Jan van Holthe 'geketend' terug
Bes tuu
Korfba
te Kloe>
Hoe de dokter verzuipt in Brabant
De call-girls van Arthur Koestier
Steiner
loog
alsof
het
gedrukt
stond
Johan Cruyff
toch weg?
WEIBEL
LEIDER
I
FRANSE CAMERA-OGEN
9 cultuur
I
WAT DOEN WE VOORTAAN MET STAATS- EN ANDERE PRIJZEN?
ota bene
ijdschrift
xpositie
xpositie
LEUGENS
Supertanker
te water bij
Verolmewerf
De baard van tante
Ir. Beneken
benoemd aan
TH Eindhoven
Gesprek over
erkenning DDR
door Y.S.
VRIJDAG 10 AUGUSTUS 1973
fe* fe fe
HET BRABANTS Orkest
geeft op 16 augustus een con
cert in Parijs. Eervolle uitno
diging in het kader van het
Festival Estival de Paris 1973,
dat 30 concerten omvat. In een
van de best klinkende .talen
van Parijs, de grote gehoorzaal
van de Faeulté de Droit, (ruim
1500 plaatsen) speelt HBO ou
verture Cyrano van Wagenaar,
vioolconcert in D van Tsjai-
kowski met Emmy Verhey en
de Nieuwe Wereldsymfonde
van Dvorak. Natuurlijk o.l.v.
Hein Jordans.
WEB, een jonge Zeeuwse
kunstenaarsgroep presenteert
zich van 11 tot en met 24
augustus in het gemeentehuis
van Zondert. Dagelijks van
8.2M2.30 en van 13.45 tot
17.30 uur behalve zaterdags
cn zondags van 13.30-17 uur
zijn daar 95 werken van 14
artiesten te zien. Olieverven,
lino's, tekeningen, applicaties,
etsen, gobelins e.d.
SINCFALA, een andere
kunstgroep, exposeert van 11
tot en met 19 augustus dage
lijks van 10-12 (zo. niet) en
van 14-17 (zo. wel) in de bo
venzaal van de Franse Kerk te
Groede.
CALLAS, u weet wel.
komt na acht j'aar weer op het
podium. Op 22 september in
de Royal Festival Hall in Lon
den, samen met de Italiaanse
tenor Di Stefano; recital.
Kaartjes voor één pond per
stuk kunnen alleen per post
besteld worden; om zwarte
handel te voorkomen.
9 VAN ABBE-museum gaat
morgen weer open met „zo-
mertentoonstelling" uit eigen
collectie. Vooral werk, dat
laatste jaren weinig aan bod
kwam. Henri Plaat is gast in
de verzameling.
HALF MILJOEN mensen
nemen in ons land momenteel
dansles in 210 dansscholen
met ruim 400 leerkrachten.
Gestegen belangstelling; zelfs
een rage zegt de Nederlandse
Bond van Dansleraren, die de
zer dagen in Arnhem verga
dert. Die rage geldt m.n. de
stijl- en latijns-Amerikaanse
dansen. De soft-music wint
het de laatste tijd bovendien
van de hard-beat. Ook in de
dans dus de neo-romantiek.
De staatsprijzen staan op de
helling; althans in de kunst
sector. Het ziet er b.v. nog
niet naar uit ondanks het
gerommel" enkele jaren gele
den dat onze befaamde lint
jesregen wordt afgeschaft. In
onze maatschappij van belonen
en straffen kunnen we kenne
lijk nog niet zonder deze
schouderklopjes, ook al berust
b.v. 10-jaar trouwe dienst ei
genlijk op geen enkele ver
dienste, maar waarschijnlijk
meer op een gebrek aan fanta
sie.
Nu heeft minister mr. H.
van Doorn (CRM) de Raad
voor de Kunst gevraagd hem
een advies uit te brengen over
het handhaven of afschaffen
van staatsprijzen. Als voor
proefje wordt dit jaar, zoals
bekend de staatsprijs voor
film niet uitgereikt. Dat snode
plan lukte onder minister En
gels nog niet bij de staatsprijs
voor beeldende kunsten.
Het advies van de raad kan
belangrijk worden, omdat heel
wat provincies, steden en dor
pen in de loop der tijden al
lerlei representatieve prijzen
hebben ingesteld. Prijzen, die
aan lieden, die bepaalde
(ver) diensten hadden bewezen
doorgaans werden verleend
al of niet aan de gemeenschap,
maar dikwijls het meest aan
zichzelf. De kunstenaars, in
welke tak van kunstzinnige
expressie dan ook, die volgens
meestal ondoorgrondelijk sa
mengestelde commissies goed
bleken te zijn voor een prijs
van zoveel duizend gulden,
waren meestal namen van
„jongens" die het toch al wel
„gemaakt" hadden. Door die
prijs kwam hij in een nog
hogere belastingschijf terecht,
zodat heel wat prijzengeld
„netjes" terugstroomde naar
waar het vandaan kwam.
De prijzen hoeven m.i. niet
afgeschaft te worden, wel de
mentaliteit er omheen. Er is
eigenlijk geen mens, die zon
der schouderklopjes (al klinkt
dat wat vervelend) kan leven.
Zinvoller lijkt het daarom alle
prijzenpotten van bestemming
te veranderen. In plaats van
prijzen als beloning achter
af, het geld uit te delen aan
hen, die hoopvolle verwachtin
gen wekken. Aan hen, die een
duwtje in de goede richting
nodig hebben; stimuiering. Al
zitten ook hier haken en ogen
aan. Want wat zijn hoopvolle
verwachtingen? Wat moet er
gestimuleerd worden? Dat zal
ook sterk afhankelijk blijken
van de maatschappij-opvattin
gen, die er leven. H.E.
„Ik ben geobsedeerd door de
ruim ie", zegt Jan van Holthe,
wiens draadplastieken, ijzeren
beelden en gekleurde objecten
tot 3 september in cultureel
centrum De Beyerd Breda te
zien zijn. Daarom woont hij
nu al 15 jaar te midden van de
weidse korenvelden in dc
buurt van het Franse Chartres,
in Pré St.-Evroult. Daarom
ook maakt hij grote metalen
plastieken, die alles mei
ruimte te maken hebben. Ge
vangen ruimte; de laatste ja
ren worden zijn ruimte-zoe
kende situaties letterlijk geke
tend, omwonden met gelaste
kettingen. Kleur en vorm aan
aan banden gelegd. „Die ket-
tingen...tja..nu ik er zo over zit
te praten, denk ik, dat het wel
iets met mijn leven te maken
heeft", zegt Jan van Holthe.
Hij werd in '23 geboren in
Soerabaja. Heeft alle ellende
van oorlog en Jappen meege
maakt. Kwam in '46 naar ons
land. „Naar Europa, de baker
mat van de cultuur"; vanaf
zijn zevende jaar tekende en
schilderde hij al dagelijks.
Kreeg aan academies te Arn
hem, Amsterdam en Den Haag
zijn opleiding, Debuteerde in
1952 op de Start 1-tentoonstel-
ling; als schilder. Werd weg
geschreven. „Ik heb nog 200
schilderijen staunzegt hij.
Nederland werd hem te be
nauwd. „Ik zat hier niet lek
ker in mijn vel. Het is hier al
lemaal zo ontzettend klein. In
Frankrijk stond ergens een ou
de dorpsschool leeg. De sprong
werd gewaagd. Moeilijke ja
ren. maar geleidelijk erken
ning. Hij exposeerde in
Frankrijk ieder jaar. De pers
kreeg aandacht voor hem; de
t.v. draaide een film van zijn
werk; opdrachten volgden. In
al die jaren is er in zijn wijze
van werken nogal wat ge
beurd. Daarom bevat de expo
sitie in de Beyerd (die ook
naar Hilversum, Apeldoorn en
Venlo gaat) werk sedert
1962. „Ik kom naar Neder-
land terug met een tentoon
stelling uit nostalgie", vertelt
hij, „en omdat Nederland een
naam heeft in het buitenland,
fk wil graag de aansluiting
houden.
In het begin van de zestiger
jaren maakt Jan van Holthe
zich los van het schilderij met
de afbakenende lijst. Via het
maken van reliëfs werd hij
gegrepen door het vlak; ging
solderen en kwam zo „in de
ruimte" terecht. Leefde van
Bauhaus-idealen voor een be
tere wereld. Mondriaan en
Stijl-principes; structuralis
tische uitgangspunten, waarbij
de techniek zich aanpast aan
het materiaal. Een aantal
draadplastieken uit die tijd il
lustreren dit op de expositie.
Daarna ontstaan er grotere
ijzeren objecten; „matériaux
brutes", willekeurig uitgeknipt
en zacht aaneengelast tot sier
lijke constructies. De kleur
verdwijnt. Jan Holthe noemt
ze constellaties, verheven toe
standen. Nadruk ligt op het
esthetische, op de sierlijke vor
men. „Maar", zegt hij, „we le
ven niet in een esthetische
tijd. Er gebeuren
chaotische dingen. We moeten
oppassen voor mooie dingen".
Toen ontstonden, wat hij
noemt, zijn situaties (in tegen
stelling tot constellaties). „De
afstand van de mens naar de
vuilnishoop wordt steeds klei
ner. Misschien speel ik nu een
rol door dingen van de vuil
nishoop te halen en ze te be
houden, want het gaat ontzet
end snel verloren. Och, ik
weet ook niet waarom ik het
doe. De Fransen plakken er
direct een stuk literatuur op.
Ze spreken b.v. van een sadis
me. Zoek 't maar uit. Ik zou
het' niet weten", zegt hij be
scheiden. Oude matrassen,
landbouwwerktuigen, auto
wrakken e.d. last hij „willekeu
rig samen en omwikkelt deze
met gelaste kettingen; clau
strofobie, het woord valt; de
wereld in al haar benauwenis.
Tevens een terugkeer naar een
nouvelle figuration, naar het
verhalende (de boodschap),
waarbij de kleur, het opspui
ten van gemeen-zoete kleuren,
is teruggekeerd. Junksculp
tuur, arte povera... etiketten:
schieten door het hoofd. Jan
van Holthe hoort bij zijn tijd.
Hij voert een geestelijke strijd
met deze wereld, met zichzelf;
met esthetische en geëngageer
de tegenkrachten in zichzelf.
Misschien herkent u er iets
van bij u zelf
HENK EGBERS
RAAM-95: „Ieder produk-
tiesysteem levert de bijbeho
rende, significante menselijke
„eigenschappen" op, wat in
West-Europa vooral neerkomt
op een sterke vervreemding;
eenzaamheidsgevoelens, isole
ment tov de omringende we
reld, etc, wat zich in het
maatschappelijke en in het
culturele leven manifesteert in
de „leer" van het individualis
me. aldus J. Wesselo in
„Kunst als kunst vooralsnog".
Daarin bekijkt hij de relatie
maatschappij-cultuur m.n. aan
de hand van de literatuur en
de film.
Gerard Knuvelder bespreekt
het Symbool bij de romantici.
Claude van de Berg schreef
het verhaal De vernietiging,
terwijl Johan van Brosthuizen
en Manuel Kneepkens de poë
tische bijdragen voor deze af
levering verzorgden. Corn.
Verhoeven heeft weer eens
problemen met zijn vulpen,
maar niet dank zij, maar on
danks de deskundigen lost hij
ziin probleempje op. Tja
(Raam, Nw. Gracht 24a
Utrecht).
Vanaf maandag a.s. verzuipt
de dokter in Brabant. Bij Hil-
varenbeek worden dan de eer
ste shots gemaakt voor de ver
filming van de in '69 versche
nen bestseller van Toon Kor-
tooms: „Help, de dokter ver
zuipt"; 300.000 exemplaren
van dit boek gingen al als
warme broodjes over de toon
bank. Een centrale rol in de
film speelt o-a. een zusters-
klooster. Daarvoor wordt als
decor gekozen het St.-Cathari-
nadal in Oosterhout. Geduren
de acht weken gaat een 30-
man sterke crew-ploeg, zoals
dat heet, vanuit het hoofd
kwartier Heuvelring 41, Til
burg, door het Brabantse land
om het spel van o.a. Jules
Croiset (dokter), Martine Bijl
(onderwijzeres), Willeke van
Ammelrooy (zigeunerin), Piet
Bambergen (aannemer) vast
te leggen. Alles onder het wa
kende regie-oog van Nikolai
van der Heyde, wiens (in
België reeds succesvolle) An
gela in september hier gaat
draaien.
Gespannen komt Nikolai
binnen, als ik met producer
Henk Bos zit te praten. „Niets
ontgaat hem meer; het is feno
menaal zoals hij eraan bouwt.
Jan Dorresteijn (Fantasy in
fiction), diie de rechten van
het boek al had, toen het nog
geen bestseller was, en ik, al
dus Henk Bos, hebben alle
regisseurs van Nederland £>e-
keken (o.a. aan de hand van
alle korte werk bij de RVD)
maar hielden alleen Nikolai
over als de beste. Jan en ik
zijn samen de producenten.
Felix Thijssen schrijver
van o.a. science-fiction en jon
gens-boeken werkte het
scenario uit, dat in gesprekken
van hun vieren tot stand
kwam; de tiende versie is nu
gereed. Daarnaast beschikt
men weer over de Zweedse
cumoraman Jörgen Persson,
die filmend in de Bergman-
Troel! sfeer, ongetwijfeld ook
het Brabantse landschap in de
film opnieuw tot een belevenis
zal maken, zoals het Friese
landschap in Angela-
„Toch wordt het geen Bra
bantse film", zegt Henk Bos.
„Het boek is geen streekro
man, al is het gegeven geba
seerd op de legendarische Bra
bantse arts Hendrik Wiegers-
ma uit Deurne". Dat was ook
het geval met Coolens boek
Het Dorp aan de rivier, dat
zoals bekend ook verfilmd is.
Zonder zich dat te beseffen
kozen de producenten van de
Dokter verzuipt voor de
hoofdrol Jules Croiset, terwijl
de doktersral in Het dorp ge
speeld is door zijn vader Jules
Croiset. Het boe-k heeft iets
van een universele humor, zo
dat het ook in landen als
Duitsland en Frankrijk loopt
als een trein". Intrigerende-
en een aantal karakteristieke
situaties", zegt Henk Bos. „Als
ik de komende film moet ty
peren, denk ik aan een blij
spel, maar dan als een blij spel;
het ligt soms tegen de klucht
aan. Het gaat over erg fijne
gekke mensen".
In de film vinden we ook
weer enkele Angela-figuren
terug, zoals Ward de Ravet,
Onno Molenkamp en Frans
Mulder. Henny Alma speelt
overste van het nonnen
klooster, maar de „fantasie
nonnen" zijn Brabantse ama
teurs, die overigens op vele
plaatsen ingeschakeld zullen
worden. Hoewel Rogier van
Otterloo d-e muziek voor de
film schrijft wordt verder b.v.
ook het bekende zigeuneror
kest Tabe Mirando ingescha
keld. Van de leider ervan,
Mijizel, werden al zinvolle
aanwijzingen onitvanigen voor
het inrichten van een woon
wagenkamp. Als een gebaar
tegenover hem heet het zigeu-
neropperboofd in de film dan
o ok Mij zei. En zo ontstaan er
iedere dag bij de organisatie
wijzigingen vanuit het toeval
(een woord, dat voor Nikolai
v.d- Heyde echter niet be
staat).
Aan de muur van het tijde
lijke Tilburgse hoofdkwartier
hangt een kaart waarop de
Jokaties staan aangegeven. In
de Acht Zaligheden, bij Oir-
schot en nu ook nog wat zoe
kend in de richting van Breda.
„Brabant heeft (nog) veel
9 Jan van Holthe bij een van zijn laatste Situatiesopgespro-
ten met felle kleuren.
mooie plaatsen om te filmen",
aldus Henk Bos, „daarom zit
ten. we hier". Hij is ook te
spreken over de medewerking.
Als voorbeeld vertelt hij hoe
via burgemeester Becht van
Tilburg de deuren van het ge
sloten hotel Riche (Bredase
brouwerij) toch als onderdak
voor de ploeg filmers tijdelijk
open ging. De rest van de
medewerking lijkt gegaran
deerd, al is het maar dat op
de lok-aties waar gefilmd
wordit geen publiek komt om
te kijken. Dan wordt het te
moeilijk om te werken. Waar
schijnlijk in februari '74 kan
iedereen in de bioscoop toch
zien hoe de dokter verzoop in
Brabant.
H.E.
ARTHUR KOESTLER is bij
veel lezers vooral bekend om
zijn boek „Nacht in de mid
dag". In de laatste twintig jaar
heeft hij echter geen roman
meer geschreven, maar hield
als polemist, historicus en po
liticoloog naam. Nu heeft hij
weer een nieuwe roman ge
schreven, waarin hij al zijn
verschillende bekwaamheden
heeft verwerkt: REISJES
VAN PLEZIER (oorspr. The
call-girls - 1971 - vert. Th.
Cornips - uitg. De Arbeiedrs-
pers - f 17.50). Het boek heet
een tragikomedie. Centraal
thema is de wijze waarop tij
dens wetenschappelijke con
gressen van onze tijd de
mensheid versjacherd wordt.
Tragisch is het zeker zoals
Koestier dit tekent; het komi
sche ligt dichtbij het belache
lijke, de aanfluiting van een
wetenschap, die ogenschijnlijk
In dienst van de mensheid
staat, maar eerder drijft op
persoonlijke pretenties en
hobby's. Nieuwe gegevens le
vert dit boek, dat soms nogal
stug geschreven is, niet op,
maar enkele zaken hoe be
kend ook kunnen waar
schijnlijk niet vaak genoeg
herhaald worden.
Een bergdorpje (Scbneedorfl
beschikt, zoals dat meer ge
beurt, over een congresge
bouw. Congresgebouwen over
de hele wereld vragen volge
boekt te worden met congres
sen; een financiële zaak. Er
zijn altijd wel een aantal ge
leerden te vinden, die rustend
op eens behaalde lauweren of
op zoek naam te maken, deze
oorden afreizen om daar hun
deel-wetenschapje te spuien.
Zo ook in Sehneedorf, waar
een congres gaat onder het
motto „Mogelijkheden tot
overleving". Koestier noemt
de saraenklittende reizende
congresinileiders cal'l-girls. De
Nederlandse titel r(m)eisjes
van plezier is dan ook een
goede variant op het gege
ven.
Het boek volgt de daginde
ling van een week congresse-
ren. Een „verslagboek". De
bandjes van de lezingen zijn
verbrand; het congres heeft
zichzelf niet overleefd. Na een
schets van de inleiders-deelne
mers (met geestig rake karak
teristieken) volgen de weten
schappelijke inleidingen., die
Koestier gebaseerd heeft jp
authentieke gegevens. De be
dreigde wereld (beroemde
brief van Einstein, agressie in
een atoomtijdperk) is uitgangs
punt van het congres .De pre
natale strijd van het embryo
in de baarmoeder, zegt de een
is het oergegeven; de andere
ziet het zitten in wederzijdse
afhankelijkheid en stamsolida-
riteit; de fysiologische func*
tjes'toornds met het chronische
conflict tussen ratio en emotie
etc. etc., en evenzovele gege
vens worden aangedragen,
waarna iedereen zijn hobby
ter oplossing aandraagt.
Onder het kleed der weten
schap en dan zogenaamd a-
politiek wordt in de kern
eigenlijk een dreigender taal
gesproken dan op politieke
conferenties e.d. meestal een
feit is. Veel ingrijpender. Na
tuurlijk verzandt de zaak
wanneer er een noodzakelijke
resolutie tot slot moet komen.
Naar intussen is wel duide
lijk geworden, dat d e toe
komst van ons bestaan niet
zo zeer aan d epolitieke tafel,
maar in de wetenschappe
lijke laboratoria wordt uitge
dokterd.
Het venijn van het boek zit
in de proloog en de epiloog
van het boek. In de proloog
laat Koestier Christus aan het
woord op weg naar Calvarië
en aan het kruis- „Je hebt een
treurige bende gemaakt van
Adams zaad", zegt hij tegen
de Vader. Hangend aan het
kruis ervaart hij zijn lot als
een angstaanjagende komedie.
Een gelijkenis meer niet. „Het
zal hun bijblijven en ze zullen
de betekenis verdraaien. Ze
zullen folteren en- moorden in
naam van een gelijkenis. Ze
zullen onzinnige oorlogen voe
ren om de juiste interpretatie.
Ze zullen kinderen doden uit
liefde voor een beeldspraak.
En vrouwen levend verbran
den tot lof van een allegorie.
En aldus zal jouw wil geschie
den, niet de mijne", aldus
Koestiers Christus. Een aan
klacht die niet mis te verstaan
is. De epiloog brengt je bij de
psychiater met de vraag: wie
is patiënt, wie is de dokter in
een wereld die dreigend in
eenstort onder de druk van
mythische chimera's met de
kop van een leeuw, het li
chaam van een geit en de
staart van de slang In de
staart zit een gif. Waarmee
zijn we in g(G)odsnaam bezig
Een kreet van Koestier via
een lezenswaardig boek.
H.E.
lEdouard Boubat: Nederlands Winterlandschap
De Beyerd in Breda is op de
Franse toer. Behalve de Ne
derlandse Fransman Jan van
Holthe exposeren er de Franse
fotograaf Edouard Boubat en
de Parijse groep Viva. Het is
jammer, dat het werk van
Boubat en Viva door elkaar
hangt, omdat Boubat verreweg
de sterkste figuur is, maar het
is allemaal professioneel werk.
„Doodgewone" foto's, die ie
dereen wat te vertellen heb
ben. Ze vertellen vooral van
sfeer: een soort romantische
vervreemding van de werke
lijkheid.
Boubat heeft zijn foto's in
bijna alle werelddelen ge
maakt. Geen sensatie, maar
liefde voor mensen, dieren, dsn-
gen landschappen blijken de
drijfveer voor zijn fotografe
ren. Hij raakt dc dingen aan
met zijn camera. Hij doet dat
met een scherp gevoel voor
organisatie. Iedere prent is als
het ware een nieuw herscha
pen wereldje, gedragen door
een magisch gevoel voor de
werkelijkheid.
Viva heeft een soort „beeld
verhaal" van het Franse fami
lieleven gemaakt. Situaties, die
ieder gezin kent. Verveling,
vreugde, eten, drinken, slapen
etc. Geen opgesmukte mooi
doenerij. De realiteit als uit
gangspunt. Niet veel over
kletsen, gewoon doen. Ais Je
kijkt ben je erbij.
H.E.
eindredactie
henk egbers
(Van onze correspondent)
BONN Een vergelijking
met „Watergate" is zeker te
veel eer voor de Westduitse
„affaire Steiner", maar op
minstens één punt heeft deze
laatste zaak een markante ge
lijkenis met het Amerikaanse
drama. Er wordt in gelogen
alsof het gedrukt staat en het
is juist de man aan wie het
schandaal zijn naam te danken
heeft die de „erelijst" van be
driegers en hypocrieten aan
voert.
Twee dagen lang werd het
voormalige parlementslid van
de CDU, Julius Steiner, door
de parlementaire commissie
van onderzoek het vuur aan
de schenen gelegd en het
werd hem hierbij zo warm,
dat hij van schrik bewuste
weglatingen van vroeger aan
vulde en oude verklaringen
zelf als leugens ontmaskerde.
De voornaamste beschuldiging
in deze affaire, dat Steiner
van de SPD-er Karl Wienand
het vorige jaar 50.000 Mark
gekregen had toen bij niet te
gen Brandt stemde bij de te
gen hem gerichte motie van
wantrouwen, deze beschuldi
ging wordt hoe langer hoe on
geloofwaardiger en zal altijd
onbewezen blijven als zij niet
met documenten aangetoond
kan worden-
Steiners verzuchting: „Ik zal
dit tot het einde toe blijven
volhouden", vermocht dan ook
op niemand indruk te maken.
Uitgerekend mevrouw Maria
Steiner was het die haar man
kennelijk ongewild nog
eens het masker van zijn leu
genachtige gezicht trok. Voor
de commissie verklaarde zij
„gelukkig" niets van deze hele
zaak geweten te hebben en
zich niet voor politiek te inte
resseren. Enkele weken gele
den had Steiner echter zijn
niet-verwezenlijkte voornemen
om van de CDU naar de FDP
over te stappen gemotiveerd
met de wraak van zijn vrouw
en dochter„Zij zijn beiden
zo aan de CDU verknocht, dat
mijn vrouw zich dan zou laten
scheiden".
De voor de commissie kruï:
pende Steiner schrok niet bij
de verklaring van zijn Maria,
kennelijk omdat hij van zijn
vele leugens deze vergeten
was. Voor het overige werkt
zijn geheugen alleen maar
wanneer het zo uitkomt. Ge
vraagd naar zijn reizen als
dubbele geheime agent van de
DDR en van de Bondsrepu
bliek naar Berlijn, wist hij
niet verder te tellen dan vier,
maar de voorzitter van de
commissie kon er aan de hand
van de bewijzen zeven aanto
nen. Steiner mompelend: „Nu
moet u niet geloven, dat ik
deze wilde verzwijgen".
De voorzitter was ook op de
hoogte van een voorgenomen
reis, waaraan Steiner zich be
grijpelijkerwijs niet kon her
inneren. Deze was voor de 29-
ste april 1972 gepland en dat
was precies twee dagen na de
stemming over de motie van
wantrouwen tegen kanselier
Brandt. Steiner had de kaart
jes al gekocht, maar was toch
niet gevlogen. De voorzitter;
„Misschien omdat het geld
voor uw stemonthoudin-g al
gearriveerd was Steiner
hoewel hij zich helemaal niet
kon herinneren dat hij toen
naar Berlijn had willen vlie
gen: „Deze reis had niets met
geld te doen. Misschien was ik
wel uitgenodigd"- Zijn moge
lijke gastheren, die hij toen
opsomde, werden door een
commissie-secretaris prompt
telefonisch gevraagd, maar
geen van allen hadden Steiner
om een bezoek gevraagd.
Nog een ander leugen: tegen
over het weekblad „Quick"
had Steiner gezegd dat hij een
deel van het agentenloon uit
de DDR aan de Westduitse
spionagedienst had moeten af
geven. Tijdens zijn verhoor
voor de commissie zei hij, dat
hij zijn Judasloon in zijn ge
heel had mogen houden. Ook
de aap, waarom hij tegenover
„Quick" tot elke leugen bereid
was, kwam uit de mouw: het
weekblad, zo moest hij toege
ven, had hem voor zijn ont
hullingen 20.000 Mark beloofd
en tevens de 7000 Mark voor
zijn verblijf in een sanatorium
betaald-
ROTTERDAM (ANP) - Op
de Verolmewerf in Rozenburg
zal morgen de mammoettanker
„British Promise" van 251.000
ton tewater worden gelaten.
Het 350 meter lange schip
wordt gebouwd voor rekening
van B. P. Tanker Company Ltd.
in Londen.
Paolat.
oor uw p«n
Brieven vooc rubriek
•noen,
1 vvordt.
met volledige naam en adrej
ondertekend. Bi| publikatite zullen
vermeld worden. Slechts bij hoge uit,
zondering zal van deze regel wordj,,
afgeweken. Naam en adres zijn dan tó
de redactie bekend. Publikatle van bri*
ven (verkort of onverkort) betekent nfa
dat de redactK# het in alle geval^
•ens is met inhoud, c.q. strekking,
Er schijnt in Engelse kazer-
nes een typisch soldatenlied
te bestaan: „En a-ls je tan;,
een baard had, zou ze je oom
zijni". We zouden kunnen den
ken aan onze uitdrukkiitge5
als „zichzelf wijs maken'', jj.
mand een rad voor de 'ogen
draaien" en dergelijke. Volts,
gezegden en volksspot hebben
dikwijls een ondertoon van le
venswijsheid. Bovenstaande
frappeerde mij, omdat ik di-
reet moest denken aan een
blijkbaar niet uit te roeien
passie van sommigen van onze
landgenoten om de wereld
eenzijdig de 1-es te lezen. Hun
verwijten en protesten gaan it
de riohting van Portugal,
Griekenland, Mozambique^
Angola, Vietnam en Amerika!
En vergeet vooral de Kerk
niet en het Vaticaan! Ja, ja,
dat Vaticaantje moet nu einde
lijk eens in de pas gaan lopen!
Dat wil natuurlijk zeggen, in
„onize pas". Diplomatieke stap
pen kunnen nog wel geduld
worden, als wij in de krant
kunnen lezen wat er allemaal
bespraken of geschreven
wordt- Daarmee verliest, wal
een kind kan zien, diploma
tiek verkeer alle zin en nut.
Merken wij schuchter op, dat
er in de Sovjet-Unie, China en
in het algemeen achter
het ijzeren gordijn en in „be
vrijd" Nieuw-Guinea, ook een
en ander te doen is, dan
klinkt een vermanende stem;
Stil, geen polarisatie, geen dis
criminatie, laten we de sfeer
ruiet bederven. Tante heeft im
mers geen baard! Als je tante
een baard heeft dan is het je
oom. De bezwerende en ont
roerende pleidooien van pater
- Werenfried Van Straaten tot
gebed en hulp in de onvoor
stelbare gewetensnood en
menselijke ontluistering van
onze christenbroeders achter
het IJzeren Gordijn, worden
doodgezwegen of bestempeld
als polarisatie, demagogie en
anti-communistische propagan
da. Met vlammende veront
waardiging protesteren en
ageren wij tegen moordpartij
en (en terecht), wreedheden
en onderdrukking van minder
heden in sommige laniden. En
ten koste van onze niet gering-
ge belastingduiten gaan depu
taties zich plaatselijk op de
hoogte stellen. Maar we praten
en schrijven over het legalise
ren of kanaliseren van abortus
en euthanasie, alsof het over
krotten/opruiming gaat, of over
het fuseren van twee kruide-
niersibedrijven. En we gaan op
vakantie naar Portugal en
Griekenland omdat het daar
zo voordelig is. Onder de va
kantie doen we niet aan poli
tiek. Heus, tante heeft een
baard.
HEEZE FR. ALLAED
(Van onze
underwijsredacteur)
EINDHOVEN Dr. Ir.
J.E.W. Beneken (39) is be-
noemd tot buitengewoon hoog
leraar in de afdeling der elek
trotechniek van de Techni
sche Hogeschool te Eindho
ven.
Prof. Beneken gaat onder
wijs ge ven in de medische
elektrotechniek.
Dr. F.W. Sleutel (42) is be
noemd tot gewoon lector in^de
schappen aan de T.H. te Eind
hoven. Dr. Steutel
wijs geven m
en statistiek-
WASHINGTON (DPA) r
De VS en Oost-Duitsland zij"
donderdag in Washington hun
eerste gesprek begonnen over
de normalisering van de
trekkingen tussen beide la"'
den-
Het gesprek, dat als een dh;
eussie ove r procedurekwestie*
werd gekarakteriseerd, werd
gevoerd door de Amerikaanse
onderminister Walter Stoessd
en de Oostduitse diplom33'
Dietm-ar Hucke, de leider va"
de groep Oostduitse waarne
mers bij de VN.
DE Holland Amerika EU"
heeft het m.s. Poeldijk ver
kocht aan The Nigerian Na»°'
nal Shipping Line Ltd. in
gos. Het vrachtschip
vermogen 5241 ton) zal in dc'
cember worden opgeleverd-
VRIJDAG 10 AUGUSTUS
AMSTERDAM (ANP)
kondgide te zullen vertre
belangrijkste reden voor
dens de persconferentie i
bestuur van de club er ni
die wilde aftreden.
(Van onze sportredactie)
AMSTERDAM De k
bestaat, dat Johan Cruyff
december alsnog naar Barce
na zal gaan. De Spaanse c
heeft de vedette van Ajax
nieuw en beter aan
gedaan dan vorige week.
Cruyff heeft zijn schoon-
der Cor Coster gevraagd
zaak verder te regelen. V
wacht wordt dat deze w
nog bekend zal worden of
transfer inderdaad doorg
Ajax-trainer George Kno
heeft er bij het bestuur v
Ajax op aangedrongen, dat
nu snel klaarheid moet kom
in de geruchten rond het w
of nier vertrekken v;
Cruyff,
(Van onze
korfbalmedewerker)
TERNEUZEN Morg
vindt te Kloetinge weer h
jaarlijkse korfbaltcerno
plaats, dat steeds voor de aa
vang van de competitie wo
gehouden en voor de versch"
lende verenigingen een mor
lijkheid is om eventuele ve
anderingen op hun deugdelij
heid te testen. Dit jaar w
wat erg vroeg, want diver
vakanties zijn dan nog aan
gang of net afgelopen. Niett
min hebben weer vrijwel al
Zeeuwse verenigingen één
meer teams ingeschreven,
de hoogste afdeling kunnen
afdelingsteams Zuidweste
Seolto en Stormvogels h
krachten eens meten met
landelijk uitkomende tea
Tjoba en Aniano.
Dat kan een interessant
strijd worden, maar we gelove:
niet dat er voor hen veel ee
te behalen zal zijn, mits Tjotj
en Animo hun sterkste oostel
bad neuenahr-ahr
'veiler (SID) —Twee da
gen voor de finish van d
Bonfle van Rijnland-Palts ka:
de Duitser Peter Weibel d
eindzege nauwelijks meer ont
gaan. Hoewel in het bijzonde
de Nederlanders voortduren
aanvielen, controleerde het te
am van Altig het veld zozeei
dat Weibel, die de dag tevore:
net gele ieiderstricot had vero
Verd, de leiding in het alge):
jneen klassement behielt
Winnaar van de 138,5 km lan
Ke rit van Wittlich naar Ba
ijeuenahr-Ahrweiler werd d
Bundeswehrsoldaat Andre
Troche-
Samen met Harald Siitterli
was hij er vijftig kilo-metei
voor het einde vandoor ge
Saan. Dat bracht hem tenslott<
een winst van meer dan twee
oneenhalve minuut. Sütterlir
kwam bij de doortocht dooi
'jot plaatsje Bell ten val er
moest Troche alleen verder la-
Leo gaan. Voordien haclder
f?. Schür, Piet van Katwijl
°f zijn broer Fons menige po-
®mg ondernomen het veld uit-
oen te trekken. Dank zij de
actieve tegenstand van Weibe
oo zijn ploeg slaagden zi
daarin niet. Meer dan eei
'Weede en derde plaats voor d
gebroeders Van Katwijk (ii
e sprint bevochten) zat e
"het in.
