ERS PORTUGAL VERTROUWT ALLEEN NOG MAAR DE PORTUGEZEN JZEN Frankrijk gelooft in „de bom RECHT id bevrachter oor Tactische en strategische kernwapens Tegen alle protesten in: Wij spelen niet met pijl en boog KABINET DEN UYE WIL VERBOD MAAK U VRIENDEN DOOR DE MAMMON d'OUWE STELLE B.V. SIEMENS *orce de Frappe Tsjoe-en-Lai Moreel HINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PE L NGEN PELNGEN PEIL NGEN MGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILING El Ll NGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN^ een modern, schoon bedrijf itslampen, zaklantaarnlampen lere arbeidsvoorwaarden pas- lie in 3-ploegendienst willen afdeling Personeelszaken ;g 25, Terneuzen. 7.00 uur. Tel. 01150-3751 3 een werkperiode zal o.a. zijn taak achten van de schepen van de en interessante baan is mini- lorna H.A.V.O. (5 jaar), alsmede in de Engelse taal en een econo- iktionaris moet zijn dienstplicht 3. vrijgesteld zijn van militaire olenstraat 1 Goes 01100-6995 drijf t Hoechst o.m. grondstoffen vooi kunstvezelindustrie. rwaarden sn wij: 8% vakantietoeslag, een (Van een onzer verslaggevers) Wiriyamu is, of was, een ge hucht op 25 km afstand van Tete, de hoofdstad van de ge lijknamige provincie, waardoor de rivier de Zambezi stroomt. 1„ de Zambezi is het interna tionale consortium Zamco be ng de Cabora Bassa-dam te bouwen, tegen welk project het Frelimo de laatste jaren een reeks geslaagde acties heeft ondernomen, zoals het onder scheppen van transporten en het opblazen van spoor- en an dere aanvoerwegen. I De toegenomen activiteit van Frelimo in Tete was voor het I opperbevel in Lourengo Mar- „nes aanleiding grote zuive- I ringsoperaties in de provin ces te ondernemen. Zo begon men de bevolkingen van dor pen over te brengen naar „al- deamentos", versterkte dorpen I die op concentratiekampen lij- I ken: een aantal barakken langs rechte straatjes, omringd door prikkeldraad met op de vier hoeken een wachttoren bemand door een Afrikaanse soldaat van het Portugese le ger. Dit om de handen vrij te hebben tegen Frelimo. Commentaar vam een Neder lander die in Mozambique ge werkt heeft: „Mijn indruk is dat de bevolking weinig ver zet biedt tegen deze gedwon gen concentratie, ze zijn machteloos en vreselijk bang, want de dictatuur werkt tot in de finesses. Afgezien van het feit dart de mensen hun vrij heid verliezen, worden hun cultuur en hun leven door de ze tactiek ontwricht". In gebieden die nog niet door middel van het aldeamentos- systeem schoongeveegd zijn, gaan de Portugese troepen an ders te werk- Sinds Frelimo in Tete is opgerukt, weten de Portugezen niet meer wie ze wel en wie ze niet vertrouwen kunnen. Verklaringen van een Nederlandse missionaris die in 1971 hier op vakantie kwam en te horen kreeg dat hij niet meer in Mozambique mocht terugkeren „Elke niet-Portu- gese buitenlander is verdacht, zeker als je de inlandse taal spreekt. Elke Afrikaan wordt in beginsel gewantrouwd. Ik weet dat personen zijn afge maakt zonder ook maar onder vraagd te zijn. Bekend is dat vrouwen en kinderen in hut ten werden opgesloten waarna de hutten hn brand werden gestoken". Een eerste gedetailleerd rap port over een massamoord in Mozambique werd het vorig jaar gepubliceerd door pater Luiz Afonso Daeosta op grond van zijn ervaringen in de mis siepost Marara in Tete. In de zomer van 1971, zo werd eveneens vorig jaar gemeld, hebben Portugese commando's, die met helikopters waren aangevoerd, huisgehouden in het gebied rond Mucumbu- ra. Van een van de dorpen werden de mannen meege voerd, terwijl zestien vrouwen De Portugese autoriteiten doen hun uiterste best om de verklaringen van missionarissen over een massamoord in het Mozambiquaanse dorpje Wiriyamu ongeloofwaardig te maken. Het is laster, zo zeggen zij, en de Britse pater Has tings, die de zaak in de publiciteit bracht, „is een mede plichtige van Frelimo" (de bevrijdingsbeweging van Mo zambique). Hoe geloofwaardig zijn dan deze verklaringen, die via tussenpersonen de publiciteit bereiken? In het ge val van Wiriyamu komen de mededelingen oorspronkelijk uit de politieke gevangenis te Machavo bij Lorenco Mar ques, waar twee paters zitten die ooggetuigen waren. Zij vertelden wat zij gezien hadden aan collega's die hen be zochten. Mensen die in de gevaarlijke zones van Mozam bique gewerkt hebben zeggen, dat martelingen en moor den op personen, die maar oppervlakkig verdacht worden, schering en inslag zijn. Portugese gastarbeiders, die in het leger in Mozambique hebben gediend, zijn van mening dat opperbevelhebber generaal Kauiza de Arriaga een uitzonderlijk hard en wreed man is. Zij zeggen te begrij pen dat een soldaat, wiens kamaraad is doodgeschoten, uit woede wreedheden kan begaan, maar een massamoord ais die in Wiriyamu kunnen zij zich niet goed voorstellen. met hun kinderen op de hier- moord Het motief van de boven beschreven wijze wer- legercommandant in Mu- den bijeengedreven en ver- cubura voor deze slachting was: „De dorpelingen zijn schuldig, want wat water is voor de vissen zijn zij voor het terrorisme". De regering in Lissabon houdt het er intussen op dat alle verhalen over moordpartijen lasterpraatjes zijn, bedoeld om Portugal in een kwaad dag licht te stellen. De voorzitter van de dekolonisatiecommissie van de Verenigde Naties, de Tanzaniaan Salim Aehmed Sa- lim, verklaarde donderdag dat deze wijze van tegenspreken slechts bevestigt dat de gemel de gruweldaden inderdaad hebben plaatsgehad. De Frelimo-commandant in de provincie Tete verklaarde donderdag dat hij niet had ho ren spreken over de moord op vierhonderd mensen in Wiriya mu indeeember 1972, maar hij zei dat het gebied van Wiriya mu in die maand wel het to neel was van een gemeen schappelijk Portugees-Rhode- sisch tegenoffensief. „Boven dien". zo zei hij. „zijn de wreedheden vain de Portugese strijdkmcnten tegen de bur gerbevolking een dagelijkse werkelijikheid geworden". Dezelfde man verklaarde dat de Portugezen in december 1972 zestig mannen, vrouwen en kinderen levend hebben verbrand in een hut, in een dorp vlakbij de stad Tete. Dertig mensen in een dorpje in het noordwesten van de provincie hadden in september hetzelfde lot ondergaan. Nog niet overal in Mozambi que is het zo onveilig als in de provincie Tete. Zo verklaarde een missionaris, die vorige zo mer het diocees Almedia aan de oostkust bezocht dat het daar toen vrij rustig was. Wel hadden de missionarissen hun oude missieposten verlaten, toen de Portugezen in de om geving garnizoenen wilden vestigen- De paters wilden niet geïdentificeerd worden met het systeem, want dat zou het vertrouwen van de bevol king in hen ondermijnen. Maar een man, die de omge ving van Bedra kent, aan de zuidgrens vam de provincie Tete, zegt te vrezen dat de Portugezen binnenkort ook hier zullen overgaan tot het samenbrengen van de bevol king in aldeamentos. „Er wor den steeds meer sabotageda den gepleegd, tot Beira toe, kleine overvallen op militaire eenheden, opblazen van wegen en spoorwegen. In de stad zelf is het nog betrekkelijk veilig, maar van het gebied tussen Tete en Bedra kam dat niet meer gezegd worden". Een vertrouweling van Portu gese gastarbeiders, die de oor log in de koloniën hebben mee gemaakt, verklaarde dat deze mannen ontzettend graag heb ben dat Portugal zijn koloniën zou opgeven. Velen van hen hebben een of meer broers, die hun dienstplicht in Angola, Mozambique of Guinee-Bissao volbrengen. Zij hopen hun verwanten levend terug te zien. Zij hebben weinig hoop op een Portugese overwinning. (Van onze redactie buitenland) PARIJS Dat de Franse I Gaullistische leiders van I plan zijn verder te bonwen I aan een serieuze atoomstr jjd- macht blijkt voldoende uit I het vastbesloten doorzetten van de omstreden kernproe ven in de Stille Oceaan [ondanks de geweldige kos- ten, waar al veel kritiek op I is geuit, ondanks de bescliul- j diging van milieuvervuiling, [ondanks de groeiende pro festen ook in Frankrijk zelf [en het bespotten van de „force de frappe", die een oefening in futiliteiten is ge- gunstige bedrijfsspaarregeling en het bedrijf. e brief aan: Hoofd Personeels- N.V., Postbus 65, Vlissingen. enhoek van uw brief de letters De proeven in de Stille Oce- laan zijn onmisbaar voor de [ontwikkeling van de Franse waterstofbom en een betrouw- wapensysteem. De Franse todkrachten willen die ge- puiken voor tactische en stra- raketten waarmee [duikboten, vliegtuigen en bat terijen te land de komende drie a vijf jaar zullen worden [uitgerust. Franse functionarissen blij ken zich wel steeds meer zor gen te maken over het feit dat [het publiek de „force de frap pe" niet ernstig genoeg neemt [als doelmatige afschrikking [van een potentiële agressor. I De oppositie en anti-oorlogs- gezinden in Frankrijk hebben de droom van generaal De [Gaulle betiteld als „bombinet- g" (het bommetje). President ■Georges Pompidou en de mili taire kopstukken zijn echter [vastbesloten een volledige en geloofwaardige atoommacht op |te bouwen. Het land zelf beschikt niet [over de middelen voor het fvenaren van de gigantische vuitaire kopstukken zijn ech ter vastbesloten een volledige ['n geloofwaardige atoommacht |°P te bouwen. Het land zelf beschikt niet pver de middelen voor het Tjenaren van de gigantische muitaire kracht van de VS of vS°yjet-Unie en blijkt daar »K met veel voor te voelen. e mllitairen gaan er echter F.°P in staat te zijn steden ™"striencentra van een fcw vijand te kunnen [vetten en verwoesten. I». nPelen niet met pijl en 5- U kunt zelf zien dat pnze atoomraketten geen hou- L° wpmaaksels zijn", aldus I n Ie le§er°öicier. Le f1raPse atoomstrijdmacht KiS U1' sfrntegische super- "be straalbommenwer- kernonderzeeërs uitge- Pni,„™e'raketten van het type u Is* totische laag vliegen- „rgUar" en Mirage-3-E- NSgers en ballistische ra il voor middelbare af- die van basissen te land afgevuurd (IRBM). 'bger beschikt bovendien m n met Piuton-raket- 1 met kernkoppen. De Fran- L,'in van plan de vuur- van hun kernonderzee- et w t voeren met raketten lot erstofbommen van een wiirtto't ^Saton en de reik- e te brengen van 2.000 op kilometer in 1976 of be- L?" "f°rce de frappe" om- lBesta2?0m?lenwerPer Mirage-4 (Van Ul' negen eskaders Vropi-l vier straalbommen- iVa» mf .?et een atoombom Pete kim n per vliegtuig- [va„l,fu?nen tot op 3.000 km boeren" S.asissen aanvallen uit- pliegeri bommenwerpers 'UCl "Snelheid jnet tweemaal de ge- Furend gebruiksklaar. Zij kunnen in de lucht bijtanken uit in Amerika gebouwde viermotorige KC-135-tankvlieg- tuigen. Deze vliegtuigen moeten tot 1980 dienst doen. Sinds begin dit jaar zijn echter drie Mira- ges-4 verongelukt en verloren gegaan. Verwacht wordt dat hun taak in de jaren 1980 door een neiuwe vliegtuig, de Mira- ge-F-8 zal worden overgeno men. De kernonderzeeërs. Frank rijk bouwt er vijf. Twee, de „Redoutable" en „Le Terrible" zijn al in bedrijf en lossen elkaar af op patrouilletochten, voornamelijk in de Noordzee, die 55 dagen duren. Elke kernonderzeeër is uit gerust met 16 raketten van 450 kiloton (22 maal die van Hirosjima) voor middelbare reikwijdte. Zij zijn elk met 135 officieren en manschappen bemand. De derde „Le Foudroyant", komt vermoedelijk volgend jaar in bedrijf, uitgerust met een nieuwe kernraket, de M-2 met een reikwijdte van 3.000 km. „L'Indomptable" en „Le Tonnant" moeten in 1979 ope rationeel worden. De tactische luchtmacht. Dit jaar kreeg de luchtmacht de eerste eskaders Mirag-3-E en Jaguar laagvliegende straal vliegtuigen met bommen van 10 tot 15 kiloton (iets minder dan de bom op Hirosjima). Diep onder de grond in de Franse Alpen staan atoomraket ten die atoombommen van 150 kiloton 3.200 km kunnen ver voeren. In 1980 zullen die uit gerust met waterstofbommen van ongeveer een megaton. Tanks. Het Franse leger krijgt Pluton-atoomraketten en zes regimenten van 36 AMX- 30-tanks, daarmee uitgerust, moeten volgend jaar klaar staan. Verwacht wordt dat er in 1980 ongeveer 120 met Plu- tons uitgeruste tanks in dienst zijn. „Zonder zijn kernwapens, zou Frankrijk een land als Mongolië zijn". Deze uitspraak stamt niet van een Gaullisti sche politicus, maar kwam uit de mond van Tsjoe-en-Lai, al dus heeft oud-premier Jacques Chaban-Delmas na een bezoek aan China verleden maand voor de televisie verklaard. Chaban Delmas gaf geen commentaar op de uitspraak van de Chinese premier, wiens land evenals Frankrijk het Amerikaans-Russische ak koord over het verbod van atoomproeven in de dampk ring negeert. Maar zelf zou hij het niet beter hebben kunnen zeggen. Tsjoes uitspraak be vatte de kern van de Franse argumenten voor een eigen kernmacht en de reden waar om Frankrijk, ondanks protes ten in heel de wereld, toch weer kernproeven neemt. De Gaullisten achten de Franse kernmacht noodzake lijk wil het land zijn plaats behouden tussen de grote mo gendheden. Nauwelijks een week nadat Chaban-Delmas Tsjoe-en-Lai had geciteerd voor de televi sie, belegde president Pompi dou op het Elysée een bijeen komst met de commandanten van de Franse kemonderzee- ërs. Het was ten tijde van het bezoek van de Russische par tijleider Leonid Breznjev aan Parijs. Tegen de commandanten zei Pompidou, opnieuw voor de televisiecamera's, dat het ver zoek van Brezjnev om na zijn besprekingen met president Nixon ook overleg te kunnen plegen met de Franse presi dent, verband hield met het feit dat Frankrijks kernmacht het tot een land maakte, waar mee rekening moest worden gehouden. Maar hoeveel betekenis mag men hechten aan de Franse kernmacht in een situatie waarin die kernmacht wegvalt tegen die van de grote kern- mogendheden? En is de winst het toegegeven verlies aan goodwill en prestige wegens de voorgenomen nieuwe proe ven waard De voorstanders van de Franse „force de frappe" stel len dat de kernmacht een be tekenisvol wapen is en dat de diplomatieke moeilijkheden die voortspruiten uit de nieu we proeven op lange termijn weinig belangrijk zullen zijn. De Franse atoombommen, zo zeggen zij, worden juist belang rijker naarmate de grote mo gendheden steeds minder hun kracht in megatonnen gaan uitdrukken. Ook wordt gesteld dat een kleine kernmacht gelijk de Franse aan belang heeft ge wonnen na het in 1972 door de Sovjet-Unie en de Verenigde Staten gesloten verdrag, waar bij werd bepaald dat beide landen hun anti-raket-installa ties tot twee zouden beperken. en staan voort- (Van onze redactie buitenland Het is niet goed mogelijk een duidelijk onderscheid te maken tussen „tactische" en „strategische" kernwapens. Het woord tactisch duidt op „klein": het suggereert dat het gaat over kernwapens met een gering explosief vermogen, die minder gevaarlijk zijn dan de „strategische" wapens. Dit is niet het geval- Onder tactiscne kernwapens in het westen vallen wapens tot een explosief vermogen in de orde van één miljoen ton TNT (één megaton). TNT is een bekende conventionele springstof. Deze ..tactische" kernwapens zijn dus 50-100 keer zo zwaar als de bommen die op Hiroshima en Nagasaki vielen. Het woord „tactisch" heeft meestal betrekking op de manier van gebruik. Kern wapens die bedoeld zijn voor gebruik op het „slagveld", he ten tactisch. Dat betekent dat tactische kernwapens de wapens zijn, die in een conflict in Europa, op Europees grondgebied zou den kunnen worden ge bruikt. Strategische kernwapens zijn de wapens, waarmee de supermachten eikaars gebied kunnen aanvallen. Ten dele kunnen de Amerikaanse tacti sche kernwapens in Europa door Rusland daarom ook „strategisch" worden genoemd, omdat ze doelen in de Sovjet unie zelf kunnen treffen. Bij de SALT-onderliandelingen is dit ook verschillende keren aan de orde geweest. Deze wapens zijn echter buiten de afspraken in het laatste SALT- akkoord gehouden. Ze ko men opnieuw aan de orde bij de volgende onderhandelin gen. Waar in het artikel over de Franse bom gesproken wordt over tactische wapens moet dit verstaan worden als hierboven omschreven: dus als kernwa pens, die bestemd zijn om te worden gebruikt bij een lo kaal conflict. Ze hebben een directe functie in de oorlogs handelingen en ze hebben een afschrikkingsfunctie voor wat betreft het voorkomen er- Het argument dat kernwa pens en kernproeven immoreel zijn, wordt zonder meer weg gewuifd. „Indien Frankrijk opgeeft wat het nu heeft, wie zou dit voorbeeld volgen vroeg een Franse regerings functionaris. „Niemand. Ik zou willen vragen, wat is er mo reel aan, anderen te vragen u te beschermen? Wat ons be treft, de boer in Iowa (VS) hoeft althans niet te betalen voor de atoomparaplu boven de boer in Poitou (Frank rijk)". Tot hen die heel het Fran se streven naar een kernmacht een zinloze zaak vinden, be hoort Francis Perrin, die ge durende 19 jaar aan het hoofd heeft gestaan van de Franse atoomenergiecommissie. Hij heeft eens gezegd dat als het ooit tot een kernoorlog komt, Frankrijk binnen vijftien mi nuten van de kaart zou kun nen worden geveegd. Niemand spreekt dat tegen. Maar wel is opgemerkt dat in zo'i, situatie Frankrijk een van de weinige landen zal zijn die door de kernmogendheden zul len worden geconsulteerd voordat er „op de knop" wordt gedrukt". Niemand gelooft eigenlijk dat dit zal gebeuren. Maar in tussen profiteert Frankrijk op het hoogste diplomatieke ni veau van de standing die de kernmacht het verzekert. „Het kabinet ziet het streven naar wapenbe heersing en wederzijdse ontwapening als essen tiële elementen van een modern veiligheidsbe leid. Het spreekt zich uit voor een aanvaarding door alle staten van het verdrag inzake het ver bod van bovengrondse proefnemingen met kernwapens, en acht een spoedige totstandkoming gewenst van een verdrag tot beëindiging van on dergrondse proefexplo sies met kernwapens, als bijdrage tot het afrem men van de nog steeds voortdurende qualitatie- ve bewapeningswed loop. Het kabinet stelt zich voor op korte termijn een adviesaanvrage te richten tot het Neder lands Instituut voor Vre desvraagstukken over de rol van de nucleaire wa pens in de NAVO-strate- gie van het aangepaste antwoord. In dat advies zal met name ook aan dacht moeten worden besteed aan de betekenis en consequenties van eventuele verklaringen van NAVO en War schaupact niet als eerste kernwapens te zullen gebruiken, zulks mede in het licht van de con ventionele krachtverhou dingen in Europa. Het kabinet wijst een Europese kernmacht af. Het spreekt zich even eens uit tegen een uit breiding van het ver- dragsgebied van de NA VO, die overigens niet aan de orde is". (Regeringsverklaring van het kabinet-Den Uyl 28 mei 1973.) Jn menig opzicht gaat „la Douce France" aan de spits van Europa. Dit maal was het helaas op het gebied van de belastingfraude. Zo erg was het dat de minis ter van financiën, Valery Gi- scard d'Êstaing, zijn bureau stoel verliet om via de t.v. olie op de golven te gooien. Het schokkende van de fraude zat niet alleen in het groot aantal miljoenen waarvoor de staat was opgelicht, maar meer nog in het feit dal een aantal fis cale ambtenaren erbij betrok ken was. Wat was nl. gebeurd in het Franse belastingland? Een zakenman, Yves Jac- quin genaamd (thans op zijn lauweren rustend in Zwitser land), vestigde te Parijs een maatschappij onder de naam Socefi. Deze maatschappij richtte zich met een alleraan trekkelijkst aanbod tot een groot aantal ondernemers. Het aanbod luidde dat Socefi er naar zou streven de belasting aanslagen voortaan lager te doen uitvallen en dat men slechts hoefde te betalen in dien en voorzover Socefi suc ces zou boeken. No cure no pay. heet dat. Talrijke zakenlieden gingen erop in en in vele gevallen kwamen er inderdaad zeer ge modereerde belastingaanslagen uit de bus. Achteraf bleek dit succes te danken te zijn aan een netwerk van corrupte be lastingambtenaren. Zoals het de kinderen der duisternis be taamt, gingen deze heel listig te werk. Om te voorkomen dat een niet tot de clan behorende col lega roet in het eten zou gooi en door naderhand een navor deringsaanslag op te leggen, bedachten ze het volgende foefje. De te lage primitieve aanslag die zij hadden opge legd, deden zij fluks volgen door een kleine navorderings aanslag. Hierdoor kwam inge volgde de Franse wetgeving aan de mogelijkheid tot cor rectie van de zijde van de fiscus voor goed en altijd een einde. Hoewel in ons landje met zijn loyale en plichtsgetrouwe belastingambtenaren een der gelijke manoeuvre nauwelijks denkbaar is, geeft het een ge rede aanleiding eens na te gaan hoe het bij ons gesteld is met de mogelijkheid tot na vorderen inzake inkomstenbe lasting en soortgelijke belas tingen. Het blijkt dan dat ook de Nederlandse wetgever het na vorderen (al dan niet met ver hoging) slechts binnen bepaal de grenzen heeft toegestaan. De wet (1) zegt er het volgen de van. Indien enig feit grond oplevert voor het vermoeden dat een aanslag tot een te laag bedrag is vastgesteld, kan de inspecteur navorderen. Dit kan echter alleen indien aan twee voorwaarden is voldaan. Ten eerste mogen er geen vijf jaar zijn verlopen na het tijd stip waarop de belastingschuld is ontstaan, en ten tweede mag het feit (waarvan in de aan vang sprake is de inspecteur bij vaststelling van de aanslag niet bekend zijn geweest noch redelijkerwijze bekend kun nen zijn geweest. In het belastingsjargon heet het kortweg dat er voor na vordering een nieuw feit moet zijn. Volgr^t, constante juris prudentie wordt de eis van „nieuw feit" zeer ernstig op genomen. De inspecteur zal bij de aanslagregeling goed uit zijn doppen moeten kijken, wil hij niet het recht tot na vorderen verspelen. Hij dient de aangifte, de overgelegde produkties, de van elders ver kregen informaties terdege te bestuderen. Wordt tengevolge van onkunde, luiheid of non chalance een te lage aanslag opgelegd, dan komt dit geheel voor rekening en risico van de fiscus en gaat de belasting plichtige vrijuit. Bij gebreke van een nieuw feit kan dan van navorderen geen sprake meer zijn. Het is dus bij ons anders dan in Frankrijk. Een navor deringsaanslag is niet door slaggevend. Meerdere navor deringsaanslagen kunnen zeer wel op elkaar volgen. Slechts de termijn van 5 jaar en het vereiste van een nieuw feit zijn de doelpalen waarbinnen de fiscus mag scoren. D'Ouwe is een schuil naam voor een professor, die oniangs zijn laatste college aan een Neder landse universiteit gaf. Hij had toen meer dan 59 jaar reehtsbeoefening achter de rug. In 1922 begonnen met de studie voor notariaat en registratie werd hij om zich de praktijk eigen te maken in 1923 benoemd tot aspi rant-surnumerair der re gistratie en domeinen. Hij was inspecteur der belastingen toen hij ein de 1940 de dienst ver liet. Hij werd advocaat in een kantoor, gespeciali seerd in belastingrecht. Na in 1959 benoemd te zijn tot buitengewoon hoogleraar in het nota riële recht, volgde in 1965 zijn benoeming tot gewoon hoogleraar in het belastingrecht. Met ingang van van daag publiceren wij een wekelijkse beschouwing van zijn hand, onder de titel: Recht en krom. Ik zei al dat een fraude zoals thans in Frankrijk aan het licht kwam, bij ons moei lijk denkbaar is. Maar toch herinnert het mij aan.een ver haal uit langvervlogen dagen, een uerhaal dat als het ware het spiegelbeeld vertoont van het Franse evenement. Het speelt kort na de tweede we reldoorlog. Het belastingconsu lentschap kwam van de grond. (Men zegt dat er nu meer dan 10.000 mensen dit vak beoefe nen). Menig inspecteur nam de benen om aan de andere kant van de tafel meer geld te gaan verdienen. Dit was ook het voornemen van een zekere inspecteur in tijdelijke dienst. Om zich van een goede start in zijn nieuwe functie te verzekeren legde hij in het laatste ambtelijke jaar „zijn" belastingplichtigen ge peperde aanslagen op. Toen vertrok hij en vestigde zich als belastingconsulent in de zelfde gemeente. Zijn vroegere belastingplichtigen werden nu zijn cliënten. Hij nam het voor hen op, reclameerde tegen de te hoge aanslagen (die hij zelf had opgelegd) en had uiter aard succesZijn cliënten wa ren tevreden, de staat was niet benadeeld, hij voer er wel bij. Er is weinig nieuws onder de zon. Is het niet de bijbel die ons een soortgelijk verhaal vertelt, nl. dat van de onrecht vaardige rentmeester? Zijn heer prees hem omdat hij met overleg had gehandeld en dan volgen de woorden: „Maak u vrienden door de ongerechtig de mammon opdat, wanneer die u komt te ontvallen, zij u in de eeuwige tenten opne men". Daar zal hij nu dan wel zijn aangeland, die belasting consulent van het eerste uur. d'OUWE (1) Artikel 16 algemene wet inzake rijksbelastingen. (2) Lukas 16.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1973 | | pagina 15