1 0 1 Olieboycot kan Arabieren nog duur te staan komen „Kinderen: geen gereedschap voor maatschappij verandering" KERKBELASTING RECHT Bril 108 - lp* tl «mi !urs DRS. M. ZEIJEN, RECTOR KATHOLIEKE LEERGANGEN: I d motie,6WUSt' Zij moet da" Inietbb v?\Van haar werk f al" aotiver ne vg Va,n de soci" lïen. Men oü? u leerlin I dat het 0r J het ogenblik Palief j, LWlJS-o00iaal"edu- Izimg ontstaan t ihelijk span- ïfchappif en H-i'SSen de maat" I w-trn maatschappe- Hinitrips tsaar het buitenland 1 chrklèr] hulst iNGENDE UDERS I "kn gehandhaT0e}en wor" RIJF SUTMAN erueden riciens -psbouwers sers openbare antiekveiling Brug I vprigJl u Zljn' minder I Var? het tadr'e .Srondprineipes I der tHdco. ■W;iJS zul,en in le- Maatschappij Ongelukkig door Com. Verhoeven voordelig uit met NS s. ifdeling Kas en Kan. tandig leiden van de Trhouder. dient men over een |ren te beschikken. en de 22 en 25 jaar Eivo of H.B.S./HAVO I de bank satie houdt zich bezig j ge en onderhoud van zeer hoge eisen moe- vakatures voor (ïeel zelfstandig kunnen meetgereedschap, als- (iwkeurigheid is vereist. zijn in 3-ploegendienst Ikatures voor t Lezet zullen worden bij ioud van elektrische en iproduktie-machines. i in 3-ploegendienst te fdeling Personeelzaken, irneuzen. >r Duitsland i 080-772141. IECHELEN ïrechtsdeurwaaxder Hert1 aan 17 Mechelen teL nalatenschappen tober te 20 uur stipt -LERIE, Koolstraat 8 (aan CHEL'EN e kussenkast Vlaams® L. Philippe boekenkast mkast Duitse Frans® :isten Engelse bure®1' nde klok Luikse eetk®' byzetmeubelen marquetej .ast Salons Louis X' staande klok Console- ingelegd Kloosterta- ;twieg enz... enz... Bachtiar Sarouk - BORDEN: Oude delft - ;in Kopenhagen —p' seis porselein Oud epen in Biscuit enz. ent INBronzen getekend V i.a. Tinnen borden- Koperen koffiepotten - Gravuren: Oude ff schilderijen o.a. Salvad® inis Mols Boucher arten van Mechelen e3, iwse houtgravuren. 19° eeuwse Madonna en door Mechels kuns igel Barok enz. SDAGEN: Zaterdag e' >er telkens van 10 to® ns de tentoonstel llingsda- E&E Bernaerts •el. 015/19818 03/80.35.3 iMrFM PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEIL NGEN PEIUNGEN PE L NGEN __pE L NGEN LJr?M PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN ^PEILINGEN PEILINGEN J^|1LINGEN PEILINGEN DnfnllGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILIW&eN PEILINGEN PEILING ESuNGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN (Van onze redactie buitenland) ROTTERDAM Nu de oliestaten rond de Perzische Golf hebben besloten hun olie- nroduktie met elke maand dal de oorlog in het Midden-Oos ten langer luurt, vijf procent te beperken, overvalt menig een een onaangenaam gevoel. Kunnen we onze auto straks nog wel rijden? Is er genoeg olie voor de industrie en voor huisbrand? Zal de aardgaspriis niet tegelijk met het duurdere aardolieprodukt omhoog gaan? OP KORTE TERMIJN, zo zeggen de twee grootste olie maatschappijen in ons landt Bsso en Shell, hoeven we onk nog geen zorgen te maken. De voorraden zijn aanzienlijk, zo- wei in opslagtanks in Rotter dam als in de enorme ruimen van de mammoettankers die net vele tonnen olie op weg naar Europa zijn. Rotterdam 'dat overigens voor zeventig procent van zijn overslageapa eiteit met olie bezig is, hoeft voorlopig niet werkeloos te 0 De wereldproduktie van ruwe olie in 1972. worden. Wel zal de olie door de hogere prijzen die de OPEC- landen hebben bedongen, duurder worden. Esso verze kerde echter dat de olie die nu onderweg is, tegen de oude prijs verkocht zal worden. ÓP MIDDELLANGE TER MIJN, zou, als de Arabieren voet bij stuk houden, tie olie boycot zich hier in Europa pijnlijk kunnen doen gevoelen. Eén ding hebben de Arabieren me lun -ü"boycot zeker be reikt: alle andere olielanden mogen zich meteen in een erg grote belangstelling verheugen. Perzië is een van de landen, die met het vette oliebeen wegloopt, terwijl de Arabieren erom vechten. Het land van de sjah heeft zijn olieieveramties aan Japan gegarandeerd en de Bondsrepubliek verzekerd, de totale behoefte - van dat land te wil en dekken. Er zijn meer landen die op zoek zijn naar zo'n betrouwbaarder le verancier dan de Perzische- Golfstaten. Daarom kan het best wel eens zo zijn, dat de olielanden, die nu uit politieke overwe gingen hun produktie terug schroeven, zichzelf straks op touter economische gronden uit de markt blijken te heb ben geprijsd. Zo kan men ook het betrekkelijk geringe drei gement opvatten, dat de vijf procent produktieverminderimg aan het adres van Amerika betekent. Er zijn meer landen in de wereld dan d'e oliestaten aan (Copyright De Stem/Het Parool) de Perzische Golf, die olie produceren: er zijn er nog meer die onontgonnen aardolie In hun bodem bergen. OP LANGE TERMIJN is de dreiging van een Arabische olieboycot alleen maar een aansporing om naar die voor raden op zoek te gaan. Zeker als ze in een politiek stabieler gebied liggen. Niet voor niets worden reeds gro'e sommen geïnvesteerd in „wildcatting", het min of meer op goed ge luk naar olievoorkomens bo ren. Bij het zoeken naar olie uit zee, zijn al successen geboekt voor de kusten van Spanje, Nigerië, Australië, Indonesië en in de Golf van Mexico, en niet op de laatste plaats in de Noordzee. In totaal worden er nu buitengaats 8 miljoen vaten olie per dag gewonnen dat is 18% van de totale wereldpro- duktie. De waarschuwing ln het Rapport van Rome, dat onze energievoorraden weldra uit geput zullen zijn, kan niet zwaar genoeg opgenomen wor den maar blijft tenslotte een papieren waarschuwing. Mis schien verricht de acute con frontatie met een nijpend olie tekort, de nodige wonderen. Vooral de alternatieve metho den van energieopwekking (b.v. zonnewarmte) zouden eindelijk een serieuze kans kunnen krijgen. (Van onze onderwijsredacteur) TILBURG „Het onderwijs" heeft de opdracht kinde ren en jonge mensen in vrijheid en onpartijdigheid de weg te wijzen naar hun toekomst. Het moet hun Ieren onze nor men, waarden en idealen op eigen wijze te herwaarderen. De docent is geen maatschappij-ingenieur. Zijn specialisme is niet het sturen van sociale processen. Hij moet wel met beide henen in de samenleving staan. Hij moet in staat i\jn bij te dragen tot de identiteitsvorming van jonge men sen, Als hij zijn vak verstaat en ook nog tot goed teamwerk in staat is kan hij bijdragen tot waar het in wezen om gaat: de humanisering van onderwijs en samenleving. Kinderen zijn voor hem geen gereedschappen voor maatschappelijke herstructurering. Het wordt hoog tijd, zo merkt drs. Zeijen op, dat wij tot de werkelijkheid terugke ren. Wetenschap en politiek mogen nog zoveel wegwijzers plaatsen op de weg naar een nieuw onderwijs, maar op the orieën en ideologieën wordt teen onderwijs gebouwd. On derwijs wordt gerealiseerd, opgezet, bedreven, veranderd, onderzocht en uitgevoerd in scholen. Het vergt duidelijke doelstellingen en duidelijke kaders. Het is vanuit zijn maatschappelijke taak bereid tot vernieuwing. Maar niet op terste afroep van wetenschap politiek. Onderwijs gedijt noch bij grenzeloze zelfverze kerdheid, noch bij grenzeloze zelfverguizing, noch bij ruste loos najagen van denkbeelden die door de maatschappij nog niet boven de discussie zijn uitgetild. De school dient drie grond- I 'uncties te blijven vervullen, I aldus de heer Zeijen: I Ze ,moe' jonge mensen binnenleiden in de wereld van de volwassenen; Zo moet ze daarvoor ver- J trouwd maken met de verwor- I "kneden van het verleden; 1 a moet bouwstenen voor I omst aandragen en per- »spectieven daarop openen. I ve'^fj00' vert>in<h derhal- I vorrA heden en toe- IK.1, 1 staat in het heden, I is en T8 tussen wat geweest I een nog worden moet. In nam?che samenleving I dat zii school gevraagd I od ml t ^'0,)rtduring inspeelt i rinsen 7S° j PPeli'ke verande- l^matgeSht6?! d3n meer- I de taS,E"*?;. ontlenen aan toe- l^'SIpp-r6"™ Van de het e^uduanaai |m?er.<"lderwijs Binnen kader van de I heet. da' onderwijs DRS. M. H. JAC ZEIJEN. Die spanning kan niet wor den opgeheven zolang ten aan zien van de waardering van de maatschappij tegenstelde visies worden aangedragen. Visies van waaruit tegenge stelde eisen aan het onderwijs worden gesteld. Er bestaat be slist geen eenheid van opvat tingen over de doeleinden die we in de maatschappij nastre ven. Daarom kan men van het onderwijs niet vergen dat het prompt en snel reageert op signalen die het vanuit de maatschappij bereiken. ..Maatschappelijk gezien is onderwijs altijd volgend, niet vooruitlopend, afstan dijk taxerend, en niet gretig grij pend naar nks of rechis. De politieke strijd om de maat schappij van morgen dient niet in het onderwijs gestre den te worden, maar in dc maatschappelijke organen die tot taak hebhen de lijnen vast te stellen, waarlangs de maat schappelijke ontwikkeling ge stuurd moet worden. Van het onderwijs mag slechts gevergd worden dat het zich niet afzij dig stelt van het maatschappe lijk gebeuren, dat het niet naast of tegenover de maat schappij en de ontwikkeling daarvan gaat staan". De school is niet het forum waar de strijd der ideologieën beslecht moet orden. Ze mag >t opvoedkun- Sprekend over het midden school-experiment dat voor tien scholen wordt voorbereid, stelt drs. Zeijen, dat daarmee voor de onderwijskundigen het uur van de waarheid is aangebroken. Ze zullen nu waar moeten gaan maken dat wat ze, veelal vanuit niet be wezen theoretische bouwsels, hebben gesteld, praktisch uit voerbaar is en juist blijkt te zijn. Hij zet zelf nogal wat vraagtekens achter de gedach te van de middenschool zoals die nu bestaat. De midden school, zo zegt men, wil bij dragen tot het scheppen van meer gelijke kansen. Maar „menselijke ongelijkheid is een onontkoombaar gegeven. Wie de middenschool binnen treedt, weet dat gelijkheid van kansen in strikte zin een fictie is. Men dient bovendien scep tisch te staan tegenover dit streven naar gelijkheid, vanuit de wetenschap dat de opvoe ding van het kind in zijn eer ste vier levensjaren voor een zeer groot deel bepalend is voor zijn persoonlijke en soci ale mogelijkheden in deze we reld". Wie de gemeenschappelijk heid van mensen onderstreept, erkent daarmee tevens hun vers pnheid. Vers"heiden- heid in begaafdheden, in tem po, in belangstelling, in be reidheid tot leren. Hoe gaat men dit binnen de midden school verwerkelijken? Hoe gaat men al die verschillende instellingen van individuen de zelfde ontplooiingskansen ge ven? De samenleving roept om een onderwijs dat ieder gelij ke kansen geeft. Maar diezelf de samenleving heeft een struc tuur die die eis van het onder wijs niet dekt. „Zolang de maatschappij zelf ervan uitgaat, dat be gaafdheid eenzijdig als intel lectuele begaafdheid gezien moet worden, zolang zij aan vaardt dat in het onderwijs het meeste gemeenschapsgeld besteed wordt aan de in ver- standelii' opzie Ir Ir ogst-be- gaafden en het minste aan de minst-begaafden, zolang die maatschappij zelf niet bereid is de consequenties te trekken uit de eis dat ieder kind, on geacht zijn aanleg en zijn her komst, recht heeft op volledi ge ontplooiing, zolang mag zij het onderwijs er niet op aart- kijken dat het niet over het kader beschikt, waarbinnen gelijke kansen optimaal gebo den kunnen worden". „Wij zuilen altijd blijven staan voor vraagstukken van prestatie en selectie, hoeveel schone andere namen men hiervoor ook bedenkt. „Er is geen enkele theorie die ons kan doen geloven dat bij jon ge kinderen van 12 tot 15 jaar motivatie en zelfkennis in die mate ontwikkeld kunnen Wor den, dat prestaties vanzelf sprekend worden en dat tieder zichzelf op basis hiervan op de juiste wijze selecteert". In dit verband stelt drs. Zeijen dat prestatie geen vies woord is. Het betekent in de eerste plaats dat men bereid is zijn taak zo goed mogelijk te ver richten en ervoor verantwoor delijk wil zijn. Als de school zou toegeven aan de eis dat ze gaat opvoeden tot maatschappijhervorming, is de kans heel groot dat ze het toekomstig geluk van haar leerlingen vernietigt. Want die zullen hoogstwaarschijnlijk te recht komen in een maat schappij die geen plaats voor hen heeft. Als politici en theo retici het onderwijs willen misbruiken om een nieuwe maatschappij af te dwingen, dan verliezen ze uit het oog dat in die maatsrhappij zelf, in haar instellingen en menta liteit, daarvoor de grondvoor waarden on: .ten. Socialisering van het onder wijs zal (c ijke tred mbele houden met socialisering van de maatschappij. Anders voed. men jonge mensen op voor een toekomstige samenleving die in het gewone leven niet herkenbaar is en wellicht nooit werkelijkheid zal wor den. „Het niet meer aanvaar den van de vanzelfsprekend heid van bestaande maat schappelijke patronen is nog geen vrijbrief om jonge men sen op te zetten tegen de maatschappij, waarin zij zelf moeten voortleven". Men d ent zich eens af te gaan vragen of elke Nederlan der. o® 's maatschappij, wer- nelijk eid is de maatschap pelijke consequenties te aan vaarden van een onderwiis dat alle elementen van het be gaafdheidspatroon van leerlin gen als gelijkwaardig aan vaardt. Dat vergt immers in ons maatschappelijk leven een mentaliteitswijziging, die nog niemand ziet opdoemerf aan de „Onderweg waarheen Die vraag heeft de rector van de Katholieke Leergangen, drs. M. H. Jac. Zeijen, voor het on derwijs in ons land proberen te beantwoorden. Hij deed dat in een beschouwing die hij uitsprak ter gelegenheid van de 62ste verjaardag van de Leergangen. In die uiteenzetting keerde hij zich, soms fel, tegen allen politici sociologen, maatschappij-vernieuwers die de school willen gebruiken om hun maatschappelijke opvattingen aan de leerlingen op te dringen. Het onderwijs is daartoe bij ons niet het geëigende terrein, zo stelde hij. Ook wees hij de onderwijskundigen erop dat onderwijs theorie heel wat anders is dan onderwijspraktijk. De onder wijskundigen kunnen vrijblijvend steeds meer onderwijs modellen opzetten, maar het ziin de onderivijsgevers die er mee moeten werken. Onderwijs is en blijft maatschappelijk bepaald, aldus de kern van zijn interessante bijdrage aan de discussie hierover, waarvan hiernaast een samenvatting wordt gegeven. Interessant ook omdat de beschouwing is uitgesproken door de man die de leiding heeft van een instituut dat de zorgen heeft voor zo'n 12.09Q studenten. Een instituut dat 10 afde lingen telt, waarvan een aantal een vrij grote mate van «utonoinie bezit. Een instituut dat wat omvang betreft zo langzamerhand „universitaire" afmetingen heeft aangenomen. horizon van ons maatschappe lijk denken en handelen. We zijn op vrijwel geen en kele manier voorbereid op zulk een sociaal-educatief on- derwijs. Dat eist vele en diep gaande en langdurige experi- mertei Waarbij dan niet al leen de onderwijskundigen het voor het zeggen moeten heb- ien, maar op gelijk niveau ook te docenten. Misschien kan dan ■>en brug gebouwd worden over de helaas steeds breder wordende kloof die onderwijs onderzoekers en onderwi.isdoe- ners scheidt. En daarbij dient men steeds voor ogen te houden dat het niet de schooiuanken zijn die kinderen krijgen, maar men sen. Dat een kind niet kan leven, waar ouders niet kun nen leven en dat ouders niet kunnen leven, waar het kind niet kan leven en dat het kind niet kan leven waar de school meester niet leven kan. „Onderwijs is altijd", aldus drs. Zeijen, „een der onbaat- zuchtigste vormen van mense lijke solidariteit in onze sa menleving geweest. Het heeft linnen de kaders, die de maatschappij het heeft opge legd, steeds gestreefd naar ge lijke kansen voor ieder. En als het daarin te kort geschoten is, dan geschiedde dit niet uit bewuste keuzen, maar vanuit hetzelfde menselijk tekort en dezelfde mcn«e!>'ke kortzich tigheid, die ook het gehele maatschappelijk gebeuren voortdurend parten speelde". JACQUES LEVIJ Wilt ge eeri land leren kennen, wilt ge de mentaliteit zijner bewoners begrijpenlaat dan voor tijd en wijle vaderland se produkten ter zijde en be proef de inheemse. Wat Zwit serland en speciaal het Itali aans sprekende Ticino betreft, betekent dit dat ge eens een keer afstand doet van de eeu wige biefstuk met gebakken aardappelen en u werpt op de ,ossobuco con risottovoorafge gaan - als ge tenminste een stevige honger hebt - door een polenta; gt kunt dan het feest besluiten met koffie waarbij de uit druiven gekookte grap pa' de cognac op waardige wijze vervangt; zijt ge roker steek dan eens in plaats van een uit Heiland gesmokkelde sigaar een van die slanke stokjes op; ze worden gefrabi- ceerd aan het Ltago Maggiove i'i de Fabri-a Tabacch- di Bri- sage; vergeet niet het strootje eruit te trekken En zo zult ge dan ervaren dat de genoten pranzo geheel past bij de landslieden: stevig en deugde lijk, eerlijk maar zonder raffi nement. Van deze geest doortrokken is ook de Zwitserse pers waar voor de „Neue Zurich er Zei- tungmodel staat: massief met haar ochtend- en avondeditie, zonder opsmuk,- uitermate des kundig, koel objectief maar zonder pikanterie en vrijwel zonder emotie! Exemplarisch voor deze houding is het com mentaar dat ik in de Snnntag- ausgabe van 7 oktober j.l. (60 bladzijden liefst) las. Het ging ovei de dezer dagen gepubli ceerde uitkomst van de volks telling 1970. Voor het eerst in de geschiedenis van Zwitser land bleken er méér katholie ken dan protestanten in het land te wonen, namelijk 3.096.654 katholieken tegen 2.991.694 protestanten. Koel en nuchter ontleedde e commen tator de factoren die deze toe name van het katholieke volk leel hadden veroorzaakt: hoog geboortecijfer, immigra tie van Italianen en de daaruit voortspruitende gemengde hu welijken. En de prognose ivas al even zakelijk: deze lacto- ren zullen in de loop der jaren afnemen waardoor over enige tijd beide hoofdgodsdiensten in evenwicht zullen zijn. Hoe anaers was de reactie in ons land toen in de jaren vóór de Iweeae wereldoorlog in Ne derland eenzelfde situatie dreigde; men voorvoelde reeds de vervolgingen en hiiiverde alvast voor de brandstapels! Maar wal voor zin heep het - zult ge vragen - zoveel aan dacht te wijden aan deze sta tistische cijfers? Wat zegt het aantal als men het karaat bui ten beschouwing laat? Boven dien zijn de grenzen in onze oecumenische tijd zo niet ver vallen dan toch zodanig ver vloeid nat het zinloos is met cijfers 'e pronken. Maar ook daarop heeft de Zürcher haar antwoord klaar: Diese Resulta- te, dienen manchen Kantonen zur Berechnung der. K1R- C ENSTEUERN juristischer Personen (Kirchevsteuer is: kerkbelasting). U ziet: het kan zo gek niet lopen of het draait altijd weer op belastingen uit in dezi- rv briek! D'OVWE Cinds enige tijd wordt er via de STER reclame gemaakt door het Nederlands Talen In stituut, een grote organisatie die schriftelijke cursussen ver zorgt niet alleen in talen, maar in vrijwel alles wat te leren en te diplomeren valt. Er is waar schijnlijk niemand in het land die van dit NTI nog nooif een folder ixi de brievenbus aange troffen heeft. Zelf krijg ik er ongeveer elke weeje een en lees dan telkens een dringende aansporing om eindelijk eens iets van mijn leven te maken, wilskrachtig door te zetten, een diploma te halen en meer geld te gaan verdienen. Want in de visie van het NTI draait hét daar allemaal op uit. De STER-spot heeft onge veer dezelfde stijl van bena deren, energiek, persoonlijk en speculerend op financiële be langen. Het studeren wordt aanbevolen als een middel om carrière te maken, de weg naar omhoog wordt gebaand door wilskracht en ambitie. Dat studeren leuk is, dat ken nis iets kan betekenen zonder dat zij <n geld wordt omgezet, is een overweging die bij het NTI al evenmin lijkt te be staan als op andere plaatsen waar mensen gemotiveerd worden tot studie. Als deze overweging misschien wat te luxe lijkt om als reclame te fungeren, dan komt dat voor een deel hierdoor, dat in onze samenleving de beter betaalde banen gereserveerd zijn voor de beter opgeleiden, iets wat eigenlijk allerminst vanzelf sprekend is, maar wel velen 'zal inspireien tot een studie die nauwelijks hun hart hééft. En dan wordt het een kwestie van stug doorzetten in het heerlijke vooruitzicht van de centen. In de spot spreekt een jon ge, sympathieke man, een van de „hai relijke lerarenuit de vroegere advertenties ,de kij ker indringend toe. Hij begint met een zacht verwijt: eigen lijk moest hij nu niet naar de televisie zitten kijken, maar bezig zijn met de studie voor het dilpoma dat hij al zo lang wilde halen. Maar ja, nu hij daar toch zitdat karakterloos stuk onbenul, wil die mijnheer hem weieens persoonlijk toe spreken. Dus treedt hij in dia loog met de kijker en laat hem allerlei dingen zeggen om daar dan gevat op te antwoor den. In die dialoog komt dan het volstrekt voorspelbare mo ment, waarop de hartelijke le raar, in een poging om als het ware dichter bij de kijker te komen en hem van mens tot mens te ontmoeten, enigszins vermoeid en toch energiek de hand naar het hoofd beweegt en zijn bril afneemt. In ouder wetse advertenties gebeurt dat altijdnet. is een vast onder deel van het wervingsritueel. Het moet de laatste, beslissen de uitspraak inleiden, die bij na een te persoonlijk karakter heeft om gepubliceert te wor den. De dokter, de tandarts of de hoofdonderwijzer zet zijn bril af en speelt daar even mee. Wat hij nu gaat zeggen, zegt hij niet als een geleerde, maar als mens. De laatste slui er valt weg. Een bril is een obstakel tussen de geleerde en het volk. Zet af dat dink: het komt nu niet aan op boeken wijsheid, maar op een gesprek van man tot man. De bril ver dwijnt naar de achtergrond; hij blijft daar een teken, dat ook het gewone spreken van uit een grote geleerdheidge voed wordt en niet zo maar wat kletspraat is. Zo ongeveer meen ik dit gebaar te kunnen uitleggen. Het past helemaal in de stijl van de vroegere advertenties waarin ook altijd het spe< van de persoonlijke benadering ge- sveeld werd. Dat is eigenlijk heel akelig, want van een werke'Uke individuele bena dering kan z*>lfs op gewone scholen mei mondeling onder wijs ai weinig sprake zijn, laat staan bij zo'n gro^t insti tuut can schriftelijke cursus sen. Het is, vind ik, een pijn lijke raring, te zien hoe commerciële instellingen een persoonlijke benadering imite ren om daarmee iets te sugge reren dat er helemaal niet is en niet kan zijn. (ADVERTENTIE) 3 dagen Hamburg 4 dagen Gotenburg 5 dagen Parijs v.a.f 66.- VAfll4.- v.a f 105.- v.a.f 128.- vAf 150.- Alle informatie in de brochure „Toeren met NS" op het j..

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1973 | | pagina 19