Nixon cn Agnew
lanceren hun
tegenoffensief
nr
Wereldvrede
begint thuis
RECHT
Compagnons
tot de dood
erop volgt
„WATERGATE" VERVEELT VEEL AMERIKANEN: TROEF VOOR PRESIDENT
SWttM15
INTERPOLIS
Vanaf maandag
weer
hingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen pe l ngen pe l ngen pe lingen pe ungen pe l^
Heksenjacht
Peiling
Juridisch spel
Immuun
Agnew
Goed nieuivs
Strategische fout
Nalatigheid
Geen bewijs
NGEN peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen __pe,'lingen peilingen peilingen peilingen rblmntf
'peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen „peilingen peilingen peliingtn rei
EltlNGEN peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen peilingen PEILINGtN r fclLiiN(jti\
Sftl
PWHl
(Van onze correspondent in Washington
WASHINGTON Richard Nixon en Spiro Agnew gedragen zich in het open
baar alsof de Watergateschandalen een droeve kroniek van politieke mis
drijven in rook zijn opgegaan. Nixon die tot dusver weinig meer heeft ge
zegd dan dat 't volk op zijn gezag mag geloven dat de tegen hem uitgebrachte
beschuldigingen vals zijn, sprak in de eerste week van september over een
„achteruitkijkende obsessie met Watergate".
i Hij lanceerde een tegen
offensief waarmee hij wilde
aantonen dat hij weer hoog
te paard zat: hij sloeg het
Congres om de oren dat naar
zijn smaak te weinig heeft
gedaan aan belangrijker za
ken als Watergate, zoals in
flatie, energiecrisis, huisves
ting, gezondheidszorg en on
derwijs. Hij kwam met een
nieuwe „State of the Uni-
on"-boodschap voor de dag
om het Congres de weg te
wijzen op het stenige pad
van de binnenlandse ooli-
tiek. waarlangs hij zelf de
nodige ruïnes heeft opge
trokken.
ïixon gaf vervolgens de pers
m de televisie de schuld van
iet diep gezonken vertrouwen
n de president, alsof zijn ei
sen nalatigheden en de activi
teiten van Mitchell, Ehrlich-
man, Haldeman en hun tra
wanten door een boosaardige
pers bijeen zijn gefantaseerd.
Spiro Agnew -verdacht van
omkoperij, afpersing, samen
zwering tot misdrijf en belas
tingfraude, volgde de meester
onverwijld in zijn voetspoor.
In het afgelopen weekend ver
klaarde hij in Illinois dat de
republikeinse partij gezond
was en dat een morbide pre
occupatie met Watergate" te
gen de wil van het volk in
druiste omdat daardoor de
aandacht van de regering
werd afgeleid van belangrij
ker zaken dan Watergate.
Zowel Nixon als Agnew schij
nen te denken dat de Water-
gate-ketel in de afgelopen
maanden volledig is droogge-
kookt en dat er geen kwade
dampen meer van af slaan die
de president het leven zuur
kunnen maken. Het is nu tijd,
zeggen Nixon en Agnew, dat
de schandalen worden bevrijd
uit liet politieke theater en
overgelaten aan het oordeel
van de rechtbanken.
Beide mannen suggereren bo
vendien dat de Watergate ver
koren door de commissie van
Sam Ervin zijn gemotiveerd
door kleinzielige opponenten,
die de president in een wilde
heksenjacht ten val willen
Mengen.
O
Het weekblad „Time" publi
ceerde inmiddels een opinie-
Peilihg van Daniel Yankelo-
™i, die zjjn steekproeven
ram in de weken voor en na
«ixons_ Watergateverklaring
van 15 augustus en in de
eek die volgde op zijn pers
conferentie van 22 augustus,
dier volgen enkele resultaten:
Een meerderheid (45 tegen 39
Procent) is van oordeel dat
ixon voor de Watergate-in-
aak van dit misdrijf op de
"oogte was.
Jaim tweederde (68 tegen 26
P ocent) is van mening dat
1 ?°.n blJ de Watergate doof-
Potplannen was betrokken of
aar var op de hoogte was.
Mveederde (63 tegen 25 pro-
ij,» v de Watergate-apo-
v2erde van de °nder-
cnmmde" vond da' de Ervin-
eommissie fair was.
sJ*tede beschouwt de wei-
®mg van president Nixon
tat™u°P de Watergate-affaire
banrf» g hebbende geluids-
juist °P 'e 'everen a's on"
Vederde meent dat de rege-
vopcmi Ün buitengewone be-
k n8ted^n llad om in te bre-
Psvehiat kantoor van de
berg van Daniel Ells-
%it WMer dan 82 procent
^«Watergate een walgelij-
Dit
vens die de president kunnen
inspireren om zich op de borst
te timmeren en het volk om
vertrouwen te vragen. Maar
uit de Yankelovich-peiling
blijkt ook dat 54 procent van
de ondervraagden vindt dat de
(Van onze red.
buitenland).
WASHINGTON De
senaatscommissie voor
het onderzoek in de Wa
tergate affaire de
commissie „Ervin" zal
haar hoorzittingen aan
staande maandag hervat
ten met de getuigenver
klaring van Watergate
samenzweerder E. Ho
ward Hunt. Daarna zul
len drie andere getuigen
gedagvaard worden in
het kader van het onder
zoek der commissie naar
politieke sabotage.
Voorzitter Sam J. Er
vin, de democratische
senator van Noord-Caro-
lina, verklaarde dat
eerst Hunt voor de com
missie zal verschijnen,
gevolgd door John J.
Caulfield, een medewer
ker van het Witte Huis
en Patrick J. Pat Bucha
nan, die belast is met
het opstellen der toespra
ken van president Nixon.
De commissie zal nu
slechts drie dagen per
week aan de Watergafe-
schandalen wijden en
hoopt het onderzoek op
1 november te kunnen
voltooien. Door de com
missie wordt ontkend
dat onder politieke druk
zou zijn besloten om het
kalmer aan te gaan
doen. De commissie zal
zich concentreren op een
aantal belangrijke getui
gen en proberen te ver
mijden om in onbelang
rijke details te verzanden.
Watergate-schandalen verve
lend worden. Ze zien geen
praktische oplossing zonder
grote schade aan de natie.
Ruim tweederde (65 procent)
meent dat een afzettingsproces
tegen Nixon de zaak alleen
maar erger kan maken. Deze
twee feiten, machteloze verve
ling en de onwil om de presi
dent te verwijderen, vormen
nu de hoekstenen van Nixons
strategie.
Het proces tegen Mitchell en
Stans begint op gang te ko
men. Ehrlichman, Egil Krogli,
David Young en Gordon Liddy
zijn m Los Angeles in staat
van beschuldiging gesteld van
wege hun rol bij de inbraak in
het kantoor van de psychiater
van Daniel Ellsberg. Binnen
kort zullen ook andere Water-
gateverdachten officieel in
staat van beschuldiging wor
den gesteld.
Er zal zich een Intrigerend
juridisch spel gaan ontwikke
len waarbij alle verdachten
zullen aanvoeren dat door de
enorme publiciteit geen onpar
tijdige jury zal kunnen wor
den gevonden en dat de wei
gering van de president om op
de band opgenomen Waterga-
te-conversaties prijs te geven
hen ernstig bij hun verdedi
ging zal schaden.
'In de juridische veldslag rond
de Nixon-tapes schuilen on
vermoede mogelijkheden voor
de president, voor Spiro Ag
new en voor de Watergatever-
dachten. De advocaten van
Nixon betogen dat de zoge
naamde doctrine van „presi
dentieel privilege" zo absoluut
is, dat de rechtbanken de
macht niet hebben om de pre
sident te dwingen het bewijs
materiaal aan een grand jury
van onderzoek te verschaffen.
Zelfs wanneer conversaties
met de president betrekking
hadden op de details van een
misdadig plan, zo zeggen de
advocaten, heeft Nixon nog
steeds het recht het bewijsma
teriaal achter slot en grendel
te houden om de vertrouwe
lijkheid van presidentiële ge
sprekken te beschermen. De
verdedigers van Nixon gaan
0 ,,1'm O.K. You're O.K." (uit Louisville Courier-Journal)
nog een flinke stap verder: zij
zeggen dat de president niet
vervolgd kan worden voor
welk misdrijf dan ook voordat
hij door het Congres in staat
van beschuldiging is gesteld,
veroordeeld en uit het Witte
Huis verwijderd.
Noch in het Congres, noch on
der het volk bestaat de wil om
de president te verwijderen.
Als de positie van Nixons ad
vocaten stand houdt betekent
dat dat ook Spiro Agnew pas
vervolgd kan worden wanneer
hij is afgezet. Op grond van
de stelling dat de president en
de vice-president immuun zijn
voor strafvervolging zolang zij
niet zijn afgezet kan Nixon
zijn minister van justitie, Elli
ot Richardson opdragen de of
ficier van justitie in Baltimo
re, George Beall, te bevelen
de zaak tegen Spiro Agnew te
seponeren.
Richard Nixon kan niet toe
staan dat Agnew in staat van
beschuldiging wordt gesteld
en vervolgd zonder zijn stel
ling te ondermijnen dat de
president pas na zijn verwij
dering uit het Witte Huis aan
de strafrechtspraak kan wor
den blootgesteld.
Nixon heeft gezegd dat hij de
geluidsbanden zal prijsgeven
wanneer hét Hooggerechtshof
-dat de zaak op 1 oktober in
handen kan hebben- een „de
finitieve uitspraak" doet. Hij
weigert te zeggen wat hij on
der een „definitieve uit
spraak" verstaat. Als het
Hooggerechtshof, dat de signa
tuur van Nixon draagt, met
een minder dan definitieve
uitspraak komt houdt Nixon
de geluidsbanden achter slot
en grendel. Dat zou dan goed
nieuws betekenen voor Mit
chell, Ehrlichman, Haldeman
en tal van andere Watergate-
verdachten, die dan kunnen
aanvoeren dat de geluidsban
den en ander materiaal dat de
president weigert op te geven
hen bij hun verdediging had
kunnen helpen. Er zijn tal van
precedenten waaruit blijkt dat
de rechtbanken aan zijn een
argument grote betekenis toe
kennen.
Het lot van Spiro Agnew ls
nauw verweven met dat van
de president: als Agnew nu
kan worden vervolgd kan ook
Nixon worden vervolgd. Nixon
heeft bovendien nog een ande
re reden om Agnew te redden.
De grondwet bepaalt dat wan
neer het ambt van de vice-
president vacant is de presi
dent een nieuwe vice-presi
dent moet benoemen onder
goedkeuring van een. meerder
heid in beide huizen van het
Congres. De democratische
meerderheden in het Congres
zullen er weinig voor voelen
een man aan te wijzen die de
republikeinen in 1976 een
nieuwe kans op het president
schap kan geven.
De agressieve toon van Nixon
en Agnew duidt op een zekere
graad van zelfvertrouwen. In
de juridische steekspelen rond
de geluidsbanden schuilen nog
tal van voetangels en klem
men, maar zelfs het feit dat
het debat rond de tapes de
centrale rol is gaan spelen in
het Watergatedrama kan de
president winst opleveren.
Het is mogelijk dat op dit
punt door de Watergatecom-
missie en Watergatevervolger
Archibald Cox een grote stra
tegische fout is gemaakt. De
kernvraag is nu geworden of
de geluidsbanden kunnen aan
tonen óf de president voorken
nis had van de Watergate
schandalen en de doofpotpro
jecten of niet. Kan men van
een geslepen man als Nixon
verwachten dat hij, wetend
dat de bandrecorders draaiden,
uitspraken heeft gedaan die
het bewijs leveren van zijn
schuld in een crimineel com
plot?
Nixon heeft tijdens zijn be
wind als president van de
Verenigde Staten maar weinig
uitspraken gedaan zonder
daaraan een ontsnappingsclau
sule te hechten en het is in de
Amerikaanse bureaucratie de
gewoonste zaak van de wereld
dat wanneer er politieke on
deugd wordt bedreven de lei
dende figuren worden be
schermd met een web van
ontkenningsmogelijkheden.
Belangrijker dan de vraag of
de geluidsbanden kunnen aan
tonen dat Nixon voorkennis
had van de Watergatemisdrij-
ven is het feit dat hij er van
geweten moet hebben. De wet
in Amerika kent het ver
schijnsel van strafbare nalatig
heid. Een verdachte kan niet
als onschuldig worden be
schouwd wanneer hij moed
willig de ogen sloot voor wat
hem duidelijk had kunnen
zijn. Onwetendheid kan niet
worden aangevoerd als resul
taat van bewuste blindheid,
zegt een massa jurisprudentie
Er zijn tal van voorbeelden
aan te voeren waaruit blijkt
dat de president de ogen en
de oren sloot toen hij gewaar
schuwd werd voor een groei
end kankergezwel in het Witte
Huis.
De tapes kunnen hun diensten
gaan bewijzen voor Nixons
vazallen. In het juridische de
bat rond de geluidsbanden
stellen de verdedigers van
Nixon vast dat de president
(en daarmee de vice-presi
dent) immuun zijn voor straf
vervolging zolang zij in het
Witte Huis zitten. Er is ten
slotte nog een mogelijkheid die
voorzover ik weet aan de aan
dacht is ontsnapt. Misschien
bevatten de stukken band die
betrekking hebben op Water
gate geen enkel bewijs dat
Nixon een kwalijke rol in de
schandalen heeft gespeeld.
Misschien heeft hij dingen die
hij niet op de band wilde
hebben buiten het bereik van
de microfoons gezegd. In dat
geval kan hij, na zijn lange
kruistocht ter bescherming
van wat hij als zijn grondwet
telijke privileges wilde zien,
op bevel van het Hoogge
rechtshof de geluidsbanden
vrijgeven ten bewijze van zijn
onschuld. Hij kan dan zeggen
dat hogere motieven het hem
tot dan toe onmogelijk maak
ten zichzelf te verdedigen te
gen de boosaardige vervolging
door zijn opponenten. Men ziet
dat op het schaakbord van
Watergate nog van alles moge
lijk is. Intussen is het volk
vermoeid van Watergate, of
schoon het er van waigt.
BERT VAN VELZEN
alles oriialve gege
De komende week zal er
door velen gepraat worden
over „vrede" Daarvoor heb
ben allerlei actie- en werk
groepen, gestimuleerd door ne
gen kerken (w.o. de rooms
katholieke kerk) in Neder
land, de Vredesweek georgani
seerd. De portemonnee kan
dicht blijven, want het gaat
bij deze actie niet om geld.
Hei gaat om u zelf, uw kinde
ren, uw buren.
Nu zijn er globaal drie le
vensgrote misverstanden in
het spel, wam,eer de meeste
mensen aan „vrede" denken:
1. We leven nu in een toe
stand van vrede, sinds 1945.
2. Vrede heeft te maken met
„poeslief en aardig voor me
kaar zijn", geen ruzie, geen
conflicten.
3. De politici en het leger
de NAVO, beslissen over vre
de of oonlog.
Misverstanden! Zo zeggen
de u erkgroepen die zich voor
de vrede inzetten en die, op
verzoek van het Interkerkelijk
"redesberaad in ons land, hun
gedachten met het oog op de
Vredesweek op papier hebben
gezet. Misverstanden, waarmee
we met z'n allen weliswaar
zijn grootgebracht, maar die
we nu toch uit de weg moeten
gaan ruimen.
Neemt u dat vrede, een on
verminderde bewapeningswed
loop, kernproeven, miljarden
gulden naar legers die „de vij
and" moeten afschrikken?
oemt u dat vrede als u bang
'-ent vnor een vijand, „de
lussen", oi „de Chinezen", of
„de communisten" (of omge
keerd) „het Amerikaanse im
perialisme".
Noemt u het vrede als wij
het licht in eikaars ogen met
gunnen, gastarbeiders negeren,
langharige jongens negeren,
een minder begaafde, een „te
linkse" of een „te rechtse"
collega negeren en ons vooral
„de kaas niet van het brood
laten eten"?
We leven allesbehalve in
een toestand van vrede, maar
we zijn met z'n allen in de
voortdurende prestatieslag om
meer welvaart, betere posities
en grotere consumptie; er al
van overtuigd dat er „vrede"
is wanneer wij zelf maar van
niemand en niets last hebben.
Die vrede van ons is een illu
sie. Niet voor niets bestaat er
ondanks die z.g. vrede van ons
erg veel onvrede bij de men
sen.
Een belangrijk deel van de
literatuur, die het IKV bij ge
legenheid van de Vredesweek
heeft verspreid, bestaat uit po
gingen te laten zien dat vrede
•eel meer is, eigenlijk iets
heel anders is dan „geen oor
log". Al was hét alleen al door
het feit dat wapens en hun
dreiging er nog wel zijn, ook
al zwijgen ze nu.
En wij hebben vrede met
die dreiging. Zolang we onze
NAVO maar hebben, zeggen
we in Europa, zolang we onze
atoomkoppen maar hebben,
zeggen ze in de Verenigde
Staten, zolang we onze War-
schaupactleggers maar paraat
hebben, zeggen de Russen. Zo-
'ang zitten we goed, zijn we
veilig, Waar of niet, zo rede-
neert bijna iedereen van ons.
Wat betekent dat? Dat wij.
niet alleen onze regeringen,
maar u en ik en onze buren,
die anderen al» vijanden zien.
als bedreiging.
En gebeurt er niet precies
hetzelfde in onze eigen omge-
vii g? Voelen de hogere inko
menstrekkers zich niet be-
dieigd Voelen topsporters
zich niet dagelijks bedreigd
door rivalen? Voelt u zich niet
in uw positie bedreigd door
een carrière makende colle
ga?
Sinds de mensheid als een
groep veredelde apen uit de
bomen is gekomen hebben
mensen vijanden gekend, „an
deren" die hen bedreigden.
Het ziet er niet naar uit dal
wij in 1973 al veel anders
denken en leven. Maar beter
dan dat als een soort natuurwet
te accepteren, kan mèn béden-
ken dat inmiddels de wereld
zo „klein'' is geworden, dat
we zo van elkaar afhankelijk
zijn geraakt, dat onze verant
woordelijkheid voor elkaar en
eikaars voortbestaan (denk
aan atoombom en aan milieu
vervuiling) zo groot is gewor
den, dat je privé-gedrag mee-
bepalend is geworden voor het
reilen en zeilen in de straat
waar je woont, je gemeente, je
iand, de wereld.
Het ziet er naai uit dat daar
te grootste belemmering voor
een echte vrede ligt: dat de
leesten van ons niet in de
'gaten hebben hoe groot hun
invloec, is. „Als dit zou veran
deren, of als dat...", zeggen
we, dan zou de wereld er wel
oeter uitzien. En we hebben
nie. ir de gaten dat we er zelf
mede vooi zorgen dat er juist
weinig ten goede veran
dert. „Wat kan ik nou „De
regeringen, de grote bedrijven
de rijken maken toch de
dienst uit Dat zeggen we
vaak, en we hebben niet in de
gatm dat we door niets te
doen de machten dezer wereld
hun rang laten gaan. Niets
doen d.w.z- anderen maar la
ten beslissen, is óók politiek.
Kardinaal Alfrink heeft in
verband met de Vredesweek
gezegd. „Het komt me voor
dat het thema van de vredes
week dit jaar „De vrede bij u
thuis" zal kunnen bijdragen
om deze raakpunten en ver
banden meer zichbaar te ma
ken. Ieder ontmoet als we
ons niet daarvoor afsluiten
in de eigen wijk of plaats
buitenlandse arbeiders. Suri-
amers, Portugese en andere
politieke vluchtelingen, maat
chappelijk gediscrimineerden
vrijwel elk gezin kan dooi
de militaire dienstplicht de
vraag worden gesteld of deze
als vanzelfsprekend moet wor
den beschouwd dan wel aan
leiding k:.n geven tot een ver
dieping in de huidige bewape-
ningsproblemen en of daarte
genover een meer bewuste hou-
Iing moet worden aangeno
men".
Met „vrede bij u thuis"
wordt iets heel anders bedoeld
dan het verdoezelen van con
flicten in het gezin, op school
.n het bedrijf of op het sport
veld, „omwille var. de lieve
vrede". Dat benadrukken de
brochures die door het Inter
kerkelijk Vredesberaad zijl
verspreid. Werken aan vrede
kan iuist oetekenen dat con
flicten en meningsverschillen
worden uitgepraat. In een ge
zin waar de kinderen kunnen
en mogen meediscussiëren
iver de grote wereldproble
men, die op hen afkomen via
de f de krant en op school,
groeien meer bewuste toekom
stige burgers op, die straks
verder kunnen kijken dan hun
neu„ en de neus van hun auto
lang is.
Er zijn echter.' om nu alleen
bij „het gezin" te blijven, nog
erg veel gezinnen waar pro
blemen lie verder gaan dan
de voortuin of de flatgaleriJ
nooit ter sprake komen. Hoe
vaak zegt men niet: „Bah,
wéér niks als ellende op die
cv", en de knop wordt omge
draaid. „Jongen, daar kup jij
nog niet over meepraten".
rioc lereri we onze kinderen
omgaan met dat gastarbeiders-
gezin dat in de buurt woont
Durf je als ouder een opmer
king van een kind serieus te
nemen, als het je eigenlijk op
je nummer zet? Ben je als
vader altijd alleen maar de
baas, en daarmee uit. basta?
Leren kinderen zich ook ver
diepen :n de gedachten en
angsten van hun ouders. Denk
je bij het tafelgebed ook aan
noder elders in de wereld?
Zo maar wat. vragen, en dan
alleen nog maar over het ge
zinsleven Een eilandje in de
,rote samenleving Maar die
samenleving bestaat juist uit
allemaal van die „eilandjes"
En wat neeft het voor zin, ja
we.k echt hebben we. om te
roeper dat het onrecht uit de
ereld moet. dat alle mensen
iroeders moeten zijn en dat
het ui moet zijn met oorlogen
belangenstrijd en onderdruk
king, als je daar zelf thuis
niet aan meewerkt?
Het belangrijkste doel van
deze Vredesweek is dat we
le'-m «iej. dat het bereiken
van cede i- de wereld afhan
kelijk is -an de mate waarin
wc thuis aan de vrede wer
den.
J.L
/ast en zeker hebt u wel eens
meegemaakt dat twee compag
nons (veelal verwantenna
een hoopvolle start elkaar zo
danig gingen irriteren dat de
voorgenomen samenwerking
een aanfluiting werd. Perioden
van hevige ruzie en ijzige
zwijgzaamheid volgden elkaar
op. En wie het nog niet wist
werd het duidelijk dat ook
buiten huwelijk en Mozambi
que de intermenselijke ver
houdingen wel eens afwijken
van de christelijke beginselen.
In zo'n situatie was tot voor
kort de enige oplossing wach
ten totdat een van de twee het
schip zou verlaten, hetzij ten
einde raad hetzij gedwongen
,door de dood. Maar nu is het
anders. Het Wetboek van
Koophandel (1) bevat een
aantal wetsbepalingen waaruit
blijkt dat bij het Gerechtshof
Amsterdam een Onderne
mingskamer is ingesteld die
op verzoek van belanghebben
den een onderzoek kan instel
len en voorzieningen treffen
indien er van wanbeleid spra
ke is. Tot deze voorzieningen
behoort onder meer de schor
sing of ontslag van een of
meer bestuurdersde tijdelijke
aanstelling van een of meer
bestuurders of commissarissen,
alsmede de ontbinding van de
vennootschap. Een grote macht
dus!
Zo werd in het geval dat ik u
deze week voorleg de Amster
damse Ondernemingskamer
betrokken in het conflict van
twee directeuren-grootaandeel
houders (ieder had 50%) ener
naamloze vennootschap die
zich bezig hield met de fabri
cage en handel in grafische
machines. De een behartigde
de in- en verkoop, de ander
voerde de administratie. Ja
renlang hadden ze geruzied,
tegen elkaar geprocedeerd, het
personeel in hun conflict be
trokken en zelfs slaags ge
raakt op kantoor. De gevolgen
bleven niet uit; niettegen
staande een omzet tenderende
naar een miljoen leed de ven
nootschap jaar op jaar verlies.
Op één punt waren ze het
eens: als het zo doorging ging
de zaak (en daarmee hun cen
ten) naar de knoppen. Om dit
te voorkomen betrokken ze de
Ondernemingskamer in de
zaak. De rapporteur door deze
Kamer aangesteld zei vierkant
dat het het beste zou zijn
beide directeuren te ontslaan
en een buitenstaander als li-
quidateur aan te stellen. Maar
aan de gevolgen (mede voor
de medewerkers) denkend
streek hij over z'n hart en
adviseerde voorshands te vol
staan met 'n tijdelijke oplos
sing. Deze zou hierin bestaan
dat één der directeuren (in
casu de administratieve) voor
een jaar zou worden geschorst
met behoud van salaris (een
sabbatical year dus!) (2) dat
een commissaris zou worden
benoemd aan wie ieder van de
heren één aandeel fiduciair
zou overdragen ('n buiten
staander op de wip dus!) en
dat controle zou worden uitge
oefend door een registerac
countant (die moeten ook le-
ven'ó). Met dit plan de cam
pagne konden de captains of
industry zich verenigen. En de
Ondernemingskamer gaf er
zijn zegen aan. (3).
En zo overbrugde de rechter
voorlopig de kloof van haat en
naijver tussen twee mensen
kinderen die 2000- jaar-Chris
ten dom niet had kunnen dem
pen.
D'OUWE
l( Artikel 54 a Wetboek van
Koophandel.
2) In de Verenigde Staten
krijgt een hoogleraar het ze
vende dienstjaar (sabbath)
vrij van dienst met behoud
van salaris; de bedoeling is
dat hij dan elders wijsheid
opdoet.
3) Hof Amsterdam (Onderne
mingskamer) dd. 26 april
1972. gepubliceerd Ned. Juris
prudentie 1973 no. 6.
(ADVERTENTIE)
^Uitgebreide Gevarenverzekering.
Voor het huis waarin u
woont en de
stoel waarin u zit.
Conservatoriumlaan 15.
Tilburg, tel. (013) 62 91 11
