BELANGRIJKSTE VRAAG VOOR WOENSDAG (STATENVERKIEZINGEN): Blijft Nederland regeerbaar?S THOMASSEN „Autoritair, maar niet bekakt" CDA-partners in verlegenheid iecht Geen baan Tel. 01623-218'! >9211 sl. 01650-3632i| 31659-429 150-2030 508-3151 .PvdA. I tal kiezen is eerlijk delen Uiterst warrig Vertrouwen Sigarenrook Opvolger Benauwd De burgemeester en zijn afscheid van Rotterdam Hart verwa rm en d DOOR CORN. VERHOEVEN HINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN INGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILING EILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN B.V. is importeur sten, wasautomaten iten, fornuizen, wa'. ïoudelijke apparaten li vragen wij een vakbekwamj Pst, waar vaatwassers, was." gepareerd worden. ktrotechniek gewenst. lige funktie met uitstekende Viend, dynamisch bedrijf. eventueel na telefonische feche Dienst (toestel 142). If 14 I Eiken Oost" §01620-25910 trwde 60 pk motor mat öór schijf-achter trommel- tiging en automatische apstoelen Bekleding stof/ brote bagageruimte 370 dm' 50 kg Radiaalbanden stationcar dieseluitvoering .OBIELMIJ. N.V. UTBECHT EEN POSTZEGEL) TEL. 030-44 97 W Hl Cv? i> ;::M Antwerpsestraatweg 313 Bergen op Zoom Tel. (01640) 3 47 75. f Made, Drimmelen, Ooster»1 0 Den Uyl. Wiegel. (Van een onzer redacteuren) DEN HAAG Woens- is een belangrijke dag voor Nederland. Dan worden de Provinciale Staten geko zen. Die Statenverkiezin gen opzich zeggen de mees te mensen niet veel. Dat is een verdrietige zaak, want op provinciaal niveau wordt over heel wat zaken beslist (planologie, milieu, welzijnsvoorzieningen), die van directe invloed zijn op het leefklimaat van ons land. De landspolitiek overschaduwt echter ze ker ditmaal de provinci ale problematiek en dat be tekent, dat de Statenver kiezingen van aanstaande woensdag de eerste lan delijke verkiezingen na het aantreden van het kabi net-Den Uyl als toets steen zullen fungeren voor het kabinetsbeleid. Simpel, erg simpel gesteld gaat het woensdag om de vraag: Den Uyl of Wiegel? Verkiezingen zijn echter meer dan een momentopna me van het politieke krach tenveld. Zij geven tevens aanwijzingen over de regeer- basis van een land op wat langere termijn. Vooral dit laatste aspect maakt de kie zersuitspraak van komende woensdag tot een boeiend gebeuren. Die stembusuitslag zal namelijk van grote in vloed zijn op de vraag, oj Nederland een land blijft, waar met vallen en opstaan een zo goed mogelijk demo cratisch bestel overeind kan worden gehouden dan wel of ook ons land gevaar loopt af te glijden naar die beangsti gende crisissituatie, waarin zoveel westerse democratieën op het ogenblik verkeren. ROB 1 ICcKl opt*;' V-I J-' Uünd £W>1 'Yen, H«t ijshal, Een kakofonie van kreten waarheden die de volgende dag verzinsels bleken.onderling gekibbel Op die crisis in de wester se wereld is ki deze krant reeds herhaaldelijk geatten deerd. Nog eens een korte samenvatting: Amerika, als supermogendheid de natuur lijke leider van het westen, verkeert door het Watergate- schanriaal in opperste ver warring. Het Atlantisch bondgenootschap wordt een wassen neus, de Europese eenheid een schijnvertoning. In Engeland, Denemarken, Zweden en Canada regeren minderheidskabinetten met alle onzekerheid vandien. Italië, geschokt door reeksen schandalen, is nu aan zijn 36-ste naoorlogse kabinet be zig. In Frankrijk moet een zwaar zieke president Pompi dou passief toezien bij het geïntrigeer om de opvolging en in West-Duitsland heeft het prestige van kanselier Branidt een geduchte knauw gekregen dioor verliezen bij plaatselijke verkiezingen. België tenslotte zit nog volop in een kabinetscrisis. Zo diepgaand is de malaise in de westerse wereld - uit gerekend in een tijd, waarin datzelfde westen met gewel dige problemen wordt gecon fronteerd - dat al van vele kaïnten wordt gewaarschuwd tegen een mogelijke herha ling van de dertiger en veer tiger jaren. Toen is in ver scheidene landen door inner lijke verdeeldheid en de on macht van democratische pairtijen de weg vrijgemaakt voor totalitaire regimes. Voor die onvergeeflijke fout iis een verschrikkelijke prijs betaald moeten worden. Wie het geluk heeft tn een vrij land te wonen en zich dus van zijn (morele) stem plicht bewust is, zal woens dag weloverwogen zijn stem willen uitbrengen. Dat is echter gemakkelijker gezegd dan gedaan. Zelden namelijk is het de kiezer zo moeilijk gemaakt om bewust te kie zen als bij deze Statenver kiezingen. Die kiezer ziet zich geplaatst voor een ui terst warrig beeld van partij en en groepen van partijen. Er is, nu al weken lang, een kakofonie van kreten over hem uitgestort. Hij is gecon fronteerd met waarheden, die de volgende dag verzinsels bleken te zijn en met politie ke vriendschappen, waarvan alleen het onderling gekibbel waarheidsgetrouw was. Soms leek het er wel op, of politici bewust doende waren het vertrouwen in de demooratie te ondermijnen Gelukkig echter is er een aantal objectieve feiten, aan de hand waarvan enige orde ning geschapen kan worden in de chaotische partijpolitie ke situatie van vandaag. Daar is allereerst het gege ven, dat de coalitie van P.v.d.A., P.P.R., D'66, KVP en AR waarop het ka binet-Den Uyl steunt, op het ogenblik de enige is waar mee een werkbare regerings meerderheid is samen te stellen. Andere combinaties zijn, zoals begin vorig Jaar bij de langste kabinetsforma tie uit onze parlementaire geschiedenis overduidelijk is gebleken, niet haalbaar. Ster ker nog: de afstand, die toen al bestond tussen de VVD enerzijds en de KVP en AR anderzijds, is door het ver der naar rechts afzwenken van Wiegel alleen maar gro ter geworden. Een grote verkiiezimgsover- winniiinig vain de VVD is daarom alleen een graadme ter voor de onvrede met Den Uyl c.s., maar vormt geen aanzet tot de vorming van eeai amderssoortig, minder progressief kabinet. Die on vrede kan men overigens ook kwijt bij DS'70 (minder oon- servatief) en bij de CHU, de grootste politieke draaitol van de afgelopen maanden. Ook deze partijen zijn echter niet sterk genoeg om samen met de WD de kern te vor men van een nieuwe rege- rinigsoombinaitie. Wie de hoogste prioriteit toekent aan de regeerbaar heid van het land komt daar door automatisch terecht bij de partijen, waarop het hui dige kabinet steunt. Die val len in twee groepen uiteen, de confessionelen (KVP en AR) en de progressieven (PvdA, PPR en D'66). Stem men op de confessionelen be tekent een waarborg inbou wen, dat de progressieven niet al te hard van stapel lopen. Een moeilijkheid ligt hier echter in het feit, dat KVP en AR in een vijftal provincies waaronder Zee land en Brabant zich met de CHU ais één combinatie, het C.D.A., presenteren. Dat is een vorm van politieke acro batiek, die zelfs rotsvaste aanhangers vain de confessio nele partijvorming met verba zing zal vervullen. Met enig vertrouwen in de verdere positiebepaling van KVP en AR zou men echter kunnen stellen, dat stemmen op het C.D.A. een voorwaardelijke steun inhoudt aan het kabi net-Den Uyl. En dan de progressieven. Hier kuninen diegenen het best terecht, die zeker willen zijn van een voortvarend vooruitstrevend beleid. Ook in deze hoek zijn echter ver schillen aantoonbaar, want die progressieve volkspartij, het PAK, is even reëel als het CDA. Onder de gegeven omstandigheden kan stem men op de PvdA wonden ge zien als een votum van ver trouwen in het beleid van premier Den Uyl. Geeft men daarentegen zijn stem aan de PPR, dan wil men daarmee zeggen, dat Den Uyl niiet hard genoeg van stapel loopt. Tegenover deze PPR-hard- lopers staat D'66. Het laat zich echter aanzien, dat de rol van deze partij als on dogmatische vernieuwer is uitgespeeld. Het elan van de Democraten lijkt opgebrand. Als die veronderstelling be waarheid wordt, mag een partij als de KVP c.q. een groep als het CDA zeker niet te veel verliezen. Want dan (winst liigt niet in de lijn der verwachtingen) loopt het ka binet de kans onder druk van links uit balans te raken. En ook zo'n ontwikkeling zou de regeerbaarheid van het land in gevaar bren gen. Het Is allemaal erg ver warrend, toch mag men ho pen, dat de kiezers zich niet van de wijs laten brengen, maar door hun wijze van stemmen zorgen voor een stuk duidelijkheid, dat de meeste politieke partijen zelf (nog) niet hebben kunnen opbrengen. Maar dan wel graag een duidelijkheid, waarmede het land democra tisch regeerbaar blijft. L. LEIJENDEKKER. Zijn vrouw noemt hem „au toritair, maar niet bekakt." Thomassen: „En ik geloof dat ik dat niet ontkennen kan. Het is een eigenschap waar je net zo weinig invloed op hebt als op de vraag of je blauwe of bruine ogen hebt. Ik was eigen lijk liever niet autoritair. Mis schien is het bij mij gepaard ge gaan met een halstarrigheid om resultaten te bereiken. In deze tijd van democratie wordt er mij teveel gediscusieerd en zijn er teveel rapporten. En dan krijg je het gevoel dat je in een kerker zit, waar je uit wilt bre ken. Ik ben te oud, te ongedul dig." De burgemeester van Rotter dam zal tot 1 november op zijn eigen wijze de grootste haven ter wereld verkopen, en zijn metropool leiden. Een taak die ruim 9 jaar geleden begon. Op 1 november is Thomassen voor de 65ste maai jarig en hij vindt het zat. „Niet omdat ik rusten wil, of moe ben, maar ik wil niet op mijn 71ste weggekeken worden." Negen jaar geleden zat hij voor de minister van Binnen landse Zaken (Toxopeus). Thomassen, toen nog burge meester van Enschede, had ei- weinig zin in. „Vindt u het juist om een man te nemen die ruim 55 is als hij begint en die statistisch bekeken dan de meeste ziektedagen heeft, zei ik tegen Toxopeus. En de minister zei: „Nou, je kunt toch niet veel langer als tien jaar burgemeester vain Rotter dam zijn. Want daar is die baan veel te vermoeiend voor". Ik zei: waarom geen man van 45? En Toxopeus zei toen zo'n beetje waar ik op gehoopt had. Hij vroeg: weet u namen? En ik had een papiertje met 7 namen bij me, allemaal men sen van rond de 45. Daar stond Berger op, die burge meester van Groningen we.-d. En Den Uyl, toen nog wethou der van Amsterdam. Die had ik bijzonder graag gezien. Hij is later een uitstekend mi' 's- ter-president geworden. En ook Vrolijk stond op mijn lijstje die nu een heel goeie commissaris van de koningin Thomassen blaast vergenoegd wolken sigarenrook naar het hoge plafond van zijn regenten- achtige werkkamer in het monumentale stadhuis van Rotterdam, waar eerbiedwek kend marmer en dik eikehout samenspannen om de bezoeker nederigheid bij te brengen Met zijn omgeving, zijn prijzi ge kostuum en op de achter grond de plattegrond van Mo loch Rotterdam wekt Thomas sen niet de indruk een zuivere socialist te zijn. Toch stormde hij na een korte carrière als onderwijzer door de rode rijen naar voren, baande zich via de AJC naar de spits, werd in '45 lid val: het Militair Gezag en in het zelfde jaar secretaris van bet politiek overleg waaruit de PvdA geboren werd. In '46 werd de in Amsterdam gebo ren Thomassen - zijn vrouw noemt hem waarschijn .jk Wim - lid van de Tweede Ka mer, in '48 burgemeester van Zaandam, tien jaar later bur gemeester van Enschede en in '61 lid van de Eerste Kamer. Op 22 april 1965 werd hii in Rotterdam geïnstalleerd. On dertussen kreeg hij 5 kinderen en werd hij Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw. Thomassen werd geen grauwe burgervader. Hij schuwde de strijd niet en lag met zijn eigen partij - vooral de jongere lichting - het meeste in de clinch. Het was Thomassen die op eigen houtje de Japanse keizer de Erasmuspenning verleende, waar menigeen die de Rijz in de Zon op zijn huid had voe len branden niet bijster geiuk- kigmeewas. Het was Thomassen die 70.000 uit de gemeentekas haalde om aan de vooravond van zijn pensioen een reis naar het Verre Oosten te ma ken en die hiermee zijn eiger. raad op de tenen trapte. Het was Thomassen die in ok tober '72 een robbertje gir.g knokken op de stoep van zijr, eigen stadhuis met een actie groep die daar stinkende blub ber had neergelegd. Het was Thomassen ln wiens badkuip in april '70 de 25- jarige Ria van Dam zich voor de open deur en het blitslicht vain persfotografen ging was sen om de beroerde sanitaire situatie van haar wijk aan de kaak te stellen. Maar het was ook Thomassen die Enschede zijn TH gaf. die de E-8 en RW 15 erdoor druk te die met zijn stad onver moeibaar ging venten op het Forum Romanum van de we reld, die messcherp en grondig gedocumenteerd zijn tegen standers in de grond kon bo ren en die een levend monu ment werd van bezielde ar- beidisdrift en krachtig bestuur. Hij praat losjes. Een vraag breekt een golfstroom van hoofd- en bijzinnen open die tegen het einde keurig in een conclusie samenkomen. Hoe ziet u om, en waar kijkt u naar uit? „Ik zie vooreerst in dankbaar heid om, voor wat ik heb be leefd, voor die contacten" Ge volgd door een lange monoloog over de highlights in zijn car rière. Thomassen: „Ik was eigenlijk liever niet autoritair". Kunt u een profiel van uw opvolger geven? „Ik geloof niet dat het op de weg van een burgemeester ligt om een profiel van zijn opvol ger te geven. Ik moet hier buiten blijven. Maar ik vraag me wel af of ze een man kunnen krijgen, die het graag wil. Ze staan heus niet op de stoep te dringen, en ze mogen blij zijn als ze er een vinden. Niet dat het een onpopulaire functie is, maar het burge meesterschap is nu zwaarder dan vroeger. De politieke spanningen zijn hier niet ge ring en het is niet eenvoudig om alle problemen te over zien." André van der Louw is ge noemd. Thomassen: „Ik had liever ge had dat u die vraag niet ge steld had. Als Van der Louw het wordt, moet hij het wor den op eigen kracht. En als hij het niet wordt, maar een an der, dan moet die niet gecon fronteerd worden met wat ik heb gezegd. Ik bemoei me er niet mee. Ik wens degenen die moeten beslissen alle wijsheid. Maar ik wil wel zeggen dat ik wel 10 namen heb gehoord en het zou me zeer verbazen als daar niet een uitstekende tus sen zat." Ze zeggen ook van u dat o een vechter bent. „Als iets je fascineert, moet je er telkens op terugkomen. Dit speelt sterker in kleinere ge meenten. Niemand in Rotter dam kan beweren dat Den Haag ons vergeet. Als er een vreemd staatshoofd op bezoek komt, laten ze hem altijd bij ons een paar uur op de boot varen. In Enschede moest ik vechtlustiger zijn om aan mijn trekken te komen. Zonder die vechtlust had ik die TH nooit gekregen." De PvdA? Is dat nog wel uw kind? Thomassen ontsteekt een be schouwing over de essentie van het socialisme „dat van groepszaak volkszaak werd, van arbeiderspartij volkspar tij, van links-vrijzinnig-niet godsdienst een zaak voor al len. Dat geweldige, die de confessionalisering, waardoor een socialisme ontstond dat in alle lagen en in alle levensbe schouwingen paste; waar ook een christen de uitbloei van zijn sociale belevenis in kan herkennen. Die essentie, die is er nog steeds. Het oude socia lisme was een bolwerk en soms een sekte en dit is nu geliquideerd. Maar de veran deringen hebben niet alleen in de socialistische hoek plaats gevonden. O nee. Tien jaar geleden zou je voor gek ver sleten worden als je had ge zegd dat in Nijmegen een sterke influx van maoïstische ideeën zou spelen onder de stu denten van de universiteit. En als iemand mij, toen ik nog in Brabant woonde, had voor speld hoe het katholicisme zou worden, had ik hem gezegd: Man, je droomt! Want ik had dat Roo""» beeld voor ogen. Nu is de katholieke wereld een beeld van bruisende vrij zinnigheid." De PvdA blijft dus uw kind? Maar u hebt er wel vaak ruzie mee. Uw democratische ge aardheid wordt betwijfeld Door socialisten. „Ik behoor tot de generatie diie geneigd is de regels van de democratie strakker vast te houden. Als iemand raadslid wordt, wordt hij in eerste in stantie bestuurder en niet volksvertegenwoordiger. V/at men nu wil is een polarisatie in de raad waardoor geen be stuur meer is dat allen verte genwoordigt, maar slechts een bestuur van de meerderheid. Naar mijn gevoel moet je met alle partijen een redelijk re sultaat kunnen bereiken. Hier in verschil ik van mening met mijn eigen partij. Ik heb al lang gemerkt dat de huidige generatie dit als verouderd be schouwt. Als ik er tijd voor had, zou ik hier tegen in op positie gaan. Maar een man van 64 kan best zeggen: laat ik maar geen strijdende posi tie innemen in een zaak die op het partijcongres is uitge maakt. En in het algemeen komt ieder eerder met zijn eigen partij in spanning dan met een ander. Dat is heus geen monopolie van de PvdA. Waar gaat de wereld naar tos? Naar de knoppen, of naai de glorie? „Ik moet nu voorzichtig praten (zwijgt 15 seconden, blaast rook, een roerloze meditaUe Dan, plots als een rivier die steeds sneller gaat stromen): Enerzijds. dankbaarheid anderzijds komt de ongerust heid sterk op me af.... (schetst vliegensvlug een mens in het jaar 1945 die evolueert van honger, koude oorlog, distribu tie naar het eigen autootje en sherry). „Bij mij overheerst bezorgdheid, ik voelde me be nauwd toen Nixon de Ameri kaanse wapens op scherp zet te. De vraag: oorlog of vrede is nu uiterst hachelijk. Het leven van ontelbaren hangt aan een zijden draad. Het vraagstuk van de wereldbevol king hebben we niet onder de knie. Al die miljarden die te gen het jaar 2000 hier wonen, de aantasting van het milieu, en het meest elementaire pro bleem: voedsel. De bijna on menselijk zware taak om grote steden te runnen. Nederlan ders die nostalgie hebben naar het oude Nederlandsch-Indië, zien Batavia als een veilige, lieve, mooie stad van 300.000 inwoners. Nu zijn er 5 miljoen en de regering weet niet waar het einde is. Dit leidt tot een leven onder zulke ellendige omstandigheden dat je alleen troost kunt vinden in de cyni sche vraag: heb je Bangla Desj gezien? Heb je Pakistan gezien? Nooit, nooit zou ik stadsbestuurder van zo'n stad als Djakarta willen worden. Ik kan ze alleen maar het beste toewensen. Maar hoe dat moet, zie ik niet. Het is een harde waarheid dat de kloof tussen rijk en arm groter wordt, maar toch begint hier in Nederland het publiek zich nu al te keren tegen een maximum snelheid op de weg. Wij zijn dus niet bereid... we willen onbegrensd wegen en benzine, terwijl we weten dat het niet kan. En terwijl we weten dat we zo honderden, duizenden levens kunnen spa ren. Maar we zijn verstrikt in onze eigen, kleine wereld, ter wijl de hongerige wereld ons aanschreeuwt en wij hier doof voor zijn..." U bent het prototype van de manager. Dat vinden we te genwoordig niet juist. „Mijn gevoel is dat uit wel vaart welzijn kan komen, al zijn hier gevaren aan verbon den. Wat family planning aan gaat, moet men zich beroeneii op de farmaceutische indus trie. Wat het voedselprobleem betreft: voedsel voor iedereen zonder kunstmest is ondenk baar. Managerachtige dingen kunnen heel goed dienstbaar zijn en passen in de welzijris- filosofie. Ik begrijp wel dat jonge idealisten zeggen: mooie praatjes, maar je moet leven. O, die beweging is hartverwar mend. Wat dat betreft ben ik een kind van mijn tijd. En spon tane acties kunnen goeie dingen zijn. JAN KOESEN /n het beleid van de re gering geniet de werk gelegenheid, zoals dat heet, de hoogste prioriteit. Dat klinkt mij heel sympathiek in de oren, maar ik verbaas mij er wel eens over, dat iets wat zoveel prioriteit geniet, toch nog tamelijk uit de hand kan lopen; en het is mij ook niet altijd even duidelijk, waarom die prioriteit zo absoluut is. De regering zou bij wijze van spreken subsidie willen geven aan de produktie van overbo dige goederen om toch maar de werkgelegenheid te be vorderen. Misschien wordt een punt bereikt, waarop het be vorderen van de werkgelegen heid de gemeenschap meer kost dan het betalen van een uitkering aan mensen die geen werk hebben. Zoals de zaken er nu voor staan, lijkt het erop de regering in dat geval het offer van een duurdere oplos sing zou brengen. En zij zou dat een offer noemen in ver band met het grote belang dat zij aan de werkgelegenheid hecht. Misschien is dat standpunt juist ten opzichte van veel werknemers. Omdat ook mijn eigen positie min of meer wankel is, kan ik mij onge veer indenken wat iemand voelt, als hij op een kwade morgen verneemt, dat zijn werk overbodig geworden is. Wie zich met zijn werk identi ficeert, krijgt dan allicht het gevoel, dat hij zelf overbodig geworden is. Toch zou ik per soonlijk best eens een tijd willen proberen of aan dit tra gische gevoel niet te wennen valt. Ik geloof de minister president niet op zij n woord, als hij zegt, dat dit een elitair standpunt is en dat mensen een elementaire behoefte heb ben aan een baan. Aan zelf- ontplooiin wel, maar ik vind het nogal bedrieglijk die ge lijk te stellen met het bezit van een baas en een baan. Niet voor niets joeg Wiegel de vakbonden in het harnas en kreeg hij bijval van de baan tjesjagers, toen hij suggereerde dat er misbruik gemaakt wordt van de sociale voorzienin gen. Deze suggestie houdt in, dat niet de elite, die zich im mers in haar baantje fijn ont plooit, maar de zgn. gewone man met de oninteressante rotbaan de uitkering boven het werk prefereert. Het lijkt mij eerder elitair te denken dat de zgn. gewone man wil werken dan dat hij vrij zou willen zijn van baasje en baantje. Ik heb vroeger, toen het le ven nog niet zo duur was, tientallen mensen gekend die niet werkten, vrijgezellen met wat centen of met zoveel pro blemen dat ze, zoals er een zei den helen dag moesten prak- kezeren, maar ook wel mensen met een gezin. Het is nu te laat hen te vragen, waar ze van leefden, maar ze waren zo talrijk, dat die vraag toen niet bij mij opkwam. En zij hoor den niet bepaald tot de elite, tenzij wij daaronder niet meer verstaan: mensen met de bete re banen, maar: mensen zon der enige baan. Bijna dagelijks, wanneer ik naar mijn redelijke interesan te baan fiets, om mij daarin weer eens geducht te ontplooi en, benijd ik die mensen. Ze zijn er nauwelijiks nog, maar hun opvolgers, door sommigen verdacht vin luiheid en klap- loperij, genieten misschien toch ook van hun vrijheid. Als ze ergens onder lijden, zou dat wel eens die verdachtmaking kunnen zijn. Die is misplaatst, want zelfs al zou ze op waar heid berusten, dan nog zouden wij in een tijd, waarin banen schaars worden en baantjesja gers talrijk, degenen die daar vrijwillig van afzien en met een uitkdring genoegen nemen eerder dankbaar moeten zijn. Want zij pakken het probleem van de werkgelegenheid gron dig aan door het arbeidsethos ter discussie te stellen. En dat kan, wanneer inkomen en ar beid niet op een zo benauwen de wijze aan elkaar gekoppeld zijn. Zolang dat wel het geval is, moeten overwegingen als hierboven, hoe serieus ook be doeld, wel een oppervlakkige en, wie weet, elitaire indruk maken, omdat ze niet met werk, maar met geld in ver band gebracht worden. En ook de werkgelegenheid zal wel zo heilig zijn, omdat ze met geld te maken heeft.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1974 | | pagina 19