"Ik
Amateur
toneel
bloeit op
ENGELAND KOEKKOEK!
God voor het raam.
B
ZOOITJE ONGEREGELD
PLEZIERIG VISWATER
^P^ijdschrift
^P^oneel
Hoos nieuwe films
JAN VELZEBOER: „VRAAG NAAR DRAMATISCHE EXPRESSIE"
fe'te fe
xpositie
oek
Zaterdag 8 december
"'I
CORNELIS Jetses. Hele
generaties schoolkinderen zijn
opgegroeid met het werk van
deze illustrator: leesplankje
met aap, noot, Mies, Ot en
Sien, platen aan de wand van
het schoollokaal. Acht Ot en
Sien-platen en acht wandpla
ten zijn op briefkaartformaat
door uitgeverij v.h. Weenenk
en Snel uit Teteringen in twee
afzonderlijke mapjes uitgege
ven: f 4,75 per stuk. Leuke
nostalgie naar de tijd van
„toen was geluk nog zo ge
woon" (71
ACHTHONDERD miljoen
mensen op de wereld kunnen
nog niet lezen en schrijven.
UNESCO doet er wat aan. In
India b.v. door het Literacy
House. Dit wordt o.a. gesteund
door het Welther Fisher Comi
té in Nederland Het heeft een
mapje samengesteld met vier
verschillende (te versturen)
kaarten, met foto's en korte
tekst. Twee gulden per stuk;
opbrengst voor genoemd Hou
se CInl. 020-7301001.
GRAFISCHE ontwerpen
voor de gemeenschap, is een
tentoonstelling die oorspronke
lijk bedoeld was voor het Is
raëlznuseixm in Jeruzalem. Dat
ging niet. Daarom is ze nu tot
1 januari in het Stedelijk Mu
seum van Amsterdam te zien.
Werken van 59 ontwerpers uit
17 landen, aangesloten bij de
Alliance Graphiaue Internatio
nal.
PRIX Interallié is toege
kend aan de eerste roman van
Lucien Bodard: Monsieur le
consul. Hij heeft al verschil
len le niet-literaire werken op
zijn naam staan, o.a. driedelig
werk over oorlog en vrede in
Indo-China, dat veel succes
had.
DE COMMISSIE voor In
ternationale Samenwerking van
de ministerconferentie van de
Europese lidstaten van de
UNESCO heeft zich te Boeka
rest uitgesproken voor een be
roep op de Europese landen
om wanneer dat noodzake
lijk is (amendering vanuit
communistische landen) leer-
en handboeken en ander leer
materiaal te zuiveren van
ideeën van haat en vijandig
heid tussen de volkeren en
tendentieuze uitleg van ge
schiedenis en de cultuur.
0 LITERAIR-historische op
drachten heeft CRM-minister
verleend aan een negental au
teurs, o.a. P. Rodenko, voor
het schrijven van een essay
over de voorgeschiedenis en
context van de huidige Neder
landse visuele poëzie; P. Ver-
kuyl voor uitgave van Karei
van Manders Bethlehem; drs.
C. van de Watering voor het
onder zijn supervisie in
groepsverband te vervaardigen
bibliografie van en over Luce-
bert; Joh. van der Woude voor
studie over Constant van Wes
tern.
0 TUIN van email, van Jean
Dubuffet, bij het Kröller-
Müller Museum komt deze
winter klaar. Het kunstwerk
is een officieel erkend door-
werk-project geworden. Het is
het eerste landschapsproject
dat Dubuffet in Europa maak
te. In mei 1974 volgt de offi
ciële opening.
„Ik wil gewoon een toneelstuk spelen en geen flauwe
kul", dat zei me onlangis een amateur-toneelspeler uit deze
streek. „Natuurlijk moet de man dat doen! We zullen hem
daarbij blijven helpen, want de wortel van het bestaan van
het Nederlands Centrum voor Amateurtoneel (N.C.A.) is
juist dat amateurtoneel", aldus Jan Velzeboer, directeur
van N.C-A. „Wij zijn een organisatie, die de scholing en
service aan het amateurtoneel in het gehele land ter harte
gaat."
Vanuit dit instituut werken
ook de beide Brabantse pro
vinciale toneel-adviseurs
(PTA) Hans Langenberg en
Ad van de Ven en in Zeeland
Ad van Noort. Steeds meer
amateur-toneelspelers ervaren,
dat het uitgebreide pakket vau
diensten, dat door het NCA
wordt geboden, geen flauwe
kul is, maar hen helpt om
verder te komen dan de rol
van de dorpsveldwachter of
van tante Sjaan. Er is ook in
deze streek de laatste jaren
duidelijk sprake van een ople
ving van het amateurtoneel;
meer verenigingen, meer le
den. Er zijn in ons land onge
veer 2500 amateur-toneelvere
nigingen, waarvan ongeveer
1500 aangesloten zijn bij het
NCA.
Een halfuur baggeren door
de sneeuw. In de hal van het
grote herenhuis aan de Vecht
in Maarssen, waar het NCA
gevestigd is, kan ik mijn hele
dramatische expressie kwijt in
de aangeboden handdoek om
me af te drogen en vreugde
uitingen" over het openbaar
vervoer. „Aanvankelijk heb ik
het wel als een bezwaar erva
ren, dat we zo excentrisch lig
gen", zegt Jan Velzeboer,
„maar door onze decentralisa
tie-politiek is dit nu geen be
zwaar meer". Iedere provincie
heeft zijn eigen centrum ge
kregen, spiegelbeelden van de
grote regisseur in Maarssen.
Voor Brabant is dat het BCA
(Postbus 75, Geldrop) en voor
Zeeland het ZCA (Damstraat
104, Yerseke).
Gerard de Rijk, staffunctio
naris NCA, wordt helemaal ly
risch wanneer hij vertelt over
de frisse aanpak in Zeeland,
in Brabant komt het misschien
nog wat moeilijker van de
grond, maar ook daar zijn dui
delijk kenteringen speurbaar
in een nieuwe richting. Een
toneelgroep uit Den Bosch
nam onlangs met veel succes
deel aan een internationaal
amateur toneelfestival in Mon-
co. Op tafel liggen de ge-
enquêteerde positieve resulta
ten van een tweetal regis
seurs-weekends in Noord-Bra
bant. Het activiteitenprogram
ma in Zeeland vermeldt o.a.
werkgroepen voor dramatische
expressie en een spel-weekend
voor leraren en leraressen in
Oostburg, Goes, Middelburg en
Vlissingen. Het zindert overal
van activiteit.
In 1967 werd Jan Velzeboer
directeur van het NCA; opvol
ger van Frits Bloemkolk, die
directeur van het Zuidelijk
Toneel Globe werd. Geleide
lijk aan kregen de activiteiten
van het NCA een veel breder
patroon. „Oorspronkelijk was
de vorming van het kader
vooral gericht op het onder
controle brengen van het ui
terlijke individuele gedragspa
troon", aldus Jan Velzeboer.
„De dramatische expressie, als
middel om de persoonlijkheid
te vormen in groepsverband
steeds in relatie tot het dra
matische expressie als een
del van collectieve improvisa
ties en spelen, is als een bom
ingeslagen. Maar het heeft ook
brokken agressie opgeroepen
bij de traditionele amateurto-
neelverenigingen.
Het contact herstelt zich
echter en van noord naar zuid
en van oost naar west zie je,
dat men uitziet naar de dra
matische dxpressie als een
stuk vorming. Naast het tradi
tionele scholen- en service
verlenen, is de dramatische ex
pressie de tweede hand aan
hetzelfde NCA-lióhaam gewor
den".
Het NCA heeft een map
speldocumentatie uitgegeven,
suggestief oefenmateriaal op
het gebied van dramatische
vorming. In de eerste map, die
al aan een tweede druk toe is,
zijn o.a. oefeningen te vinden
over: het losmaken van- je li
chaam- het losmaken van de
stem, komen tot een klank- en
taalgebruik vanuit de bewe
ging, het trainen van de zin
tuigen, ontspanning, concentra
tie en samenspel. De belang
stelling voor dit werkmateri
aal is zo groot, dat er binnen
kort een tweede map ver
schijnt. In dit werkmateriaal
proef je ook iets van de derde
loot die ontstaan is aan de
stam van het NCA: de afde
ling creatieve communicatie
trainingen. Het onderkennen
van groepsprocessen vanuit
een totaal gericht bewustzijn
staat daarbij centraal. Op de
trainingszolder van het huis
langs de Vecht hangen foto's
waarop te zien is hoe de pro
vinciale toneel-adviseurs in
tens bezig zijn zich zo te vor
men. „Dat werkt door bij hun
werk in de provincie, ze zijn
daardoor in staat de groeps-
dynamische processen direkter
te begeleiden", constateert Jan
Velzeboer.
Een weerslag van deze ont
wikkeling is terug te vinden
in alle activiteiten, die door
het NCA opgezet worden. En
dat zijn er nogal wat. Vóór de
toneelverenigingen zijn er het
verenigingblad „Skript", een
toneelbibliotheek, financiële
kortingen op auteursrechten
etc. Voor de mensen op cultu
rele scharnier-functies is er
het blad Samenspel, dat zeer
thema-gericht werkt en goede
reacties oproept. Er is een af
deling Jeugd en Toneel, dat
onder andere het vormingsthe
ater tracht te begeleiden.
Weer een andere afdeling be
moeit zich met het studenten
toneel in ons land. De PTA's
hebben contacten met soeiale-
en pedagogische academies,
van waaruit de dramatische
expressie steeds meer binnen
het onderwijs doordringt. Mijn
verhaal wordt te lang en te
eentonig misschien. Over de
activiteiten van het NCA zou
een pagina vol te schrijven
zijn. Summiere informatie
voor degenen, die met toneel
RAAM-98: ,.De literatuur is
afgesloten van de velen in de
mate, waarin de maatschappij
mensen bij haar vandaan
houdt, en ze begint daar hart
zeer van te krijgen nu de de
mocratie het „gewone volk"
over één kam scheert met het
„ongewone", en ze aan den
lijve ondervindt dat sommige
mensen nog altijd meer gelijk
zijn dan anderen". Zo besluit
Jacques Kruithof zijn bijdrage
over literatuur en kritiek. In
het journaal (Anton Korte-
weg) staat o.m. te lezen: „In
deze argumentatie gaat net
Nobel-oomité er gemakshalve
aan voorbij, dat Kissinger's
onderhandelingen royaal ge
steund werden door oorlogs
misdaden".
René Marris analyseert, in
„Portret van een paranoïcus"
van het Reve's Werther Nie-
land. Pszioka Jacobs wijdt een
artikel aan de Poolse litera
tuur. Verder nog o.a. een ver
haal van Pé Hawinkels: Wal
Vliegt daar? en gedichten van
C. O. Jellema.
(Raairn, Nieuwe Gracht 24a
Utrecht).
HOLLANDS MAAND-
BLAD-3I2: „De bittere conclu
sie ligt voor de hand, dat één
autoloze zondag en de vrien
delijke vermaning van minis
ter Lubbers om zuinig te sto
ken en de gordijnen veel dicht
te doen, méér uitrichten dan
al die moeizaam geschreven
betogen over de rechten van
de Palestijnen en de Arabie
ren", aldus J. Brugman in
„Tien aantekeningen over de
Palestijnse kwestie". Gary
Schwartz neemt in „Rem
brandt bij de tandarts" de
kunsthistoricus op de hakken,
die zijn zogenaamd kenners-
schap (i.e. over Rembrandt) te
eenzijdig hanteert. In „Nog
maals de ooievaar" betoogt A.
Ehrenfelt o.a.: „Zolang het
menselijk geslacht blijft voort
bestaan ook al krijgt een
vrouw minder kinderen
zal het knelpunt van de eman
cipatie de afhankelijkheid van
moeder en kind van een kost
winner zijn". Verder o.a. proza
van Kees Verheul en J. Peere
boom; poëzie van Jan Blokke*
(H. M., Nobelstraat 27, Den
Haag).
Jan Verheyen, geboren in Utrecht, schilderde in 1810 dit
kerkinterieur; tentoongesteld in de pas in Londen geopende
King Street Galleries.
LONDEN Onze „schilders
van gisteren" zijn weer in
trek. Verleden jaar werd be
langstelling gewekt voor de
doeken van een half dozijn
leden der familie Koekkoek,
ijverige beoefenaars van de
Hollandse romantiek: de ze
ventiende eeuw met zorgvul
dige melancholie her-uitge
beeld in de negentiende.
Er worden Koekkoeks in Lon
den verlkocht voor steeds for
sere prijzen. Een groot stads
gezicht van Willem en zijn
zoon Hermanns junior (zoon
en kleinzoon van Herman
Koekkoek) werd onlangs bij
Sotheby voor 135.000,- ge
veild. Op dezelfde dag leverde
een kalm stuk van Jan Her
manns Koekkoek van Middel
burg tot nog meer verwonde
ring bijna evenveel op.
En in een nieuwe kunsthandel,
de King Street Galleries,
geeft de openingstentoonstel
ling ereplaatsen aan Willem
en Marianus Adrianus Koek
koek; laatstgenoemde was een
zoon van Jan Hermanus en de
broer van B.C. Koekkoek, de
theatrale Ruysdaal-van-de-vo-
rige-eeuw. Deze expositie .be
vat ook gouden- en achttien-
de-eeuwse schilderijen, maar
de meeste aandacht is voor de
Noordnederlandse romantiek.
Onze overgrootouders waren
vertrouwd met de „Schelf
houtjes" van de Hagenaar An
dreas Schelfhout die land
schappen en ijspret zeer be
kwaam uitbeeldde en vaak
met de Vlaming Joseph Moe
renhout samenwerkte; het
tweetal schilderde in 1841 de
elegante „Valkejacht", te zien
in de King Street waar ook
een geromantiseerd landschap
hangt van een van Schelf-
houts leerlingen, Lodewijk-
Johannes Kleyn, een evenals
Willem Koekkoek tot kort
voor de eeuwwisseling werk
zaam gebleven artist, voor wie
in de laatste vijfentwintig jaar
van hun leven de landschap
school van Barbizon, het im
pressionisme, de magnifieke
opbloei van de Haagse School,
geheel die poëzie van het licht,
Rond Kerstmis brengen de
vaderlandse bioscopen een
hoos aan nieuwe films: van
James Bond tot Wim Sonne-
veld. Vanaf 20 december gaat
bijvoorbeeld draaien LOST
HORIZON met o.a. de Noorse
actrice LIV ULLMANN als
aantrekkelijk onderwijzeresje
Catherine, die in het paradij
selijke Shangri-La onsterfelijk
blijkt te zijn. (zie foto). Deze
„Sound of Music"-achtige film
heeft in vele landen al met
groot succes gedraaid. In de
film zijn o.a. nog te zien Peter
Finch, Sally Keilerman
(M.A.S.H.), George Kennedy
en Bobby Van. De muziek
voor Lost Horizon werd ge
componeerd en geschreven
door Burt Bacharach en Hall
David, die al ontelbare hits op
hun naam hebben staan. Dc
zeven songs uit de film zijn
inmiddels op de plaat (Bell-
Polydor) uitgebracht, terwij'
bij uitgeverij Contact een spe
ciale herdruk in. de vorm van
een filmeditie is uitgebracht
van het boek, dat aan de film
ten grondslag ligt.
Hoe glad het ijs is, waarop
christen-auteurs „van goeden
wille" zich begeven als zij
kerstverhalen willen schrijven,
bewijst de bundel: DE WIJ
ZEN UIT HET WESTEN,
Kerstverhalen en gedichten,
(uitg. Boekencentrum,
12,50). Een twintigtal leden
ran het z.g. Schrijevrscopiact,
een veieniging van christen
auteurs, neeft in deze bundel
13 verhalen en 11 gedichten
bijeen verzonnen en gerijmeld.
,In de decembermaand staan
wij dichter bij de chaos én de
volheid clan bijvoorbeeld in
september. Emoties, die wij
doorgaans weten te kanalise
ren, breken dan onverhoeds
los. Wij doen dan dingen, die
wij anders niet zo gemakke
lijk zouden doen". Dat schrijft
Auke Jelsma, voorzitter
Schrijvers contact in het voor
woord. Zegt u dat wel! Op een
enkel stukje proza na, bestaan
de kerstverhalen uit zulke
qwasi-moderne ongerijmde ge
schiedenissen, dat je de lust in
een christelijk kerstfeest wel
moet vergaan. Het zijn pre
en, waar je dwars doorheen
'cijkt, omdat de gewilde uiter-
;jke vormen geen inhoud
'.rijgen vanuit een wezenlijk
ieuwe visie op christendom
n wereld.
„Louis zette de restanter
an zijn katholieke opvoeding
ip de grond naast het hengsel:
de engel miste een vleugel en
bij het gipsen jezusje ontbrak
een hand". Een andere enor
miteit: „Op een dag, die alle
dagen binnen de tijd zou kun
nen zijn en nog veel andere
daarbuiten, stond God voor
het raam van zijn werkkamer
en keek uit over zijn tuin".
Schijnheilige ouderlingen en
prostituees blijken ook gewil
lige onderwerpen voor een
„modern" kerstverhaal. Om
dan van de abortus nog maar
niet te spieken. Er staan in dit
boek eerlijkheidshalve wel
een paar aardige gedichten,
maar wat doe je met zoiets:
Het kerstfeest in ons ouder
huis
was streng gereformeerd
maar knus
met tulband, kaarsen en als
feest
het nummer van Thimo-
'heüs.
Tot ik een Brabants vriendje
kreeg
en dat wil zeggen; katho
liek.
Daar tro) ik clandestien
in huis
iets van het wonder der mys
tiek. etc. etc.
Erg jammer, maar deze bun-
lel is een gemiste kans.
Gertie Evenhuis stelde ook
een bundel met kerstverhalen
samen: „KONING GEZOCHT"
(Van Goor Zonen, f 16,90).
Juist omdat dit boek, in tegen
stelling tct de vorige bundel
zo pretentieloos is, geen gewil
de boodschappen wil over
brengen., doet het sympathiek
aan. Gewoon „ouderwetse"
kerstsprookjes, die parafrase
ren op hei oude kerstverhaal
of duidelijk het sprookjesach
tige karakter handhaven. De
gebundelde verhalen versche
nen reeds eerder in diverse
andere boeken. Uit: Het kan
me niet schelen, wie je vader
is. Spel in de kerstnacht en
Het Kind waarvoor geen
wiegje was, van Gertie Even
huis zelf; uit: Het nieuw ver
telselboek van Nienke van
Hichtum e.a. Koning gezocht,
is leuk geillustreerd met o.a.
tekeningen van Rie Cramer
en Peter Vos.
Met Gertie Evenhuis zitten
we in de lage keukenkamei
van boerin Van Borssele aar
de Schelde; volgen we de ge
schiedems van een ezel, di-
Schorre-morrie heette, in Hu
govliet; met Dien Brinkgrev
zijn we bij een kerstfeest ir
de Boshut („lang nog leven zt
tevreden met elkaar in de ou
de boshut") of zijn we me
Nienke van Hichtum op eer
kerstfeest bij de trollen. Na
tuurlijk één brok romantiek
waarvan juist de auteurs vai
het Schrijverscontact af wil
len. Zolang zij echter nog geer
beter alternatief weten te bie
den dan zij doen in de Wij
zen uit het Westen, geven we
de voorkeur aan de plezierige
en vrijblijvende verhalen van
Gertie Evenhuis en anderen.
Waarom bestaan er in ons
land 150 loketten voor kunste
naars, die op de ene maar
vooral de andere wijze hun
welzijn bevorderen?
Waarom zijn praktisch alle
voorzieningen (artsen, sportac
commodaties) voor studenten
op hogescholen en universitei
ten bijna geheel gratis? Waar
om moet de georganiseerde
sport in ons land voor een
deel draaien op een gokspel
als de toto? Waarom moeten
kindertjes langs de deuren
leuren met postzegels om uit
de opbrengst voorzieningen te
kunnen treffen voor gehandi
capte kinderen? Waarom wor
den de bejaarden in ons land
gestigmatiseerd met liefdadig
heid door allerlei 65-plus-re
ductiekaarten?
Wat geeft de Heide Maat
schappij het recht om talrijke
eatuurgiebieden in ons land
kunstmatig om te zetten in
consetachtige recreatieterrei
nen? Waarom zijn er plaatse
lijk coördinerende stichtingen
nodig bij het welzijnswerk om
schreef Van Doom aanj(,
raadsgroep. Een ander Hg
de groep, Paul Ren»«i- I
het in Trefpunt-tijdschrift?
URM wat gewoner: g.
op het gebied van <le 'Lï
sprake van politieke J
keur: wél subsidie, géén m
sidie. Als ik vanuit dat
tje ongeregeld" mee kan'u
pen aan een stuk vormgeT|
heb ik mijn plaats hier «j
diend". v,t
Paul Kuypers beweert j„
hij een zekere aversie LJ
tegen sterk doorgevoel
planmatigheid en tegen
geprogrammeerde natioiS
benadering van de wekij*
en dramatische expressie e.d.
bezig zijn om de weg te vin
den naar NCA, Zandpad 28,
Maarssen, tel. 03465-4843.
Er is nog een kantoor in het
gebouw, dat meer bekendheid
zou moeten hebben. Daar
werkt Kees Dresens bij
verschillende toneelverenigin
gen in dit gebied bekend als
regisseur die adviseert bij
het ontwikkelen van creati
viteitscentra. Op zijn werkta
fel liggen nu de tekeningen
voor een nieuw dorpshuis in
Oud-Vossemeer. Dank zij zijn
adviezen lijkt dit een erg func
tioneel gebouw te zullen wor
den. Vrederust in Halsteren,
het geweldige creativiteitscen
trum in Groningen, de plannen
voor het Koninklijk conserva
torium in Den Haag en de
vele andere projecten, werden
of worden dankzij deze NCA-
adviseur gebouwen, waarbij
veel nieuwe creativiteitscentra
als gemiste kansen afsteken.
„Wij draaien financieel erg
goed; daink zij veel eigen acti
viteiten zijn er meer baten
dan begroot worden", aldus
Jan Velzeboer. „Het ministerie
behoeft daardoor minder te
subsidiëren". De opleving
van het amateurtoneel, in de
ruime zin van het woord, is
bovendien mede te danken
aan een toenemende subsidië
ring door een overheid, die
het belang ervan steeds meer
gaat onderkennen. Het ljjkt
erop, dat het amateurtoneel
een nieuwe toekomst voor zich
heeft!
HENK EGBERS
diep verontrustend moet zijn
geweest.
Gerard Hendriks, in de eerste
jaren van de negentiende
eeuw geboren in Den Bosch
waar hij in 1857 stierf, had
een van de Koekkoeks kunnen
zijn. Van hem heeft deze gale
rij twee rivierstukken, op een
daarvan een verwijzing naar
een opdringerige werkelijk
heid, ver achter de zeilschepen
een stoomboot met hoge, ro
kende pijp, als een fabrieks
schoorsteen.
Er waren in die tijd drie
schilders met de naam Kruse-
man, de broers Cornelis en
Jan en hun neef Frederik Ma
rianus, succesvolle romantie-
kers. Frederik is vertegen
woordigd met een veritaliaanst
landschap koeien en schapen
en landvolk en een hoge ruine
bij nog hogere bomen die ge
bogen staan alsof ze hoffelijk
willen zijn, met in de verte
een kathedraalstad.
De koper kan zich een in 1860
vervaardigde troostprijs aan
schaffen, een fraai nagemaakt
tafereel van rust bij het door
Frederik vereerde puin.
te voorkomen, dat de ene hand
pakt wat de andere geeft?
Waarom moet het vormings
werk zo gestimuleerd worden
vanuit de positie van een un
derdog? Waarom al die collec
tebussen langs deuren en op
straat om de bepaalde wel
zijnsvoorzieningen overenid te
houden? Waarom krijgt de
harmonie in het ene dorp f
3.000 en in het andere dorp f
1.000 subsidie per jaar? Waar
om al die verborgen en niet-
verborgen overheidspotjes,
waaruit de ene wel en de
andere niet gesubsidieerd
wordt?
Deze willekeurige vragen
kunnen ongetwijfeld me* nog
enkele honderden vragen uit
gebreid v/orden. Het is daarom
geen overbodige luxe dat het
huidige kabinet de zogenaam
de harmonisatie van het wel
zijnsbeleid in zijn vaandel ge
schreven heeft. De Wiardi
Beekman Stichting heeft in
dertijd al geconstateerd, dat
het hele welzijnsbeleid in ons
land als een lappendeken in
elkaar is gezet. En in een
welvaartsmaatschappij ga je
lappendekens vervangen door
keurig gehaakte spreien. Daar
om heeft de minister van
CRM een commissie ingesteld
met de moeilijke naam: „Be-
raadsgroep knelpunten harmo
nisatie welzijnsbeleid en wel-
zijnswetgeving". Behalve twee
ambtenaren van CRM zitten in
deze groep zes niet-ambtelijke
deskundigen, waaronder mr.
Paul Kuypers, directeur van
het Provinciaal Opbouworgaan
Noord-Brabant.
Minister Van Doorn heeft de
groep een nota gevraagd, die
in het voorjaar van 1974 klaar
moet zijn.
„De bedoeling van de nota
ls in het veld van het wel
zijn knelpunten uit de prak
tijk, de structuur, de systema
tiek, de wetgeving en de uit
voering te signaleren en
bouwstenen aan te dragen
voor de gewenste harmonisatie
in beleid en wetgeving",
Mr. Paul Kuypers: G(ll
centralisme.
sector. Hij pleit voor „ruime
in het werk, maar tegelijker,
tijd veroordeelt hij onduidelij.
ke structuren. Hij is tegen ta
te sterk centralistische stnu
tuur.
De KVP'er Andriessei heeft
onlangs een motie ingediend,
die wijst op de verschillen li
het welzijnsbeleid, en drinjt
er op aan te komen tot etr.
wetgeving, die de gezamenlij.
ke grondslagen van een ge»
ferentieerd beleid regelt. A»
gedrongen wordt op het k
standkoomen van gezai
beleids-uitgangspunten ïw
de welzijnssector.
Dat is natuurlijk erg mi
gezegd en in principe «i
juist, maar wat doe je daart
de praktijk mee? Het is t
hopen, dat de beraadsgroepld
een concrete vertaling vaa ft
uitgangspunt komt.
In Trefpunt wordt
dat de groep wil werken
volledige openheid. Een opt
heid, die niet alleen de
regelmatig wil info»»
over de stand van zaken,
vooral voeling wil houden b
net achterland. Daarom h«
de groep zogenaamde openi
gen. Iedereen, wie dan t
kan rich daarvoor aamni
en vanuit zijn of haar hoeli
beraadsgroep informeren,
gaat -le groep praten me!
nationale organisaties,
een goede zaak, want het wé
zijn van de een is het
van de ander niet. Heeft Wief
gel dezer dagen immeis
laten weten, dat voor hem
in de tank belangrijker is da
geld in CRM? De botte
van Vonhoff zit bij Wiegel
de achterzak. De Wiegel!
van ons welzijn moet niet ki
paald worden door de Arabi
ren. maar door onszelf!
eindredactie
henk egbers
De Grote alias Literaire Almanak is een halve eeuw oud
van oorsprong Vlaamse almanak is ook de laatste jaren in
derland popniair geworden. De moderne formule en het art
paste jasje, met simpel de naam Snoecks erop, heeft ook
vat gekregen op een groot lezerspubliek De Snoecks 74, ®e
goedverzorgde pagina's informatie over literatuur, kunst,
toneel, mode en reizen is de prijs van 6,90 dubbel en
waard. Heawig Spelicrs schrijft over Gerard Kornelis vnn
Reve, Paul Vanderschaeghe had een interview met Heinnc»
Ward Ruyslinck schrijft over Van Ostayen in Londen e"
Stamlaert herdenkt Frans.Kafka, die 50 jaar geleden start
Verhalen voor deze almanak werden geschreven door
Vlarcel van Maele, Jef Geeraerts, Mensje van Keulen, Ja
tiet en Biesheuvel. Verder wordt aandacht besteed aan ae
stenaars Peter van Straaten, Pol Mara, Guido Crepax en
Meegeren. Het ballet, de popmuziek, de underground
toneel in Vlaanderen en Nederland (met o.a. krasse «'"f
wan Ton Lutz) krijgen aandacht. Een aangrijpend ve.ïz.
de laaiste Amazone-indianen en de vraag wie werd raL /V
wordt armer?, maar ook Marilyn Monroe en de fotogram,
lotte Marcli maken deel uit van deze gemêleerde inba"
uitvoerig wordt er ook aandacht besteed aan 'de Nederu
Franse, Duitse en Angelsaksische letteren van het laats' d.
Een almanak, die niet liegt, maar een schat aan
biedt. Bovendien ziet het boekje er erg prettig uit.
