Bezoek aan prof. Andreï Sacharov 1MOGELIJK KOMT STRAKS DE GROTE In najaar graag naar Nederland Briefport wellicht omhoog TEGEN MEESTERKRAKER 2lA JAAR GEËIST Dringende l joodschap: „Schrijf vee over ons? vergeet ons niet Half Nederland sukkelt met „stress" Opvallend rustig Telefoon Visum blijft uit Goelag-arcliipel Naar Leiden Eibergen niet geliefd bij trouwlustigen Vaarbewijs voor beroeps- en pleziervaarl Treinkaartje per 1 mei 12 pet. duurder Meer jonge werklozen door minimum jeugdloon Ajacieden Kabinetsplannen en hun bron een miljoen gulden aan prijzen Zaterdag 9 februari 1974 19 MOSKOU. De Russische kerngeleerde en dissident prof. dr. Andrei Sacharov zou graag in het najaar een bezoek aan Neder, land brengen. Tijdens een interview dat onze redacteur J. Schils dezer dagen met prof. Sacharov in diens Moskouse woning had kwamen Sacharovs plannen ter sprake om naar Amerika te rei zen. Maar de Sovjet-autoriteiten hebben tot nog toe geweigerd "een visum te geven en Sacharov laten weten „dat het helemaal niet nodig is" dat hij een cursus gaat geven aan de universiteiten van Princeton en Massachusetts, die hem voor een bezoek hadden uitgenodigd. Op een vraag of hij Wellicht interesse had in een uitgenodigd. Op een vraag of hij wellicht interesse had in een thie voor ons land te hebben en dat hij heel graag in contact zou komen met vakgenoten van de Universiteit van Leiden. Prof. Sacharov zal nu een brief sturen naar de rector van de Leidse universiteit met nadere gegevens over eventueel te geven gast. colleges. De rector van de Leidse universiteit, prof. dr. A. E. Cohen, deelde desgevraagd mee dat prof. Sacharov in Leiden zeer wel kom zal zijn en dat hij alles zal doen om het bezoek mogelijk te maken. (Door Jan Schils)' MOSKOU De kamer vol rook. In een hoek staat een oude boekenkast, bom vol boeken, foto's en ikonen. Er tegenover twee reusach tige armleunstoelen, geschei den door een al even indruk wekkende schemerlamp. Midden in de kamer ligt op een tweepersoonsbed Andrei Sacharov (53) de „vader van de Russische atoombom", hij ons vooral hekend om zijn onvermoeide strijd tegen de Kremlinbazen voor meer rechten en vrijheden voor zijn landgenoten. Zijn vrouw heeft me even tevoren met de nodige arg waan binnengelaten. Een Nederlands paspoort en de nodige uitleg overtuigen haar al vlug. „U moet me begrijpen", zegt ze en dan „Andrei, het is voor jou". Professor Sacharov staat op. „Ik ben aan het opknappen van een ziekte, nog niet zo lang uit het ziekenhuis ont slagen waar ik met mijn vrouw was opgenomen. Hoge bloeddruk. Maar waarmee kan ik u van dienst zijn. Ik krijg niet elke dag bezoek uit Nederland". Mij geen tijd latend voor een antwoord vervolgt hij: „Ex cuus voor de rook hier. Maar mijn vrouw rookt erg veel. Ze was vier jaar in het Rode Leger. Daar heeft ze dat ge leerd. Ze is oorlogsinvalide maar roken doet ze voor 100 pet." Mevrouw Sacharov valt hem bij: „Andrei heeft gelijk. Hij is vaak boos als ik zoveel rook. Maar ik ben bang. Altijd bang. Ik zoek een uitweg." Sacharov gaat in een van de grote stoelen zitten. Ik vraag me af: „Is dat nou die gewel denaar die de hoogste Sovjet autoriteiten tart?" Zun optre den straalt eenvoud uit. Zo te zien leeft hij uiterst sober. Zijn appartement zou in ons verwend westers wereldje niet hoog aangeschreven staan. Sa- charavo zegt: „Gaat u zitten". Hij wijst op een van de grote stoelen. Neemt zelf in de an dere plaats en beduidt zijn vrouw op bed te gaan zitten. Zegt dan: „Mag zij er bij blij ven? Spreekt goed Engels, be ter dan ik Duits. Ze heeft zes Jaar voor arts gestudeerd. Is mi gepensioneerd, al twee jaar." En dan: „Mijn vrouw zegt dat ze bang is, maar ik denk dat het meer nerveus is. Hang is een groot woord. Bang is men voor iets onbekends. Iets waarvan men het slacht offer denkt te kunnen wor den, maar men weet niet van wat. Wij weten dat wel". Hij denkt na, kijkt uit het raam. In de verte zijn duide lijk de torens van het Kremlin te zien. Dat klopt. De Ulitsa Chkalova, een ringweg rond Moskou, ligt vrij hoog. Van daar. Ik vraag: „Wat weet u wel?" Sacharov denkt even na, for muleert dan langzaam zijn antwoord: „Ik bedoel dit. Ais u niet meer over ons schrijft, als uw radio en televisie ons vergeten, dan zijn wij verlo ren. Wij kunnen spreken en schrijven omdat wij (een handjevol intellectuelen) een positie in dit land bekleden die andere landgenoten niet bezitten. Ik hoef u niet te zeggen hoe riskant dat is. Maar de publiciteit die u ons geeft is ons behoud. Schreeuwt u dat maar van de daken als u veilig in uw land terug bent." Sacharov praat opvallend rus tig. Geen ogenblik is hij geëmo tioneerd. Als hij het heeft over de autoriteiten, hun pla gerijen, het afluisteren van zijn telefoon, de weigering om hem een visum te verstrekken voor een reis naar de VS of de scheldtirades van de KGB (geheime politie) via de tele foon of die van de Pravda of het persbureau Tass blijft Sa charov doodkalm. Hij laat zich alleen tot een glimlach verlei den als hij het heeft over de boerenslimheid van het Krem lin. Hij zegt: „De laatste jaren heb ik nergens mijn mond over gehouden. Ik heb veel gezegd en geschreven. Ze la ten het toe. Mogelijk komt straks de grote afrekening". Ik doe een greep in mijn tas en haal er een tiental aan hem gewijde artikelen uit die in „De Limburger" werden gepu bliceerd. Sacharov zegt: „Hoe hebt u die in hemelsnaam hierheen kunnen brengen? Daar zijn ze aan de grens dol op. Niet dat ze exemplaren voor een muieum zoeken hoor, maar dit is staatsgevaarlijke propaganda". Daarop kijken hij en zijn vrouw de knipsels vol interes se door. Ik moet alles verta len. „Ik ben stomverbaasd", zegt zijn vrouw. Sacharov vult aan: „Ik zie er op die foto's wel nog erg jong uit". Ik vraag: „Heeft de Pravda soms meer recente?" Sacharov lacht: „Nee, daar hebben ze er geen. zou bij de KGB kun nen vragen. Die hebben en weten alles." 0 Andrei Sacharov en zijn vrouw in hun Moskouse appartement. Dan gaat de telefoon. Een oranje telefoon zoals de PTT die hier sedert kort ook in de roulatie heeft gebracht. Me vrouw Sacharov gebaart stil te zijn. Aan de andere kant is niemand. „Dat gebeurt wel va ker", zegt ze. En Sacharov: „Er zijn hier mensen die graag weten of we thuis zijn of niet..." Zijn vrouw vult aan: „Hoe bent u hier gekomen? Metro of taxi?"Ik maak haar duidelijk dat een behulpzame taxichauffeur mij tijdens mijn korte oponthoud in Moskou al vele malen naar de juiste plaats heeft gebracht. Zij knikt: „Ik begrijp het." Sacharov neemt het woord weer. „Ik sprak zojuist over mijn visumaanvraag voor Ame rika. Ik heb een uitnodiging gekregen van de universiteiten van Princeton en Massachu setts. Ook de kinderen hebben een uitnodiging gekregen om er te komen studeren. (De Sa charovs zijn beiden voor de tweede keer getrouwd. Zij heeft twee, hij drie kinderen uit het eerste huwelijk). Alle documenten en geld om het visum te krijgen liggen al ne gen maanden bij de Sovjet autoriteiten. Vier maanden ge leden belde ik op hoe het met dat visuim zat. Ze zeiden toen dat het wel zou komen. Daar na vroegen de autoriteiten aan de rector van het kernfysisch laboratorium alwaar ik werk of hij een bewijs van goed gedrag wilde opstellen. Ook deze zaak is rond. Een paar dagen geleden hoorde ik dat de rector van het instituut bij het ministerie van Buitenland se Zaken was ontboden voor een onderhoud. Het resultaat was dat de autoriteiten die het visum moeten uitgeven con cludeerden dat het helemaal niet nodig was dat ik in de VS gastcolleges zou geven. „De Amerikanen interesseren zich helemaal niet voor uw spreekbeurt", zo vernam ik zelf toen ik het ministerie om opheldering vroeg. Maar op mijn vraag of de visumaan vraag was verworpen wilde het ministerie niet antwoor den. Weet u, ik wil niet alleen naar de VS maar ook 4erug, met mijn vrouw en met de kinderen." Zijn vrouw interrumpeert: „We laten ze hier niet alleen achter. Mijn dochter Tatsiana is al van de universiteit ver wijderd. Toen Andrei eens naar het Rode Plein ging wa ren de kinderen ongerust. Ze gingen er kijken. Nog voordat ze op het plein waren, werden ze door de KGB aangehouden .55 en ervan beschuldigd dat ze een demonstratie wilden hou den tegen de staat. De volgen de dag werd Tatsiana van de universiteit gestuurd. Ze ver koopt nu boeken in een win kel hier vlakbij." Ik vraag: „Hoe stellen uw col lega's zich tegenover u op. En de mensen in de straat. Nege ren ze u?" Sacharov: „Met alle - collega's kan ik uitstekend overweg. We praten echter nimmer over politiek. Dat zou niet goed voor hen zijn. Op straat hoef ik nergens bang voor te zijn. Er is nog nooit een foto van mij in een Russische krant verschenen. Dus niemand kent me van gezicht. Wel lezen de mensen in de krant hoe slecht ik wel ben." En dan: „Maar mag ik u eens iets vragen wat me zeer inte resseert. Hoe denken de men sen in Nederland over het jongste boek van Solzjenytsin, Archipel Goelag?" Ik zeg: Het boek is tot nog toe pas in Parijs in het Rus sisch verschenen. Vertalingen in het Duits en Frans zullen volgen en zelfs een Neder landse vertaling is in voorbe reiding. Ik heb er enkele uit treksels uit gelezen. Als ge schiedboek èn als getuigenis van de manier waarop macht werd misbruikt heeft het m.i. grote waarde. Maar het lijkt me nog meer waarde hebben voor uw landgenoten." Sacharov: „Ik heb geprobeerd te luisteren naar de Deutsche Welle die elke dag een half uur uit het boek voorleest. Maar het Kremlin laat de zen der doeltreffend storen. Er is niets van te verstaan. De meeste mensen zijn bang om het te lezen. Het kan rampza lig zijn. Maar het is een goed boek. Het is een zeer preciess analyse van een ontwikkeling die verderfelijk was." Ik zeg: „Is de politieke onder drukking de laatste tijd weer harder. Wat is -indien het zo is- de reden van de grotere onbuigzaamheid van het Kremlin?" Sacharov: „Veel mensen her inneren zich Stalin en Chroestsjov. Dat waren slechte tijden. Zeker onder Stalin. De man in de straat wil brood, luxe. Vooral de laatste jaren komt hij hierin meer aan zijn trekken. Kijkt u maar rond in Moskou, u kunt hier veel ko pen, deels goedkoop, deels duur, deels goed en deels slecht van kwaliteit. De Sov jet-staat staat niet op eigen benen. Veel voedsel, vakken nis en kredieten moeten uit het buitenland komen. De toe nadering tot het westen heeft geleid tot een scherpere con trole op de rechtzinnigheid van de Sovjet-burgers. De ont spanning tussen de staat en het westen verlicht het leven van de Sovjet-burger niet. In tegendeel. Maar juist het wes ten zou van het Kremlin ga ranties kunnen verlangen voor meer democratische vrijheden, voor meer burgerrechten. Daarvoor vecht hier een aantal intellectuelen, of liever kan hier een aantal intellectuelen vechten zolang hen de keel nog niet wordt dichtgekne pen." En dan: „Zegt u toch tegen uw politici, uw collega's, dat iedere overeenkomst met het Kremlin een hachelijke onder neming blijft zolang er van een democratisering in de Sovjet-Unie zelf geen sprake is." In de slaapkamer van de atoomgeleerde is het inmiddels donker geworden. Ergens in het appartement begint een baby te huilen. „Dat is Mad- wé", zegt mevrouw Sacharov, „de baby van Tatsiana en Je- faëm". (Jefëm is haar schoon zoon. Hij is ingenieur en het regiem heeft ook hem niet gespaard. Hij krijgt maar heel moeilijk een baan). We praten dan verder over kinderen in Nederland en Moskou, over het Lenin-mau soleum. Ik vraag: „Bent u daar ook al eens geweest?" Sacharov lacht. Hij zegt: „Na tuurlijk ben ik daar eens ge weest. Eén keer, niet meer." En dan: „Veel Russen gaan er acht of tien keer heen. Ze bieden tegen elkaar op. Ze wllen er allemaal vaak ge weest zijn." Vervolgens tegen zijn vrouw: „Hoe vaak was jij daar?" Zij: „Eén keer, An drei.,." Het huilen van de baby wordt luider. Het geluid heeft de zelfde uitwerking als het hui len van onze baby's. Mevrouw Sacharov verontschuldigt zich: „Oma moet even gaan kijken. Waar blijft Tatsiana toch? De winkel moet nu wel dicht zijn." Sacharov zegt: „Ik heb veel sympathie voor het Neder landse volk. Ik vraag: „Nu u niet naar de VS kunt, is het misschien mogelijk iets dich ter bij huis te blijven. Zoudt u interesse hebben in een be zoek aan Nederland?" Sacha rov: „Ik zou graag naar Lei den willen. Als u stappen zou kunnen doen zou ik u zeer dankbaar zijn. Ik zou dat heel graag willen." Met deze principe-afspraak was ons gesprek afgelopen. Sacharov ten afscheid: „Schrijft u maar veel over ons, vergeet ons niet. Dat is een dringende boodschap, die ik u zou willen meegeven." EIBERGEN (ANP) De trouwzaal van het Gelderse stadje Eiber,gen doet e2'g koud aan enis daarom geen geschik te plaats voor het maken van foto's en films vinden veel bruidsparen. Bruid en bru .de- gom wijken daarom liever uit naar de buurgemeenten. B. en W. van Eibergen wil' len daar nu iets tegen gaan doen. Zij hebben besloten de trouwzaal te verplaatsen naar de oude raadszaal van de ge meente. Deze wordt helemaal opgeknapt en dat kost ruim 75.000 gulden. DEN HAAG (ANP) Staatssecretaris Van Huiten van Verkeer en Waterstaat is voorstander van het invoerei van een vaarbewijs, naar ana logie van het rijbewijs. Het vaarbewijs zou, zo heeft hij donderdagavond in de Tweede Kamer gezegd, verplicht moe ten zijn, zowel voor de be roepsvaart als voor de recrea tieve vaart op de Nederlandse binnenwateren. UTRECHT (ANP) De Nederlandse Spoorwegen krij gen uit de rijkskas dit jaar een vergoeding voor reizigers- vervoer van f 396.4 min. Dat is meer dan de f 339 min. die de minister van Verkeer en Waterstaat op zijn begroting had gezet, maar minder dan de f 440 min. die de spoorwe gen vorig jaar zomer hebben gevraagd. Het „Gat" denkt de mlmste» onder meer te kunnen opvul len door een hogere tariefop- brengst van f 18.6 min. om dat bedrag te bereiken zou hel spoorkaartje op 1 mei a.s. 12 pet. duurder moeten worden in plaats van de reeds aange kondigde tariefsverhoging van 1 pet. per 1 september a.s. Het gaat evenwel nog om een .re kensom", want het kabinet moet de plannen nog beoor delen. Dit blijkt uit een bescaiR- kin,g van minister Westerterp en een brief vam de hoofddirec tie van de Nederlandse Spoor wegen aan de ondernemings raad van dit bedrijf. UTRECHT (ANP) Bij het gewestelijk arbeidsbureau in Utrecht bestaat het vermoe den dat de jongere werkne mers nu reeds bij het vinden van een baan nadelige gevol gen ondervinden van de in voering per 1 januari van het wettelijk minimum jeugdloon. „Sterke bewijzen" kunnen nog niet worden gegeven maar op- vaklende stijging van het aan tal werklozen geeft toch wel een indicatie, aldus de Utrechtse GAB-directeur H Bellwinkel. In januari steeg in het rayon Utrecht bij de mannen de ge registreerde arbeidsreserve met 232 tot 2306. Bij de groep jeugdigen nam de reserve met 92 toe, dat is circa 40 procent van de totale stijging. paplap uw p«n Brievan voor deza rubriek moefen met volledige naam en adrea worden ondertekend. Bl| publikatte zullen dvxm vermeld worden. Slecht* bij hoge uit zondering zal van deze regel worden afgeweken. Naam en adre* zijn dan bi| de redactie bekend. Publikatie van brio- ven (verkort of onverkort) beteleent niet dat de redactto het in elle gevallen •ent i* met inhoud, ccp *tre)fkinjj. t (ADVERTENTIE) Minderheden in onze samen» leving zullen het altijd zwaar blijven hebben. Daarom kun nen zij zich in mijn warme sympathie verheugen. Intens leef ik op dit ogen blik mee met de 9 Ajacieden die geen genoegen nemen met het honorarium van f 25.000 dat de KNVB in het vooruit zicht heeft gesteld voor de ko mende wereldkampioenschap pen en blijkens De Stem van woensdag j.l. per man een bruto bedrag van f 80.000 heb ben geëist. „Hard werken voor weinig geld, dat doen alleen doimme mensen", heeft Jan Mulder een van de voetbalsterren on langs in een interview met het voetbalweekblad V.I. gezegd. Daarmee vertolkte hij waar schijnlijk op treffende wijze de mening van de hele Ajax- groep. Tweederde van de huidige wereldbevolking (ongeveer 2 miljard mensen) heeft een ge middeld inkomen van f 350 per jaar en dit bedrag moet door zeer hard werken op kof fieplantages, rietsuikervelden, enz. onder miserabele omstan digheden verdiend worden. Een dergelijke vergoeding hebben Jan Mulder c.s. al in hun zak als zij 1% uur achter een bal hebben gerend. Het grootste gedeelte wereldbur gers behoort in de ogen van Jan Mulder dan ook thuis in de categorie: „domme men sen". Versobering ls een woord dat in het vocabulair van de heren profvoetballers zeker niet voorkomt. Dat dagelijks duizenden mensen geen droog brood op tafel hébben en om komen van de honger, dat door 3% welvaart op te geven deze mensen al een flink stuk je geholpen zouden worcten, is hun waarschijnlijk evenmin een zorg. Zij hebben het te druk met hun f 80.000 en andere gigan tische financiële besognes, zo zeer zelfs dat hunzelf niets opvalt aan het door hen voort durend ten toon gespreide aso ciale gedrag. BREDA RÏNIE MAAS Men vraagt zich wel eens af: „Hoe komen ze erop en hoe denken ze het uit?", maar nu is het mij duidelijk, dat niet alle linkse kabinetsplan nen worden geleverd door de bralntrust van de Rockefellers aan de Park Avenue in New York, zoals Amerikanistische politicologen als Allen, Stor- mer, Quigley en Cleon Skou- sen ens willen doen geloven. Nee, een overvloedige bron ligt veel dichter bij huis- De dinsdag stond daarin als dag spreuk: „Is het nu werkelijk zo gek om per fiets naar uw werk te gaan?" En dat las Tjerk Westerterp. Nog geen dag later spoot de radio het nieuwe verkeersplan-Tjerk de ether in: „Auto's van de weg weg, met Tjerk op de fiets naar het werk!" Daar gaat hij nü twee jaar aan werken, aan het maken van de verbodsbor den bedoel ik. Overigens een puik plan. Goed voor een com missarisplaats n-a de val van het kabinet. Bij „Gazelle" of „Simplex". BREDA DRS- E. CAMPERT DEN HAAG (ANP) De Mogelijkheid dat dit jaar bij «e postdienst van de PTT nog oen tariefsverhoging wordt doorgevoerd, heeft staatssecre taris Van Huiten deze week niet uitgesloten. Hij heeft tij dens het voortgezette Tweede Kamerdebat over de begrotin gen 1974 van het departement van Verkeer en Waterstaat en van de PTT, niet kunnen mee delen hoe groot de stijging zal zijn en wanneer daartoe zal gorden besloten. Wel zei hij. dat briefkaarten drukwerken Met uitgesloten worden, zoals Wig jaar het geval was. DAN HAAG (ANP) —De officier van justitie hij de rechtbank in Den Haag heeft vrijdag twee jaar en zes maanden gevangenisstraf ge- eist met aftrek van voorarrest tegen de 33-jarige vishande laar Cor V. uit IJmuiden we gens het plegen van een veer tigtal inbraken met een totale buit van acht ton. Cor heeft na zijn arrestatie in oktober schoon schip ge maakt en alles bekend wat hij de laatste zes jaar aan inbra ken had gepleegd. Zijn groot ste slag sloeg hij in Haarlem, waar hij een brandkast met f 180.000 buitmaakte. Van het geld gebruikte hij f 80.000 om -en jacht te laten bouwen, vaarmee hij een vroegere lief- ïebberij, namelijk smokkelen, veer ter hand kon nemen. He laas voor Cor liep het peper dure jacht vorig jaar in een stormachtige nacht op een zandplaat in de Waddenzee vast en werd het te pletter geslagen door de woeste gol ven. Cor opereerde o.m. in Sche- veningen, Sneek, Alkmaar, Purmerend, Rotterdam, Zaan dam, Scharwoude en IJmui den. Zijn buit was zeer geva rieerd: brandkasten, vlees, garnalen en vis, sigaretten, an tiek, koperwaren, kleuren- t.v.'s, dekens en een bestel busje. Met het busje bracht h: de bederfelijke waar naar zijn vaste afnemers. Van het geld dat Cor aan zijn acties overhield, is niets terecht. Het is volgens hem opgegaan aan zijn gezin. En ook het leven in de tijd dat hij gezocht werd en hij in auto's sliep had hem handen vol geld gekost, zei hij. Cor kreeg het even te kwaad toen hij erover sprak hoe hij wel tot stelen gedwongen was ge weest om aan geld voor zijn gezin te komen. Hij kon zijn tranen niet bedwingen en de president van de strafkamer, mr. C. Stolk, kwam hem te hulp met een zakdoek. Cor weigerde de rechtbank na men te noemen van zijn maats bij diverse inbraken. Wel dreigde hij dat deze lieden ook komen te zitten als zij doorgaan met het bedreigen van zijn vrouw. De officier van justitie nam in aanmerking dat Cor een fors strafblad heeft en in het verse verleden nog twee jaar voor een reeks kraken heett opgeknapt. De raadsvrouwe mr. J. M. van der Kuil-Van 't Hul, meende dat beloond moet worden dat Cor schoon schip heeft gemaakt en goede voor nemens heeft voor de toe- kumst. De rechtbank zal vrij dag 22 februari uitspraak doen. IN ZES WEKEN tijd heeft een brandstichter, misschien zijn het er meer, in Parijs al 63 auto's verwoest, steeds van het type CV-2 en Mehari van Citroën. DE RUSSISCHE musicus David Oistrach heeft wegens ziekte zijn concerten bij het concert gebouworkest van 1 en 3 maart in Amsterdam en op 2 maart in Den Haag afgezegd. Als diri gent is nu André Previn aange trokken. Over de vervanging vam het solistische aandeel van Oistrach wordt nog onderhan deld. UTRECHT (ANP) Van een groep van 1552 door de medisch-socioloog dr. C. W. Aakster uit Leiden onderzoch te personen tussen 25 en 65 jaar blijkt 40 tot 50 pet. des gevraagd op te geven aan ten minste twee vormen van „stress" (spanningen) te lij den. „Met andere woorden", aldus dr. Aakster, „een op de twee volwassen Nederlanders verkeert volgens de verkregen gegevens in een psyeho-sociale stress-situatie". Hij conclu deert: „Deze percentages zou den kunnen dulden op een sterk ziekmakend sociaal mi lieu van de moderne mens". Iedere week kunt u één van deze jeans winnen, als u voor ƒ1.- meedoet aan de puzzelaktie Natuur in deze krant. Op de foto als voorbeeld een LOIS jeans, model Indo (met steekzakken en wijduit- opende pijp). Zijn jeans is van ribcord (49,50) en die van haar is van katoen (linneneffect 47,50). De jeans zijn een geschenk van Saez Vogels NV, Badhoevedorp.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1974 | | pagina 13