FAMILIE DE BRUIN ZORGT VOOR BEER PADDINGTON naar ae groenteboer Auto bedrijf TOP CARS Wie weet in het bisdom wat de Pastorale Raad is MtDIEESE KIEZERS NA VUE JAAR NAAR STEMBUS Amnesty start actie voor burgergevangenen in Zuid-Vietnam In het nieuw Werkgroepen in-n) 1 - stem Meer dan 100.000 slachtoffers" autorijden VAN ALLES OVER JAZZ VERANDERING VAN SPIJS Wees voorzichtig met het voorzetten van nieuw voed sel. Vooral jonge dieren krijgen vaak last van een slechte spijsvertering na het eten van iets nieuws met alle nare gevolgen van dien. Dat wil niet zeggen dat het nieuwe produkt niets voor Uw kat zou zijn; Welnee. De veelgemaakte fout is juist om van die nieuwe hapjes een veel te grote hoeveelheid ineens te geven. Maak eerst een klei ne portie om Uw kat er aan te laten wennen. Langzaam maar zeker voert U daarna de hoeveelheid op als Uw kat er gunstig op reageert. Verandering van spijs is prima, maar doe het wel geleidelijk. Veel kinderen hebben een poes, maar weten niet altijd even goed hoe ze het dier moeten behandeil'en. Daarom zullen we in de Kleine Stem regelmatig Catty Tips plaat sen, die van alles over poe zen vertellen. Hier boven vinden jullie de eerste. Een hond, poes of schild pad als huisdier is niets bij zonders, maar een beer...en dan nog wel met de moeilij ke naam Paddington...Toch is er een familie, die een beer tje met die naam in huis heeft. Het is de familie De Bruin. In een aantal boeken wordt er over verteld. De familie De Bruin vond het beertje op het station Baddingtan in Londen. Het dier was aiïs verstekeling vanuit Peru gekomen en had een kaartje om de hals waar op stondt Zorg alsjeblieft voor de kleine beer. Al direct kwamen de men sen, waarbij Paddington zou gaan wonen tot de ontdek king, dat ze zich beslist niet zouden vervelen als de klei ne beer in de buurt was. Paddington rolt namelijk van het ene avontuur in het an dere. Zo redt hij bijvoor beeld een toneelstuk en to vert hij per ongeluk het hor loge van meneer Peper ka pot. Er zijn verschillende boekjes over Paddington. Voor degenen, die liever plaatjes kijken dan lezen zijn er deeltjes met grote platen en weinig tekst. In elk boekje beleeft Padding ton een avontuur. Voor dege nen, die liever lezen dan plaatjes kijken zijn er boe ken met een paar kleine te keningen en veel verschillen de avonturen. Michael Bond heeft de verhalen geschreven en Fred Banbery en Peggy Fortnum maakten de teke ningen. De boeken met veel verhalen verschijnen bij Van Hoïkema en Warendcrf in Bussum. Die met veel platen bij Lemniscaat in Rotter dam. Moet je nog nieuwe kleren hebben, maar weet je niet wat voor iets je moet nemen, dan brengen de kleren, die de kinde ren op de foto's aan hebben je misschien wel op een idee. Op de bovenste foto een pak voor meisjes, dat zowel met een rok als met een lange broek kan worden gedragen. Op de onderste foto twee salopettes. Alle kleren zijn in verschillende kleuren te koop en komen van fabrikant Tweka. eindredactie rieja van aart t Mevrouw Postelmans stuurde deze tekening van haar zesjarige kleindochter José van Duu- ren uit Breda. Geopend van 10.00 - 18.00 uur vrijdags van 10.00 - 21.00 uur KOOPAVOND zaterdags van 10.00 - 18.00 uur Inlichtingen van 10.00 - 21.00 uur TELEFOON 01600-71371 TELEFOON 01600-7137' breda-noord Ondanks zijn jarenlang he- «aan deelt de diocesane pasto rale Raad van het bisdom Bre- da het lot van praktisch alle raden en anderszins vertegen woordigende lichamen. Dat lot eenzaamheid. Is het niet zo «at deze raden te kampen lebben met hetzelfde „isole ment aan de top" waarin eer- 'ids vorsten en bestuurders helden? Het verschil met genoemde Men en eigenlijk ook het P'rlement is dat deze licha men dat isolement niet willen ook dat hun isolement niet ontkomt uit een enorm groot ®>ïi of onlztg, onder de be- maar eerder uit onbe- endheid bij de bevolking. °ed, van het bestaan van ons TOment zullen de meesten i™ weet hebben al blijft vil l l,"-n ook vaak bij iïL t bestaan van een Dio- Pastorale Kaad zijn, heli wen Wij; weinig katholieken l b«t bisdom Breda op de Ofte. Toch is het een gezel- ler-e van rond de honderd en priesters uit het hele r® die voor een werkelijk W-P* Heel het beleid in C bisdom mede-bepalen. Dat t Ulteraard ook doordat de vS®#P zich veel aan de ad- C® van de DPR gelegen ui,. u?Sen, maar het feit is er T bunder door. „e vraag lijkt gewettigd of tet waarin het beleid al]-, bspraak gevoerd wordt, tij V, naarom al beter is dan itt k f*1 zonder inspraak in ann -rr dc aan trekkingskracht en de zeg- gingsschap van die kerk niet bar veel groter wordt. Er is met de vernieuwingsgolf tij dens en na het Tweede Vati caans concilie natuurlijk erg veel verbeterd: de eredienst (liturgie) in de kerken is veel aansprekelijker geworden en in zeer veel kerkdiensten een levend gebeuren geworden; en ook de verkondiging heeft merkbaar veel geprofiteerd van de nieuwe theologische inzichten. Op zichzelf erg waardevolle winstpunten. Maar toch zijn de kerken ver der leeggelopen en is het priesterbestand blijven dalen. Wij vermoeden dat dat mede komt omdat de kerk op een zeer wezenlijk punt niet goed raad weet: de dienst ofwel haar plaats en taak in de sa menleving (we houden ons hierbij aan de driedeling in ta ken van de kerk zoals die enkele jaren geleden voor het bisdom Breda is geformuleerd in de Proeve: eredienst, ver kondiging, dienst, waarbij met dienst bedoeld worden de min of meer praktische consequen ties in de samenleving van wat de kerk in de eredienst viert en in de verkondiging belijdt). Juist deze dienst aan de samenleving bepaalt voor een groot deel het gezicht, de zeggingskracht en werklngs- kracht van de kerk in de sa menleving. Op deze dienst van de kerk aan de samenleving heeft de DPR zich de laatste tijd geconcentreerd, en niet zonder resultaat. Tot voor kort schitterde ook de DPR-Breda in het met wis selende meerderheden aanne men van resoluties, aanbeve lingen en moties: men sprak zijn mening uit althans de grootste gemene deler ervan en ging over tot de orde van de dag. De volgende dag kwam de stoere uitspraak van de raad nog eens in de kran ten maar dan had je het meest al wei gehad. De bisschop en zijn staf konden aan het werk en zelf wachtte men af. Na een fikse crisis binnen de DPR is men tot een nieuwe opzet gekomen waarbij veel meer de nadruk is komen te liggen op de zelfwerkzaam heid van de leden van die raad. De overtuiging binnen de DPR werd algemeen: ver klaringen helpen niets, en stu dies en rapporten helpen al leen als we er ook zelf mee aan het werk gaan. Het meest opmerkelijke aan de vergadering van de DPR op 18 mei j.l. was dan mis schien ook wel dat er geen enkele resolutie of motie is aangenomen en zelfs niet op tafel kwam. Een van de be langwekkendste onderdelen van die vergadering vonden wij het eerste half uur, waarin door de zes dekenale delega ties verslag werd gedaan over wat zij in het afgelopen half jaar aan „huiswerk" hadden gedaan. Nu bleek uiteindelijk dat de tijd tussen de halfjaarlijkse vergaderingen veel belangrij ker is dan de vergaderingen zelf: de vergadering werd nu voor het eerst: balans opma ken van het gedane werk en taken uitzetten voor het ko mende halfjaar. De balans: er zijn drie pas torale werkers voor de dienst Kerk en Samenleving geko men, een voor het dekenaat Noordrand (de noordwesthoek van Brabant), een voor deels het dekenaat Breda en deels de districten Dongen, Gilze en Rijen, en een voor Oosterhout en omgeving. Twee van hen weliswaar slechts part-time, maar men moet bedenken dat er twee maanden geleden niet één was. Bovendien is zeer belangrijk dat deze functiona rissen betaald worden uit fondsen van Charitasinstellin- gen (de vroegere armbestu ren) in de betrokken regio's. Alleen in het dekenaat Noord rand is dat (nog) niet het geval, maar daar staat weer tegenover dat reeds een be langrijk aantal charitasinstel- lingen in het dekenaat Bergen op Zoom bereid zijn een pas toraal werker voor de dienst aan de samenleving part time te betalen. Uit die balans sprong verder naar voren dat op veel plaat sen werkgroepen voor Kerk en Samenleving zijn ontstaan. Groepjes gelovigen die door middel van acties, informatie verspreiding en daadwerkelij ke hulp iets op gang willen brengen in hun eigen buurt of dorp: die in hun eigen omge ving een stukje samenleving dichterbij proberen te brengen in de geest van het evange lie. Toegegeven, als er iets in de kinderschoenen staat is het dit wel, en in verschillende deke nale delegaties zal veel werk staan of vallen met de activi teit van de deken (het was b.v. opvallend hoe vaak nog de dekens als woordvoerders van hun delegaties optraden in de vergadering van 18 mei). Op plaatselijk niveau zal een werk- of actiegroep nogal eens drijven op de inzet en energie van een of twee mensen. In de laatste paar vergade ringen van de DPR bleek ech ter dat men oog krijgt voor deze groepjes, en ze wil sti muleren of ze zich nu bezig houden met het voorbereiden van een vastenactie, met het maken van stencils over een milieuprobleem in de streek, met het helpen van bejaarden of met het bouwen van infor matiestands over de Vredes- week, Zuid-Amerika of over sinaasappels uit Zuid-Afri- ka. De hierboven geschetste aandacht voor en het zelf be zig zijn met christelijke dienst verlening is toch wel iets an ders dan een avondje studeren en een middag samen praten over een beleidsrapport, dat tenslotte toch de bisschop, zijn vicaris en een paar naaste me dewerkers moesten uitvoeren. Dat praten over de grote be leidslijnen is wel van belang, maar niet als het gebeurt in het isolement van de bestuur ders-onder ons, zonder dat de mensen er ook maar weet van hebben. En voor „het publiek" was ook de DPR bij de be stuurders gaan behoren. Terwijl we hier van de ene kant de eerste aanzetten tof een bemoedigende ontwikke ling mogen signaleren, moe: van die andere kant meteei geconstateerd worden ho< moeilijk het blijkt te zijn or dit pad door te gaan. Dat bleek namelijk op dezelfde vergadering, toen de jongste vastenbrief van de bisschop pen ter sprake kwam. Bis schop Ernst stelde toen vast dat er bij veel mensen die de brief serieus hebben genomen, na het eerste enthousiasme een zekere ontmoediging te constateren viel. Dat was naar zijn idee overigens niet het geval onder de leden van <ie DPR. Toch menen wij uit de wel summiere rapportage ter vergadering niet zozeer ont moediging dan toch zeker radeloosheid te hebben ge hoord: een ontzettend fijne brief met erg veel rijke ge dachten, maar wat moeten we er nou mee aan? We zouden er zo graag iets mee gaan doen. Ermee de boer op. Maar hoe? Eigenlijk de vragen van bijna ieder pastor in onze dagen: hoe bereik ik de men sen weer, hoe maak ik ze weer warm voor de goede zaak? Of de vraag van dc kerk in alle tijden: dat evan gelie, een ontzettend fijne boodschap, we zonden er zo graag iets mee gaan doen. De boer op, maar hoe? Toch wer den er enkele zinnige sugge sties gedaan: ga systematisch op scholen en in godsdienstles sen aandacht schenken aan de brief; schakel vormingscentra en kloosters in voor bezinning en meditatie hierover, stel een vcrkteam samen dat in paro chies en op bijeenkomsten de irief ter discussie komt stel len. Het is alleen erg jammer dat het er niet van gekomen is dat de delegaties uit de zes dekenaten zichzelf opnieuw een opdracht mee naar huis hebben gegeven. Want aan wie waren die enkele sugge sties nu eigenlijk weer ge richt? Aan de bisschop, aan het Diocesaan Pastoraal Cen trum? Men had die suggesties aan elkaar moeten richten: la ten wij in ons dekenaat probe ren op de scholen iets in die richting te bereiken zélf met onderwijskrachten gaan pra ten, met oudercommissies la ten wij eens met de kloosters in onze eigen omgeving gaan vraten over mogelijkheden, la ten wij eens proberen of we zelf vooi ons dekenaat zo'n werkteam samen zouden kun- •ien stellen. Dat zou conse quent geweest zijn. Doet men zoiets niet, dan loopt in ieder geval de vasten brief een grote kans het zo veelste archiefstuk te wor den. JAN LANDMAN (Van onze redactie buitenland) BELFAST De Noordierse kiezers zullen zich vandaag voor het eerst in vijf jaar kunnen uitspreken over de po litieke toekomst van de ver deelde provincie In de afgelo pen vier jaar van burgerstrijd, die meer dan achthonderd mensenlevens kostte, trokken de extremisten de meeste aan dacht, maar politieke waarne mers, gesteund door een opi nie-peiling, geloven dat de drie gematigde partijen in Ul ster bij de verkiezingen voor de plaatselijke raden een be langrijk deel van de 536 zetels zullen krijgen. Ofschoon de 1.200 kandida ten hun campagne baseren op urgente kwesties zoals een be tere huisvesting en meer werkgelegenheid, is de onder liggende factor het programma van die partijen en hun stand punt jegens de volksvertegen woordiging die over een maand zal worden gekozen. Deze zal, althans volgens Brit se zegslieden, de rooms-katho- lieke minderheid in Noord- Ierland meer zeggenschap in Noordierse zaken geven. De betrekkelijk gematigde officiële unionistische partij, de traditionele vertegenwoor digster van de protestantse meerderheid, zal, ofschoon ge troffen door splitsingen en uit tredingen, naar verwacht wondt de meerderheid van de zetels behalen. Zij gaat ak koord met de plannen van de Britse regering voor de toe komst van Ulster, maar wil zich beijveren voor een aantal wijzigingen. Zo wil zij weer de controle over de politie in de provincie krijgen. De sociaaldemocratische ar beiderspartij (SDLP), die ka tholieken van het centrum vertegenwoordigt, zal vermoe delijk de meeste katholieke stemmers krijgen. Maar unio nisten en SDLP kijken met enige zorg naar de alliantie- partij die ca. twee jaar gele den werd gevormd en die zo wel katholieken als protestan ten trekt. Deze parüj zou de stemmen kunnen winnen van veel mensen die de traditione le partijen die het land vijftig jaar geleid hebben, moe zijn. Beide kampen hebben te maken met splintergroeperin gen. De democratisch-unionis- terupartij van dominee Ian Paisley en de Vanguard-bewe- ginig van William Craig heb ben een coalitie gevormd van rechtse protestanten die zich verzetten tegen de regerings plannen voor de toekomst van Ulster. Republican Cliubs, een orga nisatie van de marxistische of ficiële vleugel van de IRA, voert een levendige campagne met een sterk socialistisch programma. AMSTERDAM Sinds het begin van de oorlog in Vietnam hebben duizenden van onze monniken de gevangenis ver kozen, omdat zij geweldloze strijders voor vrede waren Velen van ons zijn vermoord, vergingen van ellende in de cellen en tijgerkooien en wachtten meer dan vijf jaar achter de tralies zonder hoop. Zo begint een folder van Amnesty International, die de inleiding vormt voor een actie, die deze organisatie gaat voe ren voor de honderd tot twee honderdduizend burgergevan genen, die volgens Amnesty in de gevangenissen van Zuid- Vietnam zitten. Het is een citaat uit een brief, die drie boeddhistische monniken twee jaar geleden uit een gevangenis in Saigon wisten te smokkelen. Uit de documentatie en persberichten die daarover beschikbaar zijn het speciale gevangennummer van Het Vietnam Bulletin geeft daarvan bijvoorbeeld een uitvoerig beeld - verkeren de burgergevangenen in Zuidviet- nam in een afschuwelijke situ atie. Amnesty International be gint daarom een korte interna tionale campagne van een aan tal maanden, waarin plaatselij ke groeperingen en instanties gevraagd wordt een stroom van brieven aan de Zuid-Viet- namese autoriteiten te zen den. Bij Amnesty zijn 3000 gevan genen met name bekend. Die gevangenen kunnen door groepen (afdelingen van kerken, partijen enz. geadop teerd worden. Degenen, die mee willen doen aan de actie kunnen bij Amnesty gege vens vragen over één gevan gene, die gegevens worden aan anderen niet verstrekt. Behalve deze persoonlijke in formatie wordt ook uitvoerige informatie verstrekt over de situatie in Zuid-Vietnam. Deze informatie is verzameld door de Researchafdeling van Am nesty in Londen. De opzet van de hele actie is, dat zoveel mogelijk mensen elke twee weken een brief schrijven naar Zuid-Vietnam, waarin bij de betreffende au toriteiten om vrijlating wordt gevraagd van een gevangene. De adressen worden ook door Amnesty beschikbaar ge steld. Behalve het bepleiten van vrijlating van d egevangenen wil Amnesty ook het geven van materiële hulp aan de ge vangenen en hun gezinnen mogelijk maken. Amnesty In ternational is te bereiken via telefoonnummer 020-224674 in de Roetersstraat 34 te Amster dam. (ADVERTENTIE) doornboschlaan 104-106 in BREDA-NOORD Bij Shell-benzine-pomP6'1 met minimum aan betaling dat kan al'een bij ons elke wagen D-000 km ofV maanden schriftelijke BOVAG-garfntie. Grote proefrit tellen wij zeer op trijs I Elke keuring cegestaan Financieringen inruil mogeljk 1 TAUNUS 15/1 CARAVAN 1968 1450 TRIUMPH HlRALD 1969 f 1858 DAFF 44 1968 1750 FIAT 124 IPORT T 1970 f 3450 PEUGEOT204 1969 f 3650 NSU PRlHZ 1970 f NSU I2Ö0 1971 ƒ3150 NSU 1/0 T 1968 1350 FIAT 850 1967 850 AUTOBIANCHI 1970 M50I VW 411 E 1969 f 2850} SIMCA 1ÖÓÖ 1966 ::>^40 VW 1300 1965 500*1 SIMCA 1301 SPECIAL 1972 5350] SIMCA 1100 1969 2150] ALFA ROMEO 1750 1970 58501 FORD TAUNUS 1300 1972 5350] DYANE6 1971 f 3550] OPEL KADETT 1972 5650 RENAULT 4L 1971 2950] DAFF 55 1969 2450 MERCEDES 250 SE 1968 6850 PLYMOUTH TURY 3 1968 2950 I Kijk daar heb je Biervliet daar is het Geuzenfeest. En daar zie je Jaap en Ber tha. Bertha heeft de poort geschilderd. En Jaap heeft de lampjes gemaakt. Mirjam van der Helm, Terneuzen, 8 jaar. Veel kinderen houden van muziek en hebben zelfs een instrument. Ze weten van al les over kinderliedjes, pop muziek en soms over klassie ke muziek. Er zijn echter maar weinig kinderen, die iets over jazz kunnen vertel len. Jongens en meisjes, die hierin wat verandering wil len brengen kunnen morgen terecht in het Turfschip in Breda. De organisators van het Oude Stijl Jazz Festival hebben namelijk ook voor een kindermiddag gezorgd. Een jazzband zal het een en ander laten horen, iemand vertelt van alles over de in strumenten en er zijn ook kinderen, die een instrument zullen bespelen. Verschillenden van jullie zullen weieens op zo'n jazz- middag zijn geweest. Ieder jaar wordt er namelijk een georganiseerd. Kinderen, die nog meer over de jazzmiddag willen weten kunnen bellen naar het secretariaat van het Ou de Stijl Jazz Festival tele foon 01600-51364. De toe gangskaarten kosten vijftig cent.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1973 | | pagina 21