Erfpachtcanons
maakten
tongen weer los
io-Axel
brdt in
[ustus
tonden
zeeuws
Qtkmêce/c
Schilder John thuis in Zeeland
teert
ideren I oppassen
voor
huizen
leegstand
RAAD AARDENBURG
Breskense
vogels
kampioen
Huurders
mogen
zelf
huizen
opknappen
IMING
86 HULST
Wethouder:
senkerke
Dorpsbelangen
en toerisme
doet mee aan
verkiezingen
Heinkenszand
REDERIJKERS
STUDEREN
STUK IN
Reconstructie
van wallen
Ponderdag 17 januari 1974
streek VVV's in Zee.
gemeester Schipper zag
J der als een bewijs van L
I geslaagde samenwerking!
1 de drie West- f
J'sch-Vlaamse gemeente-
len. „Uw taak is hiermee I
leëindigd", zo hield hij
«stuur voor. „Er liggen I
leer taken op u te wadi.
lEen van die taken op
Itermijn is de samenstel.
|an het streek-accommo-
Eids, waaraan thans hard
f gewerkt.
onze correspondente)
EL Voor de zesde I
eenvolgende keer wordt
Ir in Axel de Expo voor-
gshandelsbeurs gehou-
}e beurs vindt plaats van
en met 24 augustus,
de goede verstandhou-
lussen de stichting Expo
kooplieden van de Axel-
ekmarkt, heeft men be
at te zien van een ver-
Isterke uitbreiding van
tentenoppervlak, omdat
de marktruimte in het
pg zou komen.
de vier- a vijfduizend
|nte meter wordt een
gedeelte dan vorig jaar
d voor de auto en bo
omdat men ook aan-
wil gaan schenken aan
ndbouwindustrie, cara-
en weekendbedrijven.
heeft het bestuur be-
meer te letten op de
leit dan op de kwanti-
|r zal door de organisatie
gestreefd worden naar
eervolle beurs. Om dit
nen bereiken heeft men
n nauwlettend toe te
p de inschrijvingen van
verkers, om zo te voor-
dat standwerkers met
ieve verkoopmethoden I
stands zouden gaan
hreeuwen. Het Expobe-
wil verder de centrale
g van Axel in Zeeuwsch-
leren ten opzichte van
positief gaan benutten
at meer rekening gaan
n met de smaak en inte-
van de Belgische bezoe-
hoopt op een „grenzelo-
imen werking tussen Ne- I
idse en Belgische onder-
gen. Enkele instanties
ierover reeds positief be-
1. Oo.k dit jaar zullen
dere standruimten wor-
rij gehouden voor cultuur,
igirtgs- en jeugdzaken
onder andere studievoor- j
;g, beroepskeuze cn
•eizen. Vanzelfsprekend
nog niet alle plannen
en kan er ook nog niets
n gezegd over eventuele J
ties.
is het ook nog niet zeker
'iovisie het gesloten tele-
rcuit dat de afgelopen
(jaren nogal wat belang-
g trok, dit jaar weer van
rtij zal zijn. „We hebben
geen contact' gehad met
;n van Regiovisie", aldus
:er W. S. A. DielexnaSi
tter van de Stichting
ccentrum in Axel, .maar
ival ligt ook een beetje
jk, omdat Regiovisie
iaren geleden als een
tje werd geïntroduceerd.
ïieuwtje is er nu mis-
wel een beetje af. Bo-
m waren er het vorige
Irat moeilijkheden met de
louders die geluidshinder
vonden. Maar we kunnen
g niets van zeggen. Het
ok best zijn dat Regiovi-
1 mee gaat doen.
'heid De kantoorhou-
an de P T.T. te Wissen
de heer C. de Lo iff,
>p 1 februari met pensi-
)p 31 ianuari is er om
uur een samenzijn met
legatie van de P.T.T. in
De Kroon terwijl 3
in hotel De Kroon te
ikerke een afscheidsre-
wordt gehouden v»®
1.00 uur.
(Van een onzer verslaggevers)
AARDENBURG Wij
moeten oppassen voor leeg
stand, maar toch wel bouwen
naar behoefte, liefst een klein
beetje meer". Dit zei wethou
der J. van der Bliek in de
I laatste raadsvergadering van
Aardenburg.
Hij wees erop dat de laatste
vijf jaar in Aardenburg 91
woningen zijn gebouwd en dat
I er een inwoneraanwas van 11
personen was geweest. „Daar
uit is af te leiden dat wij -
hoewel voorzichtig toch moe
ten blijven bouwen. Doe je
dat niet en loopt het inwoner-
I tal terug dan gaat dat ten
koste van het voorzieningen-
peil en dat willen wij voorko
men", aldus de wethouder.
Wat het voorzieningenpeil
I betrof zei de heer Van der
Bliek dat het project open be-
jaardenwerk alle aandacht
verdiende. „De vraag blijft of
dit profes:*oneel of stedelijk
moet worden aangepakt. Het
antwoord hierop kan het colle-
ge nog niet geven". De heer E.
Ferket sprak het project wel
aan. „De vergrijzingsproble
men in onze streek worden op
deze manier goeid ongevan
gen", zo meende hij. Het ach-
I teloos meedoen aan gemeen
schappelijke regelingen riep
vraagtekens bij hem op. „Wj
moeten hiervoor oppassen", zo
viel de heer W. van Helden
hem bij.
(Van een onzer verslaggevers)
AARDENBURG Een forse verhoging van een aantal'
erfpachtcanons in Aardenburg, die dinsdagavond in een
raadsvoorstel de gemeenteraadsleden van deze gemeente
bereikten, heeft de tongen duchtig losgemaakt. Het spit
werd afgebeten door de heer C. van Bellegem. ,,Het zijn
drastische verhogingen, sommige wel meer dan 20 maal
het oorspronkelijke bedrag. Hierover is met de belang
hebbenden geen overleg geweest, wat naar mijn mening
erg dictatoriaal is", aldus de heer Van Bellegem.
De canons komen tot stand
aan de hand van richtlijnen en
taxaties. In dit verband pleitte
de heer Van Bellegem voor
een tegentaxatie. Hij wees er
voorts op dat door de forse
verhoging van de canons de
waarde van eventueel daarop
geplaatste huisjes sterk ver
mindert.
De heer Van Bellegem sprak
zijn teleurstelling over uit dat
ook Maris Stella, een jeugdva-
kantiehiuis, onder de drastische
verhoging viel. „Dit gebouw
staat open voor jeugd en be
jaarden tegen minimale prij
zen. Met deze verhoging staat
of valt Maris Stella", aldus de
nestor van de Aardenburgse
raad. De verhoging van gron
den in gebruik bij de Eede-
sche roterij vond hij ook veel
te hoog. Het is slechte grond
en de canon die nu uit de bus
komt plus de bijkomende las
ten komt op 450 giulden per
ha, het dubbele van de pacht
waarde. aldus de heer Van
Bellegem. Hij vroeg dan ook
beide door hem aangeroerde
onderwerpen voor nadere stu
die terug te nemen.
Mevrouw E. Ryckaert vond
het een zure appel om door
heen te bijten en de heer L.
de Clerck zei van het begin af
aan, in 1970 al, gewaarschuwd
te hebben tegen forse verho
gingen van de canons, die ei
genlijk was opgelegd door
G.S.
(Van een onzer verslaggevers)
CADZAND Tijdens een
bestuursvergadering van de
plaatselijke groepering Dorps
belangen en Toerisme is beslo
ten ook dit jaar weer mee te
doen met de raadsverkiezin
gen- Voorzitter J. Schippers
van deze groepering evenwel
heeft zijn zetel ter beschik
king gesteld, omdat hij het
niet meer zag zitten. „Ik vind
dat je ais eenling erg weinig
in de raad kunt uitrichten. En
als je er toch als eenling in
gaat moet je dat heel serieus
doen- De manier waarop wij
ons afgelopen jaren in de
raad hebben gepresenteerd
spreekt mij niet aan. Het is
daarom dat ik besloten heb uit
de groepering te stappen".
De heer E. Ferket was voor
aanpassing van de canons,
„tenslotte heeft men lange tijd
erfpachtgrond tegen lage prij
zen gehad". Ook hij vroeg
herziening voor de roterij. De
heer H. van Iwaarden zei dat
de raad indertijd bij andere
erfpaahtcanons al had gezegd
en nu ook b moest zeggen.
Burgemeester drs. W. Loc-
kefeer zei dat tegentaxatie
niet mogelijk was, omdat nor
men worden gehanteerd die
zijn opgelegd. Hij wilde Maris
Stella beslist geen „dodelijke
slag" toebrengen en suggereer
de dat deze instelling ten al
gemene nutte een verzoek om
subsidie bij de gemeente kan
indienen „waar wij zeer posi
tief tegenover zuilen staan",
zo beloofde hij de raad. Wet
houder J. van der Bliek wees
erop dat sedert de onderhavi
ge canons voor de oorlog wa
ren vastgesteld alleen het mi
nimumloon al 20 maal hoger
lag dan toen. Hij wees erop
dat de roterij afstand kan
doen van het erfpachtrecht.
Toen uiteindelijk het voor
stel in stemming kwam, met
de restrictie dat de roterij uit
de lijst werd gelicht en een
nader gesprek met het bestuur
zou plaatsvinden, kon de raad
zioh -met uitzondering van
mevrouw Ryckaert en de heer
de Clerck. hiermee verenigen,
gen.
Koningssehieting Bij de
heer A. Janse gaf de aloude
handboogsociëteit Soranus on
der grote belangstelling van
de leden haar jaarlijkse ko-
ningsschieting op de liggende
wip. Zoals gewoonlijk ging
deze schieting over tien ron
den en het was de jeugdschut-
ter William Voet, die het pres
teerde om de vogel drie maal
neer te halen. Bij Soranus 2
was het W. Geys, die zich de
titel van koning 1974 op de"
liggende wip wist. toe te eige
nen.
Postzegelliandel Voor de
bijeenkomst van de postzegel
vereniging het Land van
Hulst, in hotel Van Oosterom
te Hulst bestond veel belang
stelling. Er was een le
vendige handel. Na het offi
ciële gedeelte was er een ver
loting waarvan de hoofdprijs,
de Rode Kruis-zegels 1924, ge
wonnen werd door de heer
Van de Griendt uit Terneuzen.
Op de veiling die tot slot
werd gehouden werden de on
geveer 50 aangeboden kaveltj es
vrij vlot verkocht. Tijdens de
ze vergadering werd onder an
dere besloten dat de jaarver
gadering in februari gehouden
zal worden.
BRESKENS In de Rivie-
rahal Blijdorp te Rotterdam
werden de Nederlandse kam
pioenschappen betwist, geor
ganiseerd door de Nederlandse
Bond van vogelliefhebbers, die
tevens zijn 40-jarig jubileum
vierde.
In totaal waren er in de
Rivierahal zevenduizendvijftig
vogels, in de wedstrijd- en
verkoopklasse. Door de heren
P. en A- Morel uit Breskens
werden niet minder dan drie
titels op hun naam geschreven,
n.l. in de Hoofdgroep 4 kleur-
kanaries, kampioen stammen
met oranjerood Isabel met 364
punten. Oranjerood Agaat
kampioen met 91 en met oran
jerood Isabel met 92 punten,
tevens in dezelfde klasse nog
een derde prijs met 90 pun
ten.
Het zal wel zelden voorko
men dat één inzender het te
behalen maximum van drie ti
tels in de wacht kan slepen.
Dus is er een zeldzaam resul
taat door de heren Morel be
haald. Het houdt tevens in, dat
met deze drie titels in het
kweekjaar 1973, zij voor de
20e maal kampioen werden.
SLUIS Voor de voorjaars
opvoering welke in maart a.s.
in hotel „Central" zal worden
gegeven, heeft de Sluisse Re
derijkerskamer „De Aranje-
bloem" de klucht „Pension
Drie" van Johan Blaasser in
studie genomen.
De regie is in handen van de
heer A. Versprille, welke
beurtelings met de voorzitter
van de Rederijkerskamer de
heer G.J. van Oorschot, de lei
ding bij de door „De Oranje-
bloem" op te voeren stukken
heeft.
('Van een onzer verslaggevers)
AARDENBURG Bij het
Aardenburgse college leven
plannen om de historische
stadswallen voorzover moge
lijk te reconstrueren. „Dit ver
dient alle aandacht", aldus
burgemeester drs. W. Locke-
feer. „Niet alleen uit histori
sche en toeristische overwe
gingen, maar onze bejaarden
kunnen er wandelen, de jeugd
kan er vrijen en de kinderen
kunnen er dartelen"
(Van een onzer verslaggevers)
AARDENBUEG —Het Aar
denburgse college werkt aan
een plan de zelfwerkzaamheid
van bewoners van woningwet
woningen te bevorderen bij de
onderhoudswerkzaamheden
aan deze huizen. Tijdens de
laatste raadsvergadering had
de heer E. Ferket gewezen op
de forse bedragen die voor
onderhoudswerken waren ge
reserveerd. (De gemeente
Aardenburg heeft nog een ei
gen woningbedrijf).
„Het onderhoud aan bepaal
de woningen laat veel te wen
sen over", aldus de heer Fer
ket, die erop wees dat soms
verrotte ramen nog worden
geverfd. Het college ontkende
de noodzaak voor verbetering
van bepaalde woningen niet.
„Er behoeft bovendien geen
grote reserve te bestaan", al
dus de heer W. Lockefeer,
„maar anderzijds als je groot
onderhoud gaat plegen ver
dwijnt zo'n reserve als sneeuw
voor de zon, zeker gezien de
hoge loonkosten"-
Wethouder J. van der Bliek
zei dat vorige colleges de re-
serces hadden opgefokt. „Maar
een kleine reparatie met 8
gulden materiaalkosten kan
wel 80 gulden loonkosten met
zich meebrengen. Daarom wil
len wij de mensen stimuleren
eenvoudige reparaties zelf te
doen, zodat wij met hetzelfde
geld meer kunnen laten doen",
zo zei hij. De heer C. van
Bellegem pleitte in dit ver
band ook voor verbetering van
woningwetwoningen aan de
Nieuwstraat in Eede. „Dat is
heel hard nodig", merkte hij
op.
Over „tehuizen" gesproken,
sprak de heer Lockefeer, de
hoop uit dat als tot uitbreiding
van het stadhuis wordt beslo
ten deze vernieuwde accom
modatie niet alleen residentie
van de raad, en vergader- en
werkruimte voor b- en w. en
personeel zou zijn, maar dat
het ook mag dienen als ont
moetingsplaats voor de jeugd.
„Wij moeten er een echt te
huis voor alle burgers van ma
ken", zo zei hij-
Vader en zoon Morel (links) en keurmeester Heijnsdijk uit Oost-Souburg.
Een cederkleurig bordje
met witte letters in de nog
wat verwaarloosde tuin voor
een rood bakstenen burger
huis dat kennelijk lang leeg
heeft gestaan aan de weg
van IJzendijke naar het Bel
gische Watervliet toont uver-
tuigend aan dat een nieuwe
bewoner er zijn intrek heeft
genomen: John Verschuren,
kunstschilder. Trouwens niet
alleen aan dat bordje is het
te zien, ooik de frisrode grof-
mazige gordijnen voor de ra
men op belde verdiepingen
maken duidelijk dat hier een
kunstenaar aan het nestelen
geslagen is.
John Versahiuren, een
veertiger met een grote
helmbos van blond wuivend
haar op de schedel en rossig
dito om mond en kin, laat
mij door de achterdeur bin
nen. „lik kijik nog maar niet
teveel naar buiten", zegt hij,
„het land hier omheen ligt
allemaal nog woest, dat is
vers twee en van later zorg.
Ik vind het belangrijker het
eerst binnen een beetje leef
baar te maken".
We staan in de ruimte die
zijn atelier gaat worden: een
werkbank, een ezel, een aan
tal doeken tegen de wand, de
muur en op de deur een
complete lichtinstallatie om
er een foto-atelier mee in te
richten en hier en daar in
rijtjes onder elkaar eigen op
namen in zwart-wit tegen de
muur geprikt. „Fotograferen
is altijd een hobby van me
geweest", verklaart Verschu
ren, „Ik wil het hier ook
weer gaan doen, waarschijn
lijk samen met mijn vrien
din, die hier binnenkort ook
haar intrek neemt en die
grafisch en fotografisch on-
lerlegd is. Maar ja, schilde
ren is voor mij natuurlijk
hoofdzaak".
In de woonkamer heeft
Verschuren al een fleurige
huiselijkheid geschapen.
„Hier begint het er al een
beetje op te lijken', vindt
hij, terwijl hij uit de koffie
machine een paar mokken
verse koffie tapt. Verschu-
rens accent verraadt de Bra
bander en dat blijkt hij dan
ook te zijn. „Ik ben in Bra
bant geboren en heb er tot
voor ongeveer een jaar gele
den gewoond en gewerkt".
„Hoe ben je dan zo in
Zeeurwscih-Vlaanderen terecht
gekomen?"
„Dat kwam door vrienden
die ik leerde kennen. Zo
kwam ik al een hele tijd
regelmatig naar Zeeuwsch-
Vlaanderen voor ik er woon
de. Eerst heb ik in het ooste
lijk deel gewoond, in Sas
van Gent, maar daar had ik
geen eigen behuizing en dat
valt op den duur niet mee.
Daarom ben ik de koning te
rijk dat ik dit huis gevonden
helj".
„Helemaal geen heimwee
naar Brabant?"
„Allerminst, in Brabant
heb ik een moeilijke periode
van mijn leven afgesloten.
Alleen daarom al verlang ik
er niet naar terug. Ik begin
hier opnieuw. Objectief ge
zien is Brabant natuurlijk
wel aardig, de mensen zijn
er gezellig en hartelijk, maar
je zou ook kunnen zeggen:
ze gaan er een beetje te veel
bij elkaar op de koffie. Het
kan ook vervelend worden
de hele dag kennissen over
Eindredactie
Bas Augustijn
de vloer te hebben. Ik heb
een grote behoefte aan rust,
aan alleen-zijn en hier in
Zeeuwseh-Vlaanderen kun je
dat hebben. Je kunt hier we
kenlang alleen zijn. Hoewel,
aan de andere kant geloof ik
dat het wel fijn zou zijn hier
wat meer contact met colle
ga's te hebben. Je zit zo ver
van elkaar en ieder gaat zijn
eigen gang. Eigenlijk zooi er
hier een soort stamcafé moe
ten komen waar de kunste
naars uit de streek, als ze
willen, elkaar kunnen treffen
om eens over het werk te
praten. Maar hoe het ook zij,
ik voel me hier best, heb zin
om straks als het huis aan
kant is opnieuw aan de
slag te gaan".
Ik kijk naar de grote met
aluminiumfolie beklede
wand tegenover mij, waarop
twee grote werken van Ver
schuren prijken. Ze zijn ty
pisch voor de richting die hij
vertegenwoordigd: het ocn-
structivisjne dat geometri
sche vormen tot voertuig van
de expressie maakt. Het ene
wenk laat een zwart-wit ge
blokte spiraal zien, een op
het platte vlak neergeslagen
wenteltrap als het ware, het
andere doek toont twee in
vervloeiend oranje gehouden
cirkels met daarnaast enkele
brede, door een uitbochting
onderbroken banen in het
zelfde gamma. Als alle wer
ken van Verschuren zijn ze
giad en precies geschilderd
en er gaat een grote monu
mentale werking van uit.
„Hoe ben je niu tot deze
voorstellingen gekomen?"
vraag ik Verschuren.
„Nou, die spiraal is ont
staan doordat ik op een ge
geven ogenblik in een groot
oud trappenhuis stond en
naar boven keek en toen ge
boeid werd door die spira-
lende beweging, die eigenlijk
ook veel met je eigen leven
te maken heeft. Die composi
tie met cirkels is ontstaan
nadat ik had zitten luisteren
naar een radiopraatje over
de vermeerderde communica
tie tussen het West -en het
Oostblok] Dat zijn zo van die
invallen en die worden dan
direct uitgewerkt".
„Dus je werkt spontaan?"
vraag ik met enige verba
zing, omdat zijn werk de in
druk maakt langzaam en be
dachtzaam tot stand te ko
men.
„Ja, ik werk erg spontaan.
Soms krijg ik midden in de
nacht opeens een idee en dan
moet ik eruit en ga achter de
ezel staan. Dan werk ik bij
mijn dagliehtlampen door, in
één ruk, misschien nog de
hele volgende dag of nog
langer tot het af is. Ik kan
namelijk niet wachten tot de
verf droog is en er dan op
doorgaan. Dan ben ik mijn
fijne kleurnuances kwijt. Ik
begin dus aan een schilderij
en maak het af".
„En hoe begin je?
„Door met dun potlood
eerst een schets op doek te
brengen, heel zuiver, en dan
begin ik te schilderen".
„Dat vereist wel een
enorm vaste hand!"
„Ja, maar ik ben ook ja
renlang als grafisch ontwer
per in de reclame werkzaan
geweest en daar doe je vee
technische bekwaamheid
op".
John Verschuren draai i
een shagje. Als ik het ver
moeden uitspreek dat hij na
de academie wel niet direct
in deze trant is beginnen te
schilderen, geeft hij dat na
een eerste trek volmondig
toe. „Nee, toen ik begon was
het altijd al wel realistisch
werk maar met meer figuren
en composities. In 1969 onge
veer ben ik begonnen aan
composities met balken,
daarna kwamen er cirkels. In
de beginne werkte ik ook
altijd met donkere kleuren.
Het kon me niet donker ge
noeg zijn, het was altijd
nacht. Dat hing ook samen
met mijn leven van toen.
Maar op een gegeven ogen
blik is het dag geworden.
Vandaar waarschijnlijk ook
die heldere vrolijke kleu
ren".
Verschurens doeken heb
ben een grote decoratieve en
monumentale werking, ze
zijn geschikt voor ruime,
moderne interieurs. Architec
ten en interieur-inrichters
zouden ze in hun werk kun
nen integreren. Toch zijn ze
voor Verschuren meer dan
alleen maar decoratief. „Ach
ter .eder schilderij zit een
bepaalde achter- of onder
grond", zegt hij, „je ziet een
bepaald lichteffect, je wordt
getroffen door een
vormIk ben ook al
tijd geboeid door sieraden en
edelstenen, de koelheid en
de warmte die ervan uitgaat
en de vormenrijk
dom
De duidelijke neerslag van
die geboeidheid zie ik in een
compositie met cirkel waarin
het donkere gloeien vam een
diamant gesuggereerd wordt;
in een ander schilderij waar
in hij met facetvormen
speelt. „Kijk", zegt Verschu
ren, „dat schilderij daar met
die zwarte balken op een
groen fond^ dat is geïnspi
reerd op een doolhof die ik
eens zag en de gedachte hoe
moeilijk het is tegenwoordig
toegang te vinden tot de
mensen en dingen".
„Geeft het constructivisme
je als uitingsvorm volledige
bevrediging?"
„Ja, ik voel niet de minste
beperking; in dit soort werk
kan ik me volkomen uitle
ven".
„Je blijft er dus ook in de
naaste toekomst bij?"
„Ja, voorlopig zal ik wel ln
deze geest doorgaan. Mis
schien dat mijn composities
wat minder gecompliceerd
worden. Alleen, ik wil me
niet herhalen. Ik heb al zo
dikwijls bij kunstenaars, die
in een bepaalde eigen stijl
werken, gemerkt dat ze zich
herhalen. Als je één schilde
rij van ze gezien hebt, ken
je eigenlijk alle volgende. En
dat wil ik niet. Ik wil in
mijn eigen stijl toch steeds
met ieder werk boeiend blij
ven. Ik wil wel hetzelfde
blijven doen, maar steeds
met andere aspecten en per
spectieven. Ik heb het vorig
jaar een mooie tentoonstel
ling gehad bij Galerie Mar-
garetha de Boevé in Assene
de en ik vond het fijn van
praktisch alle bezoekers te
horen dat ze elk schilderij op
zichzelf de moeite van het
bekijken waard vonden".
„Heb je plannen voor toe
komstige exposities?"
„Ja, er is een kans dat ik
in het culturele centrum De
Beyerd in Breda kan expose
ren met nieuw werk en dan
ben ik in onderhandeling
met een galerie in Kortrijk.
Maar er moet eerst nog flink
gewerkt worden".
John Verschuren zegt het
met een vastberaden blik in
zijn ernstige blauwe ogen.
Een blik, die garandeert dat
hij de daad bij het woord zal
voegen.
WILLEM ENZINCK
