geld...
i
Onderwereld
profiteert
van fricties
tussen
justitie
en politie
en van
open
veiligheids-
exposities
ONVOLDOENDE
SAMENSPEL
SEPONEREN
ONDERWERELD
KIJKT MEE
Havenkroegen
Gekroonde
hoofden
Geestelijke
Belangstelling
Avonturier
Vermoeden
Rode oortjes
TIONALI
LISEERD
3d. Voor de
oackaging en
N.V.,
ibouwers In
op het seriematig
entehuizen,
.d.
plaats in het
eldingen van
or de sector
tvoerder.
lime ervaring In
w verlangd,
ne planning-
■atie te richten
oneelszaken,
in 489 te
oplevert. Zoekt u eon
Credietbank. U kunte'
it doen is: Het woord
door rente. Dus: no
Nederlandse Crediet
voor uAktief spare,
irg aantrekkelijk:
Held.
een folder
gegevens over 1spare"
iderlandse Credietbank
vrij
uit
DE STEM ZATERDAG 16 JUN11973
Begint misdaad
toch te lonen?
ïdietbank
„Misdaad loont niet", zegt
een oud gezegde. Maar daar
gelooft zelfs de politie al
niet meer in. Een misdrijf
blijkt tienmaal meer kans
van slagen te hebben dan
een lot uit de Staatsloterij.
En wie een vermogensde
lict pleegt, loopt maar een
risico van één-op-drie, dat
de politie hem op het spoor
komt.
De kriminaliteit in Nederland
neemt toe. In de afgelopen tien
jaar is het (aangegeven) aantal
misdrijven meer dan verdub
beld. De toename bedraagt
139 pet. Dat is niet alleen een
gevolg van de bevolkingsaan
was, want wanneer deze wordt
ingecalculeerd, blijft er nog een
stijging met 111 procent over.
De grootste toeneming ligt bij
de vermogensdelicten (167 pet.).
Diefstal met braak nam in de
afgelopen vijf jaar toe van
25.000 tot 65.000 gevallen; auto
diefstal van 2200 tot 7000 en
winkeldiefstal van 8300 tot
13.300. Onrustbarende cijfers,
die nog wat aan de lage kant
gehouden zijn, doordat vele klei
nere vergrijpen (zoals het stelen
van een fiets of brommer, win
keldiefstal, eenvoudige mishan
deling, e.d.) tegenwoordig
vooral in de grote steden
vaak niet eens meer worden
aangegeven. Omdat de brave
burger tot zijn leedwezen heeft
ervaren, dat de politie daar toch
nauwelijks tijd voor kan vrijma
ken, nu die steeds meer belast
wordt met verkeersproblemen
en grote zaken.
Volgens de Amsterdamse po
litie wordt de toename van ver
mogensdelicten in de grote ste
den vooral veroorzaakt doordat:
veel woningen (door lan
gere vakanties, ook 's winters)
langer onbeheerd staan;
veel zakenmensen niet meer
in de directe omgeving van hun
winkel of bedrijf wonen, zodat
het pand 's nachts verlaten is;
supermarkten en zelfbedie
ningswinkels velen in verleiding
brengen, mede door de te ge
ringe personeelsbezetting;
onder de jongeren die zo
mers naar de stad komen en
zij die hun verblijf proberen te
verlengen door bedelen, stelen,
handel in drugs, e.d.
meer druggebruikers hun
inkomsten op onoirbare wijze
trachten aan te vullen om de
dure middelen te kunnen kopen.
Als niet alleen de bevolking
en de verkeersintensiteit, maar
ook de misdaad toeneemt, zou
men kunnen verwachten dat
ook de sterkte van de politie
korpsen wordt aangepast. Dat
is echter niet het geval.
In 1960 waren in Nederland
18.850 politiemensen met op
sporingsbevoegdheid. In 1972
waren het er 19.700. Een uit
breiding met 850 man in twaalf
jaar tijds: minder dan een half
procent per jaar.
In onze meest kriminele ge
meente de hoofdstad is de
situatie nog bedroevender. Vóór
de oorlog (1939), bij een aantal
van 16.000 aangegeven misdrij
ven, telde Amsterdam 217 re
chercheurs. Nu ruim dertig
jaar later is het recherche
apparaat daar met nauwelijks
10 procent uitgebreid, terwijl
het aantal aangiften is verdub
beld! Kreeg een rechercheur
vóór de oorlog gemiddeld zo'n
60 zaken per jaar te behandelen,
nu zijn dat er minstens 90.
Hoogst merkwaardig is daar
bij, dat van alle door de politie
aangebrachte zaken er één op
elke vier (27 pet.) door het
Openbaar Ministerie wordt ge
seponeerd, d.w.z. dat de be
treffende verdachte niet wordt
vervolgd. In de grote steden is
dat cijfer nog hoger: ruim
40 pet. Waarbij de argeloze
burger geneigd is zich af te
vragen; wat is dat voor een
inefficiënt samenspel tussen
justitie en politie?
„Om je dood te ergeren", ver
zucht een rechercheur, „ben je
wekenlang met een zaak bezig,
heb je eindelijk alles rond en
dan hoor je dat Justitie het
heeft geseponeerd".
Maar bij Justitie wordt de
zwarte piet teruggeschoven:
„Lang niet elke politieman
ook niet elke officier is zich
kennelijk duidelijk bewust, wat
nu werkelijk belangrijke zaken
zijn," aldus een functionaris van
Justitie, „soms krijg je een pro
ces-verbaal onder ogen, waar
van je meteen zegt: Dat had die
verbalissant (of z'n chef) toch
kunnen weten, dat we zoiets
meteen seponeren?"
Is het allemaal terug te voe
ren tot de onderbezetting bij de
politie? Nee, niet alleen dat,
aldus de Haagse hoofdcommis
saris dr. C. Peijster in het Tijd
schrift voor de Politie: „Crimi
naliteit neemt niet alleen toe
in gebieden waar een tekort
aan politie is. De oplossing moet
gezocht worden in een toene
mende kwaliteit van het politie
werkEn, meer toezicht, dat is
wel van belang bij het drukken
van de misdaadcijfers".
Het wordt de onderwereld
overigens wel gemakkelijk ge
maakt, want allerlei oude be
kenden van de politie werden
ook gesignaleerd op de jongste
internationale beveiligingsten
toonstelling „Safety Fair 1973",
die in maart jl. in de Jaarbeurs
werd gehouden. „Tot alles wat
wij daar te zien en te horen
kregen, had ook de eerste de
beste onderwereldfiguur toe
gang, „signaleert kapitein C.
Kanters van de rijkspolitie
(hoofd afd. Identificaties van de
Directie Politie in Den Haag) in
het politieblad RP-magazine.
Een der standhouders, de heer
R. Schraven, directeur van
Alarm Equipment Supplies Ne
derland, geeft direct toe: „Ieder
een, ook de onderwereld, kon
hier vrij en blij alles bekijken.
Natuurlijk laten we niet het
achterste van onze tong zien,
maar dat is voor mensen met
kwade bedoelingen ook niet
nodig. Uit datgene wat ze zulke
beveiligingsexposities te zien en
te horen krijgen, kunnen ze
rustig hun conclusies trekken.
Wij waren dan ook liever thuis
gebleven, maar we doen mee
omdat we zakelijk niet anders
kunnen".
Mr. Sorley, Engels directeur
van AES, voegt hieraan toe:
„Als je hier exposeert, moet je
wel iets blootgeven van je be
veiligingssysteem, anders kun
je net zo goed thuisblijven. Onze
vrees is, dat de onderwereld
daar net genoeg aan heeft. Want
deze jongens zijn „clever", mis
schien wel „more clever" dan
wij".
Kapitein F. Mulders, stafdo
cent aan de rechercheschool te
Wolfheze, is er daarom voor
stander van, bij dergelijke ex
posities een „gesloten" afdeling
te creëren: „Daar zouden dan
de systemen kunnen worden
ondergebracht die steunen op
bepaalde (geheime) principes en
alleen toegankelijk voor de bo
nafide geïnteresseerden".
Casanova
is
Hoeveel vrouwen Casa
nova in zijn leven heeft
lief gehad? Geen mens, die
het op tientallen nauwkeu
rig zeggen kan. Zeker is
echter, dat het er vele hon
derden geweest moeten
zijn: variërend van dames
uit de allerhoogste kringen
tot juffertjes van uiterst
licht allooi. Casanova keek
zo nauw niet. „Lief heb
ben" was voor hem niet
meer, dan het aanknopen
van relaties met vertegen
woordigsters van het an
dere geslacht met geen
andere dan wat wij later
„oneerbare" bedoelingen
zijn gaan noemen.
Echt tot over je oren
verliefd worden was er,
wat Casanova betrof, niet
bij. Een-avontuurtje kon
'n uur duren! 'n dag; 'n
week; soms nóg wat lan
ger, maar op een gegeven
moment kwam steeds op
nieuw het onherroepelijke
einde aan een zoveelste
liefdes-affaire.
Waaraan dankte Casa
nova zijn succes bij de
vrouwtjes? Aan zijn uiter
lijk kan het (gemeten naar
de maatstaven van deze
eeuw) niet gelegen heb
ben. De weinige portret
ten, die er van hem ge
maakt zijn, tonen een man
met vooral op jongere
leeftijd uitgesproken
weke gelaatstrekken. In
ieder geval is er geen en
kele gelijkenis met de
Italiaanse Casanova's van
deze tijd. die gebruind en
voorzien van goed gekapte
hoofden de Europese
stranden onveilig maken
op zoek naar welwillend,
liefst hoogblond vrouw
volk. Waarschijnlijk is, dat
Easanova zoveel vrouwen
harten voor zich won dank
Z1i zijn rappe tong, die elke
conversatie aan kon.
Hij wist zich met groot
gemak te onderhouden
met he deernen uit de ha
venkroegen, maar wanneer
"et zaak was indruk te
a! 175 jaar
Deze maand is het 175 jaar geleden, dat Giovanni Giacomo Casa
nova, 73 jaar oud, de laatste adem uitblies in kasteel Dux te Bohe-
men. Nu nog175 jaar na zijn dood en bijna 250 jaar na zijn ge
boorte, leeft Casanova in de herinnering voort als de hartenbreker
aller eeuwen. Ben van Pinksteren vertelt V er iets meer over.
maken op een hoogst ont
wikkelde dame, dan ging
hij ook 'een diepgaand ge
sprek over pakweg de
dichtkunst niet uit de weg.
In feite wist Casanova
van heel veel zaken nét
genoeg af om indruk te
maken op iedereen die zijn
pad kruiste. Vandaar ook
dat zijn kennissenkring,
die zich uitstrekte over
heel Europa, zowel be
stond uit gekroonde hoof
den, bankiers, kardinalen
en de Paus als uit succes
volle onderwereldfiguren.
Hij was een graag gezien
man aan diverse hoven,
maar ook een regelmatige
gast van gevangenissen.
Hij oefende beroepen uit
als dat van fabrikant, fi
nancier, schrijver, diplo
maat, arts, theaterdirek-
teur, bibliothecaris, wis
kundige, historicus, land
en wijnbouwkundige,
maar hij verdiende ook re
gelmatig de kost als gok
ker, valsspeler, oplichter
en spion. Hij is zeer ver
mogend geweest maar
even zo vaak ook weer
straatarm.
Toch zag het er aanvan
kelijk naar uit, dat Casa
nova's voorkeur uit ging
naar het ordentelijke leven
van een rooms-katholiek
geestelijke. Nou ja, orden
telijk.... Venetië dat
is bekend was in de 18e
eeuw een stad, waar men
het niet zo nauw nam met
zaken als moraal en stren
ge zeden. Arm en vooral
rijk leefde er vrolijk op los
en ook de geestelijkheid
van die dagen liet zich niet
onbetuigd. Op 'n avon
tuurtje werd tenminste
niet gekeken. Zo kon het
gebeuren dat priester-stu
dent Giacomo Casanova,
in 1725 te Venetië gebo
ren, ongehinderd door sou
tane en tonsüur al menig
vrouwenhart sneller had
doen kloppen toen hij
Rome-waarts toog om daar
opgenomen te worden in
de hoogste kerkelijke krin
gen van die dagen. Al snel
maakt de jonge Casanova
het echter in de eeuwige
stad zó bont, dat kardinaal
Aquaviva hem met een
pauselijke opdracht de
stad uit stuurt. Hij moet
een brief gaan bezorgen in
Constantinopel. Casanova
gaat op weg, hangt halver
wege Rome en Constanti
nopel zijn priestertoog aan
de wilgen en laat een zelf
bedacht officiers-kostuum
naaien. Na een kort ver
blijf in Constantinopel
houdt Casanova het daar
wel voor gezien en ver
trekt naar Korfoe, versiert
er de vrouw van de gou
verneur, vlucht weg naar
een naburig eiland waar
hij zichzelf tot koning uit
roept om enkele jaren la
ter weer op te duiken in
Venetië, zijn oude vader
stad, zijn enige echte lief
de.
Steeds opnieuw zal hij
die stad moeten ontvluch
ten wanneer hij het weer
eens zó bont heeft ge
maakt, dat de justitie hem
voor enige tijd gratis kost
en inwoning wil verstrek
ken in de plaatselijke ge
vangenis. Zo kan het ge
beuren, dat Casanova in
de loop der jaren steeds in
andere Europese plaatsen
opduikt. Steeds opnieuw
komt hij er arm en be
rooid aan, werkt zich in
de kortst mogelijke tijd op
tot een notabele van zijn
nieuwe verblijfplaats om
vervolgens eveneens in
de kortst mogelijke tijd
weer af te zakken tot een
figuur waarvoor de justitie
een warme belangstelling
heeft.
Onnodig te zeggen, dat
de avonturier Casanova al
doende ook wel eens in
Nederland geraakte. In
zijn memoires beschrijft
hij twee van die bezoeken,
waaraan hij niet al te bes
te herinneringen bewaart.
Casanova loopt in ons land
zijn eerste blauwtje! Onze
landgenote die niet voor
de vurige Italiaan door de
fraaie knietjes ging, heette
Esther Hope, dochter van
een uiterst welvarende
bankier. Wat Casanova
ook doet, ze raakt er niet
van onder de indruk. Maar
Casanova zet door, vast
van plan om ook dit vrou
wenhart te veroveren.
Geen moeite is hem daar
voor te veel. Als er ge
schaatst moet worden, ter
wijl de hartenbreker nog
nooit op het ijs gestaan
heeft, dan wórdt er ge
schaatst.
Als hij inziet, dat hij bij
deze Hollandse bloem geen
stap verder komt, wanneer
hij niet eerst plechtige be
loften ten aanzien van een
spoedig huwelijk doet, dan
dóet hij die belofte, maar
het helpt hem allemaal
niks. Esther blijft koel en
koud onder al zijn avan
ces. Met één truc uit zijn
versierders-koffer heeft
hij echter op het laatst .wel
succes; dank zij zijn grote
handigheid en rappe tong
weet hij het meisje ervan
te overtuigen, dat hij para
normaal begaafd is. Dat
hij gedachten kan lezen en
de toekomst voorspellen.
Zo vraagt papa die ban
kier hem op een gegeven
moment of hij kan „zien"
of een bepaald Nederlands
schip al dan niet met man
en muis vergaan ls. Casa
nova heeft geen enkel ver
moeden waarom hem de
vraag gesteld wordt, maar
hij waagt een gokje en
geeft na veel poeha en
hocuspocus het antwoord:
nee, het schip is niet ver
gaan. Enkele dagen later
krijgt Casanova te horen
waarom bankier Hope hem
in deze zaak geraadpleegd
heeft: hij heeft op de beurs
voor 300.000 gulden het
bewuste schip gekocht. Is
het inderdaad vergaan (zo
als werd aangenomen),
dan is hij dat niet geringe
bedrag kwijt. Blijkt het
schip echter nog steeds be
houden, dan heeft hij met
deze simpele transactie
miljoenen verdiend.
Het geluk is met Casa
nova en daarmee met de
rijke bankier; enkele we
ken na de voorspelling
wordt vanuit Madeira be
richt, dat er met schip en
bemanning niets aan de
hand is. Als dank mag Ca
sanova 30.000 gulden ont
vangen én de hand van
Esther. Casanova zou
echter Casanova niet zijn
wanneer hij niet onmid
dellijk ua dit moeizaam
bevochten succes weer de
benen nam, op zoek naar
avontuur nummer zoveel.
Vele jaren later is de
hartenbreker een zielige
rheumatische oude man,
die alleen nog maar kan
teren op zijn herinnerin
gen. Hij zet ze op schrift,
twaalf delen dik, voorzien
van alle sappige details.
Pas zeer onlangs heeft ein
delijk een uitgever het ge
waagd om de complete
memoires van Casanova
op de markt te brengen.
Lektuur, die zélfs anno
1973, nog goed is voor
vuurrode oortjes.
TEKST:
BEN VAN PINKSTEREN
