;rs
iOOPBV
J
RS
SN
DE ESKIMO'S
KONDEN
LACHEN
RECHT
Kiezers in Ovainboiand
blijven thuis
Belgische PTT-directeur kon weelde niet dragen
m kiezen
ouwen deze
ckeuken?
INEUZEN
SINGEL 1
L AXEL
Het wrede paradijs (3)
NAVORDERING
RIJ AMBTELIJK
VERZUIM
wil oprichting
gezondheidscentra
stimuleren
lan
'OR
Alaska sloeg een goede slag. Op een dag werd voor ruim
900.000.000 dollar land verkocht. Maar de goudkoorts
koelde snel af.
PROCESSEN
CONTROVERSE
RECHT
GLIMLACHEN
FRANSTALIGEN
BEZETTEN
AMBASSADES
OPDRACHTEN
papiep
oor uw pen
Zandvoort
UNIEBOEK-
TOP-TIEN
ZATERDAG
4 AUGUSTUS 1973
|m vrijdag 8.00—18.00
Omdat er zoveel in gaal.
iünt van gemak is, voor
ouw die zoveel tijd
t. Profiteer daar óók van.
c keukens zelf zien.
taan ze te kust en te keur.
«kens en Kasten,
feweg 14 - tel. 01150-7940.
|G 6 AUG. '73
\TST
fingel 64 naar
via Rooseveltlaan of
eg-Zuidsingel).
155-2310.
nodem, schoon bedrijf
oen, zaklantaarnlampen
beidsvoorwaarden pas-
3-ploegendienst willen
en van 16 tot 35 jaar,
drijf, Mr. F. J. Haar
uur en van 13.00—
ers), Molenstraat 2,
19.30 tot 20.00 uur.
jlantsoen 2,
iet bedrijf,
20.15 tot 20.45 uur.
Man, Hof te Zande-
uwstraaf 13,
11
PRUDHOE BAY Er was
duidelijk sprake van zwarte
goudkoorts. De altijd voor
zichtige oliemaatschappijen
zeiden dat er minstens tien
miljard vaten olie onder de
permafrost van de toendra
zaten. Andere zeiden: meer
dun 100 miljoen vaten. Alas
ka, de paupc-- onder de Ame
rikaanse staten, raakte ln
een soort erfenisroes.
In februari 1969 kondigden
de oliemaatschappijen, zich
niet bewust van de dromen
van de Vrienden van de Aar
de, aan dat er 1-200 kilome
ter oliepij p was besteld in
Japan. Ze lieten er geen gras
over groeien. En op 10 sep
tember van dat jaar verdien
de de staat Alaska op één
dag 900.040.000 dollar met de
verkoop van olierechten op
een gebied van 225.000 hec
taren in het hoge noorden,
aan de rand van de Poolzee.
Op die gedenkwaardige tien
de september kwamen olie
mannen uit de gehele wereld
naar Alaska. Voorgaande
landverkopen, het waren er
22, hadden Alaska bij elkaar
97,6 miljoen dollar opgele
verd, maar ditmaal zouden
alle records op dit gebied
worden gebroken. Een - ge
bied voor de kust van Santa
Barbara in Californië had en
kele jaren eerder rond 600
miljoen dollar opgeleverd.
Voor één hectare in het olie-
gebied voor de kust van
Louisiana was 54.800 dollar
betaald, een tot dan toe abso
luut record. Op 10 september
"i werd in Alaska voor
een hectare olieland niet
minder dan 56.466 dollar
neergeteld. Alaska verdiende
die dag gemiddeld twee mil
joen dollar per minuut. De
rente op het bedrag van
900.040 000 dollar beliep bij
na 200.000 dollar per das
De staat had een goede slag
geslagen. In cafés in Juneau,
Anchorage en Fairbanks, was
maandenlang het onderwerp
van gesprek wat de plotse
ling rijke staat met al dat
moest beginnen. Alaska
zou bovendien nog rijker
worden: de royalties uit de
oliewinning zouden 12,5 pro
cent bedragen en de staat,
die nooit een sluitende be
groting heeft gekend, leek
uit de zorgen. Maar de
Vrienden van de Aarde be
gonnen zich te roeren: de
hete olie door de Trans-Alas-
ka Pijplijn zou niet te helen
littekens veroorzaken op het
fragiele oppervlak van de
toendra; de pijplijn zou
steeds dieper zinken en ten
slotte breken; de tankers zou
den de ecologie in de Golf
van Alaska bedreigen; de
rendieren zouden door het
bovengrondse gedeelte van
ie pijp uit hun migratiekoers
worden verjaagd en de kalf-
gronden niet op tijd kunnen
bereiken; aardbevingen zou
den Alaska met olie kunnen
doen overstromen. De Vrien
den van de Aarde en hun
bondgenoten begonnen te
Procederen
Ie goudkoorts koelde snel
Want de Eskimo's en de
Indianen begonnen steeds
raider te zeggen dat de olie
van hen was. De olie ligt
voorbij de besneeuwde top-
Pen van Alaska's noordelijk
ste bergrug, op de rand van
een enorme lap toendra
waarop tot dusver de Eski
mo, de Indiaan, de grizzly,
het rendier, de poolvos en de
wolf het rijk alleen hadden.
Wie gaf de staat Alaska het
recht de olielanden te verko
pen en de Eskimo's en de
Indianen van hun plotseling
rijke domeinen af te helpen 'I
De olievondsten in Alaska
werden de katalysator van
controverses, die tot op de
dag van vandaag nog niet
volledig zijn opgelost.
De oliemaatschappijen had
den in augustus 1969 een ijs-
breker-tanker, de „Manhat
tan", op pad gezonden om te
zien of de olie via de noord
westelijke doorvaart uit
Alaska kon worden gehaald.
Humble Oil (thans Exxon)
betaalde verreweg het groot
ste deel van de kosten van
de expeditie; Atlantic Ricn-
field en British Petroleum
droegen elk 2 miljoen dollar
bij in het totale bedrag van
40 miljoen dollar, waaruit
men mag afleiden dat zij
weinig zagen in een noord
westelijke oliedoorvaart-
Toen de „Manhattan" na een
moeilijke reis eindelijk voor
anker ging voor de kust van
Prudhoe Bay, bleek dat geen
enkele tanker dichter dan 40
kilometer bij de kust kon
komen vanwege de zeer tra
ge afdaling' van het land in
de zee. Om olietankers in de
baai te kunnen bevrachten
zou er een onderzeese pijp
lijn nodig' zijn en het turbu
lente water en het pakijs
maken zulk een onderneming
zeer twijfelachtig. We heb
ben sedertdien dan ook niet
meer van de „Manhattan"
vernomen.
De oliemaatschappijen dach
ten al voor de expeditie van
de „Manhattan" aan een pijp
lijn dwars door Alaska. Zij
rekenden voor dat slechts
een vloot van 60.000 tankau
to's, dag en nacht in actie, de
capaciteit vat deze pijp zou
kunnen evenaren. Als men
de olie per trein zou willen
Rendieren in de schaduw
van een boortoren. Volgens de
Vrienden van de Aarde zullen
de rendieren door de Frans
Alaska pijplijn uit hun migra
tiekoers worden gejaagd.
niet zo verwaarloosd waren
geweest en men vermoed
had welke schatten er onder
de toendra verscholen liggen,
zouden zij wellicht zijn op
gezadeld met een aanmerke
lijk minder gunstige rege
ling. Zoals bijvoorbeeld de
Indianen van Californié, die
vrijwel de gehele staat (ter
grootte van Japan) verkoch
ten voor rond 20 miljoen dol
lar.
vervoeren, zou er, dag en
nacht, iedere 23 minuten een
trein met honderd wagons
uit het oliegebied moeten
vertrekken. De pijp was dus
de enige oplossing.
Nee, zeggen tegenstanders
van de Trans-Alaska Pijp
lijn: er is een beter alterna
tief. Er kan een pijplijn ge
legd worden door de Mac-
Kenzie Delta van Canada,
die in Edmonton aangesloten
kan worden op een bestaan
de verbinding naar het Mid
denwesten van de Verenigde
Staten. De constructie van
deze alternatieve pijp zal
enige jaren langer duren en
de kosten ervan zullen hoger
zijn, maar Chicago heeft de
olie het hardst nodig en de
Vrienden van de Aarde voe
len ook meer voor de lijn
door Canada. Zij doen dat
wellicht in de hoop dat Ca
nadese Eskimo's, Canadese
natuurvrienden en wrijving
tussen de V.S. en Canada
ook die pijplijn op den duur
om zeep kunnen helpen. Men
kan er een lief ding onder
verwedden dat de Trans-
Alaska Pijplijn uiteindelijk
zal worden aangelegd- De
oliemaatschappijen hebben
dan een traumatische erva
ring achter de rug, want
nooit eerder in de geschiede
nis zijn ze geremd in hun
hoogste streven; olie te ont
worstelen aan de aarde, waar
ook ter wereld.
De Eskimo's en de Indianen
zijn tot dusver de enigen die
kunnen glimlachen. Vorig
jaar werd er een wet van
kracht, volgens welke de Es
kimo's en de Indianen recht
hebben op 20 miljoen hecta
ren land, een bedrag van
462,5 miljoen dollar, door de
Amerikaanse schatkist uit te
keren over een periode van
elf jaar, en een bedrag van
500 miljoen dollar uit de op
brengst van de olie. Als de
Eskimo's en de Indianen in
de afgelopen /honderd jaar
9 Eskimo-meisjes in traditioneel kostuum. Na langdurige verwaarlozing krijgen de eskimo's
20 miljoen hectaren land en bijna een miljard dollar.
Toen de Verenigde Staten
Alaska voor 7.200.000 dollar
van Rusland kochten, werd
bepaald dat niet het gebied
zelf; door Amerika werd aan
gekocht, maar het recht om
het te regeren en er belastin
gen te heffen. Het land, zo
werd bepaald, behoorde toe
aan de oorspronkelijke be
woners. Later werden er po
gingen aangewend om het
land aan de Eskimo's, de In
dianen en de Aleoeten te
ontfutselen; met name na
1959, maar die pogingen kon
den in de kiem worden ge
smoord. Het eerste aanbod
dat aan de oorspronkelijke
bewoners, verenigd in de
Bond van Alaska Inboorlin
gen,, werd gedaan en dat
is nog niet lang geleden
was 7.200.000 dollar, het
zelfde bedrag dat Amerika
honderd jaar eerder aan Rus
land betaalde.
De in 1972 van kracht ge
worden landregeling werd
ontworpen door Arthur Gold
berg, voormalig ambassadeur
van de Verenigde Staten bij
de Verenigde Naties. Minder
dan 60.000 mensen zagen
plotseling 20 miljoen hecta
ren land en bijna een mil
iar d dollar in het vooruit
zicht. Nog wonderlijker is
het verhaal van Tyonek, een
dorp dat ruim 60 kilometer
van Anchorage ligt. Hier wo
nen nu de rijkste Indianen
ter wereld: 2.800 mannen,
vrouwen en kinderen van de
Moquawkie-stam. Zij ver
kochten in 1964 en 1967 olie-
en gasreehten voor een be
drag van 14.700.000 dollar.
Ze besteden het geld wijs:
de dorpsraad bestudeert aan
vragen voor extra kleuren-
tv's (die doorgaans worden
afgewezen) en voor kleding
(die steeds worden goedge-
keurd). De Indianen wonen
in fraaie huizen, vaak met
twee badkamers. Ongenode
gasten zijn niet welkom: de
bewoners van Tyonek heb
ben in de Anchorage Times
geadverteerd dat handelsrei
zigers zich meer bezorgd die
nen te maken over hun eigen
scalp dan die vain de Tyomek-
Indianen.
Tot voor kort werden de Mo-
quawkie in Anchorage uit de
kroeg geworpen wanneer zij
daar verschenen; nu staan zij
in hoog aanzien, want ze zijn
rijk. De ironie van het ver
haal is dat de oliemaatschan-
pijen in Tyonek geen olie en
geen gas hebben gevonden.
JU De vorige afleveringen in
deze serie stonden in de kran
ten van 21 en 26 juli.
Dat is een mooi geval. Een
man had een inkomen van
zegge en schrijve f 291.119,-
en gaf dit ook keurig aan. De
inspecteur bekeek de zaak en
was het er mee eens. Hij nam
de pen, vulde de zgn. elemen
tennota in en zond deze naar
het Centraal Bureau te Apel
doorn waar de aanslagen aan
de hand van genoemde nota's
automatisch worden vervaar
digd en aan de belastingplich-
tingen worden verzonden.
Maar vóór het in ons geval
zover was, bekeek een ambte
naar in Apeldoorn overeen
komstig z'n voorschriften de
nota, vond de cijfers 9 ietwat
te zwierig geschreven, verdui
delijkte ze maarliet daar
bij éénmaal het cijfer 1 ver
vallen. En zo kreeg de man
een aanslagbiljet thuis: niet
naar het door hemzelf aange
geven inkomen van f 291.119,-
maar naar een inkomen van
slechts f 29.119,-. Dat scheelde
hem liefst ruim f 176.000 aan
belasting!
Twee dagen nadien sloeg
een jeugdige ambtenaar ter in
spectie alarm, hij had de fout
ontdekt. De inspecteur kroop
fluks in de telefoon, wees de
belastingplichtige op de ge
maakte vergissing en stuurde
hem een navordering (uiter
aard zonder boete) voor het te
weinig berekende bedrag.
Dat is nog eens de moeite
waard om voor te vechten,
dacht de man en zo deed hij
ook. Zijn stelling waS: de wet.
zegt klaar en duidelijk dat een
feit dat de inspecteur bekend
was of redelijkerwijs bekent,
had kunnen zijn, géén grond
voor navordering kan opleve
ren (1). Uit de wetsgeschiede
nis blijkt bovendien dat hier
mee bedoeld is dat een ambte
lijk verzuim voor rekening en
risico komt van de fiscus. Dan
had. ie maar beter uit moeten
kijken!
De belastingrechter (in casu
het Gerechtshof 's-Gravenha-
gekon er niet onderuit de
wettekst en de wetsgeschiede
nis, zoals door de man weer
gegeven als juist te erkennen.
Maar desalniettemin kon hij 't
niet over z'n hart krijgen onze.
man te laten profiteren van
een evidente vergissing in
Apeldoorn, zeker niet nu het
om f 170.000 ging. Hij zocht
dus naar een stok en vond
hem in de- apodictische bewe
ring dat het nimmer de bedne-
lina van de wet kan geweest
zijn een navordering onmoge
lijk te maken indien tengevol
ge van een klaarblijkelijke
vergissing een aanslag tot een
belangrijk te laag bedrag is
opgelegd. In zulk een geval is
ook aan de belastingplichtige
duidelijk dat er van een wer
kelijk gemeende vaststelling
van zijn belastingschuld geen
sprake is.
Ons hoogste rechtscollege
viel het Hof bij (2). Het voeg
de er aan toe dat een beroep
op ambtelijk verzuim niet op
gaat in een geval als het on
derhavige waarin het belast.A
baar inkomen zonder enig
denkbare reden werd gesteld
op ongeveer een tiende deel
van het aangegeven inkomen.
Belastingplichtige heeft duide
lijk begrepen dat zulks be
rustte op een schrijf- of tik
fout of daarmee gelijk te stel
len vergissing.
Deze rechtspraak vind ik te
kenend voor de houding van
de moderne rechter. Als het
even kan, wil hij het „recht'
laten zegepralen, ook al moet
hij daarvoor wettekst en wets
geschiedenis (iets) opzij zet
ten. Het blijkt dat de schei
ding der machten niet meer zo
scherp is als door Montesquieu
(16S9-1755) getekend in zijn
„Esprit des lois". Hij zag in de
rechters niet meer dan robot
ten die slechts tot taak hadden
de woorden van de wet uit te
spreker Ook de belasting
rechter heeft deze verouder
de zienswijze ver achter zich
gelaten: Den keizer geven wat
den keizer toekomt is zijn de
vies. En in die zienswijze geef
ik in rechte meer voor een
moreel sterk staande zaak dan
voor een juridisch goed getim
merde.
D'OUWE
1) Artikel 16 Algemene Wet
Rijksbelastingen (1959).
2) Hoge Raad 6 juni 1973
gepubliceerd BNB dd. 16 juli
1973 no. 161.
WINDHOEK (Rtr. - ANP) Slechts 1300 van de 13.000 kies
gerechtigden in Oyamboland, de grootste Bantorstan van het
door Zuid-Afrika bestuurde Namibië, zijn de afgelopen dagen
naar de stembus gegaan vöor de verkiezing van een wetgevende
vergadering. De oppositiegroepen, onder aanvoering van de SWA
PO (South West Africa Peoples Organisation), hadden opgeroe
pen tot een boycot van de verkiezing.
De oppositie heeft het mas
sale wegblijven van de kiezers
echter nog niet als een succes
van de boycotactie toegejuicht.
Dc acties, waarmee de SWA
PO had gedreigd om de ver
kiezingen te doorkruisen als
geen vrijheid van vergadering
werd toegestaan, zijn achter
wege gebleven.
Voor de verkiezingen zijn er
talrijke arrestaties verricht
onder SWAPO-leden, die het
verbod op vergaderingen over
traden. Hoewel de verkiezin
gen officieel erden geroemd
als een „stap naar democratie"
bleven de stemlokalen leeg,
hetzij als blijkvan protest,
hetzij als gevolg van apathie.
Overigens waren slechts voor
zes van 56 parlementszetels
tegenkandidaten gesteld, voor
de regeringspartij, de „Onaf-
hankelijkheidspartij". Voorts
worden 35 van de 56 volksver
tegenwoordigers niet gekozen,
maar benoemd. De verkie
zingsuitslag wordt pas volgen
de week verwacht- De vor
ming van een wetgevende ver
gadering past in het streven
van de Zuidafrikaanse rege
ring ook Namibië te verdelen
in grondgebieden voor blank
en zwart, en elke stam in een
„tuisland" een beperkte mate
van zelfbestuur te geven. De
Ovambo's zijn met 340.000 le
den verreweg de grootste en
ook de militantste stam van
Namibië. De SWAPO en ande
re oppositiegroepen bestempe
len de thuislanden politiek als
een „verdeel en heers"-poü-
tiek en eisen volledige onaf
hankelijkheid voor Namibië
als eenheidsstaat. Namibië
(Zuidwest-Afrika) is een
voormalig mandaatgebied van
de volkenbond, dat nog steeds
door Zuid-Afrika wordt be
stuurd hoewel de Verenigde
Naties en het Internationaal
Gerechtshof dit bestuur on
rechtmatig hebben verklard.
aard.
(Van onze redactie buiten
land)
BERN - BRUSSEL De
ambassades van Zwitserland
in Brussel en België in Bern
zijn vrijdag door Franstalige
actiegroepen bezet.
Een groep demonstranten uit
de Zwitserse Jura die de am
bassade in Brussel bezette zei
de aandacht te willen vestigen
op de „discriminerende poli
tiek van de Zwitserse regering
jegens de Frans-sprekende be
volking in de Jura.
Op hetzelfde tijdstip bezette
een groep jonge leden van het
Belgische „Front van Frans-
sprekenden" het bureau van
de Belgische ambassade in
Bei-n uit „sympathie met de
vrienden in de Jura", Deze
bezetting werd na twee uur
opgeheven.
'Van onze correspondent)
■Sl'SSELToen de 71-jarige
"Jgezy ingenieur Edward
nnseele in zijn functie van
™ster de 47-jarige ingenieur
.9fa'n Baudrin tot admini-
•ateur-generaal van de Regie
Telefonie en Telegrafie
,,'T) benoemde, deed hij
ïerkeerde greep.
Anseele, een socialist van
■«Ier op zoon, zag blijkbaar
I JJe. jonge Baudrin, d:e
i, achtige ellebogen en een
'™Snartig gemoed had, of-
I .."taon zijn vader een beschei-
1 concierge was geweest bij
elfde RTT, waarvan zoon
l/taain in jun; 1970 zoiets
I onderkoning werd. Een sa-
ls van 110.000 gul-
1 Per jaar en tai van facili
teiten. Toegang tot de groten
van de Belgische wereld en
een vracht macht over geld
mensen en materialen
De overigens toch gespierde
benen van Germain Baudrin
konden de weelde op de duur
niet dragen. Hij is in staat van
beschuldiging gesteld wegens
valsheid in geschriften en we
gens het persoonlijk voordeel
puren uit zijn hoge ambtelijke
positie. Ook zijn zoon Michel
(24) en het echtpaar Pons-
Appeldoorn zijn van valsheid
in geschrifte beschuldigd.
Germain Baudrin is geschorst,
maar was al eerder met va
kantie gegaan. Hij gaat voor
de bijl, want de valsheid in
geschrifte is evident en hij
zou het een en ander ook al
vlot hebben bekend.
Baudrin is ook socialist en
zijn partijgenoten hebben zo
lang mogelijk een parapluie
boven zijn hoofd gehouden.
Het schandaal was echter te
groot en het is zelfs de vraag
of de oude heer Anseel-e vrij
uit zal blijven gaan.
De zaak werd aan het rollen
gebracht door de RTT-inge-
raieur Demaegt. "Welke vlo
bijt mij daar?" luidde de reac
tie van Baudrin op de be
schuldiging van hoofdinge
nieur Demaegt. Die vlo werd
echter tot een schorpioen, toen
de vrijwel meteen geschorste
Demaegt zijn toevlucht nam
tot het sterkste wapen ener
democratie, namelijk open
baarmaking door middel van
de pers. De katholieke en li
berale bladen roerden de
trommen, de socialistische bla
den en politici antwoordden
met dc volgende welhaast on
gelooflijke bewoording:"Niet
slechts socialistische, maar ook
katholieke en liberale politici
zijn corrupt en hebben zich
verrijkt. Kijk dus uit en breek
ons de bek niet ooen"
In tegenstelling tot zijn voor
gangers liet Baudrin de diver
se werken en installaties niet
uitvoeren in eigen beheer door
eigen personeel van de RTT.
maar door derden. Normaliter
geschiedt zulks dan bij aanbe
steding na inschrijving. Maar
dat hoefde niet. Baudrin wees
de firma's, die nieuwe gebou
wen zouden optrekken, die
nieuwe computers zouden in
stalleren zelf aan. Gewoonlijk
waren liet dezelfde firma's. En
van een van die firma's was
zijn zoon Michel directeur.
Een andere firma, die van het
echtpaar Pons-Appeldoorn,
werd waarschijnlijk ook met
kapitaal van Baudrin zelfs
speciaal opgericht om tele
foonkabels enzovoorts te leg
gen en kreeg vanaf die oprich
ting voortdurend opdrachten.
Kort en goed, men neemt aan
dat Baudrin en zijn helpers de
«.aak op grote schaal flesten.
De administrateur-generaal
ging zelfs zo ver gebouwen te
laten optrekken,die nergens
voor nodig waren en dan ook
al jaren leeg staan. Hij schafte
computers aan. die ln de kel
ders van de RTT-gebouwen
staan te verroesten.
Germain Baudrin voer bij dat
alles zeer wel. 'Hij kocht een
jacht. Hij kocht grondbezit 111
Henegouwen. Een appartement
in Brussel. Hij belegde zo n
anderhalf miljoen gulden in
onroerende goederen. Zijn
schoonste bezit is een villa
aan het Como-meer, waarvan
de tuin aangelegd werd door
dezelfde architect, die ook de
tuinen ontwierp voor het
feestterrein, waarop de sjah
van Perzié met de hoogsten dei-
aarde destijds het duizendjarig
bestaan van zijn keizerrijk
vierde. Germain Baudrin
schoof in een wagen van
50.000 g-ulden door zijn aange
name leven en gedroeg zich
als een machtswellusteling en
was keihard voor al wie onder
hem stond.
De RTT floreerde als nooit
tevoren. Niets was groot en
duur en mooi genoeg. Onder
het bewind van Baudrin evo
lueerde de begroting echter
van 600 miljoen franc winst
naar een verlies van 82 mil
joen. Dat zal onder meer ce
wijten zijn aan het feit, dat
Baudrin van elke winstgeven
de activiteit, die hij zijn
vrienden gunde zo'n 10 pro
cent opstreek. (De briefport
wordt dan ook van 41/2 op viif
franc gebracht.)
Germain Baudrin is een van
de vele Belgen, die hun macht
misbruiken en zich dankzij de
alom welig tierende corrupt.p
aan rijksgelden vergrijpen. De
anderen vliegen echter minder
hoog, houden hun grootheids
waanzin aan de teugel en krij
gen als ze met pensioen gaan
een lintje en een gouden hor
loge, ofschoon ze altijd al wis
ten hoe laat het was.
JAN WINTRAECKEN.
Brieven voor ceze rubriek moeten
met volledige naam en adres worden
ondertekend. Bij publikatite zullen deze
vermeld wordtn. Slechts bij hoge uit
zondering zal van deze regel worden
afgeweken. Naam en adres zijn dan bij
de redactie bekend. Publikatie van brie
ven (verkort of onverkort) betekent niet
dat de redacti'e het in alle gevallen
•ens is met inhoud, c.q. strekking.
Voor wat de kritiek rond
het drama op Zandvoort be
treft. Wanneer een coureur in
zijn wagen stapt, is hij er zich
terdege van bewust wat ev
kan gebeuren. Het is zijn be
roep. Ieder weekeinde kunnen
zo'r. 20 mensen om het leven
komen bij een uitstapje. Dat
vindt men heel gewoon. Som
migen vinden een race nutte
loos. Nu, ik niet. Wanneer er
iets verbeterd moet worden
aan motoren, aandrijving, wiel
ophanging, enz. Waar kan
men dat dan beter beproeven
dan op een circuit, waar zeer
hoge eisen worden gesteld aan
het materiaal. Men zou ook
kunnen zeggen dat er testba
nen zijn, maai- die paar rond
jes wegen niet op tegen een
circuit. Wanneer er iets is ver
beterd of uitgevonden, dan
hebben wij daar ook profijt
van. Wanneer in het heetst
van de strijd een misrekening
wordt gemaakt, of er springt
een band, dan zijn ongevallen
onvermijdelijk, met alle gevol
gen vandien. En volgens vele
coureurs staat Nederland het
best aangeschreven wat be
treft de veiligheid op de cir
cuits en België het slechtst. F.n
wat die mensen betreft, die
naar de NOS hadden gebeld,
laat die hun de knop maar
omdraaien als er een sex- of
moordfilm is, want daar mo
gen de kinderen wel naar kij
ken.
BREDA W. MEEUWISSEN
UTRECHT (ANP)
Staatssecretaris J. Hendriks
van Volksgezondheid meent,
dat tot het stimuleren van de
eerste iijns gezondheidszorg
zeker ook de stichting van ge
zondheidscentra moet worden
gerekend.
Dit jaar staat er voor het
van de grond brengen van
dergelijke centra een miljoen
gulden op de begroting maar
de heer Hendriks hoopt dit
bedrag voor 1974 te kunnen
verhogen, omdat deze zaak
voor hem hoge prioriteit heeft.
Hij is van plan, met de orga
nisaties van huisartsen en zie
kenfondsen overleg te gaan
plegen over de manier, waarop
nieuwe impulsen kunnen wor
den gegeven aan het oprichten
van gezondheidscentra.
Een en ander blijkt uit een
interview van „Het Zieken
huis", het officiële orgaan van
de Nationale Ziekenhuisraad,
met de staatssecretaris.
(ADVERTENTIE)
De tien meest gekochte boeken
in juli 1973.
1. Leonard de Vries. „De dolle
entree van automobiel en
velocipee". 9,90
(De Haan)
2. James A. Michener. „De
bloemenkinderen van Tor-
remolinos". 24,90
(van Holkema Waren-
dorf)
3. Hugh Jans. „Bistro koken".
(Van Dishoeck) 12,90
4. Richard Creagh Osborne en
Jaap A. M. Kramer. „Dit is
zeilen" 19,90
(De Boer)
5. Prof. Dr. M. Euwe. „AVRO-
Schaaktoernooi 1973" 9,90
6. Tillie Mia. „Yoga" 14,90
(Teleboek)
7. Heieen A. M. Halverhout.
„Van spit en grill" 4,90
(Van Dishoeck)
8. Jaap ter Haar. „Het we
reldje van Beer Ligthart".
9,90
(Van Holkema Waren-
dorf)
9. Jaap A. M. Kramer en Wim
de Bruyn. „Plezierig varen
met motorboten". 19,50
(De Boer)
10. „Onder volle tuigage"
(De Boer) 29,50
Verkrijgbaar
in elke boekhandel.
DE NAVO-landen hebben
ruim 200 miljoen gulden in
geld en hulpmiddelen ver
strekt aan de door droogte
getroffen landen in de Sahara
in Afrika. Dit heeft de NAVO
vrijdag meegedeeld.
De 15 NAVO-landen stelden
31 militaire vliegtuigen en 240
vrachtwagens beschikbaar
voor het vervoer van belang
rijke hulpgoederen.