Coördir
BEDROEFDE SINT
Ondanl
om wei
Oliemaatschappijen kijken mee bij verkiezingen
in
Venezuela
Successen
op Halex-
achtkampen
JAN HELPT
KANDIDATEN
VERSCHIJNSEL
PIJLEN
JAi
'Werner de Deckere vond een E.H.B.O.-koffertje een goed codec-. Werner is 7 jaar en woont in Nieuw-Namen.
donker leek het net een boos
gezicht! „P£f, was me dat
schrikken", dacht Jan, zijn
hart bonsde er nog van. Maar
gauw aan iets leuks denken.
Aan morgenvroeg bijvoor
beeld. Dan was het licht en
dan zou ie naar benden gaan,
om te kijken of Sinterklaas,
die vandaag in de stad was
gekomen, iets in zijn schoen Trnnpn
zou hebben gedaan.
„Maar lieve Sinterklaas", zei
Jan, „Waarom bent u zo ver
drietig" Sinterklaas keek op
en was te bedroefd om ver
baasd te zijn dat er zomaar
een klein jongetje voor hem
stond. „Het is op, dat is me
nog nooit overkomen, maar
het is op".
Zou Sinterklaas al geweest
zijn? Of misschien was hij nu
wel beneden, in hun kamer.
Jan trapte de dekens van zich
af en liep met zijn blote voe
ten vlug en zachtjes naar de
deur. Hij deed haar open en
keek de stikdonkere gang in.
Zijn nieuwsgierigheid was
sterker dan zijn angst en hij
ging naar beneden. Hoorde hij
daar iets? Jan legde zijn oor
tegen de deur en stond dood
stil. Ja, daar was iemand
steeds aan het zuchten. Zou
tij zijn vader roepen maar net
toen hij dat dacht hoorde-n-ie
een oude, krakende stem kla
gen: „Hoe moet dat nou, hoe
moet dat nou in godsnaam"
Toen vergat Jan de kou en
zijn angst en drukte de ka
merdeur open. Daar zat een
oude man met een lange witte
baard en «een rode mantel:
Sinterklaas. Maar hij zag er
helemaal niet zo sterk uit als
toen hij hoog op zijn paard de
stad was binnengereden. Toen
had hij naar iedereen gewuifd
en de mensen toegeknikt.
Jan begreep er niets van:
„Maar wat is er op, Sinter
klaas". „De kadootjes", zei
Sinterklaas somber en wees op
de lege bruine zak die naast
hem lag, „alle kadootjes zijn
op en nog zoveel kinderen
wachten op mij", en de tranen
drupten in zijn baard en op
zjjn witte handschoenen. Jan
begreep dat dit heel eng was.
Sinterklaas zonder kadoos
moest zich wel doodongeluk
kig voelen. „Maar hoe kan dat
nou", vroeg Jan, „heeft ie
mand ze gestolen of zo". De
oude man schudde het hoofd:
„Nee, nee, dat is het niet".
„Maar wat dan, en kan ik
helpen", vroeg Jan nog een
keer. En toen vertelde Sinter
klaas het droevige verhaal. Hij
vertelde dat hij niet geweten
had dat al die kinderen in
Nederland zoveel wensen zou
den hebben. Hij vertelde dat
hij het hele jaar in Spanje
was gev eest en dat hij al zo
oud was dat hij soms niet
meer wist hoeveel kinderen er
precies in Nederland waren.
En nu was dan eindelijk het
ergste gebeurd wat Sinter
klaas overkomen kan: hij had
geen kadootjes genoeg. Precies
tien kwam hij er tekort. „O,
wat een blunder, wat afschu
welijk", kreunde de oude man
weer toen hij Jan het hele
verfhaal verteld had,
Jan keek naar zijn schoen,
waar Sinterklaas zijn laatste
kadootje ingestopt had, en zag
een autotje en een voetbal.
Jam dacht aan al zijn autootjes
en voetballen en boeken en
kreeg een idee. Hij liep de ka
mer uit, wipte de trap op en
haalde uit zijn speelgoedkast
vijf auto's en vijf ballen en
bracht die naar Sinterklaas.
„Alsjeblieft, stop die nu vlug
in de zak, dan kunnen ze van
avond nog in de schoenen ge
legd worden". Sinterklaas wist
niet hoe hij de jongen moest
bedanken. „Vraag wat je wilt
en je krijgt het", beloofde hij.
Maar Jan wist dat wat hij de
vodgeide jaren ook zou krij
gen een Sinterklaasfeest zoals
hij dat nu had meegemaakt,
kreeg hij noodt meer,
Omdat het Sinterklaastijd j,
en omdat we stapels Sinter,
klaastekeningen hebben jé-
kregen besteden we den
week alle ruimte van de Klei.
ne Stem aan het feest. JeanM
Peijnenburg schreef voor in
een fijn verfraai.
A eindredactie
rieja van aart
Zo ziet de 5-jarige Ronald Kouters uit Noordhoek Sint en Piet.
PUTTE Jan Janssen hee
de wielen zitten. Niet alle
als coördinator van de S
dat de enige Nederlandse
zorgen, dat er al het moge
te geven geld te verdienen,
ten dat hij er niets meer
natór nog langer op zijn ti
ders langer te torsen.
Jansen wilde ook stopper
omdat hij het niet eens wa
met scherpe, volgens hem on
gefundeerde kritiek, die va;
verschillende kanten in zij
riante villa in het Westbra
bantse grensplaatsje Putt
binnendruppelde. „Maar", zeg
de door zijn wielercarrièr
nogal getekende Jan Janssen
,het vertrouwen, dat ik var
verschillende organiserend
comités heb gekregen, heejl
mij er van overtuigd, dat il
met mijn werk als coördinato
door moet gaan. Ondanks di
kritiek. Er is mij verweten da
ik Nederlandse profs gewei
gerd zou hebben voor sommi
ge koersen. Dat klopt inder
daad en volgend seizoen zuller
er nog meer jongens thui,
moeten blijven. Ik ga er van
uit, dat alleen de sterksten
aan bod moeten komen om hei
publiek waar voor het geld te
geven. Je kunt niet steeds de
zelfde gezichten aan de ver
trek hebben. Dan gaat de lol
er snel af".
Jan Janssen kwam op het
besluit om te stoppen terug,
omdat juist in- deze weken
bleek, dat zijn eerste jaar als
coördinator positieve resulta
ten kent. „Ja, ik heb nu al
contact met een stuk of twaalf
nieuwe „klanten" voor een
profkoers. Als het zo door gaat
dan kunnen we via de SBB
volgend seizoen zo'n vijftig
koersen organiseren plus dan
nog drie klassiekers, die Frisol
(Van onze correspondent)
CARACAS Volgens een officieel Noord-Amerikaans
rapport dat februari j.l. werd gepubliceerd, is de helft van
de Latijns Amerikaanse oliereserve geconcentreerd in Ve-
nuzuela. Op de wereldranglijst neemt dit land de negende
plaats in met een bewezen reserve van 1900 miljoen ton.
In 1972 verdienden in Vene
zuela de Nederlands-Britse
Shell en Noord-Amerikaanse
oliemaatschappijen (voorna
melijk Standard Oil) meer
dan 220 miljoen dollar, na af
trek van belastingen. Bij de
presidentsverkiezingen van 9
december staan deze enorme
belangen van de westerse
wereld en de grote oliemaat
schappijen op het spel. Dat
daarbij „de Democratie" en
„Vrije verkiezingen" begrip
pen zijn die in ieder geval in
Latijns Amerika als al te the
oretisch bla-bla hun waarde
wel ongeveer verloren hebben,
bevestigden dit jaar nog eens
de staatsgrepen in Uruguay en
Chili.
Bovendien kent het Venezo
laanse leger een lange traditi-
tie wat betreft het staatsgreep-
je plegen. Het moet al heel
gek lopen als in dit vraj cor
rupte land voor een paar mil
joen dollar niet een handjevol
generaals tot een nieuwe actie
te bewegen zijn. Gezien de
verhoudingen in de strijd
krachten is het uitspelen van
deze kaart evenwel niet geheel
risicoloos. Er bestaat momen
teel namelijk een vrij belang
rijke stroming jonge officie
ren die als vooruitstrevend na
tionalistisch („Pro-Peruaans")
kan worden omschreven.
Begin november werden in
Lima de laatste voorbereidin
gen getroffen voor de oprich
ting van de Latijns Ameri
kaanse Energie Organisatie
(OLADE). Het doel is het
vormen van 'n front tegen de
olieconcerns. Onder meer
wordt gedacht aan de oprich
ting van een Latijns Ameri
kaanse oldevloot, een continen
tale olie-financieringsfonds en
hechtere samenwerking tus
sen nationale oliemaatschappij
en.
De voor het Westen meiest
gevaarlijke opvattingen tijdens
deze bijeenkomst kwamen van
vertegenwoordigers van Peru
en Ecuador, die suggereerden
het rust aan te doen met de
olie-exporten naar het rijke
westen en zelfs werd infor
meel gesproken over het re
serveren van de continentale
oliereserves voor uitsluitend
Latijns Amerika.
Al bijna twee jaar wordt er
een gigantische verk;ezin-gs-
campagne gevoerd. De Copei-
partij (Christendemocraten),
die momenteel met Rafaël
Caldera aan de regering is,
heeft een campagne gehouden
van volgens sommige ra
mingen liefst honderd mil
joen dollar. De andere grote
partij Accion Democratica
(AD) zou daarentegen
„slechts" dertig miljoen dollar
hebben uitgetrokken.
Deze beide, centrum-rechtse
partijen slaan, elkaar in niet
misselijke bewoordingen met
„rotte vis" om de oren. „Jullie
verkwanselen overheidsgèlden
voor partijpropaganda en krij
gen steun van Westeuropese
christendemocraten en Europe
se ondernemers", wordt Copei
door AD voor de voeten ge
slingerd, terwijl andersom de
AD er var, langs krijgt door
„geld en verplichtingen
van de internationale oliecon
cern te hebben geaccepteerd
en voorts te steunen op de
oligarchie en de impor
teurs".
Vijftien jaar geleden kende
Venezuela zijn voorlopig
laatste dictatuur, die van
generaal Marcos Pérez Jimé-
nez. In 1959 begon een periode
van gekozen presidenten. De
eerste twee waren Romiulo Be-
tancourt (1959-64) en Raul
Leoni (1964-69), beiden na-
0 Carlos Andréz (AD), groot kanshebber, en de kandidaat
van de olieconcerns.
mens Accion Democratica
aanvankelijk een echte volks
partij, die in de loop van zijn
dertigjarig bestaan steeds
verder naar rechts zwenkte. In
1968 verloor deze partij zijn
linkervleugel en daarmee de
verkiezingen van Copei, die
met Rafael Caldera aan de re
gering kwam.
Deze twee traditionele par
tijen treden nu met kandida
ten in het strijdperk die niet
de charme noch de capacitei
ten hebben van een Betan-
court o f een Caldera. Carlos
Andres Perez van de partij van
„orde en gezag" (AD) maakt
gebruik van zijn naam als .ster
ke man' die in het verleden te
vuur en te zwaard de guerilla
bestreed. „Democratie met
energie", luidt dan ook de hui
dige verkiezingsleus van Acci
on Democratica.
De Coped-kandidaat, de 53-
jarige advocaat Lorenzo Fer
nandez, voerde onder Caldera
als minister van binnenlandse
zaken het pacificatieplan uit.
Nu moet hij het als ex-„vre-
desminister" opnemen tegen
de ex „oorlogsminister" Perez
(51) van de AD. De uitdaging
van de „oorlogskandidaat" om
televisiedebatten te houden
wees Lorenzo wijselijk van de
hand. Het politieke verschil
tussen de beide kandidaten
mag dan miniem zijn, dat
neemt niet weg dat door een
groeiende ontevredenheid on
der de arbeiders en door het
herrijzen van de guuriUa Pe
rez een openbare discussie ge
makkelijk in een puntenvoor-
sprorag kan omzetten.
Links is ook voor deze ver
kiezingen in Venezuela tradi
tiegetrouw verdeeld gebleven.
Dit verdeeld optreden maakt
een linkse overwinning bijna
onmogelijk. We laten hier bui
ten beschouwing de naam
kaartjes die centrum- en
zelfs rechtse kandidaten rond
delen en waarin zij zichzelf
aanduiden als Jinks" of ten
minste „links democratisch"
(zoals de AD zich omschrijft)
of „vooruitstrevend nationali-
astisch" (Copei). De enige
werkelijke bedreiging voor de
heersende structuren komt van
slechts twee „echte" linkse
kandidaten: José Vincente Han
gel (van de MAS, Movimiento
Ai Socialismo) en José Angel
Paz Galarraga van Nueva Fu-
erza.
Een typisch Venezolaans ver
schijnsel, het uit het niets om-
hoogschieten van een presi
dentskandidaat, overkwam de
MAS-kandidaat. In enkele
maanden rukte Vicente Rangel
volgens de opiniepeilingen op
naar de derde plaats (na Co
pei en AD). De 42-jarige ad-
vooaat José Vicente Rangel
begon zijn campagne bijna
zonder een cent op zak en met
de actieve steun van de MIR,
wat guerrilla's en linkse stu
denten. Hij slaagde er evenwel
in snel aanhang te veroveren in
twee nogal uiteenlopende be
volkingsgroepen: verpauper
de analfabeten en linkse intel
lectuelen.
De MAS-kandidaat en zijn
„huis-aan huis"-propagandis-
ten moeten met hun enthousi
asme opboksen tegen de pro
paganda van vele tientallen
miljoenen dollars die de „sta
tus quo"-pa,rtijen Copei en AD
uitgeven. De ideëen van Vin
cente Rangel over o.a. on
middellijke nationalisaties
(van o.a. olie-industrie) en een
vergaande landhervorming
vormen een bedreiging voor
de omvangrijke buitenlandse
belangen in Venezuela en hun
lokale bondgenoten. Dat MAS
aanspreekt is voor een deel
toe te schrijven aan de inte
griteit van zijn kandidaat. Vi
cente Rangel is tijdens zijn
politieke loopbaan en vooral
als parlementariër altijd opge
komen voor de onderdrukten.
Grote bekendheid verwierf hij
vooral door zijn strijd voor de
politieke gevangenen en zijn
riskante onderzoekingen naar
politieke moorden en para-po-
litionefle groepen.
De opmars van Vicente Rangel
lijkt evenwél te laat te zijn
ingezet. Volgens de laatste
opiniepeilingen bevindt zich
tussen MAS en de koplopers
Copei en AD nog een kloof
van tien vijftien prooent.
Pérez Jiménez zou hierbij
evenwel tussenbeide kunnen
komen. De ex-dictator zegt de
meerderheid van de bevolking
achter ziich te hebben staan.
Een opiniepeiling vorig jaar
wees hem met 82% van de
stemmen aan ails winnaar van
de presidentsverkiezingen als
hij zou mogen meedoen. Vrij
algemeen verwachten politieke
waarnemers, dat ongeveer
twintig procent zonder meer
zijn. stem zal uitbrengen op
welke kandidaat dan ook die
door Pérez Jiménez wordt
aangewezen.
Caracas er zo'n 280.000 zwer
vertjes zijn, die steeds vaker
benden vormen, die plunderen,
moorden en stelen. In 20 pro
cent van de woningen (ca.
400.000 personen) beschikt
men niet over stromend water,
terwijl in 33% geen riolering
aanwezig is.
Tegen deze achtergrond is het
niet zo verwonderlijk, dat ge
wapende groepen als padde
stoelen uit de grond rijzen. Wel
is het opmerkelijk, dat juist in
de krottenwijken, waar in
1958 de felste gevechten wer
den gevoerd tegen Pérez Ji
ménez, nu deze ex-president
zijn meeste aanhang geniet a j
als enige pqliticus in staat a
een linkse hegemonie te te
twisten. Pérez Jiménez hall
in het verleden meermalen f
Zegd, dat hij „niet rechte, i
niet links is".
Als Pérez Jiménez bij dit pi
litieke credo blijft en zich mij
alsnog uitspreekt voor een ra
de vooruitsprekende, dan t
wel zeker dat hij zich ook a
de toekomst niet zal ontp®
pen tot een revolutionaire iff
vormer en dat hij hooguit ea
als redder in de nood w|
proberen het ouide en ia
vastgelopen systeem 0|) te W
zelen.
Pérez Jiménez heeft vele pij
len op zijn boog. Zelfs is nog
niet geheel uitgesloten dat de
stunt dié Campora-Peron dit
jaar dn Argentinië mochten uit
halen, ook door Pérez Jime
nez in Venezuela wordt gepro
beerd, alhoewel tot op heden
geen van de kandidaten er
voor voelde slechts zolang pre
sident te zijn totdat de weg
voor het presidentschap van
Pérez Jiménez is voorbereid.
Voorts speculeert de ex-presi
dent, volgens sommigen, op
een staatsgreep, terwijl ande
ren hem er van verdenken een
fikse som van de olieconcerns
te hebben geaccepteerd in ruil
voor hst zich afzijidig houden
(zodat Copei of AD bijna ze
ker winnen).
Volgens peronisten in Buenos
Aires heeft Pérez Jiménez van
Peron geleerd geduld te heb
ben. Als ook de volgende re
gering in Venezuela niet aan
de verwachtingen beant
woordt, is het niet ondenkbaar
dat bij de verkiezingen in
1978 zijn huidige vijanden
hem het presidentschap zullen
aanbieden als laatste redmid
del tegen het oprukken van
links.
Van de ruim tien miljoen
Venezolamen leven er twee en
een half miljoen in de hoofd
stad Caracas. Ruim achthon
derdduizend van hen wonen in
„ranchos" (krottenwijken).
De helft van de Venezolaanse
bevolking is minderjarig. Door
de sociaie toestanden is het
aantal door ouders verlaten
kinderen buitensporig hoog.
Geschat wordt dat alleen in
0 José Vincente Rangel, voorvechter voor de rechten t®
mens, fel bestrijder van de marteltoestanden en andere I
standen. Kandidaat voor de linkse, snel groeiende MAS-P0"''
(Van onze
tafeltennismedewerker)
CULEMBORG Bij de af
gelopen zondag gehouden hal
ve finales van de nationale
Halex achtkampen hebben van
de 13 nog in strijd zijnde
Zeeuwen zich 6 tafeltennissers
weten te plaatsen voor de fi
nales, die over 14 dagen, we
derom in Culemborg, worden
verspeeld. Allereerst was
daarbij de jongens junioren-
kanshebber Wilfried Dumez
(St.-Aloysius), die in zijn
groep de eerste plaats be
machtigde met zes overwin
ningen uit zeven partijen.
Koen de Vries (MZ) speelde
in dezelfde groep een paar
formidabele wedstrijden, won
viermaal doeh moest met de
vijlde plaats genoegen nemen,
hetgeen net niet voldoende
was voor de eindstrijd. Lou
Kopmels (MZ) werd zeven
de.
Bij de meisjes junioren ver-
Xe JSke Boelse (MZ) door
achter Sylvia Verpoort en Ine-
ne Boer derde te worden,
[geen eveneens plaatsing
eekende, Zjj won o.a. van
m.ff Jong. Jeanne de
verf 'MZ) de enige Zeeuwse
vertegenwoordigster bij de
meisjes adspiranten, raakte
aaü v tevM"en geblesseerd
ar arr", kon daardoor
eènL il spelen en moest
genoegen nemen met de kans
in?» zevende plaats. Bij de
I mfens PhP'illen diende André
w®n (St.-Aloysius) zich
n als de grote kanshebber
slacror, eirwdstrijd door onge-
Clfn? eerste te eindigen,
zinv, geaoot Eric Kindt kon
zesrJp "n- Pla'atsen en werd
w,_ - b de meisjes pupillen
(M7« fa"nette van de Bos
genstn 1 zwak voor haar te-
brek r en mede door ge"
mno*« aan wedstrijdroutine
genr? Z1J met de laatste plaats
Sterr ge5, ne™en- Beter deed
as) h Blanckaert (St.-Aloysi-
vierrin ,ln J r £roeP, waar zij
liste pverd en daardoor fina-
opDerJrt^ zus Vivian blaek
k£er™ohti? in de welpen-
Won' e!ar/y f1 haa,r Partijen
kansen da'ard°or zijn haar
genoteerd °Een /inSle hoog
Plaat* v00 gedeelde eerste
bij b.ehaaMe ook Bas Kindt
ook i°n'Sanswelpen, hetgeen
betekend» re*ourtie Culemborg
(MZ) e„'r'm""Henk Bomhof
(Zanch t j lls de la Haijze
de eerst j6" '""b niet bi;i
besten afvallen. PlaatS6n
0 Dorothé Moonen maakte de tekening, die hier boven staat. Dorothé is 5 jaar en woont in Rijen.
0 Sint en Piet op de boot. Een tekening van de 7-jarige Laura Aarts uit Prinsenbeek.
zag er nu anders uit. Akeliger
dan overdag. Als hij niet wist
dat die enge figuren op het
behang gewoon schaduwen
waren van de boom voor zijn
raam zou hij er gewoon bang
van werden! En wat was dat?
Een heel gemeen gezicht keek
hem aan en een hand wilde
hem pakken. Jaris hart begon
keihard te bonzen. En hij
durfde zich niet te bewegen.
Maar opeens zag ie dat hij
geschrokken was van zijn ei
gen kleren die op de stoel
naast zijn bed lagen. In het
Het was nacht. Buiten
sneeuwde het heel zachtjes en
langzaam werd alles met een
wit laagje bedekt. Iedereen in
de stad was allang in een
diepe slaap, maar ergens in
een klein slaapkamertje lag
Jan, met zijn ogen wijd open.
Hij had ze al een paar keer
stijf dicht geknepen, maar hij
moest aan zoveel dingen den
ken, dat ie gewoon geen slaap
had.
Nu keek hij in het halfdon
ker zijn kamertje rond. Alles
0 Een gedeelte van de teke
ning, die de 8-jarige Karin
Moonen maakte.
