Internationaal jurylid Wim Jeremiasse bereisd man
„Ervaring
Amerika
eweldi
ZEEZEILEN BLIJKT NOG
EEN DURE LIEFHEBBERIJ
Buys was wat
in het begin
Handig
en vlot
causeur
Ruim 150
leden in
Breskens
Zelfvertrouwen
sport
Maandag 26 november 1973
„GEVOELLOOS VOOR ALLE KRITIEK"
(Van onze sportredactie)
HEINKENSZAND „Mijn collega's in het wielerwereldje
wensen me dat toe, waar een vriend van my aan gestorven
is", is de mening van Wim Jeremiasse internationaal jury
lid van de Koninklijke Nederlandse Wieier Unie, een auto
riteit in de Zeeuwse en nationale wielerwereld en in het
dagelijks leven werkzaam in een interessante job bij de
belastingen. „Nee", zegt Wim Jeremiasse met een breed
gebaar, „ik ben gevoelloos voor kritiek geworden. Dat
leer je vanzelf wel in zo'n functie. In het begin kon ik me
mateloos opwinden als men mij zogenaamd „te pakken"
wilde nemen, maar die tijd is geweest. Als je naar de top
toegroeit, moet je eenvoudig incalculeren dat het aantal
vrienden van je afneemt. Zo dat ooit al groot is geweest".
doet, diplomatiek te wenk gaat
waar het de moeilijke positie
betreft waiarin de KNWU zich
maar toch overal
een eigen mening
Hoe komt een be
dienaar milt Hein-
iin dille Jnitern'aitiionale
Wim Jeremiasse
zo'n junctie".
„Ik ben echt gevoelloos voor kritiek geworden. Daar raak je aan gewend in
Wim Jeremiasse is een han
dige jongen. Een vlolt causeur,
die zijn zegje gemakkelijk
jury terecht, hoe bomt .hij aan
ai diie vrije tijd vraag je je af,
want Jeremiasse is een man 0 Internationaal jurylid Wim Jeremiasse „Ik zou graag nog eens de Vredeskoers willen doen. Heel
die vragen opwerpt.
Jenemóasse is immers een
bereisd man geworden. Hij
ging alls internationaal UCI-ju-
rylid naar zesdaagsen ib Los
Angeles, Detroit en Montreal,
deed de Grote Prijs van Cama-
wat liever dan de Tour de France. Die is voor een jurylid slaapverwekkend".
da en het wereldkampioen
schap im San Sebasitöiaiam, nog
afgezien van het vele „binmen-
lanidse" wenk in klassiekers en
zesdaagsen. Jeremiasse: f.Hoe
ik er tussen gekomen ben? In
feite giing dart miert zo erg
moeilijk. Ik wag destiijdls ge
woon jurylid. Ik ben bij de
KNWU getipt door de Belg
Jos Faibbri, een kennis- In
1968 heb dik een cursus ge
volgd voor imitemaitóomsial
baancommissaris in Rome.
Daar ben dk geslaagd miert suc
ces. Als eerste eindigde ik
daar. Als UCI-cominclss:ariB en
jurylid moert je goed Frans
kunnen spreken. Dait was voor
mij geen probleem. Dat geeft
(Van onze sportmedewerker)
BRESKENS Een van de sporten die zich de laatste
jaren steeds meer op de voorgrond „dringt" is ongetwijfeld
de watersport. Niet alleen komt de zwemsport en het wa
terpolo steeds meer in de belangstelling te staan, maar
zeker ook de zeilsport. Een tak van sport waarvan men in
eerste instantie vaak zegt: „Ach, dat is alleen voor rijke
lui weggelegd". Bij de watersportvereniging Breskens is
men het daar helemaal niet mee eens. Ondanks dat zo'n
„scheepje" toch nog altyd vele tienduizenden guldens kost,
want de Watersportvereniging Breskens gaat niet met van
die kleine bootjes de Schelde op.
Een man die heel wat over
zijn vereniging weet te vertel
len is de 66-jarige Jacob Maas
uit Breskens. Opgegroeid tus
sen de zeilboten was hij een
van de initiatiefnemers samen
met P. Vroon, I. Verschoor, en
Th. Verschoor om in 1953 ook
m Breskens een watersport
vereniging op te richten. Met
grote voldoening praat de vo-
rlS jaar gepensioneerde Maas
over die oprichting en hij
zegt: „VroOne is eigenlijk de
grote man geweest. In Vlissin-
gen hadden ze toen al een
vereniging, maar men hield
nooit wedstrijden. Je moest
aangesloten zijn bij een club
wilde je aan wedstrijden kun
nen deelnemen, dus moesten
we wel lid worden van de
Jachtclub Vlissingen. Meestal
namen we in die periode deel
aan wedstrijden in het Belgi
sche Gent waar de plaatselijke
jachtclub RBSC zeer actief
was.
0 Jacob Maas„Autorijden is veel gevaarlijker dan zeilen. Ik voel me beter thuis op zee, dan op de weg"
Eat duurde tot 1953, toen de
nog maaar kleine club zelf tot
actie overging. En nu, 20 jaar
kter is de watersportvereni
ging Breskens een bloeiende
club, met ruim 150 leden,
waarvan enkele leden zelfs al
op nationaal en internationaal
niveau aan wedstrjden hebben
deelgenomen.
In zijn fraaie woning aan de
Scheldekade in Breskens
olljkft duidelijk dat de eige
naar een rasechte zeiler is,
want zowel in de salon als in
de gang staan de modellen van
verschillende typen zeiljach-
en- Maas kan uren praten
«ver de zeilsport, die voor de
leden
van de watersportvere
niging Breskens op het soms
woeste Scheldewater steeds
weer een attractie blijkt te
zijn.
Maas: „Autorijden is veel
gevaarlijker. Zo'n schip kan
niet kenteren. Het zijn op de
eerste plaats allemaal honderd
procent zeewardige jachten. Er
zit zoveel lood aan de kiel dat
als er iets mocht gebeuren, het
schip onmiddellijk weer recht
komt. Gebeuren kan er na
tuurlijk altijd wat, maar die
kans is zo klein. Persoonlijk zit
ik veel liever op het water
dan met een auto op de
weg".
Jacob Maas, een van de op
richters vond het vorig jaar
welletjes. Na twintig jaar deel
te hebben uitgemaakt van het
bestuur zette hij er een punt
achter. Maas: „Ik heb twintig
jaar hard voor de vereniging
gewerkt en mijn tijd is geko
men om de jongeren een kans
te geven. „Maar", voegt hij er
onmiddellijk aan toe, „ik ben
nog wel lid. De watersport zal
een stuk van mijn leven blij
ven betekenen". Samen met
de andere bestuursleden heeft
Maas er voor gezorgd dat zijn
club zowel in als buiten Ne
derland naam heeft gemaakt.
Maas:- „Onder onze leden heb
ben we ook veel Belgen en
van boven de Moerdijk. We
organiseren in hoofdzaak wed
strijden op zee. Die zijn hier
in Nederland niet zo dik be
zaaid".
Behalve de wedstrijden die
men zelf organiseert, is men
ook steeds van de partij bij
andere zeilevenementen. Daar
om was het ook geen verras
sing dat dit jaar twee leden te
weten voorzitter Vroon en
Frans Maas (een zoon van me
deoprichter Jacob Maas) door
de Noordzeeclub geselecteerd
werden om deel te nemen aan
De Admirals Cup in Engeland.
Een keuze die het tweetal te
beurt viel na fraaie prestaties.
Toch kwam men niet - samen
met nog een derde Nederland
se afgevaardigde - met de zo
fraaie Admirals Cup terug
naar Nederland. „Maas: „Het
resultaat was niet denderend.
Het zat niet mee. Het werd
een vijfde plaats, toch niet
onverdienstelijk.
Om zich op grote evenemen
ten voor te bereiden heeft de
watersportvereniging Breskens
De Schelde voor zich liggen
Daar worden heel wat oefen
wedstrijden op afgewerkt-
Zeiilen in een zeewaardig jacht
is uiteindelijk altijd nog wat
anders dan varen in een klein
bootje. Maas: „Als je er wat
voor voelt om op zee te gaan,
kun je de grondbeginselen van
het zeilen beter leren op een
kleine plas. Je kent dan al
iets. Vervolgens kun je altijd
meegaan als lid van de be
manning, en zo lee je de
kneepjes van het vak. Gebrek
aan bemanning is er altijd".
0 Zeezeiler Jacob Maas „Aan bemanningsleden is altijd gebrek"
natuurlijk ook meteen -ai een
voordeel ten opzichte van de
meeste Nederlandse collega's.
Frans ie nu eenmaal de voer
taal bij de UCI".
Jeremiasse slaagde als twee
de voor een cursus in Boeda
pest. Daardoor werd hij een
veelgevraagd man bij interna
tionale wedstrijden. Hij heeft
de nodige routine opgedaan en
heeft nog meer aan zelfver
trouwen gewonnen. Mooiste
ervaringen heeft Jeremiasse
opgedaan in Amerika en Ca
nada. Jeremiasse: „Daar ben
ik terecht gekomen via Char
les Ruys, met wie ik uitste
kend kan opschieten- Ruys
was wat goedgelovig in eerste
instantie.
Bij de Zesdaagse van Gro
ningen twee jaar geleden
kwam er een schatrijke Ame
rikaan tenminste zo leek
het naar Ruys tos diiie het
helemaalzaïg zitten zo'n zes
daagse. Ruys zou de zaak or
ganiseren. Renners en officials
zou hij voor zorgen. Die Ame
rikaan beweerde dat er
140.000 dollar bescnikbaar was
om dart circus op poten te
zetten. Er zou gereden worden
in Detroit en Los Angeles. Wij
er heen, maar toen het hele
spul afgelopen was bleek dat
er geen geld beschikbaar was
om de renners en de officialis
uiit te betalen. Kijk, je kunt je
een keer in die boot laten ne
men, en dat is, voldoende. In
Montreal gebeurde dat niet
meer. Toen kregen we de on
kosten vooruit beta nld. Daar
aarten viier rijke fabnxanten
achter- Daar zat de zaak fi
nancieel goed iin elkaar. Toch
waren hert voor mij prachtige
ervaringen. Onvergetelijk".
Wim Jeremiasse heeft als
wedstrijdleider, baancommis
saris en internationaal jurylid
zo'n beetje aOJtes bereikt wart
er op dart niveau te bereiken
is. Jeremiasse: ,Ik heb het
geluk dait ik veel medewer
king heb bij mijn werkgever.
Ik heb veel te danken aan
hoofdinspecteur titulair van de
betastingen M. van Boven, diie
veel begrip heeft voor deze
tijdrovende hobby. Want dait
iis hert tenslotte. Ik heb in to
taal 24 dagen verlof. Voorts
krijg ik die nodige medewer
king om met onbetaald verlof
te gaan. Al moet je daar voor
jezelf niiet al te ruiim gebruik
van wiliien maken. Je moet
aan je maatschappelijke car
rière denken en aan eventuele
reacties vam collega's-
Zo had ik dit jaar ook de
Tour de France kunnen doen.
Dat heb ik niet gedaan. Be
wust. Voor mij was dat niet
interessant. Je slaapt veel en
ziet weinig. Nee, ik heb nog
een wens. Dat is eens (Ie Vre
deskoers Warschau-Beriijn-
Fraag tc kunnen doen. Dat
lijkt me boeiend. Ik hoop dat
ik daar volgend jaar voor in
aanmerking kom. Die Oosteu-
ropese landen trekken me wei
aan. Het is bovendien een
spectaculaire koers".
En wat denkt Wiim Jeremi
asse, eein mam die midden im
de wielersport zilt, over de
jongst» maatregelen vain de
KNWU o-m de zaken weer ge-
zomi te maken? Over de spon-
soirregeibing bijvoorbeeld- Jere
miasse: „Ik kaïn dia-ar niet te
veel o.--er zeggein. Je zilt altijd
jn een kwetsbare positie. Wel
durf ik rustig stellen dat er im
het veriiedem fouten zijn ge
maakt. Door ons allemaal. Vam
hoog tot laag. De maatregelen
die de KNWU nu neemt zijn
een eersite step op de goede
weg terug. We moeten alle
maal diuirven bekennen dat er
fouten zijn gemaakt. Pas als
er die go-ede intentie is bij alle
partners, kunn-en de zaken
rechtgetrokken worden. Het
kadier bij de wielerclubs is in
veel gevallen niet „supersterk".
Dara zou wat aan verDeterd
kunnen worden. De sportcmn-
missie heb ik geen kritiek op.
Die doet goed werk. Alleen
zou de sportcommissce in de
toekomst op semi-professróne-
le basis moeten kunnen wer
ken- Het wordt langzamerhand
zo'n tijdrovende zaak, dat het
op zuiver amateuristische
gronden vrijwel niet meer te
doen valt voor die mannen".
Jeremiasse ziet duidelijk
lichtpunten op lange termijn
voor de KNWU. Jerem.isse:
„We moeten van nu af aan de
zaken eerlijk behandelen. We
hebben allemaal fouten ge
maakt. We hebben samen de
-schuld. Ik ben ervan ovei uigd
dat de wielersport weer betere
tijden tegemoet gaat".
TON KOOMEN
