ALLEEN DE DROOM BLEEF" Goelag Archipel begin juni op de markt Zo begint het boek Twee leden uit TV OS-commissie WOON- LANDSCHAP mm kat ZlTliTGiHiUN WAT NU? (III) wybert laat zich van z'n voordeligste kant zien EIS tijdelijk Rentespaarbrieven met 9% rente Gescheiden vrouwen willen fonds voor alimentatie binnenland DE OUDERE MENS IN DEZE van Red Band natuurlijk. GOEDKOOP nuje'm't hardst nodig hebt in alle vier smaken Marcel van Dam: Bejaarden lang zelfstandig laten wonen Die extra hoge rente is er ook voor De Grenswisselkantoren !N.V ZELF? KNAC tegen handhaving maximumijsnelheic Vrijdag 22 februari 1974 13 Mag ik u, kort, de levens loop vertellen van „een ouwe jjk". Van mezelf. Ik zeg dat z0 omdat die term onlangs in een vergadering werd ge bruikt door een jeugdig vak bondslid, toen ik, gepensio neerde, in een discussie over een sociaal vraagstuk probeer de te vertellen wat vlak na de oorlog achter het tot stand ko men van die regeling had ge zeten. De voorzitter hamerde dat niet af. Vergoelijkte die uitdrukking. „Ach ja, Michiel is nog jong. Hij moet nog le ren de juiste toon te vinden". Ik heb toen verder gezwegen. Michiel zal die juiste toon, meen ik, nooit vinden. Hij zal blijven schelden, schreeuwen en beschuldigen. Want „de juiste toon" leer je, juist in de bond, door stevig op de vin gers getikt te worden. Maar ja, die voorzitter een beste vent behoort tot de genera tie der bijna-vijftigers. Die generatie vergoelijkt alles. Slappe generatie, als u het mij vraagt". Hij is 69 jaar. Dat geef je hem niet. Zijn volle lichtblonde haardos prijkt zwierig boven een rimpelloos gezicht, waarin grijze ogen zonder mildheid de bezoeker monsteren Han den die kennelijk gewend zijn te werken. Goed verzorgd. Dat wel. Maar gegroefd en flink met eelt bezet. Geen opvallen de man. Tot hij gaat praten. Dan pakt zijn stemgeluid on middellijk. Geen moeilijke woorden, geen gewichtig-doe- nerij. Recht-op-de-man-af. Scherp formulerend, niet schromend voor een kracht term als dat volgens hem, on derstrepen kan wat hij be toogt. „Ik ben gaan werken toen ik negen jaar oud was. Op het land. Dat was hier, in het zui den, geen uitzondering. Ver diende 50 cent per week. Dat was thuis in een arm landar beidersgezin met een hok vol kinderen, welkom. Ik was de oudste. Ik ben naar Rotterdam gegaan toen ik 14 was. In de bouw gaan werken. Ik leerde er het vak tot in de perfectie. Want knoeiers kon m'n baas, glasharde man maar ook dood eerlijk, niet gebruiken. Ik werd lid van de „moderne bond", de socialen, zeiden ze toen. Dat is m'n leerschool ge weest. Ik leerde in die bond meer over economie en sociale situaties dan vandaa,g-de-dag menig academisch opgeleide jongeman. Ik leerde de prak tijk en spijkerde 's avonds bij. Als ik niet moest vergaderen, acties voeren, op pad voor de bond gaan. Ik ging tenslotte naar de arbeidersavondschool en later in het Troelstra- oord in Beekbergen naar de kaderschool. Ik werd bestuur der. Maar ik bleef op de stei ger. Ik heb nooit een bezoldig de functie willen hebben. Ge woon, omdat ik bang was. dan mijn vrijheid van handelen en zeggen te zullen verliezen". Hij vertelt, met verve en ken nelijk genietend van het opha len van al die herinneringen, over „de opkomst van de ar beidersstand", over stakingen en acties, over de ellende van de barre crisisjaren voor de oorlog. „De jongeren die dat niet meemaakten, zullen het nooit begrijpen. Gelukkig maar, eigenlijk!" Uitsluitingen heeft hij aan den lijve erva ren. Want een vakbondspropa- gandist lustten vele aannemers in die tijd helemaal niet. „Ik was 36 toen de oorlog uitbrak. Ben die jaren doorgekomen, met m'n jonge gezinnetje. Vraag niet hoe. De contacten bleven behouden. We steunden elkaar waar we konden. Na de oorlog begon de opbouw. Wat een tijd was dat!" Bijna decla merend vertelt hij erover. Over de hoop in de harten van velen dat er „nu een mieuiwe samenleving zou worden opge bouwd". Over het aandeel dat hij had om het samengaan met de communistische Eenheids Vakcentrale tegen te houden. „Da's een heel gevecht ge weest. Want „eenheid" was in die tijd een verlokkend be grip. Gelukkig dat ook de vakbewegingsleiding door had waarom het de heren commu nisten toen ging. Om overne men van de macht. Met min der zijn dit soort totalitairen nooit tevreden. Ook nu niet. Maar dat is een ander onder werp. Tot in bijzonderheden gaat hij in op de opbouw van de sociale zekerheid. „Dat sys teem wat we nu kennen in Nederland hebben we na die oorlog opgebouwd. Niet in de laatste plaats dank zij de vak beweging. Dank zij het sa mengaan van de twee grootste politieke organisaties. In die instituten zat toen een enorm elan, een enorm stuk maat schappelijke bewustheid en verantwoordelij kheidisigevoel. Het was niet allemaal koek en ei. Er is ook voor dat alles hard geknokt. Maar, en dat wil ik graag onderstrepen, al tijd zakelijk. Er was geen sys teem van verdachtmakingen, geroddel, kwade trouw. Pas op, niet overdrijven. Ook toen waren er wel mensen die me ningsverschillen in de per soonlijke sfeer trokken. Om zelf op het paard, wat dat dan voor hen ook was, te komen. Maar het was geen aanvaarde tactiek. Van polarisatie had den we nog nooit gehoord. Je had wel wat positievers te doen". Hij houdt plotseling op. Kijkt strak voor zich uiit. „Dat gedonder is zo'n jaar of tien geleden begonnen. We zaten er ineens midden in. Er deug de ineens niets meer van en in de maatschappij. Nieuw links, bijvoorbeeld, in de PvdA. Achteraf is wei gebleken dat vele van die jongens die me thode van verdachtmaking al leen maar gebruikt hebben om zelf in het zadel te komen. Dat is ze goeddeels gelukt. Wat hebben ze er tot nu toe van gemaakt?" Hij haalt, wat mismoedig, de schouders op. „Ik zal de laatste zijn die ontkent dat er in de huidige samenleving bar veel moet veranderen. Ik erken ook dat vooral mijn generatie heeft gemeend het te moeten zoeken in een welvaartsmaatschappij van sociale zekerheid. Dat wij in die opbouw niet altijd kien zijn geweest op het bevorde ren van die elementen die ook op het welzijn gericht waren. Ik vind het ook gezond dat jongere mensen Run eigen ide alen proberen te verwezenlij ken. Wil daaraan nog best meedoen. Maar niet op basis van verguizing van mensen lie, binnen het raam van de democratische samenleving, over oplossingen anders den ken. Wel door met ze te pra ten, ervoor te vechten en er verkiezingsdoelen van te ma ken. Er zijn er mij onder die zogenaamd progressieven te veel die bereid zijn uitverkoop te houden van onze democra tie. Als die het hebben over structureel geweld wordt ik gloeiend. Want wat ze dan be doelen is dat zij niet zonder meer hun zin krijgen om onze democratie om hals te bren gen, hun dictatuur te vestigen, vriendelijk mee te lopen met al die idealisten soms zijn het ronduit politieke extremis ten die orus hele zaakje aan de communisten willen over doen. Communisten-hater? Nee, dat ben ik niet. Ik haat geen mensen. Maar ik haat wel het systeem van onderdrukking, geweld, moord en bedrog dat onder het mom van communis me in de Sovjet-Unie is geves tigd. En als die linkse jongens vaii ons zo'n bezwaar hebben tegen, laten we zeggen: Portu gal, Griekenland, Chili mijn bezwaren tegen die regimes daar zijn veel groter en zake lijker dan zou het heel wat oprechter zijn als ze hetzelfde kabaal maakten als wij kavi aar, olie, schoenen en wat al niet meer uit de Sovjet-Unie of China invoeren. Geen han del met die rechtse dictaturen. Goed! Maar dan ook niet met de linkse dictaturen. Kijk, als ze dat zouden betogen, zou ik ze geloofwaardiger vinden". „Ja, ik geloof dat we fout gaan in ons land. Als ik waar neem hoe het woord „-arbei ders" die mensen uit die zoge naamde revolutionaire groepen wordt misbruikt, word ik mis selijk. Dié mensen kennen geen arbeiders. Die zijn er al leen maar op uit over de rug gen van de arbeiders de macht te veroveren om daarn-a die arbeiders te knechten. Laat een van die groepen maar eens precies vertellen wat verwezenlijking van hun eisen voor de arbeiders zou beteke nen. Een maatschappelijk sys teem turn je niet zo maar even om. Een kleine ingreep op een onderdeel kan het hele huis in elkaar doen vallen. Dus vereist een politiek die uit is op verandering van de maatschappelijke structuur grote voorzichtigheid. Anders is het leed niet te overzien. Als die jongens hun zin krij gen, en we geven veel te veel toe uit gemakzucht en onze kerheid, werd alles wat we hebben opgebouwd tot de gron-d toe afgebroken. Want niets deugt er. Ik heb te lang meegedaan om n-iet te weten dat je bij het bouwen van de toekomst nu eenmaal het gegevene in het heden en uit het verleden als basis moet gebruiken. Ik heb teveel gezien van mensen en hun zuoht naar macht, roem, geld, positie om niet te beseffen dat die nieuwe sa menleving die ons voor ogen stond er nooit zal komen. Wel een beter geordende samenle ving. Wat mij betreft is alleen de droom van die ideale maat schappij gebleven. De werke lijkheid zal altijd minder roos kleurig zijn". - JACQUES LEVIJ (De vorige -afleveringen in de ze serie stonden in de kranten van 16 en 19 februari) (Van een onzer verslaggevers) BAARN De kans bestaat dat Alexander Solzjenitsyn zelf begin juni de Nederlandse vertaling van zjjn laatste boek „Goelag Archipel" ten doop komt houden. Aan die vertaling, die in een eerste oplage van 25.000 tot 30.000 exemplaren gaat verschijnen, wordt momenteel „dag en nacht" gewerkt door Dick Peet. Hü hanteert daarbij de originele Russische tekst. Bij De Boekerij in Baarn, die alle boeken van Solzjenitsyn uitgeeft, is er even over ge- dacht om een team van verta lers aan liet werk te zetten om zodoende zo snel mogelijk op de markt te zijn, nu de Duitse ver taling al „uit" is. Maar men heeft hier op verzoek van Solz- jenitsyns zaakwaarnemer Fritz Heeb in Zürich van afgezien. De „enorme kluif" vertaalwerk moet nu door Dick Peet alleen worden opgeknapt. Er is trouwens wel het een en ander aan de hand rond deze op stapel staande vertaling. Solzjenitsyn heeft te kennen gegeven er niet aan te willen verdienen. De royalty voor dit boek ligt dan ook op het bij zonder lage percentage van 5. Ook het voorschot dat hij vroeg was laag 9.000, Verder heeft hij als eis ge steld dat het boek in een goedkope uitgave op de markt moet worden gebracht. Dat betekent dat de Nederlandse prijs onder die van de Duitse uitgave zal liggen en zeker beneden de twintig gulden zal blijven. Ook de reclame rond het boek moet een sobere zijn. Al het geld dat het boek op gaat brengen, is door Solzje nitsyn bestemd voor een lief dadig doel in Rusland. De cover van het boek zal ongeveer die van de Russische uitgave zijn, een bijna on zichtbaar gemaakte prikkel draadversperring en enkele kampwachten. De Boekerij, met onder andere Manteau, Van Goor en Paris behorende tot de Edicomgroep, heeft in 1968 zijn gelukstref fer geschoten met Solzjenit syn. Toen in dat jaar Kanker paviljoen van de nog weinig bekende schrijver verscheen, gokte men op een klein pu bliek. Het boek deed het dan ook niet zo geweldig. Dat ver- andere, toen Solzjenitsyn in 1970 de Nobelprijs werd toe gekend. Vanaf dat moment is de interesse groter geworden. De Boekorij kwam daarna met „In de eerste cirkel", de ver halenbundel „In het belang van de zaak", het toneelspel „De kamphoer en de simpele ziel", „Eén dag van Ivan Deni- sovitsj", „Augustus veertien" en het toneelstuk „Een kaars in de wind". In totaal is op het ogenblik een oplage bereikt van 197.924 boeken. Een ontzettend groot aantal voor zo'n klein taalge bied als het Nederlandse. Andere Nederlandse uitgeve rijen hebben met lede ogen moeten toezien hoe de „kwes tie Solzjenitsyn" steeds meer aandacht kreeg en de verkoop omhoog joeg. Een uitgeverij bood -00.000,om de rechten voor „Goelag Archipel" te verkrijgen, maar Fritz Heeb vond, dat zijn cliënt bij De Boekerij „goed" zat en wei gerde juist ómdat zo'n schan dalig hoog bedrag werd gebo den. Het doel van dit laatste boek is namelijk niet om er enorme winsten mee te gaan maken. (ADVERTENTIE) 1 4 Alexander Solzjenitsyn, de schrijver van Goelag Archipel. EINDHOVEN (ANP) Staatssecretaris drs. Marcel van Dam van Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening heeft donderdagmiddag ter gelegen heid van de opening van de serviceflat „Kastanjehof" in Geldrop gezegd het be langrijk te vinden dat oudere mensen zo lang mogelijk zelf standig kunnen blijven wo nen. In dit verband noemde hij Kastanjehof, dat bestaat uit gewone flatwoningen met daarnaast een dienstencen trum, één van de gelukkigste vormen waarin dat zelfstandig wonen optimaal tot zijn recht kan komen. U kunt nu óók van die extra hoge rente profiteren. Zorgeloos, risikoloos. Laat uw geld groeien met GWK-rentespaarbrieven. Dat zijn spaarbewijzen aan toonder (dus nietbp naam gesteld) met een looptijd van 5 jaar en een rente van 9%U kunt ze zonder administra tieve rompslomp voor f 500,- of voor f 1000,- kopen bij elk GWK-kantoor. De brief van f 500,- groeit in 5 jaar naar f 770,- en aan de aanbieder van een brief van f 1.000,- betaalt GWK na 5 jaar f 1.540,- uit. Tussentijdse uitbetaling is mogelijk. Over de fiskale voordelen informeert GWK u graag. Bij GWK ligt een folder voor u klaar. U weet toch dat vrijwel alle GWK-kantoren - op de stations en aan de erenzen - doorlooend geopend zijn, meestal ook 's avonds en in het weekend? Hoofdkantoor: Centraal Station Amsterdam, Postbus 721, tel. 020 - 2213 24 (samenwerking van N.V. Nederlandse Spoorwegen, N.V. AMEVen Pierson, Heldring Pierson) Hoe komt men op die ge heimzinnige archipel terecht? Elk uu.r vliegen er vliegtui gen, varen er boten, dende ren er treinen heen... maar geen enkel opschrift op die vervoermiddelen duidt de plaats van bestemming aan. En zowel de verkopers van de reisbiljetten als de verte genwoordigers van Sovtoe- rist en Intoerlst zullen ver baasd staan te kijken, ais U aan hen een kaartje daar heen vraagt. Zij weten noch van de hele archipel in zijn geheel, noch van één van de talloze eilandjes ervan af, hebben er nooit van gehoord. Degenen, die erheen reizen om de archipel te besturen komen er via de scholen van bet MWD. Degenen, die erheen reizen om de arehioe! te be aken worden opgeroepen via de militaire keuringscommissies. Degenen, die erheen reizen om er te verkommeren zoals u en ik, lezer, die kunnen er uitsluitend en alleen komen: via arrestatie. Arrestatie!!! Moet ik nog zeggen, dat dat een omme keer is in uw hele leven? Dat dat een regelrechte blik semslag is die u treft? Dat dat een niet te bevatten psy chische schok is, die niet ie dereen verwerken kan en waardoor men dikwijls af glijdt tot waanzin? Het heelal heeft evenveei middelpunten als het aantal levende wezens dat het her bergt. Elk van ons is een middelpunt van het heelal en het werelddeel splijt uit een wanneer men u toesist „U staat onder arrest!" Als u al onder arrest staat, dan kan het toch niet be staan, dat er nog iets over eind is gebleven bij die aardschok? Maar niet bij machte om met hun beduuste brein die ver schuivingen in het wereld stelsel te vatten, brengen de scherpsten en de stompzïn- nizsten onder ons het niet op op dat moment ook maar iets anders uit heel hun levenser varing te persen dan: ..Ik?? Waarom ik??" Een vraag die al miljoenen en miiioenen keren vóór ons is herhaald en waarop nog nooit een antwoord is ge volgd. Arrestatie...dat wil zeggen een ogenblikkelijke overrom pelende omwerping, omme- gooi, omslag van de ene toe stand in de andere. Langs de kromme straat van ons leven zijn wij gelukkig voorbijgezweefd of ongeluk kig voorbijgesjokt langs be paalde afscheidingen, af scheidingen en nog eens af scheidingen: van vermolmd hout, met leem bestreken sta ketsels, bakstenen, betonnen en ijzeren ommuringen. We hebben er nooit over ge mijmerd: wat zou er achter liggen? Met ons oog noch met ons verstand hebben wij ooit gepoogd een blik erach ter te werpen....en daar nu begint juist het gebied van GOELAG, vlak hiernaast, op twee nieter bij ons vandaan. En we hebben in die afschei dingen nog niet het onover zienbare aantal hecht aan sluitende, goed gecamou fleerde deurtjes, noortjes op gemerkt. Allemaal, al die poortjes, zijn er klaargezet voor ons!...en daar zwaait snel één zo'n noodlottig poortje open, en vier witte manshanden, niet aan zware arbeid gewend, maar grijpe- rig, klemmen ons vast aan een been, aan een arm, bij de krr g, bij de muts, aan ons oor: slepen ons naar bin nen als een volle baal, ter wijl ze het poortje achter ons, het poortje naar ons vroegere leven voorgoed dichtklappen. Dat is alles. U bent gearres teerd! En niets weet u daarop te antwoorden dan het schaapachtige gemmekker: „Ik?? Waarom ik??....". (Be gin van het hoek Goelag Ar chipel van Alexander Solzje nitsyn bi de geautoriseerde vertaling uit het Russisch van Dick Peet.) De kans be staat dat Alexander Solzje nitsyn zelf begin juni de Ne derlandse vertaling van zijn laats+e boek „Goelag Archi pel" ten doop komt houden. Aan die vertaling, die in een zerste oplage van 25.000 tot 30.000 exemplaren gaat ver schijnen, wordt momenteel „dag en nacht" gewerkt door Dick Peet. Hij hanteert daar bij de originele Russische UTRECHT (ANP) Nico Heizenberg, en Pieter M. de Wit, voorzitter en secretaris van de bedrijfsgroep radio en televisie van de christelijke bedrijfsbond HBV, zijn uit de commissie werksituatie van de NOS gestapt. Ze hebben er de brui aain gegeven, omdat ze de indruk hebben dat de werknemersvertegenwoordi gers er maar een beetje voor spek en bonen bij zitten. „Ieder ogenblik opnieuw worden we weer voor de voe ten gelopen door maatregelen die door of vanwege de om- roepleidimg worden genomen zonder dat we daarbij werden betrokken", zegt Pieter M. de Wit, de tevens landelijk voor zitter van de HBV is. Beide HBV-bestuurders zeg gen dat ze ontzaglijk veel tijd hebben gestopt in het commis siewerk, maar steeds blijkt weer dat gemaakte afspraken worden doorkruist. „We wor den daardoor ongeloofwaardig voor onze leden", zegt de heer De Wit. Hij vindt dat de ge wone rechter zich maar met oepaalde zaken moet gaan be zighouden. Bij een op staande voet gegeven ontslag, weiger de de personeeldienst van de NOS de in de cao aangegeven procedure te volgen, maar wenste de voorkeur te geven aan het burgerlijk wetboek. „Dat kan echt niet meer", zegt De Wit. De NOS-bureaucratie en frustraties vormen volgens de heer De Wit de achtergrond DEN HAAG (ANP) De bond van gescheiden vrouwen „Divertium" heeft bepleit een l'onds te stichten, waaruit de alimentatie kan worden be taald. Het huidige stelsel voor het innen van alimentatie vindt de bond volstrekt on deugdelijk. Een delegatie van Divortium heeft dit gisteren leden van de vaste kamercommissies voor Financiën, Justitie, Sociale Za ken en voor Cultuur. Recreatie en Maatschappelijk Werk neegedeeld. Ze bood de kamerleden een rapport aan, waarin duidelijk is gemaakt, waarom divortium voor het fonds kiest. Het fonids dient te worden gevoed door de bijdragen van de ali mentatieplichtigen en door de rijksoverheid. van het conflict bij de omroep. „We doen dat werk in die commissie werksituatie nu zo'n vier jaar, maar steeds is het gepaard gegaan met pro blemen. Er is een organisatie deskundige aan te pas geko- men, maar het heeft niets ge holpen. De druppel die voor de heren Heizenberg en De Wit de emmer deed overlopen was, dat kennelijk verkeerd getaxeerde reorganisaties en voorstellen over de ruggen van de mensen in het bedrijf worden uitgespeeld. DEN HAAG (ANP) De KNAC heeft de minister van Verkeer en Waterstaat en de vaste Tweede-Kamercommis sie voor Verkeer en Water staat meegedeeld met klem te protesteren tegen handhaving van de geldende maximum snelheden. De KNAC verzoekt de rege ring en volksvertegenwoordi ging met n-adi-uk de „nood maatregel" buiten werking te stellen, totdat de stichting we tenschappelijk onderzoek ver keersveiligheid wetenschappe lijk de snelheidslimieten heeft vastgesteld, die nodig zijn voor een betere verkeersvei ligheid. Voor de manieren waarop we ons huis kunnen inrichten worden allerlei pakkende .be namingen bedacht. Zo is de kreet „woonlandschap'' op het ogenblik erg in. Het is niet de bedoeling gras in de huiska mer te zaaien en er bomen te planten. Het „landschap" is een als het ware logisch, ge groeid interieur, waarin vloer en wanden een totale woon functie vervullen en waarin de wensen niet gehinderd worden door onwrikbare meubelen. Een van de middelen om zelf zo'n woonlandschap op te bou wen, is de dóódsimpele meu belvorm van geschuimde kunststof, die in combinatie met kussens, vlakken die als bergruimte, tafel enz. kunnen dienen, en andere eenvoudige elementen een uitermate flexi bele manier van woonruimte indeling mogelijk maakt. Meu belvormen in geheel afge werkte vorm zijn intussen vol op te koop. Men kan ze ge bruiken als enkele stoel, als zitbank (eventueel in hoek- vorm), kortom, men kan er alle kanten mee op. Ook een opstelling die in het midden een zogeheten zit- kuil vrij laat is mogelijk. Te genwoordig zijn de onafge werkte grondvormen van deze meubelelementen ook hier en daar te koop. Men kan ze zelf afwerken, door ze te bekleden met een stof naar eigen keuze, en daarbij kan men dan zelf ook bijpassende kussens ma ken. Door de meestal zeer eenvoudige vorm is dat bekle den niet moeilijk. Schuimrub ber of polyetherschuim geven voor het zelf maken van kus sens ook al niet zoveel probïe-u In principe is het zelfs mo gelijk om een meubelvorm van schuim zelf te maken. Als men een houten „mal" kan maken, waarin zogenaamd schudschuim (polyurethaan- schuim in twee dooreen te mengen bestanddelen) wordt gebracht, schuimt men bij wij ze van spreken een heel woonlandschap in een paar da gen bij elkaar. Daarvoor moet men dan wel hardschuim ne men (er zijn verschillende soorten), en de mal moet aan de binnenkant bekleed worden met polytheenfolie (doorzich tig plastic) om de vorm na het hard worden te kunnen „los sen". Vooral onder jonge men sen is voor deze vorm van zelf een interieur opbouwen veel belangstelling. Het is natuur lijk wel een kwestie van voor af de hele zaak goed uitkie nen, maar er is zeker geen speciale kennis of handvaar digheid voor nodig om zo'n onderneming tot een goed eind te brengen. Goed gesorteerde dhz-zaken hebben wellicht schudschuimsets in voorraad, en anders kan de fa. Romar- Voss in Roggel (Limb.) er na dere informatie over geven. HET solidariteitscomité voor de Russische joden.in Neder land heeft in een telegram aan de Russische ambassade ge protesteerd tegen het weigeren van een uitreisvisum voor Is raël aan drie joodse intellectu- eien. HET eens zo beroemde katho lieke Afrikaanse weekblad Af- rique Nouvelle, dat in 1972 zijn verschijning moest staken vanwege politieke verwikke lingen en financiële moeilijk heden, zal vanaf 1 maart op nieuw verschijnen. (ADVERTENTIE) Die komt er wel weer uit als ze weer open mogen van minister Lubbers, mevrouw A.teU.Mochtuoverigensookwatwillen weten over haar eten, vraag dèt dan bij de dierenspeciaalzaak. Alleen daar ligt trouwens het uitstekende Witte Molen VLEES MENU, nieuwe knabbelbrokjes van puur-natuur en boordevol eiwit. Hou dat maar's onder het gordijn! Voedert al wat blaft, mauwt, piept, fluit, koert of knort.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1974 | | pagina 13