De laatste posiruiter HUG! OOK VROUWEN Statiegeld op auto's moet wrakkenpro- bleem oplossen Ontvoering in Argentinië aan de orde van de dag VOOR HETE VUREN In Duitsland NCRV PROBLEi KERNCEI GEDRAi binnenland buitenland VERHUISKAART PASPOORT WANHOOP INKTVISSEN PAPIER DOCUMENT DOMANI GEDULD POLITIEK VERLIEFD Broddelwerk Kolonel Poj Dzanger Ministei Amateurs in IJ India hoopt op tv-saielliet Radio Göfidör weer in de lucht PRIET PRAAT HET OUDE ROME IS SPRINGLEVEND (Van onze correspondent) ROME Wie het Rome van de oudheid zoekt gaat naar het beroemde Forum Romanum, de boog van Constantijn en het Colosseum om tot de ontdekking te komen, dat het een dood Rome is. Alleen levend in de fantasie, het voor stellingsvermogen van elke individuele bezoeker-toerist of wetenschapsman. Hoe gaaf soms, hoe rijk, hoe imponerend ook, geen mens zal kunnen ontkennen dat het voorbij is, puur verleden tijd. En toch, het Rome van de keizers is nog springlevend: maar op een paar passen van dat indrukwekkende Forum, Neem bijvoorbeeld de burger lijke stand of de vreemdelin' gendienst van de politie, dat zijn die plaatsen waar het an tieke en het middeleeuwse Rome herleeft in 1001 tafere len. Het is voor degene, die het eohte Rome zoekt, een erva ring om eens een paar uur in de „anagrafe", de burgerlijke stand, door te brengen, zeker in de periodes waarin er extra vraag is naar een of ander officieel stuk. Het is al weer enkele weken geleden dat ik min of meer per ongeluk in die heksen ketel terechtkwam. Noodzake lijkerwijs ook, omdat de doua ne in het onbereikbare verre, noordelijke Mlaan weigerde om ook maar iets van m'n persoonlijke spulletjes vrij te geven, tenzij ik een verhuis kaart kon overleggen- Omdat ik via tien andere wegen tel kens stuk was gelopen, en om dat ik na weken en weken wacihten toch wel de nodige bezittingen wilde hebben, ben ik tenslotte naar dat bevol kingsregister gegaan, vaag vermoedend wat me te wach ten stond. Er zijn vanzelfsprekend erva ren lezers, die het op zich een eenvoudige klus zullen vinden om iets achter de douane uit te krijigen. Dat zal ook wel zo zijn, maar omdat op de paklijs ten ook „zoeken" stonden kon den de kisten niet zonder meer als verhuisboedel worden inge klaard. Daar was mijn paspoort voor nodig. Het klinkt onge looflijk, maar er was zelfs ie mand in dat toch zo vol ver stand zittende Milaan, die me vroeg het paspoort even op te sturen, per post. Ik geloof dat ik nog eerder een brief per zeehond via Groenland naar Amerika zou willen versturen. Dat klinkt niet zo vleiend voor de Italiaanse PTT en zo is het ook bedoeld. Na de vier weken durende staking in het late voorjaar, de wekenlange chaos nadien en door het feit dat er momenteel weer geen brieven aankomen, die al we ken geleden in Nederland ge post zijn, na dat alles is mijn vertrouwen in de Italiaanse PTT weg. Uiteindelijk konden de pas- poortgegevens ook telefonisch worden doorgegeven, mits ik er zo'n bewijs van inschrijving in mijn nieuwe woonplaats achteraan stuurde. Op de Nederlandse ambassa de waar ze me liefderijk met raad en daad terzijde stonden en staan was de laatste mogelijkheid om een snellere weg te vinden ver dwenen. „Wie moet ik bellen? Jan, Piet of Klaas, zeg het maar, het beroerde is alleen dat nog ruim 120 andere ambassades en consultaten in deze stad ook met Jan, Piet en Klaas bellen en ik kan ze toch niet altijd bellen De wanhoop stond op het gezicht van de functionaris aan wie ik om raad had ge vraagd. „Helpen"?, altijd. Zeg maar welke stukken wil ie hebben, wat moet ik tekenen? Maar neem mijn raad aan en probeer het zelf. De meest persoonlijke werkwijze heeft misschien het meeste succes, of je moet het via via spelen. Italië lijkt een land met een Arabische mentaliteit. Heb ik altijd gezegd en blijf ik altijd volhouden"- Dus zonder Jan. Piet en Klaas dit keer en via de bur gerlijke stand. Gevestigd in een groot, vierkant, zowel van binnen als van buiten lelijk gebouw. Lelijk van architec tuur en smerig door het ge bruik. Vies bijna Maar daar, in dat gebouw leeft het eeuwi ge Rome. Honderden Romei nen en „buitenlui" vechten zich letterlijk een weg naar de twee kleine hokjes die in de hal staan en waar alle moge lijke in te vullen papieren te krijgen zijn. De zwetende mannen in die hokjes luisteren met tien paar oren en ze wer ken met hun handen alsof ze inktvissen zijn. Met een graai grijpen ze vijf, zes verschil lende formulieren en verdelen die over de hongerig uitge strekte handen. Daarna begint het avontuur in dat ambtelijke monsterge bouw pas goed. Overal, tot op de grond liggend, worden die formulieren ingevuld, temid den van de schreeuwende, rennende, altijd lawaaierige en ruikende mensen. Er is in de kelder een bar waar je je grootste vijand nog niet op koffie zou willen trac- teren. Er hangen telefoons waar je vanwege de herrie kennelijk alleen in braille kunt telefoneren. De spreekwoordelijke hoog hartigheid van de Romein straalt af van de ambtenaren onder wie veel vrouwen die achter de ontelbare loket ten staan, zitten of op en neer lopen. Ze zitten verborgen achter bijna ondoorzichtbaar glas. Ze praten niet maar snauwen, ze helpen nauwelijks maar jagen de hulpvragenden bij voorkeur weg. Het is dezelfde sfeer die je treft bij de vreemdelingen dienst van de politie waar met te weinig personeel, in een abominabele omgeving met een berg achterstand in het werk getracht wordt de vreemdelingenstroom in Rome te kanaliseren. Ook daar is de afstand tussen ambtenaar en vreemdeling bijna pijnlijk voel- en zichtbaar. Maar ook daar kun je je zonder moeite voorstellen hoe het de vreem deling in het keizerlijke Rome vergaan moet zijn: uitvaaksel als hij was in de ogen van alles wat zich Romeins burger mocht noemen. Ondanks alle urgentie, alle meegebrachte papieren, alle -aanbevelingen was het tenslot te nog aan de bereidwilligheid en hulpvaardigheid van een zwarto-gige Romeinse te dan ken, dat ik dat ene papiertje diezelfde dag nog, zij het na uren praten en wachten, mee kon nemen. Eerst had ik prompt het verkeerde papier ingevuld, iets waarvoor nau welijks een excuus aan te voeren is. Toen dat rechtge trokken was spoedde ik me naar een van de ruim 50 lo ketten op weer een andere verdieping waarboven de let ters w en z prijkten. Gelukkig, dat er in Italië maar weinig namen met een W beginnen, en hoewel ik ge wend ben om in de rij te staan bij alfabetische happe nings, viel het dit keer erg mee. Zelfs bleek de man ach ter het loket te gaan helpen, maar op het beslissende mo ment waarop ik dacht het be langrijke papiertje in handen te krijgen stopte hij het in een map en zei: „Zaterdag". Omdat het op dat moment pas dinsdag was en ik begreep dat het „document" pas zater dag gereed zou zijn ter over handiging, heb ik me opnieuw tot die hulpvaardige Romeinse gewend, twee verdiepingen hoger. Haar onleesbare para graafje was genoeg om de „a- nagrafe"-ambten-aar tot andere gedachten' te brengen. Gek land om in te wonen. Nog gekker om er te werken. Je moet dan namelijk leren niet of nauwelijks te werken. Je moet op de eerste plaats leren wachten. Voornamelijk op dat zeldzame moment waarop alles ogenschijnlijk normaal marcheert en dan is het zaak veel te doen. Zoveel mogelijk, want je weet nooit wanneer het weer misgaat, Ach, het' is allemaal aardig zolang je er op vakantie bent. Dan neem je veel zo n-iet alles met een korrel zout en een grote glimlach. Je bent er immers niet thuis- Goed je eet wat extra spaghetti, je neemt een extra glas wijn en je bent zo onverstandig om de noodzakelijke middagrust niet te nemen. Voor dat laatste bestaat in Rome een spreekwoord dat zegt, dat je in de hete middag uren, „alleen honden en Duit sers op straat ziet". Het zijn natuurlijk niet alleen de Duit sers, 'het zijn veel toeristen van veel nationaliteiten die zich in de zinderende zon bui ten wagen, bang om iets te m-is-sen. Maar bij dat alles weet die toerist dat hij straks terugkeert naar zijn eigen om geving, zijn eigen gere-gelde en geordende leventje in een land waar niet 'allés om. „de mand", „morgen", draait. Geduld is een schone zaak, het hoort bij de zuidelijke le venstrant en de Italiaan wordt geduldiger naarmate de tem peratuur stijgt. Vandaag met doen wat morgen nog kan is iets heel anders dan ons nij vere „stel niet uit tot morgen wat ge heden no-g kunt doen". Voor de Italianen betekent dat gezegde de wereld op z'n kop zetten. Zel-fs in hun onmogelij ke verkeerschaos hebben de Italianen een engelengeduld, ook al lijken de vele claxon- concerteji daarmee in tegen spraak. Het hoort er allemaal bij, en als je hier als buitenlander moet wonen en werken kun je twee dingen doen: of je aan passen of op het vliegveld vragen wanneer het eerstvol gende toestel naar Nederland vertrekt. Het enige punt waarop ik ontdekt Heb dat de Italiaan ietsje ongeduldiger is, is op het politieke vlak. Ze kijken hier niet naar wat de zittende regering onverschillig wel ke dat is eigenlijk doet, maar ze kijken uit naar het moment waarop die regering valt. Verrukkelijk land, geluk kige mensen. Rijden er van daag geen bussen?, dan nemen we met zijn allen een taxi: geen post, geen telefoon van daag? Och, geen nieuws is goed nieuws. Staken de zie- kenihuisassistenten? Dan ne men we wel een aspirine ex tra en bidden nog eens schiet gebedje meer. Geen licht, geen gas, geen piloten op de bok. geen dravende obers? Wat maakt het uit. Dan morgen maar. Domani-.. Gek eigenlijk, dat geen enkel woordenboek of reis gidsje met dat en het woordje „staken" begint. Je hebt ze hier het hardste nodig. Godfried Bomans zegt in zijn .Wandelingen door Rome" dat een toerist verliefd is op Rome, maar dat de verliefd heid voorbij gaat. „De man die er zijn werk heeft is met Ro me getrouwd en geen stad ter wereld kan dit huwelijk ont binden". Hij. heeft soms gelijk maar het is heerlijk om die eeuwig aantrekkelijke, maar soms o zo luie ën lawaaierige vrouw eens voor een paar da gen te ontlopen. mm^**0^ 9 BAYREUTH (West-Duitsland)Al lang hebben rails en motor de postkoets en de met paarden bespannen pakjeswagen verdrongen. Maar in het 200 inwoners tellende dorp Spanleck bij Bayreuth bleef een stuk postiljonromantiek bewaard. Daar oefent de postbode als enige in de BRD zijn beroep nog hoog te paard uit. WEST-BERLIJN (DaD) Brandweer man te worden, stond tot nu toe ook in de Bonds republiek Duitsland voor schooljongens als be- roepswens op hetzelfde niveau als treinmachinist, coureur of astronaut. Dit zal binnen afzienbare tijd zeker niet verande ren, maar naar het schijnt, wordt de strijd tegen het vuur ook voor meisjes attractiever. In de Vrijwillige Brandweer van de Bondsrepubliek Duits land, die een belangrijke aanvulling op de Be roepsbrandweer voor stelt, zijn de eerste moe dige vrouwen in ieder geval ai ingedeeld. Zij verzorgen de technische apparatuur, bedienen communicatie- en waar schuwingsinstallaties, besturen de zware blus- wagens en nemen deel aan de brandbestrijding met water of chemische blusmiddelen. In totaal 772.932 per sonen staan op het ogen blik in de Bondsrepu bliek voor directe actie ter beschikking. Vele le den van öe 22.106 Vrij willige Brandweren ech ter zijn bij een alarm op hun werk niet te berei ken. Dat geldt vooral voor landelijke gemeenten, waar een groot deel van de manlijke inwoners voor het dagelijkse werk naar de naburige indus triestad gaat. Daar grij pen dan intussen de vrouwen naar de veilig heidshelm, laat het huis werk in de steek en concentreren zich op wa terpompen en spuiten. Meer dan 20 van de vrijwillige brandweer- groepen lossen op deze manier reeds hun perso neelsproblemen op. Naai de mening van oudge diende experts is dit geenszins maar 'n nood oplossing, want de geëngageerde dames to nen zich zelfs tegen de moeilijkste taken opge wassen. Dikwijls heeft men de vlammen al onder con trole, als de eveneens gealarmeerde beroeps brandweer arriveert. Toch is de omgang met de toestellen voor de helpsters niet altijd even gemakkelijk. Om de tot de uitrusting behorende, bijna 200 kilo zware draagkrachtspuit van de wagen te tillen, moeten vier vrouwelijke leden van de vrijwillige brandweer alle kracht aanwenden. Alleen voor admini stratieve werkzaamhe den of voor de brand weerorkesten laten de vrouwen zich niet af vaardigen. Enige groe pen hebben in tegendeel al belangstelling voor de deelname aam prestatie- vergelijken van brand- weergroepen met inter nationale deelneming- De heruitgave van een aan tal bij elkaar geraapte bladzij den uit het vroegere Duitse propagandablad Signaal be wijst slechts dat een obscure uitgeverij uit Ridderkerk brood heeft gezien in het te genwoordige verschijnsel van de herdrukte tijdschriften en kranten uit vroeger dagen. Als dat met een beetje on derscheidingsvermogen ge beurt kunnen dergelijke her drukken nog wel eens waarde vol zijn. Maar dan moet het niet zo flutterig gebeuren als met „Signaal": willekeurig ge kozen en afgebroken pagina's, waarin elk verband ontbreekt, ingekaderd in een onbenullig in- en uitleidinkje. In de epi loog worden de nadagen van „Signaal" geschetst, maar het is onvergeeflijk dat jurist die nauwelijks worden geïllus treerd. Integendeel: op de ach terkant van het albumpje staat net zo'n Duitse overwinnings roesplaat als op de voorkant. Zodat je bijna gaat denken dat de uitgevers bet Duitse oor logsmonster hebben willen verheerlijken. JOOP BARTMAN (Signaal, propaganda die de wereld noodlottig werd. Uitge verij Ridderhof, Ridderkerk f 12,90). (Van een onzer verslaggevers) DEN HAAG Het ziet er naar uiit, dat de huidige rege ring nu ernst gaat maken met haar al oude plan voor „statie geld" op auto's. Wanneer alles volgens plan verloopt zal vanaf 1974 elke koper van een nieuwe auto boven de aankoopprijs van zijn wagen nog eens 250 gul den extra moeten betalen. Wanneer de auto na verloop van tijd (de gemiddelde le vensduur ligt momenteel o-p zes a zeven jaar) zijn diensten bewezen heeft, kan de eigen aar z'n ouwe beestje inleve ren en krijgt hij naast de eventuele schrootwaarde zijn 250 gulden terug. De regering hoopt, dat dank zij deze maatregel het wrakken- probleem, waarmee ook Né- derland worstelt, voor een be langrijk deel kan worden op gelost. Bovendien krijgt het rijk, bij een jaarlijkse verkoop van zo'n 400.000 auto's, zo de be schikking Ojver een aardig spaarpotje van 100 miljoen gulden. Een prettige bijkomstigheid, maar ook niet meer dan dat, want hoofdzaak is en blijft dat er iets gedaan wórdt aan de ieder jaar groter wordende staipel wrakken. Hoe is de situatie Niemand in Nederland is verplicht z'n ouwe karretje naar de sloop te brengen. bus waf doet „men"? In het gunstige ge val wordt een sloper gebeld, lie al dam niet tegen, betaling, het wrak komt halen en ver volgens deponeert op zijn wrakkenihoop in afwachting van hoge schrootprijzen. In het ongunstige geval (en dat blijkt maar al te vaak de praktijk) wordt de auto er gens langs de weg gezet, waar die tot Sint Juttemis zou blij ven staan wanneer de politie niet regelmatig het uiteindelij ke transport naar de sloper verzorgde. Kortom: het wrakkemprobleem komt voort uit luiheid, uit laksheid. Immers: op geen en kele manier is het laten slin geren van een autowrak straf baar gesteld. Dat het wrakkemprobleem niet onderschat moet worden, blijkt uit de cijfers. In 1964 was niemand zich nog van een nakend probleem bewust, wamt er reden toen „nog maar" 1 miljoen auto's rond, die een ongekend lange levens duur van zeven a acht jaar hadden. Vier jaar later was het aantal auto's reeds verdub beld en zat Nederland met een wrafckenaambod van 70.000 stuks (3,5% van het totaal). Maar nu gaan we weer een „tapje verder: 1970, twee jaar later dus: 2,5 miljoen auto's op de weg bij een wrafckenaan- bod van 207.000, otwel in pro centen: 8%. Volgens officiële schattingen moeten we in 1980 echter rekemng houden met een wagenpark van 4,0 mil joen, waarvan 14% wrakken ofwel 650000 s>loopri]pe au to's Natuurlijk zal het probleem zich niet in alle delen van het land even duidelijk presente ren. Wat dat betreft verschaft het onlangs verschenen rap port autowrakken van de Ver eniging van Nederlandse Ge- meenten duidelijkheid. Het probleem zal (wanneer er niets gebeurt) in de randstad het grootst worden, omdat daar nu eenmaal de meeste auto's rijden. Van de 650.000 voor 1980 verwachte wrakken zullen de provincies Noord- Holland (116.000; en Zuid- Hollamd (150.000) er 266.000 voor hun „rekening" nemen. Maar ook aan andere provin cies zal het probleem niet on gemerkt voorbij gaan, wan neer er niet snel maatregelen worden genomen. Zo zal Gelderland moeten toe zien hoe het wrakkentotaal van 1970 (22.000) in 1980 zal zijn opgelopen tot 76.000 Voor Noord-Brabant zullen die cijfers versohuiven van 26.000 naar 87.000 en voor Limburg tenslotte van 13.000 naar 41.000 De maatregel zoals de rege ring die volgend jaar wil in voeren zal heel wat aan deze situatie kunnen veranderen. In die zin, dat de eigenaren van sloop.auto's nu duide lijk gemotiveerd zijn (vanwe- „e de 250 gulden statiegeld) om hun wagentje naar de sloop te brengen- Maar is daarmee het probleem opge lost Liever gezegd: kunnen de slopers dat verhoogde wrakken-aanbod wel aan Nederlands grootste autoslo per, de firrfia Pamatex B.V. in Den Haag, durft daar volmon dig met „ja" op te antwoor den. Momenteel worden daar wekelijks reeds (bij voldoen de aanbod, en dat heeft weer alles te maken met de hoogte van de schrootprijzen op een bepaald moment) zo'n 4000 a 5000 wrakken vernietigd. Met andere woorden: alleen de fir ma Pamatex al kan zo'n 200.000 wrakken per jaar aan. Voor de sloop van al die auto's maakt het bedrijf gebruik van een zogenaamde „Shredder", die 4 miljoen gulden gekost heeft. Een auto gaat daar in zijn (op bekleding en banden na) geheel in en komt in vuistgrote brokjes weer naar buiten. Een soortgelijk apparaat (met een geringere capaciteit) staat ook in Nieuwerkerk aan de IJssel. Nog zo'n derde appa raat erbij, in het noorden van het land bijvoorbeeld, en Ne derland is ervan verzekerd, dat het groeiende wrakken- aanbod inderdaad ook kan worden verwerkt. Blijft de vraag of met het invoeren van een „statiegeld" op auto's het volledige pro bleem de wereld uit is. Waar schijnlijk niet geheel, want een probleem apart vormt de schroothandel, die maar al te graag enorme voorraden kweekt wanneer de schroot prijzen op een bepaald mo ment niet aantrekkelijk zijn. Dat wil zeggen, dat in zulke periodes de „,Shredder"-b'ednij- ven met een veel kleiner aan bod zitten, terwijl ze in tijden van hoge schrootprijzen het werk nauwelijks aankunnen. Maar ook voor dat probleem moet een oplossing te vinden zijn. In landen als Zwitserland en Zweden bijvoorbeeld komt de regering de sloopbedrijven te gemoet door bijvoorbeeld lage tarieven te berekenen voor elektriciteit en spoorwegver voer. Dankzij dit soort facili teiten kunnen de „Shredder- bedrijven" op hun beurt de schroothandel tegemoet komen door een constante schrootprijs te bieden. Momenteel ligt die prijs op zo'n 7 cent per kilo. Dus mocht u nog een ouwe Mercedes hebben staan van een kilo of 1500, dam kunt u door 'm snel naar de sloop te brengen er in ieder géval nog 100 gulden voor beuren BUENOS AIRES De Argentijnse politie voert op het ogenblik een strijd op leven en dood tegen de groe peringen die bijna dagelijks mensen ontvoeren. In de afgelopen 100 dagen zijn bij dagelijkse voorge vechten circa 45 „misdadi gers" omgekomen en ruim 40 gewond geraakt. Bij de poli tie vielen in die periode vier doden en minstens 20 gewon den. Gemiddeld eens per dag wordt er iemand ontvoerd. De slachtoffers komen uit al le lagen van de bevolking en kunnen zowel kinderen als hooggeplaatste functionaris sen van -Argentijnse of bui tenlandse maatschappijen zijn.. al enkele verrassende resul taten geboekt. Begin vorige maand be stormde de politie een huis in de buurt van Buenos Ai res. Zij bevrijdde daar een 20-jarig meisje, doodde een van haar ontvoerders en ar resteerde zeven mensen on der wie de Argentijnse pop ster Hector Ruiz die bekend staat onder de naam „Sa- bu". Van de ruim 90 gevallen van ontvoeringen in de maanden juni, juli en augus tus heeft de politie er maar 15 tot oplossing gebracht en daarbij rond 40 mensen gear resteerd, zo heeft de chef van de politie in de provin cie Buenos Aires, kolonel Orlando Bidegain, meege deeld. Bij de gearresteerden zijn pas uit de gevangenis ontslagen jongens van 17 jaar, maar ook „verstokte misdadigers", een popzanger en verscheidene politieman- nen. Van de 17.000 dollar los geld die in deze gevallen werd betaald- is maar 942 dollar geborgen. Ondanks het verlammende tekort aan manschappen alleen al in de provincie Bu enos Aires heeft men een tekort van 6 300 man in tensiveert de politie de strijd, naar het schijnt met succes. Een interprovinciale poli tiemacht, opgericht door de Peronistische regering om een eind te maken aan de golf van ontvoeringen, heeft In Cordoba, dat ten noord westen van Buenos Aires ligt, viel een politiecommis saris, de gepensioneerde le- gerkolonel Julian Chiappe, door de mand. Volgens pers berichten liep een man in de loop van deze maand het hoofdbureau van politie in Cordoba binnen. Hij vroeg naar kolonel Chiappe, maar werd bij hoofdcommissaris Antonio Navarro gébracht. De man wierp een pakje met dollarbiljetten op het bureau van Navarros en zei: „De volgende week breng ik u nog meer- meneer Chiapne". De kolo :el werd aangehou den. Hij wordt ervan ver dacht de leiding te hebben gehad van een bende ont voerders. Bij de provinciestad Arias zijn de vorige maand nog drie politiemannen gearres teerd. De politie had een hinderlaag gelegd op een eenzame landweg om een groep in handen te krijgen, die 30.000 dollar losgeld had geëist voor de vrijlating van een plaatselijke grootgrond bezitter. Er kwam een man aanwandelen die het „los geld" wilde oppikken. Een kort vuurgevecht volgde, waarbii de man in zijn been werd getroffen. Hij blees de commissaris van politie van Arias te zijn. Nog vier leden van de groep werden gear resteerd, onder wie twee po litiemannen uit Arias. De politie heeft echter nog geen succes gehad in de strijd tegei. de golf politieke ontvoeringen, die de buiten landse ondernemingen uit het land dreigt te verjagen en daarmee de zo broodnodi ge investeringen. Het meren deel van deze ontvoeringen is het werk van het uitste kend georganiseerde marxis tische „Revolutionaire Volks leger" (ERP). De vorige maand eiste de- re organisatie een miljoen dollar van de Coca-Colafa- brieken. Als reactie hierop stuurde de maatschappij in allerijl 25 bij haar in dienst zijnde Amerikanen en hun familieleden naar Brazilië en Uruguay. Het revolutionaire volks leger" houdt nog steeds een rechter vast, die zitting had in een speciale rechtbank, opgericht door het voormali ge militaire bewind om guer rillastrijders te berechten. De nieuwe Peronistische reger ring heeft deze speciale rechtbanken ontbonden. Kort geleden is voorts nog een industrieel ontvoerd die 100 arbeiders ontsloeg 'ïadat hij een textielfabriek had overgenomen. Een ander slachtoffer was de Argentiinse onderminister van handel, Pedro Andrieu, die deze maand nog werd meegenomen. Zijn ministerie had voorschriften uitgevaar digd die zouden leiden tot sluiting van verscheidene vleeseonservenfabrieken in Buenos Aires en omgeving, waardoor honderden arbei ders op straat zouden komen te staan. Andrieu wist te ontsnap pen. De ontvoerders hadden gedreigd hem en ziin gezin te vermoorden als hij zou doorgaan met het uitvoeren van de maatregelen „die na delig voor het volk zijn". "SSW& Maandag I 6fcfóB Se: (Van onze R.T.V. red HILVERSUM ditionele film-maan, vieren de series op h blik hoogtij. Terwijl c op het tweede net kalmpjes aan doet, AVRO op Nederland maar liefst drie riié ries. Höe leuk dje series gen zijn, het wijst geval pok pp het. grote brèk bij de vaderlans roepen. Het is nameli, koper (en gemakkelij' buitenlanse series aan ken, in plaats van Ne eigen talent te kopen, produktdes op te zett< brek aan geld en wa; lijk ook aan creativitel lukkig ook de oorzaak „zuilen" soms heel gé; ries op het scherm 1 Om 19.10 uur op hét tw< (Van Prize R.Ï.V.-redai HILVERSUM „Waar wordt vallen spaanders' deze nonchalante ins probeert een directeur v niet riader genoemde kc- trale te verdoezelen, 91 drijfsbelangen soms boi veiligheidsnormen worde steld. Maar gelukkig is functionaris in het bedril dlè van binnenuit op voert. Een actie die h^j den duur zijn ontslag l-everén. Dat is de thematiek W; gedramatiseerde docume die het IKOR vrijdagavi oktober van 22,50 tot 23.3 uitzendt. Het stuk „Spaanders" en wordt amateurs gespeeld die EINDHOVEN Óp. 121 volgend jaar zal in de 1 nigde Staten een commu tiêsaiëlliet worden gelam met behulp u>ttarvan telèf beelden rechtstreeks naar vangsttoestéllen kunnen den doorgegeven. Dit systeem is bij ril geschikt vódr uitgestrekte bieden, waar de conventi televisiecommunieatienette door de geringe bevbli dichtheid duur zijn. De volgend jaar te lam satelliet zal éérst ëêri jaai richt zijn óp Alaska. Daarna wordt de kuristf verplaatst en gericht op I waar eveneens een jaar g perimentëerd zal worden, lips zal in beide onderneil gen participeren, omdat de wuste apparatuur door staf onder leiding van b Edens, hoofd van het hoog quëht-ontwlkkelingsiaborat riurii van de hoofdindus; groept «Video", werd onti keld. L Volgens ir. Edens wol thafis ifl India plannen maakt om na het experin zelf een satelliet te lanceren.® (VSB 'onzë rtv-redactle) HMVWEN Het ra| sciiip Condor, datvo mannd de haven van IJmni was binnengesleept, omdat vah zijn ankers uias 'osge gen, ligt weef op zijn b plaats Voor de kust van Za| voort Deze week hoopt de ei naar van de oude vissersfc weer té gaan zenden. Ra Coridor wil zendtijd verkop aan idealistische groepering werkzaam op humanitair, Sc aal en religieus gebied. Het schip had vergunn: om de haven van IJmuideri verlaten en naar de sloper varen. Toen men echter b tengaats was, voer het se!, onmiddellijk buiten flé térr: riale wateren, vanwaar spoedig weer met zenden beginnen.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1973 | | pagina 6