Kampioenschap
Van der Smissen
Leman: derde
maal zege
Minneboo
snelste in
Achtmaal
Clay weer
verslagen
MINDER SPANNING
Lubbers-
Gay in
gevaar?
sport
VIJFDE SPORTPAGINA VAN MAANDAG 2 APRIL 1973
VI
T*
(Van onze sportredactie)
BERGEIJK „Met de twee
de plaats zou ik at tevreden
zijn geweest. Daarom ook kon
ik zonder zenuwen aati die
laatste, belangrijke partij be
ginnen, want van de tweede
plaats was ik al zeker, voor
dat we begonnen." De 18-ja-
ïige Brabander Christ van der
Smissen, die zijn debuut in
de ereklasse bandstoten dank
zij een beter gemiddelde dan
Henk de Kleine met de lands
titel liad bekroond, gaf deze
verklaring voor zijn koele spel
in de slotronde. Hij had daarin
voor de bepaald niet gemak
kelijke taak gestaan 0111 een
zaterdag verkregen voorsprong
in gemiddelde op De Kleine
tegen Dekker te handhaven.
Het gelukte, zonder dat Van
der Smissen wist hoeveel beur
ten hij aan de Kleine mocht
verspelen: „Ik ben gaan bil
jarten om de partij zo snel
mogelijk uit te maken".
Toen Van eter Smissen in de
22e beurt Dekker ver het na
kijken haid gegeven (200-92)
stond zijn eerste nationale ti
tel in de hoogste klasse vast.
Op dat moment was De Kleine
tegen Steures bezig aan zijn
zestiende beurt en kon, zelfs
als hij de partij uitmaakte,
geen kampioen meer worden.
Van der Smissen, die een
week geleden in Heronthals
vooir de tweede maal in suc
cessie Europees juniorenkam-
pioen kader 47/2 en libre was
geworden en daardoor nauwe
lijks voor het bainidstoten had
kunnen trainen, bad zaterdag
zijn achterstand op De Kleine
met medewerking van Jean
jlïessems (doze versloeg De
Kleine in 39 beurten) kunnen
wegwerken. De achterstand
had hij overigens al in de
openingsronde opgelopen, toen
hij door een speling van het
systeem tegen De Kleine had
moeten uitkomen en had ver
loren. Daarna had de jonge
Brabander voor niemand meer
uit de weg hoeven te gaan.
Hij had zijn gemiddelde in
zes partijen opgevoerd tot 7.73,
terwijl De Kleine door die 39
beurten tegen Bessems terug
viel tot 7.25. Het was een ver
schil van 9 beurten, een niet
onoverkomelijke barrière.
De Kleine, die wel degelijk
had zitten rekenen wist dat
en vocht als een leeuw om zo
snel mogelijk uit te zijn, maar
had de arbiters tegen. Tot
tweemaal toe werd een zui
vere carambole van de man uit
Mierlohout afgeteld. Deson
danks liep hij in deze twee
kamp, die op twee tafels werd
uitgevochten, aanvankelijk op
Van der Smissen in. De te
genstanders van de titelkan
didaten, Willy Steures en Piet
Dekker, vervulden in liet spel
een figurantenrol. Maar Van
der Smissen gaf geen krimp.
Hij speelde om zo snel moge
lijk aan de meet te komen
en produceerde series van 37.
38 en 32 en bleef opmerkelijk
kalm, toen hij geslaagd was.
„Natuurlijk doet het me wat
om kampioen in de ereklasse
te zijn," zei hij. Het was hem
niet aan te zien.
Eindstand:
1. en Nederlands kampioen:
Van der Smissen (St. Wille-
tarord) 12 puutein, hoogste
serie 47, alg. gemiddelde 7.91,
2. Henk -die Kleine 12 64 7.64, 3.
Hams Vuiltiink (Groente) 8 67
9.02 (Nr), 4. Jean Bessoms
(Cadier en Keer) 7 41 5.84,
5. WdlMe Steures (Nijmegen) 6
46 6.29, 6. Piet Dekker (Dede-
waard) 5 49 4.96, 7. Ben Velt
huis (Oldanzaial) 4 57 4.93, 8.
Jaap Ligtbart (Alkmaar) 2 45
4.85.
Eric Leman (links) wint de ronde van Vlaanderen. Rechts
Freddy Maertens.
JANUS VAN TOL OP
DE MEET GEKLOPT
(Van onze speciale
verslaggever)
MEERBEKE Bikkelhard
en niets-ontziend was de
strijd geweest. En successie
velijk waren de favorieten
voor de 260 km lange Ronde
van Vlaanderen afgevallen.
Eerst Van Springel, daarna
Zoetemelk, die door onop
lettendheid de slag had ge
mist, maar die overigens la
ter goed terugkwamen. Toen
Frans Verbeeck en Walter
Godefroot die de beklim
ming van de steile muur van
Geraardsbergen met materi-
aalpech moest bekopen. Ten
slotte Roger de Vlaeminck,
die gewoon uitgeblust was
en in de slotfase zelfs zo ka
pot kwam te zitten, dat hij
de bezemwagen moest op
zoeken. De enige uitgespro
ken en eerste favoriet, die
toen nog was overgebleven
was Eddy Merckx, die nog
niet lang geleden had uitge
roepen, dat hij dit jaar voor
al zijn zinnen had gezet op
de Ronde van Vlaanderen.
Maar ook hij zou niet zege
vieren. De triomf namelijk
was weggelegd voor Eric
Leman, de kleine geblokte
sprinter, die hiermee voor
de derde maal deze konings-
klassieker op zijn naam
(Van onze sportredactie)
DEN HAAG Leo Duyndam had zich bjj broer Aad
achter op de motor gezet om hem in de laatste vijftig kilo
meter van de twintigste Ronde van Zuid-Holland aanwij
zingen te geven. Delbana-ploegleider Rook gaf hem pas op
het laatste moment een plaats in zijn ploeg voor Zuid-Hol
land om hem te prikkelen, maar Janus van Tol, de hoog
blonde coureur uit Poeldijk, won niet. De zege ging naar
Wil van Helvoirt, die Janus van Tol in een sprint van vijf
naar de tweede plaats verwees. En favoriet Louis Westrus
naar de derde. Janus van Tol, die de hint van ploegleider
Rook goed begrepen had („Ik reed in de Baronie inderdaad
slecht") kon bij zichzelf te rade gaan waarom hij deze Ron
de van Zuid-Holland, die nu niet werd beheerst door ge
sloten spoorwegovergangen alle vier de doorgangen
waren vrij toen de karavan arriveerde had verloren. Van
Tol: „Ja, ik weet het wel. Achteraf had ik misschien niet
vlak voor de laatste bocht moeten demarreren, maar ik
dacht, dat de finish dichterbij lag. Nu kon Van Helvoirt
nog net over mij heenkomen".
Een overigens zwak excuus
voor een renner, die weken
lang op het parkoers van deze
ronde trainde. „Ja, Ja, het was
fout, maar toen ik eenmaal
was aangegaan, kon ik toch
niet meer terug. Of wel? Ik
moest alles of niets spelen",
aldus de toch breeduit lachen
de Van Tol. Wil van Helvoirt:
„Van Tol lanceerde mij op een
manier, die ik alleen van een
ploeginakker zou verwachten.
Ik moet in een spurt op mijn
kracht rijden en met Van Tol
als springplank ging het uit
stekend."
Ook Van Helvoirt was in de
kopgroep van vijf het meest
bevreesd geweest voor het
eindsohot van Frisol coureur
Louis Westrus (de andere
twee waren Frits Slüper en
Jan Ruckert). Westrus zelf
gaf toe, dat hij zich in de
laatste tien kilometer gespaard
had de Amsterdammer
kwam niet meer op kop om
dat hy naar zijn zeggen „ge
bakken zat".
„Maar in feite kun je dat
beter niet doen. Je haalt je
zelf uit het ritme en dan kom
je vast te zitten. Dat bleek
vanmiddag wel. Ik kon niets
in die spurt", stelde Louis
Westrus, die zich wel beklaag
de over het feit, dat er geen
doek boven de finish hing. „Als
coureur rij je daar in de eind
sprint naar toe, maar nu zag
je op het laatste moment pas
waar de streep was". Het doek
sneuvelde trouwens vlak voor
de aankomst van de vijf vluch
ters onder aandrang van een
Haagse stadbus, die vlug van
het parkoers gevoerd moest
worden.
Met Wil van Helvoirt als
eerste man zette de ronde van
Zuid-Holland wel de trend van
de „kleine" winnaars voort,
die schijnt ingezet in de Om
loop van de Baronie waar de
zege naar Evert Diepeveen
ging. Maar toep is de „twin
tigste ronde van de Randstad"
een uiterst zwaar karwei ge
weest. Zeker in de eerste hon
derd kilometer, toen het be
kende beeld van de Nederland
se amateurklassieker zich
weer voor deed. Elke waaier
was een groep en lek rijden
betekende gezien zijn. Dat on
dervonden Fedor den Hertog,
Herman Perfors, Fons van
Katwijk, Ton Zuiker, en vele
anderen. Er waaiden ook ve
le renners naar achteren,
waaronder de voltallige Duit
se ploeg met de wereldkam
pioen cyclo-cross Peter Tha
ler.
Toen 11a honderd kilqmeters
de zaak uitgedund was. waren
er nog 34 kanshebbeers, waar
onder Jan Aling, Piet Kette-
nis (kwam niet op kop), Pe
ter van der Kruys, John Cor-
nelisse, Janus van Tol, Louis
Westrus, Lon Strobbe, Harry
van Groezen, Wil van Hel
voirt, Roy Schuiten, Frits
Slüper, Ad Dekkers, Ted Blom,
Anne Koster, Ben Groen en
Rudi Liebrechts. En Jan Ruc
kert, de Nederlandse kam
pioen bij de nieuwelingen van
het vorig jaar, ingelijfd door
Herman Krott van Amstel.
Een coureur, die volgens het
„ijskast-systeem" wordt be
handeld dit seizoen, hetgeen
betekent, dat Krott nog niet
constant het zware werk zal
laten doen. Maar diezelfde Jan
Ruckert, die zijn eerste klas
sieker reed, forceerde in Delft
de beslissing. Op een stijl brug
getje over een gracht ging hij
er vandoor. Ruckert: „Op dat
bruggetje viel het van voren
even stil en ik dacht: hier kan
ik gelanceerd springen".
Ruckert) liet zich als een steen
naar beneden vallen,- nam risi
co in de volgende scherpe
bocht naar links en was weg.
Louis Westrus reageerde on
middellijk. Net als Janus van
Tol („Ik dacht: ach, je weet
nooit, terughalen kunnen ze je
altijd")'. Wil van Helvoirt en
Frits Slüper zagen ook wel
mogelijkheden en zij reden
naar het drietal toe. Vijf lei
ders, die het zwaarste gedeel
te van de koers nog voor zich
hadden: het Westland met zijn
Maasdijk, een kolos, die hoog
boven de kassen uittorent en
waar de zeewind vrij spel
heeft.
Het vijftal, met de wind
vaak pal op kop, trok zich er
niets van aan en in enkele ki
lometers had het een voor
sprong van een minuut bijeen
gefietst. Achter het vijftal
probeerde Roy Schuiten het
prestige van Ketting te redden,
maar hij kwam niet weg.
Johnny Verbeke van Trico
Noble trachtte ook aanslui
ting te krijgen, maar hij bleef
hangen. De vijf moesten het
uitvechten en Van Helvoirt
bleek de sterkste.
ROB VAN DEÜRSEN
De uitslag: 1 Wil van Hel
voirt (Tilburg) 148 km in
3.18.16, 2 Janus van Tol (Poel
dijk), 3 Louis Westrus (Am
sterdam), 4 Jan Ruckert (Am
sterdam), 5 Frits Slüper
(Kerkrade), 6 op 46 sec. Ad
Dekkers (Udenhout), 7 Ton
Smit (Halfweg), 8 Anne Kos
ter (Leeuwarden), 9 Ben
Groen (Steemwijk), 10 Harry
van Groezen (Made), 11 Roy
Schuiten (Zandvoort), 12
Jan Aling (Bladel), 13 Rien
Cornelisse (Rotterdam), 14
Jan Klomp (Groot Ammers),
15 Peter van der Kruys (Hel
mond), 16 Ko Gilling (Hulk),
17 Peter Legierse (Den Haag),
18 Jan Zuijdweg (Rotterdam),
19 Rob Smit (Rotterdam), 20
Kees van der Knaap (De Kwa-
bel).
Ploegenlilassement: 1 Am-
stel 28 pnt., 2/3 Delbana en
Frisol 29 pnt.
9 Wil van Helvoirt (rechts) gaat als Winnaar van de ronde van
Zuid-Holland over de streep. Links Janus van Tol.
ASTEN (ANP) De twee
de series KNMV-wegraces van
het seizoen, gehouden rond het
strandbad Oostappen (bij As
ten), hebben minder spaiming
geboden dan was verwacht.
Slechts een race was het aan
kijken ten volle waard, die in
de klasse 500-cc internationaal.
Favoriet Wil Hartog (Abbe-
kerk) moest een langdurig ge
vecht leveren met Piet van
der Wal (Kawasaki). Hartog
dankte het aan de pure snel
heid van zijn Riermersma-Ya-
maha dat hij tenslotte toch
nog als eerste door de finish
ging. De eerste ronden waren
duidelijk voor Van der Wal
geweest, die dank zij een goe
de start een voorsprong op
bouwde. Op de rechte stukken
was zijn Kawasaki echter niet
snel genoeg.
Daarvoor had Wil Hartog
gemakkelijk getriomfeerd in
de 350-cc klasse. Zijn voor
naamste rivalen Jan Huberts
en Wietse Veenstra, moesten
wegens pech al na twee ron
den uitvallen. De Amsterdam
mer Rob Bron kon zelfs niet
aan de start komen. Tijdens
de training had Bron om onbe
grijpelijke redenen te hard af
geremd en was ten val geno
men. Hij liep een gebroken
sleutelbeen op, waardoor hij
tenminste voor zes weken is
uitgeschakeld.
De uitslagen: 250cc-intema-
tional 8 x 6500 meter: 1. Nico
van der Zande (Oosterhout) -
Yamaha 23.27.9 tnin (gem.
123.085 km-u), 2. F- Geysen-
dorpher (Den Haag) - Yama
ha, 3 K. Schermer (Castri-
cum) - Yamaha. Snelste ron
de: M. Ankone (Ymsel)
6500 m in 2.51.6 (126.241 km-u
gem.)
350 cc int 8 x 6500 m: 1.
Wil Hartog Abbekerk - Rie-
mersma-Yamaha 23.00.0
(125.380 km-u gem), 2 J. van
Disseldorp (Breda) - Yamaha,
3 H. Loder (H. I. Ambacht)
Yamaha, snelste ronde; Hartog
6500 on in 2.48-7 (128.411
km-u)
500 cc int 8 x 6500 m: 1.
Wil Hartog-Riemersma-Yama
ha 22.13.2 min (130.030 km-u)
2 P. van der Wal (Oirschot)
Kawasaki, 3 F. Coopman
(Norg) - Kawasaki, snelste
ronde: Hartog 6500 m in 2.39.9
(135.047 kni-u).
(Van onze wielermedewer-
ker).
ACHTMAAL Voor Gaby
Minneboo scheen de zon.
Voor vrij weinig publiek en
onder erbarmelijke weersom
standigheden kwam de beves
tiging van zijn kwaliteiten, die
niet alleen het rijden achter
grote motoren omvatten. In de
Omloop van de Baronie had hij
al getoond een aardig stukje
te kunnen vlammen en in de
ronde van Achtmaal zorgde hij
weer voor vuurwerk- Zes kilo
meter voor het wedstrijdeinde
ontsnapte hij uit de kopgroep
van zes renners. In de spruit
wist hij zich kansloos tegen
snelle Marcel Rehorst. Daarom
ging hij. Vele keren tevoren
had hij het ook geprobeerd,
maar steeds werd hij toen te
rug gepakt. Op zes kilometer
van het einde gaven de vijf
medevluchters zich gewonnen.
Aan de finish bedroeg de
voorsprong van Gaby Minne
boo 26 seconden.
Achter de zes vluchters re
den Lau Verweij en Ad van
Overveld een furieuze achter
volging. Zij kwamen tot op
vijftig meter, maar sneuvelden
toen, omdat het tempo in de
kopgroep toen weer werd op
geschroefd. Het heeft weinig
gescheeld of Peter Valentijn
zou zijn eerste nieuwelingen
triomf geboekt hebben. De
Amsterdammer Nooij ging
echter nog net aan de kop
groep vooraf. Bij de adspiran-
ten won Christ Hollemans. De
grootste bewondering was ech
ter voor Gaby Minneboo, die
bewees nog niet afgedaan te
hebben.
De uitslagen zijn:
Amateurs: 1. Gaby Minne-
SAN D1EGO (ANP) - De
behandelende geneesheren van
het ziekenhuis in San Diego
hebben meegedeeld, dat Cas-
sius Clay vier maanden niet
mag boksen. De voormalige
wereldkampioen heeft een
rustige nacht gehad. Bij de
operatie van zijn kaak, die
negentig minuten heeft ge
duurd, hebben zich geen com
plicaties voorgedaan-
Als de medici hun oordeel
niet herzien is het gevecht
Clay - Lubbers, dat op 14 juli
in Djakarta zou worden ge
houden, van de baan.
boo Geervliet 100 kilometer in
2.25.41, 2 op 26 seconden Mar
cel Rehorst Den Haag, 3 Piet
Franken Oosterhout, 4 Frits
Pirard Breda, 5 Bert Broere
Oudenbosch, 6 Henk Prinsen
Hank 7 op 1 minuut Lau Ver
weij Pijnacker, 8 Ad van
Overveld Zegge, 9 op 1.30 min
W. Gomez Amsterdam, 10
John Konings Sprundel, 11
Frans van de Enden Monster,
12 G Ha-bets Den Haag, 13 Jac
van Dijk Ulvenhout, 14 Jac
van Merrienboer Klundert, 15
op 2 min Fred Nieumeijer
Hengelo, 16 Ton Terharmsel
Lage Zwaluwe, 17 H Lammers
Rotterdam, 18 Jacob Schelling
's-Gravendeel, 19 Tiny van
Hasselt Roosendaal, 20 Riny
Jongenelen Oudenbosch.
Nieuwelingen: 1- P. Nooij
Amsterdam 60 kilometer in
1.29.3, 2 Peter Valentijn
Sprundel 3 Andre Verstijlen
St. Willebrord, 4 Bart van Est
Dinteteord, 5 Ad van Peer
Sprundel, 6 Wim Lugtenburg
Rockanje, 7 P. van de Leij
Rotterdam, 8 Jan Jonkers
Oud-Gastel, 9 W. Tiggelaax
Zaandam, 19 Ad van Bragt
Lage Zwaluwe, 11 J. van Her
wegen Voorburg, 12 T. Griep
Spijkeniisse, 13 J. de Rooij
Sprundel, 14. A. Sehuurs Am
sterdam, 15. P Kouwijzer
Goes.
Adspiranten: 1. Christ Hol-
lem-ans Bergen op Zoom 30
kilometer in 46.10, 2 Ad Ver
stijlen St. Willebrord, 3 Jos
Thijs Etten-Leur, 4 Leon
Veetoe Bosschemhoofd, 5 Corne
Koktoe St. Willebrord, 6 C,
Schrijvers Nieuwendijk, 7 Jos
Valentijn Etten-Leur, 8 Peter
Heeren Sprundel, 9 Gerard
Vergouwen Sprundel, 10 Jo
han van Meer Wouwse Planta
ge.
schreef. Maar juist deze Le
man, winnaar ook in 1970 en
in 1972 was van tevoren niet
tot de kanshebbers gere
kend.
Het was met name dit ge-
brak aan erkenning, dat Le
man, zo verklaarde hij latei-,
„behoorlijk hold dwarsgeze
ten".
„Ik ben echt een beetje ge
prikkeld gestart. Zo met in
het achterhoofd de gedachte
om vandaag iets te laten zien,
dat ze er naast zaten om met
Leman geen rekening te hou
den". Eric Leman slaagde vol
ledig in zijn opzet. Niet alleen,
omdiat hij er o-pnieuw dn slaag
de zijn voorwiel als eerste
over dje toalklün te drukken,
maar vooral, omdat diat ge
beurde na bijna 200 km zware
strijd, waardoor deze Ronde
van Vlaanderen uitgroeide tot
een aid-embeneimend evene
ment.
Voornaamste ingrediënten
van dlit smakelijke wilalerge-
recht waren de felle wind en
vooral in de tweede helft
Vtan de koers de kasseien
weggetjes, die steeds maar
weer opdoken. „De wegen wa
ren soms bar", aldus Joop
Zoetemelk, die uiteindelijk
met zijn vijfde plaats bijzon
der ingenomen bleek. Boven
dien waren er dan nog de
traditionele klimmen als de
Kwairremont en de nieuwe
Kruisberg en dan als slotstuk
de muur van Gertaardsbergen.
Bepalend voor het interessante
verloop van de strijd was
tenslotte het feiit dlait ai na 70
'km de beslissende stag viel.
Ben groep van 29 renners,
waaronder Merckx, De Vlae
minck, Sercu, Godefroot, Le-
mian, Verbeeck en Guimard en
de Nederlanders Cees Bal, Jan
van Katwijk en Leo Duyndam
wist in het vrij bochtige tra
ject, dat door het dorp Tor
hout voorde, te ontsnappen.
Eendrachtig samenwerkend
had de kopgroep binnen 30
km een voorsprong van onge
veer drie minuten opgebouwd.
Terwijl Leaf Miortersen kop
pig, maar tevergeefs, in zdljn
eentje probeerde dit gat te
overbruggen, begon de kop
groep gaten te vertonen. Jan
van Katwijk moest bet als
eerste af laten weten, tenge
volge v-an een lekke band. Bij
de beklimming van de nieuwe
Kruisberg kwaimen meerdere
koplopers danig in moeilijkhe
den. Onder h-en Leo Duyndiam,
die al gauw het contact ver
loor en daiarna afstapte. Cees
Bal hiiéld het wat langer vol,
maar moest uiteindelijk ook
de vlag strijken. Dat gold
eveneens voor Cyrdlle Gui-
rnand, maar die wilst later toch
weer bij te komen.
Bij de beklimming van de
Edelaere en de Valkenberg,
die op 180 km volgden, zou de
kopgroep echter verder uit
dunnen. Dertien man bleef
over toen dit karwei geklaard
was: de Belgen Merckx, De
Witte, Lievens Maertens, Van
de Vijver, Leman, Godefroot.
Verbeeck, Sercu, Roger de
Vlaeminck, In 't Ven en De
Geest en eén Fransman: Cyril-
le Guimard. Een beter bewiJs
van de superioriteit van de
Belgen valt nauwelijks te le
veren.
Terwijl fedle wind en de
hondssledhte wegen de koplo
pers constant tot enorme in
spanningen dwongen, viel op
40 km van de finish het doek
weer voor een aantal van hen.
Oorspronkelijk leken die mees
te van de 13 ooureurs de klim
vain de muur van Geraardsber
gen goed oveleefd te hebben,
maar toen er orde op zaken
werd gesteld, bleek dat anders
uit te vallen. Frans Verbeeck,
de man die het eerst boven
kwaim, had op de scherpe kei
en een band verspeeld. Omdat
de politoe zijn ploegleider Wil
ly Jossart even ophield, duur
de het een halve minuut voor
dat Verbeeck op zoek kon
gaan naar de kopgroep van
vijf, diiie tijdens zijn afwezig
heid was gevormd, bestaande
uit de als een paard werkende
Merckx, Roger de Vlaeminck,
Leman, Miaertens en Die Geest.
Hij kon dat gaan doen in ge
zelschap van o.a. Godefroot,
die op de miuur zijn versnel-
lingsaip'paraat aan diilggels haid
gereden. Zo leek vrij onver
wacht de finale van deze Ron
de van Vlaanderen een aange
legenheid te worden tussen
Eddy Merckx en Roger de
Vlaeminck. Maar het zou hieel
anders uitvallen.
Nadat hij nog als tweede op
de top van de muur was aan
gekomen, nog vóór Merckx
dus, bleek Roger de Vlae
minck zo'n 25 kilometer voor
het einde plotseling compleet
uitgeblust. Hij, pas nog glo
rieus winnaar van Milaan^ -
San Remo, moest zijn vier
Vluchtmaikkers laten gaan. Er
ger nog, kortte tijd later kon
hij niet eens meer .aanhaken
bij de achtervolgende grtoep
Godefroot - Verbeeck, welke
trouwens inmiddels was uitge
breid met Herman van Sprun-
gel en Joop Zoetemelk, die
samen op imponerende wijze
dte sprong van het peloton
naar voren hadden gemaakt en
later zelfs noig een vooraan
staande rol zouden spelen om
de plaatsen achter de vier kop
lopers. In de strijd om de
bezetting van die eerste plaat
sen konden de achtervolgers
zich niet meer mengen, al wist
Zoetemelk zijn uiteindelijke
achterstand, die in hiet begin
drie miinuten had bedragen,
terug te brengen tot 45 secon
den.
Het duel om de eerste plaat
sen speelde zidh voornamelijk
af in de omloop van 12 kilo
meter. die de renners nog
moesten maken toen zij voor
het eerst bij de eindstreep in
Meerbetoe aankwamen. Ook al,
omdat hij toch weer veruit het
grootste deel van het werk
had verricht en dus weer zijn
oude vorm leek te naderen,
leek het waarschijnlijk, dat
Eddy Merckx in die laatste
omloop zou proberen alleen
weg te springen, natuurlijk
ook om het gevreesde eind-
schot van Eriic Leman te ontlo
pen. Maar niemand
kwam weg, zodat het spel uit
eindelijk precies verliep zoals
Eric Leman dat wenste. 150
Meter voor de streep, nadat
het groepje bijna even had
stilgestaan, ging Merckx de
sprint aan. Leman reageerde
direct en al kon Maertens dan
ook nog een beetje in zijn
buurt komen, echt bedreigen
kon niemand hem meer. Le
man: „Hier had ik niet van
durven dromen. Drie maal de
ronde gewonnen. Dat zal zelfs
Eddy Merckx niet kunnen".
JACQUES VAN LEEUWEN
AUTOSPORT In Pres
burg West-Duitslamd is de 22-
jarige autocoureur Manfred
Grau uit Marburg met zijn
Lola-BMW 1600 om het leven
gekomen. Tijdens de tweede
wedstrijd om het Westduitse
bergkampioensehap raakte
Grau van de weg, botste tegen
een boom en was op slag
dood.
GOLF Op het terrein van
de Kennerner Golfclub heeft
de heer G. van Reede (Am
sterdam) zondagmiddag de
eerste van een serie van drie
aanmoedigingswedstrjden ge
wonnen. Va Reede had 156
slagen (8076 nodig) voor 36
holes. J.J. van Neck (Eindho
ven) en C.A. Braun (Kenne
rner) deelden de tweede plaats
met 158 slagen (beiden 80—
78).
SAN DIEGO (ANP) De
internationale bokswercld
lieeft zaterdagavond in San
Diego zijn tweede sensatie in
het nog jonge jaar 1973 gehad.
Na de nederlaag door knock
out van Jo Frazier in Kingston
tegen George Foreman, de
Olympische kampioen van
Mexico Stad, werd nu voor
Cassius Clay, alias Mohammed
Ali de zwartste bladzijde in
zijn 13-jarige loopbaan als
profbokser geschreven.
Twaalfduizend toeschouwers
in het Forum van San Diego
(California) vierden dc over
winning op punten van stad
genoot Ken Norton met groot
enthousiasme. Clay stond spra
keloos in de ring en kon ook
later in de kleedkamer geen
woord uitbrengen. Een keihar
de linkse van Norton had
reeds in de eerste ronde zijn
kaak gebroken. Toch waren de
juryleden niet eenstemmig ln
hun uitspraak: „Norton win
naar op punten".
De juryleden Frank Rustlch
en Hal Rickards scoorden
resp. 75 en 54 voor Nor
ton, terwijl Fred Hayes die
schril werd uitgefloten de
partij met 65 aan Clay gaf.
Norton, een 28-jarige fraai ge
bouwde ex-marinier behaalde
zijn eenendertigste overwin
ning In tweeëndertig gevech
ten als prof. Daarvan won hij
er 24 door knock out of opge
ven. De overw'uning van Nor
ton was ver:" jnd. Onder de
toeschouwers bevond zich o.a.
ook wereldkampioen George
Foreman. „Ik was niet ver
baasd dat Norton de partij
won. Clay wordt oud
De vraag werpt zich op of
Clay door de verschrikkelijke
pijn, die hij ongetwijfeld moet
hebben geleden door vanaf de
eerste ronde met een gebroken
kaak te boksen, tn staat is
geweest om dat te laten zien
wat hem tot de beste bokser
aller tijden heeft gemaakt.
De ex-wereldkampioen was
langzaam en bewoog zich nau
welijks. Hij bokste zonder zijn
anders zo snelle reflexen en
liet zich door zijn agressieve
en zeker niet bange tegenstan
der voortdurend tegen de
ringtouwen zetten. In de tou
wen gedrongen moest Clay
talloze stoten op het lichaam
nemen. Hij deed soms niet
eens de moeite om weg te
slippen. Alleen in de derde en
elfde ronde bokste Clay beter.
Daar tegenover stond dat ln
de tiende en de twaalfde ron
de het gevaar van een knock
out voor de ex-wereldkampi
oen niet denkbeeldig was.
