heeft tot"
toe vier ministers ontslaf
een cxmdat die altijd te
zijn ministerie verscheen,
omdat hij volgens
een te harde aanval had I
daan op d'e Libanese zaïkenlil
den die in Liberia veel mail
hebben, en twee omdat hij 1
vertrouwen in hen had veil)
ren.
Hij volgt het voorbeeld i
zijn voorganger door te
ken aan de eenwording
twee bevolkingsgroepen enl|
is de eerste president diet
der stamimentalen, in dit gttj
het Kpele, vloeiend spreekt
Er zijn waarnemers
den dat het m Liberia
nieit meer gaat om die
en de nieuwe burgers,
tussen de mensen die
hebben, en de armen,
laatste, de steimmenleden, t
men de meerderheid. Ml
toch is de vermenging derf
vol kin gadelen door assimilij
onderlinge huwelijken enf
onderwijs, steeds meer op f
gekomen en de mensen t
achterstand zijn thans
doordringen tot nagenoeg t
tagen der gemeenschap,
men kan hen aantreffen
in het kabinet en op de 1
versiteit, als docent.
President Tolbert hee
ka doen weten dat
„op de kaart van
staat", en duidelijk ook.
heeft tal van reizen
buitenland gemaakt
moeite gedaan voor onderl
politieke en economische
menwerking. Met de
derhoudt het land ukei
nauwe betrekkingen. Niet IJ
geleden werd te Monrovia]
ambassade der Sowjet-l
geopend. Maar Liberia
Taiwan, Nationalistisch CM
erkennen.
Maar het meest opvalkj
sinds Tolbert het land
wellicht het feit dat in L'M
nu „veel meer kan" dat er
meer openheid is.
De studenten van de t
siteit gaan druk na hoeve'
nieuwe vrijheid zich uitstf
In de twee bladen van
universiteit wordt nu en
rake kritiek geleverd en
den er dingen gezegd
heel niet om liegen.
Zo kon men laatst in
der bladen lezen: „Er zij" 1
ficiële personen die niet i"J
diat zij niet in fraaie villa']
horen te wonen en in du
to's rond te rijdien terv,
grote meerderheid der
king, om president Top"]
woorden te gebruiken,
op een matje ligt en niet a
matras toe is".
Een student zei hief]
„Onder Tubman had dit',
niet gekund. We zijn oP|
goede weg".
EINDHOVEN Een g
I snee Japanner in deze tiji
rock-musical The Man F:
Stomu Yamash'ta (26)
met zijn Red Buddha Th
zich geen bewonderaar
een mismaakte, gebocheldi
lijk veel meer een vorm v
spel.
„Ik wil het publiek beproe
•wat je met humor kunt d<
zegt hij. „Bovendien pro
j jk een dialoog tussen de
i schillende culturen op de
reld tot stand te brengen.
I gezelschap waarmee we
len, oorspronkelijk Japans
opzet, is dan ook intern;
naai geworden: Japanners,
gelsen, Amerikanen, Fran
Canadezen en Italianen".
Op 26 april wordt in de
lips Jubileumlhal (2500 pl
sen) in Eindhoven op vier
dia de première in Neder]
gegeven van dit waarschiji
tiocih wel unieke schouw;
Sedert twee jaar trekt
Man From The East" volle
len in Frankrijk, Italië, Er
lanid en Amerika. Jonge
zijn wilid enthousiast; oude
op de grenslijn van „eultu:
revoluties" ervaren aan
lijve duidelijker wat er aan
hand is. Tot en met 1
worden in Eindhoven de er
Nederlandse voorstellingen
geven; daarna vertrekt de
de Buiddha naar Duitsland
LONDEN Het leven
werken van Erasmus zullen
Goede Vrijdag 12 april
onderwerp zijn van een tele
sie-programma van de BBC.
Het programma, getit
„Erasmus of Rotterdai
wordt geproduceerd door V
non Sproxtoh en omvat t
gedramatiseerd gedeelte
„Se Lof der' Zotheid" en
moderne versie van zijn ai
nieme satire „Julius Exc
sus".
De verteller is James Atk
son, de historicus en theolc
van de universiteit van Sb
field.
Gods Dwazen door W,
Ballinger. Uitgave: Ad M.
Stok. Zuid-Hollandsche Uil
versmaatschappij B.V
Haag. Prijs: f 23,90.
Dichters van grote na
hebben de Ierse Paasopstc
van 1916 bezongen. Schrijv
f van girote naam hebben
vaak lyrische stijil over de h«
I den van de opstand geschil
ven. Terecht, dachten w
want de Paasopstairtd was, o
danks de gebrekkige voort
J raiding, grove fouten tijde
de uitvoering en niet onvt
daohite contacten van de vr!
lieidsstrijiders met Duitslar
®teinidelijk ©en belangrd
keerpunt in de eeuwenlan
I j56 strijd tegen de Brit
onderdrukking.
W. A. Ballinger heeft
„Gods Dw-azen" de titel
ontleend aan een gedicht vi
jy K. Chesterton, die de v-r
«Mdsstrij der-s „the men th
God made mad" no-emde
- ®ebeurtendssen tijdens
Paasdagen van 1916 gebrui
voor een roman. Zijn flitse
geconstrueerd verhaal is g
weven rond de vrijheidsstr
'r^r Deolan O'Donovan. E
J® pur sang: een sterke bei
hnk-e drinker, goede zangi
sentimenteel en dromerig
contacten met vrienden
vriendinnen, maar ook ha:
averzettelijk en bereid 1
net uiterste te gaan als h
erop aan komt.
Donovan ontketent de o
and tegen het machtige E
j getand, bijgestaan door ei
J°eP]e fanatieke mannen, c
®™i kansloos gevecht aanga
B if" gereg°l'd leg«r.
t allimger heeft er een aa
Jtekkeldjk verhaal van
Borland en de i
w jln dramatische dag
zakelijk geportn
vow?' 05 schrijver heeft 1
erna,al bovendien uitget
ven die melancholische
Waarachtig6 sfeer, die m
zoveel geschriften over
j,|.,asopstand aantreft. Door
v"8©®de opbouw van het vi
al heeft Ballinger er ook
^Panning in weten te houdi
i. het boek tenminste
avond uitgelezen.
ANTON THEUNISS1
