RECREATIE
EN
NATUUR
BEHOUD
GAAN
NOOIT
Toerist doet aanslag op natuur
GOUD SPEELT
GROTE ROL
IN CAIRO
Slaapfolteren
normaal
Portugal
in
Aantal aanrandingen
steeg in Parijs in 72
met bijna 100 procent
Centraal Adviesbureau voor Priesters en
Religieuzen helpt steeds meer blijvers
binnenland
buitenland
Egypte zette 20 jaar geleden
officieel import van goud stop
Valuta-schaarste
De regering
Stabiel
Inkomsten
INZICHT
Psychologe
ZEVEN
VERKEER
Grote inzet
Mogelijkheden
Missionarissen
Toch zorgwekkend
Maatregelen
CAIRO (AP) De goud-
smokkelaars, die ervoor zorg
den dat de 4.000 goudsmeden
in Cairo hun werk konden
blijven doen, nadat Gamal
bAdel Nasser, de socialisti
sche revolutie had uitgeroe
pen, dreigen nu de toevoer
van het edele metaal stop te
zetten.
„Wij hebben de regering
ervoor gewaarschuwd, dat
Egypte binnen een paar
maanden zonder goud komt
te zitten, tenzij er op korte
termijn maatregelen worden
getroffen", zo verklaarde Aly
Oweida, secretaris-generaal
der vereniging van juwe
liers.
„Officieel heeft Egypte de
import van goud in 1952
stopgezet. Deze maatregel
werd genomen in verband
met de schaarste aan harde
valuta. Dank zij de activitei
ten der smokkelaars zijn we
de afgelopen 21 jaar echter
in staat geweest ofis werk
voort te zetten. Zij brachten
wat wij nodig hadden Egypte
binnen", aldus Oweida.
„Dezelfde smokkelaars
voeren tegenwoordig het
goud het land uit, aangezien
zij in andere landen hogere
prijzen kunnen krijgen voor
hun smokkelwaar".
Goudsmeden, jonggehuw
den en oude gesluierde vrou
wen in zwierige lange zwar
te gewaden wier armen dik
wijls met gouden armban
den en andere juwelen zijn
overladen, hebben de handel
hier, waar het goud meestal
wordt ingevoerd in de vorm
van ringen, armbanden en
andere sieraden, in handen.
De smokkelaars smelten de
juwelen om tot makkelijk te
vervoeren goudstaafjes en
smokkelen die vervolgens
langs de douanne.
De regering heeft de uit
voer van goud in welke
vorm dan ook verboden om
zodoende de binnenlandse
markt te beschermen, zegt
Goudal el Sarraf, staatssecre
taris van economische za
ken.
Gevraagd of de overheid
van plan is maatregelen te
treffen om de uitvoer van
goud tegen te gaan, ant
woordt Sarraf: „Het enige
wat de Egyptische overheid
kan doen is de smokkelaars
in de gaten te houden".
De regering in dze socia
listische staat speelt geen
enkele rol bij de handel in
goud. De overheid geeft geen
bepalingen ten aanzien van
de prijs en kwaliteit van het
edele metaal. „De markt
wordt beheerst door de wet
van vraag en aanbod", zegt
Sarraf.
Xn Zürich en Londen, waar
de belangrijkste goudmark
ten ter wereld zijn gevestigd,
wordt het goud verhandeld
tegen een vastgestelde ge
wichtseenheid en de dagprijs
van het goud wordt in on
derling overleg vastgesteld
door de handelaren. In Cairo
waar de handel in goud al
meer dan duizend jaar flo
reert, hebben de handelaren
hun eigen manier om de
prijs ter plaatse te be'—'en
Voor de winkeltjes in de
Sagha, de markt waar het
goud wordt verhandeld, lo
pen verscheiden mannen
rond die op de uitkijk zijn
naar klanten en die de han
del in het oog houden.
„Zij zijn de ogen van de
markt Zij houden1 voor
iedere juwelier het verloop
van de goudhandel in de ga
ten", zegt Mohamed Sirgani.
„Wij bepalen onze prijzen
aan de hand van de gegevens
die zij in de loop van de dag
verzamelen".
Sirgani, een der oudste en
bekendste handelaren in de
sagha, laat zijn dagprijs van
het goud in een plaatselijke
krant publiceren. „Wij hou
den ons aan de door Sirgani
vastgestelde dagprijzen om
dat de afgelopen 20 jaar ge
bleken is, dat de informaties
die hij krijgt, betrouwbaar
zijn", zegt e enandere juwe
lier.
Het is Egyptenaren toege
staan goud te kopen en te
verkopen en het edele me
taal wordt zowel door boe
ren, arbeiders en kantoorper
soneel als door de hogere
kringen aangeschaft.
In een land waar de munt
eenheid, het Egyptische
pond, op de vrije markt in
Zürich 1 dollar 40 opbrengt
en in eigen land voor de
toeristen 2 dollar en volgens
de officiële wisselkoers 2
dollar 55 is, is het goud van
belang omdat het stabiel
is.
In het oude Egypte waren
de farao's de verzamelaars
van goud. Vandaad de dag
worden gouden sieraden ter
waarde van miljoenen dollars
uitgestald langs de nauwe
slingerende straatjes van
Cairo. Pasgetrouwde echtpa
ren krijgen op hun huwe
lijksfeest een ring en een
armband en verzamelen in
de jaren daarna over het al
gemeen nog veel meer siera
den.
Een oude vrouw, met ver
scheidene gouden sieraden
om haar pols, verklaart: „Ik
spaar deze, zodat mijn zoons
later in staat zullen zijn een
doodskist voor mij te ko
pen".
Nafeissa Hassan, die met
een arbeider is getrouwd,
verkocht onlangs een arbamd
voor 90 Egyptische ponden
en maakte hiermee een winst
van 33 proc.
Zij zegt: „Ik wil een tele
visie kopen, want dat is mijn
levensdroom".
Maar op het ogenblik zijn
er niet veel mensen die hun
goud verkopen. Juweliers
zeggen dat hun inkomen met
50 procent gedaald is sinds
de wereldgoudprijs begon te
stijgen. Zij weigeren even
wel een schatting te geven
van hun inkomsten.
De prijs van gouden siera
den in Egypte is de laatste
maand met 20 procent geste
gen, maar ligt nog steeds be
neden de wereldgoudprijs.
„Zoals u ziet doen we haast
geen zaken meer. en dat
zal nog wel enige tijd voort
duren, totdat de wereldgoud
prijs weer is gezakt", zegt
een handelaar-
De zomervakantie is de tijd van massarecreatie. Tien
duizenden trekken natuurgebieden in. De schade die daar
door wordt aangebracht is vaak enorm. Om een indruk te
krijgen van de invloed van recreatie op natuurgebieden
sprak Jaap Willems met ir. W. Jansen, natuurbeschermings
consulent in Zwolle.
noemt dat
vleeses".
de „zwakte des
ZWOLLE „Een compromis tussen natuurbe
houd en massarecreatie is absoluut onmogelijk. Ze
gaan in geen geval samen. Zelfs in weinig kwetsbare!
gebieden als stranden kunnen veel bezoekers nog een
enorme schade aanrichten".
De meerderheid van de mensen
wil echter wel meewerken als
ze gewezen worden op het ge
vaar van hun gedrag voor de
natuur. Vooral de ouderen
zien volgens ir. Jansen meestal
vrij snel, dat him gedrag scha
delijk kan zijn. Autobezitters
maken soms nogal wat bezwa
ren als ze ergens met een auto
niet in mogen, maar ook hun
houding is over het algemeen
geen onoverkomelijke barrière.
Wanneer natuurgebieden een
maal in eigendom zijn van een
instantie of organisatie, die
een goed beheer (inclusief toe
zicht) kan voeren is het be
houd van de natuur redelijk
goed verzekerd, meent ir. Jan
sen. Hij zegt: „We komen door
de toenemende recreatiedruk
soms wat in ademnood, maar
er is absoluut geen levensge
vaar."
Dat zegt ir. W. Jansen, na
tuurbeschermingsconsulent
voor de provincie Overijssel
en een erkend deskundige
op het terrein van natuur
behoud en recreatie. Ir. Jan
sen zit al zo'n vijftien jaar in
het vak.
De belangrijkste manie
ren, waarop recreanten
schade berokkenen aan de
natuur zijn volgens ir. Jan
sen de verontreiniging door
allerlei afvalstoffen en de
z.g. betreding.
Achtergelaten papier, blikken,
etensresten doen de natuur
veel schade en bederven het
gebied ook voor de recreant.
Hetzelfde geldt voor de afval-
gassen van auto's en motorbo
ten. Recente onderzoekingen
hebben aangetoond dat vervui
ling ook ernstige schade kan
berokkenen aan vennen. Een
deel van de planten en dieren
in deze waterplassen is de
laatste jaren verdwenen onder
invloed van de bezoekers.
Betreding (d.w.z. vertrappen,
platlopen e.d.) doet o.a. in hei
degebieden veel schade. Dat
heeft in het verleden bijvoor
beeld geleid tot de afsluiting
van heidegebieden rond de
Arnhemse Posbank.
Doordat veel mensen in kwets
bare gebieden lopen ontstaat
de zgn. recreatieve erosie. Ook
veengronden en rietkragen
zijn volgens ir. Jansen bijzon
der gevoelig voor betreding.
veel mogelijk auto's uit de na
tuurgebieden te houden. Dat
gebeurt o.a. door de al eerder
genoemde parkeerplaatsen.
Maar er komen steeds meer
gemeenten die in de sterk
groeiende recreatie een dikke
boterham zien en daarom de
wegen door de natuurgebieden
juist willen verbreden.
De 'gemeente IJsselham heeft
dergelijke plannen in het na
tuurgebied de Weerribben.
Een ander groeiend probleem
is dat van de droppings. Steeds
meer verenigingen komen op
het onzalige idee om 's nachts
mensen los te laten in natuur
gebieden. Ze moeten dan aan
de hand van een routebeschrij
ving de weg terug zien te vin
den en verontrusten dan de
hele zaak, meent ir. Jansen.
En autorally's? Daarvan heeft t
men steeds minder last (in 0-'<
verijssel) omdat er niet ge-!
makkelijk vergunning wordt j
verleend om een dergelijke au-i
torit door een natuurgebied te!
laten lopen. Ir. Jansen: „We
hebben de autorally's aardig
onder controle.
De oorzaak van veel schade in
de natuur moet volgens de O-j
verijsselse consulent worden j
gezocht in een „onvoldoende
inzicht van de recreant in de
gevolgen van zijn gedrag".
Er is meestal geen sprake van
onwil, maar men weet volgens
hem domweg niet wat voor
schade men aanricht met Wat
afval of 'n terreinrit. Als men
wel op de hoogte is wordt de
invloed vaak afgewimpeld met
het argument dat de „schade
wel zal meevallen". Ir. Jansen
BRUSSEL (ANP) Het
folteren door middel van
slaap, een „techniek" die op
Portugese politieke gevange
nen wordt toegepast, is, als
gevolg van het feit dat artsen
hun medewerking verlenen
aan de politieke politie, uitge
groeid tot een „zeer doeltref
fend middel". Dat is een con
clusie van de Belgische arts
Michel Bossut, die door de
Belgische Liga voor de Men
senrechten naar Portugal werd
gezonden om daar een onder
zoek in te stellen.
Bossut is tot de bevinding
gekomen, dat opzettelijke be
roving van slaap een gangbaar
foltermiddel is in Portugal. Ze
leidt tot algehele uitputting
van het menselijk individu,
dat tenslotte elk document on
dertekent. „Slaapfolteringen"
laat geen sporen na en is, mits
met de nodige voorzorgen aan
gewend, niet dodelijk.
De Belgische arts heeft ge
rapporteerd, dat gevangenen,
als gevolg van het „slaapfolte
ren" soms aan geestesstoornis
sen gaan lijden, zodat ze naar
psychiatrische inrichtingen
overgebracht moeten wor
den.
Bossut
uitbracht
die
van
reoenf verslag
zijn reis, heeft
in Portugal, aldus zijn mede
delingen, lang kunnen praten
met voormalige politieke ge
vangenen en met artsen die
patiënten hadden die slaap-ge-
folterd waren. Ook sprak hij
met juristen. Bossut zegt, dat
president Caetano van Portu
gal onjuiste mededelingen
doet, als hij zegt dat gevange-j
nen niet langer dan drie a vier'
uur achtereen worden ver
hoord.
Een van de artsen waarmee
Bossut sprak, was prof. Miller
Guerra, een vroeger lid van de
parlementaire meerderheid en
voorzitter van de Portugese
Orde van Geneesheren, tot die
organisatie in 1972 verboden
werd.
Bossut heeft geconcludeerd,
dat men politieke gevangenen
langdurig slaap onthoudt on
der meer met behulp van ge
luiden en door ze de „Christus
houding" te laten aannemen,
d.w.z. staan met gespreide ar
men. Tegen de tijd, dat gevan
genen hallucinaties gaan krij
gen wordt die neiging versterkt
door luidsprekers kreten en
onsamenhangende taal te laten
produceren. Gevangenen krij
gen daarvan de idee dat ze het
ireële niet meer van het reële
kunnen onderscheiden en dat
ze de waanzin nabij zijn.
Daarna zijn ze rijp voor alle
mogelijke .bekentenissen".
PARIJS (AP) Het belangrijkste punt tijdens de ver.
gadering van een aantal Parijse kamerhuurders draaide
om het al dan niet aanschaffen van een glazen veiligheids,
deur. Zjj kwamen bijeen enkele dagen na de publicatie van
statistieken die aantoonden dat het aantal aanrandingen
sinds verleden jaar met 94 procent was gestegen.
„De aanschaf van zo'n deur?
Daar draait de zaak niet om,
zei mevrouw Le Due, de
vrouw van een plaatselijke
melkboer. De huisbaas wil ons
alleen maar! opschepen met
een huurverhoging voor onder
houdskosten. Waarom hebben
we die stomme deur nodig?
Men zal toch alleen maar zijn
sleutels vergeten en dan bui
tengesloten zijn. Ik maak me
geen zorgen over mijn veilig
heid".
De andere huurders waren
het hier volkomen mee eens.
De vrouw van een Amerikaan
met een Newyorkse hartstocht
voor sloten, zei dat ze voor de
installering van zo'n deur was-
Maar haar Franse buren zei
den bijna in koor „Deuren,
bahhh. On est bien, quoi" Al
les is toch oke mevrouwtje.
Ht slot van de discussie: nee
tegen de veiligheidsdeur.
En nee tegen wat de statis
tieken aantonen: 34 procent
meer aanrandingen van vrou
wen in 1972, een vermeerde
ring van het aantal inbraken
met 50 procent over de afgelo
pen vier jaar en 17 procent
meer bankovervallen in het
afgelopen jaar.
De Parijzenaars houden ech
ter staande dat hun stad veilig
is. Zij wandelen in de vroege
uren langs de verlaten kades,
laten hun dochters 's avonds
in de metro rijden en negeren
in het algemeen rapporten, die
de toename van het aantal
misdrijven aantonen en die de
gemeenteraad van Parijs en de
politie hier meer hoofdbrekens
kost dan de hoofdstedelijke
bevolking.
„Het is een kwestie van hoe
je tegenover het probleem van
de misdaad staat", zei Gabriel-
le Ionesco, een Franse psycho
loge. „De mensen hebben er
hier nog geen angstpsychose
aan over gehouden. Niemand
verlaat hier zijn appartement,
onderwijl denkende, dat je het
risico loopt een mes in je rib
ben te krijgen. Ondanks het
feit dat het gevaar aanzienlijk
groter geworden is. Zij wer
ken aan hun andere psychoses:
geld en sex".
Juffrouw Ionesco is een
treffend voorbeeld. Zij woont
alleen in de omgeving van de
Boulevard St.-Germain aan
de linkeroever van de Seine
op de eerste etage van een
huis vol kleine appartementen.
Ze neemt echter geen voor
zorgsmaatregelen die een al
leenstaande Amerikaanse soms
treft Haar deurslot kan met
hechts een draai van een ou
derwetse sleutel worden geo
pend, baar volledige naam
Staat duidelijk op een bordje
aangegeven in de ontvangst
hal, en de telefoongids ver
meldt haar voornaam in plaats
van een neutrale voorletter.
„Toen ik verleden jaar in de
Verenigde Staten was", zei ze,
„vertelde iedereen me: ga niet
de straat op na negen uur,
praat niet tegen vreemden
wanneer je op de trottoirs
loopt, een eindeloze stroom
waarschuwingen. Ondanks
mijn ideeën hierover en mijn
gezond verstand kreeg ik toch
dezelfde psychose. Ik zou niet
graag willen dat hier hetzelfde
gebeurde".
Bertrand de Maigret, een lid
Dat de schade aan natuurge
bieden ondanks die dreigingen
toch nog wel meevalt is te
danken aan het feit dat de
massarecreant vaak niet in de
natuur is geïnteresseerd. De
meeste mensen blijven bij el
kaar op bepaalde punten en
dat voorkomt een te grote
druk op kwetsbare stukken.
Staatsbosbeheer werkt dit
doelbewust in de hand.
Ir. Jansen: „We zijn bezig om
rond de grote bevolkingscentra
„zeven" aan te leggen, die de
meeste mensen van de natuur
weghouden. Zand en water
zijn geliefkoosde recreatieob
jecten. Door de aanleg van
openluchtzwembaden met
stranden op een redelijke af
stand van de stad voorkomen
we dat er teveel mensen de
natuurgebieden intrekken. We
larderen de steden met derge
lijke zeven".
In veel natuurgebieden werkt
staatsbosbeheer met picknick-
plaatsen, wandelroutes, parkeer
plaatsen en andere voorzienin
gen. Ook daarmee wordt voor
komen dat recreanten in ge
bieden komen waar rust nodig
is om planten en dieren te be
houden.
Recente problemen liggen met
name op het gebied van het
verkeer. Het is de opzet van
het staatsbosbeheer om zo-
UTRECHT (ANP) Ook
in het afgelopen jaar heeft
het te Utrecht gevestigde
Centraal Adviesbureau voor
Priesters en Religieuzen, dat
zich bezig houdt met de
moeilijkheden die genoemde
categorie van katholieken
ondervindt, veel werk ver
zet. Niet minder dan 183
nieuwe personen meldden
zich voor gesprekken aan.
Van hen waren 103 uittre-
denden of uitgetredenen.
Het aantal gesprekken dat
met hen werd gevoerd be
draagt 987, waarvan 58 pro
cent met niet-uittredenden.
Aldus meldt het jaarverslag
over 1972 van het Centraal
Adviesbureau (KAPER), dat
met deze cijfers aantoont,
dat het een groot deel van
zijn werk besteedt aan hen
die blijven.
Heit jaarverslag specificeert
verder de arbeid van het ad
viesbureau- Van de 183 nieuw
aangemelde personen warén er
105 priester, 59 zustèi) 13
broeder, 5 theologanten ,en 1
predikamit. Hoewel het aantal
uittredenden onder de nieuwe
„gevallen" wel afnam, zo stelt
het verslag, verlieten toch in
1972 nog 148 priesters het
ambt (53 seculieran en 95 re
gulieren). Van hem zochten 66
contact met het bureau, het
geen betekent aldus het
verslag dat velen vertrou
wen hebben in het advies
werk, dat staat onder leiding
van pastoor N. Vendrik.
Het verslag signaleert dat
met grote inzet geprobeert
wordt door priesters en reli
gieuzen zich aan te passen aan
de nieuwe situatie in kerk en
samenleving. Het verslag stelt
echter ook dat bepaalde con
gregaties van religieuzen niet
altijd in staat blijken om bin
nen eigen beleid en opzet haar
leden voldoende ruimte, inspi
ratie en vertrouwvolle gebor
genheid te bieden. „Ons in
ziens treden nog steeds een
aantal religieuzen uit, die
graag aan hun religieuze staat
trouw zouden willen blijven,
maar die biinman de structuur
van de eigen congregatie daar
voor geen mogelijkheid zien".
Aldus het verslag.
Te snel wordt volgens het
verslag geconcludeerd dat de
uittredenden tekort geschoten
zijn in gehoorzaamheid. Het
komt steeds meer voor dat de
ze religieuzen vragen om de
zorg van de gezamenlijke con
gregaties. Een aantal van hen
heeft de duidelijke wens ge
formuleerd dat de gezamenlij
ke congregaties nieuwe moge
lijkheden scheppen voor een
verband en opvang van „zus
ters (en broeders) zonder con
gregatie".
Van de priesters wordt in
het verslag gezegd dat zij
9 1 nog nieit klaar zijn met
de uitzuivering van hun rol
oorspronkelijk sociaal raads
man, nu veel m-eer „ultimate
concern" vain het menselijk en
maatschappelijk leven;
2 nog niet klaar zijn in de
uitbouw van emotionele rijp
heid ten opzichte van zichzelf
en in relatie met de ander.
Over inschakeling van de
gehuwde priester in de pasto
raal zegt het verslag dat dit
een moeilijk probleem is,
waarmee voorzichtig wordt
geëxperimenteerd. Met litur
gisch optreden van de gehuw
de priester is men bijzonder
voorzichtig.
Een apart veld van zorg
voor het adviesbureau wordt
gevormd door de terugkerende
missionarissen. Zij vormen
naar schatting 50-60 pet van
het aantal priester-cliënten
van het bureau. Er zijn onder
hen jongeren die na teleurstel
lingen ginds niet meer werk
kunnen vinden- Het KAPER
vraagt zich af of er door de
gezamenlijke congregaties vol
doende wordt gedaan om niet
alleen afzonderlijke mensen te
helpen, maar ook om preven
tief in te werken op structu
ren, die terugkerende oudere
missionarissen opvangen.
van de Parijse gemeenteraad
en vice-voorzitter van de com
missie voor openbare veilig,
heid, zei in een vraaggesprek
dat het stadsbestuur en de po.
litie niets liever willen dan een
vermindering van het percen
tage misdaden voordat een
angstpsychose Parijs in zijn
greep gaat houden.
De Maigret beweert dat de
vermeerdering van het aantal
misdaden die staan vermeld in
de satistieken over de mis
daad, enigszins misleidend
zijn, aangezien de cijfers
waarvan men is uitgegaan
laag zijn in verhouding met
andere grote steden. De toena-
me van het aantal verkrach,
tingen met 94 procent bijvoor
beeld bracht het totaal van dat
jaar op 110 en dat is in ver
houding met Amerikaanse ste
den nog steeds weinig vond
hij.
De toename van het aantal
misdaden is echter toch zorg.
wekkend. Een uitgebreide
-analyse van de politie over de
redenen waarom het- percenta
ge misdaden omhoog is ge
gaan is nog steeds niet open
baar gemaakt. De Maigret
heeft echter al een blik kun
nen werpen op dit rapport en
hij zei dat het als reden voor
de toename drie factoren aan
voert.
In tegenstelling tot de Vere
nigde Staten, stelt de politie
hier dat het verslaafd raken
aan verdovende middelen
dat hier nog geen grote vor
men heeft aangenomen niet
de belangrijkste factor is in de
groei van de misdaad. Het be
langrijkste zo vindt de politie,
is een sociologische verande
ring die heeft geresulteerd in
wat men noemt eenmalige
vergrijpen een soort mis
daad uit impulsieve motie
ven. „De betrokken jmensen
komen tot de slotsom dat ze
iets willen en dat willen ze
meieen, niet pas na een of
twee jaar", zei De Maigret.
„Het is iets wat bij deze tijd
hoort".
Tegelijkertijd gelooft de po
litie dat door de enorme toe
name van het aantal nieuwe
woningen in Parijs het stabie
le karakter van vele buurten
en tevens de dorpsachtige re
latie tussen de hoofdstadbewo
ners verloren is gegaan. Vroe
ger waren er altijd huisbazen
en kleine zakenlieden die al
tijd wel iets verdachte ontdek
ten, zei De Maigret.
Terwijl deze veranderingen
plaatsvonden, vond er in de
af gelopen, vier jaar een veran
dering plaats in de organisatie
van de politie, zei De Maigret.
Er ontstonden problemen over
wie verantwoordelijk was in
gmje wijken aan de rand van
d#®itad en het aantal arrestaties
en gerechtelijke vervolgingen
nam af.
Om de toename van het aan
tal misdaden te bestrijden
heeft de politie een drietal,
voor Parijse begrippen nieuwe
maatregelen ingevoerd. Behalve
dat zij een einde heeft ge
maakt aan de verwarring op
beleidsgebied, heeft zij tevens
het aantal patrouillewagens
uitgebreid, dzt niet onmiddel
lijk herkenbaar is als politie
auto en heeft de politie tevens
een gespecialiseerde brigade
in het leven geroepen waarvan
de agenten op ongeregelende
tijden in burgerkleding in
woonwijken patrouilleren.
Het resultaat van deze
maatregelen is volgens de po
litie een stabilisering van.
het aantal misdaden sinds het
begin van dit jaar.
De politie telt momenteel in
de Franse hoofdstad ongeveer
15000 manschappen.
Aangezien meer politiewa
gens en agenten, naar wordt
verwacht, binnenkort de Parij
se politie versterken, kon de
gouverneur van het departe
ment waarin Parijs ligt, Jac
ques Lenoir, het gemeentebe
stuur geruststellen. Hij zei te
gen de gemeenteraadsleden
dat de autoriteiten van mening
zijn dat ze de situatie onder
controle hebben.
„Dat zullen we dan nog wel
eens zien", zei De Maigret.
„Het probleem dat overblijft
is hoe het publiek kan worden
aangespoord voorzorgsmaatre
gelen te nemen.
Ik geloof dat de meeste
mensen zich niet genoeg be
wust zijn van de situatie of
gewoon niet oppassend genoeg
zijn.
De wijze waarop de infor
matie wordt doorgespeeld aan
het grote publiek is echter van
groot belang. Het zou jammer
zijn wanneer er een paniekeri
ge sfeer zou ontstaan onder
het publiek, dat zou de situa
tie nog slechter maken dan
het nu al Is".