Vastenactie 1974: „GELD GEVEN IS MAAR MANIER". Deze regering brengt de hoogste en laagste ■nkomens toch maar mooi *n eindje r* dichtfiï* bÜ dlcüilf f Energiecrisis en stijgende J Enquête onder alleenstaande zwangere meisjes Schietpartij op Katendrecht binnenland buitenland Gelukkig Strijd en Schakeltje „Links" Onmacht Architectuur prijzen uitgereikt Motorweek- einde in RAI Griekse zanger gearresteerd Vijf jaar voor overvallers Kinderen in stro verbrand Nederlander 111 België veroordeeld papier w pen Stookolie in Nieuwe Maas De verzekerings maatschappijen en de fiscale recherche Overleefd Als je achter Joop den Uyl staat ga je stemmen, 27 maart» Stinkende Donge Eeuwfeest Pro Rege Horecapersoneel boos op kabinet Donderdag 21 maart 1974 W Vastenactie 1974. Voor een beetje actievoerder is het eigenljjk routinewerk geworden. Wat is het pro ject dit jaar? „De verbete ring van de levensvoor waarden van de arme boe ren en landarbeiders in een stuk of zeven Latqnsameri- kaanse landen". Eén pro ject voor het hele bisdom Breda. Da's praktisch. Hoe veel moet er op tafel ko men? Iets meer dan een half miljoen. O.K. Zijn de vastenzakjes rondgedeeld? De folders? Zjjn de nodige verenigingen ingescha keld? Hebben we een aan gepaste liturgische dienst? Alles geregeld? Nou, dan zit het wel rond. Tegen Pa sen heeft het bisdom Breda zjjn 540.000 gulden wel bij elkaar. En da's dan dat. En als het in de andere bisdommen ook lekker loopt, dan doet katholiek Neder land weer vlot zijn 7 of mis schien wel 8 miljoen gulden (want vooruitgang moet er zijn) aan vastenoffer in de bedelnap van dte derde we reld. Mooie zaak, hoor. Daar niet van. Die zeven miljoen zijn zeker welkom en het is beter te geven dan te ont vangen. En dan, wat merken wij er hier nou eigenlijk van? Toch niets. Die paar gulden, daar hoeft in dit land nagenoeg niemand iets voor te laten staan. Maar mu een andere vraag: wordt men er daar in die ontwikkelingslanden eigen lijk wel veel wijzer van? We geven mat z'n allen nu al jaren onze bijdragen aan vasten- en andere acties. Maar de beruchte „kloof tus sen Arm en Rijk" in de we reld wordt alleen maar gro ter en dieper. Twee kanttekeningen dus bij onze vastenactie: wijzelf merken er nauwelijks iets van en de mensen in de derde wereld worden er nauwelijks iets wijzer van. Uiteraard gaat het er ons nu niet om dat men tot de conclusie komt: schaf die actie dus maar af. Die 7 of 8 miljoen zijn niet overbodig, het is alleen veel te weinig. Er zou veel meer moeten gebeuren en iets anders dan geld ge ven. gekleed en de situatie ziet er doorgaans beter uit dan b.v. in de Sahelilanden waar hon gersnood heerst". Maar de armoede, onder drukking, rechteloosheid, werkloosheid en ooderont- wikkelinig zijn monstrueus groot op het Latijmsameri- kaanse contingent. Nu is het eigenaardige met dit soort ellende en onrecht: wie het niet wil zien, ziet het ook niet. Het enige excuus dat men kan hebben is dat men niet beter weet, Dat geldt voor die ongeveer 150 mil joen boeren en landarbeiders in Latijns-Amesrika en dat geldt voor velen hier. Iets geven aan een actie voor hongerige kinderen in Afrika of voor haveloze bedelmas- sa's in Bamgladesj heeft voor de meesten van ons nog iets vertrouwds. Maar bij steeds meer klei ne boeren in Latijms-Ameri- ka gaat het niet alleen maar om eten, drinken en kleren. Die mensen willen met ons geld hun organisaties sterk maken en strijden tegen het oma-echt, de uitbuiting waar onder ze lijden. Dat is toch wel iets anders dan vechten voor een hap rijst. Bas Rentmeester: „Als je dat zo aan de mensen hier (Bas Rentmeester werkt in de noordwesthoek van Bra bant Ad Mol in de dekenaten Breda en Oosterhout) laat zien, dan heb ik toch wel de indruk dat men zich in be- christelijke federatie van boerenorganisaties in Caracas vraagt van christe nen in Europa. De Vastenac tie gaat er prat op dat haar projecten ontworpen en aan gedragen moeten worden door de gemeenschappen die men wil helpen, zoals mr. C. Schelfhout, viee-voórzitter van de vastenactie heeft ge zegd. Ad Mol: „De methode die we in de Vastenactie willen hanteren is dezelfde als die welke de vakbonden en boe renorganisaties in Latijns- Amerika gebruiken. Eerst vooral informatie geven, de mensen laten zien hoe de situatie daar is, zodat men zich ervan bewust wordt, gaat beseffen wat er eigen- Mik aan de hand is. Dan koon je tot gesprekken, waarin men gaat oordelen, stelling nemen, partij gaat kiezen, solidair wordt. En dan kom je echt bewust tot actie, ga je meewerken aan een oplos- «ainig". Wie zich echt in deze za ken verdiept krijgt ook als vanzelf in de gaten hoezeer hij zelf bij het lot van die landarbeiders in Columbia of Mexico betrokken is. Hij gaat inzien dat hij als een klein schakeltje het maat schappelijk en economisch systeem waar die landarbei ders de dupe van worden mede zelf in stand houdt. Hij gaat inzien dat niet alleen die grootgrondbezitters in 9 Landarbeiders ergens op een „ho-eienda" van een groot, grondbezitter in Latijns-Amerika. Met drie mensen die inten sief met de vastenactie bezig zijn hebben We gepraat over de vraag wat er dan meer moet gebeuren. Twee pasto rale werkers voor de dienst van de kerk aan de samenle ving. Ad Mol en Bas Rent meester, en de secretaris van de Diocesane Raad voor mis sie en ontwikkelingssamen werking, pater A. Verschure. Ze zijn alle drie erg ge lukkig met het project dat het bisdom Breda heeft toe gewezen gekeregen. Ad Mol: „Dat project vraagt geld. Natuurlijk, die landbouworganisaties daar in Latijns-Amerika hebben geld nodig. Maar waarvoor heb ben ze dat geld nodig? Dat is de kem-kwestie van de vas tenactie in ons bisdom. Vroe ger moest bv. een missiona ris een nieuw gebouw heb ben. Nou, je liet op een paar dia's het krot zien waarin hij moest werken en iedereen snapte dat daar een nieuw gebouw moest komen. En het kwam er, dat was geen punt. Je hebt het nog wel met b.v. de Afrikaanse hongergebie- den. Daar voelen de mensen zich eerder door aangespro ken". Rentmeester: „In filmpjes over Latijns-Amerika zie je niet zozeer hongerige men- son. Men gaat er redelijk paalde zin voelt aangespro ken. Als men hoort over die onderdrukking van vakbon den en (land) arbeiders, dan herinnert men zich nl. vaak de vooroorlogse toestanden hier". Maar Rentmeester, Mol en Verschuren en vele anderen die bezig zijn met de vasten actie (maar ook met ander ontwikkelingswerk) willen verder gaan. Kort gezegd, ze willen de mensen hier laten zien dat ze zelf iets te ma ken hebben met de toestan den waarin bijvoorbeeld die boeren en landarbeiders in Latijns-Amerika moeten le ven. De vastenactie is in hun ogen op de allereerste plaats een beroep van die mensen daar op de christenen hier. Een beroep op hun solidari teit, want christenen moeten het toch opnemen voor ar men, hongerlijders, onder drukten, gevangenen? Jawel, maar realiseren die katho lieken van het bisdom Breda die straks, hopelijk, hun ruim half miljoen voor die Latijnsamerika landar beiders en boeren geven, zich wel dat ze daarmee steun geven aan wat in die landen „opruiende", „revo lutionaire", „subversieve" en zelfs „communistische acti viteiten worden genoemd? Dat is minder onschuldig dan blote zwartjes in een broekje steken. Toch is het dat wat die 0 Vastenactie 1974: „Samen bouwen". Ad Mol: „Ja, het komt hier en daar nogal „links" over. Het zou mij dan ook niet verbazen als het financiële resultaat dit jaar zou tegen vallen in sommige plaatsen" Bas Rentmeester verwacht dergelijke tegenvallers niet zo gauw en pater Verschuren merkt op dat ook in vorige jaren, zeker in het bisdom Breda, al van die „politiek geladen" projecten in de vas tenactie zaten, zo goed als in andere acties. Pater Verschuren: „Er Ss geduld voor nodig. Als je er bij de mensen maar voortdu rend hamert op hun verant woordelijkheid voor de derde wereld en daarmee Iaat zien hun verantwoordelijkheid voor elkaar, dan zullen daar uit op den duur groepen ont staan, dat hoop je. .Basisgroepen", vult Bas Rentmeester aan. „Het inzicht moet groeien dat wij hier veel vaoi de derde we reld kunnen leren,- bijvoor beeld, het ontstaan en het werken van basisgemeen schappen" (groepen gelovi- ten dwars door de bestaande structuren heen, die bezig houden met de strijd tegen onderdruk king, onrecht, en machtsmis bruik in de maatschappij, geïnspireerd /door het evan gelie) Pater Verschuren„Wij moeten daar nieuwe inspira tie halen. De theologen heb ben dat al langer in de ga ten. Er komt al veel goeds aan nieuwe gedachten daar vandaan hierheen, zoals de theologie van de bevrijding en de praktijk van die basis- gemeenschappen". Ad Mol: „Maar bij de ge wone gelovige mensen hier leeft dat niet. Net zoals men da-ar in een bewustwordings proces zit, moet men zich hier ook bewust worden van het onrecht, waar wij hier zelf aan meedoen. En dan kom je onvermijdelijk te recht bij een politieke keuze. Dan moetje, vind ik, bijvoor beeld deze regering steunen als ze iets wil ondernemen tegen de multinationale on dernemingen, die teveel macht hebben, hier cu in de derde wereld". Ecuador, die fabrikanten en die handelaren, maar ook hijzelf profiteert van het feit dat die landarbeider diaar wordt uitgebuit, onder betaald (als hij al werk heeft) en als slaaf wordt be handeld. De produkten die in Columbia, in heel Latijns- Amerika, ja, in wat wij de „derde wereld" noemen, zo goedkoop worden gekocht (omdat b.v. de landarbeiders d-aar toch bijna niets kosten.) die produkten kopen wij el ke week in onze supermark ten. Wie werkelijk solidair wordt met die rechteloze boeren in Latijns-Amerika, ontdekt in zijn eigen omge ving ook verdrukte mede mensen., met te weinig rech ten, die niet aan bod komen omdaj; ze bv. niet produktief zijn. Wordt het dan niet zoals Ad Mol zegt: „Je bent erbij betrokken en dan is geld ge ven slechts één manier om dat te uiten. Je komt dan ook terecht bij je relaties in het bedrijf waar je werkt, in je gezin, in de gemeenteraad, in je vakbond". Maar als je de mensen zo nadrukkelijk voor een keuze stelt als vastenactievoerders, loop je dan niet het risico dat er ook mensen zeggen: daar ben ik het niet mee eens, daar geef ik niet aan? Pater Verschuren: „Als je iets over hebt voor de ont wikkelingslanden, moet je ook niet doorgaan met al maar meer loon te eisen, bij voorbeeld". Bas Rentmeester: „Toch is er bij veel mensen, vaak nog sluimerend al een gevoel voor die zaken aanwezig. Maar tegelijk een gevoel van onmacht". Ad Mol: „Maar dat gevoel van onmacht is niet zo vreemd. Neem nu de preek in het weekend. Als pastor roep je dan vaak andere ge voelens op dan vroeger, je bezielt de mensen, legt kie nen voor een nieuwe menta liteit, gewoon doordat je an dere dingen zegt dan vroe ger. Je laat zien dat geloof ook waargemaakt moet en kan- worden. De pastor wekt dan iets op bij de mensen, maar na de dienst staan ze daar, en ze gaan naar huis, zonder dat er verder iets gebeurt. Ze moeten hulp, methodes aangereikt krijgen hoe je dat svangelie dan thuis en in die maatschappij moet waarma ken. In kleine groepjes ge beurt dat al wel, in vastenac- iegroepen her en der in het bisdom bijvoorbeeld. Dit soort groepjes proberen we vast te houden, en ook na een vastenactie vruchtbaai' te laten werkenê,. Bas Rentmeester: „daar moet het naartoe, naar wat bisschop Ernst zo benadrukt: die eigen verantwoordelijk heid van de gelovigen". JAN LANDMAN. (Van een onzer verslaggevers) TILBURG Onder de 406 ongehuwde zwangere meisjes, die zich in 1971 tot een instel ling voor ongehuwde moeder- j zorg hebben gemeld, is een enquête gehouden naar hun le- vensomstandighedcn en sociale achtergrond. Enkele conclu sies:. verreweg de meeste meis jes kwamen uit een volledig, en naar huin zeggen, harmo nisch gezin; de meeste meisjes hadden veel tijd nodig om hun zwan gerschap te ontdekken; 29% deed er zelfs drie maanden of nog langer over. Velen waren te laat voor een eventuele ab ortus waaraan bijna alle meis jes wel hadden gedacht; ongeveer eenderdie van de meisjes was van plan het kind na de geboorte af te staan; de vader van het kind was in bijna alle gevallen bekend. In 60% van de gevallen be stond zelfs een langdurige, vaste relatie met hem; de helft van de meisjes, die werkten, nam na de ontdek king van de zwangerschap uit eigen beweging ontslag en kon UTRECHT (ANP) Nadat minister Gruyters van Volks huisvesting en Ruimtelijke Ordening gisteren irn Utrecht de Internationale Bouwbeurs 1974 had geopend, heeft hij later op de ochtend een aantal architectuurprijzen uitgereikt, die voor het derde achtereen volgende jaar zijn toegekend door de Etemitgroep uit de Beneluxlanden en Groot-Brit- tainnië. De eerste prijs ging naar de Brit Tom Kay uit Landen. AMSTERDAM (ANP) Vandaag zullen voor de derde maal de poorten voor het pu bliek opengaan van het RAI motorweekeimde in de Zuid en Westhal van het RAI-ge' bouw in Amsterdam. Onge veer 55 exposanten zullen dan een vrijwel volledig overzicht geven van het huidige aanbod van motorfietsen in ons land. De organisators verwachten veel belangstelling voor dit evenement. Twee jaar geleden bezochten ruim 46.000 mensen een driedaagse manifestatie. ATHENE (AFP) De mili taire politie heeft in de nacht van dinsdag op woensdag de jonge, populaire Griekse zan ger Manolis Mitsias gearres teerd bij het verlaten van de nachtclub in Athene waar hij optrad. Dit is van familieleden van Mitsias vernomen. Mitsias, die zich o.a. gespe cialiseerd had in de liederen van Mikis Theodorakis, be hoorde de laatste maanden tot de vedettes die het grootste applaus oogstten in het Plaka- kwartier waar de meeste nachtclubs van de hoofdstad zijn. AMSTERDAM (ANP) De rechtbank in Amsterdam heeft gisteren zowel de 30-jarige metselaar Rudolf J. H. als de 21-jarige monteur Harold R. H. H. A beiden uit Amster dam, wegens het plegen van een- rooi'ovrva! op een siga renwinkel, waarbij de eigena res door een steek met een beitel om het leven kwam, veroordeeld tot vijf jaar ge vangenisstraf met aftrek. Tegen de metselaar was tien jaar geëist. Tegen dé monteur acht jaar. De 30-jarige Louise M. A. die samen met de man nen de overval had gepleegd, werd na een eis van vier jaar met aftrek veroordeeld tot drie jaar en zes maanden met aftrek. geen redht dioen gelden op een werkloosheidsuitkering. Veel meisjes kampten daardoor met materiële problemen. Deze conclusies vindt men terug in het rapport „Alleen staande zwangere vrouwen" dat naar aanleiding van het 01HrtZ°^nderz£!kS is onderno men door het Instituut voor Arbeidsvraagstukken in Til burg met financiële medewer king vain het ministerie van C.R.M., het sociologisch insti tuut van de Katholieke Hoge school in Tilburg en het Ko ningin Juliana Fonds. WARSCHAU (DPA) Vijf jongens in de leeftijd van 6 tot 12 jaar zijn in een dorp bij het Poolse Opole bij een brand in een hoop stro omge komen. De brandweer wist niet dat de kinderen in het stroo spoelden en had bij het blussen niets van hun aanwe zigheid opgemerkt. De jongens hadden een hol gemaakt in het stro en hadden aan niemand de plaats van hun spel verra den. BRUSSEL (ANP) De correctionele rechtbank van Veurne heeft de Nederlander P. S. uit Maastricht veroor deeld tot een gevangenisstraf van zeven jaar en negen maanden. S. kreeg die zware straf voor een reeks van in braken (72 in totaal) die hij in België heeft gepleegd, voor namelijk tussen oktober 1971 en februari 1973. S. had het voornamelijk voorzien op on derwijsinstellingen. Hij werd in februari van het vorige jaar in Nieuwpoort op heterdaad betrapt. Brieven voor deze rubriek moeten nfet volledige naam en adres worden ondertekend. Bij publikatie zullen dezf vermeld worden. Slechts bij hoge uit zondering zal van deze regel worden afgeweken. Naam en adres zijn dan bij de redactie bekènd. Publikatie van brie ven (verkort of onverkort) betekent niet dat de redactie het in alle gevallen "*nns is met inhoud, c.q. strekking. ROTTERDAM (ANP) - Enkele honderden tonnen stookolie zijn als gevolg van een aanvaring terechtgekomen in het water van de Nieuwe Maas. Omdat de twee kapi teins elkaar niet begrepen bot sten ter hoogte van die dokha ven het met 730 ton olie gela den binnenschip „Stephen" te gen het Israëlische m.s. „Pal- mah van 3.000 ton. Daarbij sloeg een van de olietanks van de „Stephen" lek. DEN HAAG (ANP) Het is nog niet zeker of die scha deverzekeringsbedrijven de Fiscale Inlichtingen- en Opspo ringsdienst (FIOD) op grond van de uitspraak van de Rot terdamse rechter, ook inzage van de boeken zullen geven. Dit heeft het voorlichtingsbu reau van de verzekeringsmaat schappijen in Den Haag ver klaard. Het vonnis, dat de rechtbank in Rotterdam tegen de verzekeringsmaatschappij Stad Rotterdam heeft gewezen waarvan wij gisteren melding maakten, zal eerst door de unie van schadeverzekeraars worden bestudeerd. Het hangt van de uitslag van deze studie af, welke gedragslijn men zal volgen. DOOR ondergronds vallend gesteente zijn in de kloofgoud. mijn bij Johannesburg veer tien mijnwerkers op 1.950 me ter diepte van de buitenwe reld afgesloten. Het kan vier dagen duren voor men hen bereikt heeft. Zaterdagavond kwam de kwestie van het bejaardencen trum in Prinsenbeek weer in Brandpunt voor de televisie. De politieus-in-ruste C. Egas begon in de uitzending met te zeggen: „Het is natuurlijk weer een stichting, de meest ondemocratische organisatie vorm die wij kennen". Deze opmerking kreeg wei nig aandacht en dat is jam mer, want de stichting als or ganisatievorm voor een activi trit is steeds meer een bron van ellende. De stichting stamt uit de regententijd, toen brave bui gers minzaam tot liefdadigheid besloten door het oprichten van een ziekenhuis, een school, een bejaardenhofje of een weeshuis. Zij brachten voor zo'n instelling het beno digde geld bijeen. Nu was liefdadigheid mooi maar onverplicht: wie van de liefdadigheid profiteerde wie met liefdadigheid werd „bedeeld" kreeg een gunst, maar de bedeelde had geen enkel reijht. De bedeelde moest nederig afwachten, wat de liefdadige medemens over hem en zonder hem besliste. Om nu te voorkomen dat na verloop van tijd het geld toch anders besteed zou worden dan de liefdadige initiatiefne mers voor ogen Jiad gestaan, vond men de stichting uit, een rechtsvorm waarbij de wel doeners niet verder gebonden waren dan het stichtingskapi taal groot was (er is geen hoofdelijke aansprakelijkheid) en waarbij het bestuur zich zelf zonder enige invloed van buiten vormt, in standhoudt en aanvult. Er zijn geen leden die enige invloed kunnen uitoefenen op de gang van zaken binnen de stichting. De stichting kent slechts ongecontroleerde be stuurders en onmondige „be deelden". In die goede oude tijd moest men als stichtingsbestuurders in elk geval over een bankre kening beschikken het lid maatschap van een stichtings bestuur werd een statussym bool van deftigheid en welge steldheid. Dat speelde niet zel den een grotere rol bij het aanvaarden van fqnctie dan de deskundigheid die men had voor de taak die de stichting op zich had genomen. Zo gin gen bankiers bepalen hoe weeskinderen moesten worden behandeld; beursspeculanten gaven bevelen voor bejaarden tehuizen en de notaris vu'.de zijn vrije tijd met het uitstip pelen van het beleid in het ziekenhuis. We zijn bezig moeizaam een einde te maken aan deze in wezen afschuwelijke vorm van liefdadigheid, maar nog steeds tobben we met de onmogelijke stichting als organisatie vorm. Het wonderlijke is dat er nogal wat ambitieuze lieden zijn voor wie de titel „stdch- tingsbestuurder" nog altijd een wat magische klank heeft. Het lijkt mij voor een socio loog interessant om eens uit te zoeken, hoeveel volkomen overbodige stichtingen nog steeds worden opgericht. De botsingen blijven niet uit Steeds meer blijkt dat de stichtingsbesturen met hun bijna dictatoriale macht, m ernstig conflict komen met de mensen die onder de dienst verlening van de stichting val len en met de mensen die voor het stichtingsbestuur het feitelijke werk moeten doen. Ik weet te weinig van de kwestie-Prinsenbeek om tot een oordeel te komen. Alleen: voor de televisie verscheen namens het stichtingsbestuur aldaar een technicus die tij dens het vraaggesprek nu niet direct de indruk maakte dat hij bijzonder deskundig was op het gebied van bejaarden.- werk. Toch maakt ook hij on gecontroleerd in het centrum mede de dienst uit. Wat de bewoners (sters) ook mogen menen: zij zijn juridisch nog steeds de bedeelden die maar moeten afwachten wat het stichtingsbestuur in hoge be slotenheid goed voor hen acht. Vroeger kon men nog zeg gen: „Wie het geld op tafel legt ma-g beslissen wat er mee moet gebeuren" in wezen natuurlijk een onmenselijk standpunt, maar de Westeuro- pese oultuur is nu eenmaal puur materialistisch (ge weest). Maar de stichtingsbesturen van nu leggen allang niet meer het geld op tafel: alle Instellingen die vroeger op liefdadigheid dreven, worden thans geheel of voor het groot ste deel gefinancierd door de overheid. Ik schrijf dit als gemeente raadslid. Over enkele weken ontbrandt in de gemeenten weer de vierjaarlijkse verkie zingsstrijd. Het lijkt mij juist dat vooruitstrevende gemeen tepolitici in hun programma opnemen dat zij zich in de gemeenteraad zullen verzetten tegen het oprichten van stich tingen als daarvoor niet zeer overtuigende en klemmende reden worden aangevoerd. En dat zij dit verzet tegen stich tingen gestalte zullen geven door overbodige stichtingen el ke gemeentelijke subsidie te onthouden. (ADVERTENTIE) w latrare in l stijgende grondstofprijzen. Tocli zorgde het kabinet Den Uyl ervoor dat de lagere inkomens er dit jaar echt op vooruit gaan. TERHEIJDEN L. SINNER In uw blad van 2-3-74 las ik, dat burgemeester Knaap te Raamsdonk de burgers boven aan heeft staan, als de grote vervuilers van het water. In De Stem van 6-10-71 was het de heer Krijgsman die in het NOS-journaal zei dat wij al lemaal boter op het hoofd heb ben. De wet zegt volgens de heer Knaap: „De rvervuile betaalt," burgers gaan dan voor fabrieken en boeren. Landbouwers kunnen extra heffingen ontlopen, door de vervuiling te beperken. Over de burgers wordt niet gespro ken. Wat hebben kunstmest en ver giftige stoffen op het land te weeggebracht. Alles in de polders is dor of dood. Veerti-g Jaar geleden was de Donge al inktzwart van het afval van de fabrieken uit Gilze-Rijen en Dongen. In de vette jaren hadden ze makkelijk voor de bouw van waterzuiveringsin stallaties kunnen zorgen, Wat ,s er toen gedaan? Niets. Weet niemand dat voor de sluizen van de Engelandse steeg de blubber een meter dik zit, zo dat de sluizen met d!e waters nood van '53 niet eens open konden. Die blubber zit er nog. Waarom werden die Donge en het Wilhelminakanaal uit gebaggerd? Ze hadden de Donge vanaf Statendam langs Raamsdonk en Waspik zo naar Doven uit moeten baggeren, dan hadden ze wat bereikt, de rwrt is een druppel op een gloeiende plaat en geld ver knoeien. RAAMSDONKSVEER A. KI- VITS UTRECHT (ANP) Op een bijeenkomst in Utrecht is gisteren het startsein gegeven voor een actie ter gelegenheid van het 100-jarig bestaan van de Koninklijke Nederlandse Militaire Bond Pro Rege. Men hoopt dat deze actie f 850.000 zal hebben opgebracht als op 30 oktober in de Domkerk in Utrecht het jubileum wordt gevierd. In het kader van het jubileum zal op Hemelvaarts dag (23 mei) in de 40 protes tantse militaire tehuizen in Nederland en de 7 in Duits land een „open diag" worden gehouden. ROTTERDAM (ANP) De Rotterdamse recherche heeft gistermorgen vroeg een 33-ja- rige kelner uit de Maasstad gearresteerd wegens poging tot doodslag. Na een bezoek aan een publieke vrouw in de Atjeh-straat op Katendrecht was de kelner naar de prosti tuee teruggegaan om het geld dat hij had betaald terug te eisen. Toen de vrouw daarop met wilde ingaan trok de man een pistool en vuurde drie schoten af. In de kamer waren op dat moment nog drie vrou wen en de eigenaar van het pand aanwezig. Niemand werd door de kogels getroffen. UTRECHT (ANP) „Het bedieningsgeld ontvangende personeel in de horecasector is een vergeten groep. Ze zijn de stiefkinderen van het kabinet- Den Uyl", meent de heer J. A. Wagener, voorzitter van de bij het NVV aangesloten Neder landse Bond van Hotel-, Café- en Restaurantgeëmployeerden. Hij heeft boos gereageerd op de mededeling van minister Boersma, dat alle werknemers op 1 april a.s. er f 15 bij krijgen. „Dat is niet waar", heeft de heer Wagener minister Boersma gisterochtend getele grafeerd. Hij neemt het in dat telegrpn de minister kwalijk dat die te kennen heeft gege ven dat de rechter maar een oordeel moet geven over de weigering van de horecawerk- gevers om in het kader van de machtigingswet de toeslag van f 15 ook aan personeel in de horecasector toe te kennen.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1974 | | pagina 15