Vluchtelinj
Invloedsmachine
draaide
op volle toeren
Nederland
verdubbelt
hulp aan
Palestijnen
„Liefde kostte
bijna 2 ton
HUISHOUDELIJKE APPARATEN
BESPAREN ERG WEINIG TIJD
Compn
JAPPÜ
DIJK
DE Pi
Hoe kunt u de deurwaarder van uw
deur afhouden?
Laat de Amro Bank het
maar opknappen!
Extra wedstrijd
Oostenrijk-
Zweden in
Gelsenkirchen
binnenland
buitenland
wmmmhhh
WASHINGTON - Op de voorlaatste dag van oktober onthulde de New York Times dat president Nixon in 1971 ex-minister van
Justitie Richard Kleindienst bevel gaf de anti-trust-oorlog tegen ITT te beëindigen.
Het nieuws zou uit de koker van Archibald Cox zijn gekomen, die dat zeer wel mogelijk achtte en zijn loslippigheid in het gezel
schap van de senatoren Edward Kennedy en Birch Bayh betreurde. Het Witte Huis was woedend. Maar het spook van het ITT-schan-
daal, dat twee jaar geleden definitief leek te zijn begraven, stond weer in volle afzichtelijkheid voor de deur van het Witte Huis.
Zo begint onze Amerikaanse correspondent Bert van Velzen zijn tweede en laatste artikel over het wereldconcern International
Telephone and Telegraph Corporation.
*jMÏ-
Gevaar
Te hulp
Moeder Beard
Houtwol
Vakbonden zoeken
oplossing
voor Peiger
Erfdeel
Bijbel
Politie
Beloften
Bloed
...1*1
Dinsdag 13 november 1973
1973
ITT: STAAT IN VELE STATEN
-Vv
DOOR! GREET BUCHNEj'
Er rezen onmiddellijk be
schuldigingen van meineed
aan het adres van Richard
Kleindienst, die tijdens een
verhoor onder ede voor de
senaatscommissie van justi
tie had verkaard dat de
president bij hem niet ten
gunste van ITT had geïn
tervenieerd.
Het Witte Huis liet weten dat
het niets kwaads kon zien in
de omvang van ondernemingen.
Senatoren als Robert Byrd van
Virginia en Birch Bayh van In
diana riepen om een herope
ning van het ITT-onderzoek. De
indruk bestaat dat de Nixon-
regering in de oorlog tegen ITT
capituleerde en dat „de soe
vereine staat ITT" de slag won,
tegen betaling van 400.000 dol
lar, waarmee een goed stuk
van de republikeinse conventie
zou worden gefinancierd.
Wat zich tussen de Nixonrege-
ring en ITT tijdens de anti
trust-actie heeft afgespeeld is
nog verre van duidelijk. In
„The Sovereign State of ITT"
(Stein Day, New York)
schrijft Anthony Sampson dat
er innige contacten zijn ge
weest.
.rTTTrrr,„/„//,,..
VS \fr 'ï«Sf
MMhmmi VS m Altafc W val tot#»
«L.» -kW*xIllZJ' 'Mr// -* v
-"T' -vz-Ïa:' x.
wuseii «vRr
i fritcr-
F»?
dracht had gegeven in het oog
te houden dat niet alle „big
business" slecht is. Geneen
sprak tweemaal met ex-minis-
ter van Handel Maurice Stans,
met minister van landbouw
Earl Butz en de voorzitter van
Nixons economische advies
raad, Paul McCracken.
Terwijl „trusbuster" McLaren
zijn geschut tegen ITT in stel
ling bracht stelde John Mit
chell ITT-tzaar Harold Sidney
Geneen gerust met de mede
deling dat Nixon niet tegen
fusies was en dat hij met
McLaren zou spreken. John
Connally, de voormalige demo
craat die Nixon in zijn Water-
gate-ellende te hulp schoot,
oreerde over de noodzaak de
antitrustwetgeving binnenste
buiten te keren, zodat de rege
ring niet langer antagonistisch
tegen de business giganten zou
behoeven op te treden.
Geneer® public relationsman,
Ned Gerrity, sprak met Spiro
Agnew. Geneen himself ont
moette John Ehrlichman en
Charles Colson op het Witte
Huis, waar Ehrlichman en Col
son hem zeiden dat Nixon het
ministerie van justitie op-
Niemand weet precies wat er
in die ontmoetingen is gezegd
of beloofd. Feit is echter dat
de slag die door McLaren te
gen ITT werd begonnen plot
seling werd gestaakt. Toen
Nixon nog maar net in het
Witte Huis zat leek het er op
dat het ministerie van justitie,
toen onder bevel van John
Mitchell, de „trustbusters" als
hellehonden op kolossen als
ITT zou gaan loslaten. In juni
1969 sprak Mitchell zich voor
de orde van advocaten in Sa
vannah in de staat Georgia
duidelijk uit over de zorg
in regeringskringen over de
enorme concentratie in het
Amerikaanse bedrijfsleven.
„Het gevaar dat de supercon
centratie oplevert voor onze
economische, politieke en
maatschappijstructuur kan niet
worden overschat" zei Mit- A Ir KOOVfl
chell. Hij dreigde met harde
maatregelen.
Mitchell benoemde Richard
McLaren tot veldheer in de
slag tegen de ongetemd
graaiende commerciële reuzen
McLaren had zich al jaren ge
specialiseerd in de verdedi
ging van grote ondernemingen
in anti-trustprocessen. Hij was
de vos, die het kippenhok zou
gaan bewaken -en de Ameri
kaanse politieke geschiedenis
is vol voorbeelden van vossen
die, eenmaal gerecruteerd voor
de goede zaak, hun werk met
de ijver van enthousiaste be
keerlingen doen. Joseph Ken
nedy is daar een goed voor
beeld van: na zijn fortuin te
hebben gemaakt in niet altijd
even frisse beursspeculaties
trad hij in dienst van Franklin
Delano Roosevelt om aan on
gure beurspraktijken met re
delijk succes een einde te ma
ken.
Richard McLaren begon en
thousiast met een actie tegen
ITT, dat' juist de Hartford In
surance Company had gekocht
en daardoor een van de groot
ste levensverzekeringsmaat
schappijen ter wereld was ge
worden, had kort daarvoor ook
de hand weten te leggen op
„Canteen", het grootste diep-
vriesvoedsel-bedrijf in de Ver
enigde Staten.
Het is nu duidelijk dat ITT
druk bezig was het Witte Huis
te bewerken toen McLaren
zijn geschut begon af te vu
ren. ITT kwam met compro
misvoorstellen voor de dag:
het bedrijf zou „Canteen" en
een paar kleinere bedrijven
loslaten als het de Hartford
Insurance Company mocht
houden. McLaren hield het
been stijf; hij wilde de slag
voortzetten tot voor het hoog
ste Amerikaanse rechtscollege.
Als een donderslag bij heldere
hemel kwam in juli 1971 het
bericht dat de regering en ITT
tot een akkoord waren geko
men. Dat akkoord was een
overwinning voor ITT en een
capitulatie van McLaren; het
ITT-compromis werd geaccep
teerd met de verdere bepaling
dat ITT zonder voorafgaande
toestemming niet zou fuseren
met bedrijven waarin meer
dan 100 miljoen per jaar om
gaat. Trustbuster Richard
McLaren werd ijlings tot rech
ter benoemd in Chicago.
De antitrustbehoefte, waaraan
John Mitchell twee jaar eerder
nog zo welsprekend uitdruk
king had gegeven in Savan
nah, was plotseling opge
droogd. Het ging de snel opge
zwollen reuzen trouwens van
af 1969 niet zo goed meer:
Ling-Temco-Vought leed een
fors verlies van 38 miljoen
dollar; Litton bewoog zich
naar de rand van het bank
roet. Maar met ITT bleef het
goedgaan: in de negen maan
den die op het akkoord met de
Nixonregering volgde kocht
ITT 20 Amerikaanse en 12
buitenlandse bedrijven met
een gecombineerde omzet van
300 miljoen dollar. Hartford
Insurance verdiende in 1970
een kwart van de winst van
ITT'.
De regeling met ITT werd op
bevel van Nixon getroffen
door Richard Kleindienst, om
dat John Mitchell zich niet
openlijk met de ITT-zaak wil
de benoemen. Het advocaten
bureau in New York, dat tot
1968 Nixon en Mitchell in
dienst had, was in het verle
den namelijk voor ITT in de
slag gekomen en er was dus
sprake van een belangencon
flict. Achter de schermen
heeft Mitchell echter ijverig
voor ITT gewerkt toen hij mi
nister van justitie was.
De bom kwam tot barsten
toen Jack Anderson in het
verkiezingsjaar 1972, een
maand of drie voor de Water-
gate-inbraak, het roemruchte
„Ditta Beard Memorandum"
publiceerde waaruit bleek dat
ITT 400.000 dollar had bijge
dragen aan de republikeinse
partij conventie.
Volgens het memorandum zou
den in het Witte Huis alleen
Richard Nixon en H.R. (Bob)
Haldeman daarvan op de
hoogte zijn en op het ministe
rie van justitie alleen John
MitchelL
Ditta Beard, bijgenaamd „Mo
ther Beard", was als lobbyiste
indienst van ITT. Dat was het
begin van de „Ditta Beard af
faire": en een festival van ont
hullingen in de pers. John
Lindsay, de burgemeester van
New York, die zich tot de
democratische partij bekeerde,
mopperde over „een huwelijk
tussen een reuzenonderneming
en het ministerie van justi
tie".
Senatoren als Edward Kenne
dy, John Tunney en Birch
Bayh stortten zich op de affai
re in een poging het schandaal
tot de bodem uit te zoeken.
Op 25 april posteerde de New
York Times een verslaggever
op National Airport bij Wash
ington, om na te gaan hoe
veel politici door ITT werden
vergast op gratis gebruik van
de ITT-vliegtuigen. De oogst
van vier dagen was twee mi
nisters (Peter Peterson en
Earl Butz), drie senatoren en
vijf leden van het Huis van
Afgevaardigden en twee kan
didaten voor het president
schap. De invloedsmachine
van ITT draaide op volle toe
ren.
Intussen was Ditta Beard, die
als getuige voor de senaats
commissie van justitie werd
gedagvaard, een tijdje spoor
loos. De FBI trof haar na enig
speurwerk aan in een zieken
huis in Denver, waar haar lijf
arts verklaarde dat zij aan
een hartaapdoening leed en
niet kon worden ondervraagd.
Kennedy, Tunney, Bayh en
andere senatoren brachten een
vergeefs bezoek aan het zie
kenhuis, waar Ditta Beard met
bedradingen aan elektrocardio.
grafische apparatuur lag geke
tend.
De senatoren voelden zich als
griezels en keerden onverrich
ter zake naar Washington te
rug. De ongelukkige tijdelijke
opvolger van FBI-baas J. Ed
gar Hoover, L. Patrick Gray,
verklaarde later dat Waterga-
te-inbreker E. Howard Hunt
Ditta Beard in het ziekenhuis
had ondervraagd (in vermom
ming) terwijl de senaatscom
missie zich juist bezighield met
de kort daarvoor door Nixom tot
minister van justitie benoemde
Richard Kleindienst. Gray
heeft ook verklaard dat John
Dean, toen deze nog niet uit
de gratie was gevallen, het
oorspronkelijke Ditta Beard
Memorandum heeft vernietigd.
Op het kantoor van ITT in
Washington werd van sta
pels documenten houtwol ge
maakt toen Kennedy, Tunney,
Bayh en anderen naar de
waarheid begonnen te zoeken.
In de zomer van 1972 begon
nen ook de papiersnipperma
chines in het Witte Huis op
volte toeren te draaien, na de
arrestatie van de Watergate-in-
brekers.
Toen werden de ITT-schanda-
len bedolven onder een serie
nieuwe. De ITT-interventies
in Chili waren toen al nauwe
lijks interessant meer. De los
lippigheid van Cox heeft het
spook van de „ITT-affaire1
weer tot leven gebracht en de
rechtsgeleerden in het Witte
Huis zoeken naar verklarin
gen.
BERT VAN VELZEN
NEW YORK Nederland
zal zijn bijdrage voor 1974 aan
de DNRWA, het bureau van de
Verenigde Naties voor hulp aan
de Palestijnse vluchtelingen,
verdubbelen.
Dit is in de speciale commis
sie van de VN-assemblée mee
gedeeld door de Nederlandse
permanente vertegenwoordiger
R. Fack, die woorden van lof
liet horen voor het werk van
commissaris-generaal sir John
Rennie en zijn staf ten behoeve
van de Palestijnse vluchtelin
gen.
Mijn regering staat op het
standpunt, aldus de heer Fack,
dat de politieke aspiraties van
de Palestijnen vaste vorm moe
ten krijgen in een vredesrege
ling. Hij verwees in dit ver
band naar de verklaring die de
Europese negen onlangs heb
ben uitgegeven.
Zodra er een rechtvaardige
en duurzame regeling is bereikt
op grond van resolutie 242 van
de Veiligheidsraad, aldus de
Nederlandse afgevaardigde,
mag worden aangenomen dat
de UNRWA voor de Palestijnse
vluchtelingen overbodig is ge
worden.
AMSTERDAM (ANP) - De
industriebonden NVV, NKV,
CNV en het industrialisatiebu-
rean „Noorden des lands" heb
ben in een gesprek nagegaan
op welke wijze en in welke
mate bij de firma Peiger te
Emmen, die in moeilijkheden
verkeert, de problemen op
korte termijn kunnen worden
opgelost. Aangezien enkele
weken nodig zijn om de nodi
ge gegevens te verzamelen,
kan op dit moment ge enuit-
sluitsel over mogelüke oplos
singen woiden gegeven.
(Van een onzer
verslaggevers)
KERKRADE Om zijn
grote liefde voor Carla, de
28-jarige beheerster van een
bar aan de Akerstraat in
Kerkrade te tonen, heeft een
59-jarige koopman uit Nieu-
wenhagen in anderhalf jaar
tijd Carla en een 45-jarige
bardame voor ruim 190.000,-
op sekt getracteerd.
Carila had de ongehuwde
koopman vage huwelijksbe
loften gedaan. Vorige maand
had de koopman een avond
niet genoeg geld bij zich om
te betalen. In plaats van lief
de te krijgen werd hii be
roofd.
legd, voldoende om rijkelijk
sekt aan Carla aan te bieden.
Zijn genegenheid ging zover
dat hij zelfs al 40.000,-
voorschot op zijn erfdeel
nam, waardoor hij bij zijn
familie in het krijt kwam te
staan. Voor elk flesje sekt
dat Carla of de bardame
dronk betaalde de koopman
ƒ35,-. Er waren avonden dat
hij 600,- achterliet. Maar
daarvoor werd hij ook elke
avond met een *axi oage-
haald.
Deze harde liefde was voor
de koopman aanleiding om
naar de politie te stappen.
Daar deed hij aangifte van
beroving. Deze aangifte leid
de tot een onderzoek van de
politie die op een ernstig ge
val Var} huwelijksbedrog
stuitte.
De Kerkraadse politie gaat
nu na of er een strafbaar feit
is gepleegd. Anderhalf jaar
geleden leerden de Nieuwen-
haagse koopman en Carla el
kaar op de kermis in Kerk
rade kennen. Carla vertelde
dat zij beheerster was van
een bar. Na de kermisdagen
ontmoetten Carla en de
koopman elkaar elke avond
in Carta's bar. Het contact
tussen Carla en de koopman
beperkte zich tot ellenlange
gesprekken aan de tap.
De koopman was van 's
avonds vroeg tot diep in de
nacht in de bar te vinden.
Hij ging genegenheid voor
Carla koesteren. De barbe-
heerster deed vage trouwbe
loften. De beloften waren
voor de koopman, die tot die
tijd elke cent opzij had ge-
Om de huwelijksplannen nog
meer effect te geven werd in
de bar een schijnhuwelijk
tussen de koopman en Carla
ingezegend. Carla had voor
die gelegenheid een wit
gordijn omgehangen. Het te
lefoonboek deed bij de
plechtigheid dienst als bijbel.
Drie maanden geleden merk
te de koopman dat het tussen
hem en zijn „vlam" niet
meer boterde omdat hij niet
meer zo gretig traeteerde. Zo
ook de laatste avond dat hij
naar de bar ging. Hij had
75,- bij zich, maar dat was
niet voldoende om de reke
ning van ƒ233,25 te betalen.
En dat liep verkeerd af.
Om vijf uur 's morgens stap
te de onthutste koopman het
politiebureau in Kerkrade
binnen. Hij bloedde aan zijn
gezicht. Aan de dienstdoende
politieman vertelde de koop
man dat hij in de bar van
75,- en zijn persoonlijke be
zittingen was beroofd.
Dezelfde dag begon het poli-
tie-onderzoek. Aan de hand
van verklaringen en kassa
bonnen kon de politie toen
nagaan hoeveel de koopman,
die in het huwelijk had ge
loofd, in de bar had uitgege
ven.
NEW YORK (AP) Huis
vrouwen in landen die door
het energietekort getroffen
zijn of worden, zijn zich gaan
afvragen hoeveel meer tijd zij
nu wei nodig hebben als zij de
kindertjes niet meer naar
school kunnen brengen met de
eigen auto maar gewoon per
bus of tram; en wat 't hun aan
tijd gaat kosten als zij alle
tijdbesparende wonderdingen
in het huis niet meer kunnen
gebruiken.
Als de vaat bijvoorbeeld
weer moet worden gedaan op
de ouderwetse manier en niet
in een water- en stroomver-
slindende machine, als er
room moet worden geklopt ge
woon met het handje, enzo
voorts.
Een instituut heeft nu een
rapport uitgebracht dat is op
gemaakt aan de hand van on
dervindingen in 12 landen en
wat is gebleken?
Dat als men de tijd- er,
moeitebesparende apparaten
niet meer kan gebruiken enhet
werk moet doen zoals moeder
of grootmoeder het deed dat
daar dan niet veel méér tijd
in gaat zitten.
De rapporteurs hebben
rondgekeken in de V.S., dt>
Sovjet-Unie Peru en in negen
andere landen in Oost- en
West-Europa en hebben daarbij
interessante dingen opgetekend.
Zo is geconstateerd, dat in
Kragujavec in Joegoslavië,
waar in veel huizen stromend
water nog een luxe is, bepaal
de alledaagse werkzaamheden
door de huisvrouwen worden
afgehandeld in maar een mi
nuut of wat meer dan in Os-
nabrüek in West-Duitsland,
waar de huisvrouwen omringd
zijn door alle mogelijke en
onmogelijke „onmisbare" ap
paraten.
Het studiemateriaal is on
derzocht door twee deskundi
gen verbonden aan de univer
siteit van Michigan, John Ro
binson en Philip Coverse, en
die hebben onder meer ontdekt
dat de tijd en moeite die men
via apparaten bespaart snel op
gaat aan andere werkzaamhe
den, zodat de „winst" maar erg
karig is.
De sociologe, Joanne Vanke.
is tot de slotsom gekomen, dat
de tijd die huisvrouwen nu
uitsparen, omdat het koken en
schoonhouden eenvoudiger is
geworden, nauwelijks besteed
kan worden aan lekker niets
doen, maar dat dat beetje tijd
dat gewonnen wordt, opgaat
aan de organiserende kant van
heit huishouden.
Die fraaie apparaten moeten
ook worden sdhoon- en heelge-
houden, en als er iets stuk
gaat dan kost dat behalve
geld, wachten tot het klaar is
en ergernis omdat het stuk is,
méér dan wanneer men de
werkzaamheden had gedaan
zoals vroeger, met simpele
maar betrouwbare hulpmidde
len, die bovendien heel wat
goedkoper zijn.
Ze heeft vastgesteld dat bij
voorbeeld werkende vrouwen
vroeger vrijwel niet minder
tijd overhielden aan het werk
in huis, bijvoorbeeld in een
weekeind, dan nu, terwijl al
les zo „automatisch" zou
gaan.
(ADVERTENTIE)
DWANGBEVEL
Hij zat u wel nooit met een bezoek
vereren. Maar het kan natuurlijk wel
voorkomen,als u eens door omstandig
heden door bijv. ziekte ot vakantie
hardnekkig vergeet de huur over te
maken.
Wat u moet doen om dat nooit te
vergeten: de bank opdracht geven
eens per maand de huur van uw Amro
Privérekening over te schrijven op de
rekening van de huisbaas.
Zo wordt uw huur prompt elke
maand (of elke week of elk kwartaal)
betaald. U hebt er geen omkijken
meer naar. En op uw dagafschriften
ziet u steeds hoe u er financieel
voorstaat.
Bent u de gelukkige bezitter van
een eigen huis? Dan is zo'n
betalingsopdracht natuurlijk ook
prachtig voorvaste periodieke
aflossingen en/of rentebetalingen.
Periodieke betalingsopdrachten
één van de voordelen van een Amro
Privérekening. Als cliënt van
de Amro Bank kunt u daar gebruik
van maken.
Laat die bank wat harder
voor u werken:
Sedert kort behoor
het groeiende leger can
sen die de stad ontulm
Aïs dat mensen zijn
hekel hebben aan huni
mens en dus aan een coj
tratie van mensen, is
verklaarbare en
vlucht. Maar als dat mem
zijn die de stad ontoludj
omdat de vroede vaderen i
met de dag onleefbaarder t,
ken, is dat een «lucht ten
rechte.
Zelf behoor ik tot het l
ste soort. Ik houd van r
niet alleen individueel
ook en masse. Ik voel i...
eert vis in het water in üj|
druk warenhuis, tijdens i,
receptie, een bijeenkomst of jl
een winkelstraat waarin ji
met kttrtt keren of wenden
Ik vind het heerlijk om «S
een stroom mij onbekt
mensen mee te lopen en li:
gevoel te hebben erbij te lu
ren en ik vind het nog eni
ger als ik iemand tegeife
die ik ken.
Mijn vlucht uit ie c'.
houdt dan ook geen enkel k-
band met het feit dat de ui
in de loop der jaren gieii-l
geworden is en dus meer
sen herbergt. Integer deel, t;l
zou voor mij persoonlijk
reden zijn om juist in de ft!
te blij ven wonen.
Mijn vlucht uit de
houdt verband met het feil e
deze onmenselijk geworden:
met gebouwen van bom
selijke afmetingen in
stugge ttormen, met -uregi
te breed zijn en te druk t
den en stoepen en trot
waarop geen schaduw of t
van een boom meer writ,
dat de bomen gerooid zijn,
Jarenlang heb ik oprrtü
mijn best gedaan om u re
nen aan de stad-niemH
in al zijn hardheid en ilij-
heid, aan gebouioen die tof|
zijn dan welke boom oen s'
kunnen worden. Jarenlang b
ik getracht om me niet I
storen aan de strakke
ren van de flats, die je j
kilometers afstand het t
op hemel en wolken, zot j.
maan ontnemen. Jarentaj»
ik me trachten te troosten r
de miezerige boompjes, (M
nieuwbouwwijken uinntoM
pogingen doen, om althans
eerste woonlaag van een
renflat nog vriendelijk te i
lijken. Maar op een geje
moment was de maat nol. 1
was toen vrij plotseling t
twaalf uerdiepingen hoge 1H
het uitzicht vanaf mijn tog
voor het raam verstoorde, tj
flatgebouw was immers i
gepland toen ik in dot
ging wonen. Desondanks n
er gekomen. Op dat m*1
wist ik dat degenen di'
stad besturen, deze niet t~~
punt voor mensen, moor
sluitend als een sgmbooi
luitend als een symbool o
hun eigen onsterfelijkheid,
vorm moest krijgen in ener
massa's beton, glas en
materialen waarmee de
geen enkele affiniteit hei
minder als ze van bonen»
selijfce afmetingen zijn.
Nu ben ik ook weer
niet !!l
een sukkel die gelooft djjjj
duizenden mensen WJ I
kunt laten leven te midoe"
bomen, grasvelden en
perken. Natuurlijk moe"11
die mensen een woninl'
steen hebben. Maar tof»
weet ik ook dat eengez'Jf'.
zen of hoogbouw van i
vier woonlagen, in ae
stadsplanning nauwelijks
ruimte vragen dan de
kolossen. Toevallig nj'
ook dat een toenemend -
eigentijdse stedebouwers
mening toegedaan is,
gebouw nooit hoger zou
zrjrt dan een forse booni
had dus allemaal
delijker, zoveel men
kunnen blijven, als
stuurders van de 0e
hun status maar niet I
willen verhogen door beto
beri en nu het er boveni^
Nu ze dat wel geiaM
lijkt 'dat daar nog W '^1
einde aan komt, beo^ f
ook dag met het M» J w.
zegd en heb ik myn toe ^1
oord gezocht in een V
waarin de bestuurd
status zoeken in een
bod voor élke boom
DE daadwerkelijke steU"
glasinzamelingsarties T
zijde van huisvrouwen
meenten neemt v0° t ji
toe, ondanks het teit
Sparorganisatie haar
werking heeft m°cte" rePifll|'
gen, zo hebben <Ie jjj
Glasfabrieken 'D
meegedeeld.
Dinsdag 13 november 1
BRUSSEL (ANP)
Rplgische bondscoach R
mond Goethals heeft voor
„te zeventien spelers ge
lecteerd voor de wedsti
NederlandBelgië van
aa<*. Het meest opvallende
de"selectie van Goethals
dat alle drie spelers die
„en Noorwegen, twee wek
geleden, in de aanval beg<
„en, uit de selectie z(jn v
dwenen.
Yvo van Herp (Meehelp
behoorde al niet tot de
DEF
DEN HAAG De Nede
landse kampioen op de lani
baan 1972, Jappie van Di,
heeft zich als zestiende rijd
en vierde Nederlander aang
sloten bij de WISO. Maanda
middag tekende de Fries
het Haagse schaatseentrum I
Uithof een contract voor e<
jaar met deze proforganisati
De naitdonale kampiloen d
was vergezeld van zijn ad\
seur, de heer A. A. Gro<
secretaris van de gemeen
Gaastenland, deelde mee d
zijn besluit vorige week vr
dagavond was gev,allen. „Tcw
ik hoorde dat ik uiit de kor
ploeg van de KNSB was gezi
maakte dit mijn overgang w
gemakkelijker- De moeilij'kh
den tussen rndj en de KNS
lagen in het contract dat o
was voorgelegd. Ik was h
met dat contract van-af h-et b
gin niet eens. Vooral die hm
derdduizend gulden ware
voor miij een onver-teerba
iets. Daar heb ik de KNS
ook op gewezen. Ik had inde
daad een beslissing moete
nemen voor vorige week vrii
dag vier uur, maar had i-ntus
sen een afspraak gemaakt m£
de heer Comello (d-ireeteu
van de KNSB) om zaterd-a
nog eens te praten. Da-arn
werd ik op de hoogte gestel
van het feit dat ik uit d
kernploeg was gezet. Mijn be
sluit stond toen vast".
Van Dijk ontkende niet da
de aanbieding van de WIS(
zijn besluit had beïnvloed. D
heer Groot: „Het is natuurlij:
altijd gemakkelijker te wedge
ren aks je weet dat er iet
achter je staat. Maar Jappi
heeft wel met het plain rond
gelopen o-m met schaatsen t
stoppen toen hij het oonitrac
had doorgenomen".
Tijdens de persconferentie,
die werd geleid door de hee
H. J. van Marie, d-e secretard
van de WISO, kwatn wel to
toting dat deze nieuwe profor
ganiisatLe nog met vele moei
'ukheden heeft te kampei
«Wij hebben nu 16 man on
der contract vier Noren, dri
ZURICH (ANP) Zweaei
en Oostenrijk zulten hun be
'lissingswedstrijd om eei
P'aatg in ae eindronde van he
'bernooi 0m het wereldkamp]
oenschap voetbal in Gelsenkir-
eben spelen. De wedstrij»
rindt plaats op dinsdag 27 no
vember.
Oto? 5ndei"handelmgen tussen
Tor» 5em,uth (Oostenrijk) en
kant, (Zweden) in he'
Zürich1" -yan de FIFA ir
gewet,. Z1JÏÏ n°Sal moeizaam
wericn -'j ^weden wilde de
SDelo iefst in Nederlanc
agn het tenrijk hield vas
West ^.."PraPronkelijke plan
Kelmm £--and' Secretark
het Kaser vond tenslotti
compromis. Gelsenkirchen
tweedf iVOor de Zweden df
«ngswedste^1 Zij een beSliJ
ronde tstnJd om tot d eemd
West-DnlEf drin&en 11
(V Ultsland moeten spelen
de 7wS?Vömber 1961 verlorei
sWgswen jn Herlijn de be
serlan?meu"2d teëe" ZW"