Spannende momenten tijdens ontsnapping overval en win tervakantie Bt'NNy 5" 'étlü hett 'fy li kc>« t voor Eikels Knip en Knap Meerderheid Italianen vóór mogelijkheid tot echtscheiding Handig brok franjeloze ALI Moliani COSTER: „IR WE AJAX NIET KAPOTMAKEN" OPZIENBARENDE UITSPRAKEN PROF.D'AVACK 55 s Olieconcerns lieten NAVO in kou staan „DE WORTELS VAN DE NEDERLANDSE POLITIEK" Kleine stem OVERVAL ONTSNAPPING WINTERSPORT Moppen voor het mannetje Stap verder Seksuele taboe's Woensdag 30 januari 1974 Woensdag 30 januari 1974 Van klas 6a van het insti tuut Ste.-Marie in Huijbergen ontvingen we drie verhalen. Omdat we ze alle drie even goed vonden hebben we beslo ten ze allemaal te plaatsen. Hier volgen ze. Doris Boef en zijn makker Keeska zouden een wagen van de PTT overvallen, want er werd met de PTT-wagens goud vervoerd. Toevallig wis ten ze welke auto van de PTT dienst had. „Aha", zei Keeska, „daar komt de wagen van de PTT aan". Doris en zijn makker stapten vlug in hun auto en reden de PTT achterna. De PTT wist dat er twee dieven waren, maar ze wisten niet dat de dieven achter hun aanzaten, want Doris en zijn makker hadden zich vermomd. Toeval lig lag een krant in de achter bak en daar stonden de twee boeven op. Doris gaf ineens gas en sneed de twee van de PTT af. Ze reden een beetje door en op 1 kilometer stopten ze. Ze stapten er uiit met hun pistool in hun hand en riepen- „Omhoog met die handen of ik schiet je dood. En gooi dat goud hier naar toe". „Maar we hebben geen goud" zeiden ze „Aha dat zal wel achterin lig gen". zei Doris. Doris ging kij ken en deed een deur open eo zag een gorilla en riep: „Weg wezen". De twee mannen stonden te lachen. Keeska had zich vergist want er stond mef kleine letters op: Dierenwa- gen. Het was een dierenwagen van Artis, die twee gorilla1* vervoerde. Doris Boef en Keeska zijn nooit meer ge zien. Willem-Henrie de Bruijn „Jij mafkees, zie je nou wat je hebt gedaan, dank zij jou zitten we in het gevang", zei Rooie Spin. „Maar daar kan ik toch niks aan doen", zei Prins. Had toch gedaan wat ik had gezegd, maar nee hoor, hij gaat rustig door hoor met ju welen stelen, mafkees die je er bent. Nou zitten we in het gevang, lekker gezellig hoor! We hadden al lang in Mallorca kunnen zijn en in de zon kun nen liggen. Maar nou is de vraag hoe komen we hier uit?" „Luister es even Rooie", zei Prins „Als we nou eens door het luchtfilter zouden krui pen". „Dat gaat toch niet die is veel te klein". „Hé moet je daar eens kijken, die tegel daar zit los. Ik liep er net overheen en toen bewoog hij". „Ja hoor zie je ik heb hem al omhoog getild, misschien kun nen we er ons uitgraven met een theelepeltje". „Ach man doe niet zo gek, dat duurt veel te lanig. Nou zullen we eens even kijken: door het luchtfil ter gaat niet." Opeens gaat de celdeur open en zegt de cipier: „Mannen jullie moeten bij de directeur komen." Met knik kende knieën lopen ze door de gang tot ze bij de directeur zijn. „Dag mannen hoe gaat het ermee.'" „Goe.. goed, me meneer de directeur". „Jon gens ik heb blij nieuws voor jullie, jullie mogen overmor gen naar huis, want de juwe len die jullie gestolen hadden waren vals. Zo ga dan maar weer". „Hé Rooie had je ge dacht, dat we er zo makkelijk uit zouden komen?" zei Prins. „Nee Prins dat had ik nooit gedacht" zei Rooie. Robert Koch Ik was op vakantie in Oos tenrijk. Het was in de winter. Mijn vader en ik hadden van de hotelhouder een soort slee gekregen. Hij zag er zo uit: het was een soort kist met twee ijzeren pinnen dat waren de remmen. Op een mooie dag, toen het wat sneeuwde, gingen we, mijn zus en ik, sleeën. Na twee uur te hebben gegleden zei ik: „We glijden nog één keer". „Oké" zei mijn zus. De laatste keer gingen we ontzet tend hard. Hoor maar De eerste belevenis. We gle den over de weg en er kwam net een auto aan. Zzzzoeff net e?r langs. De man claxonneer de. Wat hadden we een pret. Nog meer pret kregen wij, toen we op een dikke boom afstoven. Er zat een kuil in de sneeuw en zzoef net erlangs. Maar de pret was bijna op en we beleefden weer iets anders: luister maar... Met een vaartje van veertig stoven we een ra vijn tegemoet. Ik wilde rem men, maar de rem brak af. Maar... gelukkig, we bonkten nét tegen een steen. De steen rolde het ravijn in en wij stop ten op het kantje. Wij kropen uit ons vehikel. De slee kan telde in het ravijn. We werden gevonden door een reddings brigade en die brachten ons naar het hotel. Daar mochten we ons relaas vertellen. li m BlinnrtnlIiliijllliiliiÜllllllllililfiy^W'tili —vrijage:. Benny Delaruelle uit Heikant tekende deze zeven dwergen. eindredactie rieja van aart Van de vijfjarige Annemiek van Bijnen uit Ulvenhout kregen we een hele grote tekening. Hier boven een gedeelte van haar werkstuk. Er was eens een mannetje, die zag een struik. Bij die struik stond een koektrommel. Er zaten roomboter koekjes in. Hij nam er een uit, maar er zaten geen roomboterkoekjes in. Die man dacht dat wel, maar het waren paardenmop- pen en het ging ook: boem, boem, boem. Dat waren de paardehoeven van het paard waar die paardenmoppen van daan kwamen. ANGELINA HERMUS PRINSENBEEK ent I t 9 t 1 9 Knip en Knap zijn twee eekhoorns. ,Knip", zegt Knap, „we moeten zo zwoegen om onze wintervoorraad bijeen te krijgen". „Je hebt gelijk Knap, ik wou dat er een fee bestond die voor ons eikels en noten kan toveren... „Knip moet je kijken wat een grote eikel! Zal ik hem eens mooi laten glimmen?" Knap pakt een afgevallen blad en begint daarmee de eikel te poetsen. „Wie heeft mij geroe pen?" kiinlkt er een stem. „Wie bent u?", roepen Knip en Knap uit. „Ik ben de bosfee, wie heeft er over de eikel gewreven?" „Een mooie grote eikel?" vraagt Knap. „Ja, dat is hem". „O, dus u bent eigen lijk de fee van de eikel?" zegt Knip. „Ja", zegt de bosfee. „Wat kan ik voor jullie doen?" „O, zoudt u voor ons eikels kunnen toveren?" be delt Knap. „Dat mag ik niet doen. Maar ik kan wel wat anders doen". „Wat?" vragen Knip en Knap. „Dat is een verrassing". Ze spreekt een toverspreuk uit. Dan is ze ver dwenen. „Wat zal ze gedaan hebben", zegt Knip. „Dat moet je niet aan mij vragen". Knip neemt een eikel op en op de plaats waar de eikel lag ligt weer een eikel. „Knap eet eens een eikel dan weet je wat de fee gedaan heeft". Ze hoefden nooit meer eikels te zoeken. Aan twee hadden ze er genoeg! Want als ze er een opaten kwam er weer een nieuwe! Madeleine Jochems, Goes, 11 jaar. (Van onze correspondent) ROME Ruim 63 procent van de Italianen is voor de rechtsgeldigheid van de echtscheiding in hun land. Als ook de 16- tot 21-jarigen stemmen stijgt dat percentage voor standers tot bijna 65 procent. Dat zijn de uitslagen van de eerste opini-peilingen die in Italië zijn gehouden, nu steeds duidelijker wordt dat het referendum over het „ja" of »,neen" tgeen de echtscheiding dit voorjaar wel zal doorgaan. Dag- en weekbladpers heb ben specialisten ingeschakeld om de meningen bij „het volk" te peilen, en hoe aanvechtbaar dit soort enquêtes ook mogen zijn, uit de eerste steekproeven blijkt een overduidelijke meer derheid voor de mogelijkheid tot echtscheiding te zijn. Tégen de rechtsgeldigheid van die echtscheidingswet ver klaarde zich 28 procent van de ondervraagden; de resterende 7 procent wist het nog niet allemaal zeker. De enquête is nagenoeg fifty- fifty verdeeld gehouden onder mannen en vrouwen; voorna melijk onder echtparen (met en zonder kinderen). Vrijwel gelijktijdig met het bekend worden van deze eer ste opinie-cijfers zorgde een van de meest gewaardeerde en deskundige rechtsgeleerden op het terrein van het kerkelijk recht, professor D'Avack, voor een opzienbarende bijdrage in de totale discussies over hu welijk en scheiding. Professor Pietro D'Avack was tot vorig jaar rector vam de universiteit van Rome. Hij is een absoluut erkend vakman op vooral kerkelijk-juridisch ting als advocaat in de zoge naamde Rota, de huweüjKs- rechtbank van de kerk en is president van de internationa le vergadering voor kannoniek recht. Enkele maanden geleden ver klaarde prof. D'Avack in een interview voor deze krant nog, dat net juridisch onmoge- ujk is om te verKlaren dat ei zonder liefde geen huwelijk zou zijn. Ook zonder de iieiat olijft de rechtsgeldigheid van net nuweiijk van kracht. Hij haalde toen tevens het voor beeld aan dat ook een huwelijk zonder kinderen bij voorbeeld even normaal en geldig is. Dat alles dus puur juridisch ge zien. Hij deed die uitspraken naar aanleiding van het toen in Milaan gehouden internatio nale congres over het kerk< lijk recht. De hooggewaardeerde D'A vack is nu een duidelijke stap verder gegaan. Evènals een grote groep kritische priesters en gelovigen, verenigd in de zogenaamde „7 november be weging", heeft nu ook D'A vack voor een grotere mense jn (je kerkelijke wet geving gepleit. Hij hield zijn verrassende, en voor veel Vaticaan-prelaten nogal schokkende pleidooi, toen hij het woord voerde in het paleis van Lateranen tij dens de openingszitting van het rechterlijk jaar van het Tribunaal van het Vicariaat van Rome. De kerkelijke rechtbanken spreken recht, ook en vooral in huwelijkszaken, op basis van wetteksten die „overleefd, anachronistisch en paradoxaal onmenselijk zijn", aldus de letterlijke uitlating van de Ro ta-advocaat. Hij drong er bij de oommissie, die bezig Is het kerkelijk wet boek te herzien op aan, zowel spoed als menselijkheid te be trachten bij het opstellen van de nieuwe richtlijnen. D'Avack kwam eerder al in het nieuws, door zijn poging om met compromis-voorstellen het echtscheidingsreferendum in Italië te omzeilen. Terwijl het huwelijk, in theo logische zin een sacrament is, wordt het in de kerkelijke wetgeving uitgelegd en toege past als „het meest aardse en materialistische". In de „Osservatore Romano" de officieuze spreekbuis van het Vaticaan, is D'Avack prompt - en onder meer ovei de hierboven aangehaald! zinsnede - geattaqueerd. D'Avack ging voor zijn ge schokte toehoorders helemaal ver in zijn beweringen, dat in de kerkelijke opvatting het huwelijk op de eerste plaats bedoeld lijkt als voorplan tingsinstituut. Een sociaal-bio logische aangelegenheid dus, waarbij de liefde tussen man en vrouw geen rol speelt. In gewijzigde tijden, waarin de vrouw in deze normale maatschappij in alle opzichten gelijkberechtigd is aan de man, blijft de kerkelijke wet geving gebaseerd op verouder de situaties. Nog altijd baseert dat kerke Lijk recht zich in haar huwe lijksrechtspraak op „seksuele taboe's" en op paternalistische familiebanden. D'Avack pleitte ervoor dat een huwelijk niet langer en uit sluitend ontbonden kan worden als één der partners zich aan de voortplantingsactiviteit ont trekt, maar ook en vooral als de essentiële liefde ontbreekt, of nog erger als de partners elkaar in haat geestelijk naar het leven staan. Begrijpelijk heeft de uitspraak van D'Avack, dat voortaan ook de ontbinding van een huwe lijk mogelijk moet zijn als blijkt dat de wil om in liefde samen te leven tussen beide partners ontbreekt, in het Va' ticaan opschudding verwekt en verwarring gesticht. D'Avack deed voor een aantal van zijn kerkelijke toehoor ders helemaal de deur dicht toen hij opmerkte, dat met name in Nederland deze nieu we tijd beter begrepen wordt, en dat daar het kerkelijk hu welijksrecht in de nieuwe maatschappijvisie beter geïn terpreteerd en toegepast wordt. FRANS WIJNANDS BRUSSEL (ANP) De grote particuliere oliemaat schappijen hebben de NAVO lij de recente oliecrisis in de kou laten staan. In verschil lende NAVO-landen ontston den er bevoorradingsmoeilijk- ïeden die onder meer een on- :unstige invloed hadden op ezamenlijke oefeningen van AVO-strijdkrachten. Dat is maandag verklaard oor de chef van de logistiek an het NAVO-hoofdkwartier an de geallieerde strijdkrach- en in Europa (Shape), gene- aal Van den Heijden. Hij verklaarde dat er moel- ijkheden ontstonden „nog onder dat er een feitelijk ge- rek aan brandstof was en crwijl het militaire verbruik imper 3 tot 4 procent van het iviele verbruik vertegenwoor- ligt". In kringen van het Atlan- isch bondgenootschap wijst len er op dat de NAVO, •venals de burgers, aan de trillen van de oliemaatschap pijen was overgeleverd. De NAVO heef in verband met een en ander de voorge nomen oefeningen in april in Noorwegen veranderd in staf oefeningen. ^/eel mensen die hetzij rechtsstreeks, hetzij zij delings met de politiek te maken hebben, zitten nogal eens te broeden op mogelijk heden om „het grote pu bliek" in een of andere vorm de informatie te verschaffen, die nodig is om van de poli tiek iets te begrijpen. Veel burgers immers, komen er eerlijk voor dat ze „van politiek geen verstand heb ben" en veel politici, die idealiter werken voor het welzijn van de gemeenschap, dus ook voor hen die er geen verstand van hebben, moeten deze veel verbreide politieke „onkunde" dagelijks onder gaan als een enorme frustra tie. Louis Sinner, als journalist zijdelings en als gemeente raadslid in Terheijden regel recht bjj de politiek betrok ken, moet dat gevoel ook hebben gekend. Anders had hij zich wellicht niet gezet tot het schrijven van „De wortels van de Nederlandse politiek", een 230 pagina's omvattende paperback, ver schenen' bij de Wetenschap pelijke uitgeverij in Amster dam. Men moet zich door dat laatste niet laten afschrik ken. In zijn „ter v antwoor ding" zet Sinner onmiddel lijk uiteen, dat zijn boek niet is bedoeld als weten schappelijk werk. Het is meer een overzichtelijke schets, schrijft hij, over het ontstaan en de ontwikkeling van het Nederlandse politie ke leven. Als zodanig is het speciaal bestemd voor geïn teresseerde buitenstanders die zegt de auteur on danks een doorlopende stroom van politieke infor matie in kranten en via de ether door de bomen het bos niet kunnen zien. Sinner schrijft dat in de eerste plaats toe aan de onmacht van de politici zelf, die er namelijk niet in slagen de juist „franjeloze informatie" te geven. Ziedaar Sinners in spiratiebron. Een juist uit gangspunt dacht ik, want er is inderdaad behoefte aan een overzichtelijke schets. Het is echter wat preten tieus het boekje de titel „De vortel van de Nederlandse rolitiek" mee te geven. Sin ner heeft er wel naar gegra ven maar binnen de be knoptheid, die een werkje van 230 pagina's nu eenmaal vereist is hij er niet in ge slaagd ze allemaal bloot te leggen. En dat kon ook nau welijks, natuurlijk. Het blijft niettemin een goede poging een breed pu bliek te bereiken en aan de stijl zal het niet hoeven lig gen, want de autenr is er in geslaagd een paar eeuwen politieke en staatskundige geschiedenis op heldere wij ze samen te vatten. Hij on derscheidt drie politieke hoofdstromingen: het libera lisme, het confessionalisme en het socialisme. Tenslotte besteedt Sinner een hoofd stuk aan wat hij zelf noemt: „Splinters, vernieuwers en kruimels", te zamen (als klei ne partijen) het speciale kenmerk van de parlemen taire democratie in ons land. Onder splinters verstaat de auteur afsplitsingen van gro te partijen (bijvoorbeeld de RKPN), onder kruimels „ge legenheidspartijen" en de „erkende" stromingen (een aanvechtbaar begrip, lijkt me, want eenmaal gevestigde vernieuwers kunnen natuur lijk tot de erkende stromin gen gerekend worden men zie D'66 maar Sinner ver staat onder erkende stromin gen nu eenmaal liberalisme, confessionalisme en socialis me). Al bij al is het een handig brok „franjeloze'; informatie geworden, waarvan natuur lijk gemakkelijk gezegd kan worden dat er niets in staat dat nog niet is geschreven. Vanuit de filosofie echter, dat het boekje speciaal op de markt is voor hen die er naar eigen zeggen geen ver stand van hebben, zou deze al te voor de hand liggende kritiek niet eerlijk zijn. E.t. Van plastic, leer of vilt kun je een heel leuk tasje maken. Knijl vijf vierkanten en naai er vier aan elkaar zoals op de tekeninjf Naai vervolgens de twee uiteinden van de lange lap aan elkaaf vast en maak tenslotte het vijfde vierkant onderaan vast bodem. Aan de binnenkant moeten op de vier opstaande kanten tel-l kens drie-ringen worden bevestigd. Nu heb je alleen nog tw«| touwtjes nodig. Maak het eerste aan een van de ringetjes en rijg het door de andere ringen totdat je helemaal rond bent Haal het ook nog door het eerste. Het tweede touwtje maak j! vast aan dezelfde ring. Dit moet je ook door alle ringen rijgen maar nu in de andere richting. Als je hiermee klaar bent kun je het tasje vullen en dichtmaken. NEW YORK (ANP) In de Madison Square Garden van New York is maandag nacht een episode in de ge schiedenis van het wereld kampioenschap boksen in het zwaargewicht afgesloten- Na ziin nederlaag tegen Moham med Ali zal Joe Frazier terug moeten treden. Zijn kansen om ooit wraak te nemen op George Foreman, de bokser die hem een jaar geleden op Jamaica de wereldtitel ont nam zijn vervlogen. Moham med Ali, die op 25 februari 1964 door een overwinning op knock out in de zevende ronde als Cassius Clay de toenmalige wereldkampioen Sonny Liston onttroonde, weet zich in elk geval zeker van een gevecht tegen George Foreman. Wan neer het dit jaar inderdaad nog tot een partij Foreman - All met de wereldtitel als inzet komt, zal deze ontmoeting on getwijfeld weer het gevecht van de eeuw worden genoemd. IK MEE, NEW YORK. Op de pe houden, hadden de zwaar get dan vriendelijke woorden voa „Joe is een veel hetere bok hogelijk verbaasd door de kv dat ik gewonnen heb." (Van onze speciale verslaggever) AMSTERDAM Cor Coster, de schoonvader van Johan Cruyff, wijst de beschuldiging van Ajax-trainer George Kno bel „Coster voorspelde Ajax te ruïneren" resoluut van de hand. Hij zei gisteravond „Wie ervan uitgaat of wie be weert dat ik Ajax kapot wil maken, heeft het mis". Coster maakt er echter geen geheim van dat er een reeks van oorza ken is waardoor hij van plan is Johan Neeskens te helpen naar Barcelona te vertrekken. Zulks o.a. op verzoek van Johan Cruyff. Coster: „Er zijn eigenlijk drie hoofdoorzaken. Op de eerste plaats is Nees kens een van de weinigen ge weest die het jammer heeft gevonden dat Johan Cruyff naar Barcelona is gegaan. Neeskens heeft dat ook altijd kenbaar gemaakt. Er is een innig kontakt tussen het twee tal. Cruyff is er ook van over tuigd dat hij bij Barcelona nog beter zal gaan spelen met Neeskens achter zich op het middenveld". „Op de tweede plaats: Nees kens heeft een aantal zaken in Zaandam opgezet. Die zijn niet, overigens buiten zijn schuld, verlopen zoals hij zich had voorgesteld. Daardoor is hij in financiële moeilijkheden gekomen. En tenslotte heeft het bestuur van Barcelona Neeskens anderhalf miljoen •gulden tekengeld beloofd voor een driejarig contract. Dus exclusief premies en salaris. Verder moet je ook niet ver geten dat Neeskens gewoon weg wil bij Ajax. Daar heeft hij nog verschillende redenen voor". „De affaire ligt er nu eenmaal en ik probeer Johan Neeskens te helpen. Het verwondert me niet dat de belangen van werkgever en werknemer ook hier uit elkaar lopen. Dat is vaker zo. Ik wil best praten met het bestuur van Ajax". De kwestie Johan Cruyff, waarbij Coster meent dat zijn schoonzoon recht heeft op tweezevende van het con- tractgeld, noemt de Amster damse zakenman een „verschil van interpretatie". Ajax-trainer George Knobel had gisteren een gesprek met Johan Neeskens. Knobel daar over: „Het was een zeer posi tief gesprek. Neeskens heeft me beloofd dat hij zich de komende maanden onvoor waardelijk zal inzetten voor Ajax". VOETBAL De Neder landse oud-international Willi Lippens zal bij Rot Weiss Es- zen blijven. De vleugelspeler zal deze week zijn contract, dat in juni afloopt, verlengen voor een periode van drie of •ier jaar.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1974 | | pagina 14