ALLEEN DE DROOM BLEEF"
Goelag Archipel begin juni
op
de markt
Zo begint het boek
Twee leden uit
TV OS-commissie
WOON-
LANDSCHAP
mm kat
ZlTliTGiHiUN
WAT NU?
(III)
wybert laat zich van
z'n voordeligste kant zien
EIS tijdelijk
Rentespaarbrieven met 9% rente
Gescheiden vrouwen
willen fonds voor
alimentatie
binnenland
DE OUDERE MENS IN DEZE
van Red Band
natuurlijk.
GOEDKOOP
nuje'm't hardst nodig hebt
in alle vier smaken
Marcel van Dam:
Bejaarden lang
zelfstandig
laten wonen
Die extra hoge rente is er ook voor
De Grenswisselkantoren !N.V
ZELF?
KNAC tegen
handhaving
maximumijsnelheic
Vrijdag 22 februari 1974
13
Mag ik u, kort, de levens
loop vertellen van „een ouwe
jjk". Van mezelf. Ik zeg dat
z0 omdat die term onlangs in
een vergadering werd ge
bruikt door een jeugdig vak
bondslid, toen ik, gepensio
neerde, in een discussie over
een sociaal vraagstuk probeer
de te vertellen wat vlak na de
oorlog achter het tot stand ko
men van die regeling had ge
zeten. De voorzitter hamerde
dat niet af. Vergoelijkte die
uitdrukking. „Ach ja, Michiel
is nog jong. Hij moet nog le
ren de juiste toon te vinden".
Ik heb toen verder gezwegen.
Michiel zal die juiste toon,
meen ik, nooit vinden. Hij zal
blijven schelden, schreeuwen
en beschuldigen. Want „de
juiste toon" leer je, juist in de
bond, door stevig op de vin
gers getikt te worden. Maar
ja, die voorzitter een beste
vent behoort tot de genera
tie der bijna-vijftigers. Die
generatie vergoelijkt alles.
Slappe generatie, als u het mij
vraagt".
Hij is 69 jaar. Dat geef je hem
niet. Zijn volle lichtblonde
haardos prijkt zwierig boven
een rimpelloos gezicht, waarin
grijze ogen zonder mildheid
de bezoeker monsteren Han
den die kennelijk gewend zijn
te werken. Goed verzorgd. Dat
wel. Maar gegroefd en flink
met eelt bezet. Geen opvallen
de man. Tot hij gaat praten.
Dan pakt zijn stemgeluid on
middellijk. Geen moeilijke
woorden, geen gewichtig-doe-
nerij. Recht-op-de-man-af.
Scherp formulerend, niet
schromend voor een kracht
term als dat volgens hem, on
derstrepen kan wat hij be
toogt.
„Ik ben gaan werken toen
ik negen jaar oud was. Op het
land. Dat was hier, in het zui
den, geen uitzondering. Ver
diende 50 cent per week. Dat
was thuis in een arm landar
beidersgezin met een hok vol
kinderen, welkom. Ik was de
oudste. Ik ben naar Rotterdam
gegaan toen ik 14 was. In de
bouw gaan werken. Ik leerde
er het vak tot in de perfectie.
Want knoeiers kon m'n baas,
glasharde man maar ook dood
eerlijk, niet gebruiken. Ik
werd lid van de „moderne
bond", de socialen, zeiden ze
toen. Dat is m'n leerschool ge
weest. Ik leerde in die bond
meer over economie en sociale
situaties dan vandaa,g-de-dag
menig academisch opgeleide
jongeman. Ik leerde de prak
tijk en spijkerde 's avonds bij.
Als ik niet moest vergaderen,
acties voeren, op pad voor de
bond gaan. Ik ging tenslotte
naar de arbeidersavondschool
en later in het Troelstra-
oord in Beekbergen naar de
kaderschool. Ik werd bestuur
der. Maar ik bleef op de stei
ger. Ik heb nooit een bezoldig
de functie willen hebben. Ge
woon, omdat ik bang was. dan
mijn vrijheid van handelen en
zeggen te zullen verliezen".
Hij vertelt, met verve en ken
nelijk genietend van het opha
len van al die herinneringen,
over „de opkomst van de ar
beidersstand", over stakingen
en acties, over de ellende van
de barre crisisjaren voor de
oorlog. „De jongeren die dat
niet meemaakten, zullen het
nooit begrijpen. Gelukkig
maar, eigenlijk!" Uitsluitingen
heeft hij aan den lijve erva
ren. Want een vakbondspropa-
gandist lustten vele aannemers
in die tijd helemaal niet. „Ik
was 36 toen de oorlog uitbrak.
Ben die jaren doorgekomen,
met m'n jonge gezinnetje.
Vraag niet hoe. De contacten
bleven behouden. We steunden
elkaar waar we konden. Na de
oorlog begon de opbouw. Wat
een tijd was dat!" Bijna decla
merend vertelt hij erover.
Over de hoop in de harten van
velen dat er „nu een mieuiwe
samenleving zou worden opge
bouwd". Over het aandeel dat
hij had om het samengaan met
de communistische Eenheids
Vakcentrale tegen te houden.
„Da's een heel gevecht ge
weest. Want „eenheid" was in
die tijd een verlokkend be
grip. Gelukkig dat ook de
vakbewegingsleiding door had
waarom het de heren commu
nisten toen ging. Om overne
men van de macht. Met min
der zijn dit soort totalitairen
nooit tevreden. Ook nu niet.
Maar dat is een ander onder
werp.
Tot in bijzonderheden gaat
hij in op de opbouw van de
sociale zekerheid. „Dat sys
teem wat we nu kennen in
Nederland hebben we na die
oorlog opgebouwd. Niet in de
laatste plaats dank zij de vak
beweging. Dank zij het sa
mengaan van de twee grootste
politieke organisaties. In die
instituten zat toen een enorm
elan, een enorm stuk maat
schappelijke bewustheid en
verantwoordelij kheidisigevoel.
Het was niet allemaal koek en
ei. Er is ook voor dat alles
hard geknokt. Maar, en dat
wil ik graag onderstrepen, al
tijd zakelijk. Er was geen sys
teem van verdachtmakingen,
geroddel, kwade trouw. Pas
op, niet overdrijven. Ook toen
waren er wel mensen die me
ningsverschillen in de per
soonlijke sfeer trokken. Om
zelf op het paard, wat dat dan
voor hen ook was, te komen.
Maar het was geen aanvaarde
tactiek. Van polarisatie had
den we nog nooit gehoord. Je
had wel wat positievers te
doen".
Hij houdt plotseling op.
Kijkt strak voor zich uiit. „Dat
gedonder is zo'n jaar of tien
geleden begonnen. We zaten
er ineens midden in. Er deug
de ineens niets meer van en in
de maatschappij. Nieuw links,
bijvoorbeeld, in de PvdA.
Achteraf is wei gebleken dat
vele van die jongens die me
thode van verdachtmaking al
leen maar gebruikt hebben om
zelf in het zadel te komen.
Dat is ze goeddeels gelukt.
Wat hebben ze er tot nu toe
van gemaakt?" Hij haalt, wat
mismoedig, de schouders op.
„Ik zal de laatste zijn die
ontkent dat er in de huidige
samenleving bar veel moet
veranderen. Ik erken ook dat
vooral mijn generatie heeft
gemeend het te moeten zoeken
in een welvaartsmaatschappij
van sociale zekerheid. Dat wij
in die opbouw niet altijd kien
zijn geweest op het bevorde
ren van die elementen die ook
op het welzijn gericht waren.
Ik vind het ook gezond dat
jongere mensen Run eigen ide
alen proberen te verwezenlij
ken. Wil daaraan nog best
meedoen. Maar niet op basis
van verguizing van mensen
lie, binnen het raam van de
democratische samenleving,
over oplossingen anders den
ken. Wel door met ze te pra
ten, ervoor te vechten en er
verkiezingsdoelen van te ma
ken. Er zijn er mij onder die
zogenaamd progressieven te
veel die bereid zijn uitverkoop
te houden van onze democra
tie. Als die het hebben over
structureel geweld wordt ik
gloeiend. Want wat ze dan be
doelen is dat zij niet zonder
meer hun zin krijgen om onze
democratie om hals te bren
gen, hun dictatuur te vestigen,
vriendelijk mee te lopen met
al die idealisten soms zijn
het ronduit politieke extremis
ten die orus hele zaakje aan
de communisten willen over
doen.
Communisten-hater? Nee,
dat ben ik niet. Ik haat geen
mensen. Maar ik haat wel het
systeem van onderdrukking,
geweld, moord en bedrog dat
onder het mom van communis
me in de Sovjet-Unie is geves
tigd. En als die linkse jongens
vaii ons zo'n bezwaar hebben
tegen, laten we zeggen: Portu
gal, Griekenland, Chili mijn
bezwaren tegen die regimes
daar zijn veel groter en zake
lijker dan zou het heel wat
oprechter zijn als ze hetzelfde
kabaal maakten als wij kavi
aar, olie, schoenen en wat al
niet meer uit de Sovjet-Unie
of China invoeren. Geen han
del met die rechtse dictaturen.
Goed! Maar dan ook niet met
de linkse dictaturen. Kijk, als
ze dat zouden betogen, zou ik
ze geloofwaardiger vinden".
„Ja, ik geloof dat we fout
gaan in ons land. Als ik waar
neem hoe het woord „-arbei
ders" die mensen uit die zoge
naamde revolutionaire groepen
wordt misbruikt, word ik mis
selijk. Dié mensen kennen
geen arbeiders. Die zijn er al
leen maar op uit over de rug
gen van de arbeiders de macht
te veroveren om daarn-a die
arbeiders te knechten. Laat
een van die groepen maar
eens precies vertellen wat
verwezenlijking van hun eisen
voor de arbeiders zou beteke
nen. Een maatschappelijk sys
teem turn je niet zo maar
even om. Een kleine ingreep
op een onderdeel kan het hele
huis in elkaar doen vallen.
Dus vereist een politiek die
uit is op verandering van de
maatschappelijke structuur
grote voorzichtigheid. Anders
is het leed niet te overzien.
Als die jongens hun zin krij
gen, en we geven veel te veel
toe uit gemakzucht en onze
kerheid, werd alles wat we
hebben opgebouwd tot de
gron-d toe afgebroken. Want
niets deugt er.
Ik heb te lang meegedaan
om n-iet te weten dat je bij
het bouwen van de toekomst
nu eenmaal het gegevene in
het heden en uit het verleden
als basis moet gebruiken. Ik
heb teveel gezien van mensen
en hun zuoht naar macht,
roem, geld, positie om niet te
beseffen dat die nieuwe sa
menleving die ons voor ogen
stond er nooit zal komen. Wel
een beter geordende samenle
ving. Wat mij betreft is alleen
de droom van die ideale maat
schappij gebleven. De werke
lijkheid zal altijd minder roos
kleurig zijn".
- JACQUES LEVIJ
(De vorige -afleveringen in de
ze serie stonden in de kranten
van 16 en 19 februari)
(Van een onzer verslaggevers)
BAARN De kans bestaat dat Alexander Solzjenitsyn
zelf begin juni de Nederlandse vertaling van zjjn laatste
boek „Goelag Archipel" ten doop komt houden. Aan die
vertaling, die in een eerste oplage van 25.000 tot 30.000
exemplaren gaat verschijnen, wordt momenteel „dag en
nacht" gewerkt door Dick Peet. Hü hanteert daarbij de
originele Russische tekst.
Bij De Boekerij in Baarn, die
alle boeken van Solzjenitsyn
uitgeeft, is er even over ge-
dacht om een team van verta
lers aan liet werk te zetten om
zodoende zo snel mogelijk op de
markt te zijn, nu de Duitse ver
taling al „uit" is. Maar men
heeft hier op verzoek van Solz-
jenitsyns zaakwaarnemer Fritz
Heeb in Zürich van afgezien.
De „enorme kluif" vertaalwerk
moet nu door Dick Peet alleen
worden opgeknapt.
Er is trouwens wel het een en
ander aan de hand rond deze
op stapel staande vertaling.
Solzjenitsyn heeft te kennen
gegeven er niet aan te willen
verdienen. De royalty voor dit
boek ligt dan ook op het bij
zonder lage percentage van 5.
Ook het voorschot dat hij
vroeg was laag 9.000,
Verder heeft hij als eis ge
steld dat het boek in een
goedkope uitgave op de markt
moet worden gebracht. Dat
betekent dat de Nederlandse
prijs onder die van de Duitse
uitgave zal liggen en zeker
beneden de twintig gulden zal
blijven. Ook de reclame rond
het boek moet een sobere zijn.
Al het geld dat het boek op
gaat brengen, is door Solzje
nitsyn bestemd voor een lief
dadig doel in Rusland.
De cover van het boek zal
ongeveer die van de Russische
uitgave zijn, een bijna on
zichtbaar gemaakte prikkel
draadversperring en enkele
kampwachten.
De Boekerij, met onder andere
Manteau, Van Goor en Paris
behorende tot de Edicomgroep,
heeft in 1968 zijn gelukstref
fer geschoten met Solzjenit
syn. Toen in dat jaar Kanker
paviljoen van de nog weinig
bekende schrijver verscheen,
gokte men op een klein pu
bliek. Het boek deed het dan
ook niet zo geweldig. Dat ver-
andere, toen Solzjenitsyn in
1970 de Nobelprijs werd toe
gekend. Vanaf dat moment is
de interesse groter geworden.
De Boekorij kwam daarna met
„In de eerste cirkel", de ver
halenbundel „In het belang
van de zaak", het toneelspel
„De kamphoer en de simpele
ziel", „Eén dag van Ivan Deni-
sovitsj", „Augustus veertien"
en het toneelstuk „Een kaars
in de wind".
In totaal is op het ogenblik
een oplage bereikt van 197.924
boeken. Een ontzettend groot
aantal voor zo'n klein taalge
bied als het Nederlandse.
Andere Nederlandse uitgeve
rijen hebben met lede ogen
moeten toezien hoe de „kwes
tie Solzjenitsyn" steeds meer
aandacht kreeg en de verkoop
omhoog joeg. Een uitgeverij
bood -00.000,om de rechten
voor „Goelag Archipel" te
verkrijgen, maar Fritz Heeb
vond, dat zijn cliënt bij De
Boekerij „goed" zat en wei
gerde juist ómdat zo'n schan
dalig hoog bedrag werd gebo
den. Het doel van dit laatste
boek is namelijk niet om er
enorme winsten mee te gaan
maken.
(ADVERTENTIE)
1 4
Alexander Solzjenitsyn, de schrijver van Goelag Archipel.
EINDHOVEN (ANP)
Staatssecretaris drs. Marcel
van Dam van Volkshuisvesting
en Ruimtelijke Ordening heeft
donderdagmiddag ter gelegen
heid van de opening van de
serviceflat „Kastanjehof" in
Geldrop gezegd het be
langrijk te vinden dat oudere
mensen zo lang mogelijk zelf
standig kunnen blijven wo
nen.
In dit verband noemde hij
Kastanjehof, dat bestaat uit
gewone flatwoningen met
daarnaast een dienstencen
trum, één van de gelukkigste
vormen waarin dat zelfstandig
wonen optimaal tot zijn recht
kan komen.
U kunt nu óók van die extra hoge rente profiteren. Zorgeloos, risikoloos. Laat uw geld
groeien met GWK-rentespaarbrieven. Dat zijn spaarbewijzen aan toonder (dus nietbp naam
gesteld) met een looptijd van 5 jaar en een rente van 9%U kunt ze zonder administra
tieve rompslomp voor f 500,- of voor f 1000,- kopen bij elk GWK-kantoor.
De brief van f 500,- groeit in 5 jaar naar f 770,- en aan de aanbieder van een brief van
f 1.000,- betaalt GWK na 5 jaar f 1.540,- uit.
Tussentijdse uitbetaling is mogelijk. Over de fiskale voordelen informeert GWK u graag.
Bij GWK ligt een folder voor u klaar. U weet toch dat vrijwel alle GWK-kantoren - op
de stations en aan de erenzen - doorlooend geopend zijn, meestal ook 's avonds en in het
weekend?
Hoofdkantoor: Centraal Station Amsterdam,
Postbus 721, tel. 020 - 2213 24
(samenwerking van N.V. Nederlandse
Spoorwegen, N.V. AMEVen Pierson,
Heldring Pierson)
Hoe komt men op die ge
heimzinnige archipel terecht?
Elk uu.r vliegen er vliegtui
gen, varen er boten, dende
ren er treinen heen... maar
geen enkel opschrift op die
vervoermiddelen duidt de
plaats van bestemming aan.
En zowel de verkopers van
de reisbiljetten als de verte
genwoordigers van Sovtoe-
rist en Intoerlst zullen ver
baasd staan te kijken, ais U
aan hen een kaartje daar
heen vraagt. Zij weten noch
van de hele archipel in zijn
geheel, noch van één van de
talloze eilandjes ervan af,
hebben er nooit van gehoord.
Degenen, die erheen reizen
om de archipel te besturen
komen er via de scholen van
bet MWD.
Degenen, die erheen reizen
om de arehioe! te be aken
worden opgeroepen via de
militaire keuringscommissies.
Degenen, die erheen reizen
om er te verkommeren zoals
u en ik, lezer, die kunnen er
uitsluitend en alleen komen:
via arrestatie.
Arrestatie!!! Moet ik nog
zeggen, dat dat een omme
keer is in uw hele leven?
Dat dat een regelrechte blik
semslag is die u treft? Dat
dat een niet te bevatten psy
chische schok is, die niet ie
dereen verwerken kan en
waardoor men dikwijls af
glijdt tot waanzin?
Het heelal heeft evenveei
middelpunten als het aantal
levende wezens dat het her
bergt. Elk van ons is een
middelpunt van het heelal en
het werelddeel splijt uit
een wanneer men u toesist
„U staat onder arrest!"
Als u al onder arrest staat,
dan kan het toch niet be
staan, dat er nog iets over
eind is gebleven bij die
aardschok?
Maar niet bij machte om met
hun beduuste brein die ver
schuivingen in het wereld
stelsel te vatten, brengen de
scherpsten en de stompzïn-
nizsten onder ons het niet op
op dat moment ook maar iets
anders uit heel hun levenser
varing te persen dan:
..Ik?? Waarom ik??"
Een vraag die al miljoenen
en miiioenen keren vóór ons
is herhaald en waarop nog
nooit een antwoord is ge
volgd.
Arrestatie...dat wil zeggen
een ogenblikkelijke overrom
pelende omwerping, omme-
gooi, omslag van de ene toe
stand in de andere.
Langs de kromme straat van
ons leven zijn wij gelukkig
voorbijgezweefd of ongeluk
kig voorbijgesjokt langs be
paalde afscheidingen, af
scheidingen en nog eens af
scheidingen: van vermolmd
hout, met leem bestreken sta
ketsels, bakstenen, betonnen
en ijzeren ommuringen.
We hebben er nooit over ge
mijmerd: wat zou er achter
liggen? Met ons oog noch
met ons verstand hebben wij
ooit gepoogd een blik erach
ter te werpen....en daar nu
begint juist het gebied van
GOELAG, vlak hiernaast, op
twee nieter bij ons vandaan.
En we hebben in die afschei
dingen nog niet het onover
zienbare aantal hecht aan
sluitende, goed gecamou
fleerde deurtjes, noortjes op
gemerkt. Allemaal, al die
poortjes, zijn er klaargezet
voor ons!...en daar zwaait
snel één zo'n noodlottig
poortje open, en vier witte
manshanden, niet aan zware
arbeid gewend, maar grijpe-
rig, klemmen ons vast aan
een been, aan een arm, bij
de krr g, bij de muts, aan
ons oor: slepen ons naar bin
nen als een volle baal, ter
wijl ze het poortje achter
ons, het poortje naar ons
vroegere leven voorgoed
dichtklappen.
Dat is alles. U bent gearres
teerd!
En niets weet u daarop
te antwoorden dan het
schaapachtige gemmekker:
„Ik?? Waarom ik??....". (Be
gin van het hoek Goelag Ar
chipel van Alexander Solzje
nitsyn bi de geautoriseerde
vertaling uit het Russisch
van Dick Peet.)
De kans be
staat dat Alexander Solzje
nitsyn zelf begin juni de Ne
derlandse vertaling van zijn
laats+e boek „Goelag Archi
pel" ten doop komt houden.
Aan die vertaling, die in een
zerste oplage van 25.000 tot
30.000 exemplaren gaat ver
schijnen, wordt momenteel
„dag en nacht" gewerkt door
Dick Peet. Hij hanteert daar
bij de originele Russische
UTRECHT (ANP) Nico
Heizenberg, en Pieter M. de
Wit, voorzitter en secretaris
van de bedrijfsgroep radio en
televisie van de christelijke
bedrijfsbond HBV, zijn uit de
commissie werksituatie van
de NOS gestapt. Ze hebben er
de brui aain gegeven, omdat ze
de indruk hebben dat de
werknemersvertegenwoordi
gers er maar een beetje voor
spek en bonen bij zitten.
„Ieder ogenblik opnieuw
worden we weer voor de voe
ten gelopen door maatregelen
die door of vanwege de om-
roepleidimg worden genomen
zonder dat we daarbij werden
betrokken", zegt Pieter M. de
Wit, de tevens landelijk voor
zitter van de HBV is.
Beide HBV-bestuurders zeg
gen dat ze ontzaglijk veel tijd
hebben gestopt in het commis
siewerk, maar steeds blijkt
weer dat gemaakte afspraken
worden doorkruist. „We wor
den daardoor ongeloofwaardig
voor onze leden", zegt de heer
De Wit. Hij vindt dat de ge
wone rechter zich maar met
oepaalde zaken moet gaan be
zighouden. Bij een op staande
voet gegeven ontslag, weiger
de de personeeldienst van de
NOS de in de cao aangegeven
procedure te volgen, maar
wenste de voorkeur te geven
aan het burgerlijk wetboek.
„Dat kan echt niet meer", zegt
De Wit.
De NOS-bureaucratie en
frustraties vormen volgens de
heer De Wit de achtergrond
DEN HAAG (ANP) De
bond van gescheiden vrouwen
„Divertium" heeft bepleit een
l'onds te stichten, waaruit de
alimentatie kan worden be
taald. Het huidige stelsel voor
het innen van alimentatie
vindt de bond volstrekt on
deugdelijk.
Een delegatie van Divortium
heeft dit gisteren leden van de
vaste kamercommissies voor
Financiën, Justitie, Sociale Za
ken en voor Cultuur. Recreatie
en Maatschappelijk Werk
neegedeeld.
Ze bood de kamerleden een
rapport aan, waarin duidelijk
is gemaakt, waarom divortium
voor het fonds kiest. Het
fonids dient te worden gevoed
door de bijdragen van de ali
mentatieplichtigen en door de
rijksoverheid.
van het conflict bij de omroep.
„We doen dat werk in die
commissie werksituatie nu
zo'n vier jaar, maar steeds is
het gepaard gegaan met pro
blemen. Er is een organisatie
deskundige aan te pas geko-
men, maar het heeft niets ge
holpen. De druppel die voor
de heren Heizenberg en De
Wit de emmer deed overlopen
was, dat kennelijk verkeerd
getaxeerde reorganisaties en
voorstellen over de ruggen
van de mensen in het bedrijf
worden uitgespeeld.
DEN HAAG (ANP) De
KNAC heeft de minister van
Verkeer en Waterstaat en de
vaste Tweede-Kamercommis
sie voor Verkeer en Water
staat meegedeeld met klem te
protesteren tegen handhaving
van de geldende maximum
snelheden.
De KNAC verzoekt de rege
ring en volksvertegenwoordi
ging met n-adi-uk de „nood
maatregel" buiten werking te
stellen, totdat de stichting we
tenschappelijk onderzoek ver
keersveiligheid wetenschappe
lijk de snelheidslimieten heeft
vastgesteld, die nodig zijn
voor een betere verkeersvei
ligheid.
Voor de manieren waarop
we ons huis kunnen inrichten
worden allerlei pakkende .be
namingen bedacht. Zo is de
kreet „woonlandschap'' op het
ogenblik erg in. Het is niet de
bedoeling gras in de huiska
mer te zaaien en er bomen te
planten. Het „landschap" is
een als het ware logisch, ge
groeid interieur, waarin vloer
en wanden een totale woon
functie vervullen en waarin de
wensen niet gehinderd worden
door onwrikbare meubelen.
Een van de middelen om zelf
zo'n woonlandschap op te bou
wen, is de dóódsimpele meu
belvorm van geschuimde
kunststof, die in combinatie
met kussens, vlakken die als
bergruimte, tafel enz. kunnen
dienen, en andere eenvoudige
elementen een uitermate flexi
bele manier van woonruimte
indeling mogelijk maakt. Meu
belvormen in geheel afge
werkte vorm zijn intussen vol
op te koop. Men kan ze ge
bruiken als enkele stoel, als
zitbank (eventueel in hoek-
vorm), kortom, men kan er
alle kanten mee op.
Ook een opstelling die in
het midden een zogeheten zit-
kuil vrij laat is mogelijk. Te
genwoordig zijn de onafge
werkte grondvormen van deze
meubelelementen ook hier en
daar te koop. Men kan ze zelf
afwerken, door ze te bekleden
met een stof naar eigen keuze,
en daarbij kan men dan zelf
ook bijpassende kussens ma
ken. Door de meestal zeer
eenvoudige vorm is dat bekle
den niet moeilijk. Schuimrub
ber of polyetherschuim geven
voor het zelf maken van kus
sens ook al niet zoveel probïe-u
In principe is het zelfs mo
gelijk om een meubelvorm
van schuim zelf te maken. Als
men een houten „mal" kan
maken, waarin zogenaamd
schudschuim (polyurethaan-
schuim in twee dooreen te
mengen bestanddelen) wordt
gebracht, schuimt men bij wij
ze van spreken een heel
woonlandschap in een paar da
gen bij elkaar. Daarvoor moet
men dan wel hardschuim ne
men (er zijn verschillende
soorten), en de mal moet aan
de binnenkant bekleed worden
met polytheenfolie (doorzich
tig plastic) om de vorm na het
hard worden te kunnen „los
sen". Vooral onder jonge men
sen is voor deze vorm van zelf
een interieur opbouwen veel
belangstelling. Het is natuur
lijk wel een kwestie van voor
af de hele zaak goed uitkie
nen, maar er is zeker geen
speciale kennis of handvaar
digheid voor nodig om zo'n
onderneming tot een goed eind
te brengen. Goed gesorteerde
dhz-zaken hebben wellicht
schudschuimsets in voorraad,
en anders kan de fa. Romar-
Voss in Roggel (Limb.) er na
dere informatie over geven.
HET solidariteitscomité voor
de Russische joden.in Neder
land heeft in een telegram aan
de Russische ambassade ge
protesteerd tegen het weigeren
van een uitreisvisum voor Is
raël aan drie joodse intellectu-
eien.
HET eens zo beroemde katho
lieke Afrikaanse weekblad Af-
rique Nouvelle, dat in 1972
zijn verschijning moest staken
vanwege politieke verwikke
lingen en financiële moeilijk
heden, zal vanaf 1 maart op
nieuw verschijnen.
(ADVERTENTIE)
Die komt er wel weer uit als ze weer open mogen van minister
Lubbers, mevrouw A.teU.Mochtuoverigensookwatwillen
weten over haar eten, vraag dèt dan bij de dierenspeciaalzaak.
Alleen daar ligt trouwens het uitstekende Witte Molen VLEES
MENU, nieuwe knabbelbrokjes van puur-natuur en boordevol
eiwit. Hou dat maar's onder het gordijn!
Voedert al wat blaft, mauwt, piept, fluit, koert of knort.