RUCHE
lï im Ja,
TIMMAN MAA
Italiaanse boerenorganisaties propageren „agri-toerisme"
„WE
VERKIEZINGEN IN
VS Dïï JAAR
GEEN RAMP VOOR
NKONS PARTU?
Limburgers
niet
bij Vissers
binnenland
buitenland
DEZE WEEK O.A.
WllLEWl DUYS: EEN VUIST VOOR Q
SPECIALE WK-H0R0SC00P: CRU
OERKS EN HORN OVER DE ARBiTRAI
Boeren te veel
Te nat en te droog
Autonomie
Zieltjes winnen
Wereld-super
markt van
fonkelende
stenen
Wachten
Vijfmaal
Zegepraal
Geen ramp
onthullend kleurrijk altijd In d
Woensdag 20 maart 1974
ROTTERDAM (ANP) -
Kort na aankomst op h
vliegveld Zestienhoveu jl
Rotterdam, verklaarde c
Tsjechische trainer va
Ruch, Michael Vican: ..Ruc
heeft niets te verliezen, Na
tuurlijk is het gelijke spi
van 11 van twee weke
geleden een nadeel. Wij zul
ïen er tot de laatste minui
voor vechten. Tenslotte tl
hoeven wij niet te winne
om de halve finales te berei
hen Elk gelijk spel. dat he
ger uitvalt dan 1l. is ge
„IK
MEI
(Van onze s
ROTTERDAM Vanavon
in het Feyenoordteam makerj
UEFA-heker het Poolse Rn
keer ontmoet. De kleine h
beenblessure de competitiec
schap en Sparta noodgedwon
teren weer voluit. Jansen: „T
gehad van mijn dijbeen. Va
bij zijn".
«OERMOND (ANP) De
nes Limburgse wielrenners
Thieu Pustjens, Jan Krekels,
Ben Koken, Jo Vranckeh,
Wim Keileners en Ger Ba
rings zullen dit seizoen defini
tief niet rijden voor een ploeg
die onder leiding staat van
Ton Vissers. Het zestal zal,
onder leiding van ploegleider
Jeu Joris, als Tim-Oil-ploeg
aan wedstrijden deelnemen.
Fred Rompelberg zal optreden
als eontactman tussen renners
en directie.
Dinsdag is in Roermond een
bespreking geweest tussen
vertegenwoordigers van de di
recties van Robot (Markslag)
en Gazelle (Breukink) ener
zijds en Tim-Oil (Rouinan en
Van Tuyl en de adviseurs Ed
dy Beugels en mr. Van Eind
hoven). Na die bespreking
meende directeur Theo Tim
mermans van Tim-Oil dat het
niet in het belang van de ren
ners zou zijn een vorm van
samenwerking met de Robot-
groep aan te gaan.
Jan Timman heeft zich na
de tweede ronde van de natio
nale schaaktitelstrijd in Leeu
warden enigszins losgemaakt
van de andere drie favorieten.
Hij moet de leiderspositie ech
ter nog wel delen met Seholl,
Van Dop en Vogel, die ook
anderhalf punt verzamelden.
Gennadi Sosonko en Jan Hem
Donner wilden geen ernstige
verwikkelingen en besloten al
na dertien zetten tot remise.
Evenals gisteren dus weer
geen duidelijke afscheiding in
een partij tussen de kansheb
bers, die het „uitlopen" van
Timman in deze fase van het
toernooi als ongevaarlijk be
stempelen. De belangrijkste
overwinning van Timman te
gen internationaal meester
Kick Langeweg kwam tot
stand in een partij waar de
dames al snel van het bord
verdwenen
(ADVERT
ACTUEEL VOETBALWI
er aan hun landbouwpolitiek
schort: ze leggen heel duide
lijk uit waar de fouten zitten
en ze dragen zelf de juiste
remedies aan. Maar vanaf dat
moment loopt het „op z'n Ita
liaans" scheef. Hat in praktijk
brengen van theoretische oplos
singen blijft in Italië en
ook in de agrarische sector
bijna een onmogelijkheid.
Wat grof gezegd komt het er
op neer, dat Italië gewoon te
veel boeren heeft. Nog steeds,
ook al loopt vooral het Zuid-
italiaanse platteland langzaam
leeg. In de afgelopen tien jaar
daalde het aantal boeren
(vooral in het zuiden) met
gemiddeld 15 tot 25%.
Vooral de jonge boerenzoons
laten het erf der vaderen in
de steek om in het rijke, ge-
industrialiseerde Noord-Italië
of nog verderweg in het bui
tenland, hun geluk te zoo-
ken.
Dorpen verloren op die ma
nier in tien jaar tijd soms
driekwart van hun bevol
king!
Voor mensen die op 'n koop
je uit zijn en in het droge
bergland van Zuid-Italië een
boerderijtje voor hun vakantie
op de kop willen tikken, is er
keus volop.
Italië telt niettemin nog al
tijd zo'n 3% miljoen boeren.
Voor het merendeel kleine
boeren, zelfstandig werkend
op hum miniscuul-kkleine be
drijfjes.
Zeker 80% van de Italiaanse
boeren behoort tot die catego
rie en hun bedrijven zijn vaak
kleiner dan vijf ha. Samen
bezitten ze nauwelijks de helft
van het totale nationale (orga-
risehe) hedrijfsoppervlak.
Saneren is een ingrijpende
zaak en bovendien niet zo
eenvoudig. Ruilverkaveling zo
als wij dat in Nederland ken
nen, is in h^t bergachtige Ita
lië niet mogelijk. Bovendien
liggen de eigendoms- en
pachtverhouidingen in Italië
heel anders. Behalve de echt
zelfstandige, kleine „keuter
boeren", zijn er de grote heer-
boeren; vaak fabrikanten die
als een soort belegging een
groot boerenbedrijf hebben
waar mensen in loondienst
werken. Daarnaast bestaan er
de boerenknechten die ook in
loondienst werken maar dan
op veel kleinere bedrijven, en
dan zijn er tenslotte de z.g.
„deelpachters".
Officieel bestaat de deel-
pacht niet meer, maar het sys
teem wordt niettemin nog vol
op toegepast. De deelpachters
moeten op het bedrijf wonen,
ze leven vaak van een deel
van de oogst, ze mogen zonder
toestemming hun grotere wer
kende kinderen niet naar de
stad laten verhuizen, kortom,
het woordje „horige" ligt dan
voor in de mond. Voor- en
tegenstanders van de deel-
pacht komen met de bijbel
aandragen om met uiteraard
verschillende passages hun ge
lijk aan te tonen...
Vergelijkingen met b.v. Ne
derland en België gaan in de
verste verte niet op. Italië
kent in eigen land b.v. tussen
noord en zuid enorme klimaat
verschillen. De afstanden zijn
laniger, en omdat er veel vaker
gestaakt wordt, hapert er veel
aan de afzetorganisatie. Geo
grafisch is Italië anders. Het is
bergachtig. Misschien dat
hooguit een kwart van de
landbouwgrond even vlak is
als in Nederland. De watero
verlast in het noorden en de
droogte in het zuiden zijn in
vloedrijke factoren en tenslot
te is er het totaal andere be
stuur. Italië is eigenlijk pas
een dikke eeuw een staatkundi
ge eenheid. Maar Rome is in
die tijd nooit tot een sterk
bestuurlijk centrum kunnen
groeien, zoals b.y. Parijs dat is
voor Frankrijk.
Er gaat geen overwicht,
geen gezag en kracht van Ro
me uit. Men heeft er een uit
gesproken „langzame bureau
cratie" en bovendien is het
merendeel van de Italianen
sterk voorstander van een z.g.
regionale bestuursvorm.
Daar wordt al jaren over
gepraat en in theorie betekent
het, dat de afzonderlijke ge
westen (20) een geweldig stuk
autonomie krijgen, óók wat
betreft de financiën.
Dat geldt nu al, nu er naast
het centrale landbouwministe-
rie, gewestelijke ministers
opereren'met daaronder weer
een groter aantal provinciale
landbouwinspecotraten. Orga
nisaties als onze produkt-
schappen zijn in Italië onbe
kend. Wel bestaan er de boe-
renorganisaties.
Drie grote organisaties „be
hartigen de belangen" van hun
leden. Althans op papier. Paoli
Bononi, voorzitter van de ka
tholieke en tevens grootste boe
renbond ziit tot over z'n oren
in de politiek. Zijn stre
ven is zoveel mogelijk kleine
boeren die christen-demo
cratisch stemmen op het
platteland te houden. Niet be
paald een progressief idee.
„Hij doet niet aan agri-cultu-
ra, maar aan voti-cultura"
wordt wel eens schamper ge
zegd, waarbij men er op doelt,
dat het Bonomi op de eerste
plaats om zoveel mogelijk
stemmen te doen is. Voorals
nog kan hij op zo'n slordige
vier miljoen boerenstem-
men rekenen en dat is erg
veel. De tweede organisatie
in ledental is de communis
tische, en tenslotte is er dan
een derde partij, die van de
liberaal getinte „here-boe-
ren".
En daarmee openbaart zich
het grootste probleem voor de
Italiaanse landbouw: de ver
wevenheid van politiek en
landbouwbelangen. In het
vaandel van de katholieke or
ganisatie staat nog steeds als
devies „de bestrijding van het
communisme ten plattelande",
maar in de „communistische
districten" marcheren de za
ken het best. Analfabisme,
gebrek aan voorlichting, ge
brek aan goed landbouwonder
wijs blijven een gezonde voor
uitgang van de Italiaanse boe
ren in de weg staan. Met hun
beperkt gehouden wijsheid
zien ze vaak nauwelijks ver
der dan het eind van hun
akkertje. Zo noemen zich boer
als er subsidies te verdelen
zijn, en ze zijn de dag erna
„winkelier met een lapje
grond", als dat beter uit
komt...
0 Met koe en kar wordt vooral 'm Toscane de oogst van de hogere en geïsoleerd gelegen hellingen gehaald, waarna het transport in tweede stadium meestal ge-
moteriseerd geschiedt.
Het is alles bij elkaar niet
zo vreemd dat men in Brussel
in het goedwillend klop
pend EG-hart wel eens
erg wrevelig over Italië praat.
En de Italianen zélf weten
maar al te góed, dat ze véél te
weinig slagvaardig zijn in Eu
ropees verband. Maar tussen
weten en anders gaan doen zit
nu eenmaal die Italiaanse
mentalitiet. Morgenmorgen
zullen we er wat aan. gaan
doen...
FRANS WIJNANDS
(Van een medewerker)
IDAR-OBERSTEIN De
tot nu toe enige diamant- en
edelsteenbeurs ter wereld
opende onlangs in Idar-Ober-
stein (West-Duitsland) haar
poorten.
In het nieuwe 22 verdiepin
gen teillende gebouw worden
niet alleen de prijzen voör di
amanten vastgesteld (zoals dit
bij andere beurzen geschiedt),
maar ook de meest verschil
lende soorten van edel- en
halfedelstenen verhandeld.
„Bij ons is het voor de eerste
maal mogelijk, in een gebauw-
van de goedkoopste agaat tot
de duurste safier alles te ko
pen", vertelt bedrijfsleider dr.
Max Giinther. In de wereld
supermarkt van fonkelende
stenen vindt de vakman kan
toren, conferentie-, veiling- en
tentoonstellingsruimten, een
proefstation, douane-magazij
nen, bankfilialen, postagent
schap, verzekeringsagenturen,
reclamebureaus, restaurants en
een hotel. De waarde van de
sprookjesachtige schatten, die
in deze flait zijn opgeslagen,
gaat bijna boven de maat van
het voorstelbare uit. Niet in
de laatste plaats is deze beurs
bestemd voor het eigen be
drijfsleven. Honderden van
slijperijen en vervaardigers
van sierraden in Idar-Ober-
stein zijn namelijk op de le
veringen van landen, die edel
stenen delven aangewezen, die
voor een groot deel eigen sie-
radenindustrieën opbouwen.
Om problemen over grondstof
fen te ontlopen, maakte men
de romantisohe kleine stad tot
een centrum van de wereld
markt. Want reeds eenmaal in
het midden van de vorige
eeuw seneen het lot vam het
Idar-Obersteinse slijpersvak
bezegeld te zijn: de agaten en
amethysten, die men tot dan
in de omgeving van de stad
gevonden had, waren op en
vele slijpers moesten elders
hun geluk beproeven. Pas toen
enige van hen in Brazilië gro
te agaatvondsten deden, kon
den de begeerde en ruwe ste
nen weer betrokken worden
en de sieradenmetropool be
leefde een onverwachte op
bloei. Reeds in 1530 was de
eerste „slijperij" van de stad
in een oorkonde vastgelegd.
Thans vindt de edelsteenslij-
perij als moderne hobby
steeds meer aanhangers in de
Bondsrepubliek. Onder vakkun
dige leiding kunnen zij in Idar-
Oberstein hun artistiekè
vrijetijdsbesteding waarma
ken. Ook beroepsmensen, die
hun kunst willen vervolma
ken. zijn welkom op deze cur
sussen.
(Van onze correspondent)
ROME „We moeten
veel meer de boer op". Met
die vry vertaalde slagzin
willen de Italiaanse boeren-
organisaties een groot aan
tal van hun min of meer
noodlijdende leden wat
meer financiële armslag ge
ven.
Het stadse woord voor dit
platelandstoerisme is „agri-
toerisme" en het komt er op
neer, dat vooral stedelingen
Italianen evengoed als toeris
ten hun vakanties veel
meer op het platteland en bij
de boeren thuis moeten gaan
doorbrengen. De toeristisch
gekleurde aanbevelingen lig
gen voor het grijpen: frisse
lucht, onbedorven volk, geen
auto's, de beste en lekkerste
produkten zó van het land,
goedkoper dan in de meeste
toeristische centra. Er is
zonder moeite een fraai ge
kleurde folder over vol te
schrijven.
De Italiaanse sbandsorgani-
saties bedoelen het ook goed,
en ze hebben gelijk als ze
proberen om de boeren een
graantje mee te laten pikken
van dat massa-toerisme. Maar
in een land dat een doorlo
pend beroep op de EEG-part-
ners moet doen en waar de
landbouw grotendeels nog de
middeleeuws patroon functio
neert, in zó'n land is „agri-
toerisme" natuurlijk geen to
verformule voor alle proble
men.
Het gekke is, dat de Italia
nen zelf heel goed weten wat
0 Het Italiaanse platteland ten voeten uit: de hand aan de ploeg, een wat trage koe, sleurend en sjokkend op een van de ontelbare berghellingen.
(Van onze correspondent)
WASHINGTON Over een
halfjara komt in de Vere
nigde Staten een verkie
zingscampagne op gang om
34 van de 100 zetels in de
senaat, alle 345 zetels van
het Huis van Afgevaardigden
en een groot aantal andere
politieke functies.
Befaamde neuzentellers in
het Congres, zoals senator
Robert Byrd van West Virgi
nia, zijn er van overtuigd dat
er op dit moment geen meer
derheid in het Huis van Af
gevaardigden kan worden
gevonden om de president in
staat van beschuldiging te
stellen van misdrijven die
ernstig genoeg zijn om hem
grondwettelijk aan de dijk te
zetten via een proces in de
senaat.
En zelfs als de stemmen er
in het Huis zouden zijn, zou
het onmogelijk blijken in de
huidige senaat een tweeder
de meerderheid te vinden om
president Nixon te veroorde
len.
Men zegt dat om die reden
de partijgenoten van de pre
sident tot haast manen bij de
vervolging van Richard
Nixon en democratische vij
anden van het Witte Huis
liever wachten tot na de ver
kiezingen in november, die
volgens mogelijk wat voor
barige profeten een politieke
aardverschuiving zullen gaan
veroorzaken. Die aardver
schuiving zou de democraten
voldoende stemmen geven
om president Nixon uit het
Witte Huis te zetten.
Tweemaal na de tweede we
reldoorlog en driemaal in de
afgelopen halve eeuw hebben
zich grote politieke aardver
schuivingen in het Ameri
kaanse Congres voorgedaan.
In 1932 verloren de republi
keinen 101 zetels, in het Huis
van Afgevaardigden aan
Franklin Roosevelt en de de
mocraten. In 1946 ging het
„New Deal Congres" ten on
der in een conservatief getij
dat mannen als William
Knowland, Joe McCarthy en
Richard Nixon in het Con
gres bracht.
En twaalf jaar later schonk
de Eisenhower-recessie de
democraten 17 zetels in de
senaat, de kern van de huidi
ge min of meer progressieve
vleugel in dat lichaam.
Wat gaat er nu gebeuren?
Zullen de Republikeiid
door Watergate worden wegl
gespoeld uit het Congres eJ
het Huis van Afgevaardigde;]
en het Congres tot aan hei]
jaar 2000 een democratise:,
signatuur geven?
In het Huis van Afgevast]
digden kan de klap haJ
aankomen. Vijftien repubiil
keinen hebben al laten we-]
ten dat zij hun zetel niet]
zullen verdedigen.' Maar eed
overweldigende democrat;.]
sche zegepraal in de senaa]
ligt minder voor de hand.
De republikeinen hebben ii]
de eerste plaats het gelui]
dat 20 van de 34 zetels dit]
in het geding zijn al in hail
den zijn van de democraten]
De democraten zullen miJ
stens een zetel verliezen wan]
neer Walter Hickel de poli]
tieke strijdbijl opneemt te
gen senator Mike Gravel van
Alaska.
Twee republikeinen. Charta
Mathias en Richard Schwei-
ker, zijn nominaal republi-
kein, maar zij genieten dt
onverdunde steun van dt
vakbonden, die Nixon lieve;
vandaag het Witte Huis ziet
verlaten dan morgen.
Vervolgens is het vrijwel on
denkbaar dat Arizona Barn
Goldwater in politieke bal
lingschap zou zenden of Net
York senator Jacob Javits
zou willen bestraffen voor de
zonden van de Nixon-entou
rage, die Javits even gevaar
lijk acht als Edward Kenne
dy.
Senatoren als Robert Pact-
wood van Oregon en Henri
Bellmon van Oklahoma staan
volmaakt los van de nationa
le republikeinse partij en rij
kunnen waarschijnlijk alleen
worden gewipt als de kiezers
besluiten alle republikeinen
als corrupt te beschouwen
omdat Nixons regering dooi
corruptie is besmet.
Koele peilers van het politie
ke klimaat denken dat dt
republikeinen dit najaar niei
van het politieke toneel ral
len worden gevaagd: dat zij
in de verkiezingen zullen lij
den, maar dat het totaalbeeld
allesbehalve op een ramp zal
gaan lijken. Zii zeggen bo
vendien dat Nixon onder
geen enkele omstandigheid
door de senaat zal worde»
veroordeeld, zelfs niet >Js dt
stemmen er ooit zouden zijn
Waarom niet?
De redenering is dat Nixon
dan liever op eigen initiatie!
het Witte Huis verlaat in ruil
voor de belofte dat hij dan
niet verder zal worden ver
volgd. Hij behoudt dan bel
recht op een pensioen vat
75.000 dollar per jaar.
BERT VAN VELZEN
