Op de bruiloft van Marieke DE MENUET EN DE PRUIK Rolschaatsen en fietsen op autoloze zondag Tijd werkt in Nixon's voordeel TERREUR VAN FASCISTISCHE KNOKPLOEGEN Tanc f A'k PRESIDENT TREEDT PAS AF BIJ BEWIJS MISDADIGHEID Toneelstuk tot t.v.-spel kleine stem Plezier Beteuterd Verdacht V olksreferendum Opinie peilingen Veto Onzekere factoren Rechtsgronden Tijd Gratis kopstuk bij In Rome en Zuid-Italïé Beatles SPANNING Woensdag 14 november 1973 1 Woensdag 14 november 19 "Ui, Marieke, de dochter van de dominee ging trouwen. Bijna alle inwoners van het kleine dorpje waren samengekomen in de kerk. Terwijl de koster op het orgel speelde trad het bruidspaar naar voren. Marie ke had een prachtige witte zijden jurk aan met stroken van kant en strikken van flu weel. In haar rechterhand had ze een boeket geurende rozen en met haar linkerhand hield ze de arm van Willem, haar bruidegom, omklemd. Nadat de dominee Marieke en Wil lem tot man en vrouw had verklaard gingen de dorpelin gen terug naar hun akkers en huizen. Het bruidspaar reed met familie en kennissen naar een prachtige boerderij waar het feest gevierd zou wor den. Toen Marieke en Willem binnenkwamen in de versierde kamer begonnen alle mensen luid te zingen van „lang zullen ze leven" en bij het eind van het lied hieven ze allemaal hun glazen op, klikten ze te gen elkaar en dronken de wijn met kleine slokjes op de ge zondheid van Marieke en Wil lem. Het feest was begonnen. Iedereen had een goed humeur en alle gasten aten en dronken zoveel als ze konden. Nu moet je weten dat zo'n feest er vroeger heel anders aan toe ging als tegenwoordig. Er kwamen jongleurs die op hun handen gingen lopen en clowns die de mensen lieten lachen. Natuurlijk hadden ze toen nog geen pick-up of radi- o, nee, de hele dorpskapel zat ln een hoek het feest met vrolijke muziek op te luiste ren. AJs het wat later werd ging men dansen, -polka's, of zomaar wat hossen. Zo ging het ook op de brui loft van Marieke en Willem. Alle mensen hadden plezier en niemand had er erg in dat het eigenlijk al erg laat was. Puf fend en hijgend plofte Marie ke plotseling op een stoel naast haar vader neer. „Gezel lig, hè pap", zei ze. „Bedankt hoor, voor dit mooie feest. Ik geniet er zo van. Weet u met wie ik gedanst heb?" „Nou", vroeg de dominee, „met wie dan?" „Met meester Does, waar ik vroeger nog bij in de klas zat". De dominee lachte. „Zeg papske, zullen wij nu eens dansen? vleide Marieke. „U zit al de hele avond te kijken, maar dansen doet u niet". „Ach nee", antwoordde de dominee, „die moderne dansen zijn immers niets voor mij, en mijn oude benen wil len ook zo best niet meer. Als er nu eens een menuet ge danst werd, zo'n rustige sier lijke dans. ..ja, dan zou ik het misschien nog wel aandurven. Maar zo'n moderne dans is niets meer voor een oud man als ik". „Hè, u bent nog hele maal niet oud", zei Marieke, „maar ik ga de muziekkapel vragen of ze een menuet wil len spelen en dan gaat u met mij dansen want dat heeft u beloofd". Het meisje rende al we,g en de vader schudde zijn grijze hoofd. Ja hoor, ze had het voor elkaar. Daar klonken de eerste tonen van de menu et. Marieke nam haar vader bij de hand en trok hem tot midden op de dansvloer. De gasten weken stuk voor stuk terug en bleven in een grote kring rond de dominee en zijn dochter staan. De dominee be gon er warempel plezier in te krijgen. Hij neuriede mee: pom pom pom.De gasten lachten en moedigden de do minee aan. „Wat een aardige mensen zijn dat toch alle maal", dacht Marieke, „nie mand heeft een boze bui. Het is een feest om nooit te verge ten". Nauwelijks had Marieke dit gedacht of dominee Domme] stapte binnen. Deze man was dominee in een dorpje uit de buurt en stond bekend als erg nors en onvriendelijk. Ieder een was eigenlijk een beetje bang voor hem en de gasten weken dan ook allemaal ach teruit. De muzikanten hielden op met spelen en Marieke greep haar vader bij de arm. „O pap", fluisterde ze, „daar heb je die akelige man ook. Als hij het feest nu maar niet bederft". „Stil nu maar", suste haar vader en stapte op domi nee Dommel toe. Hij zei: „Zo zo, kom je gezellig meefees ten? Ik had je zo laat niet meer verwacht". Even was het stil. Toen sprak dominee Dom mel: „Ahaaaaa, dus zo ge draagt een dominee zich dus als hij een feest heeft. Wel wel, een fraaie boel". „Maar- maar.probeerde de va der van Marieke, maar hij kreeg van de andere dominee geen kans er een woord tus-sen te krijgen. „Niks geen gemaar, ik vind dat u zich schandelijk gedraagt". Dominee Dommel raapte zijn brilletje op dat van verontwaardiging van zijn neus was gevallen en foeterde weer verder: „Als u dan maar weet dat ik er werk van zal maken. Een dansende domi nee. Heb je ooit zo zout gege ten?" Alle gasten keken ver schrikt naar de woedende do minee. Wat kon die man zich kwaad maken. Toen stapte Willem naar voren. „Meneer Dommel", zei hij, „wilt u ons nu eerst eens even duidelijk maken waarom u zo kwaad bent?" „Wat, wat", stotterde de dominee, „wilt u nu ook nog beweren dat u niet weet waar het om gaat?". Do minee Dommel werd zo rood als een pas gepoetste appel en het leek wel alsof hij uit zijn vel zou springen. „Ik zal het u precies vertellen. In de boeken staat, dat een dominee nooit mag dansen, zelfs niet als zijn dochter trouwt. Het is een schande, een schande, als u maar weet dat ik het de raad vertel. Die zal u ontslaan. Ja- ja, een dansende dominee moet ontslagen worden, dat staat zo in de boeken. O, foei, wat een hitte". Met zijn zak doek veegde hij zijn voor hoofd af en Willem maakte van de gelegenheid gebruik om uit te roepen: „O, wat gemeen van u om onze brui loft om zo'n dansje te komen storen. U moest zich schamen, maar ik zal het u betaald zet ten. Wacht u nu maar een paar minuten voor u de raad gaat vragen onze dominee te onitslaan. Ik zal u wel eens wat laten zien!" En weg was Willem. Hij rende langs de wegen en sprong over sloten en prikkeldraad. Ondertussen stonden alle gasten een beetje beteuterd te Zo ziet Linda Bakker uit Terheyden de autovrije zondag: een bus vol mensen. kijken. Ze durfden ook niet te gaan dansen nu dominee Dom mel daar in het midden van de zaal zo boos stond te kij ken. „O, wat jammer van mijn feest", snikte Marieke, „en als ze u ontslaan vader, dan.- dan. „Stil nu maar", troostte haar vader, „volgens mij heeft Willem een oplos sing voor dit probleem, ik ge loof zelfs dat ik hem weer aan hoor komen". De dominee had het goed gehoord, want de deur vloog open en Willem stormde binnen. Hij droeg een dik zwart boek in zijn armen en hij riep: „Hoera, ik heb het!" Wat heb je?" snauwde dominee Dommel. „Stil en luister", zei Willem. Hij deed het boek open en las toen met heldere stem voor: „Artikel 85. Het is voor een dominee verboden om een pruik te dra gen want een dominee mag niet ijdel zijn. Draagt hij toch een pruik dan zal de raad hem ontslaan. Ziezo". Triomfante lijk keek Willem in het rond, maar niemand scheen hem te snappen. „Wat bedoel je, Wil-, lem?" vroeg Marieke ver baasd, „wat heeft een domi neespruik nu mat het dansen van mijn vader te maken?" „Snap je dat dan niet?" Wil lem lachte. „Het betekent dit", en meteen schoot Willem naar dominee Dommel toe en trok hem aan zijn haar. Iedereen dacht dat dit wel verschrikke lijk pijn zou doen, maar tot verbazing van iedereen stond dominee Dommel daar plotse ling met een kaal hoofd. Een róód kaal hoofd, want hij schaamde zich heel erg. „Zie je nou?" riep Willem, „domi nee Dommel moet zelf ontsla gen worden want hij draagt een pruik en dat is net zo erg als dansen met je dochter. Opeens begon iedereen te la chen. „Stilte, stilte", riep do minee Dom-mel, „ik wilde al leen maar zeggen dat ik die pruik alleen maar tegen de kou op heb", maar toen ieder een no.g harder begon te la- chen maakte hij dat hij weg kwam Nu kon hij de raad natuurlijk niet doorgeven dat de dominee met zijn dochter- had gedanst, want dan zou hel natuurlijk uitkomen dat hij zelf een pruik droeg. Al mopperend verdween do minee Dommel in het donker. In de versierde kamer van de boerderij was het feest weer losgebarsten. De muzikanten speelden de leukste melodie die ze kenden en iedereen danste vrolijk en opgelucht. Marieke hoste met Willem van het raam naar de deur en weer terug. Iedereen was blij dat het zo goed was afgelopen. De véfder van Marieke zat weer op zijn stoel te kijken naar de dansende feestelingen en hij schudde zijn grijze hoofd. „Nee, die moderne dan sen waren niets voor hem, evenmin als een heerlijke ou derwetse menuet, die zorgde maar voor moeilijkheden". Het feest ging door tot diep in de nacht, maar voor Marieke en Willem duurde het feest nog veel langer, want ze leefden nog lang en gelukkig. MARIJKE V. D. VEN De zesjarige Claudia Traas uit Heinkenszand houdt erg veel van dieren. Ze tekent ze j om ook graag. •III! Marijke v. d. Ven, een 2 meisje uit Breda heeft a een gegeven uit een oud verhaal van Betje J Wolff gebruikt voor a een heel leuk verhaal, dat jullie deze week in J p de, Kleine Stem vin- a den. H J Verder kregen we veel J B tekeningen en verhaal- tjes over de autovrije zondagen. We hebben H er jammergenoeg maar enkele kunnen plaat- J sen. De andere komen n misschien de volgende '-eer aan de beurt. J eindredactie rieja van aart eindredactie rieja van aart J ia al De meeste jongens en meisjes vinden zondagen zonder aulti eigenlijk best fijn. Ze kunnen nu tenminste rustig fietsen en rt! schaatsen. Hieronder volgen de ervaringen van een meisje, Aj ja, en een jongen, Fred. Eerst het verhaaltje van Anja. Anjia Voeten is een meisje van 13 jaar uit Z undent, dat graag zou corresponderen met. een ander meisje van 12 of 13 ja-ar. Anja zilt in de tweede klas van d-e h-uish-o-udsohool houdt van leien en speelt graag mat dieren. Haar adres is Stui-vezantsew-eg 35, Z-u-n- dert. Heerlijk toen ik zondagmor gen uit mijn raam keek en geen een auto zag rijden- Ik dacht fijn vandaag heerlijk gaan genieten van het heerlij ke weer en de mooie natuur zonder benzinestank. Nu wij hebben heerlijk ge noten om 12 uur stapte papa ma-ma en ik op de fiets eerst even naar d-e Luciastichitimg waar mii-jn oma die 83 is .ver pleegd wordt even gepraat met oma en nog wat oude rmens-en en toen heerlijk ri-chiting Lies- bos. We genoten al direct van allemaal vrolijke gezichten van mensen en kinderen die net als wij liepen te genieten. Nad-ait papa wat mooie kleu renfoto's ha-d genomen gingen we naar hotel De Boswachter iets fris gebruiken. Nadat wij d-e frisdrank oip hadden zijn wij mat een groep van onge veer 15 mensen onder ledin-g va-n een hele leuke boswachter een wandeling ga-a-n ma-ken hartstikke leuk en leerzaam was dat. I-k neb heel goed geluisterd w-at hij allemaal vertelde. Na afloop heeft papa weer een foto genomen. Ik sta er ook op met d-e boswachter. La-at er nog m-aar veel autolo ze zondagen ko-men d-an 1»! nen wi-j heerlijk genieten vj G-odis vrije natuur stank. Het is natuurlijk wel lij: zo'n autoloze zondag. V» sommigen wel, zoals de 1 ren, de oude mensen en 1 tuurlijk dieren. Maar anitl mensen vinden het niet fijn - dat zijn de directeuren fabrieken. Zo'i dag si»! ma-ar liefst 16 miljoen fl« öliie of benaine En dat is «1 nodd-g oo-k, want de Arabische landen (wa-a-r veel olie is) wil-f lein geen o-Ii-e uitvoeren- wel zul j-e zeggen, maar dn I voor een hoge prijs. Wat il I vi-nid van de autoloze zondag' I Tja, ik vin-d h-et natuurlijk well fijn, ge-en drukte meer en je I kunt heel goed rolischaatseaI zonder die auto's. Over rei-l schaatsen gesproken, de m»l te kinderen denken, dat e I helemaal geen -auto's meerrij-l den. En, gaa-n op de grolil rijkswegen rolschaatsen, Dsljl is natuurlijk helemaal foull Vergeet n-iet d-at er zo'n M| a-uto's nog rijden. Ik hoop, dall dii-e autoloze zondag no-g tall ma-g doorgaan, want het ii| to-oh erg fijn III (Van onze correspondent) WASHINGTON Vrienden van Richard Nixon zeggen: de wolven omsingelen de presi dent en ze hebben bloed ge proefd. Mijn vrienden zeggen dat Richard Nixon voor het einde van dit jaar zal zijn afge treden; een van hen, een der mandarijnen van het vak, is zelfs van mening dat Nixon zich in de Götterdammerung van Watergate van het leven zal beroven. In Camp David, waar de herfst nu luisterrijk regeert. Ik geloof dat de prognoses van een spoedig heengaan van pre sident Nixon meer gebaseerd zijn op wen-sen en daarop geënte hypothesen, dan op fei ten. Dit heeft me, niet zonder wrevel, in de positie gedron gen om in verhitte gesprekken over Nixons toekomst de rol van advocaat van de duivel te spelen. Daardoor is overigens mijn opvatting versterkt, dat we tot januari 1977 met Richard Nixon zullen moeten leven, tenzij voor die tijd de. onom stotelijke bewijzen van presi dentiële misdadigheid kunnen worden geleverd. We zijn nog niet zover. We leven in de bizarre toestand waarin de president als ver dachte het justitiële opsporings: werk onder controle heeft. Hij is al schuldig bevonden in het hof van de publieke opinie en men eist nu van hem dat hij de bewijsmiddelen voor zijn vonnis aandraagt. Natuurlijk behoeft men in dit opzicht niet op de medewer king van president Nixon te rekenen. Het ITT chandaal, het melkschandaal, Nixons mi nimale belastingbetalingen, de financiering van zijn huizen, de financiële manipulaties van zijn boezemvriend Bebe Rebo- zo en een rijk assortiment van andere verdenkingen kunnen nog niet worden vertaald in presidentiële misdadigheid. Hij is verdacht, maar zolang zijn schuld niet is bewezen is hij niet meer dan verdacht. Men kan een president niet het bos insturen op grond van verden-kin,gen. Waarom zou Nixon, die zijn onsch-uld zo hardnekkig staan de houdt aftreden omdat een goed deel van het volgens hem opgejutte volk dat eist? Als hij aan die eisen gehoor zou geven zou hij het president schap onderwerpen aan een emotioneel Volksreferendum. Zelfs als die eisen nu gerecht vaardigd zouden zijn zou nie mand kunnen garanderen dat in de toekomst het „Volks- empfinden" niet door duistere machten tegen het president schap in het geding zou kun nen worden gebracht. Gezegd wordt dat de president de steun van het volk heeft verloren en deswegen niet lan-ger doeltreffend kan rege ren. Daarbij wordt gewezen op de resultaten van de opinie peilingen: volgens Gallup is de populariteit van de presi dent tot beneden de 27 pro cent gezakt. Politieke klasse behoeft niet altijd synoniem te zijn met populariteit. Men is klaarblijkelijk verge ten dat Harry Trumans popu lariteit na zijn ontslag van ge neraal Douglas McArthur tot minder dan 23 procent was gedaald. En wat moeten we beginnen met een opiniepei ling waaruit blijkt dat de pre sidentiële politiek tot dictatuur leidt? Die peiling werd in 1936 genomen, toen Franklin Delano Roosevelt president was. Op het eerste gezicht is presi dent Nixon in de slag om een waarlijk onafhankelijke Wa- tergatevervolger nog lang niet aan het eind van zijn Latijn. De opvolger van Archibald Cox, Leon Jaworski, zegt on afhankelijker te zijn dan Cox ooit was. En wanneer hij ooit door Richard Nixon zou moe ten worden ontslagen, zal dat niet gebeuren zonder inspraak van de democratische en repu blikeinse leiders in het Con gres. Die „concessie" van Nixon is een wassen neus: het gaat °m de „inspraak" van acht man nen, vier democraten en vier republikeinen, waarbij een van de democraten, senator James Eastland van Mississip pi, tot Nixons beste vrienden in het Congres kan worden gerekend. Het is een feit dat 53 senato ren achter een wetsontwerp (S2611) staan dat voorziet in de aanwijzing van een volle dig van het Witte Huis vrij staande opvolger, maar de wet kan door Nixon met een veto worden getorpedeerd. En om dat veton ongedaan te maken is een meerderheid van twee derde van de stemmen nodig, een vrijwel onhaalbare kaart. De president wi] niet dat er door de Watergatevervolger wordt gevist in „presidentiële documenten". Hij heeft zijn doctrine van de onaanraak baarheid van die dossiers en enigszins beschadigd door, onder zware druk, enkele ge luidsbanden op te geven met de met de mededelin-g dat twee ervan nooit hebben be staan. Ondanks het feit dat het mys terie van de twee ontbrekende geluidsbanden de verdenkin gen tegen Nixon aanzienlijk hebben versterkt lijkt het moeilijk te bewijzen dat ze bestaan hebben. De slag om ander bewijsmateriaal is nog verre va-n beslist. Het hangt van de speurzin van Leon Jaworski en de toegan kelijkheid van presidentiële do. cumenten onzekere factoren af of er voldoende bewijzen tegen Nixon bijeengebracht kunnen worden. Er wordt door een commissie in het Huis van Afgevaardig den gezocht naar rechtsgron den voor een eventueel afzet tingsproces tegen president Nixon. Wat er nu gaande is is een soort gerechtelijke vooron derzoek. Welk geschut kan het Congres tegen de president in stelling brengen zonder dat het over onomstotelijk bewijsmateriaal beschikt? En wie garandeert dat de bewijzen nog in de kelders van het Witte Huis liggen? Het is bekend dat trouwe vazallen van Nixon bergen houtwol hebben ge maakt van belastende Water- gatedoeumemten. Misschien hebben zij een niet uitgesproken wens van de pre sident geïnterpreteerd, maar wie kan het bewijs leveren dat Nixon daartoe opdracht gaf? Het is in Nixons voordeel dat het Congres verdee-l-d is in de slag om een onafhankelijke Watergatevervolger, de toe gankelijkheid van presidentiële documenten en, uiteindelijk, over de vraag of Nixon moet verdwijnen of niet. Het Witte Huis kan één front maken en lijdt niet aan de gespleten heid die zo typerend is voor het Congres. Nixon heeft nog vrienden in het Kapitooi die hem door dik en dun willen steunen. Minder getrouwen zullen hem zoveel mogelijk proberen te sparen. En onder zijn politieke tegen standers vindt men velen die de natie graag het trauma van een afzettingsproces besparen, t, meer nu zulk een proces vrijwel zeker zal uit monden in winst voor Nixon omdat hij slechts met een meerderheid van tweederde van de stemmen in de senaat kan worden veroordeeld. In de eisen tot afzetting kan het Congres wel blaffen, maar nauwelijks bijten. Vandaar de smeekbeden om het vrijwillige aftreden van de president on der het motto: bespaar ons verder leed. Er is om het af treden van Nixon gevraagd als „een laatste vaderlandslieven de daad", omdat het volk geen langdurig afzettingsproces zou kunnen verdragen. Misschien zal het Congres, bij Nixons weigering zo vader landslievend te zijn, zelf op die grond en gezien de futili teit van zijn smeekbeden, van verdere vervolging van de president moeten gaan afzien. Een dreiging met afzetting is alleen maar doeltreffend als die dreiging resultaat kan op leveren in de vorm van de verwijdering van de president uit het Witte Huis. Nixon is nu tijd aan het winnen. Hij zal ongetwijfeld weer in de aanval gaan om aan de omsingeling van de wolven te ontsnappen. Hij is verdacht, maar zolang hij slechts verdacht is zal hij niet aftreden. Hij zal dat pas doen wanneer de bewijzen van zij,n schuld in handen zijn van zijn aanklagers. BERT VAN VELZEN (ADVERTENTIE) Yun kei 'iWeilonJseYoetixjl (Van onze correspondent) ROME Fascistische knok ploegen maken er de laatste tijd een gewoonte van om in Rome en andere, meer zuide lijk gelegen Italiaanse steden jongelui af te ranselen die er andere politieke denkbeelden op na houden, of die zich poli- tiekneutraal opstellen. De uiterst rechtse jongeren zijn vaak goed georganiseerd in militante groeperingen, die regelmatig op straat verschij nen om naar willekeur harde klappen uit de delen. In de afgelopen da-gen gingen zij massa-al op de vuist met tientallen leerlingen van twee middelbare scholen in Rome. De scholieren werden bij de ingang van hun school onver hoeds overvallen door de vechtlustige n-eo-fascisten. De politie heeft enkele malen hardhandig moeten ingrijpen om de vechtende jongeren te scheiden. De knokpartijen zijn iedere keer weer bijzonder ge vaarlijk. omdat ze kunnen uit lopen op enorme rellen, wan neer ook de inderhaast gemo biliseerde linkse groeperingen zich al even fanatiek in de strijd mengen. Bij de jongste vechtpartijen zijn diverse jongelui ernstig gewond geraakt. Een commis saris van politie werd dermate aan het gezicht gewond dat de artsen vrezen dat hij een van zijn ogen 7&1 moeten missen. Duizende Romeinse middelba re scholieren zijn de straat oogegaan om in massale, vreedzame betogingen te pro testeren tegen het toenemende, goed georganiseerde neo-fa- scvstische geweld "r> een aan tal middelbare scholen. Het neo-fascisme staat -r" menteel extra in de belaas-1 stelling in Italië, omdat er t1 Rome een proces loopt tei» enk-ele tientallen leden en aan hangers van de „nieuwe orde „In Italië is geen plaats vWl fascisme, ook niet voor «'-I neo-fascisme. Groepen als i nieuwe orde" zouden onïtt'1 wij ld buiten de wet moeten worden gesteld", aldus «1 openbare aanklager in zijn""] quisitoir. De activiteiten van de «i»1?'! we orde" waren vooral ger® tegen de politieke hoofdkwa tieren van de christen®»' era-ten en de communist®" partij. In de kantoren van de we orde" vond de politie f portretten van Hitler en M solini. Tijdens het eerste deel het proces kreeg de vers ging van de beklaagde» kens grote bijva-l van re[ sympathisanten die op "e blieke tribune zaten. In de gangen van net - rechtsgebouw klonken n< sche liederen en buiten - bouw kwam het meerma' tot vechtpartijtjes met j jongeren. „i Het is in Italië bij <J verboden om fascishsc» viteiten te bedr'jven. het verboden om de w (J sche partij op te rich I volgens de openbare aanbe,-e. is de ideologie van een ging als de „me?we.,,l,h de kern puur fascist dus ook verboden- j III Komende woensdag jj. verdediging aan het wo men. i jit de onduidelijkheid, b nen de popwereld, elk jaar weer ontstaat wt „eer de platenmaatsch; pijen zo vlak voor kerst sinterklaas de markt v proppen met nieuw ma riaal van hun bestverl pende artiesten en da naast nog eens hele pak ten nieuw talent lancert zijn dit jaar toch enkele di rleliike ontwikkelingen destilleren. In de eerste plaats is dat verhevigde belangstelling, nu ook in Nederland aan ontstaan is voor gütteridol als David Bowie, Brian Fer zijn Rocky Music en de daar verdwenen Eno. In d-e tweedie pda-aits valt bela-rageiteïïiinig op, dlie gr< aan de dag legg si-ek geworden po V-an zowel Bowie Ferry zün al elpees op ma-rkt verschenen, waarop klassiekers uiiit die 60-er jar John Lennom he< itn dez-elldie raohltir Fhdl Specttar „coveren" plannen a-n dit Met producer 0 Carlos Santana. hij een aaotal songs a-aai he opnemen van het Ooo eeh ba' by-type die op een John Len non sings o-lidiies album bom-ei te staan. In Amerika staat eei Dylan-album op uitkomen m-e oud materiaal - weliswaar vat Dylan zelf - uit die period! 1969-1970. OpyalJleoid zijn oveni'gens de activiteiten van de vroeger* Beatles. De belangsitetHing con centreert zich nu nog op de elpee van Ringo Star, die miert uit is. Naast vier eigen n/umi- mers bevat die pia-at ook com posities van onder meer Ran- (Van onze r.t.v.-redactie) HILVERSUM Tanchelijn is geen historisch stuk zoals Harry Mulisch zelf wat ironisch zegt over dit 15 jaar geleden door hem geschreven toneel- stak dat vandaag door de NOS via Nederland 1 van 21.15 tot uur wordt uitgezonden in een speciaal voor televisie aan gepaste bewerking. Flaaprtew|rkins is aHeszins ge slaagd. Zoals Mulisch zelf in UchtT°r$e, vooraf ons toe- het -j begrepen dat moeiimf mensen van onze tijd van ,1^ 18 ?m zich da situatie voor ts ?ai/de eeuw n°S reëel tiek H Siellen- De problema- wel in mensen zal echter weinij» p der eeuwen <Cm heorf?n„derd- z«n en twaalfde J Z1°h "een ei" DaaSf ,?euw ontwor- vliegtnioofi komen gewone die onög Ulden voor, scènes autowrakken schv°°thoop van de achten» sPelen, of tegen draglinl van een soort zonder dntP bouwterrein werkt U i ades storend steïketekri 3lleen de zeer handelt niV£m dit spel dat ketter in Jur ee.1? tragische kerkelijke strijd tegen de machten ?n wereldlijke het voortreffpi i5aarV00r' ook acteurs 5 f hike sPeI van de name acteurs m Zeehuis fT„ un?.me Jeerome van Ulsen (jS1 en Henk gen daar voo® Wachter) sPann?ng fe^kt een constante Ver deze „ii? kijker voorzo- seerd is in i "ans geïnteres- male amusem11661 dat het ncr' regie berust °Yers«jgt- D( M prank rf- GDlmitri Fren- kreeg beh'ah,10 beschikking rec-ri g?aalve over de beide tanda Van n.. "ver 'jok, Bernard zor-

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1973 | | pagina 18