„OFFICIEEL WAS IK GEEN WEDUWE
Zuidelijke provincies zouden zeker vijfentwintig
clandestiene jeneverstokerijen herbergen
ONZEKERHEID OVER
NOORS VRACHTSCHIP
ANITA BLIJFT
Priesters in Ecuador
bezorgd over
onderzoek Vaticaan
Belgische
vaklieden
opereren
achter de
schermen
SLAGVELD
IN DELFTS
CAFé
binnenland
buitenland
Opgegeven
„Weduwe"
Snel geslaagd
RISKANT
WET
ZOEKACTIE
Drietal pleegde
75 diefstallen
en inbraken
„Vrijmetselarij niet
langer verboden
voor katholieken"
ZWIJGGELD
ZO'N
OPGEBLAZEN
GEVOEL?
CARTERS
papier
oor .w pen
Opleiding
Klassieke muziek
Straffen
Verkiezingskwartje
Dinsdag 3 april 1973
t
„ïk ben 38 jaar. Sinds een
goed jaar ben ik getrouwd.
Mijn man, Karei, is veel op
reis voor de zaak. Hij blijft
dan meestal enkele maanden
weg. In het buitenland, in
Amerika of Afrika. Hij is 35.
Ik heb hem teren kennen via
een huwelijksbureau waar hij
en ik stonden ingeschreven.
We kunnen het goed met el
kaar vinden en lvij is blij met
de 2 kinderen, jongens, die ik
heb. Maar om dat allemaal te
kunnen begrijpen, moet u m'n
verhaal van het begin af ho
ren".
In de grote L-kamer van de
royale eengezinswoning, veel
boeken en planten, heerst de
rust van de middag. Tegeno
ver mij zit op haar gemak,
een vrouw met een opvallend
gezicht. Bijna gebeeldhouwde
trekken ouder goed-vcrzorgd
sterk grijzend haar. Haar vin
gers schikken af en toe wat
aan de fleurige gebloemde
jurk.
„Ik ben de enige dochter uit
wat men een zeer goed milieu
pleegt te noemen. Vader was
fabrikant. Is, moet ik zeggen.
Ik heb twee broers. Ik heb
gestudeerd, Nederlands. Bijna
twee jaar in Leiden geweest.
Op een feestje bij een vrien
din ontmoette ik een man. Hij
was in de dertig. Hij was
uiterst charmant en correct.
Besteedde die avond veel aan
dacht aan mij. Ik voelde me
sterk tot hem aangetrokken.
Kort en goed, we werden zeer
bevriend. Gingen van elkaar
houden. Hij heeft toen aan die
verhouding een eind willen
maken. Hij was getrouwd.
Zijn vrouw was echter ernstig
geestelijk gestoord. Zat al
een jaar of tien in een inrich
ting en zou er wel nooit meer
uitkomen. Maar hij kon niet
scheiden. Ik heb hem gezegd
dat ik dan wel zo bij hem
wilde blijven. Hij heeft zich
daartegen aanvankelijk sterk
verzet. Meende dat dat tegeno
ver mij oneerlijk zou zijn.
Tenslotte is hij akkoord ge
gaan".
Ze heeft haar studie opgege
ven. Ze was toen bijna 24
jaar. Ss bij liem gaan wonen,
tiaar grijze ogen staren af en
toe nietsziend de verte in als
zij vertelt over de kritiek die
zij na haar stap moest verdu
ren. „Vooral van m'n moeder
Vader vond het ook niet pret
tig, maar bleek zich veel ge
makkelijker te kunnen ver
plaatsen in de situatie van
zo'n man die door een wette
lijke bepaling als echtgenoot
gewoon was uitgeschakeld.
M'n broers, ze zijn alle twee
ouder dan ik, hebben nooit met
een woord of gebaar iets van
afkeuring laten blijken. Moe
der is Frans altijd „meneer"
blijven noemen. Vader en de
broers noemden hem gewoon
bij zijn voornaam.
Ze zijn als man en vrouw
gaan leven. Met alle moeilijk
heden die dat met zich bracht.
Met de vernederingen ook.
Het onbegrip van sommige
vrienden en kennissen. Die
bleven weigeren de twee men
sen te ontvangen. Ze negeer
den.
„Met vooral de beledigingen
die ik moest slikken van de
familie van Frans' vrouw. We
hebben samen ons leven ge
woon moeten instellen op onze
uitzonderlijke situatie. Dat
heeft moeite gekost, zeker bij
Frans. Hij was een stuk ou
der. Had een uitstekende posi
tie. Maar juist om die niet in
gevaar te brengen, bleef ik uit
mezelf zoveel mogelijk op de
achtergrond. Z'n directeur
toonde veel begrip. Z'n directe
collega's meestal ook".
Met een plotseling gebaar van
haar rechterhand besluit ze
haar rechterhand besluit ze
dat deel van haar verhaal.
„We waren man en vrouw,
begrijpt u. Hebben toen samen
bewust gekozen voor kinderen.
Frans wilde er eerst niet aan,
beeld, was dat wel eens moei
lijk. Ik heb het hoofd meteen
ingelicht. Trouwens, ik heb,
als dat naar mijn mening no
dig was, nooit geaarzeld pro-
cies te vertellen wat er aan de
hand was. Ik heb gemerkt dat
dat meestal afdoende was".
Goed anderhalf jaar geleden
is Frans hij was 48 jaar
plotseling overleden. „Hartin
farct. Ik zal u besparen wat ik
daarna allemaal heb moeten
doormaken. Ik had nameV'k
maar begreep ook wel dat dat
tegenover mij onrechtvaardig
zou zijn. Eerst kwam Marcel.
Hij is nu al II jaar. Twee jaar
daarna kregen we Henk, naar
m'n vader genoemd. We zijn
met die jongens heel gelukkig
geweest. Hebben alle proble
men die dat toch weer met
zich bracht, gelaten over ons
heen laten gaan. De kinderen
hebben, zo geloof ik, helemaal
niets gemerkt van de spelde-
prikken, van het feit dat ze
wat een woord! onecht wa
ren. We hadden een fijn ge
zinnetje, hebben veel pret ge
had, veel goede dingen samen
beleefd. De kinderen dragen
mijn naam. Bij enkele officië
le gelegenheden, het gaan
naar de lagere school, bijvoor
geen rechten. Ik bestond een
voudig niet. Gelukkig hadden
we maatregelen genomen, zo
dat ik kon blijven wonen in
ons huis en men mij onze
spulletjes niet kon afnemen.
Maar financieel zat ik snel aan
de grond. De zaak heeft mij
fijn behandeld. Maar ik kreeg
natuurlijk geen pensioen. Van
de ene dag op de andere was
ik overgeleverd aan de liefda
digheid. Ik was dat niet ge
woon. Ik wist van niets. Wist
niet eens waar ik zijn moest
om enige hulp te krijgen. Va
der en m'n broers hebben me
toen reusachtig geholpen.
Moeder deed vervelend snib
big. Zo van „ik heb je altijd
wel gewaarschuwd en je moet
nu maar hebben wat erbij
staat".
Ze is door die moeilijke tijd
heengekomen. „Heb er ontzag
lijk veel van geleerd. Dat heb
ik later beseft. In die tijd
echter was ik soms de wan
hoop nabij. Frans had geen
familie. Ik was dus aangewe
zen op m'n eigen familie. Ik
was naar m'n eigen gevoel
weduwe met 2 kleine kinde
ren, maar werd officieel ge
zien als een ongehuwde moe
der".
Ze is gaan werken. Als hulp
in een boekhandel. „Ik merkte
toen meteen dat ik veel te
lang uit de rou'atie was ge
weest. Ik was niet meer bij.
Voelde me ook ongelukkig,
omdat ilk m'n huishoudentje
niet meer goed kon doen. Bo
vendien kwamen de jongens
tekort aan aandacht en verzor
ging. Ik ben toen eens rustig
gaan nadenken. Besloot eens
te gaan praten met een consu
lente van een erkend contact
bureau. Liet me daar tenslotte
inscherijven als vrouw-met-
twee-kinderen die een man
zocht."
Ze vertelt, niet zonder wat
zelfspot, dat de consulente
haar meteen heel duidelijk
maakte dat haar geval wel
eens erg moeilijk zou kunnen
zijn. „Want een ongehuwde
moeder met twee kinderen is
nu niet bepaald in trek. Nou,
ik begreep dat best. Hoewel ik
mezelf gewoon als weduwe
zag.
Ik stond een goede maand
ingeschreven, toen de consu
lente mij belde. Er was, zo
vertelde ze, een man van 34
jaar die contact met me wilde
maken. Hij had een druk rei
zend teven en was gewoon
niet in de gelegenheid, kwam
er ook niet voor in de geschikte
milieus, om een vrouw te vin
den. Hij had geen bezwaar te
gen twee kinderen en had be
grip voor mijn geschiedenis.
Nou, ik ontving Kare1 bij
mij thuis. We zijn bevriend
geraakt. Ik vond hem heel
sympathiek en hij voelde zich
tot mij aangetrokken. We zijn
getrouwd. Zijn in mijn huis
gaan wonen. Het gaat prima.
Ik voel voor Karei niet wat
ik voor Frans voelde. Voel me
niet zo met hem verbonden.
Maar mijn respect voor hem is
beslist even groot als voor
Frans. En de jongens kunnen
best met hem opschieten, en
hij met hen. Het feit dat hij
veel en langdurig weg is, kan
gunstig zijn. Het geeft ons
drietjes de gelegenheid aan de
nieuwe situatie te wennen
zonder iets te forceren. Karei
is heel tactvol. Zijn familie
heeft mij volledig geaccep
teerd. Is wel blij met het feit
dat hij getrouwd is. Merk
waardig is dat m'n moeder
tegen hem veel heuser is dan
ze ooit tegen Frans is geweest.
Het kan best zo zijn dat ik op
den duur echt van hem ga
houden. Niet op die prille wat
onstuimige manier als ik van
Frans hield. Wat volwassener
en met meer distantie, mis
schien".
JACQUES LEVIJ
(De twee eerdere artikelen in
deze serie stonden in de kran
ten van 27 en 28 maart).
(ADVERTENTIE)
(Van onze correspondent)
BRUSSEL In het betreffende Belgische milieu
is men er van overtuigd, dat op het ogenblik in de
Nederlandse provincies Zeeland, Noord-Brabant en
Limburg minstens 25 grotere clandestiene jenever
stokerijen volop draaien. In vrijwel alle stokerijen
hebben Belgische vaklieden een vinger in de alcohol
pap, die voor het overgrote deel van uitstekende
kwaliteit is.
De alcohol van 96 procent
wordt vrijwel tot de laatste li
ter naar België gesmokkeld,
aiwaar eên perfect georgani
seerd illegaal distributie-appa
raat zorgt voor de verdeling
over een groot aantal te goe
der naam en faam bekend
staande distilleerderijen die er
allerlei best smakende sterk
alcoholische dranken, van ma
ken.
In België zelf wordt het sluik-
stoken ook nog druk beoefend,
maar de beroepsstokers (veelal
voormalige smokkelaars) ge
ven al sedert jaren de voor
keur aan Nederland omdat
daar de kans op ontdekking en
bestraffing beduidend kleiner
is dan in België, waar alleen al
het bezit van bepaalde hoe
veelheden alcohol strafbaar is.
In België wordt traditioneel il
legaal alcohol gestookt en me
de vandaar, dat justitie en po
litie daar deskundig op zijn
afgericht.
In het milieu oordeelt men
kennelijk terecht, dat het
smokkelen van in Nederland
gestookte jenever minder ris
kant is dan het stoken in Bel
gië, waar niet alleen vrijwel
elke boerderij „verdacht"
wordt, maar waar douane en
politie bovendien over specia
listen beschikken die verklik
kers in dienst hebben en
nauwgezet na weten te gaan
door wie grote hoeveelheden
(goedkope wamt gedenatureer
de) suiker worden afgenomen.
Andere ingrediënten laten
praktisch geen sporen na. Met
een deugdelijke installatie en
water, gist en suiker kan niet
slechts van graan, maar ook
van appelen en aardappelen,
van peren en pruimen alcohol
worden gestookt.
De jaren na de eerste en die
na de tweede wereldoorlog
waren voor België toppers op
het stuk varn het clandestien
stoken van alcohol. In 1918
werden 376 clandestiene stoke
rijen opgespoord. In 1919 maar
liefst 784. Het record werd in
1945 gevestigd, toen men 945
stokerijen ontdekte en opdoek
te.
Naast deze betrekkelijk grote
stokerijen houden hondeden
boeren er kleine laboratoria
voor eigen familiaal gebruik
op na waarin ze hun eigen
„druppel" zonder winstbejag
fabriceren. Er zijin in België
ook betrekkelijk veel fijnproe
vers die bij wijze van hobby
naar eigen recept uitzonder
lijke likeurs en borrels maken.
Ook dat is naar de letter van
de wet verboden, maar het
wordt gedoogd. Een bekend
Brussels politicus dankt een
goed deel van zijn vermaard
heid aan zijn eigen likeur, die
„Mandarise" (mandarin en ce-
rise) heet en een dood paard
weer ten leven wekt.
België gaat nog steeds gebukt
onder de wet op het regime
van de alcohol van 29 augustus
1919, die de naam van Emile
Vandervelde draagt. Bij die
wet werd onder meer verbo
den het schenken en in voor
raad houden van sterke dran
ken in voor het publiek toe
gankelijke plaatsen. De wet
van Vandervelde mag nu uit
de tijd zijn, in 1919 dronk nog
iedere Belg per jaar zijn 6,95
liter alcohol. In 1910 waren
dat 5 liter en in 1913 5,52 liter
geweest.
In 1890 echter goten de Belgen
per hoofd en per jaar 10,22 li
ter alcohol door de kennelijk
verkoperde keelgaten. Vander
velde bereikte zijn doel. In
1930 dronken de Belgen nog
slechts 3,18 liter per kop per
jaar en in 1939 1,12 liter. Na
dien trok de dorst weer wat
aan: 1965: 2,24 liter en in 1970:
2,63 liter alcohol van 50 gra
den zoals sluik- en andere sto
kers dat uitdrukken.
De laatste tijd is er sprake van
de wet van minister Vander
velde op de helling te zetten.
Men vindt het ook in België
langzaamaan te gek dat je in
ieder restaurant bierglazen vol
borrelsap kunt drinken, maai
dat het eigenlijk niet mag. Mo
gelijk, zo oordeelt men ook, is
men op zo grote schaal aan
het sluikstoken gegaan omdat
men zich in café en kroeg
moest beperken tot bier. Thuis
drinken, zo staat in een rap
port over drinkgewoonten, de
den vroeger slechts geestelij
ken en notabelen. De gewone
man dronk in de kroeg en
sliep thuis zijn roes uit.
De clandestiene alcoholstok-e
rijen in Nederland zijn voor
Breda -Tilburg -Goes
Roosendaal Middelburg
GRONINGEN (ANP) De
Groninger politie heeft drie
mannen ingesloten die er van
worden verdacht samen een
75 diefstallen of inbraken te
hebben gepleegd. Een van hen,
de 20-jarige hovenier K. V.
zonder vaste woonplaats, heeft
inmiddels bekend op bestelling
te hebben gewerkt.
Hij stal o.m. veel jassen. Ge-
interesseerden konden bij hem
de gewenste maat, kleur en
stofsoort opgeven.... Een van
de beide andere mannen, de
18-jarige S. H. V. uit Gronin
gen (zonder beroep) was ver
moedelijk een van zijn afne
mers. Hij heeft bekend vele
keren van diefstal afkomstige
goederen in ontvangst te heb
ben genomen. De derde van
het drietal, dat zowel geza
menlijk als individueel ope
reerde, bekende o.a. 35 keer
een handtasje te hebben ge
stolen.
Deze, de 22-jarige glazen
wasser M. de V. uit Hoogkerk,
pleegde ook winkeldiefstallen.
K. V. bracht o.m. achtmaal een
bromfietsdiefstal op zijn naam.
Alle drie verdachten stalen
diverse keren in de Groningse
jongerensoeiëteit Vera Jassen,
portemonnees en portefeuilles.
Zij waren in deze sociëteit re
gelmatig bezoekers. Hun acti
viteiten bleven niet onopge
merkt en speciaal S. II. V.
werd verdacht. Toen men en
kele keren overwoog aangifte
te doen bij de politie werd
men daar van weerhouden
door de bedreigingen van het
drietal, dat adspirantaangevers
verzekerde dat zij in elkaar ge
slagen zouden worden als zij
naar de politie gingen.
ROME (NC News Service)
De lange strijd der kerk te
gen de vrijmetselarij loopt
spoedig ten einde. De enige
vraag is momenteel hoe het
staakt-het-vuren uit te HB.'pen,
aldus meldt het Amerikaanse
katholieke persagentschap NC
News Service uit Rome.
Volgens dit persbureau heeft
de congregatie voor de ge
loofsleer enkele maanden gele
den het advies van het we
reldepiscopaat over deze aan
gelegenheid gevraagd. De vrij
metselarij werd in 1738 ver
oordeeld door paus Clemens
XII. De katholieken, die lid
van de vrijmetselarij werden,
waren daardoor in de kerkelij
ke ban.
0 Vorige maand nog werd een illegale jeneverstokerij ontdekt in het Limburgse Wittem. Dat
gebeurde echter pas nadat er in de stokerij een fikse brand was uitgebroken. Tussen de smeu
lende resten werden twee lijken gevonden van mannen, die in de stokerij overnachtten.
het merendeel grote bedrijven
waarin heel wat geld werd
geïnvesteerd. Tussen de ont
dekking van de stokerij in Sint
Oedenrode in 1968 en het dra
ma van Wittem dat twee sto
kers het leven kostte (maart
1973) ligt de ontdekking van
een half dozijn andere stoke
rijen. Het drama van Wittem
zou wel eens de aanleiding
kunnen zijn tot het verscher
pen van de zoekactie door
douane en politie. Het zou
dienstig zijn als de wetsteksten
terzake gewijzigd werden,
want in Nederland is het nu
zo, dat de stoker als het ware
op heterdaad betrapt moet
worden, wil men hem' kunnen
grijpen,.
Jaren geleden werd een deel
van de clandestien in Neder
land vervaardigde alcohol
naar Duitsland gesmokkeld en
aldaar tot whisky verwerkt,
die voornamelijk de dorst van
Amerikaanse soldaten moest
lessen. Tegenwoordig is België
praktisch de enige afnemer.
Verreweg de meeste stokers
werken geheel of voor een
goed deel met kapitaal van „de
grote man op de achtergrond".
Het produkt wordt gegaran
deerd afgenomen en meestal op
gehaald door een chauffeur,
die als in de paardehandel
cash betaalt. De chauffeur-
smokkelaar levert de waar in
België af en krijgt terug wat
hij betaalde plus zijn ver-
voers- en smpkkelaarsloon.
Dat loon is hoog, want de
smokkelaar is de enige die
weet waar het produkt ver
vaardigd wordt en waar het
heen gaat. Zijn zwijgen wordt
betaald voor wat het waard is.
Het Belgische distributie-appa
raat verkoopt de alcohol door
en zet er in opdracht van de
baas achter de schermen nog
eens een flinke winst op. De
afnemer betaalt dan nog altijd
slechts ten naaste bij de helft
van de officiële prijs, die im
mers door de accijns tot on
werkelijke hoogte wordt opge
dreven.
De alcohol-gangs zijn perfect
georganiseerd en de bazen be
horen tot de meest elitaire en
rijkste leden van het zware
gildie. De winst van stokers en
smokkelaars wordt, omdat de
staat bestolen wordt, uiteinde
lijk betaald door de belasting
betaler. Stokers en smokke
laars doen overigens (illegaal)
wat de staat doet: geld verdie
nen aan de ondeugd.
(Van onze redactie buitenland)
NEW YORK De Ameri
kaanse kustwacht heeft het zoe
ken naar het Noorse vracht
schip Anita (12.964 ton) ge
staakt omdat er geen duidelijke
aanwijzigingen zijn dat het
schip wordt vermist, zoals de
reder in Noorwegen vreest.
Vorige week werd bekend
gemaakt dat er grote onzeker
heid bestond over het lot van
de Anita, aangezien men niets
meer van het schip had verno
men nadat het op 21 maart uit
een Amerikaanse haven met
bestemming Bremen was ver
trokken.
Een zusterschip van de Anita,
de Noorse Variant, verdween
op 21 maart tijdens een zware
storm ter hoogte van de staat
Noord-Carolina in de diepte.
Slechts een van de dertig leden
tellende bemanning werd gered.
Beide schenpen waren kort na
elkaar uitgevaren.
Een radio-amateur in Char-
lottetown, op het eiland Prins
Edward, ving vorige week
woensdag (28-3) drie radio
boodschappen op die volgens
hem duidelijk van de Anita af
komstig waren. Daaruit zou zijn
gebleken dat met het schip alles
in orde was.
Volgens de Amerikaanse
kustwacht is de radio-amateur
zeer deskundig. Het schip wordt
over enkele dagen in Bremen
verwacht en pas als het niet
komt opdagen zullen we ons
zorgen gaan maken. Het is niet
ongewoon dat men geen contact
krijgt met een schip dat midden
op de Atlantische Oceaan zit,
zei iemarvd van de kustwacht.
De reder is echter niet zo ge
rust. Hij gaat met scheepvaart
vaart- en reddingsautoriteiten
praten over wat gedaan kan
worden om het mysterie rond
de Anita op te lossen.
QUITO (Ecuador) (NCS)
Het Vaticaan heeft een pries
ter aangewezen om een onder
zoek in te stelten naar het
werk van bisschop Priano
(63) van het diocees Rio Bam-
ha in Ecuador. Priesters die
groepen voor kerkvernieuwing
in dit land vertegenwoordigen
hebben verklaard dat dit on
derzoek „een zaak van leven
of dood" kan zijn voor de po
gingen om de armen in dit dis
trict te helpen.
Bisschop Priano heeft zich
DELFT (ANP) In Delft
hebben zondagnacht twee jon
gelui onder invloed van drank
een klein slagveld aangericht.
De broers R. en G. B. uit
Delft, die een bezoek brachten
aan café Romantica, gingen bij
aankomst zelf hun pilsje tap
pen.
Toen de bareigenaar daar
iets op tegen had, ontstaken
de twee gebroeders in woede,
ze sloopten het interieur gron
dig, waarbij de winkelruit van
het café sneuvelde. Toen het
drietal op straat terecht kwam
ging ook de ruit van een be
lendende bloemenzaak er aan.
Bij de kost v.d. politie bleek
dat de twee mannen de bar
eigenaar dusdanig met bar
krukken en schoppen hadden
behandeld, dat hij bewustloos
op straat bleef liggen. Bij ar
restatie van het tweetal werd
hevig verzet gepleegd en de
ruiten van een politieauto
werden eveneens gesloopt.
Bij de fouillering van R. G.
werd een doublé armband
aangetroffen, die aan de bar
eigenaar toebehoorde. Het
tweetal is ingesloten.
in het bijzonder het lot aan
getrokken van de Indiaanse
landarbeiders in zijn diocees.
Priesters en leken zijn bezig
met het oprichten van co
operaties, onderwijs per radio,
opleidingscentra en een land
hervormingsprogramma, dat
al menig Indiaans gezin eigen
grond heeft verschaft.
De verklaring van de pries
ters stelt o.m. „Voor de rij
ke man in het diocees geldt
niet de mens, maar slechts de
winst.
Zij die profiteren van de ex
ploitatie van mensen hebben
zich verenigd tegen de bis
schop en voor dit onderzoek
gezorgd".
De pauselijke nuntiatuur in
Ecuador bevestigde dat een
priester is aangewezen voor
een onderzoek in het diocees.
Deze zou zich moeten bezig
houden met „de bijzondere
moeilijkheden die daar opdoe
men".
De bisschop, die verklaarde
dat hij de steun geniet van de
meerderheid van de bisschop-
pen in dit land 5,7 miljoen
katholieken zei in een ra
dio-uitzending: „Ik ben er van
beschuldigd dat ik mensen op
leid voor de guerrilla in de
steden en dat een van de ge
meenschapscentra in het land
een kerk-cabaret is".
Hij stelde dat een eerlijk on
derzoek de waarheid aan het
licht zal brengen.
(ADVERTENTIE)
Wellicht is uw galtoevoer onvol
doende - en die is onontbeerlijk
voor een goede spijsvertering en het
regelmatig functioneren van uw
ingewanden. Te weinig gal brengt
de werking ervan in de war. U gaat
zich loom en onprettig voelen en
wordt daardoor humeurig. Doe de
kuur met zachte Carters Pilletjes.
Zij wekken de gal op en zorgen voor
een goede toevoer ervan in de dar
men. U voelt zich dan weer prettig,
opgelucht en in een beter humeur.
PILLETJES
Import Benelux: N.V. Odol Company Amstwdam
Brieven voor deze rubriek moeien
met volledige naam en adres worden
ondertekend. Bij publikatie zullen deze
vermeld worden. Slechts bij hoge uit
zondering zal van deze regel worden
afgeweken. Naam en adres zijn dan bij
de redactie bekend. Publikatie van brie
ven (verkort of onverkort) betekent niet
dat de redactie het in alle gevallen
eens is met inhoud, c.q. strekking.
Alle respect voor uw
smaakvolle en tevens bondige
informatie over de diverse op-
leidings- en beroepsmogelijk
heden in „Werken aan de toe
komst". Een klein puntje op
de i onder het beroep „inrich
tingswerker".
U kent aan Markendaal al
leen een middelbare opleiding
inrichtingswerk toe. Maar
naast de door u genoemde So
ciale Academies te Hengelo,
Eindhoven en Sittard heeft
ook Breda zijn hogere beroeps-
opleding. Het is een z.g,
part-time opleiding, een oplei
ding van lVz dag per week
voor functionarissen die een
werkkring hebben ie een in
richting.
BREDA PETER MUTSAERS-
Markendaal: afd. Inrichtings
werk
Zoals bekend, streeft de be
roemde violist Theo Olof naar
een radiozender met uitslui
tend klassieke muziek. Een
raiet onbelangrijke minderheid
van die radioluisteraars zal dit
idee willen aanmoedigen. Help
dit dioel te verwezenlijken en
stuur een briefkaartje met uw
instemming aan: Theo Olof,
Beethovenstraat 115, Amster
dam.
BREDA Fr. Joh. FREIJSEN
De misdaad neemt van dag
tot dag toe. De zware jongens
krijgen te lichte straffen en
hebben maling aan politie en
justitie. Misschien kan minis
ter Van Agt iets opsteken van
hetgeen ondergetekende gedu
rende de oorlogsjaren in Enge
land beleefde. Daar bestond
toen nog dwangarbeid, werk
weigeren werd extra gestraft
met stokslagen of eenzame
opsluiting in een donkere cel.
Deze straffen, die men als on
menselijk beschouwdie, worden
na de oorlog afgeschaft, even
als in de meeste gevallen de
doodstraf. Door toename van
de criminaliteit gaan er nu
weer in het parlement stem
men op om deze straffen weer
in te voeren. Wat weegt
zwaarder: moord, kaping, roof
met geweldpleging op oude
mensen gijzelen enz. enz. of
strengere straffen voor wie
deze misdaden pleegt. Enkele
maanden opgeborgen worden
laat deze lieden koud, ze zijn
min of meer hotelgasten ge
worden, die op hun wenken
worden bediend. Wij hadden
in ons kamp in Engeland een
mannetje dat bij herhaling ge-
straf was voor bigamie. De
lieverd kon het maair niet la
ten en uiteindelijk werd het
dwangarbeid. Na ontslag uit
gevangenschap kwam hij te
rug naar ons kampement en
meldde zich bij mij, toen de
dienstdoende wachtcomman
dant. Hij heeft meer dan een
uur zitten snotteren van blijd
schap dat hij weer terug was
bij ons onderdeel en zwoer:
„nooit meer strafbare feiten te
plegen, want nog liever de
doodstraf dan dit nogmaals te
moeten meemaken". Deze
knaap bleek totaal genezen en
werd een handelbare jongen.
Misdadigers moeten worden
gestraft en op een manier
waarvoor ze respect hebben
d.w.z. op een soort misdadige
marnier. Kwaad met kwaad
uitbannen. Wel jammer, maar
het moet. Het kaïn niet anders.
Of wel?
BERGEN OP ZOOM G. HOMS
(Een tegenvraag: waren er
minder dieven en moordenaars
toen men dieven en moorde
naars vierendeelde en rad
braakte? Red.)
Burger niet rechtvaardig en
Andnessen wel? Den Uyi is
niet tegen iedereen, die er een
andere mening op na houdt,
maar voor een rechtvaardige
inkomstenverdeling, wat zo
langzamerhand eens tijd
wordt. De KVP houdt dat
weer tegen. Als alle werkne
mers voor hun eigen belang
opkomen dan moet men nooit
DS '70 of VVD stemmen. Dege
nen diie bij de PvdA zijn weg
gegaan hebben dat aleen maar
gedaan nu ze meer geld heb
ben en de werknemers verge
ten. En wat te denken vam de
daden van Biesheuvel en van
Tilanus, om over de clown
Wiegel maar niet te spreken.
Zo lang er nog zulke mensen
in de Kamer zitten is het een
lachertje.
C. VAN BRUNSCHOT
ETTEN-LEUR