„OFFICIEEL WAS IK GEEN WEDUWE Zuidelijke provincies zouden zeker vijfentwintig clandestiene jeneverstokerijen herbergen ONZEKERHEID OVER NOORS VRACHTSCHIP ANITA BLIJFT Priesters in Ecuador bezorgd over onderzoek Vaticaan Belgische vaklieden opereren achter de schermen SLAGVELD IN DELFTS CAFé binnenland buitenland Opgegeven „Weduwe" Snel geslaagd RISKANT WET ZOEKACTIE Drietal pleegde 75 diefstallen en inbraken „Vrijmetselarij niet langer verboden voor katholieken" ZWIJGGELD ZO'N OPGEBLAZEN GEVOEL? CARTERS papier oor .w pen Opleiding Klassieke muziek Straffen Verkiezingskwartje Dinsdag 3 april 1973 t „ïk ben 38 jaar. Sinds een goed jaar ben ik getrouwd. Mijn man, Karei, is veel op reis voor de zaak. Hij blijft dan meestal enkele maanden weg. In het buitenland, in Amerika of Afrika. Hij is 35. Ik heb hem teren kennen via een huwelijksbureau waar hij en ik stonden ingeschreven. We kunnen het goed met el kaar vinden en lvij is blij met de 2 kinderen, jongens, die ik heb. Maar om dat allemaal te kunnen begrijpen, moet u m'n verhaal van het begin af ho ren". In de grote L-kamer van de royale eengezinswoning, veel boeken en planten, heerst de rust van de middag. Tegeno ver mij zit op haar gemak, een vrouw met een opvallend gezicht. Bijna gebeeldhouwde trekken ouder goed-vcrzorgd sterk grijzend haar. Haar vin gers schikken af en toe wat aan de fleurige gebloemde jurk. „Ik ben de enige dochter uit wat men een zeer goed milieu pleegt te noemen. Vader was fabrikant. Is, moet ik zeggen. Ik heb twee broers. Ik heb gestudeerd, Nederlands. Bijna twee jaar in Leiden geweest. Op een feestje bij een vrien din ontmoette ik een man. Hij was in de dertig. Hij was uiterst charmant en correct. Besteedde die avond veel aan dacht aan mij. Ik voelde me sterk tot hem aangetrokken. Kort en goed, we werden zeer bevriend. Gingen van elkaar houden. Hij heeft toen aan die verhouding een eind willen maken. Hij was getrouwd. Zijn vrouw was echter ernstig geestelijk gestoord. Zat al een jaar of tien in een inrich ting en zou er wel nooit meer uitkomen. Maar hij kon niet scheiden. Ik heb hem gezegd dat ik dan wel zo bij hem wilde blijven. Hij heeft zich daartegen aanvankelijk sterk verzet. Meende dat dat tegeno ver mij oneerlijk zou zijn. Tenslotte is hij akkoord ge gaan". Ze heeft haar studie opgege ven. Ze was toen bijna 24 jaar. Ss bij liem gaan wonen, tiaar grijze ogen staren af en toe nietsziend de verte in als zij vertelt over de kritiek die zij na haar stap moest verdu ren. „Vooral van m'n moeder Vader vond het ook niet pret tig, maar bleek zich veel ge makkelijker te kunnen ver plaatsen in de situatie van zo'n man die door een wette lijke bepaling als echtgenoot gewoon was uitgeschakeld. M'n broers, ze zijn alle twee ouder dan ik, hebben nooit met een woord of gebaar iets van afkeuring laten blijken. Moe der is Frans altijd „meneer" blijven noemen. Vader en de broers noemden hem gewoon bij zijn voornaam. Ze zijn als man en vrouw gaan leven. Met alle moeilijk heden die dat met zich bracht. Met de vernederingen ook. Het onbegrip van sommige vrienden en kennissen. Die bleven weigeren de twee men sen te ontvangen. Ze negeer den. „Met vooral de beledigingen die ik moest slikken van de familie van Frans' vrouw. We hebben samen ons leven ge woon moeten instellen op onze uitzonderlijke situatie. Dat heeft moeite gekost, zeker bij Frans. Hij was een stuk ou der. Had een uitstekende posi tie. Maar juist om die niet in gevaar te brengen, bleef ik uit mezelf zoveel mogelijk op de achtergrond. Z'n directeur toonde veel begrip. Z'n directe collega's meestal ook". Met een plotseling gebaar van haar rechterhand besluit ze haar rechterhand besluit ze dat deel van haar verhaal. „We waren man en vrouw, begrijpt u. Hebben toen samen bewust gekozen voor kinderen. Frans wilde er eerst niet aan, beeld, was dat wel eens moei lijk. Ik heb het hoofd meteen ingelicht. Trouwens, ik heb, als dat naar mijn mening no dig was, nooit geaarzeld pro- cies te vertellen wat er aan de hand was. Ik heb gemerkt dat dat meestal afdoende was". Goed anderhalf jaar geleden is Frans hij was 48 jaar plotseling overleden. „Hartin farct. Ik zal u besparen wat ik daarna allemaal heb moeten doormaken. Ik had nameV'k maar begreep ook wel dat dat tegenover mij onrechtvaardig zou zijn. Eerst kwam Marcel. Hij is nu al II jaar. Twee jaar daarna kregen we Henk, naar m'n vader genoemd. We zijn met die jongens heel gelukkig geweest. Hebben alle proble men die dat toch weer met zich bracht, gelaten over ons heen laten gaan. De kinderen hebben, zo geloof ik, helemaal niets gemerkt van de spelde- prikken, van het feit dat ze wat een woord! onecht wa ren. We hadden een fijn ge zinnetje, hebben veel pret ge had, veel goede dingen samen beleefd. De kinderen dragen mijn naam. Bij enkele officië le gelegenheden, het gaan naar de lagere school, bijvoor geen rechten. Ik bestond een voudig niet. Gelukkig hadden we maatregelen genomen, zo dat ik kon blijven wonen in ons huis en men mij onze spulletjes niet kon afnemen. Maar financieel zat ik snel aan de grond. De zaak heeft mij fijn behandeld. Maar ik kreeg natuurlijk geen pensioen. Van de ene dag op de andere was ik overgeleverd aan de liefda digheid. Ik was dat niet ge woon. Ik wist van niets. Wist niet eens waar ik zijn moest om enige hulp te krijgen. Va der en m'n broers hebben me toen reusachtig geholpen. Moeder deed vervelend snib big. Zo van „ik heb je altijd wel gewaarschuwd en je moet nu maar hebben wat erbij staat". Ze is door die moeilijke tijd heengekomen. „Heb er ontzag lijk veel van geleerd. Dat heb ik later beseft. In die tijd echter was ik soms de wan hoop nabij. Frans had geen familie. Ik was dus aangewe zen op m'n eigen familie. Ik was naar m'n eigen gevoel weduwe met 2 kleine kinde ren, maar werd officieel ge zien als een ongehuwde moe der". Ze is gaan werken. Als hulp in een boekhandel. „Ik merkte toen meteen dat ik veel te lang uit de rou'atie was ge weest. Ik was niet meer bij. Voelde me ook ongelukkig, omdat ilk m'n huishoudentje niet meer goed kon doen. Bo vendien kwamen de jongens tekort aan aandacht en verzor ging. Ik ben toen eens rustig gaan nadenken. Besloot eens te gaan praten met een consu lente van een erkend contact bureau. Liet me daar tenslotte inscherijven als vrouw-met- twee-kinderen die een man zocht." Ze vertelt, niet zonder wat zelfspot, dat de consulente haar meteen heel duidelijk maakte dat haar geval wel eens erg moeilijk zou kunnen zijn. „Want een ongehuwde moeder met twee kinderen is nu niet bepaald in trek. Nou, ik begreep dat best. Hoewel ik mezelf gewoon als weduwe zag. Ik stond een goede maand ingeschreven, toen de consu lente mij belde. Er was, zo vertelde ze, een man van 34 jaar die contact met me wilde maken. Hij had een druk rei zend teven en was gewoon niet in de gelegenheid, kwam er ook niet voor in de geschikte milieus, om een vrouw te vin den. Hij had geen bezwaar te gen twee kinderen en had be grip voor mijn geschiedenis. Nou, ik ontving Kare1 bij mij thuis. We zijn bevriend geraakt. Ik vond hem heel sympathiek en hij voelde zich tot mij aangetrokken. We zijn getrouwd. Zijn in mijn huis gaan wonen. Het gaat prima. Ik voel voor Karei niet wat ik voor Frans voelde. Voel me niet zo met hem verbonden. Maar mijn respect voor hem is beslist even groot als voor Frans. En de jongens kunnen best met hem opschieten, en hij met hen. Het feit dat hij veel en langdurig weg is, kan gunstig zijn. Het geeft ons drietjes de gelegenheid aan de nieuwe situatie te wennen zonder iets te forceren. Karei is heel tactvol. Zijn familie heeft mij volledig geaccep teerd. Is wel blij met het feit dat hij getrouwd is. Merk waardig is dat m'n moeder tegen hem veel heuser is dan ze ooit tegen Frans is geweest. Het kan best zo zijn dat ik op den duur echt van hem ga houden. Niet op die prille wat onstuimige manier als ik van Frans hield. Wat volwassener en met meer distantie, mis schien". JACQUES LEVIJ (De twee eerdere artikelen in deze serie stonden in de kran ten van 27 en 28 maart). (ADVERTENTIE) (Van onze correspondent) BRUSSEL In het betreffende Belgische milieu is men er van overtuigd, dat op het ogenblik in de Nederlandse provincies Zeeland, Noord-Brabant en Limburg minstens 25 grotere clandestiene jenever stokerijen volop draaien. In vrijwel alle stokerijen hebben Belgische vaklieden een vinger in de alcohol pap, die voor het overgrote deel van uitstekende kwaliteit is. De alcohol van 96 procent wordt vrijwel tot de laatste li ter naar België gesmokkeld, aiwaar eên perfect georgani seerd illegaal distributie-appa raat zorgt voor de verdeling over een groot aantal te goe der naam en faam bekend staande distilleerderijen die er allerlei best smakende sterk alcoholische dranken, van ma ken. In België zelf wordt het sluik- stoken ook nog druk beoefend, maar de beroepsstokers (veelal voormalige smokkelaars) ge ven al sedert jaren de voor keur aan Nederland omdat daar de kans op ontdekking en bestraffing beduidend kleiner is dan in België, waar alleen al het bezit van bepaalde hoe veelheden alcohol strafbaar is. In België wordt traditioneel il legaal alcohol gestookt en me de vandaar, dat justitie en po litie daar deskundig op zijn afgericht. In het milieu oordeelt men kennelijk terecht, dat het smokkelen van in Nederland gestookte jenever minder ris kant is dan het stoken in Bel gië, waar niet alleen vrijwel elke boerderij „verdacht" wordt, maar waar douane en politie bovendien over specia listen beschikken die verklik kers in dienst hebben en nauwgezet na weten te gaan door wie grote hoeveelheden (goedkope wamt gedenatureer de) suiker worden afgenomen. Andere ingrediënten laten praktisch geen sporen na. Met een deugdelijke installatie en water, gist en suiker kan niet slechts van graan, maar ook van appelen en aardappelen, van peren en pruimen alcohol worden gestookt. De jaren na de eerste en die na de tweede wereldoorlog waren voor België toppers op het stuk varn het clandestien stoken van alcohol. In 1918 werden 376 clandestiene stoke rijen opgespoord. In 1919 maar liefst 784. Het record werd in 1945 gevestigd, toen men 945 stokerijen ontdekte en opdoek te. Naast deze betrekkelijk grote stokerijen houden hondeden boeren er kleine laboratoria voor eigen familiaal gebruik op na waarin ze hun eigen „druppel" zonder winstbejag fabriceren. Er zijin in België ook betrekkelijk veel fijnproe vers die bij wijze van hobby naar eigen recept uitzonder lijke likeurs en borrels maken. Ook dat is naar de letter van de wet verboden, maar het wordt gedoogd. Een bekend Brussels politicus dankt een goed deel van zijn vermaard heid aan zijn eigen likeur, die „Mandarise" (mandarin en ce- rise) heet en een dood paard weer ten leven wekt. België gaat nog steeds gebukt onder de wet op het regime van de alcohol van 29 augustus 1919, die de naam van Emile Vandervelde draagt. Bij die wet werd onder meer verbo den het schenken en in voor raad houden van sterke dran ken in voor het publiek toe gankelijke plaatsen. De wet van Vandervelde mag nu uit de tijd zijn, in 1919 dronk nog iedere Belg per jaar zijn 6,95 liter alcohol. In 1910 waren dat 5 liter en in 1913 5,52 liter geweest. In 1890 echter goten de Belgen per hoofd en per jaar 10,22 li ter alcohol door de kennelijk verkoperde keelgaten. Vander velde bereikte zijn doel. In 1930 dronken de Belgen nog slechts 3,18 liter per kop per jaar en in 1939 1,12 liter. Na dien trok de dorst weer wat aan: 1965: 2,24 liter en in 1970: 2,63 liter alcohol van 50 gra den zoals sluik- en andere sto kers dat uitdrukken. De laatste tijd is er sprake van de wet van minister Vander velde op de helling te zetten. Men vindt het ook in België langzaamaan te gek dat je in ieder restaurant bierglazen vol borrelsap kunt drinken, maai dat het eigenlijk niet mag. Mo gelijk, zo oordeelt men ook, is men op zo grote schaal aan het sluikstoken gegaan omdat men zich in café en kroeg moest beperken tot bier. Thuis drinken, zo staat in een rap port over drinkgewoonten, de den vroeger slechts geestelij ken en notabelen. De gewone man dronk in de kroeg en sliep thuis zijn roes uit. De clandestiene alcoholstok-e rijen in Nederland zijn voor Breda -Tilburg -Goes Roosendaal Middelburg GRONINGEN (ANP) De Groninger politie heeft drie mannen ingesloten die er van worden verdacht samen een 75 diefstallen of inbraken te hebben gepleegd. Een van hen, de 20-jarige hovenier K. V. zonder vaste woonplaats, heeft inmiddels bekend op bestelling te hebben gewerkt. Hij stal o.m. veel jassen. Ge- interesseerden konden bij hem de gewenste maat, kleur en stofsoort opgeven.... Een van de beide andere mannen, de 18-jarige S. H. V. uit Gronin gen (zonder beroep) was ver moedelijk een van zijn afne mers. Hij heeft bekend vele keren van diefstal afkomstige goederen in ontvangst te heb ben genomen. De derde van het drietal, dat zowel geza menlijk als individueel ope reerde, bekende o.a. 35 keer een handtasje te hebben ge stolen. Deze, de 22-jarige glazen wasser M. de V. uit Hoogkerk, pleegde ook winkeldiefstallen. K. V. bracht o.m. achtmaal een bromfietsdiefstal op zijn naam. Alle drie verdachten stalen diverse keren in de Groningse jongerensoeiëteit Vera Jassen, portemonnees en portefeuilles. Zij waren in deze sociëteit re gelmatig bezoekers. Hun acti viteiten bleven niet onopge merkt en speciaal S. II. V. werd verdacht. Toen men en kele keren overwoog aangifte te doen bij de politie werd men daar van weerhouden door de bedreigingen van het drietal, dat adspirantaangevers verzekerde dat zij in elkaar ge slagen zouden worden als zij naar de politie gingen. ROME (NC News Service) De lange strijd der kerk te gen de vrijmetselarij loopt spoedig ten einde. De enige vraag is momenteel hoe het staakt-het-vuren uit te HB.'pen, aldus meldt het Amerikaanse katholieke persagentschap NC News Service uit Rome. Volgens dit persbureau heeft de congregatie voor de ge loofsleer enkele maanden gele den het advies van het we reldepiscopaat over deze aan gelegenheid gevraagd. De vrij metselarij werd in 1738 ver oordeeld door paus Clemens XII. De katholieken, die lid van de vrijmetselarij werden, waren daardoor in de kerkelij ke ban. 0 Vorige maand nog werd een illegale jeneverstokerij ontdekt in het Limburgse Wittem. Dat gebeurde echter pas nadat er in de stokerij een fikse brand was uitgebroken. Tussen de smeu lende resten werden twee lijken gevonden van mannen, die in de stokerij overnachtten. het merendeel grote bedrijven waarin heel wat geld werd geïnvesteerd. Tussen de ont dekking van de stokerij in Sint Oedenrode in 1968 en het dra ma van Wittem dat twee sto kers het leven kostte (maart 1973) ligt de ontdekking van een half dozijn andere stoke rijen. Het drama van Wittem zou wel eens de aanleiding kunnen zijn tot het verscher pen van de zoekactie door douane en politie. Het zou dienstig zijn als de wetsteksten terzake gewijzigd werden, want in Nederland is het nu zo, dat de stoker als het ware op heterdaad betrapt moet worden, wil men hem' kunnen grijpen,. Jaren geleden werd een deel van de clandestien in Neder land vervaardigde alcohol naar Duitsland gesmokkeld en aldaar tot whisky verwerkt, die voornamelijk de dorst van Amerikaanse soldaten moest lessen. Tegenwoordig is België praktisch de enige afnemer. Verreweg de meeste stokers werken geheel of voor een goed deel met kapitaal van „de grote man op de achtergrond". Het produkt wordt gegaran deerd afgenomen en meestal op gehaald door een chauffeur, die als in de paardehandel cash betaalt. De chauffeur- smokkelaar levert de waar in België af en krijgt terug wat hij betaalde plus zijn ver- voers- en smpkkelaarsloon. Dat loon is hoog, want de smokkelaar is de enige die weet waar het produkt ver vaardigd wordt en waar het heen gaat. Zijn zwijgen wordt betaald voor wat het waard is. Het Belgische distributie-appa raat verkoopt de alcohol door en zet er in opdracht van de baas achter de schermen nog eens een flinke winst op. De afnemer betaalt dan nog altijd slechts ten naaste bij de helft van de officiële prijs, die im mers door de accijns tot on werkelijke hoogte wordt opge dreven. De alcohol-gangs zijn perfect georganiseerd en de bazen be horen tot de meest elitaire en rijkste leden van het zware gildie. De winst van stokers en smokkelaars wordt, omdat de staat bestolen wordt, uiteinde lijk betaald door de belasting betaler. Stokers en smokke laars doen overigens (illegaal) wat de staat doet: geld verdie nen aan de ondeugd. (Van onze redactie buitenland) NEW YORK De Ameri kaanse kustwacht heeft het zoe ken naar het Noorse vracht schip Anita (12.964 ton) ge staakt omdat er geen duidelijke aanwijzigingen zijn dat het schip wordt vermist, zoals de reder in Noorwegen vreest. Vorige week werd bekend gemaakt dat er grote onzeker heid bestond over het lot van de Anita, aangezien men niets meer van het schip had verno men nadat het op 21 maart uit een Amerikaanse haven met bestemming Bremen was ver trokken. Een zusterschip van de Anita, de Noorse Variant, verdween op 21 maart tijdens een zware storm ter hoogte van de staat Noord-Carolina in de diepte. Slechts een van de dertig leden tellende bemanning werd gered. Beide schenpen waren kort na elkaar uitgevaren. Een radio-amateur in Char- lottetown, op het eiland Prins Edward, ving vorige week woensdag (28-3) drie radio boodschappen op die volgens hem duidelijk van de Anita af komstig waren. Daaruit zou zijn gebleken dat met het schip alles in orde was. Volgens de Amerikaanse kustwacht is de radio-amateur zeer deskundig. Het schip wordt over enkele dagen in Bremen verwacht en pas als het niet komt opdagen zullen we ons zorgen gaan maken. Het is niet ongewoon dat men geen contact krijgt met een schip dat midden op de Atlantische Oceaan zit, zei iemarvd van de kustwacht. De reder is echter niet zo ge rust. Hij gaat met scheepvaart vaart- en reddingsautoriteiten praten over wat gedaan kan worden om het mysterie rond de Anita op te lossen. QUITO (Ecuador) (NCS) Het Vaticaan heeft een pries ter aangewezen om een onder zoek in te stelten naar het werk van bisschop Priano (63) van het diocees Rio Bam- ha in Ecuador. Priesters die groepen voor kerkvernieuwing in dit land vertegenwoordigen hebben verklaard dat dit on derzoek „een zaak van leven of dood" kan zijn voor de po gingen om de armen in dit dis trict te helpen. Bisschop Priano heeft zich DELFT (ANP) In Delft hebben zondagnacht twee jon gelui onder invloed van drank een klein slagveld aangericht. De broers R. en G. B. uit Delft, die een bezoek brachten aan café Romantica, gingen bij aankomst zelf hun pilsje tap pen. Toen de bareigenaar daar iets op tegen had, ontstaken de twee gebroeders in woede, ze sloopten het interieur gron dig, waarbij de winkelruit van het café sneuvelde. Toen het drietal op straat terecht kwam ging ook de ruit van een be lendende bloemenzaak er aan. Bij de kost v.d. politie bleek dat de twee mannen de bar eigenaar dusdanig met bar krukken en schoppen hadden behandeld, dat hij bewustloos op straat bleef liggen. Bij ar restatie van het tweetal werd hevig verzet gepleegd en de ruiten van een politieauto werden eveneens gesloopt. Bij de fouillering van R. G. werd een doublé armband aangetroffen, die aan de bar eigenaar toebehoorde. Het tweetal is ingesloten. in het bijzonder het lot aan getrokken van de Indiaanse landarbeiders in zijn diocees. Priesters en leken zijn bezig met het oprichten van co operaties, onderwijs per radio, opleidingscentra en een land hervormingsprogramma, dat al menig Indiaans gezin eigen grond heeft verschaft. De verklaring van de pries ters stelt o.m. „Voor de rij ke man in het diocees geldt niet de mens, maar slechts de winst. Zij die profiteren van de ex ploitatie van mensen hebben zich verenigd tegen de bis schop en voor dit onderzoek gezorgd". De pauselijke nuntiatuur in Ecuador bevestigde dat een priester is aangewezen voor een onderzoek in het diocees. Deze zou zich moeten bezig houden met „de bijzondere moeilijkheden die daar opdoe men". De bisschop, die verklaarde dat hij de steun geniet van de meerderheid van de bisschop- pen in dit land 5,7 miljoen katholieken zei in een ra dio-uitzending: „Ik ben er van beschuldigd dat ik mensen op leid voor de guerrilla in de steden en dat een van de ge meenschapscentra in het land een kerk-cabaret is". Hij stelde dat een eerlijk on derzoek de waarheid aan het licht zal brengen. (ADVERTENTIE) Wellicht is uw galtoevoer onvol doende - en die is onontbeerlijk voor een goede spijsvertering en het regelmatig functioneren van uw ingewanden. Te weinig gal brengt de werking ervan in de war. U gaat zich loom en onprettig voelen en wordt daardoor humeurig. Doe de kuur met zachte Carters Pilletjes. Zij wekken de gal op en zorgen voor een goede toevoer ervan in de dar men. U voelt zich dan weer prettig, opgelucht en in een beter humeur. PILLETJES Import Benelux: N.V. Odol Company Amstwdam Brieven voor deze rubriek moeien met volledige naam en adres worden ondertekend. Bij publikatie zullen deze vermeld worden. Slechts bij hoge uit zondering zal van deze regel worden afgeweken. Naam en adres zijn dan bij de redactie bekend. Publikatie van brie ven (verkort of onverkort) betekent niet dat de redactie het in alle gevallen eens is met inhoud, c.q. strekking. Alle respect voor uw smaakvolle en tevens bondige informatie over de diverse op- leidings- en beroepsmogelijk heden in „Werken aan de toe komst". Een klein puntje op de i onder het beroep „inrich tingswerker". U kent aan Markendaal al leen een middelbare opleiding inrichtingswerk toe. Maar naast de door u genoemde So ciale Academies te Hengelo, Eindhoven en Sittard heeft ook Breda zijn hogere beroeps- opleding. Het is een z.g, part-time opleiding, een oplei ding van lVz dag per week voor functionarissen die een werkkring hebben ie een in richting. BREDA PETER MUTSAERS- Markendaal: afd. Inrichtings werk Zoals bekend, streeft de be roemde violist Theo Olof naar een radiozender met uitslui tend klassieke muziek. Een raiet onbelangrijke minderheid van die radioluisteraars zal dit idee willen aanmoedigen. Help dit dioel te verwezenlijken en stuur een briefkaartje met uw instemming aan: Theo Olof, Beethovenstraat 115, Amster dam. BREDA Fr. Joh. FREIJSEN De misdaad neemt van dag tot dag toe. De zware jongens krijgen te lichte straffen en hebben maling aan politie en justitie. Misschien kan minis ter Van Agt iets opsteken van hetgeen ondergetekende gedu rende de oorlogsjaren in Enge land beleefde. Daar bestond toen nog dwangarbeid, werk weigeren werd extra gestraft met stokslagen of eenzame opsluiting in een donkere cel. Deze straffen, die men als on menselijk beschouwdie, worden na de oorlog afgeschaft, even als in de meeste gevallen de doodstraf. Door toename van de criminaliteit gaan er nu weer in het parlement stem men op om deze straffen weer in te voeren. Wat weegt zwaarder: moord, kaping, roof met geweldpleging op oude mensen gijzelen enz. enz. of strengere straffen voor wie deze misdaden pleegt. Enkele maanden opgeborgen worden laat deze lieden koud, ze zijn min of meer hotelgasten ge worden, die op hun wenken worden bediend. Wij hadden in ons kamp in Engeland een mannetje dat bij herhaling ge- straf was voor bigamie. De lieverd kon het maair niet la ten en uiteindelijk werd het dwangarbeid. Na ontslag uit gevangenschap kwam hij te rug naar ons kampement en meldde zich bij mij, toen de dienstdoende wachtcomman dant. Hij heeft meer dan een uur zitten snotteren van blijd schap dat hij weer terug was bij ons onderdeel en zwoer: „nooit meer strafbare feiten te plegen, want nog liever de doodstraf dan dit nogmaals te moeten meemaken". Deze knaap bleek totaal genezen en werd een handelbare jongen. Misdadigers moeten worden gestraft en op een manier waarvoor ze respect hebben d.w.z. op een soort misdadige marnier. Kwaad met kwaad uitbannen. Wel jammer, maar het moet. Het kaïn niet anders. Of wel? BERGEN OP ZOOM G. HOMS (Een tegenvraag: waren er minder dieven en moordenaars toen men dieven en moorde naars vierendeelde en rad braakte? Red.) Burger niet rechtvaardig en Andnessen wel? Den Uyi is niet tegen iedereen, die er een andere mening op na houdt, maar voor een rechtvaardige inkomstenverdeling, wat zo langzamerhand eens tijd wordt. De KVP houdt dat weer tegen. Als alle werkne mers voor hun eigen belang opkomen dan moet men nooit DS '70 of VVD stemmen. Dege nen diie bij de PvdA zijn weg gegaan hebben dat aleen maar gedaan nu ze meer geld heb ben en de werknemers verge ten. En wat te denken vam de daden van Biesheuvel en van Tilanus, om over de clown Wiegel maar niet te spreken. Zo lang er nog zulke mensen in de Kamer zitten is het een lachertje. C. VAN BRUNSCHOT ETTEN-LEUR

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1973 | | pagina 12