Missionarissen voor en tegen Allende EN oor „Wij zijn ontzettend blij met machtsovername" „CHRISTEN MOET WEI POLITIEK KIEZEN" IG Ziekteverzuim meet „gezondheid" van bedrijf RECHT Opgepast Dames STE OP DE TERNE ZAKEN ilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peiungen pEPJ!JJ£!9JjN pep|ung?nn pepiling?nn pepil!ng?nn pepil'ingenn ingen peilingen peilingen peilingen peilingen ^peilingen peilingen peilingen peilingen peil ngen peilingen peilingen peilingen peilingen peiling DBEDRIJF DNTE" B.V. DEN IN JREN NAAR: 3, Terneuzen RAAMSDONKSVEERSE PATER SCHRIJFT UIT CHILI: Wap ens PATER NA VLUCHT UIT CHILI: Geschrokken Kloof LANDBOUW EN VISSEj DE HOOFDINGENIEUR. R DE LANDINRICHTING iNCIE ZEELAND de Hoofdingenieur-Direct» iting in de provincie Zeela in geplaatst een tan uit het typen van brievi ten, e.d. .VO-4 diploma of gelijkwaj a en type-diploma. van leeftijd, opleiding en 847,- tot maximaal lij naand met een mogelijke u 1319,r, exclusief 7V4% vak: g- jaar vindt jeugdaftrek plaa V-premie voor Rijksrekenii binnen 10 dagen te word dingenieur-Directeur voor stsingel 58 te Goes. fef* PEKGNEN PEIS!®1 Po'S^PlTaiBf''. P&S"PEST PEFLVrSi^" PEWE^ PEKG^ PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN (Van een onzer redacteuren) Na de berichtgeving over de mi en positie van Nederland- je missionarissen tijdens de machtsovername van de mili taire junta in Chili vorige maand zou de vraag kunnen rijzen: maar zijn er dan geen missionarissen die niet zo met Allende sympathiseerden, dat voor de junta op de vlucht moesten? Die zijn er uiteraard het is zelfs de meerderheid w ze hebben inmiddels ook van zich iaten horen. Op deze pajina publiceren wij ener zijds fragmenten uit een brief een pater uit Raams- 19; donksveer en het verslag van een gesprekje met broeder De 1'! Jonge uit 's Heerenhoek, beide 19) Jonge uit 's-Heerenhoek, bei- jen als missionaris werkzaam 191 |lD hili, beiden opgelucht door 19; de nieuwe situatie. Anderzijds is daar het ver- 1 I van een gesprek met een van de paters die tijdens de machtsgreep de Nederlandse ambassade in Santiago in vluchtten, omdat de militairen jacht op hen maakten. Hij had alles te vrezen van de junta, omdat hij het volstrekt oneens was met de machts greep. Een missieprocurator zei ons: „Als je tien mensen uit Chili hoort over de situatie daar, hoor je eigenlijk tien verschillende meningen en vi- idkope iriruilwagens. Garantiebewijs. ANTIE - FINANCIERING Terneuzen - Tel. 01150-225 OTA DEALER EEUWSCH-VLAANDEREN sies. De een laat zijn zenuwen spreken, de ander zijn emo ties, de derde bekijkt het met heel zijn engagement met de arbeidsbevolking, weer een ander begrijpt niet veel van de politieke situatie, of be moeit zich er niet mee". De persoonlijke ervaringen tijdens en na de staatsgreep zullen hier wel een rol spelen. Chili is groot en wat de één zag hoeft de ander nog niet gezien te hebben. Men moet zich echter eveneens afvragen ln hoeverre bepaalde verkla ringen het stempel dragen van een persoonlijke opstelling, die zich kan bewegen tussen de uitersten van sterk politiek engagement en algehele poli tieke onverschilligheid, of af zijdigheid. Nogal wat missionarissen sympathiseerden met Allen de, omdat ze sympathie had den voor zijn idealen. Ze had den zelf de sloppenwijken en de door mensen geëxploreerde vuilnisbelten rond Santiago gezien. Ze leefden er zelfs in, en ze geloofden dat alleen een socialistische regering die zou kunnen opruimen. Het gebor neerde egoïsme van de bur gerlijke regeringen in Zuid- Amerika liet deze missionaris sen geen enkel vertrouwen in de waarachtigheid of de doel treffendheid van hun sociale doelstellingen. Dat Allende op grote tegen stand stuitte en daardoor de ene mislukking na de andere moest incasseren, betekende voor hen niet zoveel. De te genwerking van de multi-nati- onale ondernemingen en de al gemene kapitaalsvlucht uit Chili immers konden veel ver klaren. De strijd was, hoe dan ook, gaande en ze waren be reid aan de zijde van Allende verder te strijden. Hun idea len werden door de staats greep verpulverd. Andere missionarissen ke ken (en kijken nog) anders tegen Allende aan. Voor hen was hij blijkbaar toch de in carnatie van het aan de kerk vi'andige communisme. Zijn falen moet hun de overtuiging hebben gegeven dat het strijd bare marxisme inderdaad slechts kan leiden tot verwar ring en geweld, met alle kwa lijke gevolgen vandien voor het werk van missie en zen ding. De „anti-Allende'-missi- onarissen zliiken vaak de offi ciële verklaringen van de jun ta voor waar aan te nemen, zoals vooral uit bijgaande brief duidelijk wordt. Duidelijk is in elk geval wel, dat mensen die vroeger één en dezelfde taal spraken de missionarissen bijvoor beeld onderling steeds ster ker verdeeld raken bij de be antwoording van de vraag wat men onder sociale gerechtig heid moet verstaan en hoe de ze verkregen moet worden, en welke rol kerk en christenen daarbij moeten spelen. (Copyright De Stem/Het Parool) Molenstraat 2, [andeplein 24 13, van 20.15 uur ,00 uur. afdeling I. 01150-3751 (Van een onzer verslaggevers) RAAMSDONKSVEER-'s- HEERENHOE K— „Wij zijn met het volk hier, zeg maar of meer van het volk, ontzettend blij, dat de mili tairen eindelijk de stap gezet hebben om dit communis tisch regiem weg te duwen en de macht over te nemen". Dit schrijft een missionaris pater A.M. de Meijer uit Raamsdonksveer, op 21 sep tember j.I. vanuit Santiago, de hoofdstad van Chili. De brief, die op 2 oktober j.l. aankwam, was gericht aan rijn familieleden, maar hij leeft daarin toestemming aan De Stem om een en ander uit zijn brief over te ne men. Over het groepje missiona rissen dat na de Neder- ingevilucht te zijn landse ambassade in Santiago Ingevlucht te zijn inmid dels in Nederland is aange komen, schrijft hij dat ze de waarheid niet vertellen. „Na eerst zich in de politiek van dit land gemengd te hebben en de mensen opgedraaid in communistische zin, hebben te nu hun volkje in de steek gelaten en zldh vla de Ne derlandse ambassade in vei lheid gesteld. Nu schijnen te als helden op Schiphol ontvangen te zijn volgens de Nederlandse radio". Pater De Meijer vervolgt dan: „Als zij met zuiver ge weten gehandeld hadden, was er voor hen geen gevaar en hadden ze rustig kunnen aijven werken voor het wel zijn van de Chileense katho lieken. Maar het schijnt dat er iets niet goed zat. Boven dien, zojuist heb ik de Ned. radio beluisterd en o.a. een commentaar van een van die paters, wasirin Jiij gebruik van wapens en geweld zon der meer goedkeurt!!! Ook zusters die samenwerkten Met deze paters in Caleia, schijnen hun geweten niet 'Tij te hebben. Wat jammer dat ze in de plaats van het volk vooruit te helpen op deze domme manier zich on mogelijk gemaakt hebben voor de Chilenen". greep van de militaire junta schrijft hij ondermeer: „Mis schien kunnen jullie je nog herinneren dat ik in een vo rige brief schreef: we zitten op een vulkaan die op uit barsten staat. Niemand had kunnen denken dat het zó werkelijk was. De regering had zoveel wapens in het regeringsgebouw, in de wo ning en het buitenverblijf van de president, dat het alle verbeelding te buiten gaat. De communistische en socia listische partijen waren uit stekend voorbereid op de burgeroorlog die zij zouden ontketenen op 17 september. De plannen waren uitge werkt tot in de puntjes en er zou ontzettend veel bloed gaan vloeien gezien de lijs ten die ontdekt zijn van alle vooraanstaande personen, ci- vielen en militairen die over de kling moesten. Dank zij God en Maria is dat voorko men door die staatsgreep van de militairen, die prachtig hebben samengewerkt om bloedvergieten te voorkomen. Er zijn doden gevallen, onge veer 500 tot 1000, maar meer niet en dat over het hele land. De meesten van men sen die de spertijd niet eer biedigen en geen gehoor ge ven aan de militairen". De reden waarom hij met dat eerste groepje vluchtende missionarissen aankwam is vrij toevallig, hij heeft pas een hartaanval gehad en was toch al van plan naar Neder land terug te keren omdat er voigens hem een revolutie aan het groeien was. „Ik heb mij in Chili nooti met de politiek bemoeid, maar onder de paters waarmee ik samen woonde, waren er die dat De pater schrijft verder nog goede hoop te hebben dat het land en volk er weer bovenop komen: „Overal kun je blijde gezichten opmerken en een enorm verlangen om te werken en op deze manier het land vooruit te helpen", aldus pater De Meijer, die om een indruk van zijn leef tijd te geven nu dit jaar zijn 25-jarig priesterjubileum heeft gevierd. In 's-Heerenhoek troffen we deze week een broeder missionaris, broeder Adria- nus de Jonge (61), die vori- Over de situatie tn Chili voor en tijdens de machts- Broeder Adr. de Jonge Pater A. de Meijer ge maand met de eerste groep missionarissen uit Chi li op Schiphol aankwam. Hij is lid van de congregatie van de priesters van het H. Hart en verblijft met verlof bij zijn zuster. „Toen de militairen ingre pen, ben ik ergens onderge doken, want alle huizen ook die van de paters werden door hen onderzocht. Het leger trad erg hard op, maar de politie was zeer in schikkelijk. Men kon aan al les merken dat de militairen de staatsgreep goed hadden voorbereid. Het leger was ook erg kwaad op Allende omdat deze het volk had be- vapend. De fabrieken lagen al met wapens". Broeder De Jonge die er 3 jaar Chihi op heeft zitten on de laatste jaren in Santia go woonde, meent: „Het ging niet langer meer met Allen de. Onder zijn bewind gin gen de prijzen omhoog met iO procent en uiteindelijk met 300 procent. Allende was er op uit om Chili com munistisch te maken. Er was >ok een tekort aan voedsel. iVe moesten uren in de rij taan voor een broodje". De broeder vertelt verder lat hij noch de paters die rich wel met de politiek hadden ingelaten zijn mis- iandeld.„Ongeveer 40 mede broeders van mijn congrega tie blijven in Chili, Voorzo ver ik weet maken ze het goed. Ze zijn niet politiek aangelegd." (Van een onzer verslaggevers) DOESBURG— Pater dr. B. J. Welling (43) is een van de drie missionarissen die vlak na de bloedige staatsgreep een veilig heenkomen zochten in de Nederlandse ambassade in Santiago. Toen deze missiona rissen in Nederland aankwa men, wilden zij bijna niets vertellen over hun lotgevallen en hun situatie in Chili, om een reden die voor de hand lag: ze wilden door beschuldi gingen aan het adres van de militaire junta het niet nog moeilijker maken voor colle ga's die waren achtergebleven. Als eerste heeft hij deze week echter zijn mond niet meer kunnen houden, nadat enkele missionarissen die bepaald niet aan de zijde van Allende stónden hun mening weggaven. Vooral is hij ge schrokken van de meningen van een vijftal missionarissen, die zoals ook in deze krant begin vorige week gemeld, op het punt staan nu juist terug te keren naar Chili na een vacantie in Nederland. Een van hen, pater Pen- nings uit Lent (26 jaar Chili), vertelde o.m. over de paters die in Santiago gevangen wer- gen genomen: „Dat zijn idea listen. Zij hebben zich geïden tificeerd met het politieke sys teem en dat mag je niet doen". Verder beweerde hij dat er onder Allende sprake was van „hersenspoeling", dat er geen nieuwe bedrijven en geen nieuwe huizen gebouwd werden en dat het leger wel moest optreden om erger een burgeroorlog te voorko men. Ongeveer dezelfde ge- dachtengang als van Pater De Meijer en broeder De Jonge elders op deze pagina. „Ik ben erg geschrokken van die verklaringen. Onge looflijk wat die mensen bewe ren". Zo luidt de reactie van pater Welling. Hij zegt (ge makshalve de begrippen „links" en „rechts" hanterend) „Sinds Allende aan de macht was werd de economie syste matisch de grond in geboord, gesaboteerd door rechts. Op de achtergrond hiervan speelden Amerikaanse belangen. Tach tig procent van het materiaal waarmee in Chili gwerkt werd was van Amerikaanse makelij bijvoorbeeld. Allende was nog geen president, of er ontston den om onverklaarbare rede nen vertragingen in de toezen ding van vervangende onder delen. Overigens, dit alleen al zou aardig zijn als het eens onderzocht werd. Het kapitaal, dat altijd controle had op de massamedia, schoof alle onheil echter op Allende af. Onder diens bewind zijn natuurlijk fouten gemaakt, er was een achterstand, maar iedereen moest zich opeens een andere mentaliteit eigen inaken, ter wijl hij een produkt was van de oude maatschappij. Het land verkeerde wel in een crisis. Gedeeltelijk door fouten van Allende, maar de grootste schuld lag bij het ka pitaal. De crisis nu was op het punt, dat je zei „Er moet iets drastisch gebeuren". Wij zagen twee uitwegen: Of een militai re dictatuur, of een dictatuur van het proletariaat, d.w.z. het doorstoten naar een echte re volutie". Een tussenweg was volgens Welling onmogelijk. Hij zegt: „Als er een burgeroorlog was gekomen zou die hebben moe ten gaan tussen het leger en de arbeidersklasse. De militai ren wisten dat de arbeiders zich aan het bewapenen wa ren. Dat er een confrontatie zou komen was zeker. Er be stond echter hoop dat een deel van het leger sarnen zou gaan werken met volksleger. Zo'n confrontatie, die niet met zo veel bloedig geweld gepaard zou hoeven te gaan, moet je zien als een verdediging tegen het eeuwenlange uitbuitings- geweld". Dat er ingegrepen moest wor den was ook volgens Welling (5 jaar in Chili) duidelijk, maar dan door Allende. „Hij had de beroemde wettelijke weg naar het socialisme moeten laten varen". Om de uitspraak dat er na de staatsgreep een zucht van verlichting door de bevolking was gegaan en dat er opeens weer genoeg te eten was moet Ben Welling lachen. „Het is curieus dat drie dagen na de coupe plotseling van alles te koop was, terwijl vlak ervoor weinig voedsel op de markt gebracht werd. Dit is een van de bewijzen sat er gesaboteerd de bewijzen dat er gesaboteerd den voedsel achtergehouden: dergelijke opslagplaatsen wer den regelmatig ontdekt. En denk ook maar eens aan de stakingen in de transport". Over de uitspraak dat pries ters zich niet met een politiek systeem mogen identificeren zegt Welling: „Dit is niet al leen toegestaan, maar ook noodzakelijk. Veranderingen worden juist door politiek be werkstelligd. Een christen die hetzelfde beoogt, die ongerech tigheid te lijf wil gaan, moet een politieke keuze doen. Klassestrijd dringt zich overal ln door Blijf je daar biiiten staan, dan ben je medeplichtig aan uitbuiting". Even later zegt hij: „Allen de was voor ons geen heiland, maar zijn politiek was het middel om concreet voor de arbeidersklasse te kiezen". Uitspraken van pater Pen- nings en anderen als zou de situatie onder Frei (president vóór Allende) beter zijn ge weest, plaatst Welling tegen de achtergrond van de situatie van waaruit deze missionaris sen altijd gewerkt hebben. „Er is altijd een kloof geweest tussen de priesters, die onder het volk woonden en werkten en de geestelijkheid die in de pastorieën woonden, aldus Welling, een man die altijd onder de armsten van de we reld gewerkt heeft en zegt zich steeds volledig aangepast te hebben aan hun leefge woonten. Erg kwaad heeft hij zich gemaakt over de opmerking dat tijdens het bewind van Allende geen nieuwe huizen zouden zijn gebouwd. „Dat is een leugen, jongen", zegt hij verontwaardigd. „Er zijn, laag geschat, minstens 70.000 wo ningen gebouwd. Achter mijn huis alleen al 2000. Ik begrijp het niet. Net of zij er niet gewoond hebben, die lui" Welling, die zegt dat het optreden van de nieuwe macht hebbers hem doet denken aan de Hitler-tijd, („Er gebeuren zuiver fascistische dingen") vraagt ons de nadruk te willen leggen op het feit. dat slechts een kleine minderheid van de missionarissen het land uit moest. De meerderheid kan er gewoon blijven zitten, en dat komt omdat die niet mee werkten aan de klassenstrijd, aldus Welling. ids (Van een onzer redacteuren). BReda Het ziektever zuim is een graadmeter voor 1 jj®, „gezondheid" van het be- I "rijf; iedere bedrijf heeft het lyeRuim, dat het verdient. Dat een van de uitgangspunten van de studiedag, die de vere- Mging van werknemers in ^nk- en verzekeringsbedrijf administratieve kantoren !BVA) gisteren heeft gehou- De studiedag had tot the- I !"s „Gezond leven, ook op Kantoor". Als je zo'n thema hoort, dan °an,k je al snel aan een actie I 'an kantoorbedienden voor 'hmminuutjes tussen het *®rk door. Maar het ging er "P die studiedag niet op de lafste plaats am te constate* ren, dat het goed is voor men sen, die een zittend leven lei den. om wat meer lichaamsbe weging te hebben. Er werd gezocht naar de diepere oorza ken van het je ziek voelen. En om alle misverstanden te oorkomen: het ging niet om echte ziekte. Als iemand zijn been breekt, dan zit daar niet' achter. Het gaat om die veelvuldigt niet te controleren klachten' pijn in de buik, in de rug of in het hoofd. Voor een arts is het niet te bewijzen, dat er met de man of vrouw niets aan de hand is. Het is met dit soort klachten, dat de bedrijfs arts, het GAK en de collega's steeds meer te maken krijgen. Volgens dr. H. Doeleman,, me disch adviseui van het GAK, moeten de oorzaken van dit stijgend aantal klachten, wat weer leidt tot steeds meer ziekteverzuim, gezocht worden niet zo zeer in de lichamelijke ongesteldheid, maar in de om standigheden, waaronder moet worden gewerkt. De tendiens van lichamelijk lichter, maar geestelijk in spannender wenk, de binding aan het werk, de situatie op de arbeidsmarkt, het perso neelsbeleid, onvoldoende in teresse van de werknemers, een veranderde waardering voor het werk daarin moeten de oorzaken worden gezocht. Zoals een van de conclusies van de studiedag luidde .,Een onvoldoende of onjuiste selectie kan er toe leiden, dat spanningen optreden bij de betrokkenen zelf, maar ook bij hun omgeving. Een goede se lectieprocedure dient daarom te worden bevorderd, waar door de juiste man op de juis te plaats terechtkomt. Terwil- le van de gezondheid is een goede begeleiding bij automa tisering, reorganisaties en fu sies een vereiste. Het zogeheten kort verzuim is niet in de eerste plaats een medische zaak, maar primair een kwestie van personeelsbe leid. Immer, achter herhaald kort verzuim kan een medisch- sociaal probleem schuilgaan dat gesignaleerd en opgelost zou moeten worden door sa menwerking van werkgever werknemer, huisarts, bedrijfs arts en verzekeringsgeneer kundige. Het zou overigens te vei gaan om alleen de spanningen binnen het bedrijf als oorzaak aan te wijzen. De Onderne ming dient bijzonder bezorgd te zijn voor de uitwendige werkomstandigheden, zoal? verlichting, binnenklimaat, meubilair, opstelling van ma chines, lawaai. De bedrijfsarts en de' ondernemingsraad die nen hun invloed aan te wen den bij de bedrijfsleiding teneinde optimale uitwendig? werkomstandigheden te ver krijgen. Als afronding van die maat ■egelen, die het bedrijfsleven zou dienen te nemen om de gezondheid (zowel geestelijk als lichamelijk) van de werk nemers te bevorderen mag aangevoerd worden het me disch keuringistelsel. Er is al vaker voor gepleit, dat niet zou moeten worden volstaan met alleen de medische keu ring bij het begin van het dienstverband: er zouden peri odiek keuringen moeten wor den gehouden. En er zouden eigenlijk ook keuringen moe ten zijn bij promoties. Alles bij elkaar houdt dai n, dat vooral de bedrijfsarts geen vrijblijvende functie bui ten de onderneming moet heb- oen. Hij dient een geïnte greerd deel uit te maken van een sociaal team, dat verant woordelijk' is voor het perso neelsbeleid. Door zijn plaats in dit team kan hij als gezond- heidkundige invloed uitoefe nen op arbeidsomstandighe den, die een gezond leven op kantoor mogelijk maken. HANS LUT2 Vr waren drie ongehuwde zus- ters. Ze dreven een manu facturenwinkel. Een man deed in opdracht van een administratiekantoor de boekhouding en verzorgde de belastingen. Hij genoot volop vertrouwen. Deze man wilde hoger op, hetgeen de gezusters in hem prezen. Hij wilde het admini stratiekantoor overnemen; hij wilde zelfstandig worden, ei gen baas zijn. Maar daarvoor had hij kapitaal nodig. Ook daarvoor hadden de dames al le begrip en zij leenden hem de benodigde f 10.000 die ze deels uit de zaak deels van hun privé-bankrekening haal den. Volgens de schuldbeken tenis zou de man jaarlijks f 1000 aflossen en 6% rente betalen. Maar de gezusters wilden niet dat hij onder deze financiële verplichting gebukt zou gaan; daarom zegden zij hem toe dat hij aflossing en rente met zijn declarati mocht verrekenen. De man verwerkte een en ander keu rig in de boekhouding en be lastingaangifte. Hierin bracht hij tot uitdrukking dat er een privé-vordering was ontstel ten zijnen laste van 10.000. Helaas werd de idylle al ra& 'verstoord. Zoals het wel meer ongetrouwde dames vergaat, hadden ook zij teveel vertrou wen in de „man" gesteld. Hij bleek een fantast te zijn; het administratiekantoor werd op geheven; zijn faillissement volgde spoedig. De dames konden fluiten niet alleen naar rente en aflossing maar ook naar hoofdsom. Ze waren f 10.000 armer. Ër kwam een nieuwe boek houder. En hij deed alles om nog iets uit de failliete boedel te redden. Dat wil zeggen: hij trachtte een deel van het ver lies op de rug van de fiscus te schuiven door de vordering alsnog als zaaksvordering op te voeren en het verlies ten laste te brengen 'van de manu- facturenwinst. Maar daar had de inspecteur geen zin in. De geldlening aldus deze die naar van de schatkist heeft niets te maken met de winkel; zij werd verstrekt uit vriend schap, uit medemenselijkheid. En zou hier al sprake zijn van een keuzemogelijkheid (privé- vordering of zaaksvordering) dan was die keuze al gemaakt door in de aangifte te optreen voor privé. Tot goed begrip van deze fiscale problematiek moet ik u even vertellen dat men ten aanzien van bepaalde vermo gensbestanddelen (positieve zo goed als negatieve) onder scheidt tussen die welke per se privé zijn omdat ze geen enkele functie vervullen in het zaaksgebeuren, die welke per se zakelijk zijn omdat ze uitsluitend voor de onderne ming van betekenis zijn en tenslotte die welke deels een privé deels een zakelijk tintje hebben. Bij deze laatste cate gorie spreekt men van keuze vermogen. Terug naar de procedure die zich ontspon tussen inspecteur en nieuwe boekhouder als ge machtigde van de gezusters. De boekhouder wees erop dat het geld voor een groot deel aan de zaak was onttrokken, dat de geldlening was ver strekt uit zakelijke overwe gingen n.l. om zijn voorganger, waartegen de dames toenter tijd hoog opkeken, als boek houder-administrateur voor de zaak te behouden, en dat de oorspronkelijke bestempeling als privé de dames niet was aan te rekenen omdat ze niet wisten wat ze deden! Het gerechtshof 's-Hertogen- bosch (Hof 's-Bosch 2 maart 1973 gepubliceerd in, Fed dd 13 september j.l.), boog zich over de zaak en stelde de gezustei-s in het ongelijk. Het was n.l. van oordeel dat van enig zakelijk verband niet ge bleken was en dat als er al van een keuzevermogen ge sproken zou mogen worden de keuze door hen zelf al be paald was op privé. Niets ter zake deed het dat de dames zelf geen opleiding hadden ge noten in het fiscaalrecht. Daarvoor hadden zij juist een boekhouder in de arm geno men Ziin daden werden hun 'oegerekenrt Ik vraag me af, als Den Uyl :iin zin krijgt en vermogens winsten gaat belasten, of hij dan ook met verliezen als de onderhavige zal rekening hou den? Zo ja, dan zouden de dames onder het nieuwe regi me gered zijn geweest. Je weet het echter nooit met po litici. D'OUWE.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1973 | | pagina 19