•k
echst
FOUT!: koekjes voerenmet baas bad weinig beweging
Een op elke
twee honden
veel te dik
Trainer Pieter Weemers tilt
HTCC over depressie heen
Sjakü
iSSif
in Nederland.
Er zijn honden die 's avonds samen met de baas koffie drin
ken. Er zijn er ook, die niet gaan slapen voordat zij enige
glaasjes met advocaat hebben leeggelebberd. Weer andere
konden vreten ongegeneerd bonbons. Zij alle boren ongezien
thuis m de schare van vetzuchtlijders, die langzaam maar ze
ker worden doodgetroeteld.
Vetzucht
Lachwekkend
I Si' toeioH rmeerd rorlh wat
Zaterdag 24 november 1973
jd N.V. en Hoechst Holland
ijn onafhankelijke onderne- j
de internationale Hoechst
rieden zij een enorm stuk
iid: meer dan 2700
I
id N.V. is de produktie-
met Amsterdam als hoofd-
er fabrieken stgen er twee in
jnststoffen (Hostyren), lakken I
en worden gemaakt. I
e staan in Weert (Kallefoliën
ststofplaten) en in Vlissingen
-ondstoffen voorTrevira).
nd Verkoop N.V., gevestigd in
de naam zegt het al - het j
or. Altijd klaar met alert advies
onderdeel van de levering van
ukten, zoals kleurstoffen,
chemicaliën, synthetische
i)gewasbeschermi ngs-
,metica(o.a. Jade), genees- j
oliën.
aepalen Nederlanders het
e onderneming. Zij kennen hun I
'weten waardeknow-howvan I
jr dan een eeuw ervaring!)
ri worden ingezet. Vandaag en
3t. Dat dit in het belang is van
lemers spreekt vanzelf.
J
Hoechst Holland NV
Sara Burgerhartstraat 25
Amsterdam
Telefoon 020-180321
toestel 314-
uitstaan van
P:
en van de
inventiviteit
t uitoefenen
en. Ervaring
aaar strekt
c or ons
aelding van
meyerlaan 16
1.
Aan extreme voorbeelden
Seen gebrek. Onder de honden
vindt men koekjeseters, snoe
pers, patat en chips-eters en
zelfs bierdrinkers. De catego
rie van koffiedrinkers moge
den klein zijn; daar staat tegen-
nover dat vele dieren gewoon
mee-eten uit de koekjestrom
mel. Maar weinigen weten
weerstand te bieden aan die
zielig kijkende schooier.
Waarom ook. Het dier hoort
immers bij het gezin. En bo
vendien: de mens heeft het
goed, waarom het huisdier dan
niet?
Uit «en onderzoek in Ameri
ka is gebleken, dat meer dan
de helft van de honden lijdt
aan vetzucht. Een groot deel
van de eigenaars bleek er zelf
ook last van te hebben. Neder-
cijfers zijn niet voor
maar uit vergelijken
de onderzoeken op andere ter
reinen blijkt Nederland niet
reel onder te doen voor Ame
rika, zodat men gevoeglijk
kan aannemen dat ook in ons
land zeker de helft van het
tondenbestand vetzucht heeft.
Be voorwaarden daartoe zijn
namelijk ook in ons land
mimschoots aanwezig.
De belangrijkste voorwaarde
zoor het krijgen van vetzucht
is het gebrek aan beweging.
Direct daarop volgt te veel en
verkeerd voedsel. Hetzelfde
geldt overigens voor de mens.
Uit het onderzoek in Amerika
weten we, dat in zeer veel
gevallen zowel hond als baas
te vet zijn. Wat zien we in ons
land? In menige televisie-uit
zending en brochure wordt
erop gewezen, dat hartkwalen
zich hebben opgewerkt tot een
gevaarlijke volksvijand. Oor
zaken: te veel en verkeerd
voedsel em te weinig bewe
ging. Ook hier dus. En zou
daarop de hond een uitzonde
ring maken?
Geschrokken door met name
de televisie en de brochure
hebben velen zich een hond
aangeschaft. Om zich te ver
plichten tot meer beweging.
Om te trimmen. Dat voorkomt
immers vetzucht. Baas en
hond varen er wel bij. Is dat
wel zo? Drs. A. H. Westerhuis,
dierenarts, heeft zijn beden
kingen. „We leven in een
jachtige tijd. Iedereen heeft
het druk. De eerste die erbij
inschiet is de hond. „In een
publifcatie van zijn hand staat
verder:
In een groot aantal gevallen
zijn de honden (gezelschaps
dieren) bestemd te leven in
kleine vertrekken en ze heb
ban niet meer gelegenheid om
zich uit te leven dan de „om
metjes" met hun bazen.
De gemiddelde werkende
hondeliefhebber heeft veelal
niet voldoende tijd om zijn
hond naar behoren afleiding
en beweging te geven.
Grote woonconcentraties,
flatgebouw en allerlei veror
deningen maken het niet altijd
even gemakkelijk om ruimte
voor de hond te vinden.
De goede bedoeling van de
mens om zich door middel van
een hond meer beweging en
minder kans op een hartkwaal
te verschaffen blijkt gemakke
lijk in een drogreden te ont
aarden. Gebrek aan tijd
dwingt de hondebezitter alras
het uitlaten van de hond te
zien als een lastig corvee, dat
duurt totdat een slimme vogel
voor in huis de honde-w.c.
heeft uitgevonden. Tijd voor
een uurtje draven in het bos
schiet er helemaal bij in.
De volhouder, die zijn hond
wèl voldoende beweging geeft,
moet nu niet denken dat zijn
hond daarom buiten de catego
rie der vetzuchtlijders valt.
Drs. Westerhuis schrijft in
zijn eerder aangehaalde publi-
katóe: „31 procent van de
(let wel: Amerikaanse) eige
naars hield handen met vet
zucht, terwijl zij zelf meen
den, dat het gewicht volkomen
normaal was." Het gaat in dit
geval om de combinatie van
factoren: eten en beweging.
Informatie leert!) dat niet al
leen honden een hondeleven
leiden. Andere huisdieren,
katten met name, leiden dat
ook. Voor katten geldt even
eens het adagium: geen beter
leven dan een „goed" leven.
Huiselijke roofdieren en aase
ters worden opgescheept met
schelvislever uit blik en bief
stukken gebakken in roombo
ter. Welvaart alom. Niet voor
niets stelt dierenarts Wester
huis: verdiep u eerst in de
leef- en de eetgewoonten van
uw hond en beschouw het dier
niet als een klein mensje.
Lachwekkend is het om te
horen dat mensen samen met
een huisdier in bad gaan en
dat men een kinderkamer re
serveert voor het huisdier, om
nog maar niet te spreken van
de grafcultus voor het dier,
inclusief dure grafstenen.
Zelfs degene, die zijn hond te
barsten voert met koekjes
vindt de voorbeelden extreem.
En toch staat degene die het
uitlaten als een corvee be
schouwt of koekjes voert, op
een lijn met de eigenaar, die
samen met z'n hond in bad
gaat.
Wanneer heeft een hond
vetzucht? Drs. Westerhuis:
„Zodra de ribben niet goed
voelbaar meer zijn." Met de
vingertoppen kan zelfs een
leek dat constateren. En hoe
kan vetzucht worden bestre
den? Het antwoord daarop
luidt: „Veel beweging. Drie
maal per dag moet het dier
flink kunnen rennen. En
zwemmen. Wie dicht bij water
woont moet zijn dier daarvan
vooral laten profiteren". De
hond naast de'fiets laten dra
ven valt eveneens onder het
hoofstuk beweging. Met dat
laatste dient de goedwillende
eigenaar wel voorzichtig te
zijn. Niet uitgegroeide honden
bijvoorbeeld komen niet voor
het draven naast de fiets in
aanmerking. Met volwassen
dieren blijft het ook nog op
passen. Te veel van het gede
ineens is ook schadelijk. De
heer Westerhuis vaart daarom
liever een veilige koers: lopen
en zwemmen op de eerste
plaats. Afdraven naast de fiets
pas na advies van de dieren
arts.
Tegelijk met het opvoeren
van de bewegingsvrijheid kan
de eigenaar ook het menu van
zijn dier aanpassen. Dat wil
zeggen: stoppen met het geven
van koek, snoep, bonbons,
schelvislever en andere zaken,
die aan de mens zijn voorbe
houden. Geef de (volwassen)
hond in het vervolg éénmaal
per dag een bak voer. Er zijn
veel goede soorten voeding in
de handel. En zolang het dier
niet van de vetzucht af is,
doet men er verstandig aan de
dagelijkse portie te halveren.
Het dier ondervindt daar geen
hinder van. In combinatie met
veel bewegingsvrijheid zal een
verstandige voeding binnen
enkele weken zichtbaar resul
taat geven. Het dier wordt le
venslustiger, speelser, minder
nerveus, minder humeurig en
de ribben zijn beter voel
baar.
Drs. Westerhuis toont zich
in de genezing van vetzucht
een harde heelmeester. Behal
ve het verstrekken van boven
staande goede raad adviseert
hij ook de voederbak maar
een kwartier voor te houden.
Heeft het dier geen trek, dan
moet het de volgende dag vas
ten. Men moet vooral geen
voer opdringen en zeker niet
alleen geven wat de hond lek
ker vindt. Eet de lekkerbek
geen ander goed voer, dan zal
hij enkele dagen moeten vas
ten. Daarna krijgt hij het ge
weigerde opnieuw voorgezet.
Op die manier maakt men
van een „hondmensje" een
echte hond. Degene die uit on
wetendheid in zijn dierenlief
de te ver is gegaan zal het
niet zielig vinden om tot het
beste voor de hond over te
gaan. „Maar", zegt drs. Wes
terhuis „voorkomen is beter
dan genezen". Men dient zich
daarom voor het kopen van
een hond af te vragen of voor
een huisdier voldoende tijd
kan worden gereserveerd en
of er in de buurt voldoende
ruimte is voor bewegingsvrij
heid. Ontbreken deze belang
rijkste factoren dan zal een
echte dierenliefhebber zeker
geen hond aanschaffen. Ook
niet om zelf in conditie te
blijven.
JAN V.D. VEN
EINDHOVEN Na vjjf wedstrijden in de dit seizoen
'wt het eerst ingestelde hoofdklasse leek HTCC, dat de
laatste jaren steeds een vooraanstaande plaats in de Neder
landse hockeywereld innam, genoegen te moeten nemen
een zeer ondergeschikte rol. Maar in het zesde compe
titieduel zette het herstel zich in bij de Eindhovense club.
E® formidabel herstel, want sinds die ontmoeting scoort
®CC aan de lopende band. Achttien doelpunten maakten
e Eindhovenaren in de laatste vier ontmoetingen, een
"or hockey ongekend hoog aantal, dat schril afsteekt bij
Ptoduktie van HTCC in de vier voorgaande duels
Frans Ohristis, die naar Kam
pong-is gegaan, en ik door
dat ik met mijn knie zat er
echter niet meer. Dat heeft
een druk gelegd op een aantal
figuren bij ons. Peter Dunki
Jacobs bijvoorbeeld voelde dat
hij ailes moest regelen, zowel
aanvallend als verdedigend.
En dat is niet mogelijk, zowie-
so niet als je er ook nog vier
nieuwe kerels in hebt sitaan.
Dat was een extra handicap.
Vier nieuwe spelers tegelijk
in een elftal inpassen is bij
zonder moeilijk. Die jongens
liepen wat verloren rond. Nu
zijn er nog twee over, Jos
Settels en Willy Dielis. Tiyee
hebben plaats moeten maken
voor mij en een geblesseerde.
En Settels en Dielis, die overi
gens al bij de seleetiegroep
zat, gaan nu goed hockeyen.
Ze zijn gestimuleerd en weten
nu wait ze moeten doen. En
daar is dan bijgekomen dat
Peter Dunki Jacobs weer meer
aandacht is gaan besteden aan
de aanval en onze spitsen, Jos
Christis en Daniel Le Gras,
zijn ook ineens in vorm geko
men. De opbouw is nu voor
treffelijk en het zelfvertrou
wen, dat voor een groot deel
verdwenen wa-s na het slechte
begin, is volledig terug. Er
werd gewoon een vent gemist,
die de zaak leidde".
,De metamorfose bij HTCC,
ïa' 'mniddels is opgerukt
®aar een nog alle kans bic-
etl^e positie in de wat on-
overzichtelijke (door het ver-
1 in gespeelde duels)
id om de landstitel, is
'os te zien van de ren-
Van Pieter Weemers,
,a« sedert deze middenvel-
ia een meniscusoperatie
win Eet elftal staat, is
ltiCc ontketend.
I 'et off J?eemers' naa®t spe-
I t{ns* fiUlner van de Eindho-
e® Jor®at'e. wil niet alle
maïs voo °Pmerkelijke op-
I "ct is v i21CE a'feen opeisen.
lenkan. gens h®m een sa-
i daarbji Va" factoren, maar
I znoif 0Ptreden wel
beet®,, belangrijke factor,
fvoed;.' ^raar lichamelijke
reu; In dagelijks le-
Wildenberg,
er van Goirle en
heeft destijds
r t»seem„ fen ruggegraat.
r* Fra„ werd gevormd
j is p.fClu'istis en mij.
?»Jr (,ji *oter Dunki Jacobs
van^' A®11 het
uit seizoen waren
De hoge score van HTCC is
echter niet zo maar, eenvoudig
doordat het weer gesmeerd
liep in het elftal, tot stand
gekomen. Het is mede een ge
volg van het nieuwe aanval
lende concept dat Pieter Wee
mers bij de Eindhovense club
heeft ingevoerd. Weemers:
Bij ons zijn de spelers veel
minder aan hun plaats gebon
den dan vroeger. Iedereen kan
momenteel bij ons opkomen.
Daardoor kan het ook gebeu
ren dat een ausputzer, zoals
Thijs Kaanders zondag tegen
GCHC, een doelpunt maakt.
Onze twee spitsen mogen ook
zoveel switchen als ze wil
len".
Aan die speelwijize besteedt
Pieter Weemers 's zaterdags,
de enige dag waarop alle spe
lers met elkaar oefenen, op de
tactiektraining grote aandacht
Weemers: „Dan laat ik groep
jes spelers aanvallen opzetten.
Daarbij wordt veel gepraat,
maar die discussie is wel no
dig, omdat je zo weinig tijd
hebt om ze met elkaar te laten
opereren. En dan weten ze
tenminste in de wedstrijd wat
ze aan elkaar hebben. Je ziet
bij veel wedstrijden dat de
apelens op elkaar schelden,
omdat ze elkaar niet begrij
pen. Dat is bij ons niet het
geval, doordat er op getraind
is en een speler daardoor weet
als hij een fout heeft gemaakt.
Voor het systeem, dat wij spe
len het is helemaal nieuw,
maar zal denk ik binnenkort
overal toegepast worden in
Nederland heb je een ont
zettend goede conditie nodig
en veel intelligente spelers,
die er het koppie 'bijhouden.
En wat dat betreft zit het
goed bij ons".
Het systeem, dat HTCC toe
past, heeft ertoe geleid dat
maar liefst acht spelers een
aandeel hebben geleverd in de
produktiviteit. Pieter Wee
mers: „Mandekking haalt
daarom weinig uit tegen ons.
Als ze mij alleen bijvoorbeeld
een vaste bewaker geven, ko
pen ze daar niets voor. Dan
lopen de aanvallen gewoon
over twee anderen. En ieder
een mandekking geven is on
mogelijk. Daarom kunnen wij
zondag dacht ik ook van Kam
pong winnen".
Pieter Weemers, wiens aan
wezigheid alleen dus wonde
ren verricht heeft, zegt zijn
oude vorm nog niet bereikt te
hebben. Als die er wel weer
is, zal de 27-jarige Eindhove-
naar, die zeven jaar deel heeft
uitgemaakt van het Nederlands
elftal en vorig jaar bij de
Olympische Spelen in
München nog tot beste Neder
landse speler werd uitgeroe
pen, vrijwel zeker niet terug
keren in het Oranje-team.
Weemers, die het wereldkam
pioenschap en de titel in Am
stelveen aan zich voorbij zag
gaan door zijn knieblessure, is
vast van plan zijn interland-
loopbaan niet voort te zetten.
Weemers: „Ik ben nu twee
keer aan m'n linker knie geo
pereerd. Zowel m'n binnen-
als buitenmeniscus is wegge
haald. Als ze me weer zouden
vragen en ik zou me weer
beschikbaar stellen, dan bete
kent dat weer een half jaar
keihard trainen voor de trip
naar Nieuw-Zeeland en de Eu
ropese kampioenschappen in
Spanje. En dat mag ik m'n
knie niet aandoen. Ik heb hem
nog langer nodig voor mijn
beroep. Als ik nog een keer
door die knie ga. kan ik het
wel vergeten".
HEIN GROOTHUIS
Wat een gewoon mens niet
lukt, lukt soms een artiest.
Een kunstenaar kreeg van ge
meentewege een prijs van f
5.000,- voor zijn gehele oeu
vre. De fiscus stelde zich
overeenkomstig de wet op het
standpunt dat aangezien een
rechtstreeks vexband aanwezig
was tussen de uitoefening van
het beroep van kunstenaar en
het verwerven van de prijs
deze 5 000,- dit bedrag tot
het belastbaar inkomen be
hoorde. Maar niet zo dacht de
Hoge Raad. Ons hoogste
rechtscollege stelde de kunste
naar vrij op overweging: al
staat bij toekenning van de
prijs het werk van de kunste
naar op de voorgrond, dit
neemt niet weg dat de prijs
moet worden gezien als een
eerbetoon aan de persoon van
de bekroonde als kunstenaar
bewezen; het wankele van dit
betoog blijkbaar aanvoelend
vervolgde de Hoge Raad: bo
vendien pleger aan de instel
ling en uitreiking van een
dergelijke prijs bij degene van
wie de prijs afkomstig is, geen
beweegredenen van zakelijke
aard ten grondslag te liggen,
zodat ook in dit opzicht van
een zakelijk verband tussen
prijs en beroep niet kan wor
den gesproken.
Korte tij d later komt opnieuw
een arrest. De minister van
O.K. en W. had een „eregeld"
van f 2.500,- uitgekeerd aan
een zieke schilder. Dit vond
plaats omdat hij behoorde tot
de jonge schilders die waarde
hebben voor de Nederlandse
kunst en die door ziekte of
andere bijzondere omstandig
heden in financiële moeilijkhe
den verkeren.
Belast zei de fiscus, belast zei
óók de Hoge Raad. Beiden wa
ren het er ditmaal over eens
dat de uitkering van het „ere
geld" een voordeel is dat door
de kunstenaar krachtens de
uitoefening van zijn beroep
verkregen is.
Opnieuw kreeg de fiscus
moed. Toen dan ook enkele
jaren later een gemeente een
literatuurprijs van 2.500,-
toekende, ontstond wederom
een fiscale procedure. De fis
cus klemde zich ditmaal vast
aan het feit dat de prijs niet
was toegekend voor het hele
oeuvre maar voor een vrij ge
creëerd werk, namelijk een
gedichtenbundel. Maar desal
niettemin beet de fiscus in het
stof. Het blijft een eerbetoon
aan de persoon van de kunste
naar ook al betreft de prijs
slechts cón iverk, en dus onbe
last, luidde het oordeel van de
rechter.
Maar we zijn er nog niet.
Ging het tot dusver over prij
zen waarnaar men niet kon
dingen, nu werd de aanval
door de fiscus gericht op prij
zen waarvoor men werk moest
inzenden.
Een van de eerste slachtoffers
(hij kreeg nl. ongelijk) was
een journalist die enige door
hem geschreven verhalen in
zond aan het ministerie van
Cultuur, Recreatie en Maat
schappelijk Werk, ter beoorde
ling door een jury. En hij
kréég de prijs van 3.000,»
die dit ministerie jaarlijks
voor proza ter beschikking
stelt. Ik auidde er al op: een
flink stuk moest hij afdragen
aan de belastingontvanger.
En dan als hekkesluiter een
zondags-schrijver. In zijn vrije
tijd schreef de man een roman
getiteld „ln ie/ter geval actief
blijven". Het manuscript zond
hij naar de Arbeiderspers die
hem terzake de „Herman van
Kuilenburg"-prijs van f
5.000,- toekende, benevens een
bedrag van f 500,- voor het
recht op uitgave. Beide bedra
gen werden belast als inkom
sten uit arbeid buiten dienst
betrekking. Ons hoogste
rechtscollege gaf er zijn zegen
aan, zeggende: het schrijven
van een literair werk, gevolgd
door het inzenden daarvan ter
mededinging naar een uitge
loofde prijs, is het verrichten
van een werkzaamheid waar
mee geldelijk voordeel wordt
beoogd Terecht aldus aldus
besloot de Hoge Raad is de
prijs tot 't inkomen van de man
gerekend waarbij niet terzake
doet dat de toekenning een er
kenning van zijn kunstenaar
schap inhoudt.
Bent u de kluts kwijt, ik ook.
Uit de aangehaalde rechts
spraak blijkt nl. dat een wel
varend artiest er beter afkomt
dan een siecht-varend collega.
Ook blijkt er uit dat als een
ander de aandacht op je werk
vestigt de prijs vrijblijft, het
geen niet het geval is als je
zelf het initiatief neemt. De
ratio ontgaan me ten enen ma
le.
Ik rakel deze zaak op omdat
juist dezer dagen de staatsse
cretaris van financiën (nu mi
nister van landbouw) op aan
dringen van de Kamerleden
Notenboom, W. Scholten en
Vermaa t een oekase aan de
belastinginspecteurs deed uit
gaan dat voortaan de op
brengst van benefietwedstrij
den alsmede andere baten van
soortgelijke aard moeten wor
den belast. Arme Sjakie
Swart! En dan te bedenken
dat andere profs zoals bijvoor
beeld lan Tinbergen het hun
toegekende eregeld integraal
kunnen incasseren.
Is dat dan wat men noemt in
overeenstemming met een
rechtvaardige verdeling van
lasten? En daar ging het die
Kamerleden toch om!
D'OUWE