THEO VAN BIENE: „EEN OUD EN MOOI BEROEP GAAT IN DE VERNIELING Systeembouw is de dood voor het stukadoorsvak 2-titer- Montilla Halfvolle Koffie melk Centra 98 Bollen, fillers en ouwe stompen GREET MAG, LIES NIET Een benzine sparende uitroep van de Centra-winkelier: En bovendien ben ik noqhartstikke goedkoop ook! Kijk maan: kraiknva» literfles, 1000 gram Centra's Prijs garantie Controledienst Kassakoopje 70 NtilkyWfay 3 rollen Mentos <»k5stuks Cox's Orange I09 Unox Tomaten- 109 Groentesoep 4 bordenblik Centra Champignons 90 Runcjeixjehakt 3?® Mager Soepvlees i?® Doperwten ZwanPaté Centra Deodorant Keurkaas Schouderham f?9 Centra Aardbeienjam I?5 App^^ binnenland buitenland W erkgelegenheid Klopboor Stuk van hun leven Reputatie Mocht u in deze winkel prijsstijgingen tegenkomen, waarvan u meent dat deze uitgaan boven hetgeen wettelijk is toegestaan, dan kunt u zich wenden tot Geen kinderbijslag Gangb aar Donderdag 31 januari 1974 ratieve van duur hout of (Van een onzer verslaggevers) OOSTEKHOUT Op een van de autoloze zondagen ben ik eens met mijn vrouw en drie kinderen naar Til burg gefietst. Als je Tilburg binnenkomt moet je over een viaduct en dat is voor mensen die het fietsen niet meer gewend zijn een hele duw. Eigenlijk valt dat wel wat tegen. Wanneer je bo ven bent zou je blij moeten zijn, maar toen ik daar aan kwam zag ik opeens een be tonnen nieuwbouwskelet. En toen dacht ik: >,Kijk, Van Biene, daar hebben ze jou niet meer nodig". Theo van Biene, 40 jaar, heeft in Oosterhout een stuka- doorsbedrijf(je). Het zit in de familie. Vader Van Biene was stukadoor en Theo en zijn broer zijn het ook geworden. Zo'n twaalf jaar geleden is Theo van Biene voor zichzelf begonnen. Hij heeft een goeie tijd meegemaakt, waarin hij 22 man personeel in dienst had. Op dit moment zijn het er nog 4. En er zijn verschil lende weken geweest dat hij het helemaal zonder personeel kon stellen. „In de laatste vier of vijf jaar is het met de stukadoors steeds verder bergafwaarts ge gaan", stelt hij spijtig vast. „Een oud en mooi beroep dreigt helemaal in de vernie ling te geraken". Uit het raam van zijn kantoortje kijkt Theo van Biene op de woningen van de Oosterhoutse wijk Strijen. Dat betekent, dat hij als het ware de doodsoorzaak van zijn beroep voor de deur ziet staan. „Hier tegenover" zegt hij, „staat nog een blokje van twintig woningen dat op de traditionele manier gebouwd is. Daar zijn dus ook nog stu kadoors aan te pas gekomen. Maar de rest is opgetrokken in systeembouw. Dat wil zeggen betonnen plafonds waar een laag verf over gespoten wordt. En betonnen wanden, die even geëgaliseerd en daarna behan gen worden". Daarmee heeft Van Biene aangegeven wat hij als de kern van de zaak ziet. Dat hoogbouw in systeem wordt opgetrokken vindt hij een vanzelfsprekende zaak, maar van eengezinswoningen in sys teembouw ziet hij noch de noodzaak, noch de wenselijk heid zitten. „We moeten goed afspreken", zegt hij, „dat ik niet voor mezelf zit te pleiten en niet eens alleen voor de stukadoors. Kleine complexen eengezinswoningen, blokken van tien of zelfs tachtig, hoe ven niet in systeembouw uit gevoerd te worden. Dat kun nen middelgrote en kleine aannemers net zo voordelig. Misschien dat er in systeem bouw wat tijdwinst zit, maar daar hebben we op dit mo ment niet meer zo'n boodschap aan. Worden zulke woning complexen traditioneel ge bouwd dan heeft de architect er werk aan met zijn teke naars, de aannemer met zijn personeel en de stukadoor. Er zit dus een heel stuk werkge legenheid in". Maar Theo van Biene neeft nog een ander argument. „Ik zie het eigenlijk zo", vertelt hij „dat flats goed zijn voor jongelui die gaan trouwen. Maar na een jaar of wat ze krijgen dan vaak een gezin en hun inkomen is wat verbetera hebben ze recht op een eengezinswoning. Moet dat dan beslist weer zo'n betonnen bak worden? Ik denk wel eens, dat ze die mensen tege lijk met de sleutel van hun huis maar een klopboor moe ten uitreiken. Anders kunnen ze nog geen spijker in de muur krijgen, nog geen schil derijtje ophangen. Kijk, als de stukadoor er aan te pas gekomen is, dan krijg je le vende muren, muren die vocht absorberen en die akoestisch ook veel beter werken. Het is niet eens zo duur, maar je krijgt wel waar voor ie geld". Naar gegevens die Van Biene uit goede bron zagt te hebben lopen er in Breda tachtig stukadoors in de w.w. en in Oosterhout vijftien. „Je moet daar even bij bedenken, dat dit bijna allemaal mensen zijn die het vak in hun vin gers hebben, die er een stuk van hun leven in gelegd heb ben. Alleen al de opleiding duurt, zeven of acht jaar. En stukadoors zijn zeg ik dat goed? erg conventioneel. Die willen stukadoor blijven. Theo van Biene: Een oud en mooi- beroep. niet naar een ander vak". Als Theo van Biene zijn op drachten van vorig jaar nagaat blijkt, dat hij voor de helft in nieuwbouw heeft gewerkt en voor de helft in restauratie. Nog onlangs heeft hij stuc werk geleverd bij de restaura tie van het kasteel in Rhoon. Wat voor effecten de stuka door kan bereiken kan Van Biene ook in zijn eigen nieu we huis laten zien. In de woonkamer heeft hij een zwa re kooflijst (de overgang tus sen plafond en wand) gemaakt en het plafond zelf is versierd met een zogenaamde perklijst. Dat geeft meteen een stuk sfeer, een stuk eigenheid aan zo'n kamer. Hetzelfde effect heeft hij ook bereikt met ver schillende sierpleisters op pla fonds en wanden. „Het vreem de is", vindt hij, „dat architec ten wel oog hebben voor prij zig comfort en voor het deco aluminium kozijnen, maat de stukadoor wordt nauwe® gedacht. En wij kunnen maar weinig aan doen, JS eer wij aan nieuwbouw te komen is het hoe en het L duur van het stucwerk ju het bestek vastgelegd". Beter dan wie ook Theo van Biene, dat de st% doors in de hoogtijjaren v» de woningbouw een stuk 1 putatie verloren hebben. je stukadoors gaat opjagen'®, tariefwerk, dan gaat er mis met de kwaliteit", erk» hij. „In ons vak betekent t poverhoging kwaliteit»» lies". Hij zegt ook nadrukkelï niet te pleiten voor mes,, die enkele jaren geleden ot' dekten dat er in het stuk. doorsvak geld te verdien; was. „Die kunnen nu in i systeembouw ook nog welt; recht", vindt hij, „om bet® nen wanden te egaliseren zo. Iemand die maar net t pleisterspaan kan vasthoud heeft niets te verliezen". Nee, het gaat hem om j vakmensen, die weten waar ïi het over hebben als het otj stucwerk gaat en die hun vai verlorën zien gaan, terwijl ij feitelijk helemaal niet noè is. „Over mijn eigen toekous maak ik me niet bezorgd' stelt hij nadrukkelijk. blijft altijd wel werk voor ea kleine groep. Maar al die val mensen die nu werkloos zijn kijk, dat zou helemaal nis hoeven". TOON KLOET (ADVERTENTIE) „Koop bij mij. 1 y2 Kiio 118 200 gram 500 gram 200 gram zeer fijn, 1/1 blik 4 smaken 2 blikjes samen 86 gram spuitbus 200 gram ]/2 Kilo licht belegen 100 gram Aanbiedingen geldig t/m zaterdag 2 februari 1974. .„g aram Prijswijzigingen en uitverkocht voorbehouden. Diepvries. ivanNassaustraat 500enHaag lêt(KI-8M0U pak 450 gram Uit de gratis Centra Premie Spaarplan katalogus koopt u nog tot 1 maart 1974 voor de prijs van 1 september 1973. Bollen, fillers en ouwe stompen" heet het woorden boek van de Nederlandse soldatenfolklore dat Henk Salleveldt heeft samenge steld .Aan dat woord folklo re, zegt hij, moet je geen te maffe betekenis hechten. „Soldatenfolklore kan wor den gedefinieerd ais het complex van eigenaardighe den in gewoonten, taal, ver halen, liederen, opvattingen en stoffelijke zaken, welke zijn waar te nemen bij de militairen van de koninklijke landmacht, voor zover deze eigenaardigheden zijn voort gekomen uit of voortleven in de militaire samenleving en niet door de leiding worden voorgeschreven". De samensteller van het woordenboek is er zich naar hij zegt terdege van bewust dat velen zich door deze nieuwe en originele publica tie geschokt zullen voelen. „Fervente liefhebbers van het stramme en soldateske zullen naar hun smaak te veel van het slappe en civie le aantreffen, de voorvech ters van kritiek en commu nicatie ergeren zich uiter aard, de bewaarders van stijlvolle tradities zullen zich stoten aan het platvloerse en boerse, de luiten en vedela depten zullen het lied van het Soldaatje van Wenen „node missen" en de kenners van het soldatenleven in al zijn volheid zullen lacunes en feiten aantreffen". De enige troost voor al de ze mensen is, volgens Salle veldt, dat ze zich ergeren aan de realiteit. En met die, zeker indrukwekkende, rea liteit heeft hij 150 dichtbe drukte bladzijden gevuld. Wist u dat Loopeendei matrozen zijn die waldienst1 doen en Looppoetsers artille risten? Een Luit is een luitenant, natuurlijk, maar het begrip Oeroesen (iets onofficieel re gelen) is minder bekend. En dat Russisch neuriën iden tiek is met winden laten vre ten velen ook niet van de lagere school. Er zijn ook heel mooie li- trineteksten, zoals deze: De ogen van een vrouw moeta zijn als de voeten van een infanterist: groot, zwart ei vochtig. Of: Gooi geen as b de poepdoos, ik gooi oei geen poep in de asbak. De bloemlezing is natuur lijk niet gemaakt om ze bit volledig te reproducer® maar het is nog wel te weten dat een Hemelpil* de chauffeur van een veld' prediker is, dat Jenevertele- graaf staat voor in de kantint vertelde geruchten en dat een Klotenbiadje de straf h voor een bol die te vrij it geweest. Op een helm vo water moet hij door de ka mer wippen. Ook een aanti soldatenliederen en dit liegen er niet om is i'| extenso afgedrukt. Dit nieuwe woordenboek Is niet onmisbaar in iemands boekenkast, maar men er wel een hoop uit leren- Het heeft bovendien n"'1 handig formaat dat je het desnoods liggende op J! vlooienbunker en met je loer- ijzer op de punt van je W kunt doornemen. J.V. (Henk Salleveldt: Bollen- fillers en ouwe stompen- Tango Leiden, f 12,50). (Van een onzer verslaggevers) MECHELEN De recht bank in Mechelen (B) heeft bepaald dat de voornaam Greet in België is toegestaan. De naam Annelies echter kon in de ogen van de justitie geen genaden vinden. Dit bepaalde de rechtbank na een rechtszaak die was aangespannen door de burge meester van Bonheiden, die als ambtenaar van de burger lijke stand zeven maanden ge leden weigerde een tweeling van de familie Peeters in te schrijven onder de namen Greet en Annelies. Leidraad voor de Belgische ambtenaren van de burgerlijke stand is een voornamenregis- ter dat na de oorlog werd opgesteld in Kortrijk. Na de tweede wereldoorlog immers d-oken zoveel ui-theemse namen op dat de ambtenaren er geen raad mee wisten. Uitgangspunt is dat kinderen niet met na men worden opgescheept waarmee ze later last kunnen ondervinden. Omdat de inschrijving van de kinderen werd geweigerd en na drie dagen na de ge boorte alleen via een vonnis mag geschieden verzocht de burgemeester de procureur des konings in Mechelen de kinde ren van ambtswege een naam te geven. Greet moest volg®1 de burgemeester Margaretto zijn en Annelies kon helemaal niet, dat was ongeoorloofde sa mentrekking "an Anna-Elisa beth. Het gevolg van deze pro®' dure is dat de kinderen wel ge doopt, maar nog niet in bevolkingsregisters staan inge schreven. Kinderbijslag were dus nog niet verleend. De verdediger tijdens hei proces, dat gis-teren zijn beslaS kreeg, wees erop dat Greet e" Annelies gangbare namen zijn- waarvoor geen ki-nd uitgela chen zal worden. Wel zou dit het geval zijn, aldus de raads man, als de kinderen werd® getooid met toegelaten nam® als Odrada, PNrsaeus, Cicero of Xerxes, om maar een Paar zijstraten op te noemen. De rechtbank bepaalde ten slotte dat Greet was toegestaan maar Annelies niet. Wél Anne Lies (met twee hoofd ketters en zonder streepje). burgervader werd dus voor d® helft in het gelijk gesteld. moet dan ook d-e helft van proceskosten betalen, zo ha- paalde de rechtbank.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1974 | | pagina 14