•k echst FOUT!: koekjes voerenmet baas bad weinig beweging Een op elke twee honden veel te dik Trainer Pieter Weemers tilt HTCC over depressie heen Sjakü iSSif in Nederland. Er zijn honden die 's avonds samen met de baas koffie drin ken. Er zijn er ook, die niet gaan slapen voordat zij enige glaasjes met advocaat hebben leeggelebberd. Weer andere konden vreten ongegeneerd bonbons. Zij alle boren ongezien thuis m de schare van vetzuchtlijders, die langzaam maar ze ker worden doodgetroeteld. Vetzucht Lachwekkend I Si' toeioH rmeerd rorlh wat Zaterdag 24 november 1973 jd N.V. en Hoechst Holland ijn onafhankelijke onderne- j de internationale Hoechst rieden zij een enorm stuk iid: meer dan 2700 I id N.V. is de produktie- met Amsterdam als hoofd- er fabrieken stgen er twee in jnststoffen (Hostyren), lakken I en worden gemaakt. I e staan in Weert (Kallefoliën ststofplaten) en in Vlissingen -ondstoffen voorTrevira). nd Verkoop N.V., gevestigd in de naam zegt het al - het j or. Altijd klaar met alert advies onderdeel van de levering van ukten, zoals kleurstoffen, chemicaliën, synthetische i)gewasbeschermi ngs- ,metica(o.a. Jade), genees- j oliën. aepalen Nederlanders het e onderneming. Zij kennen hun I 'weten waardeknow-howvan I jr dan een eeuw ervaring!) ri worden ingezet. Vandaag en 3t. Dat dit in het belang is van lemers spreekt vanzelf. J Hoechst Holland NV Sara Burgerhartstraat 25 Amsterdam Telefoon 020-180321 toestel 314- uitstaan van P: en van de inventiviteit t uitoefenen en. Ervaring aaar strekt c or ons aelding van meyerlaan 16 1. Aan extreme voorbeelden Seen gebrek. Onder de honden vindt men koekjeseters, snoe pers, patat en chips-eters en zelfs bierdrinkers. De catego rie van koffiedrinkers moge den klein zijn; daar staat tegen- nover dat vele dieren gewoon mee-eten uit de koekjestrom mel. Maar weinigen weten weerstand te bieden aan die zielig kijkende schooier. Waarom ook. Het dier hoort immers bij het gezin. En bo vendien: de mens heeft het goed, waarom het huisdier dan niet? Uit «en onderzoek in Ameri ka is gebleken, dat meer dan de helft van de honden lijdt aan vetzucht. Een groot deel van de eigenaars bleek er zelf ook last van te hebben. Neder- cijfers zijn niet voor maar uit vergelijken de onderzoeken op andere ter reinen blijkt Nederland niet reel onder te doen voor Ame rika, zodat men gevoeglijk kan aannemen dat ook in ons land zeker de helft van het tondenbestand vetzucht heeft. Be voorwaarden daartoe zijn namelijk ook in ons land mimschoots aanwezig. De belangrijkste voorwaarde zoor het krijgen van vetzucht is het gebrek aan beweging. Direct daarop volgt te veel en verkeerd voedsel. Hetzelfde geldt overigens voor de mens. Uit het onderzoek in Amerika weten we, dat in zeer veel gevallen zowel hond als baas te vet zijn. Wat zien we in ons land? In menige televisie-uit zending en brochure wordt erop gewezen, dat hartkwalen zich hebben opgewerkt tot een gevaarlijke volksvijand. Oor zaken: te veel en verkeerd voedsel em te weinig bewe ging. Ook hier dus. En zou daarop de hond een uitzonde ring maken? Geschrokken door met name de televisie en de brochure hebben velen zich een hond aangeschaft. Om zich te ver plichten tot meer beweging. Om te trimmen. Dat voorkomt immers vetzucht. Baas en hond varen er wel bij. Is dat wel zo? Drs. A. H. Westerhuis, dierenarts, heeft zijn beden kingen. „We leven in een jachtige tijd. Iedereen heeft het druk. De eerste die erbij inschiet is de hond. „In een publifcatie van zijn hand staat verder: In een groot aantal gevallen zijn de honden (gezelschaps dieren) bestemd te leven in kleine vertrekken en ze heb ban niet meer gelegenheid om zich uit te leven dan de „om metjes" met hun bazen. De gemiddelde werkende hondeliefhebber heeft veelal niet voldoende tijd om zijn hond naar behoren afleiding en beweging te geven. Grote woonconcentraties, flatgebouw en allerlei veror deningen maken het niet altijd even gemakkelijk om ruimte voor de hond te vinden. De goede bedoeling van de mens om zich door middel van een hond meer beweging en minder kans op een hartkwaal te verschaffen blijkt gemakke lijk in een drogreden te ont aarden. Gebrek aan tijd dwingt de hondebezitter alras het uitlaten van de hond te zien als een lastig corvee, dat duurt totdat een slimme vogel voor in huis de honde-w.c. heeft uitgevonden. Tijd voor een uurtje draven in het bos schiet er helemaal bij in. De volhouder, die zijn hond wèl voldoende beweging geeft, moet nu niet denken dat zijn hond daarom buiten de catego rie der vetzuchtlijders valt. Drs. Westerhuis schrijft in zijn eerder aangehaalde publi- katóe: „31 procent van de (let wel: Amerikaanse) eige naars hield handen met vet zucht, terwijl zij zelf meen den, dat het gewicht volkomen normaal was." Het gaat in dit geval om de combinatie van factoren: eten en beweging. Informatie leert!) dat niet al leen honden een hondeleven leiden. Andere huisdieren, katten met name, leiden dat ook. Voor katten geldt even eens het adagium: geen beter leven dan een „goed" leven. Huiselijke roofdieren en aase ters worden opgescheept met schelvislever uit blik en bief stukken gebakken in roombo ter. Welvaart alom. Niet voor niets stelt dierenarts Wester huis: verdiep u eerst in de leef- en de eetgewoonten van uw hond en beschouw het dier niet als een klein mensje. Lachwekkend is het om te horen dat mensen samen met een huisdier in bad gaan en dat men een kinderkamer re serveert voor het huisdier, om nog maar niet te spreken van de grafcultus voor het dier, inclusief dure grafstenen. Zelfs degene, die zijn hond te barsten voert met koekjes vindt de voorbeelden extreem. En toch staat degene die het uitlaten als een corvee be schouwt of koekjes voert, op een lijn met de eigenaar, die samen met z'n hond in bad gaat. Wanneer heeft een hond vetzucht? Drs. Westerhuis: „Zodra de ribben niet goed voelbaar meer zijn." Met de vingertoppen kan zelfs een leek dat constateren. En hoe kan vetzucht worden bestre den? Het antwoord daarop luidt: „Veel beweging. Drie maal per dag moet het dier flink kunnen rennen. En zwemmen. Wie dicht bij water woont moet zijn dier daarvan vooral laten profiteren". De hond naast de'fiets laten dra ven valt eveneens onder het hoofstuk beweging. Met dat laatste dient de goedwillende eigenaar wel voorzichtig te zijn. Niet uitgegroeide honden bijvoorbeeld komen niet voor het draven naast de fiets in aanmerking. Met volwassen dieren blijft het ook nog op passen. Te veel van het gede ineens is ook schadelijk. De heer Westerhuis vaart daarom liever een veilige koers: lopen en zwemmen op de eerste plaats. Afdraven naast de fiets pas na advies van de dieren arts. Tegelijk met het opvoeren van de bewegingsvrijheid kan de eigenaar ook het menu van zijn dier aanpassen. Dat wil zeggen: stoppen met het geven van koek, snoep, bonbons, schelvislever en andere zaken, die aan de mens zijn voorbe houden. Geef de (volwassen) hond in het vervolg éénmaal per dag een bak voer. Er zijn veel goede soorten voeding in de handel. En zolang het dier niet van de vetzucht af is, doet men er verstandig aan de dagelijkse portie te halveren. Het dier ondervindt daar geen hinder van. In combinatie met veel bewegingsvrijheid zal een verstandige voeding binnen enkele weken zichtbaar resul taat geven. Het dier wordt le venslustiger, speelser, minder nerveus, minder humeurig en de ribben zijn beter voel baar. Drs. Westerhuis toont zich in de genezing van vetzucht een harde heelmeester. Behal ve het verstrekken van boven staande goede raad adviseert hij ook de voederbak maar een kwartier voor te houden. Heeft het dier geen trek, dan moet het de volgende dag vas ten. Men moet vooral geen voer opdringen en zeker niet alleen geven wat de hond lek ker vindt. Eet de lekkerbek geen ander goed voer, dan zal hij enkele dagen moeten vas ten. Daarna krijgt hij het ge weigerde opnieuw voorgezet. Op die manier maakt men van een „hondmensje" een echte hond. Degene die uit on wetendheid in zijn dierenlief de te ver is gegaan zal het niet zielig vinden om tot het beste voor de hond over te gaan. „Maar", zegt drs. Wes terhuis „voorkomen is beter dan genezen". Men dient zich daarom voor het kopen van een hond af te vragen of voor een huisdier voldoende tijd kan worden gereserveerd en of er in de buurt voldoende ruimte is voor bewegingsvrij heid. Ontbreken deze belang rijkste factoren dan zal een echte dierenliefhebber zeker geen hond aanschaffen. Ook niet om zelf in conditie te blijven. JAN V.D. VEN EINDHOVEN Na vjjf wedstrijden in de dit seizoen 'wt het eerst ingestelde hoofdklasse leek HTCC, dat de laatste jaren steeds een vooraanstaande plaats in de Neder landse hockeywereld innam, genoegen te moeten nemen een zeer ondergeschikte rol. Maar in het zesde compe titieduel zette het herstel zich in bij de Eindhovense club. E® formidabel herstel, want sinds die ontmoeting scoort ®CC aan de lopende band. Achttien doelpunten maakten e Eindhovenaren in de laatste vier ontmoetingen, een "or hockey ongekend hoog aantal, dat schril afsteekt bij Ptoduktie van HTCC in de vier voorgaande duels Frans Ohristis, die naar Kam pong-is gegaan, en ik door dat ik met mijn knie zat er echter niet meer. Dat heeft een druk gelegd op een aantal figuren bij ons. Peter Dunki Jacobs bijvoorbeeld voelde dat hij ailes moest regelen, zowel aanvallend als verdedigend. En dat is niet mogelijk, zowie- so niet als je er ook nog vier nieuwe kerels in hebt sitaan. Dat was een extra handicap. Vier nieuwe spelers tegelijk in een elftal inpassen is bij zonder moeilijk. Die jongens liepen wat verloren rond. Nu zijn er nog twee over, Jos Settels en Willy Dielis. Tiyee hebben plaats moeten maken voor mij en een geblesseerde. En Settels en Dielis, die overi gens al bij de seleetiegroep zat, gaan nu goed hockeyen. Ze zijn gestimuleerd en weten nu wait ze moeten doen. En daar is dan bijgekomen dat Peter Dunki Jacobs weer meer aandacht is gaan besteden aan de aanval en onze spitsen, Jos Christis en Daniel Le Gras, zijn ook ineens in vorm geko men. De opbouw is nu voor treffelijk en het zelfvertrou wen, dat voor een groot deel verdwenen wa-s na het slechte begin, is volledig terug. Er werd gewoon een vent gemist, die de zaak leidde". ,De metamorfose bij HTCC, ïa' 'mniddels is opgerukt ®aar een nog alle kans bic- etl^e positie in de wat on- overzichtelijke (door het ver- 1 in gespeelde duels) id om de landstitel, is 'os te zien van de ren- Van Pieter Weemers, ,a« sedert deze middenvel- ia een meniscusoperatie win Eet elftal staat, is ltiCc ontketend. I 'et off J?eemers' naa®t spe- I t{ns* fiUlner van de Eindho- e® Jor®at'e. wil niet alle maïs voo °Pmerkelijke op- I "ct is v i21CE a'feen opeisen. lenkan. gens h®m een sa- i daarbji Va" factoren, maar I znoif 0Ptreden wel beet®,, belangrijke factor, fvoed;.' ^raar lichamelijke reu; In dagelijks le- Wildenberg, er van Goirle en heeft destijds r t»seem„ fen ruggegraat. r* Fra„ werd gevormd j is p.fClu'istis en mij. ?»Jr (,ji *oter Dunki Jacobs van^' A®11 het uit seizoen waren De hoge score van HTCC is echter niet zo maar, eenvoudig doordat het weer gesmeerd liep in het elftal, tot stand gekomen. Het is mede een ge volg van het nieuwe aanval lende concept dat Pieter Wee mers bij de Eindhovense club heeft ingevoerd. Weemers: Bij ons zijn de spelers veel minder aan hun plaats gebon den dan vroeger. Iedereen kan momenteel bij ons opkomen. Daardoor kan het ook gebeu ren dat een ausputzer, zoals Thijs Kaanders zondag tegen GCHC, een doelpunt maakt. Onze twee spitsen mogen ook zoveel switchen als ze wil len". Aan die speelwijize besteedt Pieter Weemers 's zaterdags, de enige dag waarop alle spe lers met elkaar oefenen, op de tactiektraining grote aandacht Weemers: „Dan laat ik groep jes spelers aanvallen opzetten. Daarbij wordt veel gepraat, maar die discussie is wel no dig, omdat je zo weinig tijd hebt om ze met elkaar te laten opereren. En dan weten ze tenminste in de wedstrijd wat ze aan elkaar hebben. Je ziet bij veel wedstrijden dat de apelens op elkaar schelden, omdat ze elkaar niet begrij pen. Dat is bij ons niet het geval, doordat er op getraind is en een speler daardoor weet als hij een fout heeft gemaakt. Voor het systeem, dat wij spe len het is helemaal nieuw, maar zal denk ik binnenkort overal toegepast worden in Nederland heb je een ont zettend goede conditie nodig en veel intelligente spelers, die er het koppie 'bijhouden. En wat dat betreft zit het goed bij ons". Het systeem, dat HTCC toe past, heeft ertoe geleid dat maar liefst acht spelers een aandeel hebben geleverd in de produktiviteit. Pieter Wee mers: „Mandekking haalt daarom weinig uit tegen ons. Als ze mij alleen bijvoorbeeld een vaste bewaker geven, ko pen ze daar niets voor. Dan lopen de aanvallen gewoon over twee anderen. En ieder een mandekking geven is on mogelijk. Daarom kunnen wij zondag dacht ik ook van Kam pong winnen". Pieter Weemers, wiens aan wezigheid alleen dus wonde ren verricht heeft, zegt zijn oude vorm nog niet bereikt te hebben. Als die er wel weer is, zal de 27-jarige Eindhove- naar, die zeven jaar deel heeft uitgemaakt van het Nederlands elftal en vorig jaar bij de Olympische Spelen in München nog tot beste Neder landse speler werd uitgeroe pen, vrijwel zeker niet terug keren in het Oranje-team. Weemers, die het wereldkam pioenschap en de titel in Am stelveen aan zich voorbij zag gaan door zijn knieblessure, is vast van plan zijn interland- loopbaan niet voort te zetten. Weemers: „Ik ben nu twee keer aan m'n linker knie geo pereerd. Zowel m'n binnen- als buitenmeniscus is wegge haald. Als ze me weer zouden vragen en ik zou me weer beschikbaar stellen, dan bete kent dat weer een half jaar keihard trainen voor de trip naar Nieuw-Zeeland en de Eu ropese kampioenschappen in Spanje. En dat mag ik m'n knie niet aandoen. Ik heb hem nog langer nodig voor mijn beroep. Als ik nog een keer door die knie ga. kan ik het wel vergeten". HEIN GROOTHUIS Wat een gewoon mens niet lukt, lukt soms een artiest. Een kunstenaar kreeg van ge meentewege een prijs van f 5.000,- voor zijn gehele oeu vre. De fiscus stelde zich overeenkomstig de wet op het standpunt dat aangezien een rechtstreeks vexband aanwezig was tussen de uitoefening van het beroep van kunstenaar en het verwerven van de prijs deze 5 000,- dit bedrag tot het belastbaar inkomen be hoorde. Maar niet zo dacht de Hoge Raad. Ons hoogste rechtscollege stelde de kunste naar vrij op overweging: al staat bij toekenning van de prijs het werk van de kunste naar op de voorgrond, dit neemt niet weg dat de prijs moet worden gezien als een eerbetoon aan de persoon van de bekroonde als kunstenaar bewezen; het wankele van dit betoog blijkbaar aanvoelend vervolgde de Hoge Raad: bo vendien pleger aan de instel ling en uitreiking van een dergelijke prijs bij degene van wie de prijs afkomstig is, geen beweegredenen van zakelijke aard ten grondslag te liggen, zodat ook in dit opzicht van een zakelijk verband tussen prijs en beroep niet kan wor den gesproken. Korte tij d later komt opnieuw een arrest. De minister van O.K. en W. had een „eregeld" van f 2.500,- uitgekeerd aan een zieke schilder. Dit vond plaats omdat hij behoorde tot de jonge schilders die waarde hebben voor de Nederlandse kunst en die door ziekte of andere bijzondere omstandig heden in financiële moeilijkhe den verkeren. Belast zei de fiscus, belast zei óók de Hoge Raad. Beiden wa ren het er ditmaal over eens dat de uitkering van het „ere geld" een voordeel is dat door de kunstenaar krachtens de uitoefening van zijn beroep verkregen is. Opnieuw kreeg de fiscus moed. Toen dan ook enkele jaren later een gemeente een literatuurprijs van 2.500,- toekende, ontstond wederom een fiscale procedure. De fis cus klemde zich ditmaal vast aan het feit dat de prijs niet was toegekend voor het hele oeuvre maar voor een vrij ge creëerd werk, namelijk een gedichtenbundel. Maar desal niettemin beet de fiscus in het stof. Het blijft een eerbetoon aan de persoon van de kunste naar ook al betreft de prijs slechts cón iverk, en dus onbe last, luidde het oordeel van de rechter. Maar we zijn er nog niet. Ging het tot dusver over prij zen waarnaar men niet kon dingen, nu werd de aanval door de fiscus gericht op prij zen waarvoor men werk moest inzenden. Een van de eerste slachtoffers (hij kreeg nl. ongelijk) was een journalist die enige door hem geschreven verhalen in zond aan het ministerie van Cultuur, Recreatie en Maat schappelijk Werk, ter beoorde ling door een jury. En hij kréég de prijs van 3.000,» die dit ministerie jaarlijks voor proza ter beschikking stelt. Ik auidde er al op: een flink stuk moest hij afdragen aan de belastingontvanger. En dan als hekkesluiter een zondags-schrijver. In zijn vrije tijd schreef de man een roman getiteld „ln ie/ter geval actief blijven". Het manuscript zond hij naar de Arbeiderspers die hem terzake de „Herman van Kuilenburg"-prijs van f 5.000,- toekende, benevens een bedrag van f 500,- voor het recht op uitgave. Beide bedra gen werden belast als inkom sten uit arbeid buiten dienst betrekking. Ons hoogste rechtscollege gaf er zijn zegen aan, zeggende: het schrijven van een literair werk, gevolgd door het inzenden daarvan ter mededinging naar een uitge loofde prijs, is het verrichten van een werkzaamheid waar mee geldelijk voordeel wordt beoogd Terecht aldus aldus besloot de Hoge Raad is de prijs tot 't inkomen van de man gerekend waarbij niet terzake doet dat de toekenning een er kenning van zijn kunstenaar schap inhoudt. Bent u de kluts kwijt, ik ook. Uit de aangehaalde rechts spraak blijkt nl. dat een wel varend artiest er beter afkomt dan een siecht-varend collega. Ook blijkt er uit dat als een ander de aandacht op je werk vestigt de prijs vrijblijft, het geen niet het geval is als je zelf het initiatief neemt. De ratio ontgaan me ten enen ma le. Ik rakel deze zaak op omdat juist dezer dagen de staatsse cretaris van financiën (nu mi nister van landbouw) op aan dringen van de Kamerleden Notenboom, W. Scholten en Vermaa t een oekase aan de belastinginspecteurs deed uit gaan dat voortaan de op brengst van benefietwedstrij den alsmede andere baten van soortgelijke aard moeten wor den belast. Arme Sjakie Swart! En dan te bedenken dat andere profs zoals bijvoor beeld lan Tinbergen het hun toegekende eregeld integraal kunnen incasseren. Is dat dan wat men noemt in overeenstemming met een rechtvaardige verdeling van lasten? En daar ging het die Kamerleden toch om! D'OUWE

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1973 | | pagina 31