FAMILIE DE BRUIN ZORGT
VOOR BEER PADDINGTON
naar ae
groenteboer
Auto
bedrijf
TOP
CARS
Wie weet in het bisdom wat de Pastorale Raad is
MtDIEESE KIEZERS
NA VUE JAAR
NAAR STEMBUS
Amnesty start actie
voor burgergevangenen
in Zuid-Vietnam
In het nieuw
Werkgroepen
in-n)
1 -
stem
Meer dan 100.000 slachtoffers"
autorijden
VAN ALLES
OVER JAZZ
VERANDERING
VAN SPIJS
Wees voorzichtig met het
voorzetten van nieuw voed
sel. Vooral jonge dieren
krijgen vaak last van een
slechte spijsvertering na
het eten van iets nieuws
met alle nare gevolgen van
dien. Dat wil niet zeggen
dat het nieuwe produkt
niets voor Uw kat zou zijn;
Welnee. De veelgemaakte
fout is juist om van die
nieuwe hapjes een veel te
grote hoeveelheid ineens te
geven. Maak eerst een klei
ne portie om Uw kat er aan
te laten wennen. Langzaam
maar zeker voert U daarna
de hoeveelheid op als Uw
kat er gunstig op reageert.
Verandering van spijs is
prima, maar doe het wel
geleidelijk.
Veel kinderen hebben een
poes, maar weten niet altijd
even goed hoe ze het dier
moeten behandeil'en. Daarom
zullen we in de Kleine Stem
regelmatig Catty Tips plaat
sen, die van alles over poe
zen vertellen. Hier boven
vinden jullie de eerste.
Een hond, poes of schild
pad als huisdier is niets bij
zonders, maar een beer...en
dan nog wel met de moeilij
ke naam Paddington...Toch is
er een familie, die een beer
tje met die naam in huis
heeft. Het is de familie De
Bruin. In een aantal boeken
wordt er over verteld.
De familie De Bruin vond
het beertje op het station
Baddingtan in Londen. Het
dier was aiïs verstekeling
vanuit Peru gekomen en had
een kaartje om de hals waar
op stondt Zorg alsjeblieft
voor de kleine beer.
Al direct kwamen de men
sen, waarbij Paddington zou
gaan wonen tot de ontdek
king, dat ze zich beslist niet
zouden vervelen als de klei
ne beer in de buurt was.
Paddington rolt namelijk van
het ene avontuur in het an
dere. Zo redt hij bijvoor
beeld een toneelstuk en to
vert hij per ongeluk het hor
loge van meneer Peper ka
pot. Er zijn verschillende
boekjes over Paddington.
Voor degenen, die liever
plaatjes kijken dan lezen
zijn er deeltjes met grote
platen en weinig tekst. In
elk boekje beleeft Padding
ton een avontuur. Voor dege
nen, die liever lezen dan
plaatjes kijken zijn er boe
ken met een paar kleine te
keningen en veel verschillen
de avonturen. Michael Bond
heeft de verhalen geschreven
en Fred Banbery en Peggy
Fortnum maakten de teke
ningen. De boeken met veel
verhalen verschijnen bij Van
Hoïkema en Warendcrf in
Bussum. Die met veel platen
bij Lemniscaat in Rotter
dam.
Moet je nog nieuwe kleren hebben, maar weet je niet wat
voor iets je moet nemen, dan brengen de kleren, die de kinde
ren op de foto's aan hebben je misschien wel op een idee.
Op de bovenste foto een pak voor meisjes, dat zowel met
een rok als met een lange broek kan worden gedragen. Op de
onderste foto twee salopettes. Alle kleren zijn in verschillende
kleuren te koop en komen van fabrikant Tweka.
eindredactie
rieja van aart
t Mevrouw Postelmans stuurde deze tekening van haar zesjarige kleindochter José van Duu-
ren uit Breda.
Geopend
van 10.00 - 18.00 uur
vrijdags
van 10.00 - 21.00 uur
KOOPAVOND
zaterdags
van 10.00 - 18.00 uur
Inlichtingen
van 10.00 - 21.00 uur
TELEFOON 01600-71371
TELEFOON 01600-7137'
breda-noord
Ondanks zijn jarenlang he-
«aan deelt de diocesane pasto
rale Raad van het bisdom Bre-
da het lot van praktisch alle
raden en anderszins vertegen
woordigende lichamen. Dat lot
eenzaamheid. Is het niet zo
«at deze raden te kampen
lebben met hetzelfde „isole
ment aan de top" waarin eer-
'ids vorsten en bestuurders
helden?
Het verschil met genoemde
Men en eigenlijk ook het
P'rlement is dat deze licha
men dat isolement niet willen
ook dat hun isolement niet
ontkomt uit een enorm groot
®>ïi of onlztg, onder de be-
maar eerder uit onbe-
endheid bij de bevolking.
°ed, van het bestaan van ons
TOment zullen de meesten
i™ weet hebben al blijft
vil l l,"-n ook vaak bij
iïL t bestaan van een Dio-
Pastorale Kaad zijn,
heli
wen Wij; weinig katholieken
l b«t bisdom Breda op de
Ofte. Toch is het een gezel-
ler-e van rond de honderd
en priesters uit het hele
r® die voor een werkelijk
W-P* Heel het beleid in
C bisdom mede-bepalen. Dat
t Ulteraard ook doordat de
vS®#P zich veel aan de ad-
C® van de DPR gelegen
ui,. u?Sen, maar het feit is er
T bunder door.
„e vraag lijkt gewettigd of
tet waarin het beleid
al]-, bspraak gevoerd wordt,
tij V, naarom al beter is dan
itt k f*1 zonder inspraak in
ann -rr dc aan
trekkingskracht en de zeg-
gingsschap van die kerk niet
bar veel groter wordt. Er is
met de vernieuwingsgolf tij
dens en na het Tweede Vati
caans concilie natuurlijk erg
veel verbeterd: de eredienst
(liturgie) in de kerken is veel
aansprekelijker geworden en
in zeer veel kerkdiensten een
levend gebeuren geworden; en
ook de verkondiging heeft
merkbaar veel geprofiteerd
van de nieuwe theologische
inzichten. Op zichzelf erg
waardevolle winstpunten.
Maar toch zijn de kerken ver
der leeggelopen en is het
priesterbestand blijven dalen.
Wij vermoeden dat dat mede
komt omdat de kerk op een
zeer wezenlijk punt niet goed
raad weet: de dienst ofwel
haar plaats en taak in de sa
menleving (we houden ons
hierbij aan de driedeling in ta
ken van de kerk zoals die
enkele jaren geleden voor het
bisdom Breda is geformuleerd
in de Proeve: eredienst, ver
kondiging, dienst, waarbij met
dienst bedoeld worden de min
of meer praktische consequen
ties in de samenleving van
wat de kerk in de eredienst
viert en in de verkondiging
belijdt). Juist deze dienst aan
de samenleving bepaalt voor
een groot deel het gezicht, de
zeggingskracht en werklngs-
kracht van de kerk in de sa
menleving. Op deze dienst van
de kerk aan de samenleving
heeft de DPR zich de laatste
tijd geconcentreerd, en niet
zonder resultaat.
Tot voor kort schitterde ook
de DPR-Breda in het met wis
selende meerderheden aanne
men van resoluties, aanbeve
lingen en moties: men sprak
zijn mening uit althans de
grootste gemene deler ervan
en ging over tot de orde
van de dag. De volgende dag
kwam de stoere uitspraak van
de raad nog eens in de kran
ten maar dan had je het meest
al wei gehad. De bisschop en
zijn staf konden aan het werk
en zelf wachtte men af. Na
een fikse crisis binnen de
DPR is men tot een nieuwe
opzet gekomen waarbij veel
meer de nadruk is komen te
liggen op de zelfwerkzaam
heid van de leden van die
raad. De overtuiging binnen
de DPR werd algemeen: ver
klaringen helpen niets, en stu
dies en rapporten helpen al
leen als we er ook zelf mee
aan het werk gaan.
Het meest opmerkelijke aan
de vergadering van de DPR
op 18 mei j.l. was dan mis
schien ook wel dat er geen
enkele resolutie of motie is
aangenomen en zelfs niet op
tafel kwam. Een van de be
langwekkendste onderdelen
van die vergadering vonden
wij het eerste half uur, waarin
door de zes dekenale delega
ties verslag werd gedaan over
wat zij in het afgelopen half
jaar aan „huiswerk" hadden
gedaan.
Nu bleek uiteindelijk dat de
tijd tussen de halfjaarlijkse
vergaderingen veel belangrij
ker is dan de vergaderingen
zelf: de vergadering werd nu
voor het eerst: balans opma
ken van het gedane werk en
taken uitzetten voor het ko
mende halfjaar.
De balans: er zijn drie pas
torale werkers voor de dienst
Kerk en Samenleving geko
men, een voor het dekenaat
Noordrand (de noordwesthoek
van Brabant), een voor deels
het dekenaat Breda en deels
de districten Dongen, Gilze en
Rijen, en een voor Oosterhout
en omgeving. Twee van hen
weliswaar slechts part-time,
maar men moet bedenken dat
er twee maanden geleden niet
één was. Bovendien is zeer
belangrijk dat deze functiona
rissen betaald worden uit
fondsen van Charitasinstellin-
gen (de vroegere armbestu
ren) in de betrokken regio's.
Alleen in het dekenaat Noord
rand is dat (nog) niet het
geval, maar daar staat weer
tegenover dat reeds een be
langrijk aantal charitasinstel-
lingen in het dekenaat Bergen
op Zoom bereid zijn een pas
toraal werker voor de dienst
aan de samenleving part
time te betalen.
Uit die balans sprong verder
naar voren dat op veel plaat
sen werkgroepen voor Kerk
en Samenleving zijn ontstaan.
Groepjes gelovigen die door
middel van acties, informatie
verspreiding en daadwerkelij
ke hulp iets op gang willen
brengen in hun eigen buurt of
dorp: die in hun eigen omge
ving een stukje samenleving
dichterbij proberen te brengen
in de geest van het evange
lie.
Toegegeven, als er iets in de
kinderschoenen staat is het dit
wel, en in verschillende deke
nale delegaties zal veel werk
staan of vallen met de activi
teit van de deken (het was
b.v. opvallend hoe vaak nog
de dekens als woordvoerders
van hun delegaties optraden in
de vergadering van 18 mei).
Op plaatselijk niveau zal een
werk- of actiegroep nogal eens
drijven op de inzet en energie
van een of twee mensen.
In de laatste paar vergade
ringen van de DPR bleek ech
ter dat men oog krijgt voor
deze groepjes, en ze wil sti
muleren of ze zich nu bezig
houden met het voorbereiden
van een vastenactie, met het
maken van stencils over een
milieuprobleem in de streek,
met het helpen van bejaarden
of met het bouwen van infor
matiestands over de Vredes-
week, Zuid-Amerika of over
sinaasappels uit Zuid-Afri-
ka.
De hierboven geschetste
aandacht voor en het zelf be
zig zijn met christelijke dienst
verlening is toch wel iets an
ders dan een avondje studeren
en een middag samen praten
over een beleidsrapport, dat
tenslotte toch de bisschop, zijn
vicaris en een paar naaste me
dewerkers moesten uitvoeren.
Dat praten over de grote be
leidslijnen is wel van belang,
maar niet als het gebeurt in
het isolement van de bestuur
ders-onder ons, zonder dat de
mensen er ook maar weet van
hebben. En voor „het publiek"
was ook de DPR bij de be
stuurders gaan behoren.
Terwijl we hier van de ene
kant de eerste aanzetten tof
een bemoedigende ontwikke
ling mogen signaleren, moe:
van die andere kant meteei
geconstateerd worden ho<
moeilijk het blijkt te zijn or
dit pad door te gaan. Dat
bleek namelijk op dezelfde
vergadering, toen de jongste
vastenbrief van de bisschop
pen ter sprake kwam. Bis
schop Ernst stelde toen vast
dat er bij veel mensen die de
brief serieus hebben genomen,
na het eerste enthousiasme
een zekere ontmoediging te
constateren viel. Dat was naar
zijn idee overigens niet het
geval onder de leden van <ie
DPR. Toch menen wij uit de
wel summiere rapportage ter
vergadering niet zozeer ont
moediging dan toch zeker
radeloosheid te hebben ge
hoord: een ontzettend fijne
brief met erg veel rijke ge
dachten, maar wat moeten we
er nou mee aan? We zouden
er zo graag iets mee gaan
doen. Ermee de boer op. Maar
hoe? Eigenlijk de vragen van
bijna ieder pastor in onze
dagen: hoe bereik ik de men
sen weer, hoe maak ik ze
weer warm voor de goede
zaak? Of de vraag van dc
kerk in alle tijden: dat evan
gelie, een ontzettend fijne
boodschap, we zonden er zo
graag iets mee gaan doen. De
boer op, maar hoe? Toch wer
den er enkele zinnige sugge
sties gedaan: ga systematisch
op scholen en in godsdienstles
sen aandacht schenken aan de
brief; schakel vormingscentra
en kloosters in voor bezinning
en meditatie hierover, stel een
vcrkteam samen dat in paro
chies en op bijeenkomsten de
irief ter discussie komt stel
len.
Het is alleen erg jammer
dat het er niet van gekomen is
dat de delegaties uit de zes
dekenaten zichzelf opnieuw
een opdracht mee naar huis
hebben gegeven. Want aan
wie waren die enkele sugge
sties nu eigenlijk weer ge
richt? Aan de bisschop, aan
het Diocesaan Pastoraal Cen
trum? Men had die suggesties
aan elkaar moeten richten: la
ten wij in ons dekenaat probe
ren op de scholen iets in die
richting te bereiken zélf met
onderwijskrachten gaan pra
ten, met oudercommissies la
ten wij eens met de kloosters
in onze eigen omgeving gaan
vraten over mogelijkheden, la
ten wij eens proberen of we
zelf vooi ons dekenaat zo'n
werkteam samen zouden kun-
•ien stellen. Dat zou conse
quent geweest zijn.
Doet men zoiets niet, dan
loopt in ieder geval de vasten
brief een grote kans het zo
veelste archiefstuk te wor
den.
JAN LANDMAN
(Van onze redactie
buitenland)
BELFAST De Noordierse
kiezers zullen zich vandaag
voor het eerst in vijf jaar
kunnen uitspreken over de po
litieke toekomst van de ver
deelde provincie In de afgelo
pen vier jaar van burgerstrijd,
die meer dan achthonderd
mensenlevens kostte, trokken
de extremisten de meeste aan
dacht, maar politieke waarne
mers, gesteund door een opi
nie-peiling, geloven dat de
drie gematigde partijen in Ul
ster bij de verkiezingen voor
de plaatselijke raden een be
langrijk deel van de 536 zetels
zullen krijgen.
Ofschoon de 1.200 kandida
ten hun campagne baseren op
urgente kwesties zoals een be
tere huisvesting en meer
werkgelegenheid, is de onder
liggende factor het programma
van die partijen en hun stand
punt jegens de volksvertegen
woordiging die over een
maand zal worden gekozen.
Deze zal, althans volgens Brit
se zegslieden, de rooms-katho-
lieke minderheid in Noord-
Ierland meer zeggenschap in
Noordierse zaken geven.
De betrekkelijk gematigde
officiële unionistische partij,
de traditionele vertegenwoor
digster van de protestantse
meerderheid, zal, ofschoon ge
troffen door splitsingen en uit
tredingen, naar verwacht
wondt de meerderheid van de
zetels behalen. Zij gaat ak
koord met de plannen van de
Britse regering voor de toe
komst van Ulster, maar wil
zich beijveren voor een aantal
wijzigingen. Zo wil zij weer
de controle over de politie in
de provincie krijgen.
De sociaaldemocratische ar
beiderspartij (SDLP), die ka
tholieken van het centrum
vertegenwoordigt, zal vermoe
delijk de meeste katholieke
stemmers krijgen. Maar unio
nisten en SDLP kijken met
enige zorg naar de alliantie-
partij die ca. twee jaar gele
den werd gevormd en die zo
wel katholieken als protestan
ten trekt. Deze parüj zou de
stemmen kunnen winnen van
veel mensen die de traditione
le partijen die het land vijftig
jaar geleid hebben, moe
zijn.
Beide kampen hebben te
maken met splintergroeperin
gen. De democratisch-unionis-
terupartij van dominee Ian
Paisley en de Vanguard-bewe-
ginig van William Craig heb
ben een coalitie gevormd van
rechtse protestanten die zich
verzetten tegen de regerings
plannen voor de toekomst
van Ulster.
Republican Cliubs, een orga
nisatie van de marxistische of
ficiële vleugel van de IRA,
voert een levendige campagne
met een sterk socialistisch
programma.
AMSTERDAM Sinds het
begin van de oorlog in Vietnam
hebben duizenden van onze
monniken de gevangenis ver
kozen, omdat zij geweldloze
strijders voor vrede waren
Velen van ons zijn vermoord,
vergingen van ellende in de
cellen en tijgerkooien en
wachtten meer dan vijf jaar
achter de tralies zonder
hoop.
Zo begint een folder van
Amnesty International, die de
inleiding vormt voor een actie,
die deze organisatie gaat voe
ren voor de honderd tot twee
honderdduizend burgergevan
genen, die volgens Amnesty in
de gevangenissen van Zuid-
Vietnam zitten.
Het is een citaat uit een
brief, die drie boeddhistische
monniken twee jaar geleden
uit een gevangenis in Saigon
wisten te smokkelen. Uit de
documentatie en persberichten
die daarover beschikbaar zijn
het speciale gevangennummer
van Het Vietnam Bulletin
geeft daarvan bijvoorbeeld een
uitvoerig beeld - verkeren de
burgergevangenen in Zuidviet-
nam in een afschuwelijke situ
atie.
Amnesty International be
gint daarom een korte interna
tionale campagne van een aan
tal maanden, waarin plaatselij
ke groeperingen en instanties
gevraagd wordt een stroom
van brieven aan de Zuid-Viet-
namese autoriteiten te zen
den.
Bij Amnesty zijn 3000 gevan
genen met name bekend.
Die gevangenen kunnen
door groepen (afdelingen van
kerken, partijen enz. geadop
teerd worden. Degenen, die
mee willen doen aan de actie
kunnen bij Amnesty gege
vens vragen over één gevan
gene, die gegevens worden
aan anderen niet verstrekt.
Behalve deze persoonlijke in
formatie wordt ook uitvoerige
informatie verstrekt over de
situatie in Zuid-Vietnam. Deze
informatie is verzameld door
de Researchafdeling van Am
nesty in Londen.
De opzet van de hele actie
is, dat zoveel mogelijk mensen
elke twee weken een brief
schrijven naar Zuid-Vietnam,
waarin bij de betreffende au
toriteiten om vrijlating wordt
gevraagd van een gevangene.
De adressen worden ook door
Amnesty beschikbaar ge
steld.
Behalve het bepleiten van
vrijlating van d egevangenen
wil Amnesty ook het geven
van materiële hulp aan de ge
vangenen en hun gezinnen
mogelijk maken. Amnesty In
ternational is te bereiken via
telefoonnummer 020-224674 in
de Roetersstraat 34 te Amster
dam.
(ADVERTENTIE)
doornboschlaan
104-106 in BREDA-NOORD
Bij Shell-benzine-pomP6'1
met minimum
aan betaling
dat kan al'een
bij ons
elke wagen D-000 km
ofV maanden schriftelijke
BOVAG-garfntie.
Grote proefrit tellen wij
zeer op trijs I
Elke keuring cegestaan
Financieringen inruil
mogeljk 1
TAUNUS 15/1 CARAVAN
1968 1450
TRIUMPH HlRALD
1969 f 1858
DAFF 44
1968 1750
FIAT 124 IPORT T
1970 f 3450
PEUGEOT204
1969 f 3650
NSU PRlHZ
1970 f
NSU I2Ö0
1971 ƒ3150
NSU 1/0 T
1968 1350
FIAT 850
1967 850
AUTOBIANCHI
1970 M50I
VW 411 E
1969 f 2850}
SIMCA 1ÖÓÖ
1966 ::>^40
VW 1300
1965 500*1
SIMCA 1301 SPECIAL
1972 5350]
SIMCA 1100
1969 2150]
ALFA ROMEO 1750
1970 58501
FORD TAUNUS 1300
1972 5350]
DYANE6
1971 f 3550]
OPEL KADETT
1972 5650
RENAULT 4L
1971 2950]
DAFF 55
1969 2450
MERCEDES 250 SE
1968 6850
PLYMOUTH TURY 3
1968 2950 I
Kijk daar heb je Biervliet daar is het Geuzenfeest. En daar zie je Jaap en Ber
tha. Bertha heeft de poort geschilderd. En Jaap heeft de lampjes gemaakt.
Mirjam van der Helm, Terneuzen, 8 jaar.
Veel kinderen houden van
muziek en hebben zelfs een
instrument. Ze weten van al
les over kinderliedjes, pop
muziek en soms over klassie
ke muziek. Er zijn echter
maar weinig kinderen, die
iets over jazz kunnen vertel
len.
Jongens en meisjes, die
hierin wat verandering wil
len brengen kunnen morgen
terecht in het Turfschip in
Breda. De organisators van
het Oude Stijl Jazz Festival
hebben namelijk ook voor
een kindermiddag gezorgd.
Een jazzband zal het een en
ander laten horen, iemand
vertelt van alles over de in
strumenten en er zijn ook
kinderen, die een instrument
zullen bespelen.
Verschillenden van jullie
zullen weieens op zo'n jazz-
middag zijn geweest. Ieder
jaar wordt er namelijk een
georganiseerd.
Kinderen, die nog meer
over de jazzmiddag willen
weten kunnen bellen naar
het secretariaat van het Ou
de Stijl Jazz Festival tele
foon 01600-51364. De toe
gangskaarten kosten vijftig
cent.