„Ze vinden me een sukkel in ons dorp
Ontmoeting politie, zakenlieden
en onderwereld op Safety Fair
TILMGS MOLLMSirniüT GAAT BOUWEN
Spaarrente tot
procent
WA(
Argentijnse kern
centrale in aanbouw
tijdlang bezet
binnenland PTmSjiMTn
r
GEEN VRIENDIN
CONTACT
REACTIE
Nu in Marseille
Filippijnse
regeringsleger
heroverde stad
Edward Steichen
overleden
Opnieuw hoge
politieman
in opspraak
Vraagt u eens bij een vart onze kantoren naar
deze spaarmogelijkheden.
NA DRIE DAGEN
Bemanningslid
Norse Variant
opgepikt
papier
|/oor iw pen
Verkiezings-
kwartje II
Verkiezings
kwartje III
Niet vergeten
Scheel zien
st.-willebrord/ette®
Dinsdag 27 maart 1973
12
„Ta, ik ben geboren en
J getogen in dit dorp.
Ik kom uit een groot
en druk gezin. Vader was land
arbeider. Hij stierf enkele ja
ren geleden. Alle kinderen
zijn uitgevlogen. De ineesten
zijn getrouwd. Ik ben nog
„thuis". Moeder zorgt voor me.
Ik ben 25 jaar en katholiek.
Meubelmaker van beroep. Een
goed vakman, al zeg ik het
zelf. Heb ruim een jaar in de
stad gewerkt. Maar ben weer
naar m'n dorp teruggekomen.
Kon daar niet wennen. Ieder
een haast er zich. Niemand
heeft rust of enige belangstel
ling voor een ander. Boven
dien moest ik er lopende-
band-werk maken. Dat ligt
mij niet. Ik wil nu eenmaal
van elk werkstuk iets goeds
maken".
Hij zit op zijn werkbank als
hij zijn verhaal vertelt. Rond
ons hangt de geur van vers
geschaafd hout, van lijm. Een
rustige, slanke, nog jonge man
met grijze, wat vragende ogen.
Hij heeft aanvankelijk wat
moeite met dit gesprek. Voelt
dat zelf. „Ik praat niet makke
lijk. Geef me niet gauw aan
vreemden. Ben wat bang dat
ze me „gek" zullen vinden. Ik
ben altijd, op school al, schuw
geweest in het gezelschap van
meisjes. Waarom? Ach, dat
weet ik eigenlijk niet. Want
ik heb zusters en m'n oudere
broers brachten hun meisjes
mee naar huis. Maar ja, ik
was en ben nu eenmaal zo.
Verlegen? Misschien wel. Mo
gelijk is dat toch ook wel een
gevolg van het feit dat ik in
ons grote gezin de jongste
was. Altijd wat beschermd, al
tijd gezien als de kleinste. En
ook wel, omdat er steeds wat
geheimzinnig is gedaan als het
over meisjes en jongens
ging".
Hij vertelt dat hij op school
zeker geen goede leerling is
geweest. „Daarom ging ik naai
de lagere technische school.
Le rde er het meubelmakere
vak. Dat bleek ik goed te
kunnen. Ik werkte na die op
leiding bij een baas, die nog
een ouderwetse vakman was.
Wat die me heeft geleerd
Aan hem heb ik heel wat te
danken. Hij deed me begrij
pen dat hout een heel bijzon
der en gevoelig materiaal is,
dat m'n gereedschap erop is
gemaakt op den duur precies
te doen wat ik wil". Hij
strijkt wat afwezig met de
ruwe werkhand over een pas
geschaafde plank. Bijna lief
devol.
Dan ineens, alsof liij tenslot
te zijn schuwheid heeft over
wonnen: „Weet u ik ben nu
25 jaar, helemaal normaal en
heb toch nog nooit een vrien
din gehad. Er zijn mensen die
denken dat ik een afwijking
heb. Dal zeggen ze niet in m'n
gezicht. Maar ik voel het aan
hun houding, hun kijken, hun
gefluister achter m'n rug. M'n
broers en zusters maken er
grappen over. Maar ze moes-
t~i eens weten dat het hele
maal niet grappig is. Ik lag er
nachten over wakker.
Niet alleen, omdat ik als
man gewoon behoefte heb aan
een vrouw. Maar ook omdat ik
wel graag een gezin wil heb-
dat je aardig vindtEn
daarbij komt nog dat de mees
te van die meisjes helemaal
niet met een „werkman" wil
len trouwen. Ze willen, ook de
kinderen uit gewone arbeiders
gezinnen, een man die op kan
toor zit, die een „meneer" is.
Ze vinden mij een sukkel
met m'n eigen werkplaatsje en
m'n moeder die voor me
zorgt".
ben, een vrouw en wat kinde
ren. Ik kan die goed onder
houden, want ik heb veel par
ticuliere klanten. In dit een
mansbedrijfje verdien ik goed
m'n brood. Eens komt natuur
lijk het moment dat moeder er
niet meer is. Ze is nu bijna
80".
In het dorp, zo vertelt hij,
zijn geen meisjes of jonge
vrouwen met wie hij hoe
dan ook op de gebruikelij
ke manier contact kan krijgen.
„Iedereen kent hier iedereen.
Bovendien, hoe moet je dat
doen? Je kunt toch niet zo
maar op een meisje afstappen
Die moeder heeft enkele
weken geleden een stap gezet
op een weg die hij zelf nooit,
maar dan ook nooit, zou zijn
gegaan. Ze las in de krant
over een huwelijksbureau.
Toen haar Kees weg was. is
zij dat bureau gaan opbellen.
Met veel aarzeling. „Het is
toch wel gek dat je op die
manier een vrouw voor een
zoon moet zoeken". Maar ze is
nu blij dat ze het wel gedaan
heeft.
„Ik kreeg een mevrouw aan
de lijn. Die luisterde naar me
en zei dat het helemaal niet zo
vreemd is dat onze Kees geen
meisje kan vinden. Toen hoor
de ik dat dit heel veel voor
komt. Er zijn nu eenmaal nog
al wat mensen, zo vertelde die
mevrouw, die gewoon niet in
staat zijn zonder hulp contact
te maken met iemand van het
andere geslacht. Kees moest
maar eens komen praten".
Het heeft nogal wat voeten
in de aarde gehad voordat ze
haar zoon zover had dat hij
zich meldde voor dat gesprek.
„Ik was eerst boos op moeder.
Toen ik m'n eerste veront
waardiging wat had laten zak
ken en er een paar dagen over
had lopen piekeren, besloot ik
toch maar te gaan. '-ïissiehien
was het een oplossing'-.
Het is daar op dat bureau
een vrij lang gesprek gewor
den. Kees werd spoedig op z'n
gemak gesteld. De consulente
bleek een wat oudere, ge
trouwde vrouw te zijn. Kees'
verhaal was voor haar niet
uitzonderlijk of vreemd. Ze
wees hem erop dat het waar
schijnlijk niet zo gemakkelijk
zou zijn een goede partner
voor hem te vinden. De mees
te vrouwen die wat jonger
zijn, zoeken immers een man
„uit de betere stand".
Zou hij ook een ongehuwde
jonge moeder willen hebben?
„Ik schrok daarvan. Zei dat
ook. We spraken af dat ik er
eens over zou denken. Ik heb
dat gedaan. Heb daarna tegen
m'n moeder gezegd dat ik dat
eigenlijk best wilde. Die zei
toen dat ik dat zelf moest
weten. Kort en goed, ik belde
die mevrouw op en zei ja.
Ze heeft me enkele weken
geleden een foto gestuurd van
een knap donker meisje. Die
had goed gevonden dat ik con
tact met haar zou opnemen. Ik
heb dat meisje opgebeld.
Maakte een afspraak, bij haar
thuis. Ze woonde bij haar ou
ders, enkele uren hier van
daan. ïk ben er geweest. Ze
had een dochtertje van ander
half jaar. Het meisje is 23.
Keurige mensen. Ze ontvingen
me wat achterdochtig. Die
eerste kennismaking is wel
goed uitgevallen. Gerrie en
haar dochtertje zijn al hier
geweest. Moeder was blij. We
hebben nu afgesproken dat we
een halfjaar zullen nemen om
elkaar heter te leren ken
nen".
Hij vertelt dat de jonge
vrouw aanvankelijk erg terug
houdend was. „Geen wonder,
want ze is bedrogen door de
jongen met wie ze verloofd
was. Toen ze van hem dat
kindje verwachtte. Tot hij
haar stikken. Ze heeft me ver
teld, toen we elkaar al wat
beter kenden, hoeveel wan
hoop ze heeft moeten verwer
ken. Hoeveel verdriet haar ou
ders, ze is enig kind, daarover
hebben gehad. Ze kwam we
kenlang niet buiten, meed alle
kennissen en vrienden. Ze
vereenzaamde. Ze ging hele
maal op in dat kindje toen het
er eenmaal was. Op aandrang
van haar ouders heeft ze zich
laten inschrijven bij dat bu
reau. Omdat ze eigenlijk wel
voelde dat ze zo natuurlijk
niet door kon gaan. Ik heb nog
wel wat zorgen over het feit
dat zij een dochter is van
burger-mensen, haar vader is
gemeente-ambtenaar. Ik ben
meubelmaker, geen hoogvlie
ger die studeert naar een grote
eigen zaak. Ze zegt dat ze er
vrede mee heeft. Dat ze ver
langt naar een rustig leven,
zonder al te veel geldelijke
zorgen, samen met een man
die fatsoenlijk is en die voor
haar en de kinderen wil zor
gen zoals zij voor zo'n gezin
netje wil zorgen".
Hij glimlacht stil voor zich
uit. „Enkele familieleden heb
ben laten doorschemeren dat
ik me maar twee keer -moet
bedenken, voordat ik ga trou
wen met een meisje dat een
kind heeft. Waarom eigenlijk?
Is dat zo vreselijk? Ik hoop
dat die kennismakingstijd
goed verloopt. We zijn nu al
een gewoon stel jonge mensen
dat met elkaar gaat. Zo hoort
het toch ook....!
JACQUES LEVEIJ
Een inleidend artikel op
deze serie stond in de krant
van 24 maart.
(Van een onzer
verslaggevers)
UTRECHT In de U-
trechtse Margriethal heeft
vorige week een curieuze
mengeling van mensen ge
paradeerd. Politiemensen,
onderwereldfiguren en za
kenlieden ontmoetten er
elkaar op hun aller vak
beurs: de Internationale
Beveiligings- en politieten-
toonstelling Safety Fair.
Dat klinkt sensationeler
dan het was. Het ging echt
niet van „Ha, die inspec
teur waarop deze:
„Goeiemiddag Rooie, wat
hoor ik, heb je de bende
van de Scharrelaar afge
troefd Nee, zo ging het
niet. In feite was in de ver
ste verte niet vast te
stellen wie politieman
was of wie er tot de onder
wereld behoorde.
De eerste indruk van de
tentoonstelling was afge
zien van het voortdurend gil
len van sirenes ook alles
behalve sensationeel. Elektro
nische mysteries voerden er
de boventoon. De misdaad is
waarlijk professioneel ge
worden als je ziet wat er
allemaal moet worden uitge
vonden om haar te bestrij
den.
De brandkast heeft defini
tief afgedaan. De kluis na
tuurlijk nog niet, maar de
betekenis daarvan is terug
gebracht tot een beveiligde
bewaarplaats voor goederen
die qua waarde in een zoda
nige verhouding staan tot de
sterkte van de kluis, dat het
niet de moeite loont deze
open te breken. De sterkste
kluis is tè kraken, zo bewees
de onderwereld reeds toen zij
de thermische lans introdu
ceerde.
De nadruk valt op de be
veiligings- en alarmsyste-
Door kogels besterde loket
glazen bewijzen het: bank
overval is niet lonend meer.
men. Maar, zo is van de kant
van de politie naar aanlei
ding van deze beurs al ge
steld, zo'n systeem op zich
zelf hoeft nog lang niet alles
te betekenen. Als op een
alarmsysteem dat in werking
treedt, niet onmiddellijk aan
gepast wordt gereageerd, dan
heb je er nog niets aan.
Toch hebben de weten
schappelijk uitgedokterde
beveiligingssystemen al wel
zoden aan de dijk gezet.
Maar zoals altijd heeft de
misdaad er wat op gevonden.
In feite is het de misdaad
die „het spel maakt". Zij is
altijd een stap vooruit. De
perfectionering van beveili
gingssystemen veroorzaakte
de opkomst van de overval.
Postagentschappen bankkan
toren en geldtransporten
werden het doelwit van de
professionele misdadigers.
De misdaadbestrijding zit
ook op dit terrein de vijand
al weer dichter op de hielen.
Door kogels bestelde loket
glazen bewijzen het op de
beurs: het is nog maar een
kwestie van tijd of de bank
overval kost zoveel moeite
dat het niet meer lonend
is.
Toch is er op dit terrein
nog heel veel werk te doen.
De beveiligingsspecialisten
hebben hier de hulp nodig
van architecten en interieur
specialisten. Gebouwen moe
ten in hun bouwstructuur
zfelf al een stuk beveiliging
bevatten. Maquettes van
bankkantoren lieten zien hoe
je de loketten groepeert ten
opzichte van de kassier en
het overige personeel, om er
voor te zorgen dat niemand
bedreigd kan worden, ook
niet de loketbediende die
achter kogelvrij glas staat.
Maar hoe zit het dan met
eventuele klanten, die tege
lijk met de overvallers voor
de loketten staan? De gijze
laar als wapen in misdadi-
gershanden heeft zijn intrede
al gedaan. Zonder veel succes
tot nu toe, maar dat hoeft
niet zo te blijven. In feite is
de gijzelaar de nieuwste en
tot nu toe moeilijkste uitda
ging voor politie en beveili
gingsdeskundigen.
Intussen was ook het
„kleiner spul" op de beurs
niet te versmaden. Sherlock
Holmes zou zich de vingers
hebben afgelikt bij het zien
van dactyloscopische uitrus
tingen zoals die tentoonge
steld lagen. Kien ingerichte
koffers vol vernuftige instru
mentjes, poedertjes en wa
tertjes (op sommige etiketjes
stond overigens „cognac").
Wat te denken van „vinger
strekkers" en „huidlijsther-
steller" voor het onderzoek
van lijken?
Opvallend waren ook de
„beveiligingsdiensten", een
kennelijk snel groeiend ge
zelschap van particuliere po-
litielegertjes, goed geünifor
meerd met zilver- en goud
galon op de mouwen, zich
bedienend van soms wat
agressief beschilderde, met
mobilofoons, uitgeruste au
to's. Het klapstuk in deze
hoek was ongetwijfeld een
opvallende Porsche met een
vervaarlijke Duitse herder
op de achterbank.
Die hond keek wat duf.
Maar dat kon niet anders. Hij
moest daar maar liggen ter
wijl de ene zware jongen na
de andere probeerde te
schatten hoe snel die auto
wel wezen zou. WIM KOCK
BUENOS AIRES (RTR)
Linkse opstandelingen hebbeu
zondag gedurende korte tijd
een deel van een in aanbouw
zijnde kernenergiecentrale op
IOC kilometer van de Argen
tijnse hoofdstad Buenos Aires
bezet en het personeel van
zijn vuurwapens beroofd, zo
hebben politiewoordvoerders
gisteren meegedeeld.
De vijftien opstandelingen
zeiden, dat ze behoorden tot
het „revolutionaire volksle
ger". Ze bleven een half uur
binnen, kladden leuzen op mu
ren en vervingen de Argen
tijnse vlag door hun eigen
dundoek
MANILLA (UPI-AFP)
Filippijnse regeringstroepen
hebben vrijdag in een slag,
die zes uur duurde, tweehon
derd opstandelingen gedood,
zo heeft het opperbevel in Ma
nilla gisteren bekendge
maakt.
De regeringstroepen zouden
twee man aan doden en zeven
aan gewonden verloren heb
ben.
Ramos, commandant van de
rijkswacht, zei dat de stad La-
bangan in handen van de re
bellen was gevallen en daar
na werd heroverd.
De sterkte van de rebellen
strijdmacht werd door Ramos
geschat op acht- a negendui
zend man „en een handvol
vreemde huurlingen".
WEST REDDING (UPI)
In zijn woonplaats West Red
ding, in de Amerikaanse staat
Connecticut, is twee dagen
voor zijn 94ste verjaardag,
overleden Edward J. Steichen.
Hij wordt de grootste foto
graaf ter wereld genoemd.
Steichen was een der eer
sten die de kunstzinnige mo
gelijkheid van de fotografie
onderkenden. Ook als schilder
heeft hii naam gemaakt.
MARSEILLE (AFP) Na
Lyon en Rijssel heeft nu ook
Marseille zijn geval van een
hoge politiefunctionaris, die
zich in zijn vrije tijd aan kop
pelarij zou hebben schuldigge
maakt. De politiefunctionaris
in opspraak is de 51-jarige
hoofdcommissaris Germain
Bezert, voormalig hoofd van
de zedenbrigade.
Bezerts naam is genoemd
door het echtpaar Barthelemy
en Mireille Mesas, die in de
cember van het vorig jaar
werden gearresteerd wegens
het geven van gelegenheid tot
prostitutie in een gesloten huis
in het hart van Marseille.
Barthelemy, een ex-voetbal-
speler van 41 jaar, heeft
verklaard dat zijn bordeel
„hoge politiebescherming" ge
noot.
'Van onze onderwijsred ac
teur)
TILBURG Het Moller In
stituut de dagopleiding le
raren nieuwe stijl van de Ka
tholieke Leergangen gaat
voor het begin van het volgen
de studiejaar bouwen. Dat is
nodig, omdat de Beta-opleidin-
gen, scheikunde, wiskunde, en
natuurwetenschappen, voor 1
september dit jaar van Eind
hoven naar Tilburg worden
overgeplaatst.
Br wordt zeer binnenkort
begonnen met de bouw van
een semi-permanente behuizing
voor het instituut. Daarmee is
een bedrag van ongeveer 4
miljoen gulden gemoeid. Het
gebouwencomplex, inclusief
de praktica-ruimte, verrijst
tussen de Hogeschoollaian en
de prof. Verbernelaan in Til
burg. Er is daar in Tiiburg-
West een terrein van 2*& ha
beschikbaar. Op den duur
worden alle opleidingen van
de Katholieke leergangen on
dergebracht op een groot ter
rein in Tilburg Zuidwest bij
de Baironiebaan, De beslissing
van het curatorium om
de Beta-opleidingen van
het Moller-instituut over
te plaatsen van de Tech
nische Hogeschool Eindhoven
naar Tilburg heeft onder de
ongeveer 150 studenten nog al
wat onrust veroorzaakt. Er is
zelfs enige tijd in Eindhoven
geen les gegeven, omdat stu
die-studenten de colleges boy
cotten.
Het curatorium heeft zijn
opvattingen over en de motie
ven voor de overplaatsing van
de beta-opleidingen met een
delegatie van de studenten be
spraken. Daan-bij is ook uit
voerig van gedachten gewis
seld over de financiële en
huisvestingsprobleem voor de
studenten ten gevolge van
de overplaatsing. Voorzienin
gen die daartoe moeten wor
den getroffen zijn daarbij op
het tapijt gekomen. Ootk d,e
interne structuur aan de beta-
afdeling van het Moller-insti
tuut werd onder de loupe ge
nomen. Over de aard en de
omvang van die voorzieningen
is, in goede sfeer, overeen
stemming bereikt. Er komt
een commissie die de maatre
gelen waartoe besloten is zal
begeleiden. In da oommissie
zitten studenten, en een verte
genwoordiger v-an het curato
rium en de directie.
De Eindhovense studenten
zijn inmiddels weer aan de
studie gegaan. Ze hebben van
de resultaten van het overleg
met instemming kennis geno
men.
(ADVERTENTIE)
De rente, die wij vergoeden op spaargelden, loopt van
4% voor dagelijks opvraagbare tegoeden tot 7V^.°/o
voor onze NMS-Spaarbrieven.
NEDERLANDSCHE MIDDENSTANDSBANK
(Van onze redactie
buitenland)
NEW YORK Van de der
tig bemanningsleden van het
vergane Noorse schip „Norse
Variant" is tot nu toe één man
opgepikt, die drie dagen in het
water heeft gelegen en zich in
de Atlantische Oceaan al die
tijd aan een luikhoes heeft
vastgeklampt.
Het is de 23-jarige Noorse
zeeman Stein Gabrielsen,
wiens gezondheidstoestand
goed wordt genoemd. Hij is op
250 mijl ten zuidoosten van
Kaap May voor de kust van
de staat New Jersey uit zee
opgevist door twee Rode
Kruis-parachutisten van de
kustwacht en aan boord geno
men door de Amerikaanse tan
ker Mobil Lube, die hem heeft
overgebracht naar het Ameri
kaanse vliegdekschip Indepen
dence. Twee helicopters zijn
onderweg naar de plaats waar
zondagmiddag een tweede
overlevende van het donder
dag gezonken Noorse schip
zou zijn waargenomen.
De 23-jarige Noorse zeeman Stein Gabrielsen, die na drie dagen uit zee werd opgepikt. De
j'oto Werd enige tijd geleden aan boord van het nu gezonken schip genomen.
Brieven voor deze rubriek moeien
met volledige naam en adres worden
ondertekend. Bij publikatie zullen deze
vermeld worden. Slechts bij hoge uit
zondering zal van deze regel worden
afgeweken. Naam en adres zijn dan bij
de redactie bekend. Publikatie van brie
ven (verkort of onverkort) betekent niet
dat de redactie het In alle gevallen
eens is met inhoud, c.q. strekking.
Mijn lieve mevrouw Aarts, u
bent 'n echte schat en u hebt
enige ideeën, maar u bent lang
niet zakelijk genoeg. Een
kwartje, wat koop je in 1973
voor 'n kwartje. Neen, ik stel
f 1000,- voor (dat moeten die
langharige linkse studenten
immers ook allemaal hetalen)
en daarbij een intelligentie
quotiënt van laten we zeggen
minimaal 153. Want het is
toch te dwaas wat er in 1917
gebeurd is. Iedereen. ook
Jan met de pet op stem
recht.
Met uw opmerking: „Als het
het zakenleven goed gaat, gaat
het de werknemer ook goed"
stem ik van harte in. Dat ge
meier nu weer over die centen
in plaats van procenten. En
dan nog te staken op de koop
toe wat 'n stelletje ontevreden
sujetten.
De opmerking van u over de
KVP en de bisschoppen is ook
helemaal in de roos. Nu heb
ben de bisschoppen nog de
brutaliteit allerlei opruiende
gedachten in een vastenbrief
neer te leggen. Daar dufft dan
onze bloedeigen KRO nog 60
cent (dat is altijd nog 35 cent
meer dam een kwartje) voor te
vragen. Wat een tijd!
BERGEN OP ZOOM
JAN ENGBERS
Gaarne zou ik op dat stukje
van mevr. Aarts willen ant
woorden. Zij zegt dat PvdA
het niet aandurft en dat ze nu
maar aan WD en DS'70 moe
ten overlaten als God het
goedvindt.
Mevrouw, zou u uit zo'n
puinhoop die de laatste rege
ring heeft achtergelaten orde
op al de zaken kunnen stel
len? Als ik de waarheid mag
spreken hebben al de heren
die nu alsnog zo staan te
springen om met Den Uyl in
zee te gaan hun eigen belang
op het oog en niet het lands
belang. Zij willen met God of
zonder God er zelf beter van
worden en dan hebt u het
over zaken: als u een grote
zaak hebt dan gaat het altijd
goed maar u moet eens naar
de kleine zaakjes kijken. Ze
kunnen amper een hoofd bo
ven water houden en dan hebt
u het over staken. Dat is bitte
re noodzaak want als het zo
doorgaat mevrouw, dan heb
ben de werkende mensen, ik
heb het niet over de „grote
salissen" maar die er net tus
sen in hangen, geen broek
meer aan.
Ik ben nog iemand uit die
tijd dat er voor de zondag 10
paar pluimpjes geschuurd in
de gang stonden en we daar
mee naar de kerk gingen om
schoenen te vragen aan God.
Maar die tijd komt niet meer
terug dat vader om 6 uur de
deur uitging en om 8 uur thuis
kwam voor zeven en een halve
gulden.
BREDA
M.J. ROS
In uw blad van 17 maart jl,
gelezen de beschrijving van
het wantrouwen van het Zuid-
Aziatisch volk voor de ont
wikkelingshulp van Japan.
Verwonderlijk is het niet!
En de Tweede Wereldoorlog
is nog niet vergeten. Begrijpe
lijk. Hoe hadden de Japanners
zich in die periode als over
winnaars tegen alle Zuid-Azi
atische volkeren gedragen. Ais
barbaren!!! Het meest beest
achtige tegen de Europeanen,
mannen, vrouwen en kinderen,
die in die tijd in Azië hadden
geleefd, in hoofdzaak in het
voormalige Nederlands-In-
dië.
Leest de boeken „Setengah
Mati" (Half dood) ondervon
den en geschreven door Eliza
Thomson en het boek van Je
Manders getiteld: „Samoerai,
zwaard des doods".
Men krijgt dan een beter
begrip hoe die Japanse beulen
zich hadden gedragen met hun
schijnheilige facies barba-
ristisch. Ja, de Tweede We
reldoorlog is nog lang niet ver
geten en nimmer ook. Dit van
één der duizenden nog leven-
de slachtoffers.
GEERTR.UIDENBERG
J.N. PFAFF
Het hoeft geen betoog, dat
het agressieve gedoe van de
polarisatie wel uiterst bevor
derlijk moet worden geacht
voor de langverbeide mentali
teitsverbetering. Op deze ma
nier zal het niet lang meer
duren, of wij Nederlanders
zien allemaal scheel van het
loeren naar de kaas op ander
mans brood. Eerst dan zal het
Marxistisch paradijs voor ons
opengaan. Er wordt aan ge
werkt.
BREDA
L. PISON
Dinsdag 27 maart 1973
A v 'ji"
Piet Lambregts en Rini
een goed seizoen.
suri
(Van een onitjl
verpakt in beschermend I
hoes): de erekransen uit d|l
van 1971 en veel van al dl
Rini Wagtmans bij elkaar I
prijzenkast zijn pas afgestil
zonnetje. Na overleg met I
Jan Heeren van De Kroon I
het café waar de supportA
allemaal zo moet blijven. Jl
ernstig op. Maar we probei
't Is toch al erg genoeg".
't Leek zo'n mooie zomer t|
worden. Rini Wagtmans ha®
zich, daar waren al z'n sup|
porters van overtuigd, bete|
voorbereid dan ooit tevorer|
En hij was kopman. Vooral i|
de voorjaarsklassiekers, h®
kampioenschap van Nederlan®
de Tour de France en Bor|
deaux-Barijs, zou hij meega a®
in de slag. De supporters zou|
den 's avonds bijeen zijn i®
De Kroon, Het ruime café va®
Jan Heeren zou, net als ten tij®
de van de tour van 1971, t®
klein zijn en de supporters ui|
het dorp zouden tot in d®
Dorpsstraat staan om via d®
televisie van het café hun fa®
voriet te volgen.
Juist nu hier het goede wie®
lerweertje is doorgebrokei®
komt er het bericht dat Rinil
Wagtmans niet meer magl
wielrennen, 't Is veel erg'®
zegt Jan Heeren.
1
Ook Wdlilebrorder Jan Bale-1
mans zal er erg aan moeten I
wennen, dat het koersen vanl
Rini Wagtmans voorbij is, Janl
Balemans is blind. Maar hij I
ging - vaak als enige - altijd
graaig met Wagtmans mee. De
sfeer van de koersen vindt hij
geweldig. En de koersen van
Wagtmans waren altijd toch
wel goed te volgen. Zweeg de i
microfoon over de Willebrord- I
se coureur dan riep deze zelf I
wel „Hier ben ik", of „Hé Jan".
En terug in de auto hoorde
Balemans altijd hoe het alle
maal precies gegaan was.
Jan Balemans had goede I
koop op een goed seizoen. 1
„Misschien niet aan de top.
Maar kleine ronden winnen en
goede uitslagen maken in de
grote". Veel erger dan niet meer
wielrennen vindt hij voor zijn
vriend en favoriet, behalve de
gezondheidsproblemen, b.v. het
zoeken van een nieuwe plaats
m de maatschappij. „Het le
ven staat of valt tenslotte niet
met hard fietsen".
Met dat laatste probeert ook
Fne Tijs, de Etten-Leurse
voorzitter van de supporters
vereniging, de coureur wat op
te beuren. „Ik ben gisteren
nog bij hem geweest. Hij zit"
erg in de put. Maar ik heb
gezegd: Het leven bestaat niet
uit fietsen alleen. Er zijn zo
veel andere dingen waar je
nooit tijd voor hebt gehad".
Frie Tijs en de supporters
club, ze hadden een gioot sei-
zoen verwacht. Natuurlijk is
er nu een downstemming, zegt
lijs, maar er is zondag meteen
vergaderd hoe het nu verdsr
moet. Resultaat van het verga-
is dal de supporteis-
blijft, maar dan in een
nieuwe vorm: de stichting Ri-
111 Wagtmans ter bevordering
van sport, spel, show en amu-
ement. „Als Rini beter is kan
3 er zelf ook zitting in ne
men Behalve met het organi-
van feesten gaat dc
stichting, zo is de bedoeling,
zich bezig houden met het
unen van WiUebrords sport-
a lent. En natuurlijk kan ook
ni Wagtmans rekenen op
steun van rijn stichting.
P;1? „^tten-Leur maakt ook
Lambregts sombere da-
h door- Hij is de man die in
mil Tf?lopen winter dagelijks
a Wagtmans heeft gewerkt
tSvLrl voorbereidingen. Elke
cmVS1 sjouwde hij met de
fiets'wv. 's middags op de
dnni, om v°or 70 km) door het
dat nne t biesbos. Later werd
fieti 200 P*'-
Werri u a£j1,ter de brommer. Ér
,t!™, h?fd aan getrokken: af-
kregts-ri^dfr', tijd riiden- Lam"
bel" 3 ree^ formida-
helft "nr ronde van Andalusië
va„ V- gtimans naav mening
1Jn wintertrainer wel be
un dat hij er was. Laten
