HONGERSNOOD IN WEST-AFMA HELEMAAL NIET VOORBU
PAUPER OP
EEN RIJKE
GOUDMIJN
Skylab wordt
weer bemand
Geen weerstand
Solidariteit
Trucks
Ook Nigeria
FLEVOHOF
Het wrede paradijs (2)
Priesters
„te geleerd"
om in
fabriek
te werken
Cuba viert
twintigste
verjaardag
revolutie
binnenland
buitenland
De koopsom voor Alaska was 7.200.000 dollar of vier
cent per hectare. Alaska werd spottend „Sewards Ijs-
kast'' of „Walrussia" genoemd. In 1968 vond men er
enorme olierijkdommen
door
Bert van Velzen
Energiecrisis
ZATERDAG START 2e TEAM
Spaanse rechter:
bloemen^planien,
dieren..
mhethartvan 't land
top-attractie in juli
grandioze bloemen-show
pap»
uw pan
larf
Mooi rood is
riiet lelijk
ponderdag 26 juli 1973
(Van
een onzer verslaggevers)
nEIJ BOSCH— „Als je al die
Persoonlijke ellende ziet voel
je volkomen machteloos.
Vooral omdat je gewoon weet
jat voor velen hulp al te laat
komt Het is gewoon om te
huilen Voor mij is de droogte
in West-Afrika en alles wat
daarmee samenhangt een ramp
die erger is dan een aardbe-
vdna omdat de droogte een
langzame dood teweegbrengt"
Dat zegt Ignatius Brekelmans,
staflid van „Mensen in Nood"
in Den Bosch. Hij bezocht on-
'anes drie van de zes noodge-
bieden in West-Afrika, Niger.
Opper-Volta en Mali. Een van
de redenen waarom hij ging
waren berichten dat het in
juni daar was gaan regenen en
dat de dreigende dood voor
velen daarmee zou zijn afge
wend.
Hij zegt: „dat is een drogreden
geweest. De regen kwam te
laat. helemaal niet of onregel
matig. Het is bepaald niet zo
dat de ramp daarmee was af
gewend".
De landen die haj bezocht ma
ken deel uit van de zes zoge
naamde Sahel-landen, landen
die onder de Sahara liggen. De
noordelijke delen van deze
landen zijn totaal ontwricht
door de droogte die al sinds
1967 duurt. „Om een indruk te
geven van de grootte van het
gebied....het betreft 4.975.300
vierkante kilometer met sa
men 23 miljoen bewoners. Elk
van die landen is zeker 2'/z
maal zo groot als Frankrijk".
Brekelmans verbleef voorna
melijk in de hoofdsteden Nia
mey (Niger), Ouagadougou
(Opper-Volta) en Bamak (Ma
li). Toch had hij gelegenheid
om met een voedseltransport
mee te trekken. „Ik maakte
een tocht mee met een vracht
wagen geladen met 10 ton
melkpoeder. We gingen dat
verdelen in het meest trooste
loze gebied. We moesten onder
andere per kano drie kwartier
langs de Niger afzakken. En
als je dan al die kadavers van
koeien ziet en weet dat de
mensen uit deze rivier drin
ken..,. Op de hulpposten ko
men de mensen soms aan na
honderden kilometers lopen.
Van vermoeidheid en onder
voeding zijn ze niet meer in
staat een woord uit te bren
gen. Onderweg hebben ze ge
leefd van wat knolletjes en
het laatste groen dat nog aan
de afgekloven bomen staat.
Dat is het meest funeste: de
mensen hebben geen weer
stand meer. Ze vallen ten of
fer aan allerlei ziekten: chole
ra, mazelen, buikloop. Ik heb
enorme medicijnlijsten meege
kregen uit Opper-Volta. Ik
weet niet hoe ik aan al die
spullen moet komen".
„In de plaatsen waar voedsel
gedropt wordt, onder andere
door Belgen en Engelsen, is de
bevolking verdriedubbeld. De
sterfte onder de zuigelingen,
die normaal 50 is in Afrika,
is daar tot 70-80 opgelopen.
Er zijn gebieden waar de laat
ste vier jaar geen kinderen
meer zijn bijgekomen. De
moeders kunnen hun baby
even melk geven, maar dat is
al vlug afgelopen en het kind
sterft".
„De directeur van het natio
naal bureau van Mali vertelde
me dat 85% van de veestapel
is gestorven. Ik heb nog net in
leven zijnde koeien gezien. Ze
geven al lang geen mel'k meer
en gaan tenslotte ten onder
aan de pest".
p ïij ij
„De bisschop van Niamey (Ni
ger), mgr. Berber, vertelde
me dat 90 van de mensen
arm is. Toch, zo zei hij, was
er juist onder deze mensen
een geweldige solidariteit. Het
kwam regelmatig voor dat
mensen voedsel weigerden
omdat ze wisten dat anderen
het nog harder nodig hadden".
„En de aartsbisschop van Mali,
Luc Sengaré, zei dat hij nog
niet eens mocht spreken van
rechtvaardigheid. Hij bedoel
de, alles wat ze krijgen moe
ten ze aanvaarden als een aal
moes, want recht hebben ze er
niet op. Hij vertaalde een Chi
nees spreekwoord dat zegt: als
je een mens een vis geeft,
geef je hem te eten voor één
dag, maar als je hem een hen
gel geeft, heeft hij te ete n
voor heel zijn leven".
Brekelmans: „de noodhulp die
wij nu met vele andere landen
geven is nog zeker nodig tot
1974, Maar wij moeten onder
hand eens beginnen op langere
termijn hulp te bieden. Neder
land zal daar zeer in moeten
bijdragen. Dat programma van
herbebossing, schoolopleiding,
landbouw, zal zo'n vijf tot
twintig jaar in beslag nemen.
De Fransen hebben er bijzon
der weinig gedaan voor de
ontwikkeling van de mensen".
Men is momenteel al bezig
met het slaan van waterput
ten, het verzamelen van het
(weinige) regenwater in re
servoirs enz. Maar op het
ogenbbk is de directe hulp
nog zeer belangrijk. En hierbij
heeft men te kampen met het
vervoer-.
„Ik sprak de Belgische com
mandant in Opper-Volta. Hij
zei tegen me: weet je wat
Nederland moet doen: een
schip vol trucks sturen om het
voedsel in het binnenland te
kunnen verspreiden. Hij doel
de daarbij op een Nederlands
bedrijf dat veel van die auto's
maakt".
De Nederlandse hulpverlening
beperkt zioh niet tot alleen
voedsel en het transport daar
van, maar men is ook bezig
met heft uitgraven van water
putten 50,- per meter,
„misschien iets voor schoolac
ties", aldus Brekelmans), aan
leg van reservoirs, hulp aan
jonge nomaden en herstel van
de veestapel. Er is veel geld
voor nodig. (Actie „Op leven
en dood", Den Bosch, giro
1111222).
De droogte die in zes West-
Afrikaanse staten tot hongers
nood heeft geleid, heerst in
middels ook in een zevende
staat, Nigeria.
Dit is bekendgemaakt door de
voedsel- en landbouworganisa
tie van do Verenigde Naties,
F.A.O., in Rome.
Bij het opdringen van de
droogte in oostelijke richting
zijn nu de noordelijke gebie
den van Nigeria bereikt, aldus
de FAO. In de zes al eerder
getroffen landen is de veesta
pel uitgeroeid en lijden tussen
de zes en tien miljoen mensen
honger en dorst.
Hoewel Nigeria nog niet zo
zwaar getroffen is als de an
dere staten, heeft Lagos al alle
voedselexport bij het afnemen
van de graanvoorraden moeten
verbieden.
De FAO maakte bekend dat
1.300 metrieke ton graan in
Senegal, eem van de getroffen
staten, wordt overgebrach'
naar Tsjaad, „waar de voed
selsituatie rampzalig is". Sene
gal leent het graan aan Tsjaad
en krijgt zelf een nieuwe
voorraad van de FAO.
De FAO heeft gewaar
schuwd dat de droogte ter
plaatse de ergste in zestig
jaar is en bij uitblijven van
hulp op grote schaal de ergste
ramp uit de Westafrikaanse
feschiedenis zou kunnen wor
en.
PRUDHOE BAY..
Vitus Bering heeft volgens
de geschiedenisboeken in
1741 Alaska gevonden.
Maar voor het einde van
de jongste ijstijd, toen de
Beringstraat nog een land-
brug was die Siberië met
Noord-Amerika verbond,
was Alaska al ontdekt door
de Eskimo's en de India
nen. De Eskimo's reisden
oostwaarts, langs de kraag
van het poolgebied, tot het
oosten van Groenland; de
Indianen reisden naar het
zuiden tot in de punt van
Zuid-Amerika.
Vitus Bering, de Deense zee
kapitein in dienst van de
Tzaar, staat aan het begin
van de moderne geschiedenis
van Alaska. De Russen be
tonnen het gebied gulzig uit
te buiten. Bonthandelaars, de
promyshlenki, begonnen sys
tematisch de pelsdieren uit
'e roeien. De autotochtone
bevolking werd wreed be
handeld. Niet uitzonderlijk
was het gedrag van een Rus
sische kapitein die twaalf
Aleoeten op een rij plaatste
om te zien hoeveel hij er
net een enkele musketkogel
kon doorboren. Het waren er
negen.
Acht jaar na de ontdekking
van Vitus Bering begonnen
kozakken in Alaska belasting
'e heffen. In 1760 verzetten
ie Aleoeten zich voor het
eerst en het laatst: tijdens
een revolte werden de be
manningen van vijf Russi
sche schepen gedood en de
"raak was vreselijk: vele
bonderden Aleoeten werden
gedood en dozijnen dorpen
met de grond gelijkgemaakt.
Tot op de dag van vandaag
de Aleoeten nog niet
van die wraakoefening her
steld. In 1867, toen Rusland
onder meer met Engeland
strijd had geleverd in de
Krim, leek Alaska vanuit
Moskou niet meer te verde
lgen tegen de Britten. Aan
gezien Amerika het gebied
°ok voor het grijpen had
werd besloten het gebied aan
ie Verenigde Staten te ver
kopen.
William Seward tekende op
maart 1867 het verdrag
™t Alaska bij de Verenigde
b'aten voegde. De koopsom
tan 7.200.000 dollar of 4 cent
f.er hectare was niet exces-
jkof, want de Investering kon
binnen 25 jaar worden terug
verdiend, maar de reactie in
Amerika op de aankoop was
bitter. De fraaie symmetrie
Jan Amerika was door de
toevoeging van Alaska ver
stoord, schreef de New York
daily News troosteloos. Alas
ka werd spottend „Sewards
'bkast" en .„Walrussia" ge
noemd. De verontwaardiging
was zo groot, dat Sewards
ALASKA
aankoop van Alaska een rol
speelde bij de pogingen de
toenmalige president Andrew
Johnson af te zetten. John
son, de eerste en tot dusver
enige Amerikaanse president
tegen wie een afzettingspro-
ees is gevoerd, ontsnapte een
voortijdige verbanning uit
het Witte Huis op het nip
pertje: de senaat, die hem
berechtte kwam een stem te
kort voor de tweederde
meerderheid die nodig was
om Johnson de laan uit te
sturen.
Ofschoon er acties werden
gevoerd om Alaska aan de
Russen terug te geven bleef
het gebied in Amerikaanse
handen. Voor de oorspronke
lijke bewoners maakte dat
weinig verschil uit. De uit
buiting en de verwaarlozing
verminderden nauwelijks.
Alaska werd een militair
district en de nieuwe heer
sers bleken 250 soldaten die
zich, voorzover zij niet te
dronken waren, voornamelijk
bezighielden met plundering
en aanranding. In 1880 be
vonden zich nog slechts 430
blanken in Alaska die daar
zonder veel moeite rijk wer
den en deswege de mythe
van de onherbergzame ijs
kast van Seward graag in-
stand hielden. Alaska was
een wetteloos land; aange
zien alleen belastingbetalers
lid konden zijn van jury's in
strafprocessen en er in Alas
ka geen belastingbetalers
woonden liepen moordenaars
er vrij rond. De goudzoekers
regelden later hun eigen
recht bij meerderheid van
stemmen werd besloten of
een verdachte moest hangen
of niet maar het duurde
lang voordat de eerste offici
ële rechter in Alaska ver
scheen. Er zijn nu vliegende
rechtbanken die zich onder
meer bezig houden met de
bestraffing van bloedige fa
milieveten onder de Eski
mo's.
Alaska werd wereldnieuws
toen er goud werd gevonden.
Op een warme dag, zo gaat
het verhaal, zat George Car-
mack met zijn broers Skoo-
kum Jim en Tagish Charlie
voor zijn tent die hij bij de
Konijnenkreek had opgesla
gen, daar waar de Yukon en
de Klondike elkaar ontmoe
ten. De mannen zaten zich
met klei in te smeren om
zich te beschermen tegen de
Muskieten. De Indiaanse
squaw van George, Kate, zat
in de kreek de pannen af te
wassen. De mannen hoorden
haar plotseling luidskeels
gillen: ze had een goudklomp
gevonden. De goldrush ver
oorzaakte wilde dagen: even
buiten Fairbanks staat nog
een oud goudzoekerscafé,
waarin 's avonds goudzoe
kers-verzen worden voorge
dragen van Robert Service.
De kroeg heet Malemut Sa
loon; rond de eeuwwisseling
werd daar de gevreesde Dan
McGrew doodgeschoten ter-
wille van een zondige vrouw
genaamd Lou. Men tapt er
een gul bier vandaag en het
zaagsel op de vloer is sedert
de dood van Dan McGrew
niet vervangen.
Toen het goud opraakte werd
het weer stil rond Alaska.
Tot ongenoegen van Texas
werd Alaska in 1959 in de
statenbond opgenomen;
Texas verloor daarmee het
nobele predicaat van grootste
onder de Amerikaanse sta
ten. Alaska kreeg strategi
sche betekenis tijdens de
koude oorlog als uitkijkpost
op rode dreigingen. In het
Zware hijskranen in het
Prudhoe Bay-gebied in de
winter. Deze werktuigen
kunnen slechts twee maan
den per jaar worden ge
bruikt vanwege het bittere
klimaat: het kan er 60 gra
den vriezen.
Hier en daar ziet men in
Alaska nog goudzoekers,
maar de belangstelling richt
zich nu op olie.
begin van maart van het jaar
1968 bleek er plotseling olie
te zijn. Niemand weet pre
cies hoeveel olie er onder de
perma frost van de noordelij
ke toendra zit. Er zijn schat
tingen gemaakt waarbij de
olierijkdommen van het Mid
den-Oosten verbleken. Alas
ka verkocht in 1969 voor bij
na een miljard dollar land
aan de oliemaatschappijen
die het zwarte goud aan de
aarde wilden ontworstelen.
Er werd, met drieste spoed,
1200 kilometer oliepijpleiding
in Japan besteld, zodat de olie
dwars door Alaska, naar de
ijsvrije haven van Valdez
kon worden gevoerd. Er is
nu, vijf jaar na de ontdek
king, nog geen druppel olie
uit de schatkamers onder de
toendra gekomen.
Niet dat Amerika de olie uit
Alaska kan missen. Vorig
jaar moesten de Verenigde
Staten 1.700.000 vaten olie
invoeren tegen een bedrag
van 6 miljard dollar. Over
zeven jaar zullen er 4 mil
jard vaten olie moeten wor
den ingevoerd tegen een ver
liespost van 16 miljard dollar
op de betalingsbalans.
Amerika zucht onder een
energiecrisis. Walter Hickel,
ex-gouverneur van Alaska en
minister van binnenlandse
zaken in het kabinet van
Nixon (hij verliet die post
na ernstige meningsverschil
len met de president toen de
Watergateschandalen nog
sluimerden in de geesten van
de samenzweerders) meent
dat er wellicht 750 miljard
vaten olie in de bodem van
Alaska schuilen.
Als de oliemaatschappijen
hun zin zouden hebben ge
kregen zou er nu een pijplijn
van 1200 kilometer lengte
tussen Prudhou Bay en de
haven van Valdez hebben
gelegen. Supertankers zou
den nu de olie hebben af
gevoerd naar plaatsen waar
de energiedorst groot is.
Maar de plannen van de olie
kolossen werden verstoord
door een handvol milieube
schermers als de Vrienden
van de Aarde, die voldoende
juridische obstakels konden
opwerpen om de aanleg van
ie pijpleiding te stagneren.
David, onder 't banier van het
milieu, versloeg Goliath on
der de vlag van de energie
crisis. Zelfs wanneer, na con
fessionele goedkeuring, dit
jaar nog met de aanleg van
de Trans Alaska Pijplijn kan
worden begonnen, zal het tot
het begin van 1977 duren
voordat de olie uit Alaska
begint te stromen. Intussen
is Alaska een arme staat, een
pauper dit op, een goudmijn
zit.
KAAP KENNEDY (Reuter/
UPI) De Skylab, het Ameri
kaanse ruimtestation dat
enigszins aangeslagen rond de
aarde draait, wordt voor de
tweede maal bemand. Zater
dag 28 juli, te 12.10 uur (Ned.
tijd) vertrekken gezagvoerder
Alan Bean, dr. Owen Garriott
en Jack Lousma met een Sa-
turnus-Apollo-raket van Kaap
Kennedy voor de tweede werk
periode van de drie die het
programma omvat.
De drie mannen zullen er
niet 56, zoals aanvankelijk het
plan was, maar 59 dagen in
wonen en werken. De NASA
heeft de duur van de missie
met drie dagen verlengd om
de ruimtevaarders na afloop
dichter bij huis te kunnen la
ten landen, zodat zij sneller in
het ruimtevaartcentrum kun
nen terugkeren. Dat is uit me
disch oogpunt van belang - de
dokters kunnen hen dan snel
ler onderzoeken en er kan ook
beter hulp geboden worden
wanneer zich een medisch pro
bleem zou voordoen.
De drie zullen nu op 25 sep
tember te 23.26 uur (Ned
tijd) op aarde terugkeren, op
ongeveer 340 mijl ten zuid
westen van San Diego in Cali-
fornië. Zonder de wijziging
zou dat duizend mijl geweest
zijn. Hun voorgangers, Charles
Pete Conrad, Joseph P. Ker
OVIEDO (NC) Het ar
beidsgerecht te Oviedo heeft
beslist, dat een priester te ge
leerd is om als arbeider te
kunnen werken in een fa
briek.
Een priester, waarvan alleen
de initialen J. A. N- bekend
zijn, die werk gevonden had
als priesterarbeider in een
aluminiumfabriek in Aviles,
had beroep aangetekend toen
hij door de directie ontslagen
was, omdat hij priester was.
Hoewel de priester een scho
lingscursus in de fabriek had
gevolgd en zijn werk naar be
horen verrichtte, stond het
arbeidsgerecht aan de kant van
de directie, die de priester had
ontslagen, z.g. omdat hij te
veel onderwijs genoten had.
In Spanje wordt deze uit
spraak als maatgevend voor
andere gevallen beschouwd,
omdat reeds heel wat fabrie
ken priester-arbeiders hebben
ontslagen, zodra zij in de ga
ten hadden dat bepaalde ar
beiders ook priester waren.
In de na-conciliaire jaren
heeft men in Spanje in het
voetspoor van Frankrijk
het instituut van priesterarbei
ders bevorderd. Er zijn er op
dit ogenblik ongeveer 500.
De invloed, die de priesters
doen gelden door de arbeiders
meer bewust te maken en te
leren vechten voor hun rech
ten. heeft al gauw weerstan
den opgewekt bij de staats-
vakbewegimg en bij de werk
gevers. Hun politiek ,is nu
priesterarbeiders zoveel moge
lijk te weren.
Priesterarbeiders komen het
meest voor in de industriële
delen van Calalonië, in Basken
land en rond Madrid.
win en Paul J. Weitz, landden
op 830 mijl van San Diego en
het duurde ongeveer twee da
gen om hen aan land te bren
gen. Dr. Charles Berry van de
Nasa zegt dat uit het onder
zoek van de medische gege
vens over de eerste ploeg is
gebleken dat uitbreiding tot 59
dagen medisch aanvaardbaar
is. Tijdens de vlucht zullen de
medische gegevens van de be-
manning wekelijks grondig
worden onderzocht om er ze
ker van te zijn dat hun ge
zondheid niet wordt aangetast.
Elke week wordt dan besloten
of de vlucht kan worden
voortgezet. Gebleken is dat de
eerste bemanning de 28 dagen
gewichtloosheid buitengewoon
goed heeft doorstaan.
Walter Kapryan, directeur
lanceringen, zegt dat er tij
dens de voorbereiding enkele
probleempjes zijn geweest,
maar hij verwacht bij de lan
cering zaterdag geen moeilijk
heden.
MIAMI Op een heuvel
bij Santiago op Cuba staat een
groot, nieuw metalen beeld
(15,80) meter hoog van pre
mier Fidel Castro dat bij
nacht onder het licht van
machtige schijnwerpers tegen
de hemel boven de Sierra
Maestra-bergen afsteekt.
Het beeld is er neergezet als
onderdeel van de viering van
de 20ste verjaardag van de
revolutie. Vandaag gaat Castro
een voiksbijeenomst toespre
ken. Het is dan 20 jaar gele
den dat hij, in 1953, de mis
lukte overval leidde op de ka
zerne Moncada. Hij kan dan
zijn beeld zien staan, dat hem
toont in strijdtenue, knapzak
en geweer op de rug.
Het oprichten van een
standbeeld van Castro is op
Cuba erg ongebruikelijk. On
danks zijn positie als onbe
twist leider van regering er
communistische partij en di
lof die hem wordt toege
zwaaid, heeft Castro steeds
het bouwen van monumenten
in het kader van persoonsver
heerlijking verboden.
(ADVERTENTIE)
bii het Veluwemeer
Brieven voor oeze rubriek
met volledige naam en adres worden
ondertekend. Bij publikatite zullen dei»
vermeld worden. Slechts bij hoge uit-
zondering zal van deze regel worden
afgeweken. Naam en adres zijn dan bif
de redactie bekend. Publikatie van brie
ven (verkort of onverkort) betekent niet
dat de redact'te het in alle gevallen
Km is met Inhoud, c.q. «trekkins.
Het ingezonden stuk van de
heer Campert in De Stem van
donderdag j.l., verdient het
predikaat bombastisch. Mijn
leraar Nederlands honoreerde
opstellen, die in een dergelijke
gezwollen stijl geschreven wa
ren met de minimale score.
De uitlatingen van een soci
alistische staatssecretaris ge
ven de heer Campert aanlei
ding tot het houden van een
barokke preek tegen Den Uyl,
Vredeling. Vondeling en Mies
Bouwman. De heer Campert
torpedeert daarbij op onmis
kenbare wijze de redelijkheid
van zijn kritiek door een serie
ongenuanceerde uitspraken
aan het adres van premier
Den Uyl, kamervoorzitter
Vondeling, minister Vredeling
en Mies Bouwman.
Met betrekking tot de ver
houding die bestond tussen
oud-fractieleider Den Uyl en
de achterban van de PvdA
moge ik het volgende opmer
ken. Den Uyl is destijds tot
fractieleider gekozen om de
wil van de achterban van de,
PvdA zo zuiver mogelijk te
vertolken. Het is naar mijn
mening niet de eerste taak
van een politiek leider om zijn
achterban tegen de haren in te
strijken. Dit laatste is een
taak die vooral is weggelegd
voor de tegenstanders van een
partij, zoals de heer Campert
zeer gaarne Wil zijn, De wijze
echter waarop de heer Cam
pert zich van deze taak kwijt,
doet vermoeden dat hij wel
haast gebiologeerd is door ir
rationele anti-PvdA gevoe
lens.
Zo noemt de heer Campert
kamervoorzitter Vondeling een
dorpsclown, terwijl Den Uyl
wordt geëtiketteerd als een
emeritus voorganger van het
kabinet. De oprispingen van
de heer Campert over minister
Vredeling en Mies Bouwman
schuif ik terzijde. Het is dacht
ik weinig zinvol om in dit
bestek o.a. nog eens over „Zo
is het" te herkauwen.
Het staat de heer Campert
volkomen vrij om tegen oppo
nenten te velde te trekken,
maar het is dan hopelijk voor
deze heer Campert toah niet
een te groot offer om dan
binnen de perken van het aan
vaardbare te blijven, om het
geladen woord fatsoen maar
niet te gebruiken. Het stelt
teleur, dat de heer Campert
die zich zo bezorgd toont over
stijlkenmerken, zichzelf van
de regels tot het bewaren van
stijl en decorum ontslagen
acht, wanneer hij politieke te
genstanders attaqueert.
Naar mijin mening keert de
door de heer Campert op an
deren geleverde kritiek zich
tegen hemzelf. Zijn kritiek
werkt als een boemerang. De
ze kritiek van Campert, gego
ten in een ongenuanceerde
bombastisohe stijl kan slechts
bij de schralen van geest wor
tel schieten. Evenals een ge
neesmiddel zijn doel niet be
reikt als de dosis te sterk is,
zo is ook de kritiek machte
loos die de grenzen der bil
lijkheid overschrijdt.
Met betrekking tot het rege
ringsjubileum van de koningin
zou ik het volgende willen oj>-
merken. Voor vele progressie
ven is de monarchie niet
slechts een staatkundig feit.
Zij prefereren de monarchie,
omdat deze het onmogelijk
maakt dat onwelwillende lie
den a la Campert ooit staats
hoofd van ons land zouden
kunnen worden. Maar er is
meer. Er is het respect voor
de wijze waarop het hoogste
ambt in ons land gestalte
krijgt. Let wel, het gaat om
een menselijke belangstelling
ontdaan van de opsmuk van
wapenvertoon. Het gaat hier
bij niet om het ventileren van
een anti-leger mentaliteit. Wèl
acht men het verschijnsel le
ger een zaak van ernst en
controverse. Tanks, gevechts
vliegtuigen, geleidewapens en
nog erger, horen niet bij een
feest van een vredelievend
staatshoofd.
Ondanks de heer Campert
neemt het vertrouwen in het
progressieve kabinet toe nu de
beleidsvoornemens meer reliëf
krijgen. Velen zijn bereid
steun te geven aan een beleid
dat offers vraagt maar ook
uitzicht biedt op meer gelijk
heid in inkomen, kennis en
maoht. Daarom geldt voor ve
len: mooi rood is niet lelijk.
Noch in de politiek, noch als
feestkleur bij het jubileum
feest van de koningin.
BREDA HENK ZOMER.
ALUMINIUM lichtmasten ver
dienen in vele situaties uit het
oogpunt van verkeersveilig
heid de voorkeur boven stalen
lichtmasten. Dit is een van de
conclusies van een werkgroep
van Rijkswaterstaat, die heeft
nagegaan welk type lichtmast
bij een eventuele botsing de
minste kans op letsel geeft.
