Lia en Miep van de ambulance:
'Mannenwerk? kom nou!
Jantje Lammers
gaat het helemaal
maken, zo heet het
in autorace
kringen. Jantje is
17 jaar oud en mag
dus nog niet eens
met een auto de
openbare weg op,
maar dat neemt
niet weg dat hij
door de wol
geverfde coureurs
nu al helemaal in
de vernieling rijdt.
Een jongen om in
de toekomst
rekening mee te
houden.
Bert Willemsen
zocht de jonge
coureur op bij zijn
ontdekker,
slipschool-houder
Rob Slotemaker.
Pirouette
Schaterend
Knapen
Bedwang
Oppassen
Spannend
Salaris
Zijn hersens
door
corn, verhoeven
Sinds enkele
reken mag het:
taakt recreëren
[>p een
ierhonderdtal
ïeters strand
labij het Noord-
lollandse
Callantsoog. Wim
/ennekes maaktt
ie billen bloot en
jegaf zich onder
le goddelozen.
et is met zo vaiuüÈlerse cadGtics
luurde
rs
Filantroop
Jantje
Lammers
gaat het
helemaal
maken
„Jan, kom 'ns even". De stem van slipschoolhouder Rob
Slotemaker schalt door de duinen. Honderd meter verder,
aan het begin van een smalle strook asfalt, legt een kleine
krullebol zijn schop opzij en stapt in een van Slotemakers
lesauto's. Snel accelererend nadert Jantje Lammers (nau
welijks 17 jaar) de op deze zomerse hoogtijdag in Zand-
voort glimmend nat gespoten slipbaan, gaat stevig in de
remmen en passeert desondanks het glibberige macadam
zonder dat ook maar één stuurcorrectie noodzakelijk is.
Het betekent slechts een kleinigheid voor Nederlands
jongste autocoureur
Een half uur later. Lammers
krijgt van zijn mentor Slotema
ker de opdracht een spectaculair
stukje slipwerk te laten zien.
Weer de korte sprint op de aan-
loopstrook. Jantje drijft de snel
heid van het zwoegende Sim-
caatje op tot 70 km. Dan zit hij
op de glijbaan. Een snelle stuur-
beweging, links, rechts, een ruk
aan de handrem en de wagen
vliegt achterstevoren. Met de
buitenkant van zijn rechter
sportschoentje tussengas gevend
voltooit de kleine Lammers ^en
keurige pirouette, zet de wagen
na de 360 graden-slip op de par
keerplaats en zegt zelfverzekerd:
„Dat geintje kende ik al een
paar weken nadat Rob me op
de slipbaan liet rijden. Het kan
eigenlijk niet meer fout gaan.
Alleen als ik er met mijn ge
dachten niet bij ben moet ik
nog wel eens corrigeren. Het
gebeurt zelden".
Na acht jaar scholing door
slip-specialist Rob Slotemaker
vindt Jantje dergelijke escapa
des, die vrijwel iedere automo
bilist op een landing tussen de
duinen zou komen te staan, de
normaalste zaak van de wereld.
Zo goed als hij met het grootste
gemak zijn Simca Rally li-racer
met een snelheid van tegen de
180 km. over het rechte stuk
van het Zandvoorter circuit laat
razen, op weg naar de griezelig
moeilijke Tarzanbocht. Buiten
de auto is Lammers een speelse
knaap, die schaterend Daantje
Pot (een ander hulpje van Slo
temaker) met vuile poetsdoeken
bekogelt. Maar zodra hij het
stuurwiel in zijn handen voelt,
demonstreert Jantje een vol
wassen koelbloedigheid. Slote
maker: „Dat is ook wel noodza
kelijk. Anders vlieg je er in de
eerste de beste bocht uit".
Jantje hield de wagen niet
alleen op de baan, hij won ook
zijn beide eerste races in de
klasse toerwagens groep I tot
9000 gulden. Tijdens zijn debuut
reed hij de concurrentie op het
natte asfalt volledig zoek (Jan
tje: „Ik had toen veel voordeel
van mijn ervaring op de slip
baan") en in de tweede race op
een droog Zandvoorter parcours
wees hij de aanzienlijk gerouti-
neerdere Frans de Vos en Alois
Mattijsen na een spannend ge
vecht terug. Toen volgde de eer
ste desillusie in Lammers nog
korte raceleven: hij werd gedis
kwalificeerd omdat hij met een
ontkoppelde verwarmingsslang
had gereden. Maar desondanks:
iedereen kent nu Jantje Lam
mers.
Acht jaar geleden was Lam
mers het zoveelste jongetje, dat
zich bij Slotemaker aanmeldde
om een handje te helpen. Jan
tje: „Een achterneefje van me
deed dat al eerder en hij kwam
altijd met de nodige plakplaatjes
thuis. Nou was ik helemaal gek
op die dingen en daarom ben
ik ook naar Rob gegaan". Slo
temaker: „We krijgen geregeld
van die knapen aan de deur.
De meesten verdwijnen al na
een paar weken omdat ze bang
zijn vuile handen, te krijgen of
te hard moeten werken. Of ze
hadden gedacht meer fooi te
krijgen. Maar Jantje was een
blijvertje". Lammers: „De hele
sfeer hier trok me geweldig
aan. We hebben altijd ontzettend
veel lol. Pas langzamerhand
raakte ik onder de bekoring
van het slippen en racen".
Slotemaker: „Ik zocht net op
dat moment een jongetje, dat
met mij demonstraties zou kun
nen verzorgen. Zo'n knaap een
wagen uit een slip te laten ha
len is de beste manier om de
mensen duidelijk te maken dat
zij het ook kunnen. Trouwens,
op zo'n leeftijd gaat het meestal
gemakkelijker dan met oude
ren". En door het open raam
naar buiten wijzend in de rich
ting van de slipbaan, waar de
cursisten na een hele morgen
oefenen voorzichtig hun eigen
wagens al slippend in bedwang
trachten te houden: „Daar zit
Carel Johansson uit Meppel bij.
Een jongetje van welgeteld elf
jaar. En binnenkort komt Ka-
wasaki-importeur Henk Vink
met zijn zoontjes hierheen. Die
zijn negen en tien jaar!".
„Destijds had ik Tonny Zwa
nenburg, die intussen instructeur
is, als hulpje bij de demonstra
ties, maar hij werd langzamer
hand te oud. Zodoende kreeg
Jantje zijn kans. Hem en nog
twee jongetjes heb ik meegeno
men het circuit op. Eerst rustig
driften om het gevoel te krijgen
en daarna mochten ze het met
een stokoud wagentje zelf eens
proberen. Jantje bleek veruit de
beste en met hem ben ik door-
In het rustige Noord
brabantse Schijndel kij
ken ze er al niet meer
vreemd van op wanneer
de twee schoonzusjes Lia
en Miep Fassbender (bei
den 25 jaar) zich met loei
ende sirene en blauw
zwaailicht in een snelle
ambulance naar plaatsen
vol rampspoed reppen.
Maar als Lia en Miep in
Den Bosch of een andere
stad komen, merken ze
toch dikwijls, dat de heren
van de politie of omstan
ders op zijn minst onwen
nig, soms zelfs afwijzend
reageren.
Dat is toch mannenwerk! Je
in een zware kostbare wagen
met veel hoorngeschal een weg
banen door het drukke verkeer?
Risico's lopen bij het nemen van
•toplichten? Ernstige ge
wonden uit verwrongen staal
halen en met zware bran
cards sjouwen? Ach, dat denken
de mensen, maar op zo'n mo
ment voelt Miep, de chauffeuse,
zich diep beledigd. Als dochter
van garagehouder, taxi- en
autobusondernemer en zieken-
vervoerder Fassbender zit Miep
al van kindsbeen af in de auto's.
rechts tegen je aan, dan mag je
betalen
Zo stuurt Miep graag de
sportwagen van haar broer o-
ver het ralley-cross circuit;
maar ook het werk met de zwa
re Rambler-ambulance of met
de pas nieuwe zes-cylinder
Mercedes bevalt haar best.
"Wat denk je, deze wagen gaat
195. Als het even niet druk is,
dan ga ik er tegenaan hoor.
Binnen zes minuten zijn we in
Den Bosch Bij de particuliere
vervoerders is trouwens geen
opleiding voor dit vak. Je moet
het zelf maar zien te rooien.
Het eerste wat ik ook deed was
een slipcursus volgen, geweldig!
Maar het blijft oppassen, want
gebeurt er iets, dan zit je dik
wijls toch fout. Rij je door een
rood licht, met sirene en zwaai
licht «k «r knalt icman* van
Miep bekent, dat het tweemaal
fout is gegaan. Haar ambulance
werd eenmaal van opzij en een
maal van achteren aangereden.
Maar in beide gevallen kon
Miep zonder veel vertraging de
reis voortzetten. Spannend voor
Miep en Lia wordt het altijd,
als hun ambulance een spoed-
escorte van de gemotoriseerde
politie krijgt. Je moet ze dan,
om je gezicht niet te verliezen,
maar bij weten te houden!
Haar schoonzusje Lia ver
zorgt intussen achterin de wa
gen de patiënt. Dat is haar wel
toevertrouwd, want voordat ze
een der zonen Fassbender
trouwde, werkte ze als ver
pleegster.
Gemiddeld tweemaal per dag
rukken de "zusjes" Fassbender
uit in hun witte mercedes. Dan
gaat het óf met spoed naar een
ongeval, waar ze meestal bin
nen acht minuten zijn, óf ze
moeten een zieke vervoeren.
Dat betekent al jarenlang vier
entwintig uur per dag paraat
zijn. Vooral in htt VMtkand,
wanneer de vele gezellige kroe
gen in Schijndel en omgeving
druk bezocht worden. Er zijn
dan nogal eens klanten die zich
na een mislukte rit door Lia en
Miep moeten laten inpakken op
de brancard. "Ja, het is wel een
hard vak.
Als er op weg naar het zieken
huis een gewonde onder je han
den sterft, dan heb ik het mees
tal niet meer. Ik zal daar, hoe
wel het mijn vak is, wel nooit
aan wennen," geeft Lia toe.
T ekst:
LAMBIEK KNEPFLé
Foto:
JAN VERHOEFF
9 'n Ongeluk in of rond het
Brabantse Schijndel? Eèn tele
foontje en Miep (rechts) springt
achter het stuur van de snelle
ambulance, terwijl schoonzusje
Lia op de passagiersstoel plaats
neemt. "Mannenwerk" vinden
sommige mensen, maar Lia en
Miep denken er anders over.
Rob Slotemaker had voor de
zoveelste keer een talent ont
dekt. Hans Deen en Tonny Zwa
nenburg (tjeide wonnen dit sei
zoen ook al hun twee races)
werden eveneens door hem naar
de nationale top gebracht. Aan
vankelijk hoorde ook Wim Loos
in dit rijtje thuis. Hij veronge
lukte echter in Francorchamps.
In de schaduw van het lesge-
bouwtje vertelt Jantje Lam
mers: „Rob doet ontzettend veel
voor me. Hij kan wel streng zijn
als het nodig is, maar dat is
niet al te vaak". Intussen staat
Jantje bij Slotemaker op de
loonlijst als klusjesman. Zijn sa
laris: 200 gulden in de maand.
Jantje: „Vier jaar geleden zat
ik op de tweede klas van de
LTS. Toen kreeg ik te horen
dat ik beter wat anders kon
gaan zoeken. Gelukkig kon ik
bij Slotemaker terecht. Natuur
lijk zou ik dolgraag instructeur
worden. Vorige week was Tonny
Zwanenburg een dag ziek en
mocht ik voor hem invallen. Dat
was machtig. En ik kreeg ook
nog twee tientjes fooi. Helemaal
het einde".
DE STEM ZATERDAG 7 JUL11973
gegaan. Toen Jantje 13 jaar
was, ging hij met snelle wagens
prima het circuit rond".
Intussen werkt Slotemaker
behoedzaam verder aan de race
carrière van zijn pupil. Terwijl
Jantje koffie haalt, zegt de grote
baas: „Hij is er nu niet bij, dus
ik kan het gerust zeggen: binnen
vijf jaar bereikt Jantje de in
ternationale top. Hij heeft pre
cies de juiste mentaliteit, wil
niets anders dan racen. Zijn
meisje vindt hij erg belangrijk,
maar het racen blijft nummer
één. Toen de Rally II arriveerde
lag hij er de hele dag onder om
er van alles aan te doen., Die
jongen heeft een geweldig door
zettingsvermogen. Hij wil persé
beroepscoureur worden, maar
ondanks dat fanatisme gebruikt
hij zijn hersens. Voor een cou
reur een onontbeerlijke eigen
schap".
Voorlopig verschijnt Jantje al
leen aan de start bij vrij onge
vaarlijke toerwagenraces. Gaat
TT et woord „milieu"
J _l tot voor kort een aan
vage betekenissen
sociale en biologische ricfitjj
had, heeft de laatste jaren i
heel nieuwe inhoud gefereg
We kunnen het nu nog
nauwelijks uitspreken
te denken aan verontreinig
en de bestrijding daar,
door sommigen hardnehi\
„milieuhygiëne" genoemd.
is een steekwoord geward
waarop als standaard-ren
te verwachten is: een uiti|
van bezorgdheid over de
nemende vervuiling en
overtuigde verzekering datj
iets aan gedaan moet wori)
Dat blijkt intussen niet
eenvoudig te zijn, omdat
groot deel van onze eco
en de manier waarop enetft
opgewekt en verbruikt wo
bij nader inzien berust op
soort van roofbouw en nett\
effecten heeft, waarvan
pas duidelijk wordt hoe jtimj
ze zijn. Om de milieuven
reiniging tegen te gaan, is
heel nieuwe technologie
dig, waarin juist aan ren,
effecten de grootste aani
geschonken wordt. Zolang i
■niet beheerst morden is
techniek onvolmaakt en
welddadig. En het terrëj
waarop die gewelddadige,
haar nadruk op het meest j
recte en maximale result
steeds duidelijker zichft
wordt, is het milieu.
TT et is van levensbei
J dat hieraan peel
dacht geschonken
wordt. Juist daarom zou
schien meer gewezen kunt
worden op de enorme omvc
van het probleem en de
grijpende consequenties
een vast besluit om het op!
lossen meebrengt. Soms
het erop of de zaak m
veel wordt voorgesteld als
particuliere aangelegenheid
zoals men dan wel zegt,
kwestie van mentaliteit. Hi
door ka.i de illusie ontsta
dat, wanneer iedereen maan
zijn eigen erfje proper is,
juiste verpakkingsmateru
op de juiste plaats depom
en wat vaker de fiets net
het probleem al voor een
deel uit de wereld is. Ma
we kunnen niet altijd de
reld verbeteren door bij
zelf te beginnen. Een verai
ring pan mentaliteitals die
te bereiken is, verandert
lucht én het water nog niet.
J\Tuerin ons land een
J nister van mAlietili|
giëne is, zou verwt
kunnen worden, dat
zaken wat minder prekerig
simpel werden aangep ol
Maar de keren dat de minisli
ambtshalve openbare hat
lingen verrichtte, ging het
nu toe akelig in de richti]
van mooie bedoelingen,
bele expressie en individt
bewustwording. Aan de
lieu-kwestie worden kit
tekeningen gewijd, de mil
ter woont het loslaten van
tonnetjes bij of zij stelt
een vrolijke lach een
scholieren vervaardigde „Mj
nus het Milieumonster"
werking. Dat zijn allei
dingen waaruit meer Mj|
dat het milieu in het nit
is dan dat er op hoog nit
iets aan gedaan wordt.
Ik had helemaal geen si-
jaretten nodig. In de aut<
lagen nog twee pakjes et
[at in m'n zak was nog mee|
lan halfvol, maar je doe
iet niet, hè. Je stapt in
lallantsoog niet zomaar 'i|
'inkel binnen om te vrager
'aar of nou dat ehnot
iaehstrand is waai'
je ehDus zeg je tegen
ien plaatselijke middenstan'
Ier: mag ik van U een pakje
aballero? Om fluks, nog
voor hij het wisselgeld in jej
land gestort heeft, eraan
ie te voegen: Wat een
-eertje, hè. Nou, dat vindt
ij ook. Nu even vlug door-|
drukken: die blootlopers
lier treffen het wel, zeg ikj
iet drie haha's erachter
tn, waarvan ik weet dat ze
liet spontaan klinken. Wat
zegt, meneer. Vlug doe ik
i'n volgende zet op het
:haakbord. Of het er druk
s? Hij zegt van niks te we-
:n, maar informeert wel
ran: Gaat U er ook heen
lan? Ach nee, zeg je dan
laar tengevolge van een
ivoeding die immer in het
:ken stond van een kuise I
ivenswandel. Ach nee, ik
ras gewoon benieuwd,
laar de middenstander kent
'n pappenheimers: Gewoon
icnieuwd, hè? Ja, dat zeg
den ze allemaal. Je zal nooit
iren van waar is dat naakt
strand. Altijd moeten ze
perst een ansichtkaart kopen
of een zakkie drop en dan,
'ia via langs een omweg,
illen ze toch wel effe we
ten waar of ze 't kunnen
'inden. Ik: Ha, ha. HijTrap
ip naar het strand, links af
en dan maar doorlopen. Ki
lometertje of drie. Ik:
!-d-d-d-rie? Hij: Ja, ha, ha.
sprekend, dat een J
derwerp waarover
3nge kinderen; twee knapen
an het reeds lang dood ge-
peel gepraat, wakker gesel» 'aterlijn: man, vrouw en drie
getekend en geknutseld WW
ook inderdaad op een iw'
serieuze manier de aandaé 'aande ras der vetkuiven; 'n
krijgt. Het praten bereidt ri eer alleen; twee paartjes hand
altijd het handelen voortn i hand. Allemaal klanten voor
kan er ook uitstekend de :n dagje bloot?
vanging van zijn en dat Nee, daar nestelt het gezin
eerder regel dan uitzonden;tje zich reeds temidden van
wanneer dat praten de li«» e andere badgasten, die geen
7._ u, - v, i. ijs stellen op bruine billen.
Is ook geen doen: drie kilo
ster sjouwen met limonade en
fee richting in gaat. De ntilii
expressie maakt nu al bijl
de indruk een rituele aani
legenheid te zijn waarin Ij ;rse cadetjes. De heer alleen
minder gaat om een ernsti
aanpak dan om een partis pgen in - spoedig hun voor-
liere en machteloze uitdn ield. Maar de brillantine-boys
king van bereidheid of om a 1 de paartjes stappen voort.
zinvolle besteding van vn en kilometer, twee kilometer.
tijd. Op die manier wordt
:nks van me- °P het strand
al eeuwen met Kerstmis m> ien badgast meer te zien Het
warig over vrede gepraat
een vredesballètje opgevat
n nu bijna niet meer missen:
- - z9b bezoekers voor het stuk
zonder dat dit aan de toesta rand, kadastraal bekend als
iets verandert, misschien li'
wel met de heimelijke bedu
sektie die zich uitstrekt tus-
wel met de heimelijke be»*n paal 15.770 en paal 16.140
ling de toestand te bestest :ie-honderd-en-zeventig meter
9en' I lor óe goddelozen. Het naakt-
rand van Callantsoog.
Voor me uit, lopend langs de
>lgt - tegen al mijn verwach-
Even vragen of 't klopt. In
°PPas achter de twee paartjes
;r>- Of ze misschien ook
l' thósrdaad. Voor de eerste
hier? Leo, schakeltechnicus
Rotterdam: „Ja, zuiver bij
sval eigenlijk. We wilden een
®e gaan winkelen in Amster-
maar daar was het niet te
n. van de hitte. Nou, en
n zsi Kees hier van laten we
sr zee gaan, naar Callantsoog.
idn il?' want we hadden geen
.Pakken bij ons en hier mag
ln le blootje. M'n meissie en
van hem voelden er eerst
Y°or' maar toen hebben wij
in van wat waakt het uit:
„tn en kier allemaal in hun
m.hsie". De dames Willie
knikken instemmend,
«wensen toch wel een kant-
pic?Ing te maken. Joosje, 't
le van Kees: „Maar ik heb
het hem niet te langzaam? „Zo
als Slotemaker het doet zal het
wel goed zijn. Maar als je bij
de 36 uurrace op de Nürburgring
Alois Mattijssen (dezelfde cou
reur die door Lammers regel
matig wordt verslagen red.) ziet
rijden, dan denk je toch zat ik
er maar tussen. Voorlopig kijk
ik nog alleen maar naar derge
lijke races. Je leert er ontzet
tend veel van".
Lammers rijdt in een door
slipschool Slotemaker beschik
baar gestelde wagen. Rob: „Voor
het seizoen hebben we gepro
beerd een sponsor voor hem te
vinden. Maar omdat Jantje zo
jong is en niemand ooit van
hem gehoord had, dachten ze
Slotemaker bluft. Niemand zag
er iets in. Nou, ze hebben het
wel geweten. Lammers kreeg
verreweg de meeste publiciteit.
En die gaat nou naar slipschool
Slotemaker". Voorlopig betaalt
Rob, die nog duidelijk de sporen
draagt van de verwondingen
opgelopen bij de brand in zijn
leslokaal maar volgend seizoen
toch weer wil gaan racen, alles
uit eigen zak. „Denk nou niet
dat ik zo'n grote filantroop ben.
De jongens zijn namelijk ver
plicht mij als manager te accep
teren en zodoende krijg ik een
deel van de vergoedingen en
bonussen. Een jaar racen door
Lammers kost zeker zo'n 15.000
tot 20.000 gulden. De wagen zelf,
het prepareren en de banden
zijn vaste posten. Dan gaat de
auto na elke race naar de uit
deuken Ik zie het eigenlijk als
een investering. Al komt het er
waarschijnlijk niet allemaal uit,
want het is en blijft toch ook
een hobby".
„Jantje heeft een gouden toe
komst. De fabrieken zijn geïn
teresseerd in coureurs, die jong
en toch al goed zijn. Want zij
blijven voorlopig groeien. Van
hen kun je nog veel verwach
ten".
Tekst*
BERT WILLEMSEN
Foto('s):
TIDO GIDEONSE
