^ij en de
ander
e na zestien jaar
door haar huwelijk
-
1
Dit
hem
is
Handtekeningen
actie
Gluren
door BOET KOKKE Foto's Tido Gideonse
Na
20 jaar
zeg ik:
I
DE STEM
had. Waarop die man tegen i
uitvalt: Jij hoerenjager,
hier en daar, flikker die"'
bent! Toen pakt hij zijn sc
fel en slaat me. Maar ik wet.
de slag af met mijn arm (hie!
ziet u het litteken nog), waar:
bij ik per ongeluk de bril
zijn hoofd tik. De politie is gel
komen en heeft hem meegel
nomen naar het bureau,
was helemaal op van de zei
wen en moest van de dokte]
een spuit krijgen om te kalmeJ
ren.
Ja, meneer, zo gaat dat hier]
Men heeft zelfs geprobeerd t
handtekeningenactie op touij
te zetten om ons uit de woninj
te krijgen, maar dat is ze nie^
gelukt. Dat zouden ook on
naaste buren niet dulden, wa
die zeiden nog tegen me: i
weten nou wat we hebben,
maar niet wat we krijgen. Datl
zijn oude mensen. Hij valt wei]
eens flauw en dan help ik hem
begrijpt u wel? Buurman,
hij eens tegen me: als je hiei
weggaat, dan ga ik naar he]
kerkhof.
Maar ik zou hier heel graai
weg willen. De dokter zegt 008
dat ik hier weg moet. Ik hebj
zenuwdruppels en slaaptablet-]
ten, maar ik durf ze niet
te nemen, want ik krijg er ul
slag van. Hier, kijk maar. II]
ben bij de gemeente geweest e
bij de woningvereniging, maaj
die zeggen: je zit daar
met je lage inkomen. We krij]
gen hier zoveel mensen dii
moeilijkheden hebben in dl
buurt, daar moet je je maar bil
aanpassen. Dat zeggen die en]
dan is de kous af.
Waar dat allemaal aan ligt'
Ik weet het niet. Die van I
tegenover we noemen he®j
„schele kop" is ook
de en heeft niks beters te doenj
Zo iemand steekt de hele bwn
aan. Als bij ons de melkboe:
de bakker of de kruidenie!
komt, staat hij achter de gor
dijnen te gluren of door ój
brievenbus te luisterei} wat
zegt en wat je koopt. Dat g:
op je zenuwen werken, zoié
Mijn vrouw kropt dat alter®
op, maar opeens dan moet ir
er tóch uit. Vorig jaar heeft
een beroerte gehad. Gewoon
gevolg van die ronamel hier ii
de buurt. Ze kreeg er ve™®
ming van aan de mond. Da"1
voor moest ze iedere dag naai
de dokter om een spuit te
len. En nou komt het moois»]
staat hier opeens iemand
de gemeente aan de deur 0
te informeren of mijn jroo
soms werkte. Toen bleek W
schele kop van hier tegenov
had aangegeven dat OT
vrouw iedere dag weg g'hs
dat ze wel ergens een bi
zou hebben
Mijn vrouw zou graag werk
daar niet van. Zo 's—
van 5 tot 8 uur, bijvoorbee»
voor schoonmaakwerk ut
bejaardentehuis of een
huis. Het zou ook
voori
haar zijn. Maar het beste
nog als we een andere wo
konden krijgen, want hier
niet te harden. Elly maar|
wel vriendinnetjes en zo, ro I
ze is vaak ziek thuis. Hoo P
en zo. Toen ze eens op ee" „j,
veld zat te spelen, werd ze P
seling overvallen door n F
je kinderen die haar
een pluk haar uit hp'
rukten. Sindsdien heeft z
altijd last van." ,pg
Elly zit in haar dustertpj
de canapé en .knikt hl
ffïof'c „Tm,,,, iHikt naai^ gor'l
Sjef's vrouw kijkt naar
en zegt: „Moet j'e zien,
dijnen zijn weer dicht. Z
dat altijd. Als wij ze PPt Heh-|
ben, trekken zij ze dich1- A
ben wij ze dicht, dan
daar open." 1aatstel
Mijn bierfles is leeg- De ccll|
slok uit het glas heeft
wrange nasmaak. I
„Nog 'n pilsje?" vraagtwel."|
hoopvol. „Echt niet, dan gj0tenB
Een pils. twee pils, h 0]oss*"\
pils, het zou niets pvc|jo-]
hier. De wijkagent, de P ^„.1
loog, de opbouwwerker, ^j-J
gen er hun tanden op s
ten. Of ze het doen en
helpt? jl«|
Als ik in mijn auto straat
ik links en rechts in ^(lren
schielijk hoofden w ,enstei"|
"titer t' -npotten en L
■inkvazen.
DE STEM
KERSTNUMMER 1973
NA TWEE UUR onafge
broken praten valt er een
stilte. In de radio roept een
hese man tegen veel gitaren
en slagwerk iets over eeu
wig bloeiende liefde.
Joke zegt:
„Liefde. Een woord. Voor
mij alléén een woord. Net als
geiuk. Het enige waar het op
aan komt tussen man en vrouw
is begrip. Als je moeite wilt
doen om elkaar wérkelijk te be
grijpen, dan ben je tegen alles
opgewassen. Begrip dan kun
je verder alle grote woorden
thuislaten".
Het is niet meer dezelfde Joke
van twee uur geleden.
Ze is nog steeds twee-en-der
tig, nog steeds slank, donker,
pittig, het lichaam van een
meisje van achttien. Maar de
beschermende muur die ze tus
sen haar drie kinderen en zich
zelf aan de ene kant en de bui
tenwereld aan de andere had
opgetrokken, begint af te brok
kelen. De muur van drukprate-
rige vrolijkheid, waarop in grote
letters te lezen staat: „Geen
Medelijden svp Ik red het best".
En over de brokstukken heen
zegt ze zacht
—„Ik ben nog steeds mezelf
niet, al is het drie jaar geleden.
Ik kan me nooit meer lekker
ontspannen voelen, me laten
gaan.
Soms vraag ik me af of het
óóit nog komt".
Drie jaar geleden, toen er een
eind kwam aan haar huwelijk
met Theo, en ze na de uitspraak
van de rechter alleen bleef in de
flat, met haar drie kleine kin
deren. En toen ze het maar n'e
met zichzelf eens kon worden
ze voor haar dochtertjes en 1
zoontje de iuiste beslissing gr
nomen had. Beter géén rade
dan de vader die alleen maai
een slecht voorbeeld Kon zijn?
Nou weet ze het wél. Wan' die
drie jaar zijn goede jaren ge
weest voor de kinderen. Er was
eindelijk geld Weinig, maar
geld. En de voortdurende druk
viel weg. „Voor mezelf ooi."
zegt Joke, „eigenlijk heb ik ge
boft. Als bij nou dadelijk op de
stoep zou staan zou het me niks
meer doen. Ik ben er overheen.
Over hém dan niet over de mis
lukking zelf"
Waar begon het te mislukken?
„Misschien ai voor het begon
nen was. Misschien mislukte
het omdat ons uitgangspunt ver
keerd was. We zouden allebei
met niks beginnen. Hij had een
beroerde ieugd achter de rug bij
ouders die niks om elkaar ga
ven. Ik zelf heb mijn moeder
nooit gekend. Mijn vader, die
meer dan vijftig jaar ouder was
dan ik, bracht me mei uit In-
die en ik zwierf van net ene ge
zin naar het andere tehuis Ik
had naar de middelbare school
gewild, maar ik zat toen bij
nonnen en die dreven de huis
houdschool door omdat ze de
andere scholen te gevaarlijk
vonden daar zaten ook jon
gens op.
Toen stond ik op eigen be
nen, met een diploma coupeuse
op zak. Ik voelde me heel wat,
maar dat ging gauw over Ik
kon zeventienvijftig in de week
verdienen, maar ik moest twin
tig gulden kostgeld betalen. Ik
heb toen nog andere baantjes
geprobeerd, en tenslotte kwam
ik achter de bar te staan. Véél
geld, véél kennissen het leven
begon er eindelijk zonnigei uit
te zien. Zeker toen ik Joost te
gen het lijf liep en halsoverkop
verliefd weid".
De zon verdween snel. De
trouwplannen waren al uitge
werkt toen Joost omkwam bij
een auto-ongeluk. Toen kon het
Joke allemaal geen barst meer
schelen. Ze versleet een heel
stel vriendjes, had lak aan alle
conventies En op een goeie
avond raakte ze in gesprek met
Theo, op verlof als zeeman.
Joke: .Achteraf kun je ge
makkelijk zeggen dat ik door
mijn werk mensenkennis genoeg
«ad moeten opdoen om hem te
doorzien. Achteraf. Maar toen?
"I was ïelemaaJ anders dan de
anderen. De eerste die m'n ge
drag niet goedkeurde en me
Waarschuwde dat ik op di ma
nier naar de knoppen ging. Als
me hem nou voor de geest
aal wat tP dik, wat te paf-
.?ri& grootdoenerij, dan kan
K bijna niei over m'n lippen
™Jgen dat ik stapel op hem
as, maar hei kan niet anders,
n zagen het allebei helemaal
TTi.i zou een baan zoeken
s kellner 'k zou een tijdje blij-
n werken en we zouden sa-
buA a^es °Pkiouw Niemand
hot i.me °0'' 'cis verteld over
v huwelijk Als ik terugdenk
t 1? alleen een idee uit boek-
so,' ,u'sie bedje, kindertjes en
uwig gelun. in het begin zaten
op een klein kamertje daar-
„oJen l'üdie bij zijr moeder Ik
iiaJ!ende achter de bar meer
j«n tweehonderd vijftig gulden,
ouv ht nauweHiks honderd
ipo, rnee "aai huis Dat zat niet
hoi a' maar we dachten alle.
kom net aUemaal goed zou
Onoo6".. a's we maar eenmaal
hoo Dat hadden. Maar toen
het pas goed. Hij voelde
v. hoor de financiële situatie
blü..Ü er?, en dwong me thuis te
knna n 'vVat hij verdie- e
bleef6" niet leven- er hij
te Irr°eg hangen om bij
Wen !nen-..Met gokken. Dat
Ak uï!a*1JurHik helemaal niks
ronH Per"s wc moester er
ie Je,s ^egeven worden en als-
om f j°r nac^ hij zéker reder
ten ,e ^r'nken Hij begon nach-
sphniïg te blijven, steeds meer
eer-f te maken Ik heb het
Wa Z? geprobeerd te redden.
inctJv000 bii maatschappelijke
dram uS. terecht- En na elk
Eelnr,3 kloofde Theo dat het af-
nipi.?,en /ou z^n' ^at er nou een
zou JL ,nladzi-1de omgeslagen
Worden. Twee keer heeft-ie
Schuld
is
9
zo n
woord
In de romantische literatuur, in de traditionele film lag het allemaal
heel duidelijk: De goedwillenden vonden het geluk, de slechterikken
kregen ook op dit gebied hun trekken thuis. En eeuwenlang hielden de
t erhalen op daar waar ze eigenlijk zouden moeten beginnenwaar twee
mensen al dan niet kunnen waarmaken da! samen willen zijn en blij
ven. Op deze pagina de geschiedenis van twee liefdes, opgetekend uit de
monden van twee vrouwen. Niet representatief - want er zijn geen twee
vrouwen gelijk, geen twee mannen, geen twee huwelijken, geen twee
liefdes. Maar zonder twijfel wél voorzien van voldoende herkennings
punten voor ieder van ons.
y.; ••VN V.".:
;-T '-I:
een ontwenningskuur gedaan
en als hij in die tijd in de ziek
tewet liep aan kon ik de schul
den een beetje bijspijkeren
Maar het was zo weer mis.
Praten? Ja we praatten. Ik
vroeg mezelf en hem steeds
weer wat ik dan mis deed. Niks,
zei hij, je bent een goeie moe
der en een goeie vrouw En we
maken er een succes van En
telkens geloofde ik er weer in,
tegen beter weten in. Ach dacht
ik dan, als ik weer in verwach
ting ben zal het anders worden
Drie kinderen, maar het werd
alleen maar erger. En de schul
den werden groter Op een dag
ging hij met een paar gulden op
zak even de deur uit „om een
krantje te kopen". Vier en
twintig uur later kwam-ie terug
met vijfhonderd pie' bij zich.s
Toen was het m« opeen? Teveel
Van welke krtdietbanK zou er
nóu weer een brief komen? Ik
heb de kinderen aangekleed en
ben verdwenen. Er viel niks
meer te zeggen, niks meer te
doen. Hij leefde al zo ver in zijn
eigen wereldje dat hij niet ge
loofde dat ik werkelrk wilde
scheiden. In de verzoenkamei
bij de rechter zei hij alleen dat
ik zo snauwde tegen de kinde
ren. Ja, dat dank je de koekoek
als je vijf van zulke jaren achter
je hebt. Een half jaar later was
de scheiding een feit. Ik had
overspel moeten toegeven, want
mijn advocaat zei dat het anders
nog veel langer zou duren. Hij
moest zestig gulden per week
betalen voor de kinderen, maar
daar is nooit iets van t,erecht ge
komen. Hij heeft een ander ge
vonden die wat geld had, zo-
dat-ie de helft van de tijd niks
doet enfin, dat zal mij ook
een zorg zijn. Ik krijg geld via
de sociale dienst en al is acht
honderd gulden geen kapitaal
als je drie kinderen hebt en
meer dan tweehonderd gulden
huur moet betalen het is een
paradijs na die tijd van ellende
en ruzie en schulden.
Was het geld de enige reden
waarom het mis ging?
„Misschien eerder de aanlei
ding. Als ie me nou vraagt: was
Theo een rotzak, dan zeg ik néé
Slap, ruggegraatloos, maar hij
wilde toch eigenlijk wel goed.
Misschien is ons huwelijk naar
de knoppen gegaan omdat we
allebei in elkaar zochten wat we
niet waren. Ik zocht in een nau
welijks volwassen jongen een
vader, en hij zocht in mij, een
meisje dat van niks wist, een
moeder. Misschien was het alle
maal nog redelijk afgelopen als
dat geld, en zijn drang om naar
buiten de grote jongen uit te
hangen, er niet tussengekomen
waren. Wie kun je achteraf
werkelijk de schuld geven! Ik
weet het niet. schuld is net zo'n
woord als liefde. Ongrijpbaar, je
kunt er zo weinig mee doen. De
hele belangrijke dingen, daar
kun je nooit de vinger op leg
gen. Soms zit ik hier alleen, en
dan denk ik aan vroeger, aan
uitgaan, aan vrolijk zijn. En dan
ineens: als ik geen kinderen had
dan kon dat allemaal weei k
kan nog best mee. Maar ik rea
liseer me op hetzelfde momeni
dat ik zonder de kinderen ook
nergens zou zijn. Ik heb nou
tenminste een doel proberen
ervoor te zorgen dat zij het be
ter krijgen Dat betekent wel
jezelf uitschakelen, want als ge
scheiden vrouw ben je zo kwets
baar als de pest. Mijn buren
kunnen een avond uitgaan zon
der een babysit te huren, de
kinderen kunnen blijven zitten,
ze kunnen er slordig bijlopen.
Maar hier kan dat allemaal niet,
want dan roept de hele buurt
onmiddellijk: ja wat wil je,
haar man is ook bij haar weg
gelopen dus dar kun je na
gaan
Ik sta gewoon een aantal ja
ren buitenspel. Ja, achter de
muur als je wilt. Maar wat moet
ik anders? Een gescheiden man.
van welke leeftijd ook hoeft
maar drie keer om zich heen te
kijken en hij heeft een nieuwe
Maar als vrouw van dik dertig is
je keuze erg beperkt. Je kunt
moeilijk jongens van twee
drie-en-twintig opzoeken En als
je zoals ïfc nog drie kinderen
hebtwelke oudere, vrije
nan begint daar aan?"
Maar als ze er wef aan zou
gaan denken, hoe moest die man
er dan uitzien?
Joke: .Bepaald niet dom, niet
al te lelijk, maar dat is niet be
langrijk. Het zou een man moe
ten zijn waar ik tegen opzie een
man die me zonder moeite te
doen aankan, een vent met ka
rakter, konsekwent".
Ik: „Theo dus, maar dan in
alles het tegenovergestelde"
Joke: ,Ja, en toch heb ik dat
ooit allemaal in hem gezien. Ik
wéét het, maar ik kan het niet
meer voelen. Het is net of ik het
verhaal van een ander zit te
vertellen"
Dan, na een korte stilte, gaat
de muur weer omhoog- „Nie
mand hoeft medelijden met me
te hebben Dacht je dat ik ja
loers was op de getrouwde vrou
wen hier om me heen? Geluk?
Dat moet ik eerst nog eens be
wezen zien. Ik hoor wel andere
verhalen En je komt er toch
niet omheen. In wezen leeft
iedere mens alleen. En lijdt
alleen. En sterft alleen". B
„UIT DE taal", zei een
leraar me vijf en twintig
jaar geleden, „kun je alles
leren. Bijvoorbeeld dat er
veel meer ongeluk dan ge
luk in de wereld is. Als
men zich erg positief wil
uitdrukken, moet men
noodgedwongen naar ter
men grijpen die aan de ne
gatieve kant thuishoren.
Ontzettend fijn en vrese
lijk leuk. Dat bewijst al
leen maar dat geluk een
plafond heeft, maar onge
luk geen bodem".
Ik moest eraan denken toen
ik op zoek was naar 'n geluk
kige en ongelukkige vrouw.
De laatste werd me van tien
kanten aangeboden - naar de
eerste heb ik me gek moeten
zoeken. Want telkens stuitte
het af op een bedachtzaam:
„Nou ja, gelukkig, wat héét
gelukkig?"
Maar tenslotte zit ik tegen
over Thea.
De eerste die geen bedenkin
gen heeft gemaakt.
„Weet ie" zegt zij, „ik denk,
dat die andere vrouwen, die
het af lieten weten, 'n dwaas
beeld voor ogen hebben als ze
de woorden „gelukkig hu
welijk" horen.
Een romantisch bakvissen-
beeld dat ze hun hele leven
niet kwijt raken. En een beeld
dat nooit waarheid zal wor
den". Ze is vijfenveertig,
woont in een fraai huis bui
ten, heeft vier zoons en een
man die zijn artistieke be
gaafdheid kwijt kan in zijn
werk.
Omstandigheden die 't woord
„geluk" onder handbereik
brengen? Thea: „Het zou
dwaas zijn om te ontkennen
dat alles meewerkt. Ik zie zo
veel mensen die moeilijkhe-
den hebben, zakelijke tegen
slag, ernstige ziekten. Dan is
het heel wat moeilijker om 'n
huwelijk waar te maken dan
bij ons. Ik weet niet hoe we
er aan toe zouden zijn als al
les mis ging. We zouden niet
meer de veerkracht hebben
van twintig jaar geleden,
toen we met niks begonnen.
Maar van de andere kant
denk ik: we hebben elkaar zó
goed leren kennen in die twin
tig jaar dat we er wel op zou
den kunnen teren."
Wat is dat nou precies, een
gelukkig huwelijk?
„Wat mij betreft in elk geval
niet een bom-pats-verliefd-
heid en toen leefden ze lang
en gelukkig. Ik ben veel ver
liefder op 'm dan toen we
trouwden, hoe gek het ook
klinkt. We kenden elkaar al
toen we zeventien en acht
tien waren. Ik was veel in 't
buitenland, maar we kwamen
telkens weer bij elkaar terecht.
Zonder dat ik een moment
dacht: deze en geen ander.
Na een jaar of acht zijn we
getrouwd. En nog altijd had
ik geen dol gevoel".
Een gok?
„Kan het huwelijk iets anders
zijn? Je weet toch nooit hoe
je je ontwikkelt, en hoe de
ander. Ik weet wel dat ik heel
nuchter dacht: als het mis
gaat dan stap ik eruit. Maar
eens zien hoe het loopt."
Een negatief begin?
Ze denkt lang na. Dan:
„Misschien eerder een nuch
ter begin. Zonder overspan
nen verwachtingen die in het
beste huwelijk niet waar te
maken zijn. Ik heb jok in het
begin wel eens gedacht: dit is
het niet voor mij. Ik voelde
me te gebonden, ik was te
veel zelfstandigheid kwijt. En
met al mijn nuchterheid had
ik waarschijnlijk toch te veel
romantische clichees in mijn
hoofd. Maar ik liet duidelijk
merken dat het me niet zin-
de. Dat vond-ie niet leuk,
maar hij begon te praten.
We praatten eindeloos, tot 't
gewoon over was. Door het
praten, of omdat' de depres
sie weg was. Ik realiseer me
heel goed dat de gemiddelde
vrouw snel in de put zit, veel
sneller dan een man.
Dan komt het maar op één
ding aan: dat je het verschil
onderkent en accepteert. Nou
dat heb ik wel geleerd. Ik ben
nou nog altijd een paar da
gen in de maand niet te ge
nieten. Onredelijk, opvliege-
rig. Dat weet iedereen hier in
huis. En als mijn zoons eens
een keer opstandig worden, -
dan zeg ik: wen d'r maar vast
aan jongens, dat krijgen jul
lie later ook.
Ja, hoe definieer je een geluk
kig huwelijk? Het zijn allemaal
van die rotwoorden. Ik kan
nou, na twintig jaar, alleen
maar heel eerlijk zeggen: dit
is de man voor mij. Deze en
geen ander. Omdat we zo veel
raakpunten hebben, omdat we
telkens weer praten over al
les waar maar over te praten
valt. Hoe leg je zoiets uit?
Misschien door te zeggen dat
ik wel eens gecharmeerd raak
van andere mannen. Goed, -
verliefd ais je dat grote woord
wilt gebruiken. En dan sla ik
aan het vergelijken, en dan
kan ik binnen de kortste ke
ren heel nuchter conclude
ren: leuk, aardig, maarhij
kan de vergelijking in geen
enkel opzicht doorstaan
Nee, het is geen gevoel van
geborgenheid. Dat heb ik niet
nodig misschien. Niet dat ik
een dolle Mina ben, maar ik
vond twintig jaar geleden óók
al dat een huwelijk niet be
tekent dat je voortdurend aan
elkaar gebakken zit. Toen de
kinderen klein waren zei ik
ook als ik er zin in had:
zorg jij maar dat de kinde
ren in bed komen, ik moet er
uit. En dan ging ik naar fa
milie, vrienden, noem maar
op. Ik ga nog elk jaar naar
het zuiden carnaval vieren.
Hij vindt er niks aan, ik ben
er dol op. Dan zwalken we met
vrienden en vriendinnen wat
kroegen af. En soms is er dan
een man die me diep in de
ogen kijkt en zegt: nou meid,
da's gevaarlijk hoor. Jij hier,
ik hier, jouw man thuis, mijn
vrouw ook. En als ik me dan
realiseer dat het niet gevaar
lijk is dan denk ik: Thea, je
bent gelukkig. Zo zit het ei
genlijk. 4.1s ik om me heen
kijk, dan geloof ik dat veel
huwelijken spaak lopen omdat
de mensen zich te veel zor
gen maken. Zorgen om din
gen die misschien kunnen ge
beuren maar die ook niet
kunnen gebeuren. Ik weet bij
voorbeeld niet of ons huwelijk
tegen ontrouw van een van
beide kanten bestand zou zijn.
Misschien wel, misschien niet.
Ik weet dat als we op een
feestje zijn hij me de hele a-
vond rustig met anderen laat
dansen, terwijl hij met man
nen zit te praten. Ik weet
niet hoe ik zou reageren als 't
omgekeerd was. Maar dat is
het niet, dus waarom zou ik
me er zorgen over maken?
Waarschijnlijk heb ik van
thuis wel veel meegekregen
voor het leven. We hadden 'n
groot gezin, waarin alles
gezegd kon worden. Neem de
seksualiteit, waar zoveel mid
delbare mensen mee vastlo
pen. Bij ons kon vroeger thuis
over alles gepraat worden, -
mijn moeder was bepaald niet
bang om het beestje bij de
naam te noemen.
5k heb dan ook bepaald geen
moeite met de openheid die er
gekomen is. Mijn zoon van zes
tien loopt spiernaakt onder de
douche vandaan de kamer in
om iets van de sofa te pak
ken, en dat vindt hij even ge
woon als wij. En dat is het
toch ook?
Toen Fons en ik naar Turks
Fruit gingen was ik even, in
het begin, geshockeerd, en ik
denk dat ook de meeste jon
geren dat wel gehad hebben.
Maar hoe cru het ook was,
het had zin z'n betekenis. En
als ik dan andere moeders be
zorgd hoor zeggen dat hun
zoon van zestien stiekem naar
die film is geweest, dan be
grijp ik dat gewoon niet. Onze
oudste is er naar toe geweest,
en dat vond ik uitstekend Ik
besef best dat die openheid
van nu bepaalde risico's in
houdt, maar zaten er niet
veel meer in de geslotenheid?
Mijn schoonmoeder was een
schat van een vrouw, maar
ze was heel anders grootge
bracht. Ze heeft eens. toen we
op een verjaardag nogal o-
penhartig hadden zitten pra
ten, tegen mijn man gezegd'
Thea is een heel lieve vrouw,
maar je moet oppassen. Ze
heeft plezier in wat er in bed
gebeurt, en dat hoort een
goede vrouw niet te hebben.
Van zoiets word je toch wel
even stil, en als ik in mijn
kennissenkring rondkijk is
seks voor veel vrouwen nog
altijd een tegenprestatie voor
onderdak en verzorging
Mannen en vrouwen zijn
niet gelijk, maar ik zou toch
wel eens willen weten welke
natuurwet er zich tegen vel
zet dat ze allebei evenveel
plezier hebben in bed.
Problemen. Nee, ik probeer
echt niet de wérkelijke pro
blemen weg te praten die vee)
mensen hebben. Maar wel de
problemen die ze zelf schep
pen. Vrouwen, die erover in
zitten dat ze ouder worden.
Nou ja. niemand staat te
dringen, maar ik zie zoveel
vrouwen van zestig of vijf
enzestig. heerlijke grootmoe
ders die het waarmaken, dat
ik me daar aan spiegel.
En godsdienst bijvoorbeeld.
Mijn hemel, als ik zie hoeveel
huwelijken en gezinnen er
door kapot worden gemaakt.
Bezorgdheid over wat de kin
deren gaan doen, en hoe vaak
ze naar de kerk gaan.Wij
gaan sóms naar de kerk, als
we er allemaal voor voelen,
en andere keren gaan we niet.
We proberen een fijne sfeer
te scheppei en op die basis
mogen de kinderen de rich
ting inslaan die ze zelf wil
len.
Anderen helpen, iets voor een
ander betekenen: daar gaat
het toch om? Nee. ik ga niet
zedepreken. ik realiseer me
heel goed dat als ik rond ren
om mensen uit de put te ha
len, ik daar minstens zoveel
plezier aan heb als ik hun
doe. Nou. dan zijn er twee
partijen mee geholpen. Daar
hoeven we niet voor te huich
elen of mooie verhalen op te
hangen"
Zegt ze,, na de laatste slok
koffie: „Gek, als ik vroeger 'n
echtpaar van onze leeftijd zag
lopen, dan dacht ik: wat zie
lig. dal het voor die mensen
nou allemaal voorbij is.
ik dacht als meisje dat mid
delbare mensen niets meer
hadden van de kinderen die
ze geweest waren. Maar als je
geluk hebt blijf ie dat kind,
kun je blijven genieten van
allerlei onnozelheden, elke dag
weer met een lekker gevoel
beginnen.
We hebben aan ons huwelijk
gewerkt, allebei, maar we heb
ben voornamelijk toch dat ge
luk gehad" B