De laatste posiruiter
HUG!
OOK
VROUWEN
Statiegeld op
auto's moet
wrakkenpro-
bleem oplossen
Ontvoering in Argentinië
aan de orde van de dag
VOOR
HETE
VUREN
In Duitsland
NCRV
PROBLEi
KERNCEI
GEDRAi
binnenland
buitenland
VERHUISKAART
PASPOORT
WANHOOP
INKTVISSEN
PAPIER
DOCUMENT
DOMANI
GEDULD
POLITIEK
VERLIEFD
Broddelwerk
Kolonel
Poj
Dzanger
Ministei
Amateurs in IJ
India hoopt
op tv-saielliet
Radio Göfidör
weer in de lucht
PRIET
PRAAT
HET OUDE ROME
IS SPRINGLEVEND
(Van onze correspondent)
ROME Wie het Rome van de oudheid zoekt gaat naar
het beroemde Forum Romanum, de boog van Constantijn
en het Colosseum om tot de ontdekking te komen, dat het
een dood Rome is. Alleen levend in de fantasie, het voor
stellingsvermogen van elke individuele bezoeker-toerist of
wetenschapsman. Hoe gaaf soms, hoe rijk, hoe imponerend
ook, geen mens zal kunnen ontkennen dat het voorbij is,
puur verleden tijd.
En toch, het Rome van de
keizers is nog springlevend:
maar op een paar passen van
dat indrukwekkende Forum,
Neem bijvoorbeeld de burger
lijke stand of de vreemdelin'
gendienst van de politie, dat
zijn die plaatsen waar het an
tieke en het middeleeuwse
Rome herleeft in 1001 tafere
len.
Het is voor degene, die het
eohte Rome zoekt, een erva
ring om eens een paar uur in
de „anagrafe", de burgerlijke
stand, door te brengen, zeker
in de periodes waarin er extra
vraag is naar een of ander
officieel stuk.
Het is al weer enkele weken
geleden dat ik min of meer
per ongeluk in die heksen
ketel terechtkwam. Noodzake
lijkerwijs ook, omdat de doua
ne in het onbereikbare verre,
noordelijke Mlaan weigerde
om ook maar iets van m'n
persoonlijke spulletjes vrij te
geven, tenzij ik een verhuis
kaart kon overleggen- Omdat
ik via tien andere wegen tel
kens stuk was gelopen, en om
dat ik na weken en weken
wacihten toch wel de nodige
bezittingen wilde hebben, ben
ik tenslotte naar dat bevol
kingsregister gegaan, vaag
vermoedend wat me te wach
ten stond.
Er zijn vanzelfsprekend erva
ren lezers, die het op zich een
eenvoudige klus zullen vinden
om iets achter de douane uit
te krijigen. Dat zal ook wel zo
zijn, maar omdat op de paklijs
ten ook „zoeken" stonden kon
den de kisten niet zonder meer
als verhuisboedel worden inge
klaard.
Daar was mijn paspoort
voor nodig. Het klinkt onge
looflijk, maar er was zelfs ie
mand in dat toch zo vol ver
stand zittende Milaan, die me
vroeg het paspoort even op te
sturen, per post. Ik geloof dat
ik nog eerder een brief per
zeehond via Groenland naar
Amerika zou willen versturen.
Dat klinkt niet zo vleiend
voor de Italiaanse PTT en zo
is het ook bedoeld. Na de vier
weken durende staking in het
late voorjaar, de wekenlange
chaos nadien en door het feit
dat er momenteel weer geen
brieven aankomen, die al we
ken geleden in Nederland ge
post zijn, na dat alles is mijn
vertrouwen in de Italiaanse
PTT weg.
Uiteindelijk konden de pas-
poortgegevens ook telefonisch
worden doorgegeven, mits ik
er zo'n bewijs van inschrijving
in mijn nieuwe woonplaats
achteraan stuurde.
Op de Nederlandse ambassa
de waar ze me liefderijk
met raad en daad terzijde
stonden en staan was de
laatste mogelijkheid om een
snellere weg te vinden ver
dwenen.
„Wie moet ik bellen? Jan,
Piet of Klaas, zeg het maar,
het beroerde is alleen dat nog
ruim 120 andere ambassades
en consultaten in deze stad
ook met Jan, Piet en Klaas
bellen en ik kan ze toch niet
altijd bellen
De wanhoop stond op het
gezicht van de functionaris
aan wie ik om raad had ge
vraagd. „Helpen"?, altijd. Zeg
maar welke stukken wil ie
hebben, wat moet ik tekenen?
Maar neem mijn raad aan en
probeer het zelf. De meest
persoonlijke werkwijze heeft
misschien het meeste succes,
of je moet het via via spelen.
Italië lijkt een land met een
Arabische mentaliteit. Heb ik
altijd gezegd en blijf ik altijd
volhouden"-
Dus zonder Jan. Piet en
Klaas dit keer en via de bur
gerlijke stand. Gevestigd in
een groot, vierkant, zowel van
binnen als van buiten lelijk
gebouw. Lelijk van architec
tuur en smerig door het ge
bruik. Vies bijna Maar daar,
in dat gebouw leeft het eeuwi
ge Rome. Honderden Romei
nen en „buitenlui" vechten
zich letterlijk een weg naar de
twee kleine hokjes die in de
hal staan en waar alle moge
lijke in te vullen papieren te
krijgen zijn. De zwetende
mannen in die hokjes luisteren
met tien paar oren en ze wer
ken met hun handen alsof ze
inktvissen zijn. Met een graai
grijpen ze vijf, zes verschil
lende formulieren en verdelen
die over de hongerig uitge
strekte handen.
Daarna begint het avontuur
in dat ambtelijke monsterge
bouw pas goed. Overal, tot op
de grond liggend, worden die
formulieren ingevuld, temid
den van de schreeuwende,
rennende, altijd lawaaierige en
ruikende mensen.
Er is in de kelder een bar
waar je je grootste vijand nog
niet op koffie zou willen trac-
teren. Er hangen telefoons
waar je vanwege de herrie
kennelijk alleen in braille
kunt telefoneren.
De spreekwoordelijke hoog
hartigheid van de Romein
straalt af van de ambtenaren
onder wie veel vrouwen
die achter de ontelbare loket
ten staan, zitten of op en neer
lopen. Ze zitten verborgen
achter bijna ondoorzichtbaar
glas. Ze praten niet maar
snauwen, ze helpen nauwelijks
maar jagen de hulpvragenden
bij voorkeur weg.
Het is dezelfde sfeer die je
treft bij de vreemdelingen
dienst van de politie waar met
te weinig personeel, in een
abominabele omgeving met
een berg achterstand in het
werk getracht wordt de
vreemdelingenstroom in Rome
te kanaliseren. Ook daar is de
afstand tussen ambtenaar en
vreemdeling bijna pijnlijk
voel- en zichtbaar. Maar ook
daar kun je je zonder moeite
voorstellen hoe het de vreem
deling in het keizerlijke Rome
vergaan moet zijn: uitvaaksel
als hij was in de ogen van alles
wat zich Romeins burger
mocht noemen.
Ondanks alle urgentie, alle
meegebrachte papieren, alle
-aanbevelingen was het tenslot
te nog aan de bereidwilligheid
en hulpvaardigheid van een
zwarto-gige Romeinse te dan
ken, dat ik dat ene papiertje
diezelfde dag nog, zij het na
uren praten en wachten, mee
kon nemen. Eerst had ik
prompt het verkeerde papier
ingevuld, iets waarvoor nau
welijks een excuus aan te
voeren is. Toen dat rechtge
trokken was spoedde ik me
naar een van de ruim 50 lo
ketten op weer een andere
verdieping waarboven de let
ters w en z prijkten.
Gelukkig, dat er in Italië
maar weinig namen met een
W beginnen, en hoewel ik ge
wend ben om in de rij te
staan bij alfabetische happe
nings, viel het dit keer erg
mee. Zelfs bleek de man ach
ter het loket te gaan helpen,
maar op het beslissende mo
ment waarop ik dacht het be
langrijke papiertje in handen
te krijgen stopte hij het in een
map en zei: „Zaterdag".
Omdat het op dat moment
pas dinsdag was en ik begreep
dat het „document" pas zater
dag gereed zou zijn ter over
handiging, heb ik me opnieuw
tot die hulpvaardige Romeinse
gewend, twee verdiepingen
hoger. Haar onleesbare para
graafje was genoeg om de „a-
nagrafe"-ambten-aar tot andere
gedachten' te brengen.
Gek land om in te wonen.
Nog gekker om er te werken.
Je moet dan namelijk leren
niet of nauwelijks te werken.
Je moet op de eerste plaats
leren wachten. Voornamelijk
op dat zeldzame moment
waarop alles ogenschijnlijk
normaal marcheert en dan is
het zaak veel te doen. Zoveel
mogelijk, want je weet nooit
wanneer het weer misgaat,
Ach, het' is allemaal aardig
zolang je er op vakantie bent.
Dan neem je veel zo n-iet
alles met een korrel zout
en een grote glimlach. Je bent
er immers niet thuis- Goed je
eet wat extra spaghetti, je
neemt een extra glas wijn en
je bent zo onverstandig om de
noodzakelijke middagrust niet
te nemen.
Voor dat laatste bestaat in
Rome een spreekwoord dat
zegt, dat je in de hete middag
uren, „alleen honden en Duit
sers op straat ziet". Het zijn
natuurlijk niet alleen de Duit
sers, 'het zijn veel toeristen
van veel nationaliteiten die
zich in de zinderende zon bui
ten wagen, bang om iets te
m-is-sen. Maar bij dat alles
weet die toerist dat hij straks
terugkeert naar zijn eigen om
geving, zijn eigen gere-gelde
en geordende leventje in een
land waar niet 'allés om. „de
mand", „morgen", draait.
Geduld is een schone zaak,
het hoort bij de zuidelijke le
venstrant en de Italiaan wordt
geduldiger naarmate de tem
peratuur stijgt. Vandaag met
doen wat morgen nog kan is
iets heel anders dan ons nij
vere „stel niet uit tot morgen
wat ge heden no-g kunt doen".
Voor de Italianen betekent dat
gezegde de wereld op z'n kop
zetten. Zel-fs in hun onmogelij
ke verkeerschaos hebben de
Italianen een engelengeduld,
ook al lijken de vele claxon-
concerteji daarmee in tegen
spraak.
Het hoort er allemaal bij, en
als je hier als buitenlander
moet wonen en werken kun je
twee dingen doen: of je aan
passen of op het vliegveld
vragen wanneer het eerstvol
gende toestel naar Nederland
vertrekt.
Het enige punt waarop ik
ontdekt Heb dat de Italiaan
ietsje ongeduldiger is, is op
het politieke vlak. Ze kijken
hier niet naar wat de zittende
regering onverschillig wel
ke dat is eigenlijk doet,
maar ze kijken uit naar het
moment waarop die regering
valt. Verrukkelijk land, geluk
kige mensen. Rijden er van
daag geen bussen?, dan nemen
we met zijn allen een taxi:
geen post, geen telefoon van
daag? Och, geen nieuws is
goed nieuws. Staken de zie-
kenihuisassistenten? Dan ne
men we wel een aspirine ex
tra en bidden nog eens schiet
gebedje meer. Geen licht, geen
gas, geen piloten op de bok.
geen dravende obers? Wat
maakt het uit. Dan morgen
maar. Domani-..
Gek eigenlijk, dat geen
enkel woordenboek of reis
gidsje met dat en het woordje
„staken" begint. Je hebt ze
hier het hardste nodig.
Godfried Bomans zegt in
zijn .Wandelingen door Rome"
dat een toerist verliefd is op
Rome, maar dat de verliefd
heid voorbij gaat. „De man die
er zijn werk heeft is met Ro
me getrouwd en geen stad ter
wereld kan dit huwelijk ont
binden". Hij. heeft soms gelijk
maar het is heerlijk om die
eeuwig aantrekkelijke, maar
soms o zo luie ën lawaaierige
vrouw eens voor een paar da
gen te ontlopen.
mm^**0^
9 BAYREUTH (West-Duitsland)Al lang hebben rails en motor de postkoets en de met
paarden bespannen pakjeswagen verdrongen. Maar in het 200 inwoners tellende dorp Spanleck bij
Bayreuth bleef een stuk postiljonromantiek bewaard. Daar oefent de postbode als enige in de
BRD zijn beroep nog hoog te paard uit.
WEST-BERLIJN
(DaD) Brandweer
man te worden, stond tot
nu toe ook in de Bonds
republiek Duitsland voor
schooljongens als be-
roepswens op hetzelfde
niveau als treinmachinist,
coureur of astronaut. Dit
zal binnen afzienbare
tijd zeker niet verande
ren, maar naar het
schijnt, wordt de strijd
tegen het vuur ook voor
meisjes attractiever.
In de Vrijwillige
Brandweer van de
Bondsrepubliek Duits
land, die een belangrijke
aanvulling op de Be
roepsbrandweer voor
stelt, zijn de eerste moe
dige vrouwen in ieder
geval ai ingedeeld. Zij
verzorgen de technische
apparatuur, bedienen
communicatie- en waar
schuwingsinstallaties,
besturen de zware blus-
wagens en nemen deel
aan de brandbestrijding
met water of chemische
blusmiddelen.
In totaal 772.932 per
sonen staan op het ogen
blik in de Bondsrepu
bliek voor directe actie
ter beschikking. Vele le
den van öe 22.106 Vrij
willige Brandweren ech
ter zijn bij een alarm op
hun werk niet te berei
ken.
Dat geldt vooral voor
landelijke gemeenten,
waar een groot deel van
de manlijke inwoners
voor het dagelijkse werk
naar de naburige indus
triestad gaat. Daar grij
pen dan intussen de
vrouwen naar de veilig
heidshelm, laat het huis
werk in de steek en
concentreren zich op wa
terpompen en spuiten.
Meer dan 20 van de
vrijwillige brandweer-
groepen lossen op deze
manier reeds hun perso
neelsproblemen op. Naai
de mening van oudge
diende experts is dit
geenszins maar 'n nood
oplossing, want de
geëngageerde dames to
nen zich zelfs tegen de
moeilijkste taken opge
wassen.
Dikwijls heeft men de
vlammen al onder con
trole, als de eveneens
gealarmeerde beroeps
brandweer arriveert.
Toch is de omgang met
de toestellen voor de
helpsters niet altijd even
gemakkelijk. Om de tot
de uitrusting behorende,
bijna 200 kilo zware
draagkrachtspuit van de
wagen te tillen, moeten
vier vrouwelijke leden
van de vrijwillige
brandweer alle kracht
aanwenden.
Alleen voor admini
stratieve werkzaamhe
den of voor de brand
weerorkesten laten de
vrouwen zich niet af
vaardigen. Enige groe
pen hebben in tegendeel
al belangstelling voor de
deelname aam prestatie-
vergelijken van brand-
weergroepen met inter
nationale deelneming-
De heruitgave van een aan
tal bij elkaar geraapte bladzij
den uit het vroegere Duitse
propagandablad Signaal be
wijst slechts dat een obscure
uitgeverij uit Ridderkerk
brood heeft gezien in het te
genwoordige verschijnsel van
de herdrukte tijdschriften en
kranten uit vroeger dagen.
Als dat met een beetje on
derscheidingsvermogen ge
beurt kunnen dergelijke her
drukken nog wel eens waarde
vol zijn. Maar dan moet het
niet zo flutterig gebeuren als
met „Signaal": willekeurig ge
kozen en afgebroken pagina's,
waarin elk verband ontbreekt,
ingekaderd in een onbenullig
in- en uitleidinkje. In de epi
loog worden de nadagen van
„Signaal" geschetst, maar het
is onvergeeflijk dat jurist die
nauwelijks worden geïllus
treerd. Integendeel: op de ach
terkant van het albumpje staat
net zo'n Duitse overwinnings
roesplaat als op de voorkant.
Zodat je bijna gaat denken dat
de uitgevers bet Duitse oor
logsmonster hebben willen
verheerlijken.
JOOP BARTMAN
(Signaal, propaganda die de
wereld noodlottig werd. Uitge
verij Ridderhof, Ridderkerk f
12,90).
(Van een onzer verslaggevers)
DEN HAAG Het ziet er
naar uiit, dat de huidige rege
ring nu ernst gaat maken met
haar al oude plan voor „statie
geld" op auto's.
Wanneer alles volgens plan
verloopt zal vanaf 1974 elke
koper van een nieuwe auto
boven de aankoopprijs van
zijn wagen nog eens 250 gul
den extra moeten betalen.
Wanneer de auto na verloop
van tijd (de gemiddelde le
vensduur ligt momenteel o-p
zes a zeven jaar) zijn diensten
bewezen heeft, kan de eigen
aar z'n ouwe beestje inleve
ren en krijgt hij naast de
eventuele schrootwaarde
zijn 250 gulden terug.
De regering hoopt, dat dank zij
deze maatregel het wrakken-
probleem, waarmee ook Né-
derland worstelt, voor een be
langrijk deel kan worden op
gelost.
Bovendien krijgt het rijk, bij
een jaarlijkse verkoop van
zo'n 400.000 auto's, zo de be
schikking Ojver een aardig
spaarpotje van 100 miljoen
gulden.
Een prettige bijkomstigheid,
maar ook niet meer dan dat,
want hoofdzaak is en blijft dat
er iets gedaan wórdt aan de
ieder jaar groter wordende
staipel wrakken.
Hoe is de situatie Niemand
in Nederland is verplicht z'n
ouwe karretje naar de sloop te
brengen. bus waf doet
„men"? In het gunstige ge
val wordt een sloper gebeld,
lie al dam niet tegen, betaling,
het wrak komt halen en ver
volgens deponeert op zijn
wrakkenihoop in afwachting
van hoge schrootprijzen.
In het ongunstige geval (en
dat blijkt maar al te vaak de
praktijk) wordt de auto er
gens langs de weg gezet, waar
die tot Sint Juttemis zou blij
ven staan wanneer de politie
niet regelmatig het uiteindelij
ke transport naar de sloper
verzorgde.
Kortom: het wrakkemprobleem
komt voort uit luiheid, uit
laksheid. Immers: op geen en
kele manier is het laten slin
geren van een autowrak straf
baar gesteld.
Dat het wrakkemprobleem niet
onderschat moet worden,
blijkt uit de cijfers. In 1964
was niemand zich nog van een
nakend probleem bewust,
wamt er reden toen „nog
maar" 1 miljoen auto's rond,
die een ongekend lange levens
duur van zeven a acht jaar
hadden. Vier jaar later was
het aantal auto's reeds verdub
beld en zat Nederland met een
wrafckenaambod van 70.000
stuks (3,5% van het totaal).
Maar nu gaan we weer een
„tapje verder: 1970, twee jaar
later dus: 2,5 miljoen auto's op
de weg bij een wrafckenaan-
bod van 207.000, otwel in pro
centen: 8%. Volgens officiële
schattingen moeten we in 1980
echter rekemng houden met
een wagenpark van 4,0 mil
joen, waarvan 14% wrakken
ofwel 650000 s>loopri]pe au
to's
Natuurlijk zal het probleem
zich niet in alle delen van het
land even duidelijk presente
ren. Wat dat betreft verschaft
het onlangs verschenen rap
port autowrakken van de Ver
eniging van Nederlandse Ge-
meenten duidelijkheid.
Het probleem zal (wanneer er
niets gebeurt) in de randstad
het grootst worden, omdat
daar nu eenmaal de meeste
auto's rijden. Van de 650.000
voor 1980 verwachte wrakken
zullen de provincies Noord-
Holland (116.000; en Zuid-
Hollamd (150.000) er 266.000
voor hun „rekening" nemen.
Maar ook aan andere provin
cies zal het probleem niet on
gemerkt voorbij gaan, wan
neer er niet snel maatregelen
worden genomen.
Zo zal Gelderland moeten toe
zien hoe het wrakkentotaal
van 1970 (22.000) in 1980 zal
zijn opgelopen tot 76.000
Voor Noord-Brabant zullen die
cijfers versohuiven van 26.000
naar 87.000 en voor Limburg
tenslotte van 13.000 naar
41.000
De maatregel zoals de rege
ring die volgend jaar wil in
voeren zal heel wat aan deze
situatie kunnen veranderen. In
die zin, dat de eigenaren
van sloop.auto's nu duide
lijk gemotiveerd zijn (vanwe-
„e de 250 gulden statiegeld)
om hun wagentje naar de
sloop te brengen- Maar is
daarmee het probleem opge
lost Liever gezegd: kunnen
de slopers dat verhoogde
wrakken-aanbod wel aan
Nederlands grootste autoslo
per, de firrfia Pamatex B.V. in
Den Haag, durft daar volmon
dig met „ja" op te antwoor
den. Momenteel worden daar
wekelijks reeds (bij voldoen
de aanbod, en dat heeft weer
alles te maken met de hoogte
van de schrootprijzen op een
bepaald moment) zo'n 4000 a
5000 wrakken vernietigd. Met
andere woorden: alleen de fir
ma Pamatex al kan zo'n
200.000 wrakken per jaar aan.
Voor de sloop van al die auto's
maakt het bedrijf gebruik van
een zogenaamde „Shredder",
die 4 miljoen gulden gekost
heeft. Een auto gaat daar in
zijn (op bekleding en banden
na) geheel in en komt in
vuistgrote brokjes weer naar
buiten.
Een soortgelijk apparaat (met
een geringere capaciteit) staat
ook in Nieuwerkerk aan de
IJssel. Nog zo'n derde appa
raat erbij, in het noorden van
het land bijvoorbeeld, en Ne
derland is ervan verzekerd,
dat het groeiende wrakken-
aanbod inderdaad ook kan
worden verwerkt.
Blijft de vraag of met het
invoeren van een „statiegeld"
op auto's het volledige pro
bleem de wereld uit is. Waar
schijnlijk niet geheel, want
een probleem apart vormt de
schroothandel, die maar al te
graag enorme voorraden
kweekt wanneer de schroot
prijzen op een bepaald mo
ment niet aantrekkelijk zijn.
Dat wil zeggen, dat in zulke
periodes de „,Shredder"-b'ednij-
ven met een veel kleiner aan
bod zitten, terwijl ze in tijden
van hoge schrootprijzen het
werk nauwelijks aankunnen.
Maar ook voor dat probleem
moet een oplossing te vinden
zijn.
In landen als Zwitserland en
Zweden bijvoorbeeld komt de
regering de sloopbedrijven te
gemoet door bijvoorbeeld lage
tarieven te berekenen voor
elektriciteit en spoorwegver
voer. Dankzij dit soort facili
teiten kunnen de „Shredder-
bedrijven" op hun beurt de
schroothandel tegemoet komen
door een constante schrootprijs
te bieden. Momenteel ligt die
prijs op zo'n 7 cent per kilo.
Dus mocht u nog een ouwe
Mercedes hebben staan van
een kilo of 1500, dam kunt u
door 'm snel naar de sloop te
brengen er in ieder géval nog
100 gulden voor beuren
BUENOS AIRES De
Argentijnse politie voert op
het ogenblik een strijd op
leven en dood tegen de groe
peringen die bijna dagelijks
mensen ontvoeren.
In de afgelopen 100 dagen
zijn bij dagelijkse voorge
vechten circa 45 „misdadi
gers" omgekomen en ruim 40
gewond geraakt. Bij de poli
tie vielen in die periode vier
doden en minstens 20 gewon
den.
Gemiddeld eens per dag
wordt er iemand ontvoerd.
De slachtoffers komen uit al
le lagen van de bevolking en
kunnen zowel kinderen als
hooggeplaatste functionaris
sen van -Argentijnse of bui
tenlandse maatschappijen
zijn..
al enkele verrassende resul
taten geboekt.
Begin vorige maand be
stormde de politie een huis
in de buurt van Buenos Ai
res. Zij bevrijdde daar een
20-jarig meisje, doodde een
van haar ontvoerders en ar
resteerde zeven mensen on
der wie de Argentijnse pop
ster Hector Ruiz die bekend
staat onder de naam „Sa-
bu".
Van de ruim 90 gevallen
van ontvoeringen in de
maanden juni, juli en augus
tus heeft de politie er maar
15 tot oplossing gebracht en
daarbij rond 40 mensen gear
resteerd, zo heeft de chef
van de politie in de provin
cie Buenos Aires, kolonel
Orlando Bidegain, meege
deeld. Bij de gearresteerden
zijn pas uit de gevangenis
ontslagen jongens van 17
jaar, maar ook „verstokte
misdadigers", een popzanger
en verscheidene politieman-
nen.
Van de 17.000 dollar los
geld die in deze gevallen
werd betaald- is maar 942
dollar geborgen.
Ondanks het verlammende
tekort aan manschappen
alleen al in de provincie Bu
enos Aires heeft men een
tekort van 6 300 man in
tensiveert de politie de
strijd, naar het schijnt met
succes.
Een interprovinciale poli
tiemacht, opgericht door de
Peronistische regering om
een eind te maken aan de
golf van ontvoeringen, heeft
In Cordoba, dat ten noord
westen van Buenos Aires
ligt, viel een politiecommis
saris, de gepensioneerde le-
gerkolonel Julian Chiappe,
door de mand. Volgens pers
berichten liep een man in de
loop van deze maand het
hoofdbureau van politie in
Cordoba binnen. Hij vroeg
naar kolonel Chiappe, maar
werd bij hoofdcommissaris
Antonio Navarro gébracht.
De man wierp een pakje met
dollarbiljetten op het bureau
van Navarros en zei: „De
volgende week breng ik u
nog meer- meneer Chiapne".
De kolo :el werd aangehou
den. Hij wordt ervan ver
dacht de leiding te hebben
gehad van een bende ont
voerders.
Bij de provinciestad Arias
zijn de vorige maand nog
drie politiemannen gearres
teerd. De politie had een
hinderlaag gelegd op een
eenzame landweg om een
groep in handen te krijgen,
die 30.000 dollar losgeld had
geëist voor de vrijlating van
een plaatselijke grootgrond
bezitter. Er kwam een man
aanwandelen die het „los
geld" wilde oppikken. Een
kort vuurgevecht volgde,
waarbii de man in zijn been
werd getroffen. Hij blees de
commissaris van politie van
Arias te zijn. Nog vier leden
van de groep werden gear
resteerd, onder wie twee po
litiemannen uit Arias.
De politie heeft echter nog
geen succes gehad in de
strijd tegei. de golf politieke
ontvoeringen, die de buiten
landse ondernemingen uit
het land dreigt te verjagen
en daarmee de zo broodnodi
ge investeringen. Het meren
deel van deze ontvoeringen
is het werk van het uitste
kend georganiseerde marxis
tische „Revolutionaire Volks
leger" (ERP).
De vorige maand eiste de-
re organisatie een miljoen
dollar van de Coca-Colafa-
brieken. Als reactie hierop
stuurde de maatschappij in
allerijl 25 bij haar in dienst
zijnde Amerikanen en hun
familieleden naar Brazilië en
Uruguay.
Het revolutionaire volks
leger" houdt nog steeds een
rechter vast, die zitting had
in een speciale rechtbank,
opgericht door het voormali
ge militaire bewind om guer
rillastrijders te berechten. De
nieuwe Peronistische reger
ring heeft deze speciale
rechtbanken ontbonden.
Kort geleden is voorts nog
een industrieel ontvoerd die
100 arbeiders ontsloeg 'ïadat
hij een textielfabriek had
overgenomen.
Een ander slachtoffer was
de Argentiinse onderminister
van handel, Pedro Andrieu,
die deze maand nog werd
meegenomen. Zijn ministerie
had voorschriften uitgevaar
digd die zouden leiden tot
sluiting van verscheidene
vleeseonservenfabrieken in
Buenos Aires en omgeving,
waardoor honderden arbei
ders op straat zouden komen
te staan.
Andrieu wist te ontsnap
pen. De ontvoerders hadden
gedreigd hem en ziin gezin
te vermoorden als hij zou
doorgaan met het uitvoeren
van de maatregelen „die na
delig voor het volk zijn".
"SSW&
Maandag I 6fcfóB
Se:
(Van onze R.T.V. red
HILVERSUM
ditionele film-maan,
vieren de series op h
blik hoogtij. Terwijl c
op het tweede net
kalmpjes aan doet,
AVRO op Nederland
maar liefst drie riié
ries.
Höe leuk dje series
gen zijn, het wijst
geval pok pp het. grote
brèk bij de vaderlans
roepen. Het is nameli,
koper (en gemakkelij'
buitenlanse series aan
ken, in plaats van Ne
eigen talent te kopen,
produktdes op te zett<
brek aan geld en wa;
lijk ook aan creativitel
lukkig ook de oorzaak
„zuilen" soms heel gé;
ries op het scherm 1
Om 19.10 uur op hét tw<
(Van Prize R.Ï.V.-redai
HILVERSUM „Waar
wordt vallen spaanders'
deze nonchalante ins
probeert een directeur v
niet riader genoemde kc-
trale te verdoezelen, 91
drijfsbelangen soms boi
veiligheidsnormen worde
steld. Maar gelukkig is
functionaris in het bedril
dlè van binnenuit op
voert. Een actie die h^j
den duur zijn ontslag
l-everén.
Dat is de thematiek W;
gedramatiseerde docume
die het IKOR vrijdagavi
oktober van 22,50 tot 23.3
uitzendt. Het stuk
„Spaanders" en wordt
amateurs gespeeld die
EINDHOVEN Óp. 121
volgend jaar zal in de 1
nigde Staten een commu
tiêsaiëlliet worden gelam
met behulp u>ttarvan telèf
beelden rechtstreeks naar
vangsttoestéllen kunnen
den doorgegeven.
Dit systeem is bij ril
geschikt vódr uitgestrekte
bieden, waar de conventi
televisiecommunieatienette
door de geringe bevbli
dichtheid duur zijn.
De volgend jaar te lam
satelliet zal éérst ëêri jaai
richt zijn óp Alaska.
Daarna wordt de kuristf
verplaatst en gericht op I
waar eveneens een jaar g
perimentëerd zal worden,
lips zal in beide onderneil
gen participeren, omdat de
wuste apparatuur door
staf onder leiding van b
Edens, hoofd van het hoog
quëht-ontwlkkelingsiaborat
riurii van de hoofdindus;
groept «Video", werd onti
keld. L
Volgens ir. Edens wol
thafis ifl India plannen
maakt om na het experin
zelf een satelliet te lanceren.®
(VSB 'onzë rtv-redactle)
HMVWEN Het ra|
sciiip Condor, datvo
mannd de haven van IJmni
was binnengesleept, omdat
vah zijn ankers uias 'osge
gen, ligt weef op zijn b
plaats Voor de kust van Za|
voort
Deze week hoopt de ei
naar van de oude vissersfc
weer té gaan zenden. Ra
Coridor wil zendtijd verkop
aan idealistische groepering
werkzaam op humanitair, Sc
aal en religieus gebied.
Het schip had vergunn:
om de haven van IJmuideri
verlaten en naar de sloper
varen. Toen men echter b
tengaats was, voer het se!,
onmiddellijk buiten flé térr:
riale wateren, vanwaar
spoedig weer met zenden
beginnen.