„Ze waren allemaal zo vreselijk lief voor me" Botsing tussen twee karakters amro-pierson fund ASTRID CEULEERS (DODDY UIT „DE STILLE KRACHT*'): DR. L. DE JONG BESCHRIJFT PRO F. COHEN EN MR. VISSER amro-pierson find NEGEN TON VOOR SCHRIJVERS Weer onrust op Katendrecht Te weinig animo voor Expogé-fornin binnenland MIIMIIBIIMIIIIII 1 Couperus Lief Amateur Herkennen Karakterrol Brief Marokkanen in hongerstaking reserves toegenomen Aiigola-comité: Kritische NAVO- voorlichting nodig Tolman ziet af van interpellatie papier iw pen Verkeerde indruk Woensdag 3 ap til 1974 lt3 1*5 1 De Bredase Astrid Ceu- leers kon gisterochtend haar normale werk als di rectie-secretaresse wel ver geten. Ze werd eenvoudig overstelpt met felicitaties naar aanleiding van haar televisiedebuut in „De Stil le Kracht" waarvan maan dagavond het eerste deel is uitgezonden. Iedereen was enthousiast over d« wijze waarop zij Doddy, de dochter van de resident van Laboewangi ge stalte had gegeven. „En dan is het eerste deel nog niet eens zo goed als de andere delen", zegt de 20-jarige Astrid. „Het is maar een eerste kennismaking met de perso nen en het echte gebeuren volgt pas in de komende drie afleveringen". In 1972 rea geerde de toen achttienjarige Astrid op een oproep van de AVRO waarin men vroeg om Indische Nederlanders die een rol wilden spelen in dit televisiespel naar het gelijk namige boek van Louis Cou perus. Ze schreef een brief, niet wetend dait dit het begin was van een reeks strenge seleotiss die uitwezen dat zij, van achthonderd briefschrijf sters, de geschiktste figuur was om Doddy te sipeleh. die brief schreef wist ik niet eens dat amateurs zoals ik ook echte rollen konden krij gen". Ze voelde zich echter tussen beroepsspelers als Willem Nijholt, Pleuni Touw, Bob de Lange en Lex van Delden („mijn lievelingsac teur") volkomen op haar ge mak. „Ze gaven me de gelegen heid om het goed te dioen. Ik kreeg de ruimte om te pro beren miijn rol zo goed mo gelijk te vertolken. En het is een heerlijke rol om te spe len. Doddy is een naïef meis je, soms blij, soms boos of verliefd of ondeugend, altijd een beetje dweperig en ro mantisch. Echt een meisje zoals ik me-voorstel dat ze ventienjarige meisjes in diie tijd, rond 1895, in die omge ving, het vroegere ïnddë, wa ren. Ik probeer Doddy uit te beelden op de manier waar op ik denk dat Couperus het bedoeld heeft". van te worden - en ik her kende die passage dan voel de ik me een stuk zeker der". Wat trekt haar zo aan in Couperus „Zijn vermogen om mensen uit te beelden en vooral de sfeer d>ie hij op roept". Astrid heeft, evenals de meeste medewerkers aan het vier delen tellende tele visiespel, herinneringen aan die sfeer. Zij is geboren in Nieuw-Guinea waar haar va der in gouvernementsdienst was. Ze bracht het grootste deel van haar jeugd in Hol- landda door. Haar ouders, die afkomstig zijn uit Neder- lands-ïmdië, spelen in het stuk figurantenrollen, even als haar drie broertjes. Allen zijn verrukt over de produk- tie, die Walter van der Kamp zelf aanmerkt als het beste werk wat hij ooit gele verd heeft „Het klinkt niet origineel, maar het is waar: ik had het echt niet verwacht", zegt Astrid, nog steeds opgetogen als zij vertelt over alle erva ringen die ze de afgelopen tijd heeft gehad. „Ik had hooguit de hoop dat ik een of ander figurantenrolletje zou krijgen, want voordat ik De bedoelingen van Coupe rus zijn Astrid niet vreemd. Al jaren voordat zij ook maar bevroedde dat zij ooit zou meespelen in „De Stille Kracht" was de Haagse schrijver voor haar 's we relds grootste roman-auteur. „Op de middelbare school heb ik een speciaalstudie ge maakt van Couperus. Daarbij behoorde natuurlijk dat je een behoorlijk aantal boeken van hem las. „De Stille Kracht" was daar ook bij. Op de audities heeft me dat wel geholpen. Wanneer ik een bepaalde passage moest voorlezen - Walter van der Kamp ging je dan met zijn hoofd in zijn handen heel lang en strak aan zitten kij ken; om doodzenuwachtig De al vaak geroemde pret tige werksfeer waarin de op namen werden gemaakt, de eenheiid onder de medewer kers door het bijzondere con tact dait de medewerkers met ekaar hadden, worden ook door Astrid weer naar voren gebracht. „Ze waren allemaal zo verschrikkelijk lief voor me. Willem Nijholt is ook in het dagelijks leven een echte broer voor me geworden. Hij heeft hier al een paar maal gelogeerd. ,Dan bakken we Indonesische boekjes voor hem", zegt Astrid, waarna ze een indrukwekkende stapel fotoboeken op tafel legt. Keurig ingeplakte kleurenfo to's waarop Astrid in feeë rieke japonnen met veel strikken en stroken, in veel gelukkige momenten is vast gelegd, met Wiillem, met moeaer, met broertjes, moeder met Willem zonder Astrid enzovoorts. „Ik ben nu een maal erg romantisch. Ik houd van alles wat met sprookjes en romantiek te maken heeft". Naast Couperus noemt ze enkele andere au teurs van haar voorkeur: al lemaal romantici: Lamartine, Goethe, Heine, Byron, Kip ling. „Maar ik zie goed in dat dlit een unieke ervaring is die waarschijnlijk nooit meer terugkomt: Bovendien ben ik, doordat ik Indische - ben, erg gebonden aan mijn type. Ik kan niet elke rol spelen. Ik vraag me ook af of ik het zou kunnen. Ik voelde me in deze rol zo thuis". De liefde voor Couperus heeft Astrid gekregen door haar moeder, die haar al vroeg liet kennismaken met deze schrijver. Mevrouw Ceuleers: „Het is erg belang rijk dat je je in een boek verdiept en niet alleen het verhaal leest. Er gebeurt meer dan alleen maar wat je op het eerste gezicht ziet. Bovendien was het voor mij een ervaring om tussen de decors rond te lopen die de hele wereld van vroeger weer doen leven. Ik geloof dan ook dat dat een van de sterke kanten van het stuk is". De mensen herkennen een heleboel dingen. Maar we zijn nuchter genoeg om ons daardoor niet helemaal te laten meeslepen". In de huiskamer van de familie Ceuleers hangt een schilderijgrote vlakken rijstvelden reiken naar een verre horizon: het is een deel 0 Astrid Ceuleers uit Breda, die de rol van Doddy spoelt 'm het televisiespel „De Stille Kracht van het decor (schilderij uit de villa van de resident) dat Wim Bijmoer aan Astrid schonk. Het wordt gevoegd bdj alle andere herinneringen. Naast gedachten aan hoe fijn het was, bewaart Astrid ook een schat aan ta'stibare herinne ringen in de vorm van foto's, knipsels en een kleöi rood boëkje waarin spelers, came ramensen, souffleuse, gri meur en technici allemaal een persoonlijk woord voor Astrid Ceuleers geschreven hebben. Naast een lang episch gedicht van Willem Nijholt en het naamdicht van een camerman die uitvond: Aandoenlijk - spontaan - te der - romantisch - intelligent - Doddy. regisseur Walter van der Kamp schreef: „Voor Astrid, als dank voor een meer dan voortreffelijke Doddy". JEANNE PEYNENBURG 0 Mr. L. E. Visser, president van de Hoge Raad. EEN VAN DE DROEVIG STE en in een aantal op zichten ook beschamendste episoden uit de Nederlandse oorlogsgeschiedenis is onge twijfeld het gemak waarmee de Duitse bezetters en hun Nederlandse handlangers de voorbereidingen konden tref fen voor de uiteindelijke ver nietiging van de ongeveer 160.000 joodse Nederlanders. Dat verhaal het voorspel vin de deportaties loopt als een rode draad door de eerste helft van het vijfde deel van professor dr. L. de Jongs stu die over de geschiedenis van Nederland in de Tweede We reldoorlog. Twee hoofdfiguren dit de Joodse gemeenschap rclf spelen er hun rollen in: professor dr. D. Cohen, voor zitter van de Joodse Raad, en wr. L. E. Visser, voorzitter van de strijdbare Joodse Coör dinatie Commissie. Eerstgenoemde een domine rende man, die steeds weer boog voor Duitse eisen en maatregelen, omdat hij op recht meende dat daarmee de Joden het best gediend wer den, De laatste, de door de bezetters ontslagen president van de Hoge Raad een vooraanstaand jurist die heer op keer poogde zijn joodse landgenoten wakker te scudden en tot een strijdbaar der houding te brengen. Hij «verde een hopeloze strijd. Cohen en zijn opvattingen Wonnen het. Opvattingen die veel toe bijdroegen dat de Joden langzaam maar zeker Pfflfe's in de Nederlandse sa- wi), mienlevilnig werden. Dat nadat ze allen geregistreerd waren, steeds verder werdern geïsoleerd binnen ons land. Het reizen werd ze verboden, hun bedrijven en zaakjes wer den „overgenomen" een mood woord voor rooi zij moesten gele sterren gaan dra gen, ze mochten niet meer in theaters, parken, openbare vervoermiddelen en openbare gelegenheden komen, tenslotte werden ze in ghetto's samen gebracht. Toen dat eenmaal een feit was geworden, was alles klaar voor de massale deportantle». Mr. Visser begreep van net begin van die bezetting al waarheen de Duitsers dreven. Zijn tegenspeler, professor Co- hen, werd kennelijk in slaap gesust door de ogenschijnlijke gematigheid van de Duitse maatregelen tegen de joden. Hij had niet door, of wilde niet zien, dat elke medewer king aan. de uitvoering van die maatregelen de door hem ge leide Joodse Raad verder deed afglijden. Visser waarschuwde keer- op-keer. Tevergeefs. De Jood se Raad werd een belangrijk instrument in Duitse handen om hun vooropgestelde bedoe ling de vernietiging van de Nederlandse joden vrij ge ruisloos te bereiken. Visser heeft nimmer zijn ontslag als president van de Hoge Raad erkend. Hij was, zo stelde hij door de koningin benoemd. Alleen zij kon hem ontslaan. Toen de diamantair Asscher hem eens aansprak als ex-president van de Hoge Raad repliceerde de strijd vaardige Visser in een volle vergadering ogenblikkelijk en riep hem over de tafel toe: „rund, president buiten dienst". Keer op keer sprak Visser uit dat juist de joden „in deze dagen een leidend beginsel van node hebben, willen wij niet tot een wanke le willoze massa afzakken. Dat beginsel is dat wij moeten weigeren iets te doen wat on ze afscheiding van het overige Nederlandse volk zal bevorde ren". Lodlewijk Ernst Visser was een vrijdenker. Hij was in 1871- in Amersfoort geboren. Zijn vader, een politiek zeei geïnteresseerd man, dreef een groothandel in textiel. Visset studeerde rechten in Utrecht, promoveerde in '94 en zette zijn studies nog enige jaren in Pairijs voort. In '97 wend hij ambtenaar bij het departement van buitenlandse zaken. Vijf jaar later nam hij ontslag. Hij meende niet naar waarde ge schat te worden op dat depar tement, omdait hij niet van aidël was en omdlat hij een jood was. In 1903 werd hij rechter in Rotterdam. Twaalf jaar later werd bij IW van die Hoge Raad. Begin '39 benoem de de konimigimig hem tot pre sident van die Raad. Hij was een eminent jurist. Visser kwam ai voor de oorlog vaak joden te hulp. „De Duitse invasie verraste Visser niet, wel schokte zij hem dieip. „Nederland is", zei hij in de ochtend van 10 mei '40 in een vervroegde ver gadering van de Hoge Raad, „het slachtoffer geworden van een overval, even verraderlijk ais ongemotiveerd". Van meet af aan maakte hij er zich zor gen over dat die nationaal-soci alistische bezetter met zijn maatregelen het volkenrecht zou gaan overtreden, maar, zo meende hij, in dat geval be hoefde de Hoge Raad niet te zwijgen. „Tenslotte hebben wij altijd het toetsimgsrecht", zei hij in juni '40. Visser vond voor dat standpunt geen meer derheid in de Raad. Die meer derheid was het met het colle ge van secretarissen-generaal eens dat men het de bezetter niet te moeilijk inoest maken. Diie meerderheid legde zich la ter zonder één woord vain pro test meer bij die verwijdering van haar voorzitterVele bladzijden en passages in het vijfdle dJeel van De Jongs boek, eerste helft, zijn gewijd aan het optreden van Visser. Steeds anveirenitgbaiairdier wer den die standpunten van hem en Cohen. Twee joodse per soonlijkheden botsten, ja twee levenshoudingen.. Visser schreef Cohen enkele zeer ge- 0 Joden werden langzaam maar zeker paria's in de Neder landse samenleving. harnaiste brieven waainin hij heel duidelijk waarschuwde. Conen legde diie brieven niet eens aan de leden van de Joodse Raad voor. Het volgende, uitvoerige ci taat van de laatste brief aan Cohen, door hem nooit beant woord, is kenmerkend voor de manier waarop Visser tegeno ver de Joodse Raad stond. 30 december schreef hij: (u wilt)van de tegenwoordige situatie het beste maken. Het gaat echter om de manier waarop. Daar ligt de kern van het verschil en tevens de tweesprong waarbij onze we gen, helaas, uiteengaan... Gij meent van de toestand het beste te maken door te trachten, coüte que coüte, van de bezetter zoveel mogelijk verzachtingen te verkrijgen, en hem daartoe dienstbaar te zijn. Dait is mi. een blote uti liteitspolitiek, welke beginse len en normen ontbeert en dam ook niets goeds kan bren gen. Wat toch hebt gij bereikt? Over de maatregelen zelve die ons drukken, zijt gij nooit ge raadpleegd. Allies is buiten je omgegaan volgens het bekende „over u, bij u, zonder u..." Het enige wat gij hebt verkregen, zijn verzachtingen, misschien slechts tijdelijke, op enkele ondergeschikte punten, waar mee gij ongetwijfeld velen een dienst, hebt bewezen. Ik wil je daar de volle maat mee geven. - Maar wat hebt gij daarvoor moeten geven? Gij zijt daar door in zekere zin in dienst van de bezetter getreden en hebt u moeten getroosten, de uitvoerder vain zijn bevelen te zijn. En diaarbij is het zelfs niet gebleven. Erger nog, gij moet optreden als gangmaker voor zijn onderdrukkingspoli tiek... Gij «wet hem met uw weekblad hetp-n tij z:. ge heime en illega o pogingen ons te scheiden uit het nationaal verband en omis in de „Mede delingen van de Joodse Raad" zijn onwettige bedreigingen en vreesaanjagiinigien overbren gen... Is die prijs niiet te boog voor hetgeen verkregen, ja zelfs had hiij wel ooit, voor wat ook, betaald mogen zijn? Het bomt alles toch, zegt gif. Als dait zo is, waartoe dan al uw pogen? Meen niet, dat ik imi mijn inzicht alleen sta. Tal rijke joden vain alle rang en stand (van niet-joden spreek ilk niet) willen niet aanvaar den een houding van de Jood se Raad welke zich uit in hulp en dienstbetoon aan de Bezet ter. Men voelt, soms instinct matig, dat dit niet mag en dat wij joden in geen geval hel pers van de bezetter mogen zijn... Ik vind1 het niet prettig, je dit alles te schrijven. Gij zijt een eter weinigen onzer die inderdaad tot „leiden in staat is en daarom is het zo jammer dat gij al die onschatbare hoe danigheden aanwendt op een wijze die voor zovelen onaan nemelijk is en dpardo ir mede werking uitsluit. Ik had het zo graag anders gewild". Laco niek zet De Jong onder oe?e roerende tekst „Cohen achtte een repliek ocerbodig: Hij antwoordde niet". Jacqu is Levij Dr. L. de Jong. Het Konink rijk der Nederlanden in de Tweede Wereldoorlog. Deel V, eerste helft. Ultg. Staatsuitge verij, pop.ed. 585 pag., 24, DEN HAAG (ANP) In Marokko zijn 46 lyceïsrten, stu denten en leraren, al sinds 17 maart in hongerstaking, zo weet Amnesty International te melden. Hoewel de officiële aanklacht luidt dat ze „een aanslag hebben gepleegd op de binnenlandse veiligheid van de staat" bestaat hun „mis daad" volgens Amnesty slechts uit een schoolstaking tegen de slechte onderwijsmethoden. Amnesty International zegt te weten dat de gezondheids toestand van de politieke ge vangenen in Marciiko over het algemeen kritiek is. (Van onze redactie binnenland) DEN HAAG Het fonds voor de letteren heeft voor dit jaar 903.000 gulden verdeeld over 163 letterkundigen van de 245 die een uitkering had den aangevraagd. Principe-toezeggingen zijn gedaan voor acht stipendia, die maximaal 14.000 gulden bedragen; voor 66 toelagen, die maximaal 5.500 gulden be dragen; en voorwerkbeurzen, die maximaal 10.000 gulden bedragen. Stipendia krijgen in princi pe: H. J. ten Berge, J. Bernlbf, Cees Budding, Jaques Hame link, Gerrit Kouwenaar, Syb- ren Polet, Bert Schierbeek en Dolf Verspoor. De toelagen gaan o.a. naar: Jan Cremer, Jaap Harten, Theo Kars. Mensje van Keulen, Harriet Laurey, Marga Minoo, Paul Rodenko, C. B. Vaandrager en Ellen Warmond. Werkbeurzen zijn o.a. toege kend aan: Bertus Aafjes, Hans Andreus, Jan Blokker, Max Dendermonde, Johnny van Doorn, Noud van den Eeren beemit. Margaretha Ferguson, Ankie Peypers, Dick Peet, Re- maite Rubinstein, Bob den Uyl, Ewalid van Vugt, Mischa de Vreede en Lodewdjk Henri Wiener. LONDEN (ANP) De Britse monetaire reserves zijn de vorige maand met 478 mil joen tot 6.444 miljoen dollar toegenomen na ontvangst van 682 miljoen dollar uit hoofde van valiwtaleninigen, aldus een mededeling van het ministerie van financiën in Londen. Het was de eerste verbetering sinds oktober toen de reserves met 379 miljoen tot 6.761 mil joen dollar toenamen na ont vangst van 357 miljoen aan buitenlandse leningen. In fe bruari verminderden de reser ves met 212 miljoen dollar krachtens valutakredietrege- liiïgen met andere landen, al- dms-het ministerie. ROTTERDAM (ANP) In de Rotterdamse wijk Katen drecht is weer onrust ontstaan, nadat in de Atjebstraat twee bordelen zijn geopend. In een brief aan het college van bur gemeester en wethouders van die Maasstad en aan de officier van justitie schrijft het wijk- orgaan Katendrecht dat de stemming onder de bevolking op het ogenblik bijzonder ge laden is. Het wijtoorgaan vindt dat de gemeente een veel te tolerant beleid voert ten aan zien van bordelen en sexclubs op Katendrecht en wijst de mogelijk ernstige gevolgen vajudit beleid af. AMSTERDAM (ANP) Het Angola-comité heeft de regering gevraagd het Neder landse volk ook te wijzen „op de negatieve kanten van de NAVO, die donderdag aan staande 25 jaar bestaat. In een brief aan premier Den Uyl wijst het comité op de situatie in Portugal en de Portugese kolonies waar „25 jaar NAVO, 25 jaar medeplichtigheid van de NAVO-landen aan de on derdrukking betekent". DEN HAAG (ANP) Het Christelijk-Historisch Tweede- Kamerlid Tolman heeft giste ren afgezien van zijn voorne men, verlof te vragen minister Van der Stee van Landbouw en Visserij te mogen interpel leren over de financiële nood situatie bij de tuinbouw en de visserij als gevolg van de olie crisis. Gedurende het afgelopen weekeinde kondigde het ka merlid dat voornemen aan. Vorige week stelde minister Van der Stee zich welwillend op wat de verlangens van tuinders en vissers betreft en hij deelde mee de kwestie in het kabinet te bespreken'', al dus Tolman voor de aanvang van het kamerdebat over de recente regeringsmaatregelen. „Daarom had ik een interpel latie willen houden". (Van een onzer verslaggevers) BREDA - EINDHOVEN - Een forumbijeenkomst met Eindhovense middelbare scho lieren en leden van de Neder landse Vereniging van Ex- politieke Gevangenen gaat niet door, omdat er te weinig animo bij de leerkrachten be staat. De bijeenkomst zou plaatsvinden in het kader van het jaarlijks congres van de Expogé, dat ditmaal van 11 tot en met 14 juni in Eindhoven wordt gehouden. Secretaris J. Koch van ae organiserende plaatselijke af deling, gelooft dat de afwij zende houding van sommige leerkrachten van Eindhovense middelbare scholen op een verkeerde mentaliteit wijst. Die mentaliteit wordt zijns inziens in de hand gewerkt door het feit dat de georgani seerde herdenking van de ge vallenen in de tweede wereld oorlog op 4 mei sinds een, paar jaar is afgeschaft. Brieven Voor deze rubriek moeten met volledige naam en adres worden ondertekend. Bij publikatie zullen deze vermteld worden. Slechts bij hoge uit zondering zal van deze regel worden afgeweken. Naam en adres zijn dan bij de redactie bekend. Publikatie van brie ven (verkort of onverkort) betekent niet dat de redactie het In alle gevallen eens is met inhoud, c.q. strekking. Het kiomt nogal eens voor dat die .geachte voorzitter van het NïVV, d-e heer Kok onjuis te voorlichtiing geeft. Ik oilteer: NRC, 23 november 73. „Kok en Spit erkennen onjuiste be schuldigingen". (Spitis voor zitter NKV). Deze beschuldi gingen (die dus onjuist wa ren), waren gericht aan het adres van de werkgevers en hielden in dat: „politieke mo tieven een rol hebben ge speeld bij de af,wijzing van het ontwerp-oentraal-akkaord. Verder wierü van de regering vereist, met spoed de prijscon trole te versterken om te voorkomen „dat de maatschap pelijke gieren gaan profiteren van de huidige onzekerheden". Heer Kok gaf toe dat zijn bewering op drijfzand was ge bouwd. Heer Spit beschikte niet over concrete bewijzen van prijsopdrijving". Over goede voorlichting gespro ken. Een uitlating van de heer Klok in een interview met het weekblad „De Vakbeweging". Ik citeer: „Hebben de werkne mer®, diie door hiun bijdrage het bedrijf in stoat hebben gesteld zulke winsten te ma ken, iniiet tenminste evenveel recht op die extra baten als Zij die zelfs in tijden van divi dend-stop toch nog altijd hun aandelen dn wiaarde zien stij gen? (De werknemer die dit leest zal wbl zitten te knarse- tandienü). Ik citeer verder: „De vraag is: Uit welke bron de heer Kok zijn gegevens put. Waarschijnlijk heeft hij niet 'de gegevens van het Cen traal Bureau voor die Statistiek (liees CBS) gehanteerd. Voor de goede orde volgen hierbij de liaagste en hoogste noterin gen per jaar vanaf 1963 van het koen9gecmiddelde dat is samengesteld uit de noterin gen van de aandelen Kon. Olie, Unilever, Philips, Akzo en Hoogovens. Deze groep is genomen omdat de heer Kok in zijn interview uitgaat van de resultaten die met name Unilever, Aikzo en de Kom Shell Groep verleden jaar hebben behaald. Bij dit ge middelde is 1963 gelijk aan. 100. Laagste Hoogste 1963 88 107 1964 106 114 1965 88 111 1966 64 98 1967 65 98 1968 94 133 1969 113 138 1970 '92 122 1971 78 108 1972 88 111 1973 76 119 Ik aiteeir verder: „Hieruit blijkt derhalve dat in vergelij king met 1963 de koersen van die aandelen met gemiddeld 14 procent zijn gedaald. Uit de cijfers van het CBS blijkt dat de heer Kok met zijn uit spraak de leden van het NVV toch wel een verkeerde indruk geeft van de gang van zaken op de effectenbeurs. Zoiets is oneerlijk" (En dat vind ik dan nog heel zacht uitgedrukt. K-BJ. De Stem maandag 18 maart 1974. „Drie NW bonden geven stemadvies". Ik citeer: „De besturen van de Industriebond NW, de Bouwbond NW en de Agrari sche en Voedingsbond NW zullen hun leden adviseren bij de komende Statenverkiezin gen hiun stem uit te brengen op één van de progressieve partijen". Ik dacht dat deze bonden en hun partijen de werknemers mondig willen rraaken. Met de ze methode nemen ze het werk over van de kerken, die vroege*- (nog niet zo lang ge leden) hun discipelen advi seerden op wie ze moesten stemmen. Zijn de bonden bang dat hun leden verkeerd zuilen stemmen, dus niet progressief? Mogen de werknemers dat s.v.p. zelf beslissen? Eerlijker zou zijn hun te vertellen ogen en oren wijd open te zetten. Goed te liezen en te luisteren wat alle politieke partijen te bieden hebben en de keus aan hen zelf over te laten. Dat noem ik mondig maken! BREDA MEVR. K. BRUG- MANS Een op researchfaciliteiten en know-how van beide banken gefundeerd beleggingsfonds. Waarbij de belangen internatio naal gespreid zijn. En de beleggers participeren in het totale pakket van hoogwaardige, zorgvuldig geselekteerde aandelen. solide vermogensbeheer.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1974 | | pagina 13