;rs iOOPBV J RS SN DE ESKIMO'S KONDEN LACHEN RECHT Kiezers in Ovainboiand blijven thuis Belgische PTT-directeur kon weelde niet dragen m kiezen ouwen deze ckeuken? INEUZEN SINGEL 1 L AXEL Het wrede paradijs (3) NAVORDERING RIJ AMBTELIJK VERZUIM wil oprichting gezondheidscentra stimuleren lan 'OR Alaska sloeg een goede slag. Op een dag werd voor ruim 900.000.000 dollar land verkocht. Maar de goudkoorts koelde snel af. PROCESSEN CONTROVERSE RECHT GLIMLACHEN FRANSTALIGEN BEZETTEN AMBASSADES OPDRACHTEN papiep oor uw pen Zandvoort UNIEBOEK- TOP-TIEN ZATERDAG 4 AUGUSTUS 1973 |m vrijdag 8.00—18.00 Omdat er zoveel in gaal. iünt van gemak is, voor ouw die zoveel tijd t. Profiteer daar óók van. c keukens zelf zien. taan ze te kust en te keur. «kens en Kasten, feweg 14 - tel. 01150-7940. |G 6 AUG. '73 \TST fingel 64 naar via Rooseveltlaan of eg-Zuidsingel). 155-2310. nodem, schoon bedrijf oen, zaklantaarnlampen beidsvoorwaarden pas- 3-ploegendienst willen en van 16 tot 35 jaar, drijf, Mr. F. J. Haar uur en van 13.00— ers), Molenstraat 2, 19.30 tot 20.00 uur. jlantsoen 2, iet bedrijf, 20.15 tot 20.45 uur. Man, Hof te Zande- uwstraaf 13, 11 PRUDHOE BAY Er was duidelijk sprake van zwarte goudkoorts. De altijd voor zichtige oliemaatschappijen zeiden dat er minstens tien miljard vaten olie onder de permafrost van de toendra zaten. Andere zeiden: meer dun 100 miljoen vaten. Alas ka, de paupc-- onder de Ame rikaanse staten, raakte ln een soort erfenisroes. In februari 1969 kondigden de oliemaatschappijen, zich niet bewust van de dromen van de Vrienden van de Aar de, aan dat er 1-200 kilome ter oliepij p was besteld in Japan. Ze lieten er geen gras over groeien. En op 10 sep tember van dat jaar verdien de de staat Alaska op één dag 900.040.000 dollar met de verkoop van olierechten op een gebied van 225.000 hec taren in het hoge noorden, aan de rand van de Poolzee. Op die gedenkwaardige tien de september kwamen olie mannen uit de gehele wereld naar Alaska. Voorgaande landverkopen, het waren er 22, hadden Alaska bij elkaar 97,6 miljoen dollar opgele verd, maar ditmaal zouden alle records op dit gebied worden gebroken. Een - ge bied voor de kust van Santa Barbara in Californië had en kele jaren eerder rond 600 miljoen dollar opgeleverd. Voor één hectare in het olie- gebied voor de kust van Louisiana was 54.800 dollar betaald, een tot dan toe abso luut record. Op 10 september "i werd in Alaska voor een hectare olieland niet minder dan 56.466 dollar neergeteld. Alaska verdiende die dag gemiddeld twee mil joen dollar per minuut. De rente op het bedrag van 900.040 000 dollar beliep bij na 200.000 dollar per das De staat had een goede slag geslagen. In cafés in Juneau, Anchorage en Fairbanks, was maandenlang het onderwerp van gesprek wat de plotse ling rijke staat met al dat moest beginnen. Alaska zou bovendien nog rijker worden: de royalties uit de oliewinning zouden 12,5 pro cent bedragen en de staat, die nooit een sluitende be groting heeft gekend, leek uit de zorgen. Maar de Vrienden van de Aarde be gonnen zich te roeren: de hete olie door de Trans-Alas- ka Pijplijn zou niet te helen littekens veroorzaken op het fragiele oppervlak van de toendra; de pijplijn zou steeds dieper zinken en ten slotte breken; de tankers zou den de ecologie in de Golf van Alaska bedreigen; de rendieren zouden door het bovengrondse gedeelte van ie pijp uit hun migratiekoers worden verjaagd en de kalf- gronden niet op tijd kunnen bereiken; aardbevingen zou den Alaska met olie kunnen doen overstromen. De Vrien den van de Aarde en hun bondgenoten begonnen te Procederen Ie goudkoorts koelde snel Want de Eskimo's en de Indianen begonnen steeds raider te zeggen dat de olie van hen was. De olie ligt voorbij de besneeuwde top- Pen van Alaska's noordelijk ste bergrug, op de rand van een enorme lap toendra waarop tot dusver de Eski mo, de Indiaan, de grizzly, het rendier, de poolvos en de wolf het rijk alleen hadden. Wie gaf de staat Alaska het recht de olielanden te verko pen en de Eskimo's en de Indianen van hun plotseling rijke domeinen af te helpen 'I De olievondsten in Alaska werden de katalysator van controverses, die tot op de dag van vandaag nog niet volledig zijn opgelost. De oliemaatschappijen had den in augustus 1969 een ijs- breker-tanker, de „Manhat tan", op pad gezonden om te zien of de olie via de noord westelijke doorvaart uit Alaska kon worden gehaald. Humble Oil (thans Exxon) betaalde verreweg het groot ste deel van de kosten van de expeditie; Atlantic Ricn- field en British Petroleum droegen elk 2 miljoen dollar bij in het totale bedrag van 40 miljoen dollar, waaruit men mag afleiden dat zij weinig zagen in een noord westelijke oliedoorvaart- Toen de „Manhattan" na een moeilijke reis eindelijk voor anker ging voor de kust van Prudhoe Bay, bleek dat geen enkele tanker dichter dan 40 kilometer bij de kust kon komen vanwege de zeer tra ge afdaling' van het land in de zee. Om olietankers in de baai te kunnen bevrachten zou er een onderzeese pijp lijn nodig' zijn en het turbu lente water en het pakijs maken zulk een onderneming zeer twijfelachtig. We heb ben sedertdien dan ook niet meer van de „Manhattan" vernomen. De oliemaatschappijen dach ten al voor de expeditie van de „Manhattan" aan een pijp lijn dwars door Alaska. Zij rekenden voor dat slechts een vloot van 60.000 tankau to's, dag en nacht in actie, de capaciteit vat deze pijp zou kunnen evenaren. Als men de olie per trein zou willen Rendieren in de schaduw van een boortoren. Volgens de Vrienden van de Aarde zullen de rendieren door de Frans Alaska pijplijn uit hun migra tiekoers worden gejaagd. niet zo verwaarloosd waren geweest en men vermoed had welke schatten er onder de toendra verscholen liggen, zouden zij wellicht zijn op gezadeld met een aanmerke lijk minder gunstige rege ling. Zoals bijvoorbeeld de Indianen van Californié, die vrijwel de gehele staat (ter grootte van Japan) verkoch ten voor rond 20 miljoen dol lar. vervoeren, zou er, dag en nacht, iedere 23 minuten een trein met honderd wagons uit het oliegebied moeten vertrekken. De pijp was dus de enige oplossing. Nee, zeggen tegenstanders van de Trans-Alaska Pijp lijn: er is een beter alterna tief. Er kan een pijplijn ge legd worden door de Mac- Kenzie Delta van Canada, die in Edmonton aangesloten kan worden op een bestaan de verbinding naar het Mid denwesten van de Verenigde Staten. De constructie van deze alternatieve pijp zal enige jaren langer duren en de kosten ervan zullen hoger zijn, maar Chicago heeft de olie het hardst nodig en de Vrienden van de Aarde voe len ook meer voor de lijn door Canada. Zij doen dat wellicht in de hoop dat Ca nadese Eskimo's, Canadese natuurvrienden en wrijving tussen de V.S. en Canada ook die pijplijn op den duur om zeep kunnen helpen. Men kan er een lief ding onder verwedden dat de Trans- Alaska Pijplijn uiteindelijk zal worden aangelegd- De oliemaatschappijen hebben dan een traumatische erva ring achter de rug, want nooit eerder in de geschiede nis zijn ze geremd in hun hoogste streven; olie te ont worstelen aan de aarde, waar ook ter wereld. De Eskimo's en de Indianen zijn tot dusver de enigen die kunnen glimlachen. Vorig jaar werd er een wet van kracht, volgens welke de Es kimo's en de Indianen recht hebben op 20 miljoen hecta ren land, een bedrag van 462,5 miljoen dollar, door de Amerikaanse schatkist uit te keren over een periode van elf jaar, en een bedrag van 500 miljoen dollar uit de op brengst van de olie. Als de Eskimo's en de Indianen in de afgelopen /honderd jaar 9 Eskimo-meisjes in traditioneel kostuum. Na langdurige verwaarlozing krijgen de eskimo's 20 miljoen hectaren land en bijna een miljard dollar. Toen de Verenigde Staten Alaska voor 7.200.000 dollar van Rusland kochten, werd bepaald dat niet het gebied zelf; door Amerika werd aan gekocht, maar het recht om het te regeren en er belastin gen te heffen. Het land, zo werd bepaald, behoorde toe aan de oorspronkelijke be woners. Later werden er po gingen aangewend om het land aan de Eskimo's, de In dianen en de Aleoeten te ontfutselen; met name na 1959, maar die pogingen kon den in de kiem worden ge smoord. Het eerste aanbod dat aan de oorspronkelijke bewoners, verenigd in de Bond van Alaska Inboorlin gen,, werd gedaan en dat is nog niet lang geleden was 7.200.000 dollar, het zelfde bedrag dat Amerika honderd jaar eerder aan Rus land betaalde. De in 1972 van kracht ge worden landregeling werd ontworpen door Arthur Gold berg, voormalig ambassadeur van de Verenigde Staten bij de Verenigde Naties. Minder dan 60.000 mensen zagen plotseling 20 miljoen hecta ren land en bijna een mil iar d dollar in het vooruit zicht. Nog wonderlijker is het verhaal van Tyonek, een dorp dat ruim 60 kilometer van Anchorage ligt. Hier wo nen nu de rijkste Indianen ter wereld: 2.800 mannen, vrouwen en kinderen van de Moquawkie-stam. Zij ver kochten in 1964 en 1967 olie- en gasreehten voor een be drag van 14.700.000 dollar. Ze besteden het geld wijs: de dorpsraad bestudeert aan vragen voor extra kleuren- tv's (die doorgaans worden afgewezen) en voor kleding (die steeds worden goedge- keurd). De Indianen wonen in fraaie huizen, vaak met twee badkamers. Ongenode gasten zijn niet welkom: de bewoners van Tyonek heb ben in de Anchorage Times geadverteerd dat handelsrei zigers zich meer bezorgd die nen te maken over hun eigen scalp dan die vain de Tyomek- Indianen. Tot voor kort werden de Mo- quawkie in Anchorage uit de kroeg geworpen wanneer zij daar verschenen; nu staan zij in hoog aanzien, want ze zijn rijk. De ironie van het ver haal is dat de oliemaatschan- pijen in Tyonek geen olie en geen gas hebben gevonden. JU De vorige afleveringen in deze serie stonden in de kran ten van 21 en 26 juli. Dat is een mooi geval. Een man had een inkomen van zegge en schrijve f 291.119,- en gaf dit ook keurig aan. De inspecteur bekeek de zaak en was het er mee eens. Hij nam de pen, vulde de zgn. elemen tennota in en zond deze naar het Centraal Bureau te Apel doorn waar de aanslagen aan de hand van genoemde nota's automatisch worden vervaar digd en aan de belastingplich- tingen worden verzonden. Maar vóór het in ons geval zover was, bekeek een ambte naar in Apeldoorn overeen komstig z'n voorschriften de nota, vond de cijfers 9 ietwat te zwierig geschreven, verdui delijkte ze maarliet daar bij éénmaal het cijfer 1 ver vallen. En zo kreeg de man een aanslagbiljet thuis: niet naar het door hemzelf aange geven inkomen van f 291.119,- maar naar een inkomen van slechts f 29.119,-. Dat scheelde hem liefst ruim f 176.000 aan belasting! Twee dagen nadien sloeg een jeugdige ambtenaar ter in spectie alarm, hij had de fout ontdekt. De inspecteur kroop fluks in de telefoon, wees de belastingplichtige op de ge maakte vergissing en stuurde hem een navordering (uiter aard zonder boete) voor het te weinig berekende bedrag. Dat is nog eens de moeite waard om voor te vechten, dacht de man en zo deed hij ook. Zijn stelling waS: de wet. zegt klaar en duidelijk dat een feit dat de inspecteur bekend was of redelijkerwijs bekent, had kunnen zijn, géén grond voor navordering kan opleve ren (1). Uit de wetsgeschiede nis blijkt bovendien dat hier mee bedoeld is dat een ambte lijk verzuim voor rekening en risico komt van de fiscus. Dan had. ie maar beter uit moeten kijken! De belastingrechter (in casu het Gerechtshof 's-Gravenha- gekon er niet onderuit de wettekst en de wetsgeschiede nis, zoals door de man weer gegeven als juist te erkennen. Maar desalniettemin kon hij 't niet over z'n hart krijgen onze. man te laten profiteren van een evidente vergissing in Apeldoorn, zeker niet nu het om f 170.000 ging. Hij zocht dus naar een stok en vond hem in de- apodictische bewe ring dat het nimmer de bedne- lina van de wet kan geweest zijn een navordering onmoge lijk te maken indien tengevol ge van een klaarblijkelijke vergissing een aanslag tot een belangrijk te laag bedrag is opgelegd. In zulk een geval is ook aan de belastingplichtige duidelijk dat er van een wer kelijk gemeende vaststelling van zijn belastingschuld geen sprake is. Ons hoogste rechtscollege viel het Hof bij (2). Het voeg de er aan toe dat een beroep op ambtelijk verzuim niet op gaat in een geval als het on derhavige waarin het belast.A baar inkomen zonder enig denkbare reden werd gesteld op ongeveer een tiende deel van het aangegeven inkomen. Belastingplichtige heeft duide lijk begrepen dat zulks be rustte op een schrijf- of tik fout of daarmee gelijk te stel len vergissing. Deze rechtspraak vind ik te kenend voor de houding van de moderne rechter. Als het even kan, wil hij het „recht' laten zegepralen, ook al moet hij daarvoor wettekst en wets geschiedenis (iets) opzij zet ten. Het blijkt dat de schei ding der machten niet meer zo scherp is als door Montesquieu (16S9-1755) getekend in zijn „Esprit des lois". Hij zag in de rechters niet meer dan robot ten die slechts tot taak hadden de woorden van de wet uit te spreker Ook de belasting rechter heeft deze verouder de zienswijze ver achter zich gelaten: Den keizer geven wat den keizer toekomt is zijn de vies. En in die zienswijze geef ik in rechte meer voor een moreel sterk staande zaak dan voor een juridisch goed getim merde. D'OUWE 1) Artikel 16 Algemene Wet Rijksbelastingen (1959). 2) Hoge Raad 6 juni 1973 gepubliceerd BNB dd. 16 juli 1973 no. 161. WINDHOEK (Rtr. - ANP) Slechts 1300 van de 13.000 kies gerechtigden in Oyamboland, de grootste Bantorstan van het door Zuid-Afrika bestuurde Namibië, zijn de afgelopen dagen naar de stembus gegaan vöor de verkiezing van een wetgevende vergadering. De oppositiegroepen, onder aanvoering van de SWA PO (South West Africa Peoples Organisation), hadden opgeroe pen tot een boycot van de verkiezing. De oppositie heeft het mas sale wegblijven van de kiezers echter nog niet als een succes van de boycotactie toegejuicht. Dc acties, waarmee de SWA PO had gedreigd om de ver kiezingen te doorkruisen als geen vrijheid van vergadering werd toegestaan, zijn achter wege gebleven. Voor de verkiezingen zijn er talrijke arrestaties verricht onder SWAPO-leden, die het verbod op vergaderingen over traden. Hoewel de verkiezin gen officieel erden geroemd als een „stap naar democratie" bleven de stemlokalen leeg, hetzij als blijkvan protest, hetzij als gevolg van apathie. Overigens waren slechts voor zes van 56 parlementszetels tegenkandidaten gesteld, voor de regeringspartij, de „Onaf- hankelijkheidspartij". Voorts worden 35 van de 56 volksver tegenwoordigers niet gekozen, maar benoemd. De verkie zingsuitslag wordt pas volgen de week verwacht- De vor ming van een wetgevende ver gadering past in het streven van de Zuidafrikaanse rege ring ook Namibië te verdelen in grondgebieden voor blank en zwart, en elke stam in een „tuisland" een beperkte mate van zelfbestuur te geven. De Ovambo's zijn met 340.000 le den verreweg de grootste en ook de militantste stam van Namibië. De SWAPO en ande re oppositiegroepen bestempe len de thuislanden politiek als een „verdeel en heers"-poü- tiek en eisen volledige onaf hankelijkheid voor Namibië als eenheidsstaat. Namibië (Zuidwest-Afrika) is een voormalig mandaatgebied van de volkenbond, dat nog steeds door Zuid-Afrika wordt be stuurd hoewel de Verenigde Naties en het Internationaal Gerechtshof dit bestuur on rechtmatig hebben verklard. aard. (Van onze redactie buiten land) BERN - BRUSSEL De ambassades van Zwitserland in Brussel en België in Bern zijn vrijdag door Franstalige actiegroepen bezet. Een groep demonstranten uit de Zwitserse Jura die de am bassade in Brussel bezette zei de aandacht te willen vestigen op de „discriminerende poli tiek van de Zwitserse regering jegens de Frans-sprekende be volking in de Jura. Op hetzelfde tijdstip bezette een groep jonge leden van het Belgische „Front van Frans- sprekenden" het bureau van de Belgische ambassade in Bei-n uit „sympathie met de vrienden in de Jura", Deze bezetting werd na twee uur opgeheven. 'Van onze correspondent) ■Sl'SSELToen de 71-jarige "Jgezy ingenieur Edward nnseele in zijn functie van ™ster de 47-jarige ingenieur .9fa'n Baudrin tot admini- •ateur-generaal van de Regie Telefonie en Telegrafie ,,'T) benoemde, deed hij ïerkeerde greep. Anseele, een socialist van ■«Ier op zoon, zag blijkbaar I JJe. jonge Baudrin, d:e i, achtige ellebogen en een '™Snartig gemoed had, of- I .."taon zijn vader een beschei- 1 concierge was geweest bij elfde RTT, waarvan zoon l/taain in jun; 1970 zoiets I onderkoning werd. Een sa- ls van 110.000 gul- 1 Per jaar en tai van facili teiten. Toegang tot de groten van de Belgische wereld en een vracht macht over geld mensen en materialen De overigens toch gespierde benen van Germain Baudrin konden de weelde op de duur niet dragen. Hij is in staat van beschuldiging gesteld wegens valsheid in geschriften en we gens het persoonlijk voordeel puren uit zijn hoge ambtelijke positie. Ook zijn zoon Michel (24) en het echtpaar Pons- Appeldoorn zijn van valsheid in geschrifte beschuldigd. Germain Baudrin is geschorst, maar was al eerder met va kantie gegaan. Hij gaat voor de bijl, want de valsheid in geschrifte is evident en hij zou het een en ander ook al vlot hebben bekend. Baudrin is ook socialist en zijn partijgenoten hebben zo lang mogelijk een parapluie boven zijn hoofd gehouden. Het schandaal was echter te groot en het is zelfs de vraag of de oude heer Anseel-e vrij uit zal blijven gaan. De zaak werd aan het rollen gebracht door de RTT-inge- raieur Demaegt. "Welke vlo bijt mij daar?" luidde de reac tie van Baudrin op de be schuldiging van hoofdinge nieur Demaegt. Die vlo werd echter tot een schorpioen, toen de vrijwel meteen geschorste Demaegt zijn toevlucht nam tot het sterkste wapen ener democratie, namelijk open baarmaking door middel van de pers. De katholieke en li berale bladen roerden de trommen, de socialistische bla den en politici antwoordden met dc volgende welhaast on gelooflijke bewoording:"Niet slechts socialistische, maar ook katholieke en liberale politici zijn corrupt en hebben zich verrijkt. Kijk dus uit en breek ons de bek niet ooen" In tegenstelling tot zijn voor gangers liet Baudrin de diver se werken en installaties niet uitvoeren in eigen beheer door eigen personeel van de RTT. maar door derden. Normaliter geschiedt zulks dan bij aanbe steding na inschrijving. Maar dat hoefde niet. Baudrin wees de firma's, die nieuwe gebou wen zouden optrekken, die nieuwe computers zouden in stalleren zelf aan. Gewoonlijk waren liet dezelfde firma's. En van een van die firma's was zijn zoon Michel directeur. Een andere firma, die van het echtpaar Pons-Appeldoorn, werd waarschijnlijk ook met kapitaal van Baudrin zelfs speciaal opgericht om tele foonkabels enzovoorts te leg gen en kreeg vanaf die oprich ting voortdurend opdrachten. Kort en goed, men neemt aan dat Baudrin en zijn helpers de «.aak op grote schaal flesten. De administrateur-generaal ging zelfs zo ver gebouwen te laten optrekken,die nergens voor nodig waren en dan ook al jaren leeg staan. Hij schafte computers aan. die ln de kel ders van de RTT-gebouwen staan te verroesten. Germain Baudrin voer bij dat alles zeer wel. 'Hij kocht een jacht. Hij kocht grondbezit 111 Henegouwen. Een appartement in Brussel. Hij belegde zo n anderhalf miljoen gulden in onroerende goederen. Zijn schoonste bezit is een villa aan het Como-meer, waarvan de tuin aangelegd werd door dezelfde architect, die ook de tuinen ontwierp voor het feestterrein, waarop de sjah van Perzié met de hoogsten dei- aarde destijds het duizendjarig bestaan van zijn keizerrijk vierde. Germain Baudrin schoof in een wagen van 50.000 g-ulden door zijn aange name leven en gedroeg zich als een machtswellusteling en was keihard voor al wie onder hem stond. De RTT floreerde als nooit tevoren. Niets was groot en duur en mooi genoeg. Onder het bewind van Baudrin evo lueerde de begroting echter van 600 miljoen franc winst naar een verlies van 82 mil joen. Dat zal onder meer ce wijten zijn aan het feit, dat Baudrin van elke winstgeven de activiteit, die hij zijn vrienden gunde zo'n 10 pro cent opstreek. (De briefport wordt dan ook van 41/2 op viif franc gebracht.) Germain Baudrin is een van de vele Belgen, die hun macht misbruiken en zich dankzij de alom welig tierende corrupt.p aan rijksgelden vergrijpen. De anderen vliegen echter minder hoog, houden hun grootheids waanzin aan de teugel en krij gen als ze met pensioen gaan een lintje en een gouden hor loge, ofschoon ze altijd al wis ten hoe laat het was. JAN WINTRAECKEN. Brieven voor ceze rubriek moeten met volledige naam en adres worden ondertekend. Bij publikatite zullen deze vermeld wordtn. Slechts bij hoge uit zondering zal van deze regel worden afgeweken. Naam en adres zijn dan bij de redactie bekend. Publikatie van brie ven (verkort of onverkort) betekent niet dat de redacti'e het in alle gevallen •ens is met inhoud, c.q. strekking. Voor wat de kritiek rond het drama op Zandvoort be treft. Wanneer een coureur in zijn wagen stapt, is hij er zich terdege van bewust wat ev kan gebeuren. Het is zijn be roep. Ieder weekeinde kunnen zo'r. 20 mensen om het leven komen bij een uitstapje. Dat vindt men heel gewoon. Som migen vinden een race nutte loos. Nu, ik niet. Wanneer er iets verbeterd moet worden aan motoren, aandrijving, wiel ophanging, enz. Waar kan men dat dan beter beproeven dan op een circuit, waar zeer hoge eisen worden gesteld aan het materiaal. Men zou ook kunnen zeggen dat er testba nen zijn, maai- die paar rond jes wegen niet op tegen een circuit. Wanneer er iets is ver beterd of uitgevonden, dan hebben wij daar ook profijt van. Wanneer in het heetst van de strijd een misrekening wordt gemaakt, of er springt een band, dan zijn ongevallen onvermijdelijk, met alle gevol gen vandien. En volgens vele coureurs staat Nederland het best aangeschreven wat be treft de veiligheid op de cir cuits en België het slechtst. F.n wat die mensen betreft, die naar de NOS hadden gebeld, laat die hun de knop maar omdraaien als er een sex- of moordfilm is, want daar mo gen de kinderen wel naar kij ken. BREDA W. MEEUWISSEN UTRECHT (ANP) Staatssecretaris J. Hendriks van Volksgezondheid meent, dat tot het stimuleren van de eerste iijns gezondheidszorg zeker ook de stichting van ge zondheidscentra moet worden gerekend. Dit jaar staat er voor het van de grond brengen van dergelijke centra een miljoen gulden op de begroting maar de heer Hendriks hoopt dit bedrag voor 1974 te kunnen verhogen, omdat deze zaak voor hem hoge prioriteit heeft. Hij is van plan, met de orga nisaties van huisartsen en zie kenfondsen overleg te gaan plegen over de manier, waarop nieuwe impulsen kunnen wor den gegeven aan het oprichten van gezondheidscentra. Een en ander blijkt uit een interview van „Het Zieken huis", het officiële orgaan van de Nationale Ziekenhuisraad, met de staatssecretaris. (ADVERTENTIE) De tien meest gekochte boeken in juli 1973. 1. Leonard de Vries. „De dolle entree van automobiel en velocipee". 9,90 (De Haan) 2. James A. Michener. „De bloemenkinderen van Tor- remolinos". 24,90 (van Holkema Waren- dorf) 3. Hugh Jans. „Bistro koken". (Van Dishoeck) 12,90 4. Richard Creagh Osborne en Jaap A. M. Kramer. „Dit is zeilen" 19,90 (De Boer) 5. Prof. Dr. M. Euwe. „AVRO- Schaaktoernooi 1973" 9,90 6. Tillie Mia. „Yoga" 14,90 (Teleboek) 7. Heieen A. M. Halverhout. „Van spit en grill" 4,90 (Van Dishoeck) 8. Jaap ter Haar. „Het we reldje van Beer Ligthart". 9,90 (Van Holkema Waren- dorf) 9. Jaap A. M. Kramer en Wim de Bruyn. „Plezierig varen met motorboten". 19,50 (De Boer) 10. „Onder volle tuigage" (De Boer) 29,50 Verkrijgbaar in elke boekhandel. DE NAVO-landen hebben ruim 200 miljoen gulden in geld en hulpmiddelen ver strekt aan de door droogte getroffen landen in de Sahara in Afrika. Dit heeft de NAVO vrijdag meegedeeld. De 15 NAVO-landen stelden 31 militaire vliegtuigen en 240 vrachtwagens beschikbaar voor het vervoer van belang rijke hulpgoederen.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1973 | | pagina 11