aardenburg laat onderzoek instellen Drs. W. Lockef eer moreel recht op graf fragment zeeuws MAGISCH REALISME VAN ANDRIES MINDERHOUT Trimzaal- voetbal Snoeien e kracht JAC. HER MANS PRIJS'SLAG streék EVER Hoofdplaat IER IEERDER Aardenburg I a»- wip 1: eerste hoofd- 11»' j Raas, Moerbeke; I W A hoofdvogel H. v.d. He- I pu? Axel; eerste eijvogel J. If Ellewoutsdijk; I L,,™e zijvogel E. van Over- l,u', ekl°: derde en vierde I ,.'v°gel: niet afgeschoten. Wip I i[.fefs5e hoofdvogel K. Raas, I Af f tweede hoofdvogel, I „iVftgeschoten; eerste zijvo- If- de Smalle, Eeklo; twee- I r^vogel: C. Walrave, Knok I Makt e zijvogel R. Verhey, I k. ffm' vierde zijvogel K. IX'Moerbeke. I ,sl W'P t: eerste hoofdvo- I h«ofïle' afgeschoten; tweede I öndef°lel J' Kastanje, Ove- Ik de hoofdvogel niet I eerste zijvogel J. I vf®- S. Michielsen, Zuid- h^Knokt® ^Y0®?1 "f: Se", Drie winnaars bij schieting. Uèarskqtdat nou op? oij Uhoort er volgende week meer van Goes Winkelweek IJzendijke St.-Jansteen ponderdag 13 september 1973 e Taal, waaraan aties zijn n encyclopedie is iden één deel ekelijks. Is dus oop. inhuizen. rsoonlijk gesprek even ten einde een afspraa red gezien recht had op het in Delft opgedoken fresco. „Juri jlsch zal dit moeilijker lig (Van een onzer verslaggevers) AARDENBURG Het Aardenburgse college van b. en w. gaat een onderzoek laten instellen naar de verdwijning van het in Delft opgedoken graffragment en het grafnummer zes, dat in zijn geheel is verdwenen. Het fragment in Delft is vinddeel van het compleet verdwenen graf, maar onderdeel van een kapot graf. De raad schaarde zich dins- gen", aldus de burgemeester- dagavond achter burgemeester Eerst zal worden nagegaan jjs. W. Lockefeer, die op- of van beide vermissingen in perkte dat Aardenburg mo- dertijd meldingen zijn gedaan. „Kunnen wij aantonen dat het verdwenen graf in de St.- Baafs aanwezig is geweest, maar daar nu niet meer is, dan kunnen wij eventueel als nog aangifte doen; dan staat tenminste op papier dat het verdwenen is". Kan aange toond worden dat het graf er is geweest, dan probeert men een beroep te doen, aldus bur gemeester Lockefeer, op een besluit uit 1940, dat het eigen handig zoeken van bodem vondsten waaronder de Aardenburgse graven ook ge rekend kunnen worden ver biedt. Over de te nemen stap pen wilde de heer Lockefeer dinsdagavond niet al te veel uitweiken. „Dit om de onder- handelingspoditie waarin wij momenteel zitten, niet in ge vaar te brengen''. Het fresco van Delft kopen a raison van f 42.000 zit er in ieder geval niet in, dat werd tijdens de raadsvergadering wel dui delijk. De heer E. Ferket, vond dat aan de Delftse grafschildering geen overdreven waarde moest worden gehecht. „Na al de be handelingen die het heeft on dergaan heeft het mijns in ziens geen wetenschappelijke waarde meer, en ik zou er geen cent voor over hebben". De heer H. van Iwaarden wees op het voordeel dat het gevonden fragment voor Aar denburg heeft gehad. „Is al die publiciteit geen uitsteken de reclame voor Aardenburg geweest?", zo hield hij het college voor. Hij sprak de ver wachting uit dat drommen mensen, die nu over het fresco in Delft gelezen hebben, vol gend jaar in de St.-Ba ais de eohte graven wel eens zouden willen zien. „Ik denk dat kerkvoogd-gids J. Rosseel, het dan ook druk zal krijgen". (Van onze correspondent) OOSTBURG In de sport tal „de Veerhoek" is deze zeek een begin gemaakt met Je trimzaalvoetbal-competitie 1973-'74. Deze competitie len opzichte van het vorig sei nen sterk uitgebreid. Er wordt dit jaar in twee poules gespeeld waarin in to taal 18 teams zijn ingedeeld, lie een dubbele competitie allen spelen, zodat de kampi oenen wellicht pas in mei 1974 bekend zullen zijn. Alle wed strijden, die elk 25 minuten zuivere speeltijd hebben zul len gespeeld worden op de maandagavonden, met uitzon dering van 24 en 31 december. In die periode ligt de competi tie stil in verband met de kerstvakanties. Het team van de gemeente Oostburg zal dit seizoen niet meer deelnemen, daarvoor in de plaats is gekomen een Bel gisch team, uitkomend onder denaam „hof Termude". Verduyn, Breskens heeft twee teams in competitie. Er allen iedere maandagavond vier wedstrijden worden ge speeld. Kampioen van 't vorige jaar, -M. C. Fiehuiqua, start te in de a-pou-le m-et een dui delijke 5—1 - overwinning op bet administratief personeel. Het Sluise Vanhal en Kareis versloeg Bike Boys met 52 Bijna evenzoveel doelpunten werden gescoord door de vier tas uit de b-poule, die deze avond op de sporthalvloer stonden. De Oostburgse biljart vereniging (OBV) won met J-l.van Blijf Fit, terwijl het Belgische team (hof Termude) ja een spannende strijd tegen Peugeot met 44 het onder uit moest delven. Programma J°or 17 september: Octopus - Velocitas, 't Westen - Admini stratief personeel, Alheo - Wik a Winkeliers - OBV. ngsmogelijkheden voor: worden. Collecte De jaarlijkse col- We voor de kankerbestrij- ten bate van het Konin- W Wilhelminafonds heeft in Hoofdplaat dit jaar f 732,03 opgebracht. I Bohietingen Aan de twee I fff schietingen die door de I „f cchargse handboogmaat- I ™3Ppij St.-Sebastiaan ter ge- I v, van' de afgelopen Ijkten werden gehouden na- I op zaterdag 87 schutters i op zondag 108. uitslagen waren als I De I volgt; I oer. Aardenburg; tweede I Zlitr «isslte vierde zijvogel I Wff hoten. Wip 2: eerste I wY9®6' Segers, Knokke; Luf hoofdvogel L. Maes, v, derde hoofdvogel J. si» .„den, Aardenburg; eer- LjYoSel J. Boonman, 's- G. nf °ek; tweede zijvogel eijvn,Terneuzen; derde HutfSf.J- PlatschoiTe Elle- "Whoten^iei'^e ZiiVOëe' nitf' ,(Van een onzer verslaggevers) AARDENBURG De grote schieting om een door Trico Noble beschikbaar gestelde trofee In Aardenburg heeft heel wat schnttersvoeten in aarde gehad. Tachtig schutters namen aan deze schieting deel en tijdens de eerste ronde slaagden drie er in de hoofdvogel af te schieten, te weten H. van Iwaarden, jr. en sr. en J. Ver- sijck uit Knokke. In de daar opvolgende kampwedstrijden tussen de drie schutters, die moesten uitmaken wie van hen de beste was, slaagden zij er niet in de vogel nog eens af te schieten. In totaal werden 33 ronden geschoten. De heer G. van Turenhout tenslotte, die de prijs beschik baar had gesteld, hakte deze Gordiaanse knoop door. „Alle drie schutters krijgen dezelfde trofee", zo besloot hij. Het be stuur van de organiserende handboogmaatschappij St.-Se bastiaan, en de drie schutters, vonden dit een zeer sympa thiek gebaar, dat in dank werd aanvaard. (ADVERTENTIE) (Van een onzer verslaggevers) EEDE De bomen rond het r.-k. kerkhof in Eede zijn te rigoureus gesnoeid. Dit bleek tij dens de laatste raadsver gadering in Aardenburg, waar dit precaire onder werp werd aangesneden door de nestor van de raad, de heer C. van Bellegem. Het r.-k. kerkbestuur had gemeentewerken ge vraagd de bomen, die erg wild stonden, eens te snoeien. Dit bleek praktisch onuitvoerbaar, en omdat men zaag etc. bij de hand had, werd besloten de bomen dan maar om te zagen. Het kerkbestuur keek van deze maatregel wel vreemd op. maar burge meester dr. W. Locke feer, zei dat inmiddels een bevredigende oplos sing was gevonden. Ver moedelijk zal het kerk hof van nieuwe bomen worden voorzien. Opening Donderdag 27 september gaat de commissaris van de koningin in Zeeland, mr J. van Aartsen, aan de Nassaulaan in Goes de officië le opening verrichten van het nieuwe districtskantoor van de coöperatieve Raiffeisen-Boe- renleenbank. Een en ander za' plaatsvinden om 3 uur 's mid dags, (Van onze correspondent) IJZENDIJKE —Tijdens de vergadering van de winke liersvereniging Ons Belang te IJzendijke is besloten de 36ste winkelweek van 5 tot en met 14 oktober te houden. De heer C. Marteijn, voor zitter van de winkeliersvere niging, wees er tijdens deze bijeenkomst op dat de in IJ zendijke dit jaar gehouden historische dag goed is ge slaagd. Het moest hem echter ook van het hart dat de be langstelling van de bevolking van IJzendijke voor de ten. toonstelling en het museum maar minimaal is. Hij spoorde de leden aan om er eens een kijkje te gaan nemen. Op uitnodiging van het be stuur vertelde de heer P. van de Vijver hoe men de volgen de folkloristische dag wil gaan organiseren. De leden van de winkeliersvereniging bezorg den hem verschillende bruik bare suggesties. Collecte De door soor Pea ce ten bate van de Neder landse vereniging tot steun aan het koningin Wilhelmina fonds voor de kankerbestrij ding gehouden huis-aan-huis collecte in Sint-Jansteen, Ka- pellebrug, en Absdale, heeft een bedrag van 937,97 gulden opgebracht. Te Heikant zal alsnog een collecte worden ge houden. Raiffelsenbank Donder dag 20 september zal voor de leden van de Raiffeisenbank in St.-Jansteen in het vereni gingsgebouw om 20.00 u. een tweede algemene vergadering worden gehouden. Aan de or de worden gesteld een statu tenwijziging en een wijziging van het huishoudelijk regle ment en het verlenen van machtiging tot het doen verlij den van de notariële akte van statutenwijziging. Er zijn heel wat beeldende kunstenaars in onze pro vincie die voor het gemak Zeeuwse beeldende kun stenaars genoemd worden maar hoevelen daarvan zijn werkelijk geboren en getogen Zeeuwen An- dries Minderhout in elk geval kan men met een ge- SAtnaaz sp usjomsS jsni beeldende kunstenaar be stempelen, want hij werd in 1920 in Oost Souburg op Abeele geboren en ■woont nu al weer lange jaren in Middelburg. Al weer lange jaren, ja, zeg dat wel! Er glijdt een zweem van een bitter glim lachje om zijn mond waar van de bovenlip een smal Engels streepsnorretje draagt dat de totaal-indruk in An dries Minderhout met een Engelsman te doen te hebben nog accentueert. „Ja", her neemt hij, „ik ben natuurlijk wel uit Zeeland weggeweest. Na mijn opleiding op de HBS hier heb ik de Vrije Akade- mie in Den Haag gevolgd en in de jaren tussen 1952 en 1956 hebben we in Frankrijk gewoond. Dat was een heer lijke tijd!" Leefde je daar als vrij schilder? „Ten dele wel ja, maar om de kost te verdienen deden we ook ander werk. Mijn vrouw een Engelse is een tijdlang gouvernante ge weest en toen we eerst m de buurt van Lyon woonden werkte ik op een atelier voor het bedrukken van zijde. Daarna woonden we in Saint Rémy de Provence en nog later in een klein dorpje bij Toulon en daar verrichtten we ook veel werk op het land om aan de bost te ko men. Had je geen lust er te blijven? Nou en of, maar het ging niet langer. De strenge win ter van 1956 met alle ont wrichting die er het gevolg van was, met name stijgende levensmiddelenprijzen, heeft ons de nek gebroken. We konden het niet langer vol houden en zijn naar Middel burg teruggekeerd. In Middelburg ook zitten we te praten in twee gmak- kelijke stoelen in Minder- houts atelier, een groot lo kaal van een niet meer in gbruik zijnde school aan de Herengracht. Een gezellig in gericht vertrek met een ezel, een zitje en wat boeken op de tafel (want in tegenstel ling tot vele van zijn colle ga's is Minderhout een le zend schilder) een lange bank langs een van de wan den en aan de muur en hier en daar verspreid zijn werk. Minderhout woont er echter niet. Ik ga hier iedere morgen naar toe zoals een ander naar zijn werk gaat en dat vind ik fijn. Ik neem mijn twaalf uurtje mee en blijf de hele dag, dan ben ik geconcen treerd en kan in mijn eigen wereld blijven. In dit hele gebouw is niemand behalve een concierge en ik. Natuur lijk komen er wel eens men sen me opzoeken maar ik ben hier eigenlijk alleen. In mijn eigen wereld, zegt hij nog eens. Die eigen wereld van Andries Minderhout moet men zich evenmin als welke andere wereld ook als een statische voorstellen, het is een wereld in beweging, hetgeen duidelijk blijkt uit de ontwikkelingsgang van deze schilder. Ik ben figuratief begonnen, laten we zeggen onder In vloed van het kubisme, Bra- que, Picasso. Daarna heb ik sterk de fascinatie ondergaan van Paul Klee en zo ben ik langzamerhand naar het non- figuratieve en abstracte ge groeid. Inderdaad was tot voor be trekkelijk kort de nonfigura- tieve, abstrakte taal van vor men en kleuren net expres siemiddel bij uitstek van Andries Minderhout. Op vele tentoonstellingen zag men zijn door inventiviteit en fijnheid van kleur opvallen de komposities en het leek erop dat hij daarbij voorgoed zou blijven. Het nieuwe werk aan de wanden bewijst het tegendeel, bewijst dat Minderhout in een andere richting evolueerde. Zijn werk van nu is figuratief in de zin dat men de elementen waaruit zijn komposities be staan duidelijk herkennen kan als wat ze in werkelijk heid zijn: hier een vogel, een levensgrote mus, daar een vlinder, een dolfijn, een man of een vrouw, een tafel, een schip in een fles. Maar om die dingen Zelf gaat het niet, dat is ook duidelijk, het gaat om de vreemde en ab surdistische situatie waarin ze tot elkaar geplaatst zijn: een dolfijnachtig viswezen zweeft door de lucht en een paar vreemde koppen van enkele lieden die kennelijk meevaren kijken er boven uit; een man ligt dood op de grond en boven hem zweeft een vrouw, ontleend aan een schilderij van Manet, in vol le pracht en kledertooi, een schip in een fles ligt op een tafel die in zee staat, twee Oosterse lamafiguren in hun wijde gewaden tonen de be schouwer hun rug; een keu rig gedekte tafel, alle bord jes en messen keurig op hun plaats en een man die het vertrek verlaat. Soms is het verband tussen de dingen die hier onder kortsluiting saam- gebracht werden direkt dui delijk: de lama's van op de rug gezien zijn mensen die zich naar een andere wereld wenden, de man die het ver trek met de keurige tafel verlaat keert de nette bur gerlijkheid de rug toe, de zeer gezonde vrouw die joy eus uitgedost boven haar do de man zweeft is de vrouw die zonder het te weten haar man uit liefde gedood of doodgedrukt heeft. Dat zijn verklaringen die men aan enkele van Minderhouts schilderijen uit de laatste tijd zij kunnen geven, andere daarentegen zijn minder doorzichtig en zij laten een of meer interpretaties toe, maar altijd zijn deze schil derijen geheimzinnig, intri gerend en vol poëzie. Ze zijn voorzichtig en zeer realis tisch met stofuitdrukking en al geschilderd, ze hebben iets absurdistisch en surrealis tisch, maar zou men de visie die er uit spreekt bij de juiste naam willen noemen, dan komt men, meen ik, bij het magisch realisme te recht. Waarom ben je eigenlijk opgehouden met het abstrac te? vraag ik. Nou heel eenvoudig, zegt Minderhout, omdat ik voelde dat het voor mij een uitge putte mijn was, ik merkte dat het me allemaal te ge makkelijk afging, dat ik op mijn routine begon te drij ven en dan moet je er mee ophouden. Ik ben een jaar met schilderen gestopt en in 1972 weer begonnen. Op de ze wijze. Is die overgang van het abstracte naar het zeer reële, op de wijze der klassieke meesters geschilderde niet wat abrupt? „Niet zo abrupt als het wel lijken kan voor iemand die nooit in mijn „keuken" heeft gekeken. Zullen we dat eens doen"? Andries Minderhout staat op, gaat mij voor het atelier uit en opent schuin tegen over die zijne een andere deur op de gang. Hier staat zo van-aliles-wat uit vroeger jaren, ook dingen die ik nog nooit tentoongesteld heb. Kijk," wijst hij op enkele schilderijen, „dingen in de zelfde geest die ik nu maak, zijn altijd wel zo terzijde ontstaan, het heeft me altijd bezig houden." Wat ik ook voor de eerste maal van hem zie zijn kijk kastjes. waarin hij met be hulp van allerlei gevonden materiaal taferelen en com posities heeft opgebouwd tot een speelse, dubbel-zinnige wereld. Hier liggen inder daad de beginpunten en knooppunten van de draad die Minderhout in zijn nieu we werk weer opnam en nu konsequent verder volgt. Terug op het eigenlijke atelier, vraag ik wat hij zelf in geestelijke zin het ver schil vindt tussen zijn werk van thans en vroeger. „Ik geloof dat ik mijn be doelingen nu duidelijker weergeef. Vroeger drukte ik me uit in een...geheimschrift als je wilt en een goed schil derij moet voor mij ook wel altijd iets mysterieus hebben, maar in deze doeken uit de laatste tijd ben ik toch wel iets duidelijker." Het gevolg ervan is natuur lijk ook een heel andere wij ze van schilderen. „Ja, maar die andere wijze van schilderen vind ik heer lijk ,ik ben de laatste jaren erg onder de indruk van de pre-renaissancistische schil ders, er is daar zo iets prils en ontluikends in dat me mateloos boeit. Mijn blik valt op een bu- reau-ministre in een hoek van het atelier waarop in tamelijk grote potten kleine boompjes staan. Wat zijn dat voor gewassen? vraag ik Cypressen, zegt Minder hout met een vertederende glimlach, die hebben we des tijds uit de Provence meege bracht. Ik heb ze zorgvuldig opgekweekt. Zo blijft het contact met de Mediteramnée ook tijdens de dagelijkse da gen gehandhaafd...Ik vind het zuiden zo heerlijk niet alleen qua klimaat in meteo rologische zin, maar ook qua menselijk klimaat, men is er minder zwaar op de hand. Daarbij komt dat je je opge nomen voelt in de bakermat van onze cultuur; als ik een stuk stokbrood eet en een glas rode wijn drink, dan neem ik deel aan een maal tijd van vór duizend jaar, dat is een geweldig gevoel. Intussen werkt Andries Minderhout in Zeeland, in Middelburg en omgeving niet alleen als maker van kader schilderijen, maar ook als beoefenaar van toegepaste kunst. Hij maakte mozaïeken van marmersteen in scholen te Middelburg en Vlissingen, werkte met gekleurd glas op aluminiumfolie, voerde wandschilderingen uit in Goes. Middelburg, metaal draadversieringen en glas- in-loodramen in diverse openbare gebouwen: Ik was één van de eersten hier die in 1957 begon met toegepaste kunst. Ik heb nu net een terrasversiering van betonnen elementen gemaakt voor een technische school aan de Koudekerkseweg in Middelburg. Het is een speelelement geworden waar de kinderen niet van af te houden zijn, ik vind het prachtig dat je merkt dat zo'n een ding 'n functie krijgt net als het monument op de Dam. Je beleeft dus plezier aan Je opdrachten voor toegepast te kunstvoorwerpen? Ja, beslist, het fijne van zulke opdrachten is dat de mensen steeds met je werk geconfronteerd worden. Er komt een andere communica tie tot stand dan via een ezel-schilderij. Je weet dat ik docent ben aan het Zeeuws Instituut voor kunst zinnige vorming, dat is ook prettig vanwege het contact met mensen. Het is goed te zien hoe deze amateurs nog een elementair plezier in het handwerkelijke hebben wat je als professioneel soms dreigt te verliezen. Het is ook dankbaar werk omdat je ziet dat de mensen in deze vorm van kunstbeoefening veel afreageren en zo werkt het onderwijs vaak als thera pie. Zou je iets kunnen zeggen over de bronnen en drijfve ren van je eigen werk? vraag ik tot slot. Andries Minderhout denkt een ogenblik na „Ja," zegt hij dan, „ik denk dat er bij mij van een zekere protesthou ding sprake is, een protest houding tegen alle techniek, tegen conformisme en cere- braliteit waarvan deze tijd vol zit. Ik ben tégen de kilte van mensen en dingen, ik wil warmte, een menselijker maatschappij ook. Ik wil een beetje terug naar de wortels van het leven. Ik meen dat Andries Min derhout met die uitspraak over zijn eigen werk midden in de roos schiet en wie zijn nieuwe als altijd poëtische en verfijnde werk bekijkt zal dat volmondig beamen. WILLEM ENZINCK eindredactie bas augustijn

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1973 | | pagina 5