THEO VAN BIENE: „EEN OUD EN MOOI BEROEP GAAT IN DE VERNIELING
Systeembouw is de dood
voor het stukadoorsvak
2-titer-
Montilla
Halfvolle
Koffie
melk Centra
98
Bollen, fillers en
ouwe stompen
GREET MAG,
LIES NIET
Een benzine sparende uitroep van de Centra-winkelier:
En bovendien ben ik noqhartstikke goedkoop ook! Kijk maan:
kraiknva»
literfles, 1000 gram
Centra's
Prijs
garantie
Controledienst
Kassakoopje 70 NtilkyWfay
3 rollen Mentos <»k5stuks
Cox's Orange
I09 Unox Tomaten- 109
Groentesoep 4 bordenblik
Centra
Champignons 90
Runcjeixjehakt 3?®
Mager
Soepvlees
i?®
Doperwten
ZwanPaté
Centra
Deodorant
Keurkaas
Schouderham
f?9
Centra
Aardbeienjam I?5 App^^
binnenland
buitenland
W erkgelegenheid
Klopboor
Stuk van hun leven
Reputatie
Mocht u in deze winkel
prijsstijgingen tegenkomen,
waarvan u meent dat deze
uitgaan boven hetgeen
wettelijk is toegestaan, dan
kunt u zich wenden tot
Geen kinderbijslag
Gangb
aar
Donderdag 31 januari 1974
ratieve van duur hout of
(Van een onzer
verslaggevers)
OOSTEKHOUT Op een
van de autoloze zondagen
ben ik eens met mijn vrouw
en drie kinderen naar Til
burg gefietst. Als je Tilburg
binnenkomt moet je over
een viaduct en dat is voor
mensen die het fietsen niet
meer gewend zijn een hele
duw. Eigenlijk valt dat wel
wat tegen. Wanneer je bo
ven bent zou je blij moeten
zijn, maar toen ik daar aan
kwam zag ik opeens een be
tonnen nieuwbouwskelet.
En toen dacht ik: >,Kijk,
Van Biene, daar hebben ze
jou niet meer nodig".
Theo van Biene, 40 jaar,
heeft in Oosterhout een stuka-
doorsbedrijf(je). Het zit in de
familie. Vader Van Biene was
stukadoor en Theo en zijn
broer zijn het ook geworden.
Zo'n twaalf jaar geleden is
Theo van Biene voor zichzelf
begonnen. Hij heeft een goeie
tijd meegemaakt, waarin hij
22 man personeel in dienst
had. Op dit moment zijn het
er nog 4. En er zijn verschil
lende weken geweest dat hij
het helemaal zonder personeel
kon stellen.
„In de laatste vier of vijf
jaar is het met de stukadoors
steeds verder bergafwaarts ge
gaan", stelt hij spijtig vast.
„Een oud en mooi beroep
dreigt helemaal in de vernie
ling te geraken". Uit het raam
van zijn kantoortje kijkt Theo
van Biene op de woningen van
de Oosterhoutse wijk Strijen.
Dat betekent, dat hij als het
ware de doodsoorzaak van zijn
beroep voor de deur ziet
staan. „Hier tegenover" zegt
hij, „staat nog een blokje van
twintig woningen dat op de
traditionele manier gebouwd
is. Daar zijn dus ook nog stu
kadoors aan te pas gekomen.
Maar de rest is opgetrokken in
systeembouw. Dat wil zeggen
betonnen plafonds waar een
laag verf over gespoten wordt.
En betonnen wanden, die even
geëgaliseerd en daarna behan
gen worden".
Daarmee heeft Van Biene
aangegeven wat hij als de
kern van de zaak ziet. Dat
hoogbouw in systeem wordt
opgetrokken vindt hij een
vanzelfsprekende zaak, maar
van eengezinswoningen in sys
teembouw ziet hij noch de
noodzaak, noch de wenselijk
heid zitten. „We moeten goed
afspreken", zegt hij, „dat ik
niet voor mezelf zit te pleiten
en niet eens alleen voor de
stukadoors. Kleine complexen
eengezinswoningen, blokken
van tien of zelfs tachtig, hoe
ven niet in systeembouw uit
gevoerd te worden. Dat kun
nen middelgrote en kleine
aannemers net zo voordelig.
Misschien dat er in systeem
bouw wat tijdwinst zit, maar
daar hebben we op dit mo
ment niet meer zo'n boodschap
aan. Worden zulke woning
complexen traditioneel ge
bouwd dan heeft de architect
er werk aan met zijn teke
naars, de aannemer met zijn
personeel en de stukadoor. Er
zit dus een heel stuk werkge
legenheid in".
Maar Theo van Biene neeft
nog een ander argument. „Ik
zie het eigenlijk zo", vertelt
hij „dat flats goed zijn voor
jongelui die gaan trouwen.
Maar na een jaar of wat ze
krijgen dan vaak een gezin en
hun inkomen is wat verbetera
hebben ze recht op een
eengezinswoning. Moet dat
dan beslist weer zo'n betonnen
bak worden? Ik denk wel
eens, dat ze die mensen tege
lijk met de sleutel van hun
huis maar een klopboor moe
ten uitreiken. Anders kunnen
ze nog geen spijker in de
muur krijgen, nog geen schil
derijtje ophangen. Kijk, als
de stukadoor er aan te pas
gekomen is, dan krijg je le
vende muren, muren die vocht
absorberen en die akoestisch
ook veel beter werken. Het is
niet eens zo duur, maar je
krijgt wel waar voor ie
geld".
Naar gegevens die Van
Biene uit goede bron zagt te
hebben lopen er in Breda
tachtig stukadoors in de w.w.
en in Oosterhout vijftien. „Je
moet daar even bij bedenken,
dat dit bijna allemaal mensen
zijn die het vak in hun vin
gers hebben, die er een stuk
van hun leven in gelegd heb
ben. Alleen al de opleiding
duurt, zeven of acht jaar. En
stukadoors zijn zeg ik dat
goed? erg conventioneel.
Die willen stukadoor blijven.
Theo van Biene: Een oud en mooi- beroep.
niet naar een ander vak".
Als Theo van Biene zijn op
drachten van vorig jaar nagaat
blijkt, dat hij voor de helft in
nieuwbouw heeft gewerkt en
voor de helft in restauratie.
Nog onlangs heeft hij stuc
werk geleverd bij de restaura
tie van het kasteel in Rhoon.
Wat voor effecten de stuka
door kan bereiken kan Van
Biene ook in zijn eigen nieu
we huis laten zien. In de
woonkamer heeft hij een zwa
re kooflijst (de overgang tus
sen plafond en wand) gemaakt
en het plafond zelf is versierd
met een zogenaamde perklijst.
Dat geeft meteen een stuk
sfeer, een stuk eigenheid aan
zo'n kamer. Hetzelfde effect
heeft hij ook bereikt met ver
schillende sierpleisters op pla
fonds en wanden. „Het vreem
de is", vindt hij, „dat architec
ten wel oog hebben voor prij
zig comfort en voor het deco
aluminium kozijnen, maat
de stukadoor wordt nauwe®
gedacht. En wij kunnen
maar weinig aan doen, JS
eer wij aan nieuwbouw te
komen is het hoe en het L
duur van het stucwerk ju
het bestek vastgelegd".
Beter dan wie ook
Theo van Biene, dat de st%
doors in de hoogtijjaren v»
de woningbouw een stuk 1
putatie verloren hebben.
je stukadoors gaat opjagen'®,
tariefwerk, dan gaat er
mis met de kwaliteit", erk»
hij. „In ons vak betekent t
poverhoging kwaliteit»»
lies".
Hij zegt ook nadrukkelï
niet te pleiten voor mes,,
die enkele jaren geleden ot'
dekten dat er in het stuk.
doorsvak geld te verdien;
was. „Die kunnen nu in i
systeembouw ook nog welt;
recht", vindt hij, „om bet®
nen wanden te egaliseren
zo. Iemand die maar net t
pleisterspaan kan vasthoud
heeft niets te verliezen".
Nee, het gaat hem om j
vakmensen, die weten waar ïi
het over hebben als het otj
stucwerk gaat en die hun vai
verlorën zien gaan, terwijl ij
feitelijk helemaal niet noè
is. „Over mijn eigen toekous
maak ik me niet bezorgd'
stelt hij nadrukkelijk.
blijft altijd wel werk voor ea
kleine groep. Maar al die val
mensen die nu werkloos zijn
kijk, dat zou helemaal nis
hoeven".
TOON KLOET
(ADVERTENTIE)
„Koop bij mij.
1 y2 Kiio 118
200 gram
500 gram
200 gram
zeer fijn, 1/1 blik
4 smaken
2 blikjes samen 86 gram
spuitbus 200 gram
]/2 Kilo licht belegen
100 gram
Aanbiedingen geldig t/m zaterdag 2 februari 1974. .„g aram
Prijswijzigingen en uitverkocht voorbehouden.
Diepvries.
ivanNassaustraat 500enHaag lêt(KI-8M0U
pak 450 gram
Uit de gratis
Centra Premie Spaarplan
katalogus koopt u nog tot
1 maart 1974 voor de prijs
van 1 september 1973.
Bollen, fillers en ouwe
stompen" heet het woorden
boek van de Nederlandse
soldatenfolklore dat Henk
Salleveldt heeft samenge
steld .Aan dat woord folklo
re, zegt hij, moet je geen te
maffe betekenis hechten.
„Soldatenfolklore kan wor
den gedefinieerd ais het
complex van eigenaardighe
den in gewoonten, taal, ver
halen, liederen, opvattingen
en stoffelijke zaken, welke
zijn waar te nemen bij de
militairen van de koninklijke
landmacht, voor zover deze
eigenaardigheden zijn voort
gekomen uit of voortleven in
de militaire samenleving en
niet door de leiding worden
voorgeschreven".
De samensteller van het
woordenboek is er zich naar
hij zegt terdege van bewust
dat velen zich door deze
nieuwe en originele publica
tie geschokt zullen voelen.
„Fervente liefhebbers van
het stramme en soldateske
zullen naar hun smaak te
veel van het slappe en civie
le aantreffen, de voorvech
ters van kritiek en commu
nicatie ergeren zich uiter
aard, de bewaarders van
stijlvolle tradities zullen zich
stoten aan het platvloerse en
boerse, de luiten en vedela
depten zullen het lied van
het Soldaatje van Wenen
„node missen" en de kenners
van het soldatenleven in al
zijn volheid zullen lacunes
en feiten aantreffen".
De enige troost voor al de
ze mensen is, volgens Salle
veldt, dat ze zich ergeren
aan de realiteit. En met die,
zeker indrukwekkende, rea
liteit heeft hij 150 dichtbe
drukte bladzijden gevuld.
Wist u dat Loopeendei
matrozen zijn die waldienst1
doen en Looppoetsers artille
risten?
Een Luit is een luitenant,
natuurlijk, maar het begrip
Oeroesen (iets onofficieel re
gelen) is minder bekend. En
dat Russisch neuriën iden
tiek is met winden laten vre
ten velen ook niet van de
lagere school.
Er zijn ook heel mooie li-
trineteksten, zoals deze: De
ogen van een vrouw moeta
zijn als de voeten van een
infanterist: groot, zwart ei
vochtig. Of: Gooi geen as b
de poepdoos, ik gooi oei
geen poep in de asbak.
De bloemlezing is natuur
lijk niet gemaakt om ze bit
volledig te reproducer®
maar het is nog wel
te weten dat een Hemelpil*
de chauffeur van een veld'
prediker is, dat Jenevertele-
graaf staat voor in de kantint
vertelde geruchten en dat
een Klotenbiadje de straf h
voor een bol die te vrij it
geweest. Op een helm vo
water moet hij door de ka
mer wippen. Ook een aanti
soldatenliederen en dit
liegen er niet om is i'|
extenso afgedrukt.
Dit nieuwe woordenboek Is
niet onmisbaar in iemands
boekenkast, maar men
er wel een hoop uit leren-
Het heeft bovendien n"'1
handig formaat dat je het
desnoods liggende op J!
vlooienbunker en met je loer-
ijzer op de punt van je W
kunt doornemen.
J.V.
(Henk Salleveldt: Bollen-
fillers en ouwe stompen-
Tango Leiden, f 12,50).
(Van een onzer verslaggevers)
MECHELEN De recht
bank in Mechelen (B) heeft
bepaald dat de voornaam
Greet in België is toegestaan.
De naam Annelies echter kon
in de ogen van de justitie
geen genaden vinden.
Dit bepaalde de rechtbank
na een rechtszaak die was
aangespannen door de burge
meester van Bonheiden, die
als ambtenaar van de burger
lijke stand zeven maanden ge
leden weigerde een tweeling
van de familie Peeters in te
schrijven onder de namen
Greet en Annelies.
Leidraad voor de Belgische
ambtenaren van de burgerlijke
stand is een voornamenregis-
ter dat na de oorlog werd
opgesteld in Kortrijk. Na de
tweede wereldoorlog immers
d-oken zoveel ui-theemse namen
op dat de ambtenaren er geen
raad mee wisten. Uitgangspunt
is dat kinderen niet met na
men worden opgescheept
waarmee ze later last kunnen
ondervinden.
Omdat de inschrijving van
de kinderen werd geweigerd
en na drie dagen na de ge
boorte alleen via een vonnis
mag geschieden verzocht de
burgemeester de procureur des
konings in Mechelen de kinde
ren van ambtswege een naam
te geven. Greet moest volg®1
de burgemeester
Margaretto
zijn en Annelies kon helemaal
niet, dat was ongeoorloofde sa
mentrekking "an Anna-Elisa
beth.
Het gevolg van deze pro®'
dure is dat de kinderen wel ge
doopt, maar nog niet in
bevolkingsregisters staan inge
schreven. Kinderbijslag were
dus nog niet verleend.
De verdediger tijdens hei
proces, dat gis-teren zijn beslaS
kreeg, wees erop dat Greet e"
Annelies gangbare namen zijn-
waarvoor geen ki-nd uitgela
chen zal worden. Wel zou dit
het geval zijn, aldus de raads
man, als de kinderen werd®
getooid met toegelaten nam®
als Odrada, PNrsaeus, Cicero
of Xerxes, om maar een Paar
zijstraten op te noemen.
De rechtbank bepaalde ten
slotte dat Greet was toegestaan
maar Annelies niet. Wél
Anne Lies (met twee hoofd
ketters en zonder streepje).
burgervader werd dus voor d®
helft in het gelijk gesteld.
moet dan ook d-e helft van
proceskosten betalen, zo ha-
paalde de rechtbank.