hoek Tr a 1 door corn, verhoeven I denk, is de nabijheid en bereikbaarheid van de winkels. Op een hoek komen twee straten bijeen. De hoek is benaderbaar vanuit ver schillende richtingen; als het een beetje meezit, hoeven we er niet eens voor over te ste ken. We localiseren de bak ker daar, en misschien heeft hij zichzelf daar ooit geloca- liseerd, omdat we er dan vlug iets kunnen halen. J liseren op de hoek geeft die spreker in elk geval te kennen dat hij niet in dezelfde straat woont, althans niet helemaal. Ik ge loof dat dit taalgebruik, hoe knus en lollig het ook klinkt, teruggaat op een verdacht sterk ontwikkeld gevoel voor standsverschil. De winkelier mag wel dichtbij wonen voor het gemak, maar niet in de zelfde nette buurt. Hij blijft daar even van verwijderd: op de hoek. De straat maakt daar een zwenking van negentig graden ten teken dat daar een andere buurt en een andere stand begint. Voor leveran ciers en personeel is er een aparte ingang. De hoek is van ouds de plaats waar alles bij- eengeveegd wordt, een klein ballingsoord voor dingen die uit het centrum geweerd wor den. Ik denk dat dit de achter grond is van de mij zo irri terende uitdrukking; en ik durf er iets onder te verwed den, dat zij uit de eerste helft van de negentiende eeuw stamt. Akteur Henk Molenberg: "Op toneel kan een bril soms erg lastig zijn" Journaal-lezer Gerritsen werkt zonder bril, maar met angst Ware uitkomst Sportlieden Alle beroepen Zachte lens Schoonheidsmiddel Zangeres Martine Bijl: "Ik wil zachte kontaktlenzen gaan proberen" #,'r is een klein pro- t bleemje te stellen en misschien ook wel op te lossen naar aanleiding van een zeer veelvuldig en, voor zover ik weet, in stad en land voorkomend taalgebruik. Ik bedoel de gewoonte om de plaats waar de bakker, de sla ger en andere leveranciers wo nen, aan te duiden als „op de hoek" of „op het hoekje". Si garetten, bier of brood halen we even „op de hoek", zeggen we. De vraag is: doen we het ook ooit? Als dat zo is, is er niets aan de hand. We zeggen dan gewoon wat we doen. Maar over het algemeen doen we niet wat we in dit taalgebruik zeggen. Bakkers, slagers en slijters wonen immers niet bij voorkeur op de hoek van een straat. Alleen in winkelstraten wonen op de hoek leveran ciers, maar daar wonen ze ook in alle andere huizen. Aan die situatie kan de uitdrukking dus niet ontleend zijn. En als zij zou stammen uit een tijd waarin winkeliers wel in op vallende mate op hoeken woonden iets wat best mo gelijk is is het de vraag waarom zij nu nog gebruikt wordt. Wie het heeft over „de kruidenier op de hoek", moet zich bij een zo concrete aan duiding toch iets concreets voorstellen? Maar dit lijkt niet het geval te zijn. Er wo nen immers op dit moment niet opvallend veel winkeliers in hoekhuizen. rat drijft mensen er dan toe een uitdrukking te blijven gebruiken waaraan nauwelijks enige rea liteit beantwoordt? Het is, zo als ik al zei, een klein pro bleempje. Het nadenken daar over wordt door Plato en an. dere grote geesten „mikrolo- ffie" of gezeur genoemd. Er bestaan inderdaad wel nijpen der vraagstukken. Maar zo'n kleine kwestie kan blijven mieren en zeuren als een zere kies, vooral ook omdat die uit drukking „op het hoekje" ta melijk irriterend is. En als zij niet aan de realiteit beant woordt, moet ze wel beant woorden aan bepaalde voor stellingen of verlangens, die blijkbaar sterk genoeg zijn om er de realiteit voor te nege ren. Het vermoeden dat er zulke verlangens zijn, maakt de uitdrukking interessant. TT et eerste waar ik aan Deze verklaring heeft iets vanzelfsprekends. Toch vraag ik mij af, waarom door de spreker uitgerekend de hoek gekozen wordt. Hieraan zou de sympathieke overweging ten grondslag kunnen liggen, dat de winkel op de hoek ook voor mensen uit die andere straten vlot te bereiken is. Maar sympathieke overwegin gen maken in een slechte wereld weinig kans op ge loofwaardigheid. Het is dan ook niet waarschijnlijk dat in deze uitdrukking de winkelier centraal gesteld wordt in de buurt. Een hoek als centrum is wat tegenstrijdig. Het is lo gischer uit te gaan van de spreker als centrum. T\oor de winkelier te loca- Akteur Henk Molenberg uit Amsterdam behoort sinds 2 jaar tot de dragers van kon- taktlenzen. „Ik heb vrij slechte ogen, draag van m'n HBS-tijd af een bril. Maar op het toneel is dat weieens lastig. In een klassiek stuk kun je moeilijk een bril op hebben. Ik deed het dan lange tijd zonder, maar dat geeft ook moeilijk heden. Als ik een glas moest pakken, greep ik mis bijvoor beeld, en ik zag ook alleen maar heel vaag wat de ande re spelers allemaal deden. Die problemen zijn met kon- taktlenzen opgelost. Maar ik draag ze niet konstant. Het inbrengen kost me enorm veel moeite. Ik knipper nogal gauw en dan liggen ze weer op de grond. Vooral 's mor gens als Ik gehaast ben en geen tijd heb voor gedwon gen ochtendgymnastiek, over komt me dat vaak. Dan kruip ik weer een tien minu ten over de grond. Of de len zen plakken ergens boven in m'n oog en dan zoek ik me ook rot. Toch is het een prachtige uitvinding, hoor. Maar je moet er wel steeds om denken dat je ze in hebt. Ik nam in Zandvoort eens een duik in zee, terwijl ik vergeten had ze uit te doen. Toen ik bovenkwam, was een lens verdwenen. Ik stak op goed geluk m'n hand in de oceaan, voelde iets en waarachtig ik had m'n lens terug. Dat is toch een kans van één op de millioen, nietwaar? HENK MOLENBERG Aan de statige Lon- dense Park Lane staat een club: de enige Europese nederzetting van het roemruchte Amerikaanse Playboy concern. Welgestelde heren laten zich daar verwennen door uitbun dig gevormde dienster tjes, die allen in een identiek hazepakje ge stoken zijn. De dames zien er uiterst verleidelijk uit, maar wee degene die 't in zijn hoofd haalt een vinger naar de meiskes uit te steken! De waaghals zou het onmid dellijk aan de stok krijgen met de uitsmijter van de club en anders wel met haardierbare echtge noot of vaste vriend! Zeventig procent van deze o zo losbandig ogende deernen is namelijk verliefd of ver loofd. De resterende 30% ge huwd. Sue Gaffmey is zo'n haasje-huisvrouw. Als 20-ja- rige echtgenote van een gok huis-croupier wilde ze wel eens iets anders dan alleen maar thuis zitten en op haar dochtertje passen. Ze sollici teerde, vertelde er eerlijk bij dat ze getrouwd was, en werd aangenomen. Sue: „Ik heb er tegenover m'n klanten nooit een geheim van gemaakt dat ik getrouwd ben. Integendeel veel heren weten dat ik een man en een kind heb. Vaak vragen ze hoe het met mijn kleine Sadie Michaela gaat". Een van de succesvolste haas jes van de Londense club is Thalia Beckett. Sedert jaren werkt zij in de VIP-kamer van de Playboy-club, waar ze on dermeer zorgt voor de men sen als Frank Sinatra, Ursula Andress en hoge politici. Voor dat Thalia het haasje werd. was zij actrice. Zij trouwde en kreeg twee kinderen. Na verloop van tijd werd haar man, een bankier, bang dat zijn vrouw zich thuis zou ver- Kontakt lenzen kwestie van IJdelheid Vijfentwintig jaar geleden begon de kontaktlens in ons land zijn opmars. Aanvankelijk keek men er (net als bij welke nieuwigheid dan „ukwat vreemd tegenaan. Maar de voordelen van de vliesdunne lensjes werden in steeds bredere kringen ont dekt. Op dit moment telt ons land al ruim 350.000 dragers van kontaktlenzen. Over de gehele wereld verspreid, ligt dat aantal tussen de 30 en 40 miljoen. Bijna honderd jaar geleden, om precies te zijn in 1887, wer den de eerste kontaktlenzen ontwikkeld. Dat waren nog zware exemplaren van glas.\ Een halve eeuw later (in 1937) waren de fabrikanten al in staat dunne en lichte lenzen te maken van polyester en plastic. Maar het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog verhin derde een jaar of tien de ont wikkeling van de kontaktlens. In 1948 was - ook in ons land - de tijd rijp voor een ware zege tocht van dit optisch hulpmid del Vrouwen vormen het grootste deel van de klantenkring van de kontaktlensspecialisten. In kringen van opticiëns en oog artsen is het een bekend feit, dat veel meisjes en jonge vrou wen liever met slechte ogen blijven rondlopen, dan een bril te dragen. Zij vrezen dat een bril hen niet staat of zij scha men zich er voor dat zij slechte ogen hebben. Dat is natuurlijk absurd, maar de feiten liggen nu eenmaal zo. Voor deze groep vrouwen vormt de kontaktlens een ware uitkomst. Want kontaktlenzen (die worden geperst of met be hulp van diamant uit massief plastic worden gedraaid) zijn volkomen onzichtbaar. Het kos- metisdh effekt van kontaktlen zen is voor bril-vrezende vrou wen van grote betekenis. Maar ook grote groepen an dere mensen hebben voor de kontaktlens gekozen. Veel sport lieden bijvoorbeeld ondervinden bij het beoefenen van hun hob by (die kan zijn uitgegroeid tot hun beroep) last van een bril. Zo'n ding belemmert hen in hun bewegingsvrijheid en kan, door dat het beslaat, het zicht be perken. Ada Kok bijvoorbeeld schoot in haar glorietijd als een vis door het water met kon taktlenzen op. Ex-Ajacied Klaas Nuniinga verwisselde als spits- speler bij FC Amsterdam zijn bril voor plastic lensjes. Feijen- oorder Joop van Daele volgde onlangs zijn voorbeeld. Het niet kunnen beslaan van kontaktlenzen is ook in andere beroepen een belangrijk voor deel. Voor chirurgen, tandart sen en piloten is de kontakt lens in dit opzicht een ware uit komst. Overigens treft men gebrui kers van deze „wondertjes van techniek" in alle beroepen: se- kretaresses, verkoopsters, ver pleegsters, onderwijzend, perso neel, akteurs, televisiemedewer kers, chauffeurs. zeelieden, jachtopzieners genieten dage lijks de voordelen van de vlies dunne lensjes, die zonder enig hulpmiddel eenvoudig blijven drijven op het traanvocht van de 'oogbol. Sinds kort wordt een nieuw type lens ontwikkeld, waarvan zowel oogartsen als kontakt lensspecialisten grote verwach- De best geklede en nauw gezetst gekapte NOS-nieuws- lezer Jan Gerritsen is nood gedwongen op kontaktlenzen overgegaan. Dat was op het moment dat de NOS-lezers hun teksten niet meer van papier gingen lezen, maar deze in de kamera-lens voor zich geprojekteerd kregen. In het papieren tijdperk kon de niet zo scherp zien de heer Gerritsen nog nèt zonder bril zijn leeswerk verrichten. Met het nieuwe systeem zou dat niet meer kunnen. Maar de heer Gerritsen voelde er niet voor zich ge brild aan den volke te ver tonen. Dus schafte hij zich kontaktlenzen aan. Tijdens 'n repetitie echter viel een van de lensjes uit zijn oog. Sinds dien zit de heer Gerritsen voortdurend in angst. Want stel je voor dat hem zoiets tijdens een uitzending zou overkomen. Daar zit je dan als Koning Éénoog. JAN GERRITSEN 0 Vier haasjes-huismoeders. V.l.n.r. Debbie, Erika Thalia, Sue en Ella. Na gedane arbeid keert Erika naar huis terug, waar doch tertje Julie en de hond op haar wachten. MIJN MOEDER IS HET HAASJE tingen/ hebben. Dat is de zg. flexibele of zachte kontakt lens, die wordt vervaardigd uit een sponsachtig materiaal, dat soepel en buigzaam is. Vooral voor mensen met overgevoelige ogen zal deze lens een uitkomst blijken te zijn. Deze lenzen zijn (voor een prijs van iets onder de f 500,-) al wel in de handel, maar ook vaklieden geven toe, dat het stadium van de kinder ziektes nog niet helemaal voor bij is. Meisjes en jonge vrouwen hebben intussen ^ontdekt, dat kontaktlenzen niet alleen een optisch hulpmiddel, maar ook een schoonheidsmiddel kunnen zijn. Zij maken optimaal ge bruik van gekleurde kontakt lenzen en zij kunnen zo de tint van, hun ogen aanpassen hij be paalde omstandigheden. Daarbij hoeven zij niet zo ver te gaan als de Amerikaanse aktrice Phyllis Diller, die minstens een dozijn paar getinte kontaktlen zen bezit. Daarmee paste zij eenvoudig de kleur van haar ogen aan bij de jurk die zij droeg. Ook het beroemde, superslanke neger-fotomodel Donyala Luna maakt bijna dagelijks van deze mogelijkheid gebruik. Al naar de wens van de fotograaf poseert zij met blauwe, of grijze, groe ne, gele of violetkleurige ogen. velen, en hij stuurde een fo to naar de club waar hij ove rigens zelf ook vaak kwam. De directie was het met hem eens, dat vrouwlief zeker zo fraai gebouwd was als de an dere Bunnies en Thalia werd aangenomen voor dit baantje Iwaarmee ze wekelijks zo'n 500 gulden verdient. Thalia: "De Playboy-club bleek een veel gezelliger oord te zijn dan ik ooit gedacht had. Mijn klan ten weten dat ik getrouwd ben en kinderen heb, maar dat is voor niemand een bezwaar. Het is zelfs zo, dat ik er al veel vrienden gemaakt heb die re gelmatig bij ons thuis op be zoek komen". Hoe mijn kin deren erop reageren? Uitste kend, volgens Thalia: „Mijn dochtertje schept op school op over mij. En als ik op een De in Buitenveldert wonen de zangeres Martine Bijl kocht zes jaar geleden haar eerste kontaktlenzen. „Maar ik heb m'n bril er niet voor opgeborgen", ao vertelt zij. „Over het algemeen ge bruik ik meer m'n bril dan m'n kontaktlenzen. Een bril is toch wel gemakkelijk en bovendien, zo'n ding kan toch ook leuk staan! I'k maak me er niet zo druk over, hoor. Als je nu een maal een beetje kippig bent, kun je daar toch ook niks aan doen. Ik nam die kon- taktlezen niet uit ijdelheid of zo, maar om praktische re denen. Als ik met een bril optrad, werd er vaak gezegd dat ik leek op Nana Mous- kouri en dat hoefde nou ook weer niet, zo werd gezegd. En met bril keëk het publiek of de lens van de TV-kame- ra's tegen twee van die blik kerende glazen aan en dat is ook niet zo prettig. Al met al MARTINE BIJL heb ik toch al jaren plezier van m'n kontaktlenzen. Maar ik denk er wel over om zach te lenzen aan te schaffen. Want op den duur krijg ik toch wel last van de dingen die ik nu heb. Ik krijg dan rooie ogies enzo. Met zachte exemplaren schijn je daar van bevrijd te zijn". ouderdag op school kom, dar zijn de reakties van de ande re ouders zeer interessant. De moeders kijken mij ofwel met vernederende blikken aan, öf ze zijn jaloers op mijn fijne baan. De vaders kijken alleen maar. 0 En dit is Thalia in de huiselijke kring.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1973 | | pagina 15