Consul Ben IJsebaert:
'SOEPEL MET
REGLEMENTEN'
Wielersport
bloeit
in Zeeland
Feest
Egmo:
Paleis
te Bri
„Eén broek is
niet veel in
een seizoen"
Jet faat mij om
de kassa, die
moet rinkelen....."
Zeeland
donkere
zuiden
„W aarom
ben ik
kop
man?
Geldverspilling
Verstandiger
Tekst:
Ton Koomen
Fanatiek
sport
Diplomatiek
Getto-politiek
Maandag 2 april 1973
(Van onze sportredactie)
TERNEUZEN „Als alle
reglementen strikt nage
leefd zouden worden, dan
had je geen leven. Je moet
soepel kunnen zijn als dat
nodig is. Kijk, iedereen weet
dat amateurwielrenners be
taald worden. Het is toch
een klare zaak dat je grote
en kleine sponsors hebt. De
grote mannen, die het meest
betalen, hebben de beste
renners. Normaal. Dat weet
iedereen in het wielerwe-
reldje. Officieel mag het
niet. Volgens de internatio
nale reglementen. Olympi
sche gedachte enzovoorts-
Maar neem nu Zeeland. Als
ik zou optreden tegen dit
soort zogenaamde uitwas
sen, dan was het helemaal
gedaan met de wielersport.
Dan had je alleen nog maar
officials over en geen en
kele renner", zegt Ben IJse
baert, de Terneuzense
KNWU-consul, met zo'n
dertien jaar ervaring in de
ze functie.
Voor Ben IJsebaert is het
een duidelijke zaak dat er in
het zuiden van het land flink
geschipperd wordt met de reg
lementen. IJsebaert: „Als wij
op de kalendervergadering
van de KNWU komen, worden
de provincies Zeeland, Noord-
Brabant en Ditmibuirg altijd be
stempeld als „Het donkere
zuiden". Bat begrip is ont
staan, omdat men wel weet
dat Wij met allerlei; problemen
hebben af te rekenen. Het
beste is als je soepel, maar
toch streng bent. Vooral, als
consul. Je moet niet tè goed
met mensen omgaan in het
metier dan anders dreigen
ze een loopje met je te ne
men."
Voorbeeld van „Het donkere
zuiden" in de ogen van Ben
IJsebaert, eigenaar van een
bloeiende zaak in sportartike
len in 't hartje van Terneuzen,
is het aantal juryleden dat bij
kermiskoersen wordt ingezet.
IJsebaert: „Officieel moeten er
bijvoorbeeld altijd negen jury
leden zijn. Volgens de regle
menten.
Maar dan komen de proble
men. Een jurylid moet door
het organiserend comité vijf
tien gulden I worden betaald.
Er zijn kleine comités bij, die
een koers organiseren, waarbij
slechts een dertigtal renners
aan de start komen. Dan
wordt zo'n uitgave te groot
voor het comité. Dan krimpen
we het aantal juryleden in.
Het zou bij zo'n koers onnodi
ge geldverspilling zijn als er
negen juryleden aanwezig wa
ren."
Ndiet dat Ben IJsebaert er
van overtuigd is dat de jury
leden overmatig betaald wor
den. IJsebaert: „Helemaal
niet. Wat is nou in feite vijf
tien gulden. De juryleden
moeten er vaaik een wije dag
voor nemen. De reiskosten die
ze moeten maken. En dat alle
maal voor vijftien gulden. Je
bent al blij diat je nog idealis
ten kunt vinden, die zich op
deze wijze voor de wielersport
willen inzetten. Dat het echt
geen vergoeding is waar je u
tegen zegt, daar zijn nu ook
vrijwel alle wielercomités van
overtuigd." Ben IJsebaert, die
zelf jarenlang jurylid was
voordat hij tot consul werd
benoemd „De wielersport
fascineert me. Het is een sport
voor jongens met karakter.
Heel iets anders dan Hockey,
voetbal of tennis, waar iik ook
actief in ben geweest" leeft
op vruieradschappedijke voet
met de wielercomités in
Zeeuwisoh-Vlaanderen. IJse
baert: „De verstandhouding is
prima. Maar ik sta ook altijd
voor de mensen klaar. Ze kun
nen me altijd bereiken, ik ben
nooit te beroerd om voor ze in
de bres te springen, ze van
aidviies te dienen. Er is bij
voorbeeld een flinke aversie
geweest tegen de verhoging
van het wedstrijdgeld door de
KNWU van f 50,- tot f 300.-
Ik had daar aanvankelijk wel
begrip voor.
De KNWU had er wellicht
verstandiger aan gedaan die
verhoging meer geleidelijk in'
te voeren. Niet ineens zo'n
grote sprong. De prijsstijgin
gen hadden wat regelmatiger
opgevangen moeten worden.
Daar moet je niet te lang mee
wachten. Anders komt het on
sympathiek over en kun je het
moeilijk verkopen tegenover
de comités. Maar aan de an
dere kant staat het KNWU-
verzoek om een subsidiebij-
drage van driehonderdduizend
gulden.
Als je zo'n verzoek indient
moet je wel een goede exploi
tatierekening en begroting
overleggen. De wielercomités
hebben nu alle begrip voor de
zaak. Het aantal wielerronden
neemt toe. Dat is een verheu
gende zaak. Een teken dat de
wielersport bloeit. Er wordt de
laatste tijd ook veel aan de
jeugd gedaan. Er is even een
periode geweest, dat die Zaak
wat werd verontachtzaamd.
Nu leeft het weer. Gelukkig"
Ben IJsebaert, die ais motto
heeft: „Hoe strenger je bent,
hoe gemakkelijker je werkt"
ziet de toekomst van de
Zeeuwse wielersport dan ook
optimistisch tegemoet.
Aan Ben IJsebaert zal het
niet liggen. IJsebaert is beze
ten van de wielersport. IJse
baert: „Ik heb twee dochters,
maar als ik een zoon gehad
had, zou ik zeker graag gehad
hebben dat hij do wiplersport
koos. Dit sport kweekt karak
ters. Daar wordt men hard
in". Ik hoop er nog vele jaren
actief in te kunnen zijn. Die
mooie tak van sport stiMule-
ren. Dat schept voldoening."
(Van onze sportredactie)
TEKNEUZEN „Dat de
wielersport bloeit in Zeeland",
zegt consul Ben IJsebaert,
„blijkt wei uit het feit dat
Clinge en Nieuw Namen ook
weer belangstelling hebben
getoond in de toekomst plaat
selijke wielerronde te organi
seren. Ik heb bezoek gehad
van delegaties van de wieler-
comite's van Nieuw Namen en
Clinge. Twee jaar heeft de
zaak daar dood gelegen. Er
was geen interesse. De wieler
comités werden teveel bezet
door leden van de ondere gar-
Er is nu jong leven inge
blazen. Men is nu weer en
thousiast men vroeg om in
lichtingen en het Staat wei-
vast dat Zeeland er twee
koersen bij krijgt.
Voor Ben IJsebaert is er In
Zeeland zeker plaiaits voor
twee wielerverenigingen. IJse
baert: „Aanvankelijk stond ik
er wat sceptisch tegenover,
maar nu ben ik overtuigd van
de levensvatbaarheid van zo
wel „Theo Middelkamp" als
Zeeuwsch-Vlaanderen. Kijk,
dat mentaMteitsverschil blijf
je houden, tussen de eilanden
en Zeeuwsch-Vlaanderen. Er
bestaat een rivaliteit tussen
twee kerngezonde verenigin
gen. Dat kun je alleen moer
toejuichen".
Op 14 april zal in Hulst een
vergadering worden gehouden
van wieleroonüté's over de
problematiek van de volks-
koersen en de licentiehouders.
Ben IJsebaert kreeg op de
laatste vergadering die werd
gehouden, en waarop hij niet
aanwezig was, nogal wat kri
tiek te horen. Nu op 14 april
zal hij de vergadering zeker
bezoeken om een en ander
recht te zetten.
(Van onze r
Op zaterdag 22 juli f
van Buitenlandse
feestelijke ceremonie in
handtekening onder het
en de EEG.
Hiermee werd het geva
voor Portugal, dat het
handelsgebied in Europa
een isolement terecht zou
men, afgewend. De overe^
komst tussen Portugal en
EEG heeft de vorm van
„Vrijhandelsakkoord" dat
1 januari 1973 in werking!
getreden. Het doel hiervan
het vestigen van een „vr[
handelszone" tussen Portuj
en de EEG, dat wil zeggi
dat de onderlinge handels!)
iemmeringen (invoertarievq
etc.) geleidelijk worden
gebroken. Het eindresulta
is dan dat de -oederen
een overgangsperiode (dj
rende tot 1 juli 1977) vq
kunnen circuleren tussen
betrokken gebieden.
Over de tussen Portugal
de EEG gevoerde onderhall
delingen (waarbij de Nede
lander Edmond Wellenstei
directeur-generaal in het d
partement van de Europe:
Commissie) is niet veel t<
de publieke opinie doorgj
drongen, de tekst van
overeenkomst is nog steed
niet gepubliceei-d. Er komt
veel technische detailpunte
bij te pas, de deskundige
spreken in een bijna onvei
staanbaar jargon en de mei
Ben IJsebaert: „We weten allemaal dat de amateurs betaald worden, maar je kunt er zo wei
nig aan doen. Als je de reglementen streng zou toepassen, hield je alleen officials over en geen
enkele renner meer".
(Van onze redactie
buitenland)
Politieke veranderin
gien in de Portuges'
koloniën Angola, Mo
zambique en Guine-Bissai
zijn volgens velen alleei
maar te bereiken door:
Economische en politieki
isolatie van het Portugese be
wind. Geen handelsverdragei
met het regime te sluiten, in
vesteringen na te laten ei
Portugal uit de Navo te ver
wijderen.
Het geven van maximal!
steun aan bevrijdingsbewegin
gen in de koloniën en de op
positie in Portugal. Deze stern
moet ook na de onafhankelijk
heid van de koloniën wordei
voortgezet om de schade vai
eeuwenlang kolonialisme op t
vangen.
De filosofie achter deze ar
gumenten is de volgende
Door economische isolerin;
van Portugal zal de opbrengs!
van de uitbuiting verminde
ren; door versterking van di
Portugese oppositie en van d<
bevrijdingsbewegingen zullei
de kosten van de onderdruk
king stijgen, en de buitenland
se investeringen zullen afne
men door het gestegen risico
Alleen op deze manier, zq
meent ook drs. Guinee, kan zc
snel mogelijk het punt bereik'
worden waar het voor hei
Portugese regime niet meet
loont de onderdrukking en uit
buiting voort te zetten, en het
voor buitenlandse investeer
ders te riskant wordt om noj
langer als „handlangers" bi;
deze uitbuiting op te treden.
Tegenover deze mening, die
o.a. vertolkt wordt door anti
apartheidsbewegingen en be
wegingen die strijden voor d<
onafhankelijkheid van de Por
tugese koloniën, staat hel
standpunt van de niet-isolatie
de niet-boycot. Het wordt nie
zelden onderschreven door dc
Nederlandse werkgevers (bij
voorbeeld recentelijk nog ir
De 21-j/arige Axelaar, die in
het nog prille wielerseizo-en al
vijf keer als eerste over de
meet ging in het Belgische
Haarelbeke, Munkswalm, Om
loop van het Volk, Gooik, en
tijdens de cluibkampioenschap-
pen van de wielervereniging
Zeeuwsch-Vlaanderen voelt
zich in dat opzicht niet ge
trouwd met Trico Noble. De
Waal: „Mij maakt het niets
uit. Het gaat mij om de kassa,
die moet rinkelen. Of dat nu
bij Trico Noble gebeurt of bij
een ander, dat doet er niet toe.
Het is maar net wie het mees
te geld wenst neer te tellen.
De Waal vindt het prachtig
wat Trico Noble allemaal voor
de wielersport heeft gedaan.
Maar is toch niet kapot van de
bedragen die door Frans van
Turenhout onlangs in een in
terview met De Stem noemde.
Van Turenhout vertelde daarin
dat hij vorig seizoen f 84.000,-
in de wielersport had gesto
ken.
De Waal: „Dat zal best zo
zijn, maar ik weet wel dat het
meeste geld in ieder geval
niet naar de renners gaat. Ik
weet nu wat ik verdien bij
Trico Noble, de prijs noem ik
niet, maar als ik dat bedrag
met het aantal renners verme
nigvuldig, kom ik echt niet al
te hoog uit. Meer wil eik daar
niet over zeggen".
De Waal heeft echter nog
wel het een en ander op zijn
lever." Bepaalde zaken zoals
die zijn voorgesteld bij de
presentatie van de Zeeuwse
wielerformatie tenminste
voo-r het grootste deel bestaan
de uit Zeeuwse renners zijn
wat hem betreft flink ver
keerd overgekomen. Niet hele
maal volgens de harde werke
lijkheid. De Waal: „Kijk, tij
dens de presentatie in Aarden-
burg heeft Frans van Turen
hout het zo voorgeschoteld als
of Wim de Waal en Jan Raas
de grote vedetten waren van
Trico Noble. Wij waren de
mannen die het laatste jaar als
amateur redien, wij war-en de
mannen die het dit seizoen
moesten maken voor Trico No
ble. Wij wiaren ook de mannen
die met Van Turenhout zou
den moeten komen praten als
er sprake was van een eventu
ele overgang naar de profs.
Maar de praktijk is dat niet
Wim de Waal en ook niet Jan
Raas tot kopman werd be
noemd van de Trico Noble-
formatie. Dat w-erd Comelisse.
Cornelisse werd in de Ronde
van Noord-Holland tot kopman
gebombardeerd. Dat was een
rake klap in het gezicht voor
me. Denkt Van Turenhout
soms dat een Zeeuwse renner
geen kopman kan zijn? Moet
dat juist een man van buiten
de provincie zijn? Laat hij dat
dan ook vertellen tijdens de
presentatie. Ik had verwacht
dat ik als kopman zou funge
ren".
zEr zijn meer zaken die Wim
de Waal zwaar op de maag
liggen. De Axelaar is het bij
voorbeeld helemaal niet eens
met de manier waarop de ren
ners worden opgevangen voor
een klassieker of daarna. De
Waal: „Neem non de Ronde
van Noord-Holland. Ik werd
tweede. Toch een knappe
prestatie dacht ik.
Maar nee hoor als je twee
de wiordt dan tel je niet mee.
Je moet per se als eerste over
de streep gaan. Als je tweede
wordit zien ze je niet staan.
Dan bun je je broodzakje
openhalen en de boterhammen
die je zelf van huis meegeno
men hebt oppeuzelen. Dan is
er geen diner voor je. Dat
staat alleen klaar voor iemand
die eerste wondt. Dat valt me
zwaar tegen".
En wat denkt De Waal, vo
rig j aar goed voor achttien
overwinningen, over het deel
nemen aan teveel kermiskoer
sen. Sponsor Frans vain Turen
hout verklaarde hier tegen te
zijn. Van Turenhout zou liever
zien dat zijn renners zich
mee,r spaarden voor het grote
re werk. Meer prestaties le
verden in zware klassiekers.
De Waal hierover: „Kijk dat
is natuurlijk allemaal mooi ge
zegd, maar diie vlieger gaat
maar gedeeltelijk op. Natuur
lijk moet je als je straks een
goed profcontraot op zak wil
steken naam maken in de
klassiekere. Dat is normaal.
Dat verhoogt de marktwaarde.
Maar in de klassiekers is vrij
wel niets te verdienen, In die
keirindskoersen wel. En de
poen is toch aantrekkelijk,
niet waar? Op die manier fiets
ik tenminste een aardig be
drag bij elkaar. Maar ik ben
het wal met de heer Van Tu
renhout eens dat je je bijvoor
beeld in een Olymipia's Toer
goed moet presenteren. Ook
voor de wereldkampioenschap
pen wil ik me goed voorberei
den. Ik train daar keihard
voor. Elke dag zo'n 120 kilo
meter op de fiets. Ik heb ge
lukkig alle medewerking van
mijn werkgever, het pijpen-
constructiebedrijf van de fir
ma Van Goor in Axel. Ik krijg
alle vrije tijd die ik nodig heb
om in topvorm te kunnen ge
raken. Ook veel vrije tijd voor
training en wedstrijden te rij
den. En dat zonder financiële
consequenties. De velddiensten
bij mijn baas gaan gewoon
door. Je zou hem ook een
sponsor van mij kunnen noe
men".
De Waal, die in Axel fel
gesteund wordt door een fana
tiek supporterslegioen een
supportersclub van ongeveer
170 leden staat achter hem
voelt zich sterk. De Waal:
„Als de heer Van Turenhout
bijvoorbeeld zegt dat de ren
ners ondankbaar zijn, dat ze
alleen maar graag geld in de
zak steken, maar slechts zel
den of nooit bij hem langs
komen, om wat belangstelling
te tonen, dan zeg ik nou en
wat dan nog.
Ik zeg maar zo, ik fiets vour
hem, fiets zo hard mogelijk
boek prestaties, en daar wordt
ilr voor betaald door hem. Hij
zal De Waal echt geen geld
geven omdat I)e Waal zulke
mooie witte haren heeft, maar
eenvoudig omdat De Waal zo
hard fietst, zoveel overwinnin
gen boekt en op die manier
reclame voor hem maakt. Hij
tevreden, ik tevreden. Als hij
ontevreden zou zijn over mijn
prestaties zou ik naar mijn
mening echt niet aan de bak
komen bij Trioo Noble, Of zie
ik diat soms verkeerd"?
Wim de Waal. die zich in
zakelijke kwesties bij
eventuele contracten laat
adviseren door de Axelaar Son
Wondelgem wil het dit sei
zoen graag „maken" in de
wielersport. De Waal: „Dit
jaar wjl ik prestaties boeken,
die mij een goed profcontracl
moeten opleveren. En of dal
nu al of niet bij Trico Noble
gebeurt doet er niet toe.
Het gaat er om wie het
meeste biedt. Dat lijkt mij een
gezonid standpunt".
TON KOQMEN
(Van onze sportredactie)
AXEL Behalve dat Wim de Waal, de topcoureur van
Trico Noble van zijn sponsor een x-bedrag op jaarbasis
Trijst uitbetaald, steunt Trico Noble hem ook nog met zijn
tenue, waarop duidelijk en terecht uitkomt voor wat
voor firma de coureur nu eigenlijk actief is.
Eén ding bevalt De Waal echter niet erg. De Waal: „Voor
een heel seizoen krijgen we slechts één broek van Trico
Noble. Beslist niet teveel. Je hebt er veel meer nodig. Maar
de rest moet je, evenals het materiaal, zelf betalen. Een
broekje kost toch altijd zo'n veertig gulden. Ik had ver
wacht dat we er meer zouden krijgen van Trico Noble. Dat
bedrijf zit toch zelf in die handel. Als je nagaat dat als
er een koers is in bijvoorbeeld Joegoslavië Trico Noble een
wagen vol van die dingen weggeeft. Voor niets. Ik begrijp
het wel, om een afzetmarkt te vinden natuurlijk. Maar zou
het dan zo gek zijn als hij zijn eigen coureurs ook van de
nodige attributen voorziet?".
0 Wim de Waal: „Aan een broek in een seizoen heb je natuurlijk niet genoeg. Ik meen dat een
sponsor voor meer moet zorgen".
WIM DE WAAL„PROF
BIJ HOOGSTE BIEDER"
(Van onze sportredactie)
AXEL „Als er een fir
ma of sportief merk komt
die belangstelling voor mij
heeft, die mij een goed
profcontract kan bieden,
dan teken ik. Absoluut. Na
tuurlijk, wie het meeste
biedt is winnaar", zegt Wim
de Waal, een van de para-
depaardjes van Trico No
ble, de Axelse coureur met
het felle eindschot, die dit
als zijn laatste seizoen bij
de amateurs ziet. Frans van
Turenhout, met zijn broer
Gerard de sponsor van de
Trico Noble-ploeg mocht
dan tijdens de voorstelling
van deze amateurformatie
in Aardenburg min of meer
laten doorschemeren dat
als hij zou beginnen met
een profploeg volgend jaar,
hij graag zijn Zeeuwse top
pers De Waal en Raas zou
claimen; De Waal denkt
daar heel anders over.
Wim de Waal: „Als ik een goed profcontract krijg aangeboden, teken ik meteen. Of dat nou bij Trico Noble is of bij een ander,
dat interesseert me niets".
