^ij en de ander e na zestien jaar door haar huwelijk - 1 Dit hem is Handtekeningen actie Gluren door BOET KOKKE Foto's Tido Gideonse Na 20 jaar zeg ik: I DE STEM had. Waarop die man tegen i uitvalt: Jij hoerenjager, hier en daar, flikker die"' bent! Toen pakt hij zijn sc fel en slaat me. Maar ik wet. de slag af met mijn arm (hie! ziet u het litteken nog), waar: bij ik per ongeluk de bril zijn hoofd tik. De politie is gel komen en heeft hem meegel nomen naar het bureau, was helemaal op van de zei wen en moest van de dokte] een spuit krijgen om te kalmeJ ren. Ja, meneer, zo gaat dat hier] Men heeft zelfs geprobeerd t handtekeningenactie op touij te zetten om ons uit de woninj te krijgen, maar dat is ze nie^ gelukt. Dat zouden ook on naaste buren niet dulden, wa die zeiden nog tegen me: i weten nou wat we hebben, maar niet wat we krijgen. Datl zijn oude mensen. Hij valt wei] eens flauw en dan help ik hem begrijpt u wel? Buurman, hij eens tegen me: als je hiei weggaat, dan ga ik naar he] kerkhof. Maar ik zou hier heel graai weg willen. De dokter zegt 008 dat ik hier weg moet. Ik hebj zenuwdruppels en slaaptablet-] ten, maar ik durf ze niet te nemen, want ik krijg er ul slag van. Hier, kijk maar. II] ben bij de gemeente geweest e bij de woningvereniging, maaj die zeggen: je zit daar met je lage inkomen. We krij] gen hier zoveel mensen dii moeilijkheden hebben in dl buurt, daar moet je je maar bil aanpassen. Dat zeggen die en] dan is de kous af. Waar dat allemaal aan ligt' Ik weet het niet. Die van I tegenover we noemen he®j „schele kop" is ook de en heeft niks beters te doenj Zo iemand steekt de hele bwn aan. Als bij ons de melkboe: de bakker of de kruidenie! komt, staat hij achter de gor dijnen te gluren of door ój brievenbus te luisterei} wat zegt en wat je koopt. Dat g: op je zenuwen werken, zoié Mijn vrouw kropt dat alter® op, maar opeens dan moet ir er tóch uit. Vorig jaar heeft een beroerte gehad. Gewoon gevolg van die ronamel hier ii de buurt. Ze kreeg er ve™® ming van aan de mond. Da"1 voor moest ze iedere dag naai de dokter om een spuit te len. En nou komt het moois»] staat hier opeens iemand de gemeente aan de deur 0 te informeren of mijn jroo soms werkte. Toen bleek W schele kop van hier tegenov had aangegeven dat OT vrouw iedere dag weg g'hs dat ze wel ergens een bi zou hebben Mijn vrouw zou graag werk daar niet van. Zo 's— van 5 tot 8 uur, bijvoorbee» voor schoonmaakwerk ut bejaardentehuis of een huis. Het zou ook voori haar zijn. Maar het beste nog als we een andere wo konden krijgen, want hier niet te harden. Elly maar| wel vriendinnetjes en zo, ro I ze is vaak ziek thuis. Hoo P en zo. Toen ze eens op ee" „j, veld zat te spelen, werd ze P seling overvallen door n F je kinderen die haar een pluk haar uit hp' rukten. Sindsdien heeft z altijd last van." ,pg Elly zit in haar dustertpj de canapé en .knikt hl ffïof'c „Tm,,,, iHikt naai^ gor'l Sjef's vrouw kijkt naar en zegt: „Moet j'e zien, dijnen zijn weer dicht. Z dat altijd. Als wij ze PPt Heh-| ben, trekken zij ze dich1- A ben wij ze dicht, dan daar open." 1aatstel Mijn bierfles is leeg- De ccll| slok uit het glas heeft wrange nasmaak. I „Nog 'n pilsje?" vraagtwel."| hoopvol. „Echt niet, dan gj0tenB Een pils. twee pils, h 0]oss*"\ pils, het zou niets pvc|jo-] hier. De wijkagent, de P ^„.1 loog, de opbouwwerker, ^j-J gen er hun tanden op s ten. Of ze het doen en helpt? jl«| Als ik in mijn auto straat ik links en rechts in ^(lren schielijk hoofden w ,enstei"| "titer t' -npotten en L ■inkvazen. DE STEM KERSTNUMMER 1973 NA TWEE UUR onafge broken praten valt er een stilte. In de radio roept een hese man tegen veel gitaren en slagwerk iets over eeu wig bloeiende liefde. Joke zegt: „Liefde. Een woord. Voor mij alléén een woord. Net als geiuk. Het enige waar het op aan komt tussen man en vrouw is begrip. Als je moeite wilt doen om elkaar wérkelijk te be grijpen, dan ben je tegen alles opgewassen. Begrip dan kun je verder alle grote woorden thuislaten". Het is niet meer dezelfde Joke van twee uur geleden. Ze is nog steeds twee-en-der tig, nog steeds slank, donker, pittig, het lichaam van een meisje van achttien. Maar de beschermende muur die ze tus sen haar drie kinderen en zich zelf aan de ene kant en de bui tenwereld aan de andere had opgetrokken, begint af te brok kelen. De muur van drukprate- rige vrolijkheid, waarop in grote letters te lezen staat: „Geen Medelijden svp Ik red het best". En over de brokstukken heen zegt ze zacht —„Ik ben nog steeds mezelf niet, al is het drie jaar geleden. Ik kan me nooit meer lekker ontspannen voelen, me laten gaan. Soms vraag ik me af of het óóit nog komt". Drie jaar geleden, toen er een eind kwam aan haar huwelijk met Theo, en ze na de uitspraak van de rechter alleen bleef in de flat, met haar drie kleine kin deren. En toen ze het maar n'e met zichzelf eens kon worden ze voor haar dochtertjes en 1 zoontje de iuiste beslissing gr nomen had. Beter géén rade dan de vader die alleen maai een slecht voorbeeld Kon zijn? Nou weet ze het wél. Wan' die drie jaar zijn goede jaren ge weest voor de kinderen. Er was eindelijk geld Weinig, maar geld. En de voortdurende druk viel weg. „Voor mezelf ooi." zegt Joke, „eigenlijk heb ik ge boft. Als bij nou dadelijk op de stoep zou staan zou het me niks meer doen. Ik ben er overheen. Over hém dan niet over de mis lukking zelf" Waar begon het te mislukken? „Misschien ai voor het begon nen was. Misschien mislukte het omdat ons uitgangspunt ver keerd was. We zouden allebei met niks beginnen. Hij had een beroerde ieugd achter de rug bij ouders die niks om elkaar ga ven. Ik zelf heb mijn moeder nooit gekend. Mijn vader, die meer dan vijftig jaar ouder was dan ik, bracht me mei uit In- die en ik zwierf van net ene ge zin naar het andere tehuis Ik had naar de middelbare school gewild, maar ik zat toen bij nonnen en die dreven de huis houdschool door omdat ze de andere scholen te gevaarlijk vonden daar zaten ook jon gens op. Toen stond ik op eigen be nen, met een diploma coupeuse op zak. Ik voelde me heel wat, maar dat ging gauw over Ik kon zeventienvijftig in de week verdienen, maar ik moest twin tig gulden kostgeld betalen. Ik heb toen nog andere baantjes geprobeerd, en tenslotte kwam ik achter de bar te staan. Véél geld, véél kennissen het leven begon er eindelijk zonnigei uit te zien. Zeker toen ik Joost te gen het lijf liep en halsoverkop verliefd weid". De zon verdween snel. De trouwplannen waren al uitge werkt toen Joost omkwam bij een auto-ongeluk. Toen kon het Joke allemaal geen barst meer schelen. Ze versleet een heel stel vriendjes, had lak aan alle conventies En op een goeie avond raakte ze in gesprek met Theo, op verlof als zeeman. Joke: .Achteraf kun je ge makkelijk zeggen dat ik door mijn werk mensenkennis genoeg «ad moeten opdoen om hem te doorzien. Achteraf. Maar toen? "I was ïelemaaJ anders dan de anderen. De eerste die m'n ge drag niet goedkeurde en me Waarschuwde dat ik op di ma nier naar de knoppen ging. Als me hem nou voor de geest aal wat tP dik, wat te paf- .?ri& grootdoenerij, dan kan K bijna niei over m'n lippen ™Jgen dat ik stapel op hem as, maar hei kan niet anders, n zagen het allebei helemaal TTi.i zou een baan zoeken s kellner 'k zou een tijdje blij- n werken en we zouden sa- buA a^es °Pkiouw Niemand hot i.me °0'' 'cis verteld over v huwelijk Als ik terugdenk t 1? alleen een idee uit boek- so,' ,u'sie bedje, kindertjes en uwig gelun. in het begin zaten op een klein kamertje daar- „oJen l'üdie bij zijr moeder Ik iiaJ!ende achter de bar meer j«n tweehonderd vijftig gulden, ouv ht nauweHiks honderd ipo, rnee "aai huis Dat zat niet hoi a' maar we dachten alle. kom net aUemaal goed zou Onoo6".. a's we maar eenmaal hoo Dat hadden. Maar toen het pas goed. Hij voelde v. hoor de financiële situatie blü..Ü er?, en dwong me thuis te knna n 'vVat hij verdie- e bleef6" niet leven- er hij te Irr°eg hangen om bij Wen !nen-..Met gokken. Dat Ak uï!a*1JurHik helemaal niks ronH Per"s wc moester er ie Je,s ^egeven worden en als- om f j°r nac^ hij zéker reder ten ,e ^r'nken Hij begon nach- sphniïg te blijven, steeds meer eer-f te maken Ik heb het Wa Z? geprobeerd te redden. inctJv000 bii maatschappelijke dram uS. terecht- En na elk Eelnr,3 kloofde Theo dat het af- nipi.?,en /ou z^n' ^at er nou een zou JL ,nladzi-1de omgeslagen Worden. Twee keer heeft-ie Schuld is 9 zo n woord In de romantische literatuur, in de traditionele film lag het allemaal heel duidelijk: De goedwillenden vonden het geluk, de slechterikken kregen ook op dit gebied hun trekken thuis. En eeuwenlang hielden de t erhalen op daar waar ze eigenlijk zouden moeten beginnenwaar twee mensen al dan niet kunnen waarmaken da! samen willen zijn en blij ven. Op deze pagina de geschiedenis van twee liefdes, opgetekend uit de monden van twee vrouwen. Niet representatief - want er zijn geen twee vrouwen gelijk, geen twee mannen, geen twee huwelijken, geen twee liefdes. Maar zonder twijfel wél voorzien van voldoende herkennings punten voor ieder van ons. y.; ••VN V.".: ;-T '-I: een ontwenningskuur gedaan en als hij in die tijd in de ziek tewet liep aan kon ik de schul den een beetje bijspijkeren Maar het was zo weer mis. Praten? Ja we praatten. Ik vroeg mezelf en hem steeds weer wat ik dan mis deed. Niks, zei hij, je bent een goeie moe der en een goeie vrouw En we maken er een succes van En telkens geloofde ik er weer in, tegen beter weten in. Ach dacht ik dan, als ik weer in verwach ting ben zal het anders worden Drie kinderen, maar het werd alleen maar erger. En de schul den werden groter Op een dag ging hij met een paar gulden op zak even de deur uit „om een krantje te kopen". Vier en twintig uur later kwam-ie terug met vijfhonderd pie' bij zich.s Toen was het m« opeen? Teveel Van welke krtdietbanK zou er nóu weer een brief komen? Ik heb de kinderen aangekleed en ben verdwenen. Er viel niks meer te zeggen, niks meer te doen. Hij leefde al zo ver in zijn eigen wereldje dat hij niet ge loofde dat ik werkelrk wilde scheiden. In de verzoenkamei bij de rechter zei hij alleen dat ik zo snauwde tegen de kinde ren. Ja, dat dank je de koekoek als je vijf van zulke jaren achter je hebt. Een half jaar later was de scheiding een feit. Ik had overspel moeten toegeven, want mijn advocaat zei dat het anders nog veel langer zou duren. Hij moest zestig gulden per week betalen voor de kinderen, maar daar is nooit iets van t,erecht ge komen. Hij heeft een ander ge vonden die wat geld had, zo- dat-ie de helft van de tijd niks doet enfin, dat zal mij ook een zorg zijn. Ik krijg geld via de sociale dienst en al is acht honderd gulden geen kapitaal als je drie kinderen hebt en meer dan tweehonderd gulden huur moet betalen het is een paradijs na die tijd van ellende en ruzie en schulden. Was het geld de enige reden waarom het mis ging? „Misschien eerder de aanlei ding. Als ie me nou vraagt: was Theo een rotzak, dan zeg ik néé Slap, ruggegraatloos, maar hij wilde toch eigenlijk wel goed. Misschien is ons huwelijk naar de knoppen gegaan omdat we allebei in elkaar zochten wat we niet waren. Ik zocht in een nau welijks volwassen jongen een vader, en hij zocht in mij, een meisje dat van niks wist, een moeder. Misschien was het alle maal nog redelijk afgelopen als dat geld, en zijn drang om naar buiten de grote jongen uit te hangen, er niet tussengekomen waren. Wie kun je achteraf werkelijk de schuld geven! Ik weet het niet. schuld is net zo'n woord als liefde. Ongrijpbaar, je kunt er zo weinig mee doen. De hele belangrijke dingen, daar kun je nooit de vinger op leg gen. Soms zit ik hier alleen, en dan denk ik aan vroeger, aan uitgaan, aan vrolijk zijn. En dan ineens: als ik geen kinderen had dan kon dat allemaal weei k kan nog best mee. Maar ik rea liseer me op hetzelfde momeni dat ik zonder de kinderen ook nergens zou zijn. Ik heb nou tenminste een doel proberen ervoor te zorgen dat zij het be ter krijgen Dat betekent wel jezelf uitschakelen, want als ge scheiden vrouw ben je zo kwets baar als de pest. Mijn buren kunnen een avond uitgaan zon der een babysit te huren, de kinderen kunnen blijven zitten, ze kunnen er slordig bijlopen. Maar hier kan dat allemaal niet, want dan roept de hele buurt onmiddellijk: ja wat wil je, haar man is ook bij haar weg gelopen dus dar kun je na gaan Ik sta gewoon een aantal ja ren buitenspel. Ja, achter de muur als je wilt. Maar wat moet ik anders? Een gescheiden man. van welke leeftijd ook hoeft maar drie keer om zich heen te kijken en hij heeft een nieuwe Maar als vrouw van dik dertig is je keuze erg beperkt. Je kunt moeilijk jongens van twee drie-en-twintig opzoeken En als je zoals ïfc nog drie kinderen hebtwelke oudere, vrije nan begint daar aan?" Maar als ze er wef aan zou gaan denken, hoe moest die man er dan uitzien? Joke: .Bepaald niet dom, niet al te lelijk, maar dat is niet be langrijk. Het zou een man moe ten zijn waar ik tegen opzie een man die me zonder moeite te doen aankan, een vent met ka rakter, konsekwent". Ik: „Theo dus, maar dan in alles het tegenovergestelde" Joke: ,Ja, en toch heb ik dat ooit allemaal in hem gezien. Ik wéét het, maar ik kan het niet meer voelen. Het is net of ik het verhaal van een ander zit te vertellen" Dan, na een korte stilte, gaat de muur weer omhoog- „Nie mand hoeft medelijden met me te hebben Dacht je dat ik ja loers was op de getrouwde vrou wen hier om me heen? Geluk? Dat moet ik eerst nog eens be wezen zien. Ik hoor wel andere verhalen En je komt er toch niet omheen. In wezen leeft iedere mens alleen. En lijdt alleen. En sterft alleen". B „UIT DE taal", zei een leraar me vijf en twintig jaar geleden, „kun je alles leren. Bijvoorbeeld dat er veel meer ongeluk dan ge luk in de wereld is. Als men zich erg positief wil uitdrukken, moet men noodgedwongen naar ter men grijpen die aan de ne gatieve kant thuishoren. Ontzettend fijn en vrese lijk leuk. Dat bewijst al leen maar dat geluk een plafond heeft, maar onge luk geen bodem". Ik moest eraan denken toen ik op zoek was naar 'n geluk kige en ongelukkige vrouw. De laatste werd me van tien kanten aangeboden - naar de eerste heb ik me gek moeten zoeken. Want telkens stuitte het af op een bedachtzaam: „Nou ja, gelukkig, wat héét gelukkig?" Maar tenslotte zit ik tegen over Thea. De eerste die geen bedenkin gen heeft gemaakt. „Weet ie" zegt zij, „ik denk, dat die andere vrouwen, die het af lieten weten, 'n dwaas beeld voor ogen hebben als ze de woorden „gelukkig hu welijk" horen. Een romantisch bakvissen- beeld dat ze hun hele leven niet kwijt raken. En een beeld dat nooit waarheid zal wor den". Ze is vijfenveertig, woont in een fraai huis bui ten, heeft vier zoons en een man die zijn artistieke be gaafdheid kwijt kan in zijn werk. Omstandigheden die 't woord „geluk" onder handbereik brengen? Thea: „Het zou dwaas zijn om te ontkennen dat alles meewerkt. Ik zie zo veel mensen die moeilijkhe- den hebben, zakelijke tegen slag, ernstige ziekten. Dan is het heel wat moeilijker om 'n huwelijk waar te maken dan bij ons. Ik weet niet hoe we er aan toe zouden zijn als al les mis ging. We zouden niet meer de veerkracht hebben van twintig jaar geleden, toen we met niks begonnen. Maar van de andere kant denk ik: we hebben elkaar zó goed leren kennen in die twin tig jaar dat we er wel op zou den kunnen teren." Wat is dat nou precies, een gelukkig huwelijk? „Wat mij betreft in elk geval niet een bom-pats-verliefd- heid en toen leefden ze lang en gelukkig. Ik ben veel ver liefder op 'm dan toen we trouwden, hoe gek het ook klinkt. We kenden elkaar al toen we zeventien en acht tien waren. Ik was veel in 't buitenland, maar we kwamen telkens weer bij elkaar terecht. Zonder dat ik een moment dacht: deze en geen ander. Na een jaar of acht zijn we getrouwd. En nog altijd had ik geen dol gevoel". Een gok? „Kan het huwelijk iets anders zijn? Je weet toch nooit hoe je je ontwikkelt, en hoe de ander. Ik weet wel dat ik heel nuchter dacht: als het mis gaat dan stap ik eruit. Maar eens zien hoe het loopt." Een negatief begin? Ze denkt lang na. Dan: „Misschien eerder een nuch ter begin. Zonder overspan nen verwachtingen die in het beste huwelijk niet waar te maken zijn. Ik heb jok in het begin wel eens gedacht: dit is het niet voor mij. Ik voelde me te gebonden, ik was te veel zelfstandigheid kwijt. En met al mijn nuchterheid had ik waarschijnlijk toch te veel romantische clichees in mijn hoofd. Maar ik liet duidelijk merken dat het me niet zin- de. Dat vond-ie niet leuk, maar hij begon te praten. We praatten eindeloos, tot 't gewoon over was. Door het praten, of omdat' de depres sie weg was. Ik realiseer me heel goed dat de gemiddelde vrouw snel in de put zit, veel sneller dan een man. Dan komt het maar op één ding aan: dat je het verschil onderkent en accepteert. Nou dat heb ik wel geleerd. Ik ben nou nog altijd een paar da gen in de maand niet te ge nieten. Onredelijk, opvliege- rig. Dat weet iedereen hier in huis. En als mijn zoons eens een keer opstandig worden, - dan zeg ik: wen d'r maar vast aan jongens, dat krijgen jul lie later ook. Ja, hoe definieer je een geluk kig huwelijk? Het zijn allemaal van die rotwoorden. Ik kan nou, na twintig jaar, alleen maar heel eerlijk zeggen: dit is de man voor mij. Deze en geen ander. Omdat we zo veel raakpunten hebben, omdat we telkens weer praten over al les waar maar over te praten valt. Hoe leg je zoiets uit? Misschien door te zeggen dat ik wel eens gecharmeerd raak van andere mannen. Goed, - verliefd ais je dat grote woord wilt gebruiken. En dan sla ik aan het vergelijken, en dan kan ik binnen de kortste ke ren heel nuchter conclude ren: leuk, aardig, maarhij kan de vergelijking in geen enkel opzicht doorstaan Nee, het is geen gevoel van geborgenheid. Dat heb ik niet nodig misschien. Niet dat ik een dolle Mina ben, maar ik vond twintig jaar geleden óók al dat een huwelijk niet be tekent dat je voortdurend aan elkaar gebakken zit. Toen de kinderen klein waren zei ik ook als ik er zin in had: zorg jij maar dat de kinde ren in bed komen, ik moet er uit. En dan ging ik naar fa milie, vrienden, noem maar op. Ik ga nog elk jaar naar het zuiden carnaval vieren. Hij vindt er niks aan, ik ben er dol op. Dan zwalken we met vrienden en vriendinnen wat kroegen af. En soms is er dan een man die me diep in de ogen kijkt en zegt: nou meid, da's gevaarlijk hoor. Jij hier, ik hier, jouw man thuis, mijn vrouw ook. En als ik me dan realiseer dat het niet gevaar lijk is dan denk ik: Thea, je bent gelukkig. Zo zit het ei genlijk. 4.1s ik om me heen kijk, dan geloof ik dat veel huwelijken spaak lopen omdat de mensen zich te veel zor gen maken. Zorgen om din gen die misschien kunnen ge beuren maar die ook niet kunnen gebeuren. Ik weet bij voorbeeld niet of ons huwelijk tegen ontrouw van een van beide kanten bestand zou zijn. Misschien wel, misschien niet. Ik weet dat als we op een feestje zijn hij me de hele a- vond rustig met anderen laat dansen, terwijl hij met man nen zit te praten. Ik weet niet hoe ik zou reageren als 't omgekeerd was. Maar dat is het niet, dus waarom zou ik me er zorgen over maken? Waarschijnlijk heb ik van thuis wel veel meegekregen voor het leven. We hadden 'n groot gezin, waarin alles gezegd kon worden. Neem de seksualiteit, waar zoveel mid delbare mensen mee vastlo pen. Bij ons kon vroeger thuis over alles gepraat worden, - mijn moeder was bepaald niet bang om het beestje bij de naam te noemen. 5k heb dan ook bepaald geen moeite met de openheid die er gekomen is. Mijn zoon van zes tien loopt spiernaakt onder de douche vandaan de kamer in om iets van de sofa te pak ken, en dat vindt hij even ge woon als wij. En dat is het toch ook? Toen Fons en ik naar Turks Fruit gingen was ik even, in het begin, geshockeerd, en ik denk dat ook de meeste jon geren dat wel gehad hebben. Maar hoe cru het ook was, het had zin z'n betekenis. En als ik dan andere moeders be zorgd hoor zeggen dat hun zoon van zestien stiekem naar die film is geweest, dan be grijp ik dat gewoon niet. Onze oudste is er naar toe geweest, en dat vond ik uitstekend Ik besef best dat die openheid van nu bepaalde risico's in houdt, maar zaten er niet veel meer in de geslotenheid? Mijn schoonmoeder was een schat van een vrouw, maar ze was heel anders grootge bracht. Ze heeft eens. toen we op een verjaardag nogal o- penhartig hadden zitten pra ten, tegen mijn man gezegd' Thea is een heel lieve vrouw, maar je moet oppassen. Ze heeft plezier in wat er in bed gebeurt, en dat hoort een goede vrouw niet te hebben. Van zoiets word je toch wel even stil, en als ik in mijn kennissenkring rondkijk is seks voor veel vrouwen nog altijd een tegenprestatie voor onderdak en verzorging Mannen en vrouwen zijn niet gelijk, maar ik zou toch wel eens willen weten welke natuurwet er zich tegen vel zet dat ze allebei evenveel plezier hebben in bed. Problemen. Nee, ik probeer echt niet de wérkelijke pro blemen weg te praten die vee) mensen hebben. Maar wel de problemen die ze zelf schep pen. Vrouwen, die erover in zitten dat ze ouder worden. Nou ja. niemand staat te dringen, maar ik zie zoveel vrouwen van zestig of vijf enzestig. heerlijke grootmoe ders die het waarmaken, dat ik me daar aan spiegel. En godsdienst bijvoorbeeld. Mijn hemel, als ik zie hoeveel huwelijken en gezinnen er door kapot worden gemaakt. Bezorgdheid over wat de kin deren gaan doen, en hoe vaak ze naar de kerk gaan.Wij gaan sóms naar de kerk, als we er allemaal voor voelen, en andere keren gaan we niet. We proberen een fijne sfeer te scheppei en op die basis mogen de kinderen de rich ting inslaan die ze zelf wil len. Anderen helpen, iets voor een ander betekenen: daar gaat het toch om? Nee. ik ga niet zedepreken. ik realiseer me heel goed dat als ik rond ren om mensen uit de put te ha len, ik daar minstens zoveel plezier aan heb als ik hun doe. Nou. dan zijn er twee partijen mee geholpen. Daar hoeven we niet voor te huich elen of mooie verhalen op te hangen" Zegt ze,, na de laatste slok koffie: „Gek, als ik vroeger 'n echtpaar van onze leeftijd zag lopen, dan dacht ik: wat zie lig. dal het voor die mensen nou allemaal voorbij is. ik dacht als meisje dat mid delbare mensen niets meer hadden van de kinderen die ze geweest waren. Maar als je geluk hebt blijf ie dat kind, kun je blijven genieten van allerlei onnozelheden, elke dag weer met een lekker gevoel beginnen. We hebben aan ons huwelijk gewerkt, allebei, maar we heb ben voornamelijk toch dat ge luk gehad" B

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1973 | | pagina 33