OCANA EN
ZOETEMELK
log
niets
Taylor breekt
vele harten
Guimard: weer
vertrouwen
Tour de France
het kort
in
NEDERLANDERS STUK
VOOR STUK KAPOT
Herman
van
Springel:
op het
gemakske
;e soja-
erbod
Er
is
erloren"
Tour vandaag
imen I Kopman BIC boos op winnaar
irken 1 1 r
>RGIE-
TIGEN
lira
10
Woensdag 4 juli 1973
\werken? Kom nou!
linatie!
werken de mensen
is er al discrimiwo-
ig werken de mensen
poit hebben de mensen
oerkt!
is er al oorlog ge-
oarten zijn evenveel
tnken.
na 2000 jaar krijgen
In het in de gaten.
ft veel te laat.
il er zeggen: „Afgelo-
Idiscriminatie"
fnd, niemand en nog
1 keer niemand.
\n even schuldig,
en is schuldifl.
lilc ook.
fchool tellen sommige
fmee.
b het ook over me-
\ik ook fuiten.
derde klas zit een
lit Indonesië,
minachten we ook
|m andere wel?
Inniën, Hoeven, 11 jaar.
fe gevolgen van het
0 valt nog niets zinnigs
gen", aldus de woord-
F in Den Haag.
gebrek aan veevoeder is
met het verdwijnen
vismeel op de markt,
dat vooral afkomstig
jit Zuid-Amerikaanse
zoals Peru. De vis-
daar is enorm gedeci-
volgens sommigen, als
van het zich verplaat-
n de warme golfstroom,
aats van het vismeel
meer en meer ingeno-
fcior het eiwitrijke pro-
p>ja dat in de Verenigde
T in grote hoeveelheden
Iveraardigd, Vorig jaar
de Verenigde Staten
lontracten voor levering
>ja af met de Sovjet-
pds gevolg daarvan zoü-
1 Amerikanen nu (omdat
Sten tegengevallen zou-
h) een beperking van de
wan soja naar West-Eu-
hegd hebben.
peel niet verder gaat
miljard kubieke me-
or de periode na 1980
fle gasunie zich niet tot
leveringen verplicht,
reële aanbod mogelük
schept nu echter wel
men, die de regering
op te lossen door het
I-en van nieuwe bronnen
It Nederlandse deel van
Vntinentale Plat (hoewel
Teveelheid erg gering rs)
|t Amelandse aardgas.
Gasunie dan nog niet
voldoen aan de met
angegane verplichtingen,
ïl de Gasunie genood-
lijn aardgas in te voeren
lere landen.
|at geval ontstaat even-
vreemde situatie dat
and aardgas moet in-
om bijvoorbeeld haar
hontracten met de
republiek na te ko-
GUIMARD
HALEN UIT
(Van onze speciale verslaggever)
REIMS Volkomen uitgeput zeeg Luis Oeana gisteren na de aankomst in Reims neer
op het cementen velodrome. Een handvol minuten had hij nodig om weer een beetje
op adem te komen. Toen barstte de man, die gisteren met zijn ploeg voor een formida
bele rit zorgde, die hem een -winst van ruim tweeëneenhalve minuut opleverde, los.
Woedend haalde hij uit tegen Cyrille Guimard, de frêle Fransman, die louter geprofi
teerd had van het werk van Ocana en diens ploegmakkers en tenslotte in Reims als
dank de etappezege voor zich opeiste. ,,Dit vind ik stijlloos van Guimard", zo sprak de
Franse Spanjaard met trillende stem.
Zo kreeg de rit van Roubaix
naar Reims over 230 km een al
even turbulent besluit, als eer
der het verloop ervan was ge
weest. Een rit, waaruit onder
anderen Joop Zoetemelk als
verliezer te voorschijn kwam,
zoals dat ook gold voor Bernard
Thevenet voor Raymond Pou-
lidor, voor Herman van Sprin-
gel, en voor Lucien van Impe,
Maar de allergrootste verliezer
van gisteren was natuurlijk de
Spaanse klimgeit Fuente, die
toen gisteravond de stand werd
opgemaakt op een kleine negen-
enhalve minuut staat van
de nieuwe geletruidrager José
Catieau.
Maar Ocana was daar nau
welijks tevreden mee. „Als
Guimard had meegewerkt met
zijn ploegmakkers, dan was de
klap nog veel harder aangeko
men", zo sprak hij boos. „Dan
was onze voorsprong niet van
een kleine 6 minuten teruggelo
pen na tweeenhalf, nee dan
waren het er 6 of 7 geworden.
Dan zou de Tour nu al beslist
zijn".
Lange tijd heeft het er giste
ren inderdaad naar uitgezien,
dat de Tour '73 sneller zou zijn
beslist dan in vroeger jaren. Dit
dank zij een sluwe taktiek van
Ocana's doorgewinterde ploeg
baas Maurice de Muer. Uitste
kend bekend met het parkoers
daar had De Muer zijn ploeg
bevolen de aanval te zoeken na
70 kilometer. Daar waar een
stuk kasseien het peloton onge
twijfeld in stukken zou doen
scheuren door valpartijen en
lekke banden.
De Muer had het allemaal
uitstekend voorzien, zoals snel
zou blijken. Vijf van zijn Bic
mannen, onder leiding van Luis
Ocana, hadden zich aan de kop
van de groep genesteld toen
het kasseienstuk opdoemde.
Wat De Muer, indertijd ook
ploegleider van Jan Janssen
had voorzien gebeurde: Er ont-
(Van onze speciale
verslaggever
REIMS Krampachtig pro
beerde Joop Zoetemelk zijn
teleurstelling te verbergen in
iinishplaats Reims, waar hij
luim 2,5 minuut later arri-
eerde dan zijn grote concur
rent Luis Ocana. „Er is echt
nog niets verloren. Die paar
minuten kan ik in een van de
komende ritten wel goed ma
ken", sprak de Nederlandse
vedette, die echter zichtbaar
Moeite had zijn nederlaag toe
te geven.
Hij gaf toe dat de attaque
an Ocana voor hem op een
uiterst slecht moment was ge
komen", Ik heb vandaag weer
veel last gehad van die
teewpuist aan mijn dijbeen,
fooral in het begin van de rit
iad ik er veel hinder van".
Joetemelk over de beslissende
«ntsnapping, zevenitilg km na
ie start op het kasseienstuk
lakbij bij Neurville: „Het pe
loton viel in stukken ook al.
tadat ik vandaag wat kram
pachtig reed, had ik de macht
liet om alleen n-aair die groep
te springen".
„Uiteindelijk is het verlies
tog meegevallen", zo luidde
eindconclusie van Zoete
melk, die niettemin toch maar
oor de niet geringe taak staat
'u 2.30 min goed te maken op
icana. Een moeilijke opgave,
lijkt het, zeker omdat Zoe-
ïmelk, zo wist zijn ploeglei-
r André Desivages nog te
'«•tellen, zo'n dag of drie, vier
Pst zal houden van zijn steen-
Puist.
stond een kopgroep waarin het
Bic-aandeel vijf van de
twaalf - ruim vertegenwoordigd
was.
Behalve Ocana waren dat
Catieau, die op slechts een hal
ve minuut van gele truidrager
Van Springel stond, Schleck,
Vasseur en Mortensen. De ene
favoriet, die zich niet door
Ocana liet verrassen was Cyril
le Guimard, die in gezelschap
was van zijn ploegmakkers Ho-
ban, Delepine en Mourioux, het
twaalftal werd verder volge-
maakt door de Belgen Degeest
en Van Roosbroeck en dé Span
jaard Zarano.
Vanaf het eerste moment leg
den De Muers oranjetricots er
de zweep over. Aanvankelijk
zonder veel succes, want de af
stand tussen kopgroep en eerste
peloton werd niet groter dan
45, en later slechts 30 seconden.
Maar na ruim 100 km veran
derde dat. Toen begon de voor
sprong plotseling snel op te lo
pen. Van twee naar vier mi
nuten en later zelfs naar 5.50
min. Op dat moment leek De
Muer's voorspelling gisteren in
l'Equipe gedaan, namelijk, dat
Ocana zou proberen zijn voor
naamste concurrent in de ber
gen Fuente op afstand te zet
ten, meer dan te slagen. Te
meer, omdat de kleine Span
jaard inmiddels was afgezakt
naar een tweede groep en toen
op zo'n minuut of zeven zat.
Op dat moment, er moest nog
zo'n 70 km gereden worden, be
gon het er trouwens naar uit te
zien, dat niet alleen Fuente
maar ook tal van andere fa
vorieten op onoverbrugbare
achterstanden zouden worden
geplaatst. Maar wat gebeurde
er. Eindelijk vonden een hand
vol vedetten als Zoetemelk,
Poulidor, Thevenet en Van
Springel elkaar in een goed ge
organiseerde jacht. En terwijl
Ocana met steeds meer onge
noegen moest constateren, dat
Guimard en zijn gezellen nau
welijks wat kopwerk verrich
ten, begon de 13 man sterke
jachtgroep aan de 5.50 voor
sprong te knabbelen.
Ruim 2Vs. minuut bleef er
uiteindelijk over voor Ocana,
die gisteren wel heeft laten
zien in een uitstekende vorm
te verkeren. Maar Cyrille Gui
mard boekte uiteindelijk de
meeste winst. Danzij de boni
ficaties van de vliegende sprint
en de ritzege, stevende hij Oca
na in het algemeen klassement
voorbij
JACQUES VAN LEEUWEN.
(Van onze speciale
verslaggever!
REIMS Een voor een
druppelden ze binnen, de
Nederlanders. Kapot waren
ze. Allemaal. De een was
wat frisser dan de ander,
maar een optimistisch ge
luid viel er gisteren bijna
niet te horen. De coupe van
Ocana en Guimard had pijn
gedaan. Erg veel pijn zelfs.
„Nog twee van zulke da
gen". zei Wim Keileners,
„en ik ben thuis. Dat is geen
LONDEN (Reuter) Roger
Taylor brak gisteren het hart
van duizenden schoolmeisjes,
toen hij hun idool: de zeven
tienjarige Bjoern Borg uit het
enkelspel verwijderde. De
linkshandige Taylor bijna
tweemaal zo oud als zijn ri
vaal had daartoe de volle
vijf sets nodig: 61, 68, 3
6, 63, 75 in twee uur vijf
endertig minuten. De kwali
teit van het gebodene kwam
niet boven liet matige uit.
maar de wisselende kansen
gaven het geheel toch een ze
ker cachet. Taylor won uitein
delijk omdat zijn zenuwen
iets beter bestand waren tegen
de spanning, toen de partij
zijn hoogtepunt bereikte. Toch
zal de Brit de enig overge
blevene van het drietal, dat de
ATP-boycot negeerde met
weinig genoegen aan deze
overwinning terugdenken.
Geen moment kwam hij ook
maar in de buurt van zijn
beste vorm en zijn opslag
hij sloeg 20 dubbele fouten
was abominabel. Taylor's te
genstander in de halve finales,
is de als tweede geplaatste
Tsjech Jan Kodes, die even
eens slechts met de hakken
over de sloot kwam: 64, 3-
teenagerleg'ioen, dat de blonde,
langharige Borg rond zich
heeft verzameld. De wijze
waarop Taylor zich in record
tempo door de eerste set
heensloeg, deed een anti-cli
max vrezen. Maar dat veran
derde, toen de Brit bij 67
twee gemakkelijke missers
beging en vervolgens een lob
liet lopen die voor de achter
en lijn neerkwam. Daarmee was
6, 4—6, 6—3, 7—5 tegen de
negentienjarige Vijav Amritrai
uit Madras.
De generatiekloof bij Taylor
- Borg was diep. Aan de ene
zijde, was de gemiddelde Brit
dankbaar dat Taylor de eer
van zijn land hoger telde dan
solidariteit met zijn tenniscol-
lega's, aan de andere kant het
(Van onze speciale
verslaggever!
REIMS Cyrille Guimard.
de etappe-winnaar in Reims,
zoekt het hele seizoen al zich
zelf. Tot gisteren wist de snel
le Fransman niet waar hij aan
toe was. In het voorseizoen
sukkelde liij voortdurend mei
zijn knie. Die is erg kwets
baar. Iedereen zal zich kunnen
herinneren, dat Cyrille Gui
mard vorig jaar vier etappes
won, in de bergen zelfs duel
leerde met Eddy Merckx,
maar in de 18e etappe plotse
ling de strijd moest staken.
Dit jaar is Guimard voor
zichtiger. Vooral na een auto
ongeluk in het voorjaar. In
april zag hij het niet meer
zitten. Guimard: „Er was spra
ke van dat ik meniscus had,
doktoren hebben mij dagen
lang onderzocht, maar het
bleek gelukkig toch geen me
niscus te zijn. Wekenlang heb
ben artsen mij voorzichtig be
geleid tijdens mijn trainingen
en wedstrijden".
Toch moest Guimard in do
monsterklassieker Bordeaux-
Parijs zijn onbekende landge
noot Enzo Matioda voor laten
gaan, omdat hij in de slotfase
toch weer last van zijn knie
kreeg. In de Dauphiné Libc.'é
dacht hij weer helemaal terug
te zijn. Hij won een etappe
voor Ocana, maar tijdens de
lange vlucht met de Spanjaard
bleek hij zich teveel gefor
ceerd te hebben. De Midi Li
bre gaf Guimard zelfs op van
wege zijn kwetsbare knie.
Vandaar dat de 26-jarige
Fransman bij de start van de
Tour niet wist waar hii aan
toe was.
Daarom ook testte hij zijn
krachten en vooral zijn knie
tijdens een korte solo in de
tweede etappe in de afdaling
van de Muur van Geraards-
bergen. Guimard was er zeer
tevreden over. Hij zei giste
ren: „Mijn vertrouwen is ge
groeid. Vooral na zo'n lange,
vlucht in de kopgroep en de
etappezege. Ik ben nu gerust.
Ik reken erop straks het spel
met de groten verder te kun
nen meespelen".
Cyrille Guimard, op 20 ja
nuari 1947 geboren in Bourge-
nais, die in Chateaubriand een
kapitale villa genaamd „Blan
che Neige" bezit, wil zijn ere
lijst en kapitaal g o g uitbrei
den. Dit jaar was wet 5 zeges
nog niet indrukwekkend. Het
wordt nu beter en hij heeft
geen spijt dat hij net als in
1970 van zijn voornemens om
met wielrennen te stoppen
heeft afgezien.
3e score in evenwicht en in de
derde set was een enkele ser
vice-doorbraak in de vierde
game voldoende om Borg de
leiding te geven. Taylor
scheen verslagen, zijn schou
ders zakten in en alle inspira
tie leek uit zijn spel verdwe
nen, maar al ploeterend nam
hij plotseling Borg's opslag
voor love en het enthousiasme
keerde terug toen hij de vier
de set met 63 won. In een
adem liep hij door tot 51 in
de beslissende set.
Het drama was echter nog
niet voorbij. Borg kwam terug
en maakte met twee service
breaks gelijk: 55. Taylor
forceerde op zijn beurt een
„break" en serveerde bij 65
en 430 voor de match. Zijn
service scheen uit. maar de
lijnrechter reageerde niet en
de scheidsrechter verklaarde
Taylor tot winnaar. Borg pro
testeerde vergeefs tegen de
lijnrechter, die al eerder aan
vechtbare beslissingen had ge
nomen. Hij herzag zijn beslis
sing pas, toen Taylor zich aan
de zijde van de Zweed schaar
de. Borg veroverde het over
gespeelde punt, waardoor het
deuce werd. Maar Taylor had
juist genoeg overgehouden om
terug te komen en de zege te
behalen, die hem voor de der
de maal in zijn carrière in de
halve finales van Wimbledon
heeft gebracht.
De verslagen Borg kon wei
nig anders doen dan handteke
ningen uitdelen aan teenagers,
die over de afrastering waren
geklommen. „Ik begon het net
leuk te vinden", zei hij
sprekend over de horde meis
jes, die hem op Wimbledon
heeft achtervolgd. De 550
pond sterling, die hij op Wim
bledon heeft veroverd, gaan
naar de Zweedse tennisbond.
Borg vertelde, dat hij verleden
week een aanbieding heeft ge
kregen om de eerste vier
maanden van het komende
jaar in Amerika te spelen. Hij
heeft daarover nog geen be
slissing genomen. „Ik zoü
graag voor Zweden in de Da-
viscup spelen", aldus Borg.
koersen meer. Ik heb vrese
lijk afgezien". En even later
met een wrange glimlach:
„Vorige week heb ik een
lange solo aangekondigd.
Vandaag heb ik hem gerp
den. Honderd kilometer heb
ik alleen gereden, het was
alleen van achteren
Jo Vrancken schudde teleur
gesteld zijn hoofd. Hij had
voor zijn doen een goede pres
tatie geleverd door in de vier
de groep binnen te komen.
„Wat een pech, wat een pech",
jammerde hij. „De slag was
net gevallen en ik zat in een
groep met o.a. Verbeeck. Ik
dacht: Jo vandaag zit je goed.
Ik had het nog niet gedacht of
ik voelde een band leeglopen.
Eer ik een ander wiel had,
zat ik in de achterhoede. Maar
ik ben toch niet ontevreden.
Ik voel me steeds sterker wor
den".
Jan Krekels en Ben Jan-
broers klaagden erover, dat
zij niet waren ingelicht over
het parkoers. Vooral het stuk
je „hel van het Noorden",
waar de beslissende slag viel
had hen onaangenaam verrast.
„Het verbaast me niets", zei
Krekels, „dat er zoveel man
nen van de BIC-ploeg in de
kopgroep zaten. Die wisten
daar natuurlijk van. Nu vind
ik dat niet erg, maar men mag
het de andere ploegen toch
ook wel meedelen. Nu ontdek
te ik het pas toen we over die
kasseien reden Toen was het
te laat. Op zo'n smal weggetje
kom je er niet meer langs. Je
hebt net een half metertje re
delijk berijdbare weg. Als je
wilt passeren moet je door de
rotzooi". Ben Janbroers: „Jon
ge, jonge, wat een ellene. Ik
geloof dat dit mijn laatste
ademtocht is geweest. Nee,
zo'n Tour is niks voor mij. Is
dat even lijden. Ik rijd veel te
slecht om het nog langer vol
te houden".
De beste Nederlanders na
Joop Zoetemelk waren Gerard
Vianen en Matthijs de Koning.
Vianen: „Ik had gehoopt de
groene trui te veroveren, maar
toen ik in de gaten kreeg dat
de kopstukken aan het werk
waren, was mijn kans verke
ken.
Ik reed overigens weer
als een trein, ik heb steeds
achter de tweede groep aange
jaagd, maar ik stond te veel
alleen. Niemand wilde rijden.
De meeste renners hebben
schrik van de Tour. Er gaan
nog veel meer gekke oingen
zoals vandaag bebeuren. Jam
mer, dat ik niet meer kan
meedoen. Morgen (vandaag
red.) is de laatste vlakke rit,
maar dat wil in deze Tour ook
al niets meer zeggen. Dat heb
je wel gezien". Matthijs de
Koning, pal achter Vianen 37e
zei: „Wat heb ik afgezien. Die
warmte en die wind. Je staat
zo droog. Mij heeft die kassei
weg ook verrast. Ik wist er
niets van. Anders had ik een
kleine versnelling genomen.
De slag viel, toen ik even
water was gaan halen. Ik heb
er nog hard achteraan gere
den, maar het hielp niet. Ik
voelde wel dat als ik met de
vorm die ik nu heb in Neder
land een wedstrijd had gere
den ik zeker had gewon
nen".
Wim Schepers arriveerde
gisteren opmerkelijk fris op
de wielerbaan in Reims. Maar
een lachje kon er moeilijk af.
„Ik had net water gehaald
voor de ploeg, toen Ocana en
Guimard er vandoor gingen.
Later heb ik niets meer hoe
ven doen, maar het gaat
toch niet zo best met me.
Mijn benen draaien toch niet
zo soepel als ik het zou willen.
Dat is met het hooggebergte in
het vooruitzicht niet zo'n best
teken".
Janbroers
afzien".
Math. Pustjens zei niet veel.
„Het is jammer natuurlijk van
die achterstand, maar ik moet
mijn prestaties toch in de ber
gen leveren. Ik heb geduld".
Tino Tabak, die in de derde
groep finishte, schudde ook
met zijn hoofd. „Drie dagen is
de Tour oud en ik ga drie
keer tegen de vlakte. Vandaag
gebeurde dat op dat slechte
(Van onze speciale verslagge
ver).
REIMS Luis Ocana is on
gerust. Hij vertelde gisteren
voor de start van de derde
etappe in Roubaix, dat hij
voor de Tour naar een waar
zegster was geweest om te in
formeren wat hem nu weer te
wachten staat. De waarzegster
had Ocana gerustgesteld. Zij
zei: „Het is afelopen met jouw
ongelukken in de Tour". Oeana
gelooft daar sinds in Wasse
naar een hond hem onderste
boven liep. niet meer i»-
Na de tweede etappe heer
ste er tot in de nacht verwar
ring over de eliminatie van
onze landgenoot Wimke Prinsen
en de Belg Pieter Nassen, die
te laat waren binnengekomen
in Roubaix. Beide renners wer
den wel opgenomen in het
klassement, maar mochten gis
teren niet meer starten. Prin
sen stapte gisteimogen vroeg
nog altijd ziek en m6e in de
trein naar Nederland. Pieter
Nassen, die maandag met zijn
hand tussen de achtervork en
het achterwiel kwam te zitten
en daardoor viel werd voor hij
naar huis ging behandeld in
het ziekenhuis van Roubaix
In de volgerskaravaan van
de Tour bevinden zich ook
twee Canadezen. Zij behoren
tot het organisatiecomité van
de wereldkampioenschappen
volgend jaar in Montreal. Het
tweetal kwam ogen tekort.
9 Gerard Vianen verscheen
gistermorgen erg monter aan
de start. Hij pronkte fier met
zijn groene trui, die hij als
Cyrille Guimard tweede van rechts) gaat als winnaar van de derde etappe in de Tour de France over de streep. Uiterst links
Mourioux, die derde werd, naast hem Van Roosbroeckdie als tweede eindigde en rechts Zurano, die op de vijfde plaats beslag
legde.
„In deze etappe heb ik verschrikkelijk moeten
stuk, waar de beslissing viel.
Ik heb ook geen geluk". Te
leurgesteld was ook Theo van
der Leeuw. Hij verdween on
middellijk in de catacomben
van het station. „Het gaat nog
steeds niet", klaagde hij,
„Verdomme, en straks is het
te laat".
LEO VAN DER RUIT.
tweede in het puntenklasse
ment (achter gele trui-drager
Van Springel) had mogen aan
trekken. Vianen: ,-Dit is mijn
vijfde Tour en ik heb nooit
een andere trui aangehad dan
mijn eigen fabriekstrui'.
Jose Manuel Fuente, die
het later zwaar te verduren
zou krijgen, verbaasde giste
ren zijn collega's in het pelo
ton. Kort na de start haalde
hij sigaret en aansteker uit
zijn zak en begon op zijn dooie
gemak te roken.
Luis Ocana, die bijna 150
kilometer lang aan de leiding
van de kopgroep reed, kreeg
gisteren de prijs voor de
strijdlustigste renner.
(Van onze
medewerker)
REIMS Dat zou
je van Herman van
Springel in geen dui
zend dagen hebben ge
dacht, maar hij is een
echte gezelligheids-
beer. Geef Herman 'n
schemerlamp, 'n blok
op het vuur en hij be
gint meteen te spin
nen. Ik was gisteren
bij hem in hotel de
l'Empercur te Reims
en wat heeft hij van
die kale hotelkamer
gemaakt? Nee, nee,
geen rouwkapel, om
dat hij die gele trui
kwijt is, niks hoor. Op
zijn hoofdkussen net
jes uitgespreid en
gladgestreken ligt zijn
oude bezwete ge
le trui. Op die trui een
prentbriefkaart met
daarop 'geschreven:
„Met liefde en gebed
van je liefhebbende
Adèle".
Herman zelf zit in zijn
onderbroek in een ge
makkelijke rieten stoel
achterover geleund neu
traal te glimlachen.
Rechts een tafeltje met
een fles spuitwater ,een
fles wijn, twee glazen,
een kop koffie, een hal
ve meter stokbrood, ze
ven plakken ham en de
helft van een hele sala
mi. Links een tafeltje
met een asbak, een pak
tabak en twee pijpen.
Herman vult beide pij
pen zorgvuldig met het
spul van de weduwe,
legt er een opzij en in
de andere steekt hij toe
gewijd de brand. Hij
trekt langzaam, maar
wel nadrukkelijk. Na
een slok koffie zegt hij:
„mijn gemakske, dat heb
ik geerne". Dan trekt hij
met de routine van de
getrainde atleet zijn gro
te voeten uit de teil,
droogt ze af met een
handdoek, die tot dan op
zijn spitse pastoorsknic-
en had gelegen, en
steekt ze blootsvoets in
die van die echt gezelli
ge molton-pantoffels.
„Zo", zegt hij, "dat zit
goed".
Franse hotelkamers
zijn ais de getekende
schilderijen van Bernard
Buffet. Plaatsen dus, die
tot zelfmoord aanzetten
als je er niet toevallig
met Irma la Douce ver
toeft. Maar de kamers
van Herman zien er
nooit zo uit. Herman is
op zijn manier een bin
nenkamer-architect. Om
de spiegel had hij een
tube gespannen. Tegen
de wanden hingen hier
en daar wat wielen. Zijn
fiets stond in het droge
bad. Het bidet was ge
vuld met water en daar
in prijkte een struik
bloemen. Het raam was
geopend en uit een radi
ootje klonk Brussel-
Vlaams. Op het nacht
kastje stond Adèle in
zilveren lijst. Herman
trok aan zijn pijp en
keek naar het stok
brood.
„Nee," zei hij, „ik
treur niet om het verlies
van de gele trui. Een
gele trui is een schoon
ding, maar het is ook
een zware last. Ik hou
van mijn gemakske,
maar ik heb wel bang
van de bergen. En nu
gaan we zwijgen en een
goe glas wijn drinken od
d'en afloop".
Hij zei het en zat on
danks onderbroek met
traagrokende pijp in de
mond een kloeke man te
wezen. Bloemen in het
bidet. Adèle op het
nachtkastje. De vuile ge
le trui met liefde en ge
bed op het kussen. Grote
voeten in geruite pantof
fels. Een tube om de
spiegel. Twee vliegen op
de ham. De Tour is nog
jong.
JAN WINTRAECKEN
I
1
