Vluchtelinj Invloedsmachine draaide op volle toeren Nederland verdubbelt hulp aan Palestijnen „Liefde kostte bijna 2 ton HUISHOUDELIJKE APPARATEN BESPAREN ERG WEINIG TIJD Compn JAPPÜ DIJK DE Pi Hoe kunt u de deurwaarder van uw deur afhouden? Laat de Amro Bank het maar opknappen! Extra wedstrijd Oostenrijk- Zweden in Gelsenkirchen binnenland buitenland wmmmhhh WASHINGTON - Op de voorlaatste dag van oktober onthulde de New York Times dat president Nixon in 1971 ex-minister van Justitie Richard Kleindienst bevel gaf de anti-trust-oorlog tegen ITT te beëindigen. Het nieuws zou uit de koker van Archibald Cox zijn gekomen, die dat zeer wel mogelijk achtte en zijn loslippigheid in het gezel schap van de senatoren Edward Kennedy en Birch Bayh betreurde. Het Witte Huis was woedend. Maar het spook van het ITT-schan- daal, dat twee jaar geleden definitief leek te zijn begraven, stond weer in volle afzichtelijkheid voor de deur van het Witte Huis. Zo begint onze Amerikaanse correspondent Bert van Velzen zijn tweede en laatste artikel over het wereldconcern International Telephone and Telegraph Corporation. *jMÏ- Gevaar Te hulp Moeder Beard Houtwol Vakbonden zoeken oplossing voor Peiger Erfdeel Bijbel Politie Beloften Bloed ...1*1 Dinsdag 13 november 1973 1973 ITT: STAAT IN VELE STATEN -Vv DOOR! GREET BUCHNEj' Er rezen onmiddellijk be schuldigingen van meineed aan het adres van Richard Kleindienst, die tijdens een verhoor onder ede voor de senaatscommissie van justi tie had verkaard dat de president bij hem niet ten gunste van ITT had geïn tervenieerd. Het Witte Huis liet weten dat het niets kwaads kon zien in de omvang van ondernemingen. Senatoren als Robert Byrd van Virginia en Birch Bayh van In diana riepen om een herope ning van het ITT-onderzoek. De indruk bestaat dat de Nixon- regering in de oorlog tegen ITT capituleerde en dat „de soe vereine staat ITT" de slag won, tegen betaling van 400.000 dol lar, waarmee een goed stuk van de republikeinse conventie zou worden gefinancierd. Wat zich tussen de Nixonrege- ring en ITT tijdens de anti trust-actie heeft afgespeeld is nog verre van duidelijk. In „The Sovereign State of ITT" (Stein Day, New York) schrijft Anthony Sampson dat er innige contacten zijn ge weest. .rTTTrrr,„/„//,,.. VS \fr 'ï«Sf MMhmmi VS m Altafc W val tot#» «L.» -kW*xIllZJ' 'Mr// -* v -"T' -vz-Ïa:' x. wuseii «vRr i fritcr- F»? dracht had gegeven in het oog te houden dat niet alle „big business" slecht is. Geneen sprak tweemaal met ex-minis- ter van Handel Maurice Stans, met minister van landbouw Earl Butz en de voorzitter van Nixons economische advies raad, Paul McCracken. Terwijl „trusbuster" McLaren zijn geschut tegen ITT in stel ling bracht stelde John Mit chell ITT-tzaar Harold Sidney Geneen gerust met de mede deling dat Nixon niet tegen fusies was en dat hij met McLaren zou spreken. John Connally, de voormalige demo craat die Nixon in zijn Water- gate-ellende te hulp schoot, oreerde over de noodzaak de antitrustwetgeving binnenste buiten te keren, zodat de rege ring niet langer antagonistisch tegen de business giganten zou behoeven op te treden. Geneer® public relationsman, Ned Gerrity, sprak met Spiro Agnew. Geneen himself ont moette John Ehrlichman en Charles Colson op het Witte Huis, waar Ehrlichman en Col son hem zeiden dat Nixon het ministerie van justitie op- Niemand weet precies wat er in die ontmoetingen is gezegd of beloofd. Feit is echter dat de slag die door McLaren te gen ITT werd begonnen plot seling werd gestaakt. Toen Nixon nog maar net in het Witte Huis zat leek het er op dat het ministerie van justitie, toen onder bevel van John Mitchell, de „trustbusters" als hellehonden op kolossen als ITT zou gaan loslaten. In juni 1969 sprak Mitchell zich voor de orde van advocaten in Sa vannah in de staat Georgia duidelijk uit over de zorg in regeringskringen over de enorme concentratie in het Amerikaanse bedrijfsleven. „Het gevaar dat de supercon centratie oplevert voor onze economische, politieke en maatschappijstructuur kan niet worden overschat" zei Mit- A Ir KOOVfl chell. Hij dreigde met harde maatregelen. Mitchell benoemde Richard McLaren tot veldheer in de slag tegen de ongetemd graaiende commerciële reuzen McLaren had zich al jaren ge specialiseerd in de verdedi ging van grote ondernemingen in anti-trustprocessen. Hij was de vos, die het kippenhok zou gaan bewaken -en de Ameri kaanse politieke geschiedenis is vol voorbeelden van vossen die, eenmaal gerecruteerd voor de goede zaak, hun werk met de ijver van enthousiaste be keerlingen doen. Joseph Ken nedy is daar een goed voor beeld van: na zijn fortuin te hebben gemaakt in niet altijd even frisse beursspeculaties trad hij in dienst van Franklin Delano Roosevelt om aan on gure beurspraktijken met re delijk succes een einde te ma ken. Richard McLaren begon en thousiast met een actie tegen ITT, dat' juist de Hartford In surance Company had gekocht en daardoor een van de groot ste levensverzekeringsmaat schappijen ter wereld was ge worden, had kort daarvoor ook de hand weten te leggen op „Canteen", het grootste diep- vriesvoedsel-bedrijf in de Ver enigde Staten. Het is nu duidelijk dat ITT druk bezig was het Witte Huis te bewerken toen McLaren zijn geschut begon af te vu ren. ITT kwam met compro misvoorstellen voor de dag: het bedrijf zou „Canteen" en een paar kleinere bedrijven loslaten als het de Hartford Insurance Company mocht houden. McLaren hield het been stijf; hij wilde de slag voortzetten tot voor het hoog ste Amerikaanse rechtscollege. Als een donderslag bij heldere hemel kwam in juli 1971 het bericht dat de regering en ITT tot een akkoord waren geko men. Dat akkoord was een overwinning voor ITT en een capitulatie van McLaren; het ITT-compromis werd geaccep teerd met de verdere bepaling dat ITT zonder voorafgaande toestemming niet zou fuseren met bedrijven waarin meer dan 100 miljoen per jaar om gaat. Trustbuster Richard McLaren werd ijlings tot rech ter benoemd in Chicago. De antitrustbehoefte, waaraan John Mitchell twee jaar eerder nog zo welsprekend uitdruk king had gegeven in Savan nah, was plotseling opge droogd. Het ging de snel opge zwollen reuzen trouwens van af 1969 niet zo goed meer: Ling-Temco-Vought leed een fors verlies van 38 miljoen dollar; Litton bewoog zich naar de rand van het bank roet. Maar met ITT bleef het goedgaan: in de negen maan den die op het akkoord met de Nixonregering volgde kocht ITT 20 Amerikaanse en 12 buitenlandse bedrijven met een gecombineerde omzet van 300 miljoen dollar. Hartford Insurance verdiende in 1970 een kwart van de winst van ITT'. De regeling met ITT werd op bevel van Nixon getroffen door Richard Kleindienst, om dat John Mitchell zich niet openlijk met de ITT-zaak wil de benoemen. Het advocaten bureau in New York, dat tot 1968 Nixon en Mitchell in dienst had, was in het verle den namelijk voor ITT in de slag gekomen en er was dus sprake van een belangencon flict. Achter de schermen heeft Mitchell echter ijverig voor ITT gewerkt toen hij mi nister van justitie was. De bom kwam tot barsten toen Jack Anderson in het verkiezingsjaar 1972, een maand of drie voor de Water- gate-inbraak, het roemruchte „Ditta Beard Memorandum" publiceerde waaruit bleek dat ITT 400.000 dollar had bijge dragen aan de republikeinse partij conventie. Volgens het memorandum zou den in het Witte Huis alleen Richard Nixon en H.R. (Bob) Haldeman daarvan op de hoogte zijn en op het ministe rie van justitie alleen John MitchelL Ditta Beard, bijgenaamd „Mo ther Beard", was als lobbyiste indienst van ITT. Dat was het begin van de „Ditta Beard af faire": en een festival van ont hullingen in de pers. John Lindsay, de burgemeester van New York, die zich tot de democratische partij bekeerde, mopperde over „een huwelijk tussen een reuzenonderneming en het ministerie van justi tie". Senatoren als Edward Kenne dy, John Tunney en Birch Bayh stortten zich op de affai re in een poging het schandaal tot de bodem uit te zoeken. Op 25 april posteerde de New York Times een verslaggever op National Airport bij Wash ington, om na te gaan hoe veel politici door ITT werden vergast op gratis gebruik van de ITT-vliegtuigen. De oogst van vier dagen was twee mi nisters (Peter Peterson en Earl Butz), drie senatoren en vijf leden van het Huis van Afgevaardigden en twee kan didaten voor het president schap. De invloedsmachine van ITT draaide op volle toe ren. Intussen was Ditta Beard, die als getuige voor de senaats commissie van justitie werd gedagvaard, een tijdje spoor loos. De FBI trof haar na enig speurwerk aan in een zieken huis in Denver, waar haar lijf arts verklaarde dat zij aan een hartaapdoening leed en niet kon worden ondervraagd. Kennedy, Tunney, Bayh en andere senatoren brachten een vergeefs bezoek aan het zie kenhuis, waar Ditta Beard met bedradingen aan elektrocardio. grafische apparatuur lag geke tend. De senatoren voelden zich als griezels en keerden onverrich ter zake naar Washington te rug. De ongelukkige tijdelijke opvolger van FBI-baas J. Ed gar Hoover, L. Patrick Gray, verklaarde later dat Waterga- te-inbreker E. Howard Hunt Ditta Beard in het ziekenhuis had ondervraagd (in vermom ming) terwijl de senaatscom missie zich juist bezighield met de kort daarvoor door Nixom tot minister van justitie benoemde Richard Kleindienst. Gray heeft ook verklaard dat John Dean, toen deze nog niet uit de gratie was gevallen, het oorspronkelijke Ditta Beard Memorandum heeft vernietigd. Op het kantoor van ITT in Washington werd van sta pels documenten houtwol ge maakt toen Kennedy, Tunney, Bayh en anderen naar de waarheid begonnen te zoeken. In de zomer van 1972 begon nen ook de papiersnipperma chines in het Witte Huis op volte toeren te draaien, na de arrestatie van de Watergate-in- brekers. Toen werden de ITT-schanda- len bedolven onder een serie nieuwe. De ITT-interventies in Chili waren toen al nauwe lijks interessant meer. De los lippigheid van Cox heeft het spook van de „ITT-affaire1 weer tot leven gebracht en de rechtsgeleerden in het Witte Huis zoeken naar verklarin gen. BERT VAN VELZEN NEW YORK Nederland zal zijn bijdrage voor 1974 aan de DNRWA, het bureau van de Verenigde Naties voor hulp aan de Palestijnse vluchtelingen, verdubbelen. Dit is in de speciale commis sie van de VN-assemblée mee gedeeld door de Nederlandse permanente vertegenwoordiger R. Fack, die woorden van lof liet horen voor het werk van commissaris-generaal sir John Rennie en zijn staf ten behoeve van de Palestijnse vluchtelin gen. Mijn regering staat op het standpunt, aldus de heer Fack, dat de politieke aspiraties van de Palestijnen vaste vorm moe ten krijgen in een vredesrege ling. Hij verwees in dit ver band naar de verklaring die de Europese negen onlangs heb ben uitgegeven. Zodra er een rechtvaardige en duurzame regeling is bereikt op grond van resolutie 242 van de Veiligheidsraad, aldus de Nederlandse afgevaardigde, mag worden aangenomen dat de UNRWA voor de Palestijnse vluchtelingen overbodig is ge worden. AMSTERDAM (ANP) - De industriebonden NVV, NKV, CNV en het industrialisatiebu- rean „Noorden des lands" heb ben in een gesprek nagegaan op welke wijze en in welke mate bij de firma Peiger te Emmen, die in moeilijkheden verkeert, de problemen op korte termijn kunnen worden opgelost. Aangezien enkele weken nodig zijn om de nodi ge gegevens te verzamelen, kan op dit moment ge enuit- sluitsel over mogelüke oplos singen woiden gegeven. (Van een onzer verslaggevers) KERKRADE Om zijn grote liefde voor Carla, de 28-jarige beheerster van een bar aan de Akerstraat in Kerkrade te tonen, heeft een 59-jarige koopman uit Nieu- wenhagen in anderhalf jaar tijd Carla en een 45-jarige bardame voor ruim 190.000,- op sekt getracteerd. Carila had de ongehuwde koopman vage huwelijksbe loften gedaan. Vorige maand had de koopman een avond niet genoeg geld bij zich om te betalen. In plaats van lief de te krijgen werd hii be roofd. legd, voldoende om rijkelijk sekt aan Carla aan te bieden. Zijn genegenheid ging zover dat hij zelfs al 40.000,- voorschot op zijn erfdeel nam, waardoor hij bij zijn familie in het krijt kwam te staan. Voor elk flesje sekt dat Carla of de bardame dronk betaalde de koopman ƒ35,-. Er waren avonden dat hij 600,- achterliet. Maar daarvoor werd hij ook elke avond met een *axi oage- haald. Deze harde liefde was voor de koopman aanleiding om naar de politie te stappen. Daar deed hij aangifte van beroving. Deze aangifte leid de tot een onderzoek van de politie die op een ernstig ge val Var} huwelijksbedrog stuitte. De Kerkraadse politie gaat nu na of er een strafbaar feit is gepleegd. Anderhalf jaar geleden leerden de Nieuwen- haagse koopman en Carla el kaar op de kermis in Kerk rade kennen. Carla vertelde dat zij beheerster was van een bar. Na de kermisdagen ontmoetten Carla en de koopman elkaar elke avond in Carta's bar. Het contact tussen Carla en de koopman beperkte zich tot ellenlange gesprekken aan de tap. De koopman was van 's avonds vroeg tot diep in de nacht in de bar te vinden. Hij ging genegenheid voor Carla koesteren. De barbe- heerster deed vage trouwbe loften. De beloften waren voor de koopman, die tot die tijd elke cent opzij had ge- Om de huwelijksplannen nog meer effect te geven werd in de bar een schijnhuwelijk tussen de koopman en Carla ingezegend. Carla had voor die gelegenheid een wit gordijn omgehangen. Het te lefoonboek deed bij de plechtigheid dienst als bijbel. Drie maanden geleden merk te de koopman dat het tussen hem en zijn „vlam" niet meer boterde omdat hij niet meer zo gretig traeteerde. Zo ook de laatste avond dat hij naar de bar ging. Hij had 75,- bij zich, maar dat was niet voldoende om de reke ning van ƒ233,25 te betalen. En dat liep verkeerd af. Om vijf uur 's morgens stap te de onthutste koopman het politiebureau in Kerkrade binnen. Hij bloedde aan zijn gezicht. Aan de dienstdoende politieman vertelde de koop man dat hij in de bar van 75,- en zijn persoonlijke be zittingen was beroofd. Dezelfde dag begon het poli- tie-onderzoek. Aan de hand van verklaringen en kassa bonnen kon de politie toen nagaan hoeveel de koopman, die in het huwelijk had ge loofd, in de bar had uitgege ven. NEW YORK (AP) Huis vrouwen in landen die door het energietekort getroffen zijn of worden, zijn zich gaan afvragen hoeveel meer tijd zij nu wei nodig hebben als zij de kindertjes niet meer naar school kunnen brengen met de eigen auto maar gewoon per bus of tram; en wat 't hun aan tijd gaat kosten als zij alle tijdbesparende wonderdingen in het huis niet meer kunnen gebruiken. Als de vaat bijvoorbeeld weer moet worden gedaan op de ouderwetse manier en niet in een water- en stroomver- slindende machine, als er room moet worden geklopt ge woon met het handje, enzo voorts. Een instituut heeft nu een rapport uitgebracht dat is op gemaakt aan de hand van on dervindingen in 12 landen en wat is gebleken? Dat als men de tijd- er, moeitebesparende apparaten niet meer kan gebruiken enhet werk moet doen zoals moeder of grootmoeder het deed dat daar dan niet veel méér tijd in gaat zitten. De rapporteurs hebben rondgekeken in de V.S., dt> Sovjet-Unie Peru en in negen andere landen in Oost- en West-Europa en hebben daarbij interessante dingen opgetekend. Zo is geconstateerd, dat in Kragujavec in Joegoslavië, waar in veel huizen stromend water nog een luxe is, bepaal de alledaagse werkzaamheden door de huisvrouwen worden afgehandeld in maar een mi nuut of wat meer dan in Os- nabrüek in West-Duitsland, waar de huisvrouwen omringd zijn door alle mogelijke en onmogelijke „onmisbare" ap paraten. Het studiemateriaal is on derzocht door twee deskundi gen verbonden aan de univer siteit van Michigan, John Ro binson en Philip Coverse, en die hebben onder meer ontdekt dat de tijd en moeite die men via apparaten bespaart snel op gaat aan andere werkzaamhe den, zodat de „winst" maar erg karig is. De sociologe, Joanne Vanke. is tot de slotsom gekomen, dat de tijd die huisvrouwen nu uitsparen, omdat het koken en schoonhouden eenvoudiger is geworden, nauwelijks besteed kan worden aan lekker niets doen, maar dat dat beetje tijd dat gewonnen wordt, opgaat aan de organiserende kant van heit huishouden. Die fraaie apparaten moeten ook worden sdhoon- en heelge- houden, en als er iets stuk gaat dan kost dat behalve geld, wachten tot het klaar is en ergernis omdat het stuk is, méér dan wanneer men de werkzaamheden had gedaan zoals vroeger, met simpele maar betrouwbare hulpmidde len, die bovendien heel wat goedkoper zijn. Ze heeft vastgesteld dat bij voorbeeld werkende vrouwen vroeger vrijwel niet minder tijd overhielden aan het werk in huis, bijvoorbeeld in een weekeind, dan nu, terwijl al les zo „automatisch" zou gaan. (ADVERTENTIE) DWANGBEVEL Hij zat u wel nooit met een bezoek vereren. Maar het kan natuurlijk wel voorkomen,als u eens door omstandig heden door bijv. ziekte ot vakantie hardnekkig vergeet de huur over te maken. Wat u moet doen om dat nooit te vergeten: de bank opdracht geven eens per maand de huur van uw Amro Privérekening over te schrijven op de rekening van de huisbaas. Zo wordt uw huur prompt elke maand (of elke week of elk kwartaal) betaald. U hebt er geen omkijken meer naar. En op uw dagafschriften ziet u steeds hoe u er financieel voorstaat. Bent u de gelukkige bezitter van een eigen huis? Dan is zo'n betalingsopdracht natuurlijk ook prachtig voorvaste periodieke aflossingen en/of rentebetalingen. Periodieke betalingsopdrachten één van de voordelen van een Amro Privérekening. Als cliënt van de Amro Bank kunt u daar gebruik van maken. Laat die bank wat harder voor u werken: Sedert kort behoor het groeiende leger can sen die de stad ontulm Aïs dat mensen zijn hekel hebben aan huni mens en dus aan een coj tratie van mensen, is verklaarbare en vlucht. Maar als dat mem zijn die de stad ontoludj omdat de vroede vaderen i met de dag onleefbaarder t, ken, is dat een «lucht ten rechte. Zelf behoor ik tot het l ste soort. Ik houd van r niet alleen individueel ook en masse. Ik voel i... eert vis in het water in üj| druk warenhuis, tijdens i, receptie, een bijeenkomst of jl een winkelstraat waarin ji met kttrtt keren of wenden Ik vind het heerlijk om «S een stroom mij onbekt mensen mee te lopen en li: gevoel te hebben erbij te lu ren en ik vind het nog eni ger als ik iemand tegeife die ik ken. Mijn vlucht uit ie c'. houdt dan ook geen enkel k- band met het feit dat de ui in de loop der jaren gieii-l geworden is en dus meer sen herbergt. Integer deel, t;l zou voor mij persoonlijk reden zijn om juist in de ft! te blij ven wonen. Mijn vlucht uit de houdt verband met het feil e deze onmenselijk geworden: met gebouwen van bom selijke afmetingen in stugge ttormen, met -uregi te breed zijn en te druk t den en stoepen en trot waarop geen schaduw of t van een boom meer writ, dat de bomen gerooid zijn, Jarenlang heb ik oprrtü mijn best gedaan om u re nen aan de stad-niemH in al zijn hardheid en ilij- heid, aan gebouioen die tof| zijn dan welke boom oen s' kunnen worden. Jarenlang b ik getracht om me niet I storen aan de strakke ren van de flats, die je j kilometers afstand het t op hemel en wolken, zot j. maan ontnemen. Jarentaj» ik me trachten te troosten r de miezerige boompjes, (M nieuwbouwwijken uinntoM pogingen doen, om althans eerste woonlaag van een renflat nog vriendelijk te i lijken. Maar op een geje moment was de maat nol. 1 was toen vrij plotseling t twaalf uerdiepingen hoge 1H het uitzicht vanaf mijn tog voor het raam verstoorde, tj flatgebouw was immers i gepland toen ik in dot ging wonen. Desondanks n er gekomen. Op dat m*1 wist ik dat degenen di' stad besturen, deze niet t~~ punt voor mensen, moor sluitend als een sgmbooi luitend als een symbool o hun eigen onsterfelijkheid, vorm moest krijgen in ener massa's beton, glas en materialen waarmee de geen enkele affiniteit hei minder als ze van bonen» selijfce afmetingen zijn. Nu ben ik ook weer niet !!l een sukkel die gelooft djjjj duizenden mensen WJ I kunt laten leven te midoe" bomen, grasvelden en perken. Natuurlijk moe"11 die mensen een woninl' steen hebben. Maar tof» weet ik ook dat eengez'Jf'. zen of hoogbouw van i vier woonlagen, in ae stadsplanning nauwelijks ruimte vragen dan de kolossen. Toevallig nj' ook dat een toenemend - eigentijdse stedebouwers mening toegedaan is, gebouw nooit hoger zou zrjrt dan een forse booni had dus allemaal delijker, zoveel men kunnen blijven, als stuurders van de 0e hun status maar niet I willen verhogen door beto beri en nu het er boveni^ Nu ze dat wel geiaM lijkt 'dat daar nog W '^1 einde aan komt, beo^ f ook dag met het M» J w. zegd en heb ik myn toe ^1 oord gezocht in een V waarin de bestuurd status zoeken in een bod voor élke boom DE daadwerkelijke steU" glasinzamelingsarties T zijde van huisvrouwen meenten neemt v0° t ji toe, ondanks het teit Sparorganisatie haar werking heeft m°cte" rePifll|' gen, zo hebben <Ie jjj Glasfabrieken 'D meegedeeld. Dinsdag 13 november 1 BRUSSEL (ANP) Rplgische bondscoach R mond Goethals heeft voor „te zeventien spelers ge lecteerd voor de wedsti NederlandBelgië van aa<*. Het meest opvallende de"selectie van Goethals dat alle drie spelers die „en Noorwegen, twee wek geleden, in de aanval beg< „en, uit de selectie z(jn v dwenen. Yvo van Herp (Meehelp behoorde al niet tot de DEF DEN HAAG De Nede landse kampioen op de lani baan 1972, Jappie van Di, heeft zich als zestiende rijd en vierde Nederlander aang sloten bij de WISO. Maanda middag tekende de Fries het Haagse schaatseentrum I Uithof een contract voor e< jaar met deze proforganisati De naitdonale kampiloen d was vergezeld van zijn ad\ seur, de heer A. A. Gro< secretaris van de gemeen Gaastenland, deelde mee d zijn besluit vorige week vr dagavond was gev,allen. „Tcw ik hoorde dat ik uiit de kor ploeg van de KNSB was gezi maakte dit mijn overgang w gemakkelijker- De moeilij'kh den tussen rndj en de KNS lagen in het contract dat o was voorgelegd. Ik was h met dat contract van-af h-et b gin niet eens. Vooral die hm derdduizend gulden ware voor miij een onver-teerba iets. Daar heb ik de KNS ook op gewezen. Ik had inde daad een beslissing moete nemen voor vorige week vrii dag vier uur, maar had i-ntus sen een afspraak gemaakt m£ de heer Comello (d-ireeteu van de KNSB) om zaterd-a nog eens te praten. Da-arn werd ik op de hoogte gestel van het feit dat ik uit d kernploeg was gezet. Mijn be sluit stond toen vast". Van Dijk ontkende niet da de aanbieding van de WIS( zijn besluit had beïnvloed. D heer Groot: „Het is natuurlij: altijd gemakkelijker te wedge ren aks je weet dat er iet achter je staat. Maar Jappi heeft wel met het plain rond gelopen o-m met schaatsen t stoppen toen hij het oonitrac had doorgenomen". Tijdens de persconferentie, die werd geleid door de hee H. J. van Marie, d-e secretard van de WISO, kwatn wel to toting dat deze nieuwe profor ganiisatLe nog met vele moei 'ukheden heeft te kampei «Wij hebben nu 16 man on der contract vier Noren, dri ZURICH (ANP) Zweaei en Oostenrijk zulten hun be 'lissingswedstrijd om eei P'aatg in ae eindronde van he 'bernooi 0m het wereldkamp] oenschap voetbal in Gelsenkir- eben spelen. De wedstrij» rindt plaats op dinsdag 27 no vember. Oto? 5ndei"handelmgen tussen Tor» 5em,uth (Oostenrijk) en kant, (Zweden) in he' Zürich1" -yan de FIFA ir gewet,. Z1JÏÏ n°Sal moeizaam wericn -'j ^weden wilde de SDelo iefst in Nederlanc agn het tenrijk hield vas West ^.."PraPronkelijke plan Kelmm £--and' Secretark het Kaser vond tenslotti compromis. Gelsenkirchen tweedf iVOor de Zweden df «ngswedste^1 Zij een beSliJ ronde tstnJd om tot d eemd West-DnlEf drin&en 11 (V Ultsland moeten spelen de 7wS?Vömber 1961 verlorei sWgswen jn Herlijn de be serlan?meu"2d teëe" ZW"

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1973 | | pagina 10