BUFFELJACHT IN AUSTRALIË
Contrai
pijr
„Peter
[iemand
prikkel
Italiaanse
pers
kraakt
AC Milan
Moordhobbyen
uitgestorven
Noord-A ustralië
binnenland
buitenland
fis
Genadeschot
Maandje moorden
Slechte dag
tarr
5f|
SYDNEY Nu grazen er nog
buffels in Noord-Australië,
een gebied twee keer zo groot
als Frankrijk, maar als de
autoriteiten blijven toestaan,
dat hele kudden systematisch
worden vermoord, zal de
buffel binnenkort van de
Australische vlakten verdwe
nen zijn.
Jagers doen hun uiterste
best, zo lijkt het, om de buf
fel zo snel mogelijk uit te
roeien. De Australische rege
ring heeft er weet van. Maar
wat moet je als regering
doen? Hoe kun je in zo'n
enorm gebied, waar slechts
64.000 mensen wonen, toe
zicht houden op de mannen,
die uitsluitend uit zijn op
een goed gevulde geldbuidel
en die aan het evenwicht in
de natuur geen boodschap
hebben?
Je kunt voorschriften maken.
Strenge voorschriften, waar
aan de heren zich maar te
houden hebben. Regerings
ambtenaren met de beroeps
jagers meesturen, die erop
toezien dat uitsluitend vol
wassen mannetjesdieren wor
den neergeschoten in voor de
jacht vrijgegeven gebieden.
Maar dat alles zal slechts een
pleister op een etterende
wonde blijken te zijn, want
de buffelmoord is daar in
Noord-Australië een complete
industrie geworden.
Groepen Jagers stropen met
complete mobiele slachtin
richtingen (abattoirs van
golfplaten, vriesinstallaües
en slachtbanken) de vlakten
af. In de voorste gelederen
van deze karavanen: de cow
boys in hun jeeps met aan
hangers. Geroutineerd omsin
gelen zij de zoveelste kudde
om plotseling een uitval te
doen.
De volwassen mannetjesdie
ren worden geïsoleerd van
de rest van de kudde, die
snel een veilig heenkomen
zoekt. Eén schot frontaal ln
de kop, tussen de ogen, afge
vuurd met een zwaar kaliber
geweer ls meestal voldoende
om de buffel te doden. Soms
overleeft een sterke broeder
een dergelijk, net niet goed
gericht schot.
De regerlngsvooischriften
zeggen dan, dat er nog een
keer geschoten moet worden,
maar al te vaak wordt het
genadeschot „vergeten" om
munitie uit te sparen. Zo kan
het gebeuren dat nog leven
de hevig bloedende en stuip
trekkende dieren met behulp
van een voor op de jeep
gemonteerde lier, op de aan
hanger getrokken worden.
mogelijk zijn vrachtje af te
leveren bij het mobiele abat
toir. Daar wacht namelijk de
regeringsambtenaar, die er
op toe moet zien, dat de
aangevoerde dieren niet lan
ger dan l uur dood zijn.
Langer dood betekent: niet
meer geschikt voor menselij
ke consumptie, want in de
hitte van de vlakte is het
bederf een trouwe metgezel
van elke jager.
Snel wordt het beest in het
abattoir in stukken gehakt
om vervolgens een voorlopi
ge laatste rustplaats te krij
gen in de - eveneens mobiele -
vriescellen, in afwachting
van transport naar de voor
naamste afnemer: Amerika,
waar corned-beef nog altijd
een veelgevraagd artikel is.
Wanneer de karavaan verder
trekt naar de volgende vlak
te blijven de stille getuigen
van de zoveelste moordpartij
achter: koppen, huiden,
beenderen en ingewanden.
„Dank je wel", zeggen de vuil
nismannen van de Australi
sche natuur, de dingo's.
„Dank je wel", zeggen ook de
jagers, die voor 'n maandje
moorden gemiddeld zo'n 2000
gulden schoon in het handje
vangen. Maar het meest
dankbaar is de boss van elke
jagersgroep, die voor een
jachtpartij van drie maanden
van zijn opdrachtgevers - de
vleeshandelaren in de haven
steden - 60.000 gulden krijgt.
Buiten de beroepsjagers zlju
er nog twee groepen, die de
Australische buffel het leven
zuur en zelfs totaal onmoge
lijk maken: de beunhazen,
die ln kleine groepjes opere
ren en de zondagsmoorde
naars, die alleen maar „voor
de sport" komen.
De laatste groep kent geen
groter genoegen dan 'n lei-
der-buffel in het achterwerk
te schieten, waarna het ge
wonde dier met zijn meute
op de vlucht slaat. Dan be
gint de lol voor de zondags-
Jagers pas goed, want op zo'n
moment klinkt het signaal:
met z'n allen er achter aan
en raken wat je raken kunt.
Nog bonter maken de beun
hazen het: zij zijn helemaal
op het geld, en dus op vlees
uit. Vindingrijk als zij zijn
hebben ze ontdekt, dat je
veel meer verdient als je van
elke neergeschoten buffel
uitsluitend het snel te ver
wijderen vlees meeneemt en
de rest aan de dingo's laat.
Zo maken ze op een bijzon
der slechte jachtdag altijd
nog zo'n 150 gulden per man,
maar de dagen dat de op
brengst 1000 gulden per per
soon is, zijn minstens zo tal
rijk.
(Van onzt
HOOGERHEIDE Ziji
voor René Pijnen het einc
onenigheid met BIC-pIoegl
werk op de baan. Ieder jaa
der en de Franse ballpointf
een nieuw contract. Stri'
waaraan Pijnen zou deelnt
mogelijk zesdaagsen rijden
zeer beperkt aantal. Pijnei
Maar eind vorig jaar verha
kwam er geen akkoord. De
winterseizoen Londen e
van BIC, dat hem zo lang i
zien, laten schieten. Reden
te zeggen, toen Peter Post
René Pijnen, die deze win
ter vrijwillig nog een zesdaag
se miste („In Ziirich ben 1!
niet gestart, omdat de baandi
recteur en ik verschilden vai
mening over de hoogte va:
het startgeld"), ziet het we
zitten bij Raleigh. Hij heef
alle vertrouwen in Post, bi.
wie zijn baanwerk zeker nie
in het gedrang zal komen. Pij
nen: „Ik ben blij dat ik bi
Post zit. Ik geloof dat ik als il
goed rij veel hebben kan aai
Post, Financieel gezien. Hi
kan als hij wil veel doen. He
is geloof ik zijn bedoeling om
meer baanrenners erbij te ne
men. Als dat gebeurt kan hi
natuurlijk eisen gaan stellei
bij baandirecties".
Ook wat zijn prestaties be
treft denkt Pijnen zijn voor
deel met de in het wielerme-
tier doorknede Post te kunner
doen.
„Ik geloof niet dat ik nog
lets van Post kan leren", aldui
de geroutineerde pistier uil
Hoogerheide. „Maar ik heb ie
mand nodig, die me prikkelt,
En dat kan Post nogal goed.
Hij kan je verschrikkelijk op
jutten. Verder doet hij er ont
zettend veel voor. Hij heeft ei
at voor gezorgd dat we he
beste van het beste krijgen.
Allemaal Italiaanse spullen.
Het zal een goed gesoigneerde
ploeg zijn. Daar ben ik van
overtuigd"
Maar Pijnen weet ook dat er
veel van de ploeg geëist zal
worden. En van hemzelf. Zo
wel op de baan als op de weg.
Wat de weg betreft ziet de
Westbrabander nu veel meer
perspectief dan bij BIC, waar
hij gedoemd was ten dienste
van vedette Luis Ocana te rij-
ROME (AP) De
meeste Italiaanse dag
bladen schreven donder
dag in hun commentaren
op de eerste wedstrijd
om de Supercup tussen
Milaan en Ajax dat Mi
laan met zijn 10 over
winning puur geluk
heeft gehad en dat Ajax
duidelijk overheerste.
„Chiarugi's doelpunt
was een gelukstreffer",
zo schreef II Messaggero
„Met de overwinning op
Ajax hebben de Italiaan
se spelers de mythe
weer doen opleven dat
het Italiaanse voetbal
het niet van taktiek
maar van verrassings
aanvallen moet hebben.
Na deze wedstrijd heeft
Milaan de naam gekre
gen van het meest ge
lukkige team van het
hele Europese continent.
Het sportblad Corriere
Dello Sport schreef dat
Ajax duidelijk domi
neerde „ofschoon de Eu
ropese kampioenen veel
van hun kracht hebben
verloren toen zij Johan
Cruyff lieten gaan".
Over de Ajax-aanval
schreef het blad: „De
Ajax-aanval zonder
Cruyff was eentonig, en
niet in staat om de over
weldigende atletische en
technische overheersing
om te zetten tn een
doelpunt".
