ÏVEÏÏE v. d. BERG-REMOND TEERT EN OLIET SCHEPEN
ENERGIECRISIS IN AMERIKA
NIEUWE GEEST
WAAIT OVER
BEZET GEBIED
Raadslid
actie van
comité
VIJF RAAD.
Verzet in Gaza-strook gebroken
Steenkool te vuil; olie- en gasreserves raken op
binnenland
buitenland
1nHHMHI
SCHAAMTE
VIES
VREEMD
Mijnsluitingen
Oliedorst
Midden-Oosten
Kernenergie
PISTOOL
TV
VILLA
STATUS
Weinig interesse
voor
nationale reserve
Drie fraters
maristen
jubileren
A
^^fSereSe^Vrtfg
vS,m;ÏmKS:
Donderdag 8 februari 1973
(Van een onzer verslaggevers)
NIJMEGEN „Oh la la. Het is schoon maar sme
rig werk. Ik doe hel evengoed stukken liever dan
thuis koperpoetsen. Ik ben namelijk niet zo'n poets-
madam".
Dat zegt mevrouw Yvette v. d. Berg-Rémond, onderaan
nemer van de Scheepswerf Gelria te Nijmegen. Haar dage
lijkse „attributen" zijn gloeiende teer en hete olie.
Yvette vd. Berg, afkomstig uit
het Franse Compiègne, kwam
twintig jaar geleden met haar
(Nederlandse) man naar Neder
land. Hij begon daar na enige
tijd met het schoonmaken
(classificeren) van schepen.
Na een goed halfjaar (in
1958) viel hij bij zijn werk
van een schip en brak beide
benen.
Mevrouw Yvette waa^zodoende
genoodzaakt het becfiSjfje van
haar man (drie personeelsle
den) over te nemen. Ook toen
haar man vier jaar geleden
overleed ging zij ermee door.
Tot op de dag van vandaag is
zij daar druk met haar drie man
personeel met teerrol en olie
kanon. In haar kraakheldere
woning aan de Vondelstraat
vertelt zij met liefde over haar
overallen- en oliepakkenbe-
staan.
„Nederland onderhoudt zijn
schepen goed. Heel wat anders
dan dat Franse schip dat ik
hier op de werf had. Ik
schaamde me op dat moment
om Frangaise te zijn. Ik moet
wel zeggen dat de schepen van
vroeger beter zijn dan de
nieuwe. Het ijzeren karkas
was beter en mooier ook. Ge
klonken schepen hebben een
veel strakkere lijn. Ik heb ze
hier gehad tot zestig jaar oud.
Op het moment hebben we
twee schepen onder handen
We doen daarvan alleen de
buitenkant."
„Schoonspuiten en teren. In de
wintertijd kun je de binnen
kant niet doen, omdat het dan
te vochtig blijft. Dat spuiten is
trouwens het enige karwei dat
ik niet aankan. Op zo'n water
kanon zit 170 atmosfeer. Dat
kan ik onmogelijk houden-
Daarna begint het teren. We
doen dat tot de waterlijn van
het schip. De rest moet de
schipper zelf in de gaten hou
den. Dat buitenwerk duurt
zo'n vier dagen. Binnen neemt
een veel langere tijd, twee tot
drie weken."
„Je moet de bodem van het
schip helemaal schoon krabben
en daarna met de oliespuit be
werken. Het is vies en ook ge-
Yvette v. d. Berg-Rémond.
vaarlijk werk. Gelukkig zijn
er in al die jaren geen ernstige
ongelukken gebeurd. Ik heb
wel een keer een week in het
ziekenhuis gelegen wegens
brandwonden in mijn gezicht.
Er waren enkele druppels hete
olie opgespat."
Op weg naar de werf vertelt
ze dat ze binnenvaartschepen
heeft van 38 tot 100 meter
lengte, van vijf tot elf meter
breedte, van 450 tot 1600 ton.
Dat die eens in de vier tot
vijf jaar een beurt moeten
hebben. Dat het zwaar maar
prettig werk is.
„Het binnenste van het schip
schoonmaken is het moeilijkste
karwei. Het ligt er veel aan
wat er vervoerd wordt, grind,
zand, veevoer. Eerder hadden
we schepen die kolen en ijzer
erts „deden". Als je dan zo'n
bodem aan het afkrabben was
dan moest je steeds met een
emmer de troep eruit halen.
En zo'n emmertje ijzererts is
nauwelijks te beuren."
Zij zegt dat er nogal wat
schippers zijn die vreemd
staan te kijken dat zij als
vrouw dit werk doet. ,-Maar ik
kan geweldig met deze mensen
opschieten- Op één ding moet
ik bijzonder goed letten, ik
heb me daarmee wel eens ver
galoppeerd en dat hoeft van
mij niet meer. Toen zei ik dat
de man geen goede boot had.
En dat mag je nooit zeggen."
Zij heeft opgemerkt dat schip
pers met een kleinere boot
langzamerhand naar grotere
schepen gaan. Zij heeft niet de
indruk dat het met de binnen
scheepvaart slechter gaat nu
er veel meer wegvervoer
(Van onze Amerikaanse
correspondent)
WASHINGTON Amerika
zit tot over de oren in een
energiecrisis. De oliebronnen
drogen op en Amerika zal gro
te hoeveelheden olie moeten
gaan kopen in het Midden-
Oosten. De aardgasreserves
kunnen in 1988 opraken. Er is
nog steenkool voor een half
milennium, maar steenkool
draagt enorm bij aan de lucht
vervuiling, die Amerika een
schade berokkent die vertaald
wordt in 16 tot 20 miljard dol
lar per jaar. En de pas nu op
gang komende groei van de
kernenergiebedrijven stuit op
hevig verzet van bevreesde
burgers en bezorgde milieube
schermers.
Steenkool is in Amerika
vijftien maal zo overvloedig
als olie en 25 maal zo over
vloedig als aardgas. Maai hel
stoken van olie vult de lucht
met zwavei-oxydc igee,
slecht is voor hart en longen,
pijnbomen en aardappelelen
uitroeit en een corrosie van
metaal tot gevolg heeft die
dertigmaal zo snel invreet als
in een landelijke atmosfeer.
Een Raad voor Milieubeheer
taxeert de schade door lucht
vervuiling in Amerika op 20
miljard dollar per jaar. Eer
schatting van een regeinigs-
dienst voor milieubescher
ming is 16 miljard dollar. Die
dienst meent dat de schade
aan de volksgezondheid rond 6
miljard dollar bedraagt en de
schade aan gewassen en eigen
dommen rond 10 miljard.
In tal van steden is steen
kool als energie en warmte
bron uitgebannen. De totale
steenkoolproduktie is dit jaar
niet meer dan 500 miljoen ton,
slechts 5 procent meer dan 5
jaar geleden. De ondergrondse
steenkolenmijnen sloten in de
afgelopen zes jaar met een
gemiddelde van een per dag.
Er zijn momenteel 140.000
mijnwerkers, minder dan een
derde van het totaal dat door
de grote vakbondsleider John
L. Lewis werd aangevoerd.
Zelfs als de vraag naar steen
kool tussen nu en het jaar
2000 zou vervijfvoudigen zijn
er voldoende reserves voor
vier eeuwen. De technologie
om steenkool in een „schone"
brandstof om te zetten is aan
wezig, maar vergt vele miljar
den.
De Amerikaanse olieprod.uk-
tie is bijna 10 miljoen vaten
per dag of een kwart van de
totale wereldproduktie en
tweederde van wat de Vere
nigde Staten nodig hebben.
Niet minder dan 96 procent
van de Amerikaanse energie
bedrijven gebrukken olie. De
-fe ;-.i s-."v-..„n
Vandaag de dag zijn er 100
miljoen auto's in Amerika. De
verwachting is dat er in het
jaar 2000 ruim 300 miljoen
zullen zijn. De luchtvaartmaat
schappijen zullen over tien
jaar .tweemaal zoveel brand
stof riodig hebben als dit jaar,
een slok van 13.620.000.000 li
ter. De 15 miljoen vaten olie
die Amerika dagelijks opzuigt
zullen over 10 jaar tot 30 mil
joen vaten per dag zijn aange
zwollen.
Het kostte de natuur 14 mil
joen jaar om de olie te_ maken
die in Amerika in één jaar
wordt gebruikt. Er is goede
hoop dat grote hoeveelheden
olie kunnen worden gevonden
onder de bevroren toendra's
van het Arctische gebied van
Canada. Amerika zal niettemin
op grote schaal olie gaan kopen
in het Midden-Oosten. De vrees
bestaat dat de'olieprijs daar
door zal stijgen van 3 tot 4
dollar per vat in 1975 en dat
de olielanden in het Midden-
Oosten hun olie als instrument
van hun buitenlandse politiek
kunnen gaan gebruiken. De
enige landen die over tien jaar
meer dan 15 miljoen vaten
olie per dag kunnen produce
ren liggen in het Midden-Oos
ten waar 76 procent van de
ontdekte oliereserves van de
wereld liggen. De olie is er
niet alleen overvloedig, maar
opk goedkoop te winnen. In
Amerika kost het tienmaal zo
duur om olie naar de opper-
,- --qen (2 dollar
per vat). Deskundigen schat
ten dat Amerika tegen 1985
zo'n 15 miljoen vaten olie per
dag zal moeten importeren te
gen een prijs van rond 27
miljard dollar per jaar. De po
litieke consequenties daarvan
kunnen enorm zijn.
Al een jaar of vier gebruikt
Amerika tweemaal zoveel
aardgas als er wordt gevon
den. Als dat nog eens acht
jaar doorgaat zullen de gasre
serves in Amerika zijn gehal
veerd, terwijl het Amerikaan
se aardgas dan in 1988 volle
dig opgeraakt zou zijn. De
Amerikaanse energiebedrijven
en fabrieken gebruiken 71
procent van de totale gasaan-
voer. De vraag is dit jaar
22.000 miljard kubieke voet en
de prognoses voor het ver
bruik in 1975 schommelen tus
sen 28.000 en 34.000 miljoen
kubieke voet. Sommige voor
spellers verwachten daarna
een verdubbeling van de be
hoefte in de volgende tien
jaar. De aardgasbedrijven zijn
niet bijster optimistisch en ko
pen steenkoolvelden op, in
het westen van Amerika,
waar in de toekomst steenkool
met een laag zwavelgehalte
kan worden gewonnen. De
produktie van synthetisch gas,
nu in ontwikkeling zal nooit
hoger kunnen worden dan 5
procent van de vraag. De
Amerikaanse commissie voor
kernenergie (AEC) denkt over
honderden ondergrondse kern
explosies om opgesloten gas
voorraden los te slaan. Er zijn
onderhandelingen gaande tus
sen de Verenigde Staten en de
Sowjet-Unie voor de aankoop
voor een wagrde van 30 mil
jard dollar aan Russische
aardgas over een periode van
25 jaar, maar noch de plannen
van de AEC om de aarde uit
te wringen, noch de aankoop
van aardgas uit het Sowjet-
Unie kunnen de honger stil
len.
Er staan in Amerika 29 kern
energiebedrijven die 13,2
miljoen kilowatt produceren,
een druppel op een gloeiende
plaat. Bovendien zijn er 51
nieuwe atoomfabrieken met een
capaciteit van 44,2 miljoen ki
lowatt in aanbouw. Er liggen
26 aanvragen voor de vesti
ging van kernenergiebe
drijven bij de Amerikaanse
commissie over kernenergie en
verwacht wordt dat er in de
komende twaalf maanden nog
eens 53 nieuwe verzoeken zul
len worden ingediend. In 1970
produceerden de kern-energie
bedrijven twee procent van de
behoefte aan elektriciteit. Vol
gens prognoses van de rege
ring moet dat percentale oplo
pen tot 23 eind 1980 en rond 50
procent in het jaar 2000. De
bezwaren van bevreesde bur
gers en bezorgde milieube
schermers kunnen die ontwik
keling echter stremmen. Kern
theoreticus Edward Teller ver
klaarde, dat, terwille van de
veiligheid, alle toekomstige re
actors 175 meter onder het
aardoppervlak of 75 meter
onder water moeten worden
begraven.
(Van onze correspondent)
GAZA Er waait een nieuwe geest over de Gazastreek.
Het verzet tegen de Israëlische bezetter heeft een berus
tende vorm aangenomen. Nog een dag voor mijn bezoek
hadden Israëlische soldaten in de zwarte Midden-Oostelijke
nacht een Palestijn, die zich op verdachte wijze in het
Shati-kamp bewoog, neergeschoten.
„Maar het was een ongelukje", zei Dib Ismail de nieuw geko
zen leider van dit grote vluchtelingenkamp.
Eii '1
plaatsvindt. „Per schip gaat
het wat langzamer, maar ze
kunnen ontzettend veel meer
tegelijk meenemen."
Mevrouw Yvette v.d. Berg-Ré
mond na twintig jaar Neder
land: „Neen, ik zou niet meer
naar Frankrijk terugwillen. Ik
heb hier een vrienden- en ken
nissenkring opgebouwd. De so
ciale voorzieningen zijn hier
goed. Wat zou ik Wel wip ik
zo'n drie tot vier keer per jaar
even over naar Frankrijk.
Naar mijn broer. Maar daar
blijven Non non. Ik vind
trouwens dat in Nederland de
laatste jaren alles veel sneller
ls gegaan dan in Frankrijk.
Toen ik hier kwam lag La
douce France ver voor. Maar
nu ligt datzelfde Frankrijk op
allerlei gebied ver achter bij
Nederland. Dat is mijn erva
ring."
„Het is er absoluut veilig"
had de woordvoerder van het
militaire bestuur me gezegd.
„Het verzet is gebroken. Gaza
is kalm".
Eeri Israëlisch soldatenmeisje
liep ongewapend in de hoofd
straat. Ze likte aan een ijsje.
Een paar uur eerder had ik de
militaire gouverneur-generaal
Yitschak Pundak zonder op
vallende militaire begeleiding
in een glanzende wagen door
de Gaza-streek zien stuiven.
De hoofdstraat van Gaza af
zakkende langs de herstelde
bioscoop en het gesloten Nas
ser-hotel in de richting van de
zee reed ik het Shati-kamp
binnen.
Twee jaar geleden was ik er
ook geweest. Niet alleen. Wel
honderd zwaar gewapende Is
raëlische militairen zwermden
toen om me heen. Die haat in
die zwarte ogenGeneraal
Mosje Dayan liet toen zijn har
de hand in de Gaza-streek
voelen. „Het terrorisme moet
worden uitgeroeid," had hij
besloten.
Bulldozers legden voor Israëli
sche patrouilles dwars door de
kampen, door huizenrijen
heen, brede veiligheidswegen
aan. Waren de brede boule
vards van Parijs ook niet om
veiligheidsredenen aangelegd
Toen, twee jaar geleden, werd
ik in een onbewaakt ogenblik
door een schreeuwende Arabi
sche vrouw haar lemen hut in
getrokken. Haar lange rok
ging omhoog. „Hier ben ik ge
slagen door de Israëli's. Op
mijn bovenbeen." Ik zag geen
wonden. De vrouw was zwan
ger.
Nu was ik alleen in het kamp.
Ik kon een oploop verwachten.
Spontane demonstraties. Ste
nen door de ruiten van mijn
auto. Misschien een granaat of
een kogel.
Mijn Israëlische collega-jour
nalisten gaan nooit ongewa
pend en alleen naar zo'n ge
vaarlijke plaats. Ik heb er wel
eens over gedacht een pistool
bij me te steken. Maar dan ben
je geen journalist meer. Dan
word je een inquisiteur die
met geweld antwoorden komt
halen.
Er gebeurde niets. Er lag geen
haat meer in de zwarte ogen.
Ook nauwelijks verwondering.
Ik kon uitstappen zonder las
tig te worden gevallen. Daar
stond ik alleen in tot voor
twee jaar nog een van de ge
vaarlijkste broeinesten van de
Gaza-streek. Een groot vluch
telingenkamp waar 24 jiaar
haat en frustatie in de lemen
en stenen hutten woonde. Het
natuurlijke leefklimaat voor
de Zwarte September-bewe-
ging.
De kaarsrechte gang van de in
lange zwarte jurken gehulde
vrouwen rijst als een parel
van zuiverheid boven de ellen
de van het Shati-kamp uit.
Vrouwen? Zij vallen niet al
leen op door de gratie van hun
bewegingen maar ook door
hun aantal.
Vrouwen en kinderen beheer
sen op dit uur (elf uur 's och
tends) het kampbeeld. De
WARSCHAU (AP) De
Poolse communistenleider, Ed
ward Gierek, die in de provin
cie Silezië is geboren, bezoekt
een groot nieuw verkeersplein
in Warschau. Zijn rondleiders
tonen hem de opmerkelijkste
punten. Hier is de verbinding
met de Katowicestraat" (Kato
wice is de hoofdstad van Sile
zië). Gierek: „Prachtig". Ver
volgens wordt hem een andere
straat getoond: De Silezië-
straat. Gierek: „Prima". Het
gezelschap rijdt dan naar een
groot plein, het „weldoeners
plein". Gierek: Kom nou ka
meraden, is dat nou niet een
beetje overdreven?" De Polen
lachen hartelijk om dergelijke
grapjes. In het bijzonder grap
jes, waarin de Silezische af
komst van Gierek aan de orde
komt, vinden zij prachtig.
Sinds hij 25 maanden geleden
aan de macht kwam heeft hij
zich langzamerhand weten te
omringen met oude vrienden
uit Silezië, die de plaatsen in
namen van vroegere functio
narissen. Hier is een ander
grapje. Op het station van
Warschau wordt via de luid
sprekers omgeroepen: „De ex-
prestrein uit Katowice rijdt op
perron zes binnen. Wil ieder
een op dat perron een stapje
achteruitgaanKrzysttof T.
Toeplitz, hoofdredacteur van
Polen's satirische weekblad
Szpilki (de spelden), zegt dat
de huidigeleiding geen be
zwaar heeft tegen grapjes. „De
leiding weet dat satire een
element van populariteit is.
Dat werd vroeger anders ge
zien". De grapjes uit vroegere
jaren hadden vrijwel uitslui
tend betrekking op de kwali
teit van het water en de
dienstverlening en op de
schoonmoeder. In de periode
van Statin werden mensen om
politieke grapjes tot acht jaar
gevangenisstraf veroordeeld.
Volgens Toeplitz is de censuur
tegenwoordig niet lastig. „Er
zijn jaren geweest dat wij ons
nimmer ook maar enige kri
tiek op de produktie Iconden
veroorloven. Dat was een hei
lige koe. Thans varen wij uit
tegen onbekwaamheid op elk
niveau. Hebt u ooit een spot
prent op Gomoelka gezien?
meesterschap heeft gekost.
„Wij zijn er niet op uit de
status van de Palestijnse
vluchtelingen of de functie
van de UNWRA (de hulporga
nisatie van de VN) in de Ga
za-streek te ondermijnen", legt
de 'oordvoerder van het mili
taire bestuur uit.
„Maar om louter menselijke
redenen vinden wij, dat de tijd
is aangebroken het lot van de
vluchtelingen te verlichten.
Dat Rasjad A'Shawa zich niet
om hen wenste te bekommeren
was voor ons niet langer aan
vaardbaar."
mannen werken in Israël. De
bereikbare „goudmijri".
Iedere dag stromen twintigdui
zend arbeiders uit de Gaza-
streek de oververhitte Israëli
sche economie binnen. Voor
dat doel hebben de Israëli's
zelfs de treinverbinding Gaza-
Tel-Aviv hersteld.
Voor beide partijen moet het
wel een winstgevend zaakje
zijn. De Arabische arbeiders
brengen iedere dag zo'n twin
tig gulden naar huis. Viermaal
meer dan ze ooit hebben ver
diend.
„Er is geld in de kampen. On
der matrassen, omgezet in
goud," had de militaire woord
voerder gezegd.
Deze „rijkdom" heeft de
vluchtelingen nieuwe pyjama's
en kleren aangedaan. Hier en
daar prikt zelfs een tv-antenne
door het dak van een hut. Een
accu zorgt voor de elektrici
teit. Heeft deze materiële re
volutie, dit voorproefje van de
consumptiemaatschappij, het
probleem van de 170.000 Pales
tijnse vluchtelingen in de
overbevolkte Gaza-streek in
een nieuw politiek perspectief
geplaatst
Kan het militaire bestuur te
gen deze achtergrond een op
lossing van het vluchtelingen
probleem forceren
Rasjad A'Shawa, de door het
militaire bestuur uit zijn ambt
ontzette burgemeester van de
stad Gaza, is ervan overtuigd
dat generaal Mosje Dayan
heeft besloten de Palestijnse
zaak de nekslag te geven, door
een einde te maken aan de 24
jaar oude internationaal erken
de vluchtelingenstatus van de
Palestijnen in de Gaza-streek.-
Daarom liet hij het over het
bevel van het militaire bestuur
het vluchtelingenkamp Shati
binnen de grenzen van de stad
Gaza te brengen tot een con
frontatie met de militaire gou
verneur komen.
Rasjad A'Shawa weigerde de
gemeentelijke diensten tot het
kamp uit te breiden. De open
riolen moeten blijven stinken.
Het is een van de symbolen
van het vluchtelingenpro
bleem. Het is deze klassieke
Arabische stelling die de Pa
lestijnse vluchtelingen reeds 24
jaar in de kampen houdt en
Rasjad A'Shawa zijn burge-
De afgezette burgemeester
ontvangt me hartelijk op de
veranda van zijn weelderige
villa. Deze sinaasappelkoning
van de Gaza-streek hij is de
eigenaar van de grootste si
naasappelboomgaarden laat
door een slaafse bediende on
middellijk een kopje Turkse
koffie aanrukken.
„De Israëli's proberen me in
de ogen van de Palestijnse
vluchtelingen zwart te maken
om de politieke motieven ach
ter hun streven de vluchtelin
genkampen in de Gaza-streek
onder de jurisdictie van de
steden te brengen te verber.
gen.
U moet namelijk goed besef
fen, dat de Israëli's besloten
hebben d£ vluchtelingenkam
pen op te heffen, een einde te
maken aan de vluchtelingen
status en de UNWRA lang
zaam maar zeker uit de Gaza-
streek weg te werken."
Hij zwijgt. Zijn ogen treffen
de mijne: „Het is een politiek
die tot ver-Israëlisering van de
Gaza-streek moet leiden. Om
dat ik me inspande het Ara
bisch karakter van de Gaza-
streek te behouden ben ik
door het militaire bestuur aan
de kant gezet."
Om dat verhaal aan de volks
wil te toetsen reed ik naar het
Shati-kamp'.
Ik zag en rook de riolen. Brui
nige strepen water die door da
stegen in het kamp in de rich
ting van de Middellandse Zee
stromen. Het was geen toeval
dat ik in een van die stegen
Dib Ismail de nieuw gekozen
leider van het kamp ontmoet
te. Gestoken in een donker
blauw pak stak hij tegen de in
traditionele dracht gestoken
vluchtelingen sterk af.
Cultuurdoorbraak of toeval T
„Politiek bekeken is annexatie
van ons kamp door de stad
Gaza slecht", zegt hij. „Maar
van uit praktisch standpunt
bezien kunnen we er alleen
maar wel bij varen.
Als ons kamp bij de stad Gaza
wordt getrokken en dus ge
meentelijke diensten kan krij
gen verliezen we op den duur
onze politieke zaak. De status
Palestijns vluchteling komt in
gevaar en daarmee onze enige
hoop ooit naar onze huizen te
rug te keren. „Wij willen
vluchtelingen blijven met goe
de straten, ondergrondse riole
ring, elektriciteit en water."
De havenarbeiders in de haven
van Gaza spreken al He
breeuws. Op hoeken van stra
ten liggen de door de zon ge
droogde bouwblokken.
Gaza bouwt onder Israëlisch
bestuur aan zijn toekomst. Het
is een ontwikkeling die door
de politieke motieven en frus
traties van de bevolking heen
naar de ver-Israëlisering van
de Gaza-streek leidt.
De beste wegen lopen naar de
Israëlische nederzettingen in
de streek. Nieuw zwart as
falt waarover nieuwe ideeën
Gaza binnenrollen.
Nooit en te nimmer, maar
Gierek staat herhaaldelijk op
spotprenten". In Szpilki werd
eens een spotprent gepubli
ceerd, waarop Gierek stond
die een baby in de wieg
schommelt met een naamplaat
je „Poolse economie" om de
hals. Het Poolse gevqpl voor
humor gaat echter niet zover,
dat een Pool een grapje over
zichzelf verdraagt. Een satiri
cus vertelt hoe een journalist
eens sarcastisch schreef over
de onbekwaamheid van de
staf in het grootste hotel der
stad. De directeur reageerde
woedend, dat „het personeel
van ons hotel bestaat uit vroe
gere veiligheidsambtenaren,
mensen met zovele verdien
sten voor ons sócialistische va
derland". Een ander doelwit
van grappenmakers is de po
pulaire Poolse Fiat-126 auto
mobiel, die de motorisering
des lands op gang gebracht
heeft. Volgens een anekdote
maakt Gierek, wiens forse,
zware gestalte nauwelijks
het wagentje past, een proef
rit. Na een stuk op volle snel
heid gereden te hebben, merkt
hij tegen de chauffeur op:
„Niet kwaad kameraad, maar
waarom heeft u steeds langt
een muur gereden?" „Dat wat
geen muur, het was het trot
toir", was het antwoord.
(Van onze correspondent)
HULST De compagnies
commandant nationale reserve,
Zeeuwsch-Vlaanderen hield in
café Schuttershof te Hulst een
wervingsactie voor vrijwilli
gers voor de nationale reser
ve
Ondanks de grote opkomst
van het aantal ex-gemobili-
seerden, voor de werving van
een afdeling peloton-Hulst,
was het aantal aanmeldingen
bijzonder mager. Slechts vierl
van de ongeveer dertig aanwe
zigen hebben zich opgegeven)
Sergeant-majoor Bouman,
commandant van het peloton I
Hulst, gaf een uiteenzetting
over de verschillende taken en]
het doel van de nationale re
serve in haar plaatselijk dis
trict.
(Van onze correspondent)
HULST Op woensdag 21
februari vieren te Hulst drie
paters maristen hun zilveren
jubileum. Pater E. van Acker
(geboren te Absdale) verblijft
in het klooster te Hulst. Pater
Jac. de Causmaecker (geboren
te Biervliet), die vele jaren te
Hulst verbleef en hu in een
kazerne te Middelburg leger
aalmoezenier is, zal op die
dag eveneens te Hulst zijn. De
derde, pater D- Jansen, afkom
stig uit Boschkapelle, is al se
dert een aantal jaren missie
procureur te_ Nijmegen. Ook
hi] zal op 21 februari te Hulst
zijn, „maar als gast, omdat
zijn feest te Nijmegen wordt
gevierd. Op de feestdag is er
s namiddags in het klooster
van de paters een plechtige
eucharistieviering met de fa-
rciilieleden en de kloosterbe-
woners. 's Avonds, van 19.00
uur tot 20.30 uur zullen de
paters Van Acker en de Caus-
Maecker voor belangstellenden
een receptie houden.
n
b
g
si
V
S(
al
H
bi
dj
bl
kt
pe
m
he
Ze
bi;
ne
dif
we
La
va
dei
vo
de
he
de.
gel
ker
die
het
tuu
kar
re
woi
wei
ruir
10.C
van
De
mee
mq
tooj
dat
plai
de
nog
wer
we
zegg
G<
is
Mar-
trom
pieei
5 uui
(Van een onzer versla
cury°hS Het Hontenisser
tiug eenit °P !*e raadsvergadering vai
„Ooster«l.Hne betrekkin« tot de w
dat aTles 'Ti °pen" op dit moment a
a's een nogal onsmakelijke z
der meerr Co.1Iot bleek het °n-l
06 uitlatimJf eens te ziin met
scheldpervT - van de Ooster-
de wawfv, aanzien van
uit een briefappen' die' zoals
blijkt fni lan dê actiegroep
ge gericht"^ op presti_
H°ntenisser ™adenz«n- De
v°nd nJr d heeft gistera-
hangiizer 6en tweede heet
de meder1»Hngepakt' namelijk
Udink dot u® van minister
Vaa eén wl de noodzaak
®es van ,f sprek met de colle-
i Hentenissp .van H^t en
colleges mziet. Beide
hjk onderh^ °m een derge"
dat ze ^hondgevraagd, om-
te visie Van ri'"" .weten van
%\^nt^™er0pde
akkoord3,3!» flng gisteravond
heer p een motie van de
bij de ministgnUS' waarin er
Sedrongen op wordt aan-
I Sas alsnog t? de belde colle-
I De Hontlnil 00rd te staan.
Volgt daa?mff .gemeenteraad
Van Hulst w?8 het voorbeeld
mot'e vorig» ee? dergelijke
«^genomen RWeek al werd
Som ®n' Hnrgemeester mr
week woen=a aarde vorige
Voorstander va!g'u»datj hij er
ken o
en w.
persor
ting v
ren u
bode.
ceptee
denkir
zijde,
op „r
zijn"
wilde
ting v;
De
op, da
begroti
heeft
ting"
appara
heeft
vriezin
behoef
kracht'
deed
de han
ander
in te l
rie zoal
Ook
-hulde
niet
het zal
het nie
te hij
toevoeg
trouwei
dat hij
onderst
Mangni
•kening
