Op de bruiloft van Marieke
DE MENUET EN DE PRUIK
Rolschaatsen en
fietsen op
autoloze zondag
Tijd werkt in Nixon's voordeel
TERREUR VAN
FASCISTISCHE
KNOKPLOEGEN
Tanc
f A'k
PRESIDENT TREEDT PAS AF BIJ BEWIJS MISDADIGHEID
Toneelstuk
tot t.v.-spel
kleine
stem
Plezier
Beteuterd
Verdacht
V olksreferendum
Opinie peilingen
Veto
Onzekere factoren
Rechtsgronden
Tijd
Gratis kopstuk bij
In Rome en Zuid-Italïé
Beatles
SPANNING
Woensdag 14 november 1973
1
Woensdag 14 november 19
"Ui,
Marieke, de dochter van de
dominee ging trouwen. Bijna
alle inwoners van het kleine
dorpje waren samengekomen
in de kerk. Terwijl de koster
op het orgel speelde trad het
bruidspaar naar voren. Marie
ke had een prachtige witte
zijden jurk aan met stroken
van kant en strikken van flu
weel. In haar rechterhand had
ze een boeket geurende rozen
en met haar linkerhand hield
ze de arm van Willem, haar
bruidegom, omklemd. Nadat
de dominee Marieke en Wil
lem tot man en vrouw had
verklaard gingen de dorpelin
gen terug naar hun akkers en
huizen. Het bruidspaar reed
met familie en kennissen naar
een prachtige boerderij waar
het feest gevierd zou wor
den.
Toen Marieke en Willem
binnenkwamen in de versierde
kamer begonnen alle mensen
luid te zingen van „lang zullen
ze leven" en bij het eind van
het lied hieven ze allemaal
hun glazen op, klikten ze te
gen elkaar en dronken de wijn
met kleine slokjes op de ge
zondheid van Marieke en Wil
lem. Het feest was begonnen.
Iedereen had een goed humeur
en alle gasten aten en dronken
zoveel als ze konden. Nu moet
je weten dat zo'n feest er
vroeger heel anders aan toe
ging als tegenwoordig. Er
kwamen jongleurs die op hun
handen gingen lopen en
clowns die de mensen lieten
lachen. Natuurlijk hadden ze
toen nog geen pick-up of radi-
o, nee, de hele dorpskapel zat
ln een hoek het feest met
vrolijke muziek op te luiste
ren. AJs het wat later werd
ging men dansen, -polka's, of
zomaar wat hossen.
Zo ging het ook op de brui
loft van Marieke en Willem.
Alle mensen hadden plezier en
niemand had er erg in dat het
eigenlijk al erg laat was. Puf
fend en hijgend plofte Marie
ke plotseling op een stoel
naast haar vader neer. „Gezel
lig, hè pap", zei ze. „Bedankt
hoor, voor dit mooie feest. Ik
geniet er zo van. Weet u met
wie ik gedanst heb?" „Nou",
vroeg de dominee, „met wie
dan?" „Met meester Does,
waar ik vroeger nog bij in de
klas zat". De dominee lachte.
„Zeg papske, zullen wij nu
eens dansen? vleide Marieke.
„U zit al de hele avond te
kijken, maar dansen doet u
niet". „Ach nee", antwoordde
de dominee, „die moderne
dansen zijn immers niets voor
mij, en mijn oude benen wil
len ook zo best niet meer. Als
er nu eens een menuet ge
danst werd, zo'n rustige sier
lijke dans. ..ja, dan zou ik het
misschien nog wel aandurven.
Maar zo'n moderne dans is
niets meer voor een oud man
als ik". „Hè, u bent nog hele
maal niet oud", zei Marieke,
„maar ik ga de muziekkapel
vragen of ze een menuet wil
len spelen en dan gaat u met
mij dansen want dat heeft u
beloofd". Het meisje rende al
we,g en de vader schudde zijn
grijze hoofd. Ja hoor, ze had
het voor elkaar. Daar klonken
de eerste tonen van de menu
et. Marieke nam haar vader
bij de hand en trok hem tot
midden op de dansvloer. De
gasten weken stuk voor stuk
terug en bleven in een grote
kring rond de dominee en zijn
dochter staan. De dominee be
gon er warempel plezier in te
krijgen. Hij neuriede mee:
pom pom pom.De gasten
lachten en moedigden de do
minee aan. „Wat een aardige
mensen zijn dat toch alle
maal", dacht Marieke, „nie
mand heeft een boze bui. Het
is een feest om nooit te verge
ten".
Nauwelijks had Marieke dit
gedacht of dominee Domme]
stapte binnen. Deze man was
dominee in een dorpje uit de
buurt en stond bekend als erg
nors en onvriendelijk. Ieder
een was eigenlijk een beetje
bang voor hem en de gasten
weken dan ook allemaal ach
teruit. De muzikanten hielden
op met spelen en Marieke
greep haar vader bij de arm.
„O pap", fluisterde ze, „daar
heb je die akelige man ook.
Als hij het feest nu maar niet
bederft". „Stil nu maar", suste
haar vader en stapte op domi
nee Dommel toe. Hij zei: „Zo
zo, kom je gezellig meefees
ten? Ik had je zo laat niet
meer verwacht". Even was het
stil. Toen sprak dominee Dom
mel: „Ahaaaaa, dus zo ge
draagt een dominee zich dus
als hij een feest heeft. Wel
wel, een fraaie boel". „Maar-
maar.probeerde de va
der van Marieke, maar hij
kreeg van de andere dominee
geen kans er een woord tus-sen
te krijgen. „Niks geen gemaar,
ik vind dat u zich schandelijk
gedraagt". Dominee Dommel
raapte zijn brilletje op dat van
verontwaardiging van zijn
neus was gevallen en foeterde
weer verder: „Als u dan maar
weet dat ik er werk van zal
maken. Een dansende domi
nee. Heb je ooit zo zout gege
ten?" Alle gasten keken ver
schrikt naar de woedende do
minee. Wat kon die man zich
kwaad maken. Toen stapte
Willem naar voren.
„Meneer Dommel", zei hij,
„wilt u ons nu eerst eens even
duidelijk maken waarom u zo
kwaad bent?" „Wat, wat",
stotterde de dominee, „wilt u
nu ook nog beweren dat u niet
weet waar het om gaat?". Do
minee Dommel werd zo rood
als een pas gepoetste appel en
het leek wel alsof hij uit zijn
vel zou springen. „Ik zal het u
precies vertellen. In de boeken
staat, dat een dominee nooit
mag dansen, zelfs niet als zijn
dochter trouwt. Het is een
schande, een schande, als u
maar weet dat ik het de raad
vertel. Die zal u ontslaan. Ja-
ja, een dansende dominee
moet ontslagen worden, dat
staat zo in de boeken. O, foei,
wat een hitte". Met zijn zak
doek veegde hij zijn voor
hoofd af en Willem maakte
van de gelegenheid gebruik
om uit te roepen: „O, wat
gemeen van u om onze brui
loft om zo'n dansje te komen
storen. U moest zich schamen,
maar ik zal het u betaald zet
ten. Wacht u nu maar een
paar minuten voor u de raad
gaat vragen onze dominee te
onitslaan. Ik zal u wel eens
wat laten zien!" En weg was
Willem. Hij rende langs de
wegen en sprong over sloten
en prikkeldraad.
Ondertussen stonden alle
gasten een beetje beteuterd te
Zo ziet Linda Bakker uit Terheyden de autovrije zondag: een bus vol mensen.
kijken. Ze durfden ook niet te
gaan dansen nu dominee Dom
mel daar in het midden van
de zaal zo boos stond te kij
ken. „O, wat jammer van mijn
feest", snikte Marieke, „en als
ze u ontslaan vader, dan.-
dan. „Stil nu maar",
troostte haar vader, „volgens
mij heeft Willem een oplos
sing voor dit probleem, ik ge
loof zelfs dat ik hem weer aan
hoor komen". De dominee had
het goed gehoord, want de
deur vloog open en Willem
stormde binnen. Hij droeg een
dik zwart boek in zijn armen
en hij riep: „Hoera, ik heb
het!" Wat heb je?" snauwde
dominee Dommel. „Stil en
luister", zei Willem. Hij deed
het boek open en las toen met
heldere stem voor: „Artikel
85. Het is voor een dominee
verboden om een pruik te dra
gen want een dominee mag
niet ijdel zijn. Draagt hij toch
een pruik dan zal de raad hem
ontslaan. Ziezo". Triomfante
lijk keek Willem in het rond,
maar niemand scheen hem te
snappen. „Wat bedoel je, Wil-,
lem?" vroeg Marieke ver
baasd, „wat heeft een domi
neespruik nu mat het dansen
van mijn vader te maken?"
„Snap je dat dan niet?" Wil
lem lachte. „Het betekent dit",
en meteen schoot Willem naar
dominee Dommel toe en trok
hem aan zijn haar. Iedereen
dacht dat dit wel verschrikke
lijk pijn zou doen, maar tot
verbazing van iedereen stond
dominee Dommel daar plotse
ling met een kaal hoofd. Een
róód kaal hoofd, want hij
schaamde zich heel erg. „Zie
je nou?" riep Willem, „domi
nee Dommel moet zelf ontsla
gen worden want hij draagt
een pruik en dat is net zo erg
als dansen met je dochter.
Opeens begon iedereen te la
chen. „Stilte, stilte", riep do
minee Dom-mel, „ik wilde al
leen maar zeggen dat ik die
pruik alleen maar tegen de
kou op heb", maar toen ieder
een no.g harder begon te la-
chen maakte hij dat hij weg
kwam Nu kon hij de raad
natuurlijk niet doorgeven dat
de dominee met zijn dochter-
had gedanst, want dan zou hel
natuurlijk uitkomen dat hij
zelf een pruik droeg.
Al mopperend verdween do
minee Dommel in het donker.
In de versierde kamer van de
boerderij was het feest weer
losgebarsten. De muzikanten
speelden de leukste melodie
die ze kenden en iedereen
danste vrolijk en opgelucht.
Marieke hoste met Willem van
het raam naar de deur en
weer terug. Iedereen was blij
dat het zo goed was afgelopen.
De véfder van Marieke zat
weer op zijn stoel te kijken
naar de dansende feestelingen
en hij schudde zijn grijze
hoofd. „Nee, die moderne dan
sen waren niets voor hem,
evenmin als een heerlijke ou
derwetse menuet, die zorgde
maar voor moeilijkheden". Het
feest ging door tot diep in de
nacht, maar voor Marieke en
Willem duurde het feest nog
veel langer, want ze leefden
nog lang en gelukkig.
MARIJKE V. D. VEN
De zesjarige Claudia Traas uit Heinkenszand houdt erg veel van dieren. Ze tekent ze j
om ook graag.
•III!
Marijke v. d. Ven, een
2 meisje uit Breda heeft a
een gegeven uit een
oud verhaal van Betje
J Wolff gebruikt voor a
een heel leuk verhaal,
dat jullie deze week in J
p de, Kleine Stem vin- a
den. H
J Verder kregen we veel J
B tekeningen en verhaal-
tjes over de autovrije
zondagen. We hebben
H er jammergenoeg maar
enkele kunnen plaat-
J sen. De andere komen
n misschien de volgende
'-eer aan de beurt.
J eindredactie
rieja van aart
eindredactie
rieja van aart J
ia al
De meeste jongens en meisjes vinden zondagen zonder aulti
eigenlijk best fijn. Ze kunnen nu tenminste rustig fietsen en rt!
schaatsen. Hieronder volgen de ervaringen van een meisje, Aj
ja, en een jongen, Fred. Eerst het verhaaltje van Anja.
Anjia Voeten is een meisje
van 13 jaar uit Z undent, dat
graag zou corresponderen met.
een ander meisje van 12 of 13
ja-ar. Anja zilt in de tweede
klas van d-e h-uish-o-udsohool
houdt van leien en speelt
graag mat dieren. Haar adres
is Stui-vezantsew-eg 35, Z-u-n-
dert.
Heerlijk toen ik zondagmor
gen uit mijn raam keek en
geen een auto zag rijden- Ik
dacht fijn vandaag heerlijk
gaan genieten van het heerlij
ke weer en de mooie natuur
zonder benzinestank.
Nu wij hebben heerlijk ge
noten om 12 uur stapte papa
ma-ma en ik op de fiets eerst
even naar d-e Luciastichitimg
waar mii-jn oma die 83 is .ver
pleegd wordt even gepraat met
oma en nog wat oude rmens-en
en toen heerlijk ri-chiting Lies-
bos.
We genoten al direct van
allemaal vrolijke gezichten
van mensen en kinderen die
net als wij liepen te genieten.
Nad-ait papa wat mooie kleu
renfoto's ha-d genomen gingen
we naar hotel De Boswachter
iets fris gebruiken. Nadat wij
d-e frisdrank oip hadden zijn
wij mat een groep van onge
veer 15 mensen onder ledin-g
va-n een hele leuke boswachter
een wandeling ga-a-n ma-ken
hartstikke leuk en leerzaam
was dat. I-k neb heel goed
geluisterd w-at hij allemaal
vertelde. Na afloop heeft papa
weer een foto genomen. Ik sta
er ook op met d-e boswachter.
La-at er nog m-aar veel autolo
ze zondagen ko-men d-an 1»!
nen wi-j heerlijk genieten vj
G-odis vrije natuur
stank.
Het is natuurlijk wel lij:
zo'n autoloze zondag. V»
sommigen wel, zoals de 1
ren, de oude mensen en 1
tuurlijk dieren. Maar anitl
mensen vinden het niet fijn -
dat zijn de directeuren
fabrieken.
Zo'i
dag si»!
ma-ar liefst 16 miljoen fl«
öliie of benaine En dat is «1
nodd-g oo-k, want de Arabische
landen (wa-a-r veel olie is) wil-f
lein geen o-Ii-e uitvoeren-
wel zul j-e zeggen, maar dn I
voor een hoge prijs. Wat il I
vi-nid van de autoloze zondag' I
Tja, ik vin-d h-et natuurlijk well
fijn, ge-en drukte meer en je I
kunt heel goed rolischaatseaI
zonder die auto's. Over rei-l
schaatsen gesproken, de m»l
te kinderen denken, dat e I
helemaal geen -auto's meerrij-l
den. En, gaa-n op de grolil
rijkswegen rolschaatsen, Dsljl
is natuurlijk helemaal foull
Vergeet n-iet d-at er zo'n M|
a-uto's nog rijden. Ik hoop, dall
dii-e autoloze zondag no-g tall
ma-g doorgaan, want het ii|
to-oh erg fijn
III
(Van onze correspondent)
WASHINGTON Vrienden
van Richard Nixon zeggen: de
wolven omsingelen de presi
dent en ze hebben bloed ge
proefd. Mijn vrienden zeggen
dat Richard Nixon voor het
einde van dit jaar zal zijn afge
treden; een van hen, een der
mandarijnen van het vak, is
zelfs van mening dat Nixon
zich in de Götterdammerung
van Watergate van het leven
zal beroven. In Camp David,
waar de herfst nu luisterrijk
regeert.
Ik geloof dat de prognoses van
een spoedig heengaan van pre
sident Nixon meer gebaseerd
zijn op wen-sen en daarop
geënte hypothesen, dan op fei
ten. Dit heeft me, niet zonder
wrevel, in de positie gedron
gen om in verhitte gesprekken
over Nixons toekomst de rol
van advocaat van de duivel te
spelen.
Daardoor is overigens mijn
opvatting versterkt, dat we tot
januari 1977 met Richard
Nixon zullen moeten leven,
tenzij voor die tijd de. onom
stotelijke bewijzen van presi
dentiële misdadigheid kunnen
worden geleverd.
We zijn nog niet zover. We
leven in de bizarre toestand
waarin de president als ver
dachte het justitiële opsporings:
werk onder controle heeft. Hij
is al schuldig bevonden in het
hof van de publieke opinie en
men eist nu van hem dat hij
de bewijsmiddelen voor zijn
vonnis aandraagt.
Natuurlijk behoeft men in dit
opzicht niet op de medewer
king van president Nixon te
rekenen. Het ITT chandaal,
het melkschandaal, Nixons mi
nimale belastingbetalingen, de
financiering van zijn huizen,
de financiële manipulaties van
zijn boezemvriend Bebe Rebo-
zo en een rijk assortiment van
andere verdenkingen kunnen
nog niet worden vertaald in
presidentiële misdadigheid.
Hij is verdacht, maar zolang
zijn schuld niet is bewezen is
hij niet meer dan verdacht.
Men kan een president niet
het bos insturen op grond van
verden-kin,gen.
Waarom zou Nixon, die zijn
onsch-uld zo hardnekkig staan
de houdt aftreden omdat een
goed deel van het volgens hem
opgejutte volk dat eist? Als
hij aan die eisen gehoor zou
geven zou hij het president
schap onderwerpen aan een
emotioneel Volksreferendum.
Zelfs als die eisen nu gerecht
vaardigd zouden zijn zou nie
mand kunnen garanderen dat
in de toekomst het „Volks-
empfinden" niet door duistere
machten tegen het president
schap in het geding zou kun
nen worden gebracht.
Gezegd wordt dat de president
de steun van het volk heeft
verloren en deswegen niet
lan-ger doeltreffend kan rege
ren. Daarbij wordt gewezen op
de resultaten van de opinie
peilingen: volgens Gallup is
de populariteit van de presi
dent tot beneden de 27 pro
cent gezakt. Politieke klasse
behoeft niet altijd synoniem te
zijn met populariteit.
Men is klaarblijkelijk verge
ten dat Harry Trumans popu
lariteit na zijn ontslag van ge
neraal Douglas McArthur tot
minder dan 23 procent was
gedaald. En wat moeten we
beginnen met een opiniepei
ling waaruit blijkt dat de pre
sidentiële politiek tot dictatuur
leidt? Die peiling werd in
1936 genomen, toen Franklin
Delano Roosevelt president
was.
Op het eerste gezicht is presi
dent Nixon in de slag om een
waarlijk onafhankelijke Wa-
tergatevervolger nog lang niet
aan het eind van zijn Latijn.
De opvolger van Archibald
Cox, Leon Jaworski, zegt on
afhankelijker te zijn dan Cox
ooit was. En wanneer hij ooit
door Richard Nixon zou moe
ten worden ontslagen, zal dat
niet gebeuren zonder inspraak
van de democratische en repu
blikeinse leiders in het Con
gres.
Die „concessie" van Nixon is
een wassen neus: het gaat °m
de „inspraak" van acht man
nen, vier democraten en vier
republikeinen, waarbij een
van de democraten, senator
James Eastland van Mississip
pi, tot Nixons beste vrienden
in het Congres kan worden
gerekend.
Het is een feit dat 53 senato
ren achter een wetsontwerp
(S2611) staan dat voorziet in
de aanwijzing van een volle
dig van het Witte Huis vrij
staande opvolger, maar de wet
kan door Nixon met een veto
worden getorpedeerd. En om
dat veton ongedaan te maken
is een meerderheid van twee
derde van de stemmen nodig,
een vrijwel onhaalbare kaart.
De president wi] niet dat er
door de Watergatevervolger
wordt gevist in „presidentiële
documenten". Hij heeft zijn
doctrine van de onaanraak
baarheid van die dossiers
en enigszins beschadigd door,
onder zware druk, enkele ge
luidsbanden op te geven met
de met de mededelin-g dat
twee ervan nooit hebben be
staan.
Ondanks het feit dat het mys
terie van de twee ontbrekende
geluidsbanden de verdenkin
gen tegen Nixon aanzienlijk
hebben versterkt lijkt het
moeilijk te bewijzen dat ze
bestaan hebben. De slag om
ander bewijsmateriaal is nog
verre va-n beslist.
Het hangt van de speurzin van
Leon Jaworski en de toegan
kelijkheid van presidentiële do.
cumenten onzekere factoren
af of er voldoende bewijzen
tegen Nixon bijeengebracht
kunnen worden.
Er wordt door een commissie
in het Huis van Afgevaardig
den gezocht naar rechtsgron
den voor een eventueel afzet
tingsproces tegen president
Nixon. Wat er nu gaande is is
een soort gerechtelijke vooron
derzoek.
Welk geschut kan het Congres
tegen de president in stelling
brengen zonder dat het over
onomstotelijk bewijsmateriaal
beschikt? En wie garandeert
dat de bewijzen nog in de
kelders van het Witte Huis
liggen? Het is bekend dat
trouwe vazallen van Nixon
bergen houtwol hebben ge
maakt van belastende Water-
gatedoeumemten.
Misschien hebben zij een niet
uitgesproken wens van de pre
sident geïnterpreteerd, maar
wie kan het bewijs leveren
dat Nixon daartoe opdracht
gaf?
Het is in Nixons voordeel dat
het Congres verdee-l-d is in de
slag om een onafhankelijke
Watergatevervolger, de toe
gankelijkheid van presidentiële
documenten en, uiteindelijk,
over de vraag of Nixon moet
verdwijnen of niet. Het Witte
Huis kan één front maken en
lijdt niet aan de gespleten
heid die zo typerend is voor
het Congres.
Nixon heeft nog vrienden in
het Kapitooi die hem door dik
en dun willen steunen. Minder
getrouwen zullen hem zoveel
mogelijk proberen te sparen.
En onder zijn politieke tegen
standers vindt men velen die
de natie graag het trauma van
een afzettingsproces besparen,
t, meer nu zulk een
proces vrijwel zeker zal uit
monden in winst voor Nixon
omdat hij slechts met een
meerderheid van tweederde
van de stemmen in de senaat
kan worden veroordeeld.
In de eisen tot afzetting kan
het Congres wel blaffen, maar
nauwelijks bijten. Vandaar de
smeekbeden om het vrijwillige
aftreden van de president on
der het motto: bespaar ons
verder leed. Er is om het af
treden van Nixon gevraagd als
„een laatste vaderlandslieven
de daad", omdat het volk geen
langdurig afzettingsproces zou
kunnen verdragen.
Misschien zal het Congres, bij
Nixons weigering zo vader
landslievend te zijn, zelf op
die grond en gezien de futili
teit van zijn smeekbeden, van
verdere vervolging van de
president moeten gaan afzien.
Een dreiging met afzetting is
alleen maar doeltreffend als
die dreiging resultaat kan op
leveren in de vorm van de
verwijdering van de president
uit het Witte Huis. Nixon is
nu tijd aan het winnen.
Hij zal ongetwijfeld weer in
de aanval gaan om aan de
omsingeling van de wolven te
ontsnappen.
Hij is verdacht, maar zolang
hij slechts verdacht is zal hij
niet aftreden. Hij zal dat pas
doen wanneer de bewijzen
van zij,n schuld in handen zijn
van zijn aanklagers.
BERT VAN VELZEN
(ADVERTENTIE)
Yun kei 'iWeilonJseYoetixjl
(Van onze correspondent)
ROME Fascistische knok
ploegen maken er de laatste
tijd een gewoonte van om in
Rome en andere, meer zuide
lijk gelegen Italiaanse steden
jongelui af te ranselen die er
andere politieke denkbeelden
op na houden, of die zich poli-
tiekneutraal opstellen.
De uiterst rechtse jongeren
zijn vaak goed georganiseerd
in militante groeperingen, die
regelmatig op straat verschij
nen om naar willekeur harde
klappen uit de delen.
In de afgelopen da-gen gingen
zij massa-al op de vuist met
tientallen leerlingen van twee
middelbare scholen in Rome.
De scholieren werden bij de
ingang van hun school onver
hoeds overvallen door de
vechtlustige n-eo-fascisten.
De politie heeft enkele malen
hardhandig moeten ingrijpen
om de vechtende jongeren te
scheiden. De knokpartijen zijn
iedere keer weer bijzonder ge
vaarlijk. omdat ze kunnen uit
lopen op enorme rellen, wan
neer ook de inderhaast gemo
biliseerde linkse groeperingen
zich al even fanatiek in de
strijd mengen.
Bij de jongste vechtpartijen
zijn diverse jongelui ernstig
gewond geraakt. Een commis
saris van politie werd dermate
aan het gezicht gewond dat de
artsen vrezen dat hij een van
zijn ogen 7&1 moeten missen.
Duizende Romeinse middelba
re scholieren zijn de straat
oogegaan om in massale,
vreedzame betogingen te pro
testeren tegen het toenemende,
goed georganiseerde neo-fa-
scvstische geweld "r> een aan
tal middelbare scholen.
Het neo-fascisme staat -r"
menteel extra in de belaas-1
stelling in Italië, omdat er t1
Rome een proces loopt tei»
enk-ele tientallen leden en aan
hangers van de „nieuwe orde
„In Italië is geen plaats vWl
fascisme, ook niet voor «'-I
neo-fascisme. Groepen als i
nieuwe orde" zouden onïtt'1
wij ld buiten de wet moeten
worden gesteld", aldus «1
openbare aanklager in zijn""]
quisitoir.
De activiteiten van de «i»1?'!
we orde" waren vooral ger®
tegen de politieke hoofdkwa
tieren van de christen®»'
era-ten en de communist®"
partij.
In de kantoren van de
we orde" vond de politie f
portretten van Hitler en M
solini.
Tijdens het eerste deel
het proces kreeg de vers
ging van de beklaagde»
kens grote bijva-l van re[
sympathisanten die op "e
blieke tribune zaten.
In de gangen van net -
rechtsgebouw klonken n<
sche liederen en buiten -
bouw kwam het meerma'
tot vechtpartijtjes met j
jongeren. „i
Het is in Italië bij <J
verboden om fascishsc»
viteiten te bedr'jven.
het verboden om de w (J
sche partij op te rich I
volgens de openbare aanbe,-e.
is de ideologie van een
ging als de „me?we.,,l,h
de kern puur fascist
dus ook verboden- j III
Komende woensdag jj.
verdediging aan het wo
men.
i jit de onduidelijkheid, b
nen de popwereld,
elk jaar weer ontstaat wt
„eer de platenmaatsch;
pijen zo vlak voor kerst
sinterklaas de markt v
proppen met nieuw ma
riaal van hun bestverl
pende artiesten en da
naast nog eens hele pak
ten nieuw talent lancert
zijn dit jaar toch enkele di
rleliike ontwikkelingen
destilleren.
In de eerste plaats is dat
verhevigde belangstelling,
nu ook in Nederland aan
ontstaan is voor gütteridol
als David Bowie, Brian Fer
zijn Rocky Music en de daar
verdwenen Eno.
In d-e tweedie pda-aits valt
bela-rageiteïïiinig op, dlie gr<
aan de dag legg
si-ek geworden po
V-an zowel Bowie
Ferry zün al elpees op
ma-rkt verschenen, waarop
klassiekers uiiit die 60-er jar
John Lennom he<
itn dez-elldie raohltir
Fhdl Specttar
„coveren"
plannen a-n dit
Met producer
0 Carlos Santana.
hij een aaotal songs a-aai he
opnemen van het Ooo eeh ba'
by-type die op een John Len
non sings o-lidiies album bom-ei
te staan. In Amerika staat eei
Dylan-album op uitkomen m-e
oud materiaal - weliswaar vat
Dylan zelf - uit die period!
1969-1970.
OpyalJleoid zijn oveni'gens de
activiteiten van de vroeger*
Beatles. De belangsitetHing con
centreert zich nu nog op de
elpee van Ringo Star, die miert
uit is. Naast vier eigen n/umi-
mers bevat die pia-at ook com
posities van onder meer Ran-
(Van onze r.t.v.-redactie)
HILVERSUM Tanchelijn
is geen historisch stuk zoals
Harry Mulisch zelf wat ironisch
zegt over dit 15 jaar geleden
door hem geschreven toneel-
stak dat vandaag door de NOS
via Nederland 1 van 21.15 tot
uur wordt uitgezonden in
een speciaal voor televisie aan
gepaste bewerking.
Flaaprtew|rkins is aHeszins ge
slaagd. Zoals Mulisch zelf in
UchtT°r$e, vooraf ons toe-
het -j begrepen dat
moeiimf mensen van onze tijd
van ,1^ 18 ?m zich da situatie
voor ts ?ai/de eeuw n°S reëel
tiek H Siellen- De problema-
wel in mensen zal echter
weinij» p der eeuwen
<Cm heorf?n„derd- z«n en
twaalfde J Z1°h "een ei"
DaaSf ,?euw ontwor-
vliegtnioofi komen gewone
die onög Ulden voor, scènes
autowrakken schv°°thoop van
de achten» sPelen, of tegen
draglinl van een soort
zonder dntP bouwterrein
werkt U i ades storend
steïketekri 3lleen de zeer
handelt niV£m dit spel dat
ketter in Jur ee.1? tragische
kerkelijke strijd tegen de
machten ?n wereldlijke
het voortreffpi i5aarV00r' ook
acteurs 5 f hike sPeI van de
name
acteurs m
Zeehuis fT„ un?.me Jeerome
van Ulsen (jS1 en Henk
gen daar voo® Wachter)
sPann?ng fe^kt een constante
Ver deze „ii? kijker voorzo-
seerd is in i "ans geïnteres-
male amusem11661 dat het ncr'
regie berust °Yers«jgt- D(
M prank rf- GDlmitri Fren-
kreeg beh'ah,10 beschikking
rec-ri g?aalve over de beide
tanda Van n.. "ver
'jok, Bernard
zor-